Chapter 5

Kinumpirma ng mga nurse sa pinakamalapit na hospital ang pagkamatay ng tatay ni Christian na dahil sa katandaan. Labis na kalungkutan naman ang kanilang naramdaman sa pagpanaw ng ama. Nais pa ni Christian na isama ito sa isang parke na dinadayuhan ng mga turista dahil alam niyang di pa niya nararanasan iyon. Magulo ang utak ng binata ngayon ngunit hindi siya nilubayan ng kanyang tito at mga kaibigan. Nagpatuloy si Robert at Makoy asikasuhin ang mga proyekto sa opisina at humihingi na rin ng dagdag na palugit sa mga kliyente.

Hindi rin nagtagal ay may bumisitang abogado sa kanilang tahanan upang ipamana kay Christian ang kanilang bahay at lupa, mga hayop, at ang pwesto ng opisina. Sinabi rin nito na meron na ding nagmamay-ari ng lupa ngunit hindi natapos ng kanyang ama ang papeles. Walang pangalan na naka-sulat kung kanino ngunit malinaw na sa kanilang dalawa ni Eduardo mapupunta ang sakahan. Pinayuhan siya ng abogado na hanapin sa pamamahay nila ang sulat ng Last Will Testament para maging malinaw kung sino ang may-ari nito. Di rin nagtagal ay nagdesisyong umalis si Tiyo Eduardo para maghanap ng trabaho. Lingid sa kaalaman ni Christian ay dala nito ang titulo ng bahagi ng lupa na binili ng ama noon. Alam niyang malaki ang gagastusin sa pagkamatay ng kuya niya kaya nais niya itong ipagbili para may maiambag siya. Sa Manila, nakakausap siya ng isang business associate na interesadong bilihin ang lupa at ipagpatuloy ang sakahan. Malaki rin ang inoffer sa kanya kaya tinanggap niya agad ito nang hindi binabasa ang kontratang pinapipirma. In cash na din itong iniabot sa kanya kung kaya napagdesisyonan niyang iuwi rin ang pera kalaunan. Maingat siyang bumyahe pabalik ng probinsya at agad na hinanap si Christian.

Kasalukuyan nang pinaglalamayan ang ama sa kanilang tahanan. Marami sa mga magsasaka na naging katuwang ng kanilang ama ang nagpaabot ng abuloy at pagbati. Nagkaroon na din ng pa-dasal ang mga ito bilang pagrespeto sa kanya. Halos karamihan sa naipon ni Christian para sa mga pangarap niya sa pamilya ay sa pagkamatay ng ama lang pala mapupunta. Nang makarating na si Eduardo ay sinenyasan niya ang pamangkin na samahan siya tignan ang loob ng bag. Walang gana niya itong sinamahan sa opisina nang sagayon ay wala ding makakita na ibang tao. Sa pagsilip nila sa naturang bag ay nanlaki ang mga mata nilang dalawa.

"Tiyo!! Saan galing itong mga to?!" pagbubulalas ni Christian. Naalarma naman ang lalaki sa pagsigaw nito. Tinakpan niya nag bibig ng pamangkin at binulungan.

"Huwag ka ngang magsisisgaw riyan! Galing ito sa lupa ng itay, ibinenta ko para sa kanyang lamay. Para hindi mo na din babawasan yung inipon mo," pagpapaliwanag nito nang may ngiting mapait sa kanyang labi. Nagsimulang sumama ang loob ni Christian sa ginawa nito.

"Di bale na kung magastos ko yon, para din naman yun sa inyo ni itay! Pero yung lupa, pinakaiingatan ni tatay yun eh! Pumunta rin dito yung abogado na nagsasabing wala pa tayong buong karapatan sa lupa. Makakasuhan tayo nyan! Saka akala ko ba hahanap ka lang ng trabaho, bakit pagbebenta inatupag mo?!" anas ni Christian. Labis ang pag-aalala niya na baka makulong ang isa sa kanila sa ginawa niyang ito.

"Nawawalan ka na ata ng respeto sa 'kin ha. Chano, tiyo mo pa din ako! Mas marami akong pagkakataon na nakasama ang tatay mo. Mas alam ko ang tamang gawin sa lupa! Salamat na lang sa mga iginastos mo sa lamay pero eto na ang bayad!" pagtitimping tugon ni Eduardo.

"Ibalik mo sa pinagbentahan mo ito, kailangan pa rin natin ang lupa, Tiyo! Bumalik ka rito!" pagsusumamo ni Christian sa paalis na si Eduardo.

Tila wala na siyang naririnig at dumiretcho na pabalik sa kanilang kubo. Napuno na ng paghihinagpis ang puso ni Christian dahil sa dami ng kanyang kailangang intindihin. Hindi niya mawari kung paano pa makakabalik sa dating ayos ng buhay ngayong wala na ang ama na sumusuporta at nagbibigay ng payo sa kanya.

