Chapter 7

Chapter 7

Sinabihan kami ni Klarence na bilisan namin ang mga kilos namin para maaga kaming makauwi. Nakita din naming paparating ang iba pa niyang mga kasamahan.

"Bwisit na kanta yan." saad ni Zach habang hinihingal.

Gusto kong matawa sa mga pinaggagawa nina Dan dun sa bar. Siguro nga eh nakikiparty-party na din sila dun sa zombie. Bakit kasi kailangang patunugin pa yung ganung kanta. Pwede namang classic HAHAHA.

"Bilisan niyo na. Wala tayong oras para sa ganiyan" sabi ni Klarence habang busy sa paglalagay ng mga cup noodles sa eco bag na dala-dala niya.

"Tingnan niyo muna ang expiration date para sigurado tayo." si Aiden.

Tumango ako habang kumukuha ng mga delata. May nakita pa akong mochi kaya kumuha na din ako. Limang eco bag naman ang dala-dala ko eh. Puro naman kasi chichiriya ying merienda dun sa bahay kaya nakakasawa din.

Malapit na kaming mautas. Humakbang papalapit sa akin si Klarence at nakita ko naman na nasa tabi ni Zach si Ben at busy ang dalawa sa paghanap ng pagkain. Alam ko namang merienda din ang hanap ni Ben. Parehas kami MWEHEHEHE.

"Ang sabi ko, Yung pwedeng iulam. Maiiulam ba yan ha?" tanong niya.

Nakakain din naman to ah. At saka, Nakakasawa din naman yung puro chichiriya lang yung merienda dun sa bahay noh!

"Nakakain din naman to ah," sabi ko habang kumukuha ng mochi.

Binuksan ko ang isang mochi pero syempre, Tiningnan ko muna yung expiration date at laking pasasalamat ko na sa next next next next month pa ang expired nito.

Kinain ko yon. Syempre, Anong gagawin ko dun kung hindi ko kakainin di'ba?

"Bakit?" nagtataka kong tanong kay Klarence nang mapansin kong nakatitig lang siya sa akin.

"Anong lasa?" tanong niya.

Naks! Sabihin mo na kasing may pagkahilig ka din sa Korea. K-pop ba o K-Drama?

"Ng alin? Lasa ng alin?" tanong ko bago buksan ang isa pang mochi.

Syempre, Tiningnan ko ulit yung expiration date. Ayaw ko pang ma-deds ngayon noh! Hindi ko pa nakikita ang pamilya ko, Huwag muna ngayon. Nope Nope Nope!

"Niyan." sabay turo sa mochi na kinagatan ko.

Nilunok ko muna yung mochi sa bibig ko bago magsalita.

"Masarap." sabi ko.

"Masarap? Baka kung ano lang yan," sabi niya saka kinuha ang mochi sa kamay ko.

Kinagatan niya ito! Hoy! Naman eh! Akin yan. Kumuha ka ng sa'yo. Huwag yung kukuhanin mo lang sa akin. Kayang-kaya mo pa namang kunuha tapos aagawin mo lang sa akin yan? Aba! Aba! Aba! Bawal yan utoy! Baka masuntok lang kita diyan.

"Ano ba? Sa akin yan eh. Ubos na tuloy," panghihinayang ko saka naghanap pa ulit kung meron pang mochi.

Hala, Wala ng mochi. Sa kabila. Wala talaga. Sa kanan, Wala din. Sa kaliwa, Wala din. Huhu. Baka ubos na ang mochi dito. Naubos ko pa naman yung nailagay ko sa eco bag ko. Pinagtitingnan ko na din kahit sa sulok.

Pero wala talaga!

Naghanap pa ako ng naghanap. Paborito ko yun eh. Palagi akong ibinibili ni Papa ng ganito kapag nakikita niya akong nanonood ng K-Drama o di kaya eh ng Takbo Bangtan HAHAHA. Ibinibilu din niya ako ng banana milk pero pinagbabawalan niya ako sa Soju, Bawala pa daw kasi yun.

Hanggang sa ngayon eh sobrang curious ko pa din kung anong lasa nung soju. Naghanap na din ako sa mga ref kung meron bang banana milk. Kaso, Wala na din. Ano ba naman yan?! Kung kailan naman kasi Wahhh! Kung alam ko lang na last bite ko na yon, Edi sana sinakmal ko na kaagad para hindi na niya maagaw sa akin.

"Hey. Ano bang hinahanap mo?" tanong ni Klarence habang sinusundan ako.

