Like Kuya Darwin said, umalis na nga ito nang sumapit ang hapon.
Ngayon ay naririto lamang ako sa aking kwarto, as usual ay nakahiga na naman. Bilin ni Kuya Darwin na huwag raw muna akong gumamit ng cellphone, huwag na rin daw akong manood sa TV ng news or kahit paraan. Naiintindihan ko naman.Bago umalis si Kuya Darwin ay dumating na ang pamilya ng mga tauhan ni Kuya Darwin. Naroon na ang mga ito sa kalapit lamang na bahay namin.They are all aware of my identity, of course.Dumating na rin ang magiging kasambahay namin dito. Mag-ina sila and they really love each other. Parang kami lang ni Nanay noong nabubuhay pa siya.Para maiwasan ang boredom ay napag-isipan ko na bukas na bukas rin ay magtatanim ako ng halaman sa labas ng aming bahay. Maybe, ayain ko rin si Anthony kung hindi siya busy.Habang nagmumuni-muni ay bumukas ang pinto ng kwarto ko. Iniluwa noon si Anthony.Agad naman akong ngumiti rito nang tumabi siya."How are you?" Tanong nito."Mas better" sagot ko saka ngumiti."I'm so happy to hear that" aniya."Anthony" pagtawag ko rito."Hmmm?" Sagot nito saka humikab pa."Nag-aaral ka pa ba?" Walang paligoy-ligoy na tanong ko rito.Humarap naman ito sa akin bago sumagot."Yeah, pero online classes lang" sagot nito."E paano ka natututo?" Tanong kong muli."Wala, madali lang naman 'yung mga lessons" sagot n'ya."Anong kinuha mo nga palang course?" Tanong kong muli, haha."Chemical Engineer" sagot nito."Wow" tanging sagot ko."How about you, gusto mo bang mag-aral din?" Tanong n'ya pabalik sa akin.Saglit akong natigilan."I'll call Kuya Darwin, sasabihin ko sa kaniya bukas na gusto mo rin mag-aral" dagdag pa n'ya.Mabilis naman akong nagreact rito. "Hoy, nakakahiya""Sa amin ka pa nahiya, e parte ka na nga ng pamilya namin" tamad na sagot nito."Don't worry, okay? We got you" dagdag pa nito saka hinaplos ang pisngi ko."About our friends. Si Jhamir, anong course ang kinuha n'ya?" Tanong ko."BS Architecture" sagot n'ya."Weh ba?" Tanong ko. "I mean, wala sa kulo ni Jhamir na magtitino na s'ya" natatawang ani ko."Tino naman talaga 'yon" sagot ni Anthony sa seryosong boses.Hala, baka na offend ko s'ya!"Kapag tulog nga lamang" dagdag pa nito saka tumawa.Ako naman ay napatawa na rin."Kung papipiliin ka ni Kuya kung anong course ang kukunin, what is it?" Tanong nito."Bachelor of Science in Customs Administration sana" sagot ko rito. "Pero okay na rin 'yung Bachelor of Science in Fashion Designing. Mahilig rin kase ako na manahi at magdisenyo ng mga damit" dagdag ko pa."Wow. Ang ganda naman ng preferred course mo" sagot nito.Nag usap pa kami ng tungkol sa studies nila hanggang sa mayroong kumatok sa pinto. It was Lyka, anak ni Manang Lydia. Ang aming katulong.Sinabihan kami ni Lyka na kakain na raw kaya naman ay sumunod na kami rito papunta sa kusina.Gaya ng mga napapanood ko sa television ay hindi rin sumasabay sa pagkain ang mga katulong sa kanilang amo.Sina Lyka at Manang Lydia ay ganoon rin, pero Anthony and I are insists.Hindi kami pumayag na hindi kami sabay-sabay na kakain.Sa huli ay pumayag rin ang dalawa."Sarap ng luto mo, 'nay Lydia" sabi ko na lamang saka sumubo muli ng kare-kare."Naku, talaga 'nak?" Tanong nito sa akin. Tumango naman ako."Yeah, It was so so good talaga, 'nay Lydia. The best ka" ani ni Anthony.Nakangiting nagpasalamat na lamang si 'nay Lydia sa amin. Si Lyka naman ay tahimik lamang na kumakain. Bata pa kase ito. Isinama lamang ni 'nay Lydia para makawala ang bata sa kamay ng abusadong tatay n'ya.At syempre, dahil likas na mabait si Kuya Darwin, well, lahat naman ng Montenegro, ay pinapag-aral nito si Lyka kahit through