"So, starting today, this is your room na, Marisse" ani ni Anthony saka binuksan ang pinto ng isang kwarto.
Ang ganda. Simple lamang ito ngunit alam ko, safe ako rito.Nauna na akong pumasok sa silid. Sumunod naman si Anthony at Darwin."Lapag ko na 'to rito ah" ani ni Kuya Darwin saka ibinaba sa kama ang mga bagahe at bag ko.Tumango naman ako rito."Guys, labas muna ako. Kukunin ko lang 'yung stocks ng pagkain na pinakuha ko sa mga tauhan ko" aning muli ni Kuya Darwin."Sure, cousin" si Anthony na ang sumagot."Okay lang ba na ayusin ko ang mga gamit mo? Lagay ko na sa cabinet ang mga damit mo" ani ni Anthony nang maka-alis ang kaniyang pinsan."No, no, no, Anthony. Ako na. Kaya ko naman" sagot ko rito saka ngumiti."Okay, if that's what you want" ani ni Anthony."Labas lang muna ako, Marisse. Puntahan ko lang ang kwarto ko" pamama-alam ni Anthony. Tumango naman ako rito."Kung may kailangan ka, huwag kang mahiyang magsabi" bilin nito bago umalis.Nang maka alis ito ay inisa-isa ko nang inilabas ang aking mga gamit mula sa maleta at bag.Isa-isa ko itong tinupi saka inilagay na sa loob ng cabinet.Ala-una na nang makatapos ako sa paglilinis sa aking silid. Agad naman akong lumabas sa silid saka pumunta sa kusina. Doon ay naabutan ko si Anthony at Kuya Darwin na nagluluto habang nag-uusap."Hey, gutom ka na ba?" Tanong ni Anthony saka lumapit sa akin."Ah, hindi pa. Lumabas lang ako kase kakatapos ko lang sa ginawa ko" sagot ko rito saka umupo.Habang naghahanda ng pagkain ang dalawa ay biglang nagtanong si Kuya Darwin."Marisse" ani nito."Yes, Kuya?" Tanong ko rito."Tanong lamang ha. May plano ka ba na maghiganti sa kanila, you know who they are" ani nito.Napa-isip naman ako."Yes, Kuya. May plano ako, pero, hindi pa nga lamang sa ngayon" sagot ko.Tumango naman ito."Huwag mo namang masamain ha, pero, g ka ba na magpadala kami dito ng psychotherapist? I mean, wala akong sinabi na you're crazy, but, kahit pa, dahil sobrang traumatic ng naranasan mo, I guess kailangan mo rin ng mang gagamot sa'yo" suggest nito."I agree with Kuya" pagsingit naman ni Anthony habang naglalatag na ng plato sa table."Pag-iisipan ko po" sagot ko rito saka tumango."And by that, I think hindi naman pwede na 'Marisse Dela Fuente' ang name mo. Mahahalata ka kaagad ng mga kaaway" ani ni Anthony."Uhuh" sagot ni kuya Darwin."To be honest boys, ayaw ko na palitan ang name ko. Ito na lamang kase ang ala-ala na iniwan sa akin ng parents ko. Pero napag-isipan ko kagabi, I guess mas better na gumawa tayo ng identity ko, as well as fake birth certificate" sagot ko sa dalawa.Tumaas naman ang kabilang kilay ni Kuya Darwin."Great. Bukas na bukas rin ay gagawa na agad ako ng paraan para d'yan" sagot ni kuya Darwin."Thanks, Kuya" sagot ko rito."Always" ani nito saka tumingin sa pinsan n'ya.Ha? Anong meron?"By the way guys, hanggang bukas na lamang ako dito. Bukas rin ng gabi ay lilipad na ako papunta sa Batangas. You know, baka may makahalata dahil pawala-wala ako, which is unusual" si Kuya Darwin muli."Okay. Take care, Bro" si Anthony.Pagkatapos ng usapan namin ay masaya naming pinagsaluhan ang aming tanghalian. Sinabi rin ni Kuya Darwin na bukas na bukas rin ay dito na rin maninirahan ang pamilya ng mga tauhan n'ya para mayroon naman kaming makasama pa."Good morning, Ivy San Francisco" bati ni Anthony sa akin habang nakatingin.Kumunot naman ang noo ko."Ha? Nandito na ba 'yung pamilya ng mga guards ni Kuya Darwin?" Tanong ko rito."Nah, baby, from now on, ikaw na si Ivy San Francisco" sagot ni Kuya Darwin."What do you mean, Kuya?" Tanong ko rito."Well, nakapagpagawa na agad ako ng fake birth certificate mo" sagot nito saka inilahad sa akin ang brown envelope.Dali-dali ko naman itong binuksan saka speechless na tumingin sa kaniya."Ang bilis naman, Kuya" ani ko."Well" sagot nito."Hmm, sounds so pretty good naman ng name