Sa murang edad pa lamang, bumukod na si Leila sa kaniyang pamilya. Matagal na siyang hindi nakikipag-usap sa kanila kaya wala na rin siyang masyadong alam na balita patungkol sa kanila. Kung hindi lang dahil sa emergency at matinding pag-aalala kay Camila at kung may iba lang sana siyang naiisip na maaaring asahan, hindi naman talaga niya dapat kakausapin ang Kuya Lukas niya.Ang hindi niya inaasahan ay ang agarang pagsang-ayon ng nakatatandang kapatid sa pakiusap niya, kahit pa once in a blue moon lamang kung makita siya nito.Sa inis ay napairap na lamang si Leila. Kinuha nito ang kaniyang cellphone at mabilis na nag-send ng voice message sa kapatid, pinagalitan niya ito at sinabihan ng kung anu-ano na mas malala pa sa mga baboy at mga aso ngunit hindi naman niya ito minura o sinabihan ng maruming salita. Pagkatapos noon ay bl-in-ock na niya ang numero nito.Tahimik namang pinagmasdan ni Camila ang kaibigan."Don't feel bad for me. I was adopted by rheir family and we're not that clo
Pagkatapos bitawan ang mga katagang iyon, nakita ni Kenneth kung paano sumiklab ang apoy sa mga mata ni Juancho. Kasing talim ng kutsilyo ang ipinukol nitong titig sa kanya. Dahil sa nakitang ekspresyon ng kaibigan, mabilis niyang inilapag ang isang invitation card at nagmadaling naghanda para makaalis na sa opisina.Bago tuluyang umalis, muli siyang humarap sa kaibigan. "By the way, I already closed the deal with Sunshine. Nakapag-sign na kami ng kontrata. 'Di ba gustong-gusto mong um-order ng mga designs niya? Dapat pumunta ka!" aniya sabay turo sa iniwang invitation card.Hindi na siya makapaghintay pa na makita kung ano ang magiging reaksiyon ni Juancho kapag natuklasan na nito ang katotohanang si Sunshine ay walang iba kundi ang asawa niyang si Camila."Get lost, brother," Juancho said coldly."Okay!" Mabilis na lumabas si Kenneth sa opisina ng kaibigan. Samantalang si Juancho naman, pinagpatuloy nito ang pagbabasa sa mga kontrata. Ngunit hindi niya mapigilan ang mga matang sulyap
Ayaw nang pag-usapan pa ni Camila ang tungkol sa nangyari kagabi, kaya mabilis niyang pinutol ang pagtatanong ng lalaki."It has nothing to do with you."Bago pa man makapagsalita si Juancho, natigilan na ito dahil sa binitawang sagot ng babae, biglang naramdaman niya ang pagkirot ng dibdib sa parang kutsilyo na mga salita ni Camila na walang pasabing tumama sa puso niya.Wala akong kinalaman sa kung anong nangyayari sa kanya?Bahagyang napalitan ng lamig ang kaniyang ekspresyon."Then who does it have to do with? Si Kenneth ba?" Natigilan si Camila.Ano daw? Ano naman ang kinalaman ni Kenneth dito at bigla bigla na lang siyang binabanggit ng lalaking 'to?Sa nakikitang katahimikan ng babae, mas lalong naging sarkastiko ang tono sa boses ni Juancho, "Ang galing mo rin naman talaga, Camila. 'Yong kagabi... nagawa mo pa rin akong akitin kahit na kakasabi mo pa lang noong mga nakaraang araw na gusto mong mag-divorce na tayo. Tapos ngayon naman, nakikipaglandian ka na kaagad kay Kenneth? A