online classes lamang din.Nang makakain at makapaglinis si 'nay Lydia ay hinayaan ko na sila na makapagpahinga. I know na pagod pa silang pareho.Kinabukasan, gaya ng plano ay maaga akong gumising.Pagkalabas ko sa aking silid ay wala pang tao sa loob ng aming bahay. Siguro ay tulog pa sina 'nay Lydia, Lyka, and Anthony kaya naman ay sinilip ko muna kung gising na ang mga tauhan ni Kuya Darwin.Napahinga naman ako ng maluwag ng makitang gising na sila.Ang ilan ay nasa labas na ng bahay.Wala na akong inaksaya pang oras. Tamang-tama at maaga pa. Agad kong kinuha ang mga kailangan ko. Buto ng mga halaman at gulay, at ilang gardening tools.Bitbit ang mga gamit, nang makalabas ako sa aming bahay ay tinulungan na ako ng isa sa tauhan ni Kuya Darwin na dalahin iyon dito lamang sa malapit. Plano ko kase na taniman ng halaman ang paligid ng aming munting bahay. Gulay naman sa likod ng aming bahay.Inuna ko na maghukay saka naglagay ng buto sa mga hinukayan ko.Hindi pa man ako nakakatagal sa paglalagay ng buto ng halaman ay sumulpot na si Anthony sa tabi ko."Good morning" bati nito."Good morning" bati ko rin."Tinakot mo ako" ani nito sa akin."Ha? Bakit naman?" Tanong ko saka itinigil muna ang paglalagay ng buto ng halaman sa hinukay kong lupa."E kase, ang aga-aga pa. Kinatok ko ang kwarto mo, walang sumasagot kaya binuksan ko na, wala ka doon. Wala ka sa loob ng bahay. Nandito ka lang pala" Anthony."Chill, hindi naman na ako mawawala. Dami kayang tauhan ni Kuya dito" sabi ko na lamang."Alright, basta kapag may plano ka, gisingin mo ako kapag tulog pa ako ha?" Ani nito.Tumango naman ako."I will" sagot ko na lamang."By the way, what are you doing nga pala?" Tanong nito saka bumaling sa ginagawa ko."Nagtatanim ng halaman, of course" sagot ko."Hmmm" he groaned."Tulungan kita, saan pa ba?" Tanong nito.Itinuro ko naman ang mga hukay na wala pang tanim. Dahil rito ay mabilis kaming nakatapos sa pagtatanim ng mga halaman.Isinunod naman namin ay ang pagtatanim ng mga gulay sa likod bahay.Okra, sitaw, talong, kamatis, sili, patatas ang itinanim namin. Mayroon din na cucumber.Nang matapos sa pagtatanim ay pumasok na agad kami sa bahay saka naglinis ng katawan at kumain.Pagkakain naman ay dumating na ang physiotherapist na kinuha ni Kuya Darwin.Noong una ay natatakot ako kase akala ko, mga baliw lang ang ginagamot ng mga ito.Bukas na bukas rin ay magsisimula na ako sa pagsisimula ng plano.Maya't-maya rin ang pagtawag ni Kuya Darwin para mangamusta.Kakatapos lang ng therapy ko nang hindi ko man lang nasulyapan si Anthony sa sala.Nasa kwarto n'ya pala ito, sabi ng batang si Lyka.Agad naman akong nagtungo sa tapat ng kwarto nito saka marahang kumatok."Come in" dinig kong ani nito mula sa loob."H-hey, kamusta ang therapy?" Bungad nito sa akin saka pilit na ngumiti.Agad naman akong lumapit rito. "it was good" sagot ko. "nakakatakot maalala ang nakaraan" dagdag ko pa saka ngumuso."Mas nakakatakot kapag hindi mo pinalaya ang nakaraan" sagot nito."Parang peke 'yung ngiti mo kanina, may problema ba?" Tanong ko rito.Tumingin naman ito sa akin. "No, wala naman. Bakit naman ako magkakaproblema?" Tanong nito."Magsabi ka nga sa akin ng totoo, tampo na ako sa'yo" ani ko rito.Malalim ang pinakawalan nitong paghinga saka nagsabi sa akin ng nararamdaman.Lahat ng angkan nila, the Montenegro's, ay galit raw kay Angelo."Ha? Bakit naman? Ayaw ba nila si Angelo para kay Pat?" Sunod-sunod na tanong ko.Umiling naman sa akin si Anthony. "Hindi sa ganoon, kase naman itong si Bro at si Pat. Naku, sumasakit talaga ang ulo ko sa dalawang 'yan" sagot ni Anthony.I'm still