ko" ani ko saka matamis na ngumiti."Si Anthony naka-isip n'yan" kibit balikat na ani ni Kuya Darwin saka tumingin kay Anthony."Upo na muna kayo, Kuya and Ivy. We're having a good breakfast na" ani ni Anthony.Nakasoot ulit ito ng apron habang nagluluto.Nang makaupo kami ni Kuya Darwin ay kinakausap naman nito ang kaniyang pinsan."Anthony, Ivy, I just want to know na, starting today, I mean mamayang tanghali ay dadating na rito 'yung pamilya ng mga tauhan ko, napag-isipan ko rin na dapat pala ay cook man lang kayo rito sa bahay" ani ni Kuya Darwin."Well, hindi mo naman kailangang gawin 'yan, Kuya. Marunong naman kaming magluto" ani ko."I know guys, I know" natatawang sagot nito. "Kaya ko 'yon ginawa is because gusto kong mag focus na lang kayo sa plano at sa pagpapagaling mo, Marisse" dagdag pa nito."Well, if that's what you want" pagsuko ko.Sumisipol sipol pa si Anthony habang naglalagay ng pagkain sa mesa."Ang dami naman" puna ko. "Ano to? Fiesta ulit?" Dagdag ko pa."Simple celebration lang" sagot ni Anthony.Bago kumain ay tinawagan muna ni Kuya Darwin ang kaniyang mga tauhan dahil sa kaunting salo-salo. Inexplain n'ya rin sa mga ito na simula ngayon, hindi na ako si Marisse Dela Fuente kun'di isang Ivy San Francisco na.Hindi naman maalis ang ngiti sa labi ng mga tauhan nang malaman na on the way na ang pamilya ng mga ito. Gayundin ay lubos ang kanilang pasasalamat."Ang ganda mo po, Ma'am Ivy" ani ng isa. Ito raw ay si Kuya Onyok."Naku, salamat po. Ivy na lang po, Kuya Onyok. Masyadong pormal naman po kapag may ma'am pa" ani ko rito saka sumubo ng pagkain."Masanay ka na, Ivy" ani ni Kuya Darwin."Okay" tanging sagot ko na lamang saka tumawa."Mga Kuya, mamayang hapon ay lilipad na ako pabalik sa Batangas. Hinihintay ko lang ang family n'yo, cook ni Ivy and Anthony, as well as the physiotherapist ni Ivy" ani ni Kuya Darwin sa gitna ng pagkain namin. "I want you all na babantayan n'yo ng mabuti ang dalawa, well of course, pati sarili at pamilya n'yo rin" dagdag pa nito."Yes, Sir. Makaka-asa ka sa amin. Kaya na namin 'to" ani ng isa."Good. Asahan ko 'yan" si Kuya Darwin.Hanggang sa matapos ang pagkain namin ay patuloy pa rin kami sa kwentuhan.Nang makakain naman ay doon na sila pumunta sa labas, para salubungin ang kanilang pamilya.They're so lucky. I wish, sana ako din.Like Kuya Darwin said, umalis na nga ito nang sumapit ang hapon. Ngayon ay naririto lamang ako sa aking kwarto, as usual ay nakahiga na naman. Bilin ni Kuya Darwin na huwag raw muna akong gumamit ng cellphone, huwag na rin daw akong manood sa TV ng news or kahit paraan. Naiintindihan ko naman. Bago umalis si Kuya Darwin ay dumating na ang pamilya ng mga tauhan ni Kuya Darwin. Naroon na ang mga ito sa kalapit lamang na bahay namin. They are all aware of my identity, of course. Dumating na rin ang magiging kasambahay namin dito. Mag-ina sila and they really love each other. Parang kami lang ni Nanay noong nabubuhay pa siya. Para maiwasan ang boredom ay napag-isipan ko na bukas na bukas rin ay magtatanim ako ng halaman sa labas ng aming bahay. Maybe, ayain ko rin si Anthony kung hindi siya busy. Habang nagmumuni-muni ay bumukas ang pinto ng kwarto ko. Iniluwa noon si Anthony. Agad naman akong ngumiti rito nang tumabi siya. "How are you?" Tanong nito. "Mas better" sagot ko saka n
After 3 years...."Baby" paos kong paggising kay Anthony, pero wala itong imik. Hindi pa din ako maka-alis dahil nakapatong ang legs nito sa akin. Ugh, ayaw akong pakawalan!"Hey, Baby" pag-ulit ko pero wala pa rin itong imik. "Anthony, hindi ka na nakakatuwa. Mamayang tanghali ay nandito na si Kuya Darwin para sunduin tayo. Next month ay magbubukas na ang clothing business ko" mahabang ani ko rito, pero wala pa rin talaga. Nakakainis. "Hey, Ivy. Early in the morning and you want that thing again?" Pikit mata na sabi ni Anthony. I can't help but to blush kapag naalala ang nangyari kagabi. Ohmyghosh. Sa isang iglap ay nasa ibabaw ko na naman si Anthony. I can't help but to m**n when he pinned himself and fvck me fast and out. "Ughh, fvck" Anthony growled before starting to svck my throbbing nipples. "Hmmmm, Anthony, ahhhh" I don't know but I can't stop and help myself to let him owe me all over again. "I'm coming" nang masabi ko iyon ay mas lalong bumilis ang ulos niya, all I h