"Okay. Stop talking about these nonsense things. Mayroon na lamang ilang araw na natitira bago ang party. Bilisan na natin ang pagtratrabaho. Walang higit na mas mabuti pa sa paggawa ng pera."Iniyakap ni Camila ang suot na coat sa kaniyang katawan at masiglang umupo sa mesa.Sinulyapan ni Leila ang workaholic niyang kaibigan at huminga ng malalim."Oo nga, ang dami nating trinabaho nitong mga nakaraang linggo. The dresses still haven't been delivered to your "gods", and after that, there'll be revisions. Hindi na talaga tayo dapat pang magsayang ng oras."Katulad ng inaasahan ni Leila, maingay at abala ang lahat sa V&L House of Fashion para sa nalalapit na party. Hindi na muling nagparamdam pa si Juancho, at masyado namang abala si Camila para pagtuunan pa ito ng pansin.It wasn’t until the two of them stood at the entrance of the Tala manor, where the fashion dinner was to be held, that they finally felt a sense of relief.Ang dalawampung milyon ay sadya nga naman talagang napakahira
Napatigagal ang babae sa narinig na binigay na presyo ni Dominique.Totoo naman talagang mahal ang mga damit na tinatahi mismo ni Sunshine. Pero hindi inaasahan ng babae na ganito kataas ang presyo! Mabilis na namula ang buong mukha nito sa kahihiyan.Hindi ugali ni Camila ang makisali o pumagitna sa usapan ng ibang tao, pero kung may kinalaman sa reputasyon ni Sunshine, hindi niya na mapigilan ang hindi tumayo mula sa kaniyang upuan at maglakad patungo sa dalawang babaeng nagtatalo."Miss Castañeda, sobrang daming tao ngayon dito sa party na maaaring makakita ng mantsa sa dress mo. Bakit hindi mo muna tanggapin ang alok niya at magbihis bago kayo mag-usap ng masinsinan?"Wala siyang naaalala na lumikha siya ng disenyo para lang kay Dominique, ngunit nakilala niya ang suot na dress ng isang babae bilang isa sa mga nilikha niya. Naglaan siya ng maraming oras at pagod para sa detalyeng paruparo sa bandang skirt nito, subalit naibenta lamang niya ito sa halagang three hundred thousand.At
Hinawakan ng security guard ang braso ni Camila at akmang hihilain na ito palabas. Pagkatapos hindi maniwala sa sinabi ng babae, mas lalo itong nakumbinsi na nag gate-crash lamang talaga ito.Ang babaeng nakatapon naman ng wine sa dress ni Dominique ay bahagyang naging balisa."Guard, Sir, sandali lang po! Hindi naman dapat siya kasali dito..." pigil ng niya sa guard."Miss Castañeda, magbabayad ako! Babayaran ko ang dress mong nasira ko, 'wag mo lang idamay ang ibang tao, please!"Nataranta ang babae. Halos mangiyak na ito sa pagmamakaawa kay Dominique na prenteng nakatayo lamang at nakataas ang kilay, mukhang nasisiyahan sa nangyayari.Binalingan nito si Camila at ang guard na napahinto rin sa paglalakad dahil sa biglaang pagmamakaawa ng babae kay Dominique para hindi siya mapalabas.Bahagya niyang hinila ang braso ni Camila, inilapit ang mukha malapit sa tainga nito at mahinang bumulong, "You don’t need to get kicked out because of this. I worked hard for this opportunity, and if I
Ang boses ng babaeng nakasuot ng velvet dress ay sobrang malumanay, na kaya nitong pakalmahin agad ang mga taong makaririnig sa kanya. Naramdaman ni Camila ang kabutihan ng kaniyang puso kaya't bahagya siyang napangiti."Don't mention it, you look really very beautiful tonight," puri ni Camila sa kanya.Namula naman ang mukha ng babae at nahihiyang nagpasalamat kay Camila. Pagkatapos noon ay nauna na muli siyang naglakad at iginiya ang iba pang mga kasamang babae sa kung nasaan ang kaniyang dressing room. Kahit na mabilis ang kaniyang lakad suot ang mahabang skirt, ang kilos nito ay marangal pa ring tingnan.Nang makarating na sa dressing room ang mga babae ay tahimik silang pumasok, samantalang ang babaeng nakatapon naman ng wine ay mabilis na inilabas at inilapag sa kaniyang sofa ang bago at malinis na dress na sinasabi niya kanina. Pinasadahan ng tingin ni Camila ang dress na nasa ibabaw ng malaking sofa, at nadiskubre niyang ito ay isa sa mga dress na siya mismo ang nag-design."It