Ngayon ko lang napansin na sinusundan pala niya ako. Hala! Bahala siya sa buhay niya, Sundan niya ako kung gusto niya. Matapos niyang ubusin ang mochi ko. Kinamalayan ko bang last bite ko na yon. Kainis naman eh.

"Hala, Ubos na talaga," halos pahina ng pahina kong sambit.

"Alin? Alin ang ubos na?" pakinig kong tanong niya mula sa likod ko.

Siyempre! Yung kinain mo! Ubos na. Ubos na yung mochi! Wala na. Ubos na lahat. Kasi kinain ko na. Kinain mo din. Last bite ko pa naman yon. Grabe Huhu. Gusto ko ng maiyak.

"Hoy, Babae. Kinakausap kita," sabi niya.

Hindi ko siya nilingon bagkus ay bumalik ako sa pwesto ko kanina kung saan ko kinakain yung mochi. Kung saan niya inubos yung last mochi ko. Hala, Ubos na si Baby Chim Chim HUHU!!!!

Hinanap ng paningin ko si Zach. Bahala na, Sa kaniya na lang ako magpapasama. Hahanap kami ng mochi. Kingina! Daig ko pa ang naglilihi dito!

"Zach."

"Oh. Bakit?" nakangiti niyang tanong.

Shet! Yung ngiti mga zer! Pati bakla, Magiging babae. Joke HAHA. Ang cute niya ngumiti.

"Ahh..." napakamot ako ng ulo "...Samahan mo'ko. Hahanap tayo ng mochi. Ubos na eh." sabi ko.

Nakita ko naman si Klarence na walang emosyong nakatitig sa amin. Kung nakakamatay lang yung titig, Nakaburol na kami ngayon. Nakakailang kaya na titigan. Shit naman ehh.

"Ubos na ba?" tanong niya sa akin.

Oo ubos na. Inubos ng tukmol niyong leader. Hindi humanap ng kaniya eh. Tumango naman ako sa kaniya. Ngumiti siya sa akin saka hinawakan ang kamay ko at hinila. Myghad! Magkahawak kami ng kamay uy!

Nakita kong dumating na sina Dan at pinipigilan lang ang tawa. Napatigil sila nang makita si Klarence na malamig na nakatitig sa aming dalawa ni Zach. Napalingon din sila sa amin. Tatanungin na sana siya ni Aiden nang maglakad si Klarence. Kala ko lalabas siya.

"Saan mo naman nalaman ang mochi?" tanong sa akin ni Zach.

"Sa mga K-Drama." sabi ko.

Busy siya sa paghahalungkat ng nga pagkain. May nakita daw kasi siya ditong babae nung wala pang zombie apocalypse na dito inilalagay yung mga Korean keme keme.

"Eto ba yon?" tanong niya sabay pakita sa akin ng isang box ng strawberry flavored na mochi.

Halos mapatalon ako sa tuwa nang makita ko yung mochi. Wahh! May mochi na ulit ako. Thanks to you, Kabayan. HAHAHA. May mochi na me.

Kinuha niya yung dala-dala kong mga eco bag. Ang dami dami ko daw kasing dala-dalang eco bag eh kababae kong tao. Hindi daw magandang tingnan lalo na at mga lalaki ang kasama ko. Naglagay na din kami dun ng banana milk para daw sulit na yung pagiging korean vibes ko. Sabi pa nga niya kanina eh wala daw akong ambag sa Pilipinas.

Binigyan ko ng mochi at banana milk si Ben. Parehas kaming kumakain at umiinom ng mochi at banana milk. Nakaupo kami ngayon sa sahig ng supermarket na ito dahil nagpapahinga muna kami.

Minsan eh nahuhuli kong tumitingin sa akin si Klarence pero hindi ko siya pinapansin. Eh! Bahala siya sa bohai niya.

"Bukas na lang tayo uuwi. May bahay ako ditong alam. Malapit lang dito. Dun muna tayo magpapalipas ng gabi. Masyado kasi tayong gagabihin sa daan." sabi ni Caleb.

Napatango na lang kaming lahat pero busy pa din kami sa pagkain. Pagkain is layp!

Tumungo na kami sa kotse. Nakatulog na si Ben kaya kami na lang ni Klarence ang alive na alive. Tumitingin sa akin si Klarence paminsan-minsan pero hindi ko pa din siya pinapansin kasi nakatingin ako sa bintana. Pakipot muna nga dayz.