Tanghali na ng magising ako. Babangon na sana ako nang maramdaman kong may braso na naman na nakapulupot sa akin. Agad akong humarap rito. Si Anthony pala. Mahimbing pa rin ang tulog nito. Siguro ay madaling araw na siyang nakauwi. Pinagmasdan ko nang maigi ang kaniyang mukha. Napaka gwapo. Papaanong hindi ko man lamang na appreciate ang taong 'to dati noong High School pa lamang kami. I mean, na appreciate ko s'ya. As a friend nga lamang. Napaka-gwapo n'ya. Ang matangos niyang ilong, morenong balat, kulay lupa na mga mata, at mapupulang labi. Dagdag pa ang mukhang inosente niyang mukha. Halimaw nga lamang pagdating sa kama. Natawa na lang ako sa naisip. "Pagtulog ko pa lang, kilig na kilig ka na agad" ani ni Anthony. Kagulat naman. "Kapal mo naman" depensa ko. "Kahit hindi ka umamin, alam ko naman na kilig na kilig ka talaga" ani nito. "Good morning. I love you" dagdag pa nito. "Good morning. Love you so much" bati ko rin saka bumangon na. Nang makakain kami ay nauna nang
"Yes babe, bye" ani ko kay Anthony saka pinatay ang telepono. Tumawag kase ito para paalalahanan na mag-ingat ako sa site. I'm now on the way na para pumunta sa site kung saan ay sinisimulan nang itayo ang aking shop. Infiarness, hindi ko nakikita ang mga tao na sumira ng buhay ko. I wonder kung ano na ang ganap sa kanila. Matagal na kase akong walang balita sa kanila, I think three to four years na ang nakalilipas?Nang makarating sa site ay naghanap na agad ng mapapag parkingan ang aking driver. Iginaya naman ako ng isa kong bodyguard papasok sa mismong site. "Good morning, ma'am" ani ng Engineer rito. "Good morning, too, Engineer Legaspi" bati ko rito. Gayundin sa construction workers na narito; binati ko rin sila. "I really appreciate this, Engineer" ani ko saka pumasok sa ginagawa pa lamang na shop. It was a big big shop! Ang bilis nilang gumawa ng shop, maya-maya pa siguro ay may second floor na ito. "Well, para sa napaka ganda kong client" ani nito saka ngumiti. Nginit
"Sleep tight, babe" ani ni Anthony sa akin nang sandaling mahiga na kami. "Good night, babe" ani ko rito saka natulog na. "Omg, ate Ivy. Laman na ng balita at dyaryo ang shop mo" ani ni Lyka sa akin. Kakagising ko lamang. Teka, ano ba ang pinagsasasabi ng batang ito. "Ha?" Tanong ko, naguguluhan. "Ate naman! Mag open ka kaya ng social media mo, o kaya ay magbasa ka din minsan ng dyaryo" natatawang ani nito sa akin. Mabilis naman akong naupo sa tabi nito saka hinablot ang dyaryo na hawak n'ya. "See ate" ani nito nang mabasa ko na. "Papaano?" Tanong ko, naguguluhan pa rin. "Tinatanong pa ba 'yan? E'di syempre ang ganda ganda kaya ng mga designs mo. Pak na pak" sagot nito. "How come? E kakabukas ko lamang n'yan last week" tanong kong muli. "Syempre, design ba naman ng isang Ivy San Francisco iyon, e'di goods na goods. Sikat na sikat agad" natatawang sagot ni Lyka. "Look ate oh, palaisipan daw kung sino ang owner at designer ng mga damit na 'yon" natatawang aning muli ni Lyka