Nang pumasok ang dalawang babae sa hall ay saktong magsisimula na rin ang sayawan.Hindi na binigyan pa ng pagkakataon ni Leila ang kaibigan na magtamad tamaran at agad na itong hinila patungo sa dancefloor kung saan nandoon na rin ang maraming tao na masayang sinasabayan ang tunog ng musika.Habang binabago ang disenyo ng dress ni Dominique kanina, ang mga balahibong disenyo sa skirt ni Camila ay halos natanggal lahat ni Leila, na siyang dahilan para makita ang masalimuot na itim na patterns sa ilalim nito, na mas lalong nagpa misteriyoso sa hitsura ng babae.She was originally beautiful and had a curvy figure, especially her thin and boneless waist, which no one could match.Nang makatapak na sa dancefloor, nakuha agad nito ang atensyon ng halos lahat ng taong nandoon."Hi, Miss, may I have this dance?" Isang lalaki na may western accent ang masuyong lumapit kay Camila, at magalang itong inayang sumayaw."Uh... I'm sorry, but no," tanggi naman nito agad, ngunit nang masulyapan ang ma
Sa sumunod na araw, nang magising si Camila, natagpuan niya na ang taong nasa tabi niya ay nakaalis na nang hindi man lang niya namamalayan."Lala apo, gising ka na pala."Pagkarinig sa tunog ng pagbubukas ng pinto mula sa kuwarto, tumayo si Lola Celestina mula sa sofa at nagsimulang maglakad patungo sa kusina upang magpainit ng almusal para sa kaniyang apo."Nasaan po si Juancho, Lola?" Kinamot ni Camila ang magulo niyang buhok. Napansin niya na ang leather na sapatos sa may bukana ng pintuan ay wala na."Maagang bumangon si Juancho upang bumili ng almusal at pagkatapos ay umalis na. Bago siya umalis, sinabi niya sa akin na paalalahanan kita na 'wag mong kalimutang kumain pagkagising mo."Dinalhan ni Lola Celestina si Camila ng masarap na masarap na sandwich mula sa kusina na may kasama pang tasa ng mainit na gatas, pagkatapos ay tiningnan niya ang apo na parang may inaasahan."Hmm... Kumusta naman kayong dalawa ni Juancho?"Hindi alam ni Camila kung ano ang isasagot niya.The sun ri
Nang makita ni Dominique na ipinasok ni Malaya ang kahon ng relo sa loob ng kaniyang bag ay kumalma ang itsura niya, ngunit sa loob niya, kumikirot pa rin ang kaniyang puso.Pagkatapos ng lahat, ang relo na ibinigay niya sa bago niyang agent ay ang relo na binili niya lamang para sa kaniyang sarili at hindi tunay na regalo sa kanya ni Juancho, at simula noong nabili niya ito hanggang ngayon ay nagdaramdam pa rin siya sa sakit dahil sa napakataas na presyo nito.Ngunit tuwing iniisip niya ang tungkol sa kung paano siya magiging sikat sa hinaharap, parang natural lang naman kung gagastos siya ng kahit kaunti lang."At saka nga pala, mayroon pa akong ilang mga larawan dito. Tingnan mo kung maaari mo silang magamit."Sw-in-ipe ni Dominique ang kaniyang album, namimili ng ilang mga imahe. Lumapit naman si Malaya sa kanya at bahagyang dumungaw para makita ang mga larawan na sinasabi ng babae. Ang mga larawan ay pinapakita si Dominique kasama si Juancho, ngunit ang mukha ng lalaki sa mga lar