"Hindi mo ba talaga ako papansinin?" tanong niya.

Hindi ko pa din siya pinansin. Gusto kong tumawa like HAHAHAHAHAHA.

"I see..." sabi niya.

Tumingin ako sa kaniya.

"Eh bakit mo ba kasi inubos yung mochi ko?" sabi ko.

"Tinikman ko lang." sabi niya.

Huwaw! Tinikman lang daw. Eh naubos niya nga eh. Naks naman! Hanggaleng ah. Hindi ko na ulit siya sinagot. Gusto ko mang sumagot eh tinatamad ako. Eh sa tamad naman talaga ako eh. Tamad as in mga wantawsan. Ganung lebel.

Gusti ko lang humiga, Humilata, Gumala at kumain. Pa feeling reyna BWAHAHAHA.

Dumating na kami sa bahay na sinasabi ni Aiden kanina. Maganda din yung bahay at ang gate eh semento na may bubog sa itaas. Naks! Sino ba nakaisip nun? Aawardan ko lang HAHAHA.

"Guys. Dadalawa lang ang kwarto dito. Malaki nga tong bahay pero dadalwa lang yung kwarto. Medyo malaki yung sala at kusina kaya hindi kayo mahihirapang gumalaw." sabi ni Aiden.

"Si Ben, Klarence ,Bella at Zach dun sa unang kwarto and the rest, dun sa kabila." sabi pa ni Lukas.

Palagi ko talaga dapat kasama si Ben no! Ako lang kaya ang nag-iisang babae dito haler.

Pumasok na kami sa kwarto at napanganga ako sa design ng kwartong to. Para akong nasa lumang panahon kasi medyo brown brown yung mga gamit dito. Para kang nasa mansyon nung unang panahon. Ang ganda ng pagkakagawa ng bahay nato. Para kang bumalik sa panahon ng mga kastila. Kaso nakakapagtaka lang na wala masyadong pictures dito.

Nandito kami sa salas ni Klarence. Kami lang dalawa kasi natutulog na yung iba. Kakatamad naman talaga eh. Gusto ko ng matulog pero aayaw ng katawan ko. Aayaw makatulog.

"Bakit hindi kayo sa Safe Area pumunta?" tanong ko kay Klarence.

Malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya.

"Kasi dun sa safe zone, Dun mas delikado" sabi pa niya.

Ha? Edi hindi safe?!

"Hindi porket safe eh kampante ka na, Na ligtas ka. Hindi mo ba napapansin? Patuloy pa din si Dr. Wilson na paggawa ng mga formula na magagawang maging zombie ang mga normal na tao."

Nakatingin lang ako sa kaniya.

"Kung nandun tayo sa safe zone,Hindi tayo makakagalaw ng malaya katulad ng ginagawa natin ngayon. Doon kasi ay mas dobleng kontrol sa sarili ang kailangan mong gawin. Dobleng pag-iingat at dobleng kaba." pagpapatuloy niya.

Nanatili lang akong nakatitig sa kaniya.

"Alam ni Dr. Wilson na dun sa area na yun madaming normal na tao at posibleng yung area na yun ang pakay niya. Mas delikado dun kumbaga. Halimbawa na lang ng larong patintero. Si Dr. Wilson yung taya at ikaw at ang nandun sa safe zone ang lalampas sa kaniya. May mga pamilya na kinakabahan dahil baka mataya sila ni Dr. Wilson at maging zombie din sila. Kung kasali din dun ang mga sinasabi mong pumoprotekta sa iyo dun sa safe zone, Maaari din silang mataya ni Dr. Wilson,"

Tumingin siya sa akin at ngumiti. Shocks! Nakita ko na naman yung dimple niya.

"Sa tingin mo ba, Uunahin ka nilang iligtas gayong alam nila na pwede din silang mataya? Sa tingin mo ba eh, Porket magaling silang humawak ng armas ay sapat na ang kakayahan nila na mailigtas ang lahat ng nandun sa safe zone?"

Tanong niya sa akin pero nanatiling nakatikom ang bibig ko at hinihintay ang mga susunod niyang sasabihin.

"Syempre hindi, Hindi ba? Mas pipiliin nila ang sarili nila. Alam mo kung bakit? Kasi Tao din sila. Gusto din nilang mabuhay at maaaring may pamilya din silang mas gusto nilang unahing iligtas. Ang ibig-sabihin ko lamang ay, Tanging ang sarili mo ang magliligtas sayo."