"Good morning, princess" bati ni Anthony pagkamulat ko pa lang. "Good morning" bati ko rin. "Bangon na, tanghali na" ani ni Anthony. "Di ko kaya" mahinang ani ko. "Ha?" Tanong nito, naguguluhan. "M-masakit ang puson ko" sagot ko rito. "Meron ka ba ngayon?" Tanong nito. Sinamaan ko naman ito ng tingin. "Malamang"Nang maisigaw ko iyon ay dali-dali siyang bumangon saka nagbihis. "Dito ka lang. Babalik rin ako" ani nito saka mabilis na lumabas sa kwarto. Problema non. Naiwan naman akong nananatiling nakahiga habang hawak hawak ang puson na namimilipit na sa sakit. Ika-26 nga pala ngayon. Buwanang dalaw ko na naman. Agad na kumalat ang takot sa aking sistema. Tuwing nagkakameron kase ako ay hindi rin maiiwasan na magkaroon ako ng lagnat, sipon, at ubo. Habang nag-iisip ay biglang bumukas ang pinto. Iniluwa noon si Anthony na humihingal. "Saan ka galing? Ba't ganiyan ka?" Tanong ko rito. "Pumunta lang ako sa pinaka-malapit na convenience store. I brought you this" ani nito s
Hello, dear Readers! I just want to say Thank you huhu. Napaka unexpected po ng numbers of reads, follows sa akin and sa pag-add ng story ko sa library n'yo; pagbabasa. Maraming maraming salamat po! Parang kailan lang, sobrang saya ko kapag mayroong 3 reads or views ang story ko hanggang sa mag fifty reads na s'ya, and kanina lang, pagkagising ko, I was shocked sa dami ng number of reads or views + followers pa and kanina pagkatapos ko kumain, chineck ko ulit and omg, am I dreaming?! Ang bilis naman huhu. Salamat po ulit! At dahil d'yan, Sabi ko sa sarili ko, hindi pwede na hindi ako mag uupdate ngayong araw kahit may pasok pa ako mamaya. Lol. So here. Enjoy! -----"Naku, sino kaya ang nasa likod ng successful na clothing industry na Enchanté Attire" ani ng isang Ginang sa kabilang table, hindi kalayuan ang pwesto nila sa pwesto ko. "Oo nga, Mars, pati 'yung anak ko, si Nicole, naku halos araw-araw na yata na nandoon sa Shop na 'yon, araw-araw din bumibili, baka daw matetyempuhan n'
"Good morning, sweetie" ani ni Anthony sa akin pagmulat ko pa lamang ng mata. Ito ay nakangiting nakatingin sa akin. "Good morning" bati ko rito. "Anong meron?" Tanong ko. "Check your phone" ani na lamang nito saka umalis sa tabi ko. "C'mon, bilisan mo na maghilamos, ipagluluto kita ng gusto mong pagkain. Ano-ano ba 'yon?" Dagdag pa nito. "I want pancakes" sagot ko rito. "Yon lang ba?" Tanong muli nito. "Scrambled eggs and omelette" sagot kong muli. "Plus, hotdog and Ticino" dagdag ko pa. "Okay, copy" ani nito saka lumabas na sa silid. Ako naman ay nagtungo sa comfort room dito lamang din sa aming kwarto saka naghilamos at ginawa ang morning skin care routine ko. Nang matapos sa pag-aayos ng hitsura ay lumabas rin agad ako sa banyo saka nagpalit ng damit. Wala naman akong lakad ngayong araw kaya naka pambahay lamang ako. Magdidisenyo lamang naman ako ngayong araw ng mga damit. Lalabas na sana ako sa room namin nang maalala ko ang sinabi ni Anthony kaya naman ay dali-dali k
One week later..... As we arrived back in the Philippines, the warm embrace of our homeland welcomed us with open arms. Sinundo pa kami nina Mommy and Daddy, Mama and Papa namin ni Anthony. Present din doon si Patricia at ang kaniyang anak, maging si Angelo. The familiar sights and sounds of our surroundings filled their hearts with a sense of nostalgia and belonging, a reminder of the roots that anchored them to the land they called home. As they settled back into the rhythm of their lives, a sense of peace and contentment settled over their family, a testament to the enduring bonds of love and connection that held them together. Amidst the hustle and bustle of daily life, a joyous surprise awaited Marisse and Martin, a gift that would fill their hearts with anticipation and excitement. The news of Marisse's pregnancy for their second child spread like wildfire, a beacon of light and hope in the midst of their everyday routines. The echoes of laughter and celebration filled
