Tanghali na ng magising ako. Babangon na sana ako nang maramdaman kong may braso na naman na nakapulupot sa akin.
Agad akong humarap rito. Si Anthony pala.Mahimbing pa rin ang tulog nito. Siguro ay madaling araw na siyang nakauwi.Pinagmasdan ko nang maigi ang kaniyang mukha. Napaka gwapo. Papaanong hindi ko man lamang na appreciate ang taong 'to dati noong High School pa lamang kami.I mean, na appreciate ko s'ya. As a friend nga lamang.Napaka-gwapo n'ya. Ang matangos niyang ilong, morenong balat, kulay lupa na mga mata, at mapupulang labi. Dagdag pa ang mukhang inosente niyang mukha. Halimaw nga lamang pagdating sa kama.Natawa na lang ako sa naisip."Pagtulog ko pa lang, kilig na kilig ka na agad" ani ni Anthony.Kagulat naman."Kapal mo naman" depensa ko."Kahit hindi ka umamin, alam ko naman na kilig na kilig ka talaga" ani nito. "Good morning. I love you" dagdag pa nito."Good morning. Love you so much" bati ko rin saka bumangon na.Nang makakain kami ay nauna nang magbihis si Anthony. Hindi naman kase kami pwede na magsabay ngayon sa bawat lakad namin.Si Lyka ay umalis na rin, nag-aaral kase ito rito sa Manila.Nang maka-alis si Anthony ay nagbihis na rin ako. Iniwan ko muna si 'nay Lydia sa kusina. Sinabihan ko na rin ito na magpahinga na muna dahil alam kong pagod pa sila mula sa byahe. Madaling araw na kase silang nakarating dito.Nagsoot lang ako ng simpleng white mini skirt and black top. White high heels rin. Naglagay rin ako ng make up.Kung dati ay ayaw ko ng ganito, ngayon ay gustong-gusto ko na. Natuto ako na mag-ayos sa sarili way back then nung nasa Paris kami. Lahat ay natutunan ko doon.Pagkalabas sa penthouse ay chineck ko kaagad ang phone ko saka dali-daling hinanap kung saan naka park ang sasakyan ko.Nang makita ko agad ito ay kaagad na akong sumakay. Si Manong Marlon ang driver ko ngayon."Good morning, Ma'am" bati niya."Good morning, Manong" bati ko rin.Habang nasa byahe ay iniisip ko kung ano ang magiging daloy ang meeting namin ngayon. Kinakabahan ako, this is my first time!Habang nagmumuni-muni ay nag beep ang cellphone ko. It was Anthony. Kinakamusta ako.Maya-maya pa ay nag beep muli ito. This time ay secretary ito ni Mr. Clark. She told me to meet his Boss sa building ng company nila, before 12.11 pa lamang naman at malapit na kami sa company.Bago bumaba sa sasakyan ay nagsoot mula ako ng black shades at dumiretso sa may lounge.Clark's Company also known as CC, was the biggest housing developer here in Manila. It's company is also known for their mind blowing projects."Hi, Ma'am. Kayo po ba si Ma'am Ivy San Francisco?" Ani ng babae sa akin.Hmm, she looks like CC's secretary."Yes, ako nga" sagot ko saka tumayo."She's expecting you, ma'am. Wait lang po, pababa na din s'ya" ani muli ng babae."I'm Denise po, CC's secretary" pagpapakilala nito."Ivy San Francisco" pagpapakilala ko naman."Napaka-ganda n'yo po" ani nito.Matamis ko naman itong nginitian."Lunch?" Ani ng isang lalaki sa akin.I think ito na si Mr. Clark.Sumama naman ako sa kaniya patungo sa office n'ya at pagdating namin doon ay mayroon na agad na nakahandang pagkain.Iginaya naman ako nito sa aking upuan.In fairness, ang ganda ng view mula rito."Nag-abala ka pa talaga" tawa ko rito.He just shrugged his shoulder saka naupo sa tapat ko.So, Mr. Clark, I thought matanda na 'to. Bakit naman hindi sinabi ni Anthony na kasing edad ko pa lang pala."Syempre, I'll be having a beautiful client today so nagpahanda na rin ako ng lunch, who not?" Ani nito.Ngumiti na lamang ako "okay".Habang kumakain ay nagsalita