clueless. Ano bang mayroon?"Buntis si Patricia" ani ni Anthony.Natigilan naman ako rito saka nanlaki ang mata."Omg, for real?" Hindi makapaniwalang tanong ko."Hell, yes, pakipot pa 'yung dalawang 'yon dati, aba, tingnan mo nga naman ngayon, hindi pa sila tapos mag-aral, may sarili na agad na pamilya" si Anthony."E ano daw, papanagutan ba ni Angelo ang baby?" Tanong ko."Oo" sagot ni Anthony."Well, that somehow good. Pero naiintindihan ko rin ang clan n'yo, syempre mas maganda pa rin na nakapagtapos ka ng pag-aaral at successful ka na bago pumasok sa isang pagpapamilya. Though, mayaman at successful naman na kayo" ani ko."Hmmm, that's right" tanging sagot ni Anthony. "Concern lang ako kay Patricia. Porket crush n'ya si Angelo ay ganon na agad" napahilot naman sa sintido si Anthony."Huwag ka na magpaka-stress. Sige ka, baka mamaya magulat ka na lang, pangit ka na" natatawang ani ko.Natigil naman ito sa paghilot sa sintido."What? No way. Bahala na ang dalawang 'yon sa problema nila. Basta ako, gwapo lang" ani ni Anthony saka tumayo na.Ako naman ay natatawang sumunod sa kaniya.After 3 years...."Baby" paos kong paggising kay Anthony, pero wala itong imik. Hindi pa din ako maka-alis dahil nakapatong ang legs nito sa akin. Ugh, ayaw akong pakawalan!"Hey, Baby" pag-ulit ko pero wala pa rin itong imik. "Anthony, hindi ka na nakakatuwa. Mamayang tanghali ay nandito na si Kuya Darwin para sunduin tayo. Next month ay magbubukas na ang clothing business ko" mahabang ani ko rito, pero wala pa rin talaga. Nakakainis. "Hey, Ivy. Early in the morning and you want that thing again?" Pikit mata na sabi ni Anthony. I can't help but to blush kapag naalala ang nangyari kagabi. Ohmyghosh. Sa isang iglap ay nasa ibabaw ko na naman si Anthony. I can't help but to m**n when he pinned himself and fvck me fast and out. "Ughh, fvck" Anthony growled before starting to svck my throbbing nipples. "Hmmmm, Anthony, ahhhh" I don't know but I can't stop and help myself to let him owe me all over again. "I'm coming" nang masabi ko iyon ay mas lalong bumilis ang ulos niya, all I h
Tanghali na ng magising ako. Babangon na sana ako nang maramdaman kong may braso na naman na nakapulupot sa akin. Agad akong humarap rito. Si Anthony pala. Mahimbing pa rin ang tulog nito. Siguro ay madaling araw na siyang nakauwi. Pinagmasdan ko nang maigi ang kaniyang mukha. Napaka gwapo. Papaanong hindi ko man lamang na appreciate ang taong 'to dati noong High School pa lamang kami. I mean, na appreciate ko s'ya. As a friend nga lamang. Napaka-gwapo n'ya. Ang matangos niyang ilong, morenong balat, kulay lupa na mga mata, at mapupulang labi. Dagdag pa ang mukhang inosente niyang mukha. Halimaw nga lamang pagdating sa kama. Natawa na lang ako sa naisip. "Pagtulog ko pa lang, kilig na kilig ka na agad" ani ni Anthony. Kagulat naman. "Kapal mo naman" depensa ko. "Kahit hindi ka umamin, alam ko naman na kilig na kilig ka talaga" ani nito. "Good morning. I love you" dagdag pa nito. "Good morning. Love you so much" bati ko rin saka bumangon na. Nang makakain kami ay nauna nang
"Yes babe, bye" ani ko kay Anthony saka pinatay ang telepono. Tumawag kase ito para paalalahanan na mag-ingat ako sa site. I'm now on the way na para pumunta sa site kung saan ay sinisimulan nang itayo ang aking shop. Infiarness, hindi ko nakikita ang mga tao na sumira ng buhay ko. I wonder kung ano na ang ganap sa kanila. Matagal na kase akong walang balita sa kanila, I think three to four years na ang nakalilipas?Nang makarating sa site ay naghanap na agad ng mapapag parkingan ang aking driver. Iginaya naman ako ng isa kong bodyguard papasok sa mismong site. "Good morning, ma'am" ani ng Engineer rito. "Good morning, too, Engineer Legaspi" bati ko rito. Gayundin sa construction workers na narito; binati ko rin sila. "I really appreciate this, Engineer" ani ko saka pumasok sa ginagawa pa lamang na shop. It was a big big shop! Ang bilis nilang gumawa ng shop, maya-maya pa siguro ay may second floor na ito. "Well, para sa napaka ganda kong client" ani nito saka ngumiti. Nginit