In the peaceful embrace of the garden, Marisse, Martin, and their son Matthew found solace and joy in the simple moments of life. As the days turned into weeks and the weeks into months, their bond deepened, their love growing stronger with each passing day."Happy birthday, anak" bati ko sa aking anak na ngayon ay ipinagdiriwang namin ng ika pito niyang kaarawan. Matthew grown into a big and gentle man. One day, nang makauwi na siya sa bahay galing sa school, nagkwento ang anak ko na mayroon daw siyang inaway sa school. At first, napagalitan ko siya, I just don't want my child na lumaking basagulero, pero noong nag explain na siya, namangha ako. Hindi ko lubos akalain na sa murang edad ng aking anak, marunong na siyang mag tanggol sa iba. Ani ni Matthew, inaway n'ya raw ang isang kaklase niyang lalaki dahil inaway raw ang kaklase nilang babae. "Bakit ba inaway yung girl, anak?" Tanong ni Martin sa tabi ko habang nandito kami ngayon sa Salas. "E kasi naman Dad, may ipinapagawa
Two years later.....As I stood in the bustling kitchen of my successful restaurant, the aroma of culinary delights wafting through the air, I felt a sense of contentment wash over me. Sa wakas, Nanay, Tatay, natupad ko na po ang pangarap ko noong bata pa ako. May sarili na akong restaurant. The echoes of my dark past, now relegated to the shadows of memory, resonated in the background, a reminder of the trials I had overcome and the strength I had found within myself. The news of Glenn Acosta's confinement in a psychiatric ward and Adrian's incarceration brought a sense of closure and relief to me, a chapter of pain and suffering finally coming to an end. Dahil sa kahihiyan ng pamilya, ang ginang ni Glenn Acosta ay nawala na na parang bula at walang tao ang nakaka alam kung nasaaan iyon. The people who had once cast shadows over my life were now held accountable for their actions, their presence fading into the background as I embraced a future filled with hope and redemption.
As I stood at a distance, hidden from view, my heart heavy with the weight of regret and longing, I watched Marisse, the high school crush who had once captured his heart, walk down the aisle towards a future that no longer included mine. The echoes of our shared dreams and successes, now overshadowed by the darkness of our past mistakes, resonated in the space between us, a haunting reminder of what once was and what could have been.I was crying. Imbitado ang buong angkan namin, pero ako lamang itong hindi pumunta. Napatawad na din ni Marisse sina Mama at Papa. Everyone was in peace now.In the quiet of my soul, I grappled with the memories of a love that had bloomed and withered, a bond that had weathered the storms of life only to crumble under the weight of betrayal and loss. The image of Marisse, radiant and resplendent in her joy, stirred a mix of emotions within him, a tumultuous blend of regret, longing, and acceptance.Ang g*g* ko. Nagawa ko pa na saktan siya. Akala ko, hang
Vanessa's POVAs I stood at the threshold of a new chapter in my life, my heart brimming with gratitude and humility, for the past few years, noong mahigit apat na taon na nasa kamay ng mga Acosta si Marisse, doon, I reflected on the journey that had led me to this moment of redemption and reconciliation. The echoes of my past mistakes, the shadows of betrayal and regret that had once clouded my existence, now seemed like distant memories as I embraced the forgiveness and acceptance that Marisse had extended to me. Minsan, pakiramdam ko, sa dami ng pagkukulang at kasalanan ko sa kaniya, hindi ko deserve na mapatawad niya, o mapatawad ng pamilya niya. I still clearly remembered back when we were young, si Marisse palagi ang apple of the eye nina Nanay at Tatay. Inggit na inggit ako sa kaniya dahil pakiramdam ko, hindi pantay ang pagtingin nila sa amin. So, nag rebelde ako. 'yung pang tuition ko, ginagastos ko lamang sa kung ano-anong bagay, 'yung mga kaibigan ko, iniwan ko dahil kun