"You can handle this kind of things as you see fit. Hindi mo na kailangan pang mag-report sa akin mamaya. Kung kailangan mo ng pera, si Alvin na lang ang diretso mong i-contact." Ang tono ni Juancho ay maigsi. "Basta't siguraduhin mo lang na ligtas si Dominique.""Opo, Sir," mabilis na tugon ni Malaya, bago ibinaba ang tawag. Ang ekspresyon niya ay komplikado pagkatingin kay Dominique, na kalahating nakasandal sa kaniyang kinauupuan, nilalaro ang suot na bracelet."Ano ang sinabi niya?" Itinikom ni Dominique ang kaniyang labi bago ngumiti, ang mga mata nito ay punong puno ng mga inaasahan."Pumayag siya. Maaaring pumunta na lang ako sa Tala para direktang gumawa ng koneksyon."Si Juancho at si Kenneth ay matalik na magkaibigan, kaya syempre, ibibigay ni Juancho ang pabor na ito.Gano'n pa man, hindi maalis sa pakiramdam ni Malaya na ang naging tono ng pananalita ni Juancho sa cellphone ay medyo walang interes, bagaman hindi niya masabi kung ito lamang ba ay kaniyang sariling impresyon
"Okay, then it's settled. I’ll have someone contact you about the contract," ani Kenneth, sobrang nasisiyahan. "Welcome to The Great Designer! I won't let you down."Ilang sandaling nag-alinlangan si Camila."Salamat, pero... mayroon lang sana akong maliit na kahilingan," sambit niya."Ano 'yon?" tugon ni Kenneth, ang boses niya ay mas tumaas para mahigitan ang ingay na nasa kaniyang paligid. Pinalakasan din niya ang volume ng kaniyang cellphone para makasiguro na wala siyang makakaligtaan na kahit ano sa mga sasabihin ng babae sa kabilang linya.Huminga ng malalim si Camila, "Ayaw ko sana na malaman ni Juancho ang tungkol dito."Ayaw niya na ang komplikasyon sa relasyon nila ni Juancho ay makaapekto maging sa shop man o sa programa. Kung magkakaroon ito ng kaalaman, maaring masira ang lahat lahat.Ilang sandaling natahimik si Kenneth bago tuluyang makasagot."Sige... as long as he doesn't find out, I don't see why it matters."Pagkatapos ibaba ang tawag, naglakad si Kenneth patungo s
"Ano pa ba dapat ang hingiin ko?"Biglang nagising si Camila, nakaramdam siya ng pinaghalong kahihiyan at alibadbad. Sinubukan niyang kumawala mula sa pagkakahawak ng lalaki."Bakit mo ako hinahawakan habang natutulog ka, huh?"Ang mas lalong nagpabahala sa kanya ay ang hindi mapakaling isipan—nakasanayan na ba talaga niyang manghawak ng ibang tao sa kaniyang pagtulog? At ang ibang taong 'yon ay malamang hindi siya.Napahinto si Juancho, ang titig niya ay nakapirmi lamang habang tinitingnan ang babaeng nasa ilalim niya."Hindi ba't ito ang gusto mo?"Napakurap-kurap si Camila sa kalituhan, nananatiling hilo mula sa pagkatulog."Ano ang gusto ko?""Napakaraming pambatang bagay na narito sa bahay, at mga paintings na nakalagay sa pader nitong kuwarto, pati iyang picture frame sa mesa. May mga damit panlalaki sa kabinet at mayroon ding panlalaking tsinelas sa may pintuan. Huwag mong sabihin sa akin na para kay Kenneth ang lahat ng 'yon?"Ang boses ni Juancho ay mabagal at banayad habang
Sumulyap si Juancho sa direksiyon ng babae, bahagyang itinitikom nito ang maninipis na labi. Pagkatapos ng ilang segundong katahimikan, nagsalita siya."Nakita ko ang dalawa pang mga kumot sa kuwarto ni lola. Siguro sobrang nilalamig siya. Bakit hindi ka pumunta roon at kunin mo?" aniya.Saglit na napaisip si Camila bago sumagot, "Hindi na."Kung totoong nilalamig nga ang kaniyang lola ay hindi na niya ito kukunin pa. At saka, baka kung pumunta siya sa silid ng matanda para kuhanin ang kumot ay mag-isip pa ito ng kung ano at magduda. At isa pa, mas nag-aalala siya kung paano makakatulog ng matiwasay ngayong gabi.Bahagyang gumalaw si Juancho at humiga sa kabilang gilid ng kama, gumagawa ng espasyo sa kabilang bahagi."Sige na, matulog ka na," aniya. Tinapunan ang babae ng makahulugang tingin.Nagdalawang-isip si Camila nang ilang sandali, tapos ay naglakad na ito patungo sa kabilang gilid ng kama suot ang blankong ekspresyon. Hinila ang natirang parte ng kumot at itinabon sa kaniyang