Matapos ang ilang buwang pagtitiis ay nanganak na rin si Arris sa isang napakacute na sanggol. Masama man ang kalooban niya dahil sa hindi kilala ang ama, pinili na lamang niyang mahalin ang bata. Ipinangalanan niya itong Nicholas alinsunod sa pangalan ng kanyang lolo. Gayunpaman, tampulan pa rin sila ng media at mga batikos ng tao sa paninirang puri sa pagkatao ng tanyag na si Christian Dela Cruz. Masugit na naghihintay ang mga reporter sa labas ng bahay nila sa umaga upang makuhanan lang siya ng kumento. Pinagbibintangang gold digger si Arris at isang malaking kahihiyan ang pagsilang sa nasabing sanggol.

Ang mga batikos na ito'y sadyang nakakapanakit ng kanyang kalooban. Kahit anong lakas ng loob niyang lumaban sa mga sinasabi ng tao sa kanilang pamilya at sa bata, mas piniling manahimik ni Arris. Sa pagitan ng katahimikan na ito ay pinaplano na niyang hanapin ang huling lalaking pinagbintangan niyang ama nito. Si Christian Dela Cruz na nagmamay-ari ng PickStax na small business company sa probinsya. Mabuti na lang at napulot niya sa sasakyan ang calling card nito kaya napag-alaman niya ang address ng company at ang tatawagang numero. Ito lang ang nag-iisang paraan para makatakas sa mata ng publiko.

"Hello, this is PickStax, how can I help you po?" sagot ng nasa kabilang linya. Sa isip ni Arris ay parang hindi ito ang lalaking nakausap niya.

"Nandyan po ba si Mister Christian Dela Cruz?" walang pag-aalinlangang pagtatanong ni Arris.

"Uhh.. pasensya na po, may mga inaasikaso pa po kasi siya eh. Ano pong company ito?" tugon ng kanyang kausap. Sasabihin niya sana nag kanyang pangalan ngunit maaari siyang babaan ng representante. Nang maalala niya ang rason ng binata sa pagpunta sa Manila..

"Xoba Tech po! Taga-Xoba Technology po ako," tugon niya.

"Ah yes po! Ano pong kailangan niyo sa bossing po namin?" aniya.

"Kailangan ko po siya makausap. Siya lang po makakaintindi ng sasabihin ko." tugon nitong muli.

Kasabay ang panalangin na sana'y pumayag ang nasa kabilang linya para makausap siya. Kung papalarin nga naman ay pumayag na din ang kausap niya. Ilang saglit pa ay dumating na din si Christian na walang ka-buhay buhay. Sinagot niya ang tawag habang nananalangin na sana hindi ito isa na namang problema.

"Hello, this is Christian Dela Cruz speaking," aniya. Nanigas naman sa kanyang kinatatayuan si Arris nang marinig ang boses nito. Walang kung anong koneksyon ngunit nakaramdam siya ng malalim na pagkahiya sa binata. Hindi na rin niya pinatagal at inamin na ang dahilan ng kanyang pagtawag.

"Maaari mo ba akong tulungan? Binabatikos ng mga tao ang pagbubuntis ko at alam kong di nila titigilan ang bata. Please naman oh! Ngayon lang talaga ito!" aniya.

"Ano namang maitutulong ko sayo?" pagtatanong muli ni Christian na parang nakikilala nang muli ang babae.

"Allow me to stay there for weeks.. kailangan ko lang talaga pahupain yung issue," tugon ni Arris.

Natigilan naman si Christian dahil sa hindi niya rin malaman kung paano tutugon sa babae. Hindi pa rin siya mapakali sa pagkawala ng ama. Kahit na ganon narealize naman niya na sa pagkamatay ng isang minamahal ay tiyak na may darating na biyaya sa buhay ng iba. Kinamot niya ang kanyang noo na nagpapahayag ng pagkabahala at muli na rin siyang tumugon sa babae sa kabilang linya.

Napagkasunduan nila na mananatili muna sila sa probinsya kasama siya sa isang kondisyon. Maghahanap ito ng kanyang kasama para magtrabaho sa kanyang kumpanya. Hindi na kaya ng budget niya ang magpatuloy pa ng mag-ina lalo na't nagastos na ang kanyang inipon. Kahit may pera mula sa ibinentang lupa ay hindi pa rin ito sasapat para mabuhay ang kumpanya. Matapos ang usapan ay nagpasya na agad si Arris na umalis habang wala pang mga nakapalibot at nag-aabang na mga reporter. Kinabukasan, matapos ang mahabang byahe ay nakarating na rin ito.

Mula sa mahimbing na pagkakatulog ay bumangon na si Eduardo para magluto ng almusal. Napansin niyang walang tao sa paligid kaya naisipan niyang hanapin si Christian. Nang pagbukas niya ng pintuan ay bumungad sa kanya ang dalawang tao na bumababa sa tricyle. Ang isa ay si Christian at ang isa nama'y babaeng may katamtamang tangkad, morena, at kahit nakatagilid ay may magandang anggulo. Sa pagharap nito ay parang natigilan siya nang may sapo-sapo itong sanggol sa kanyang bisig. Napalunok siya ng matindi nang maalala nito ang pamilyar na mukha ng babae. Tumagal rin ng ilang segundo ang pagtitigan ni Eduardo at Arris na para bang nangingilala sa isa’t isa. Hindi na lamang nila ito pinansin ngunit sa loob loob ni Eduardo ay nag-aalala siyang baka natagpuan siya ng babaeng ka-blind date niya sa Manila.