"Sleep tight, babe" ani ni Anthony sa akin nang sandaling mahiga na kami. "Good night, babe" ani ko rito saka natulog na. "Omg, ate Ivy. Laman na ng balita at dyaryo ang shop mo" ani ni Lyka sa akin. Kakagising ko lamang. Teka, ano ba ang pinagsasasabi ng batang ito. "Ha?" Tanong ko, naguguluhan. "Ate naman! Mag open ka kaya ng social media mo, o kaya ay magbasa ka din minsan ng dyaryo" natatawang ani nito sa akin. Mabilis naman akong naupo sa tabi nito saka hinablot ang dyaryo na hawak n'ya. "See ate" ani nito nang mabasa ko na. "Papaano?" Tanong ko, naguguluhan pa rin. "Tinatanong pa ba 'yan? E'di syempre ang ganda ganda kaya ng mga designs mo. Pak na pak" sagot nito. "How come? E kakabukas ko lamang n'yan last week" tanong kong muli. "Syempre, design ba naman ng isang Ivy San Francisco iyon, e'di goods na goods. Sikat na sikat agad" natatawang sagot ni Lyka. "Look ate oh, palaisipan daw kung sino ang owner at designer ng mga damit na 'yon" natatawang aning muli ni Lyka
"Good morning, princess" bati ni Anthony pagkamulat ko pa lang. "Good morning" bati ko rin. "Bangon na, tanghali na" ani ni Anthony. "Di ko kaya" mahinang ani ko. "Ha?" Tanong nito, naguguluhan. "M-masakit ang puson ko" sagot ko rito. "Meron ka ba ngayon?" Tanong nito. Sinamaan ko naman ito ng tingin. "Malamang"Nang maisigaw ko iyon ay dali-dali siyang bumangon saka nagbihis. "Dito ka lang. Babalik rin ako" ani nito saka mabilis na lumabas sa kwarto. Problema non. Naiwan naman akong nananatiling nakahiga habang hawak hawak ang puson na namimilipit na sa sakit. Ika-26 nga pala ngayon. Buwanang dalaw ko na naman. Agad na kumalat ang takot sa aking sistema. Tuwing nagkakameron kase ako ay hindi rin maiiwasan na magkaroon ako ng lagnat, sipon, at ubo. Habang nag-iisip ay biglang bumukas ang pinto. Iniluwa noon si Anthony na humihingal. "Saan ka galing? Ba't ganiyan ka?" Tanong ko rito. "Pumunta lang ako sa pinaka-malapit na convenience store. I brought you this" ani nito s
Hello, dear Readers! I just want to say Thank you huhu. Napaka unexpected po ng numbers of reads, follows sa akin and sa pag-add ng story ko sa library n'yo; pagbabasa. Maraming maraming salamat po! Parang kailan lang, sobrang saya ko kapag mayroong 3 reads or views ang story ko hanggang sa mag fifty reads na s'ya, and kanina lang, pagkagising ko, I was shocked sa dami ng number of reads or views + followers pa and kanina pagkatapos ko kumain, chineck ko ulit and omg, am I dreaming?! Ang bilis naman huhu. Salamat po ulit! At dahil d'yan, Sabi ko sa sarili ko, hindi pwede na hindi ako mag uupdate ngayong araw kahit may pasok pa ako mamaya. Lol. So here. Enjoy! -----"Naku, sino kaya ang nasa likod ng successful na clothing industry na Enchanté Attire" ani ng isang Ginang sa kabilang table, hindi kalayuan ang pwesto nila sa pwesto ko. "Oo nga, Mars, pati 'yung anak ko, si Nicole, naku halos araw-araw na yata na nandoon sa Shop na 'yon, araw-araw din bumibili, baka daw matetyempuhan n'