As I stood inside the hallowed halls of the church, my heart beat with a rhythm that echoed the memories of a love long lost and found once more. The soft strains of music filled the air, a melody that wove a tapestry of emotions and longing around him as I watched Marisse, radiant and resplendent, walking down the aisle towards me. She's so perfect in her fitted wedding gown made out of diamonds. She's so gorgeous, everything about her is so pretty. Idagdag pa ang napaka ganda at perpektong kanta na sumasabay sa lakad niya, sa saliw ng musika at isang violin na tinutugtog ng kaibigan kong seaman. One step closerI have di*d everyday, waiting for you Darling don't be afraid, I have love you for a thousand yearsI'll love for a thousand more~Time stands still Beauty and all she isI will be brave I will not let anything take awayWhat's standing in front of meEvery breath, every hour has come to thisOne step closer~In that fleeting moment, time seemed to stand still, the year
Author's Note: Hello, thank youuuu so much po sa lahat ng nakarating hanggang dulo, sa lahat ng nagbabasa hehe. I love y'all po🥹 nasa dulo na po tayo, oo. Hindi ko pa siya matawag na epilogue kasi mayroon pang POV ang ilang characters. Happy reading po.___________In the aftermath of the tumultuous events at the café, after a month, Marisse and Anthony finally found themselves face to face once more, the wounds of betrayal and heartache still fresh in their minds. The air between them crackled with unspoken words and shattered dreams, the weight of their shared past bearing down on their fragile connection.As they stood in the quiet solitude of the park, their conversation turned bitter and painful, each word a dagger that pierced the fragile bond that once held them together. Marisse's voice trembled with resolve as she declared that she no longer needed Anthony in her life, that she could bear the weight of her child's future alone."Kamusta ka?" Panimula ni Anthony habang pare
"Ano bakit parang nakakita ka ng multo?" Tanong ni ate Vanessa sa tatlong babae na nasa harap namin. "T-this is not true. Hindi i-ikaw si Marisse" nauutal na ani ng babae sa amin habang maluha-luhang nakatingin. "Ano! Ilabas mo ngayon ang tapang n'yo. Mga duwag" sigaw muli ni ate Vanessa sa kanila. "Sharmaine, tara na" bulong ng babaeng naka short hair sa babaeng sinampal ni ate Vanessa kanina. So, her name is Sharmaine..."P-patay ka na" naiiyak na ani nito. "Ano, kaya ka ba nawala dahil pagkaraan ng ilang taon, guguluhin mo ang pamilya namin? Kukuhanin mo sa amin ng anak ko si Anthony? Naghihiganti ka ba sa ginawa ko, sa ginawa namin?" Sunod-sunod na tanong nito habang umiiyak. "Shocks" bulong ng isang babae malapit sa amin. "Ano, takot ka girl? Kasi nagpabuntis ka sa lalaking hindi ka naman mahal, napilitan pang magpakasal sa'yo si Anthony dahil diyan sa k*landi*n mo" ani ni ate Vanessa habang nakataas pa ang kanan na kilay. "Alam mo, bakit ka ba sabat ng sabat. E si Marisse
As I woke up the next day, a wave of dizziness washed over me, sending a rushing to the bathroom in a panic. The sensation of something strange pressing against my stomach made my heart race, and before she knew it, she was doubled over, vomiting in a whirlwind of confusion and fear."What the. Wala naman akong masyadong kinain kagabi" ani ko habang nakaupo na sa loob ng bathroom ko. Amidst the chaos of my bathroom, a soft knock on the door interrupted her turmoil. "Nak, breakfast is ready. Halikana, sabayan mo na ang Mommy at Daddy mo bago sa pagkain bago sila umalis para magtrabaho" Yaya Dulce, the family maid, stood outside, her voice gentle yet concerned as she announced that breakfast was ready. My mind spun with a mix of emotions as I tried to compose herself and face the day ahead."Ayos ka lang ba diyan? Gusto mo ba pumasok ako?" Tanong ni Yaya Dulce nang hindi agad ako nakasagot. "A-ayos lang ako, Yaya. Medyo masakit lang ang tiyan ko kasi hindi ako nakakain ng ayos kagab