ako. "Hindi ko na pahahabain ang usapan natin, Mr. Clark" ani ko."Just call me, Lander" ani naman niya."Okay, Lander, hindi ko na pahahabain ang usapan natin. Gusto kong bilhin 'yung lupa n'yo doon sa may Quezon City" diretsang ani ko."I know, alam kong sasabihin mo iyan. Hindi mo na kailangang sabihin" tawa nito.What's wrong, anong nakakatawa."Sige na, dahil maganda ka, papayag na ako na ipagbili sa'yo ang lupa ko doon" ani nito.Napa-awang naman ang bibig ko.Ganun na kadali 'yon?"Sure ka na diyan? I know your business and based on my research, medyo madumi ito" ani ko.Napatawa naman ito. "Baka naman hindi business ko ang niresearch mo ah. Sabihin mo lamang kung ano 'yung niresearch mo, libre na 'yung lupa para sa'yo""In your face" ani ko rito.Masyadong mayabang."Oo nga, ayaw mo ba ng lupa na 'yon? Sige binabawi ko na. Hindi ko na ipagbibili sa'yo" ani nito."No, no, no, sa akin na 'yung lupa" angil ko."Kung iniisip mo na may balak ako, nagkakamali ka. Wala akong binabalak and I'm not playing dirty with you" ani niya.Nang matapos ang pagkain namin ay agad-agad ko na ring pinermahan ang documents.Nang makapagpahinga ay nagpa-alam na agad ako na aalis na ako.Inihatid naman niya ako palabas sa Company niya.Pero bago pa man kami makalabas ay nahagip ng mata ko ang isang pamilyar na babae.Si ate Vanessa.Anong ginagawa n'ya dito.May hawak siyang mop, maitim na rin s'ya at namamayat.Bago pa man nito mapansin na nakatitig ako sa kaniya ay mabilis na akong lumabas sa company na iyon."Thanks, Mr. Clark" ani ko bago sumakay sa sasakyan.Nang makauwi ay naabutan ko si Anthony sa sala.Mukhang kanina pa ito rito."Kamusta naman ang meeting n'yo ni Mr. Clark?" Tanong nito sa akin.Hindi pa rin matanggal ang ngiti sa labi ko, kase sa wakas, may lupa na ang magiging business studio ko."Everything went well. Ibinenta na n'ya sa akin" ani ko kay Anthony saka tumabi sa kaniya."Really?" Tila kahit siya ay hindi rin makapaniwala."Yes, Baby" ani ko rito."That's good, then. Dahil d'yan, may reward ka sa akin" ani nito.Agad ko naman itong tinampal. Hmp!Nang makapasok sa kwarto ko, I found myself Anthony kissing hungrily."Hmmmm, sh*t, faster, babe" He m****d as I svck his c**k."Kanina pa akong nagpipigil. Bakit ba kase ganito ang soot mo" ani nito sa akin.Nang matapos ay agad akong kumandong sa kaniya.Buti na lamang at sound proof ang kwarto namin na ito dahil kung hindi ay nakakahiya kina Nanay Lydia at Lyka.Nakita kong napangiti siya saka siniil muli ako ng halik.Binigyan ko naman siya ng halik sa leeg, pinuno ko iyon ng kiss marks. Ganti ko lamang iyan dahil hirap na hirap akong takpan ng concealer ang leeg ko sa dami ng kiss marks na iniwan n'ya.Marahas na pinunit ni Anthony ang soot ko. "Hindi mo na kailangan 'yan. Next time kapag papasok ka sa kwarto natin, huwag ka nang magsoot ng damit" aniya at pagkasabi noon ay agad niya akong hinalikan ng mariin, iniangat ko ang aking katawan at ipinasok ang kahabaan n'ya sa aking loob.I wrapped my legs on his waist and nagtaas baba sa kahabaan niya. He's so thick and long."Oh my g" pag-u***l ko then Anthony started slamming hard inside mine.Pinaghalong sakit at sarap ang nararamdaman ko ngayon. He's so magaling talaga. Halimaw sa kama."Fvck, Anthony" sigaw ko. "I'm going to c*m" dagdag ko pa.Mas lalo niyang binilisan ang paggalaw sa loob ko until I screamed his name so fvcking loud.Maya-maya pa ay napaliyad ako sa sobrang sarap. I m**n so loud when I reached my climax.Pagod at humihingal na umalis naman sa pagkakaiibabaw sa akin si Anthony."That's my reward