"Good morning, sweetie" ani ni Anthony sa akin pagmulat ko pa lamang ng mata. Ito ay nakangiting nakatingin sa akin. "Good morning" bati ko rito. "Anong meron?" Tanong ko. "Check your phone" ani na lamang nito saka umalis sa tabi ko. "C'mon, bilisan mo na maghilamos, ipagluluto kita ng gusto mong pagkain. Ano-ano ba 'yon?" Dagdag pa nito. "I want pancakes" sagot ko rito. "Yon lang ba?" Tanong muli nito. "Scrambled eggs and omelette" sagot kong muli. "Plus, hotdog and Ticino" dagdag ko pa. "Okay, copy" ani nito saka lumabas na sa silid. Ako naman ay nagtungo sa comfort room dito lamang din sa aming kwarto saka naghilamos at ginawa ang morning skin care routine ko. Nang matapos sa pag-aayos ng hitsura ay lumabas rin agad ako sa banyo saka nagpalit ng damit. Wala naman akong lakad ngayong araw kaya naka pambahay lamang ako. Magdidisenyo lamang naman ako ngayong araw ng mga damit. Lalabas na sana ako sa room namin nang maalala ko ang sinabi ni Anthony kaya naman ay dali-dali k
"Ma'am, may pumunta po dito kanina na mag nobyo at nobya, gusto raw po ng babae na ang Enchanté Attire ang gumawa at magdesign ng wedding gown n'ya po" iyan ang bungad ni Danica sa akin, pagkagising ko pa lamang. Antok na antok pa akong bumangon habang hawak pa rin ang cellphone. "Okay, ano daw ang pangalan?" Tanong ko rito. "Andrea Maxine Lavera at Martin Javier Solis po, Ma'am. Naisend na raw po nila sa page po natin 'yung description ng gusto n'ya po" sagot nito. "Okay, I'll check it na lang later" ani ko. "Okay po, Ma'am" ani ni Danica."Ang aga naman ata nila na pumunta diyan, kakabukas pa lang ng shop ngayong araw ah" ani kong muli. "Ah, opo, Ma'am. Mas maganda raw po na maaga sila ngayon para daw po kaunti pa lamang ang customers" sagot nito mula sa kabilang linya. "Okay, maganda naman nga 'yon. By the way, kailan daw kailangan 'yung wedding gown?" Tanong ko."Sa March 17 pa po ang mismong wedding nila, Ma'am. Pero by March 15 po ay kailangan na daw" sagot nito."Okay. M
One week later..... As we arrived back in the Philippines, the warm embrace of our homeland welcomed us with open arms. Sinundo pa kami nina Mommy and Daddy, Mama and Papa namin ni Anthony. Present din doon si Patricia at ang kaniyang anak, maging si Angelo. The familiar sights and sounds of our surroundings filled their hearts with a sense of nostalgia and belonging, a reminder of the roots that anchored them to the land they called home. As they settled back into the rhythm of their lives, a sense of peace and contentment settled over their family, a testament to the enduring bonds of love and connection that held them together. Amidst the hustle and bustle of daily life, a joyous surprise awaited Marisse and Martin, a gift that would fill their hearts with anticipation and excitement. The news of Marisse's pregnancy for their second child spread like wildfire, a beacon of light and hope in the midst of their everyday routines. The echoes of laughter and celebration filled
In the peaceful embrace of the garden, Marisse, Martin, and their son Matthew found solace and joy in the simple moments of life. As the days turned into weeks and the weeks into months, their bond deepened, their love growing stronger with each passing day."Happy birthday, anak" bati ko sa aking anak na ngayon ay ipinagdiriwang namin ng ika pito niyang kaarawan. Matthew grown into a big and gentle man. One day, nang makauwi na siya sa bahay galing sa school, nagkwento ang anak ko na mayroon daw siyang inaway sa school. At first, napagalitan ko siya, I just don't want my child na lumaking basagulero, pero noong nag explain na siya, namangha ako. Hindi ko lubos akalain na sa murang edad ng aking anak, marunong na siyang mag tanggol sa iba. Ani ni Matthew, inaway n'ya raw ang isang kaklase niyang lalaki dahil inaway raw ang kaklase nilang babae. "Bakit ba inaway yung girl, anak?" Tanong ni Martin sa tabi ko habang nandito kami ngayon sa Salas. "E kasi naman Dad, may ipinapagawa