Lumapit siya sakin at saka nilaro ang buhok ko.

"Tanging ang kakayahan mo, Ang galing mo at ang isip mo ang sandata at armas mo. But as long as i'm here., Handa akong isugal ang sarili kong buhay para sa inyo ni Ben. Remember that. Kung hindi man ako makaligtas, Alam ko sa sarili ko na nailigtas ko ang dalawang bituin sa buhay ko. Remember that." sabi pa niya bago ako hinalikan sa noo.

Wahh! Kinikilig ako mga day! Naramdaman kong uminit ang pisngi ko. Hala hala, Red alet. Kinikilig ako ngayon. Pumasok na kami sa loob. Kami ni Ben yung magkatabi at sila naman ni Zach sa kabilang tabi. Ang gwapo pa din ni Zach kahit tulog nung sulyapan ko siya.

Nagdasal na kami ni Klarence saka kami umidlip. Narinig ko pa siyang nag-goodnight at binati ko naman siya pabalik.

--

Kinabukasan, Maaga akong gumising para tumulong sa pagluluto. May nakuhang frozen meat kahapon sina Dan kaya't makakakain kami ngayon ng karne.

"Magluluto ka ng adobo?" tanong sa akin ni Dan.

"Oo," sabi ko habang hinahanda ang mga sangkap.

Maya-maya pa kami aalis dito. Siguro mga tanghali. Inilagay ko na ang iba pang mga sangkap. Si Dan ang pinaghalo ko ng karne nung medyo piniprito pa ito dahil ayokong matalsikan ng mantika.

Naupo ako sa upuan dito sa mesa habang kumakain ng mochi. Buti na lang talaga at may nakitang mochi si Zach kahapon. Pumunta sa kusina si Klarence na basa pa ang buhok at topless. Bakit ba ang hilig hilig niyang mag-topless?

Haler! May babae po dito.

Umupo siya sa tabi ko. Hindi ako makatingin sa kaniya. Shocks, Akala ko yung adobo yung almusal namin ngayon, Yun palang pandesal ni Klarence. Arghhh!!! Pengeng palaman mga zer!

"Ang aga mo atang nagising." sabi niya bago kumuha ng mochi.

Eto na naman tayo. Baka ubusin na naman niya 'to. Sinamaan ko siya ng tingin para ipahiwatig na 'Atuhan mong ubusin yan, Papakain kita sa zombie'.

"Tss, Hindi ko uubusin 'to. Baka magalit ka na naman sa akin." sabi niya na medyo natatawa-tawa pa.

May nakakatawa ha?

Nagpaalam si Dan na lalabas muna daw siya para tawagin yung mga kasamahan namin. In short, Kaming dalawa lang ni Klarence ang nandito. Siya ang naglalagay ng adobo sa lalagyan habang ako naman ang naghahanda ng mga pagkakainan.

"Hoy! Maghintay ka." sabi ko nang kainin niya yung karne.

Makakapag-hintay siya. Parating na naman yung nga kasamahan niya.

"Tinikman ko lang." sabi niya.

"Ayan ka naman eh, Sasabihin mo titikman mo lang tapos maya-maya ubos na." sabi ko sa kaniya.

Kinuha ko ang ulam sa kamay niya at inilagay ito sa lamesa. Sinunod naman niya ang kanin.

"Kainan na!" masayang saad ni Lukas.

Tumabi sa akin si Ben na mukhang inaantok pa habang katapat ko naman si Klarence. Nagdasal muna kami saka kami nagsimulang kumain.

"Hmm, Sarap ah." sabi ni Lukas.

Wala namang imik si Klarence. May mood swing siguro 'tong lalaking 'to.

"Masarap ba Ben?" tanong ko kay Ben.

Tumango naman siya. Busyng-busy siya sa pagkain.

Si Lukas at Zach na ang nag prisinta na maglilinis ng mga plato. Sinundan ko si Caleb na mukhang aasikasuhin ang tungkol sa formula niya. Gusto kong tingan.

"Anong ginagawa mo dito?" tanong ni Caleb nang mapansin ang presensiya ko.

"Ahmm, Ano yan?" sabay turo ko dun sa device na hawak-hawak niya.

"Ah, Kapag tumunog 'tong device na 'to, Ibig-sabihin may papalapit na zombies. Mahalaga sa 'tin 'tong device na ito. Malalaman natin kung may papalapit na zombies." sabi niya sabay bukas sa laptop niya.

Naks! Apple! Yayamanin.