for you, Hon" aniya saka hinalikan ako sa noo.Pagkaraan ng ilang minuto ay agad naman siyang bumangon, still naked.Pagkabalik sa kama ay mabilis ako nitong nilinisan."Now, sleep tight, mahal. I love you" pagkasabi niya ay nakatulog na agad ako."Yes babe, bye" ani ko kay Anthony saka pinatay ang telepono. Tumawag kase ito para paalalahanan na mag-ingat ako sa site. I'm now on the way na para pumunta sa site kung saan ay sinisimulan nang itayo ang aking shop. Infiarness, hindi ko nakikita ang mga tao na sumira ng buhay ko. I wonder kung ano na ang ganap sa kanila. Matagal na kase akong walang balita sa kanila, I think three to four years na ang nakalilipas?Nang makarating sa site ay naghanap na agad ng mapapag parkingan ang aking driver. Iginaya naman ako ng isa kong bodyguard papasok sa mismong site. "Good morning, ma'am" ani ng Engineer rito. "Good morning, too, Engineer Legaspi" bati ko rito. Gayundin sa construction workers na narito; binati ko rin sila. "I really appreciate this, Engineer" ani ko saka pumasok sa ginagawa pa lamang na shop. It was a big big shop! Ang bilis nilang gumawa ng shop, maya-maya pa siguro ay may second floor na ito. "Well, para sa napaka ganda kong client" ani nito saka ngumiti. Nginit
"Sleep tight, babe" ani ni Anthony sa akin nang sandaling mahiga na kami. "Good night, babe" ani ko rito saka natulog na. "Omg, ate Ivy. Laman na ng balita at dyaryo ang shop mo" ani ni Lyka sa akin. Kakagising ko lamang. Teka, ano ba ang pinagsasasabi ng batang ito. "Ha?" Tanong ko, naguguluhan. "Ate naman! Mag open ka kaya ng social media mo, o kaya ay magbasa ka din minsan ng dyaryo" natatawang ani nito sa akin. Mabilis naman akong naupo sa tabi nito saka hinablot ang dyaryo na hawak n'ya. "See ate" ani nito nang mabasa ko na. "Papaano?" Tanong ko, naguguluhan pa rin. "Tinatanong pa ba 'yan? E'di syempre ang ganda ganda kaya ng mga designs mo. Pak na pak" sagot nito. "How come? E kakabukas ko lamang n'yan last week" tanong kong muli. "Syempre, design ba naman ng isang Ivy San Francisco iyon, e'di goods na goods. Sikat na sikat agad" natatawang sagot ni Lyka. "Look ate oh, palaisipan daw kung sino ang owner at designer ng mga damit na 'yon" natatawang aning muli ni Lyka
"Good morning, princess" bati ni Anthony pagkamulat ko pa lang. "Good morning" bati ko rin. "Bangon na, tanghali na" ani ni Anthony. "Di ko kaya" mahinang ani ko. "Ha?" Tanong nito, naguguluhan. "M-masakit ang puson ko" sagot ko rito. "Meron ka ba ngayon?" Tanong nito. Sinamaan ko naman ito ng tingin. "Malamang"Nang maisigaw ko iyon ay dali-dali siyang bumangon saka nagbihis. "Dito ka lang. Babalik rin ako" ani nito saka mabilis na lumabas sa kwarto. Problema non. Naiwan naman akong nananatiling nakahiga habang hawak hawak ang puson na namimilipit na sa sakit. Ika-26 nga pala ngayon. Buwanang dalaw ko na naman. Agad na kumalat ang takot sa aking sistema. Tuwing nagkakameron kase ako ay hindi rin maiiwasan na magkaroon ako ng lagnat, sipon, at ubo. Habang nag-iisip ay biglang bumukas ang pinto. Iniluwa noon si Anthony na humihingal. "Saan ka galing? Ba't ganiyan ka?" Tanong ko rito. "Pumunta lang ako sa pinaka-malapit na convenience store. I brought you this" ani nito s