Two years later.....As I stood in the bustling kitchen of my successful restaurant, the aroma of culinary delights wafting through the air, I felt a sense of contentment wash over me. Sa wakas, Nanay, Tatay, natupad ko na po ang pangarap ko noong bata pa ako. May sarili na akong restaurant. The echoes of my dark past, now relegated to the shadows of memory, resonated in the background, a reminder of the trials I had overcome and the strength I had found within myself. The news of Glenn Acosta's confinement in a psychiatric ward and Adrian's incarceration brought a sense of closure and relief to me, a chapter of pain and suffering finally coming to an end. Dahil sa kahihiyan ng pamilya, ang ginang ni Glenn Acosta ay nawala na na parang bula at walang tao ang nakaka alam kung nasaaan iyon. The people who had once cast shadows over my life were now held accountable for their actions, their presence fading into the background as I embraced a future filled with hope and redemption.
As I stood at a distance, hidden from view, my heart heavy with the weight of regret and longing, I watched Marisse, the high school crush who had once captured his heart, walk down the aisle towards a future that no longer included mine. The echoes of our shared dreams and successes, now overshadowed by the darkness of our past mistakes, resonated in the space between us, a haunting reminder of what once was and what could have been.I was crying. Imbitado ang buong angkan namin, pero ako lamang itong hindi pumunta. Napatawad na din ni Marisse sina Mama at Papa. Everyone was in peace now.In the quiet of my soul, I grappled with the memories of a love that had bloomed and withered, a bond that had weathered the storms of life only to crumble under the weight of betrayal and loss. The image of Marisse, radiant and resplendent in her joy, stirred a mix of emotions within him, a tumultuous blend of regret, longing, and acceptance.Ang g*g* ko. Nagawa ko pa na saktan siya. Akala ko, hang
Vanessa's POVAs I stood at the threshold of a new chapter in my life, my heart brimming with gratitude and humility, for the past few years, noong mahigit apat na taon na nasa kamay ng mga Acosta si Marisse, doon, I reflected on the journey that had led me to this moment of redemption and reconciliation. The echoes of my past mistakes, the shadows of betrayal and regret that had once clouded my existence, now seemed like distant memories as I embraced the forgiveness and acceptance that Marisse had extended to me. Minsan, pakiramdam ko, sa dami ng pagkukulang at kasalanan ko sa kaniya, hindi ko deserve na mapatawad niya, o mapatawad ng pamilya niya. I still clearly remembered back when we were young, si Marisse palagi ang apple of the eye nina Nanay at Tatay. Inggit na inggit ako sa kaniya dahil pakiramdam ko, hindi pantay ang pagtingin nila sa amin. So, nag rebelde ako. 'yung pang tuition ko, ginagastos ko lamang sa kung ano-anong bagay, 'yung mga kaibigan ko, iniwan ko dahil kun