Nang makauwi na sa apartment, nadatnan nilang abala si lola Celestina sa kusina.Naghugas ng mga kamay si Camila bago naglakad patungo sa matanda."Lola, ako na po r'yan," alok niya.Sinubukang magprotesta ng matanda, ngunit nang makita niya si Juancho na hinuhubad ang kaniyang coat at naglalakad papit, ngumiti siya agad."Okay, okay! Kayong mga bata pa ay mayroong mas malakas na panlasa, kaya't kayo na ang gumawa."Nang umupo si Camila sa tabi ng kaniyang lola, isang piraso ng isda ang biglang dumagdag sa kaniyang pinggan. Nag-angat siya ng tingin para tingnan kung sino ang naglagay at nakita niyang mula ito kay Juancho.Mabilis siyang matamis na ngumiti pabalik, ngunit sa kaloob looban niya, nagmamaktol na siya.Hmm, hindi naman ako kumakain ng isda, e!Ito na ba ang paraan ng lalaki para makaganti sa kanya dahil sa pagsira niya nang sana'y dinner date nila ni Dominique?Sa inis, sumandok si Camila ng maraming karne-at pa-inosenteng inilagay sa pinggan ni Juancho, na may kasama pang
"Nandito si lola Celestina?"Mabilis na napagtagpi tagpi ni Leila ang buong sitwasyon. Noong una ay nagulat pa siya ngunit kalaunan ay napanguso na lang."Hindi ka naman siguro palagi at patuloy na magpapanggap ng ganito, tama ba? Alam nating lahat na hindi tanga si lola," dagdag pa nitong tanong sa kaibigan.Tumango si Camila, walang tutol. "Sa ngayon nga ay iyan muna ang plano. Hindi maganda ang lagay ng kalusugulan ni lola kamakailan lamang. Marami na ring nabawas sa timbang niya at ang dahilan kung bakit siya nagpunta rito ay para makita niya kung maayos ba ang pagsasama naming dalawa ni Juancho. Kung sasabihin ko sa kanya na magdi-divorce na kami, paniguradong hindi niya ito kakayaning tanggapin. Ayokong mas lalo pang sumama ang pakiramdam niya dahil dito. Gusko ko pa siyang mabuhay at makasama nang mas marami pang mga taon."Tinapik tapik ni Leila ang kaniyang baba habang nag-iisip. Well, kung ganyan nga'y kailangan mong paalalahan si Juancho na layuan muna si Dominique. Kung na
"Alam ko naman na abala kayo sa mga trabaho ninyo, kaya't ayoko na rin istorbohin pa kayo. At saka isa pa, alam ko naman ang pumunta rito kahit na mag-isa lang," sambit ng matandang Villarazon, habang marahang tinatapik tapik ang kamay ni Juancho. Isang masayang ngiti ang nakaukit sa kaniyang mukha."Hindi 'yon istorbo, lola. Sa sinasabi niyong 'yan, ano po ba ang tingin niyo sa akin? Manugang niyo sa apo o ibang tao na labas sa pamilya?" Bahagyang bumigat ang tono ng pananalita ni Juancho, halata ang pagiging seryoso.Mabilis na iwinagayway ni Mrs. Villarazon ang kaniyang mga kamay, senyales sa hindi pagsang-ayon. "Hindi, hindi, hindi! Paano magiging ganoon? Syempre apo rin kita, nag-aalala lang ako na busy ka at ako—"Pinutol ni Juancho sa sinasabi ang matanda. "Kahit na gaano pa po ako ka-busy, kahit kailanman hindi iyon magiging importante kaysa sa inyo. Ni minsan hindi po kayo naging abala, lola," aniya sa matatag na boses.Tumango ang matandang Villarazon at ngumiti ng malawak, a