Hello, dear Readers! I just want to say Thank you huhu. Napaka unexpected po ng numbers of reads, follows sa akin and sa pag-add ng story ko sa library n'yo; pagbabasa. Maraming maraming salamat po! Parang kailan lang, sobrang saya ko kapag mayroong 3 reads or views ang story ko hanggang sa mag fifty reads na s'ya, and kanina lang, pagkagising ko, I was shocked sa dami ng number of reads or views + followers pa and kanina pagkatapos ko kumain, chineck ko ulit and omg, am I dreaming?! Ang bilis naman huhu. Salamat po ulit! At dahil d'yan, Sabi ko sa sarili ko, hindi pwede na hindi ako mag uupdate ngayong araw kahit may pasok pa ako mamaya. Lol. So here. Enjoy! -----"Naku, sino kaya ang nasa likod ng successful na clothing industry na Enchanté Attire" ani ng isang Ginang sa kabilang table, hindi kalayuan ang pwesto nila sa pwesto ko. "Oo nga, Mars, pati 'yung anak ko, si Nicole, naku halos araw-araw na yata na nandoon sa Shop na 'yon, araw-araw din bumibili, baka daw matetyempuhan n'
"Good morning, sweetie" ani ni Anthony sa akin pagmulat ko pa lamang ng mata. Ito ay nakangiting nakatingin sa akin. "Good morning" bati ko rito. "Anong meron?" Tanong ko. "Check your phone" ani na lamang nito saka umalis sa tabi ko. "C'mon, bilisan mo na maghilamos, ipagluluto kita ng gusto mong pagkain. Ano-ano ba 'yon?" Dagdag pa nito. "I want pancakes" sagot ko rito. "Yon lang ba?" Tanong muli nito. "Scrambled eggs and omelette" sagot kong muli. "Plus, hotdog and Ticino" dagdag ko pa. "Okay, copy" ani nito saka lumabas na sa silid. Ako naman ay nagtungo sa comfort room dito lamang din sa aming kwarto saka naghilamos at ginawa ang morning skin care routine ko. Nang matapos sa pag-aayos ng hitsura ay lumabas rin agad ako sa banyo saka nagpalit ng damit. Wala naman akong lakad ngayong araw kaya naka pambahay lamang ako. Magdidisenyo lamang naman ako ngayong araw ng mga damit. Lalabas na sana ako sa room namin nang maalala ko ang sinabi ni Anthony kaya naman ay dali-dali k
"Ma'am, may pumunta po dito kanina na mag nobyo at nobya, gusto raw po ng babae na ang Enchanté Attire ang gumawa at magdesign ng wedding gown n'ya po" iyan ang bungad ni Danica sa akin, pagkagising ko pa lamang. Antok na antok pa akong bumangon habang hawak pa rin ang cellphone. "Okay, ano daw ang pangalan?" Tanong ko rito. "Andrea Maxine Lavera at Martin Javier Solis po, Ma'am. Naisend na raw po nila sa page po natin 'yung description ng gusto n'ya po" sagot nito. "Okay, I'll check it na lang later" ani ko. "Okay po, Ma'am" ani ni Danica."Ang aga naman ata nila na pumunta diyan, kakabukas pa lang ng shop ngayong araw ah" ani kong muli. "Ah, opo, Ma'am. Mas maganda raw po na maaga sila ngayon para daw po kaunti pa lamang ang customers" sagot nito mula sa kabilang linya. "Okay, maganda naman nga 'yon. By the way, kailan daw kailangan 'yung wedding gown?" Tanong ko."Sa March 17 pa po ang mismong wedding nila, Ma'am. Pero by March 15 po ay kailangan na daw" sagot nito."Okay. M
After a couple of hours ay may nagawa na rjn akong sampung sketches ng wedding gown na gusto ni Andrea. Agad ko itong isinend kay Danica at sinabi na iyon ang sketches ko sa gowns, sinabi ko rin dito na mamayang gabi ay mayroong magdadala ng sketches ko doon sa shop. Kuhanin na lamang nila. Nang maisend ko at masabi kay Danica ang mga dapat sabihin ay ini-log ko naman ang account ng page namin saka hinanap ang conversation namin with Ms. Andrea. Hindi pa rin nagbabago ang mga tao. Sobrang dami pa rin ng messages at notifications ng page namin. Nakakataba ng puso. Enchanté Attire : Hello, Ms. Andrea, soon-to-be Mrs. Solis, Good afternoon! I'll send you a ten of wedding gown sketches ng owner and designer po namin. And I suggests na bukas na bukas rin po ay pumunta kayo sa shop namin para matingnan personally ang sketches po. I hope you like it po! Thanks for trusting Enchanté Attire!