As I stood inside the hallowed halls of the church, my heart beat with a rhythm that echoed the memories of a love long lost and found once more. The soft strains of music filled the air, a melody that wove a tapestry of emotions and longing around him as I watched Marisse, radiant and resplendent, walking down the aisle towards me. She's so perfect in her fitted wedding gown made out of diamonds. She's so gorgeous, everything about her is so pretty. Idagdag pa ang napaka ganda at perpektong kanta na sumasabay sa lakad niya, sa saliw ng musika at isang violin na tinutugtog ng kaibigan kong seaman. One step closerI have di*d everyday, waiting for you Darling don't be afraid, I have love you for a thousand yearsI'll love for a thousand more~Time stands still Beauty and all she isI will be brave I will not let anything take awayWhat's standing in front of meEvery breath, every hour has come to thisOne step closer~In that fleeting moment, time seemed to stand still, the year
Author's Note: Hello, thank youuuu so much po sa lahat ng nakarating hanggang dulo, sa lahat ng nagbabasa hehe. I love y'all po🥹 nasa dulo na po tayo, oo. Hindi ko pa siya matawag na epilogue kasi mayroon pang POV ang ilang characters. Happy reading po.___________In the aftermath of the tumultuous events at the café, after a month, Marisse and Anthony finally found themselves face to face once more, the wounds of betrayal and heartache still fresh in their minds. The air between them crackled with unspoken words and shattered dreams, the weight of their shared past bearing down on their fragile connection.As they stood in the quiet solitude of the park, their conversation turned bitter and painful, each word a dagger that pierced the fragile bond that once held them together. Marisse's voice trembled with resolve as she declared that she no longer needed Anthony in her life, that she could bear the weight of her child's future alone."Kamusta ka?" Panimula ni Anthony habang pare
"Ano bakit parang nakakita ka ng multo?" Tanong ni ate Vanessa sa tatlong babae na nasa harap namin. "T-this is not true. Hindi i-ikaw si Marisse" nauutal na ani ng babae sa amin habang maluha-luhang nakatingin. "Ano! Ilabas mo ngayon ang tapang n'yo. Mga duwag" sigaw muli ni ate Vanessa sa kanila. "Sharmaine, tara na" bulong ng babaeng naka short hair sa babaeng sinampal ni ate Vanessa kanina. So, her name is Sharmaine..."P-patay ka na" naiiyak na ani nito. "Ano, kaya ka ba nawala dahil pagkaraan ng ilang taon, guguluhin mo ang pamilya namin? Kukuhanin mo sa amin ng anak ko si Anthony? Naghihiganti ka ba sa ginawa ko, sa ginawa namin?" Sunod-sunod na tanong nito habang umiiyak. "Shocks" bulong ng isang babae malapit sa amin. "Ano, takot ka girl? Kasi nagpabuntis ka sa lalaking hindi ka naman mahal, napilitan pang magpakasal sa'yo si Anthony dahil diyan sa k*landi*n mo" ani ni ate Vanessa habang nakataas pa ang kanan na kilay. "Alam mo, bakit ka ba sabat ng sabat. E si Marisse
As I woke up the next day, a wave of dizziness washed over me, sending a rushing to the bathroom in a panic. The sensation of something strange pressing against my stomach made my heart race, and before she knew it, she was doubled over, vomiting in a whirlwind of confusion and fear."What the. Wala naman akong masyadong kinain kagabi" ani ko habang nakaupo na sa loob ng bathroom ko. Amidst the chaos of my bathroom, a soft knock on the door interrupted her turmoil. "Nak, breakfast is ready. Halikana, sabayan mo na ang Mommy at Daddy mo bago sa pagkain bago sila umalis para magtrabaho" Yaya Dulce, the family maid, stood outside, her voice gentle yet concerned as she announced that breakfast was ready. My mind spun with a mix of emotions as I tried to compose herself and face the day ahead."Ayos ka lang ba diyan? Gusto mo ba pumasok ako?" Tanong ni Yaya Dulce nang hindi agad ako nakasagot. "A-ayos lang ako, Yaya. Medyo masakit lang ang tiyan ko kasi hindi ako nakakain ng ayos kagab