"Good morning, Ma'am. Sorry for waking you up po, on the way na raw po si Ms. Andrea together with her soon-to-be husband po" boses ni Danica mula sa kabilang linya. It was 5:00am in the morning pa lamang. Humihikab hikab pa ako na bumangon mula sa kama. "Okay. Update me na lang kapag okay na and kung ano 'yung napag-usapan" sagot ko. "Sige po, Ma'am. Tulog na po ulit kayo, hehe" ani nito saka pinatay ang tawag. Pwede naman na itext na lang ako e. Nang makahiga akong muli sa tabi ni Anthony ay niyakap naman niya ako. "Good morning" bati niya gamit ang sleepy voice. "Good morning, Love" bati ko. "Aga mong nagising ngayon. Don't tell me dahil na naman 'yan sa mga gowns?" Ani nito. "Nah, tumawag kase si Danica. Informing me na on the way na raw 'yung client" sagot ko. Tumango naman ito. "pwede naman itext na lamang" ani nito saka ngumuso. "Yeah" ani ko. "What time is it?" Tanong niya."5:39" sagot ko nang matingnan ang oras mula sa wall clock."Aga pa. Let's sleep pa" ani ni
One week later..... As we arrived back in the Philippines, the warm embrace of our homeland welcomed us with open arms. Sinundo pa kami nina Mommy and Daddy, Mama and Papa namin ni Anthony. Present din doon si Patricia at ang kaniyang anak, maging si Angelo. The familiar sights and sounds of our surroundings filled their hearts with a sense of nostalgia and belonging, a reminder of the roots that anchored them to the land they called home. As they settled back into the rhythm of their lives, a sense of peace and contentment settled over their family, a testament to the enduring bonds of love and connection that held them together. Amidst the hustle and bustle of daily life, a joyous surprise awaited Marisse and Martin, a gift that would fill their hearts with anticipation and excitement. The news of Marisse's pregnancy for their second child spread like wildfire, a beacon of light and hope in the midst of their everyday routines. The echoes of laughter and celebration filled
In the peaceful embrace of the garden, Marisse, Martin, and their son Matthew found solace and joy in the simple moments of life. As the days turned into weeks and the weeks into months, their bond deepened, their love growing stronger with each passing day."Happy birthday, anak" bati ko sa aking anak na ngayon ay ipinagdiriwang namin ng ika pito niyang kaarawan. Matthew grown into a big and gentle man. One day, nang makauwi na siya sa bahay galing sa school, nagkwento ang anak ko na mayroon daw siyang inaway sa school. At first, napagalitan ko siya, I just don't want my child na lumaking basagulero, pero noong nag explain na siya, namangha ako. Hindi ko lubos akalain na sa murang edad ng aking anak, marunong na siyang mag tanggol sa iba. Ani ni Matthew, inaway n'ya raw ang isang kaklase niyang lalaki dahil inaway raw ang kaklase nilang babae. "Bakit ba inaway yung girl, anak?" Tanong ni Martin sa tabi ko habang nandito kami ngayon sa Salas. "E kasi naman Dad, may ipinapagawa
Two years later.....As I stood in the bustling kitchen of my successful restaurant, the aroma of culinary delights wafting through the air, I felt a sense of contentment wash over me. Sa wakas, Nanay, Tatay, natupad ko na po ang pangarap ko noong bata pa ako. May sarili na akong restaurant. The echoes of my dark past, now relegated to the shadows of memory, resonated in the background, a reminder of the trials I had overcome and the strength I had found within myself. The news of Glenn Acosta's confinement in a psychiatric ward and Adrian's incarceration brought a sense of closure and relief to me, a chapter of pain and suffering finally coming to an end. Dahil sa kahihiyan ng pamilya, ang ginang ni Glenn Acosta ay nawala na na parang bula at walang tao ang nakaka alam kung nasaaan iyon. The people who had once cast shadows over my life were now held accountable for their actions, their presence fading into the background as I embraced a future filled with hope and redemption.
As I stood at a distance, hidden from view, my heart heavy with the weight of regret and longing, I watched Marisse, the high school crush who had once captured his heart, walk down the aisle towards a future that no longer included mine. The echoes of our shared dreams and successes, now overshadowed by the darkness of our past mistakes, resonated in the space between us, a haunting reminder of what once was and what could have been.I was crying. Imbitado ang buong angkan namin, pero ako lamang itong hindi pumunta. Napatawad na din ni Marisse sina Mama at Papa. Everyone was in peace now.In the quiet of my soul, I grappled with the memories of a love that had bloomed and withered, a bond that had weathered the storms of life only to crumble under the weight of betrayal and loss. The image of Marisse, radiant and resplendent in her joy, stirred a mix of emotions within him, a tumultuous blend of regret, longing, and acceptance.Ang g*g* ko. Nagawa ko pa na saktan siya. Akala ko, hang
Vanessa's POVAs I stood at the threshold of a new chapter in my life, my heart brimming with gratitude and humility, for the past few years, noong mahigit apat na taon na nasa kamay ng mga Acosta si Marisse, doon, I reflected on the journey that had led me to this moment of redemption and reconciliation. The echoes of my past mistakes, the shadows of betrayal and regret that had once clouded my existence, now seemed like distant memories as I embraced the forgiveness and acceptance that Marisse had extended to me. Minsan, pakiramdam ko, sa dami ng pagkukulang at kasalanan ko sa kaniya, hindi ko deserve na mapatawad niya, o mapatawad ng pamilya niya. I still clearly remembered back when we were young, si Marisse palagi ang apple of the eye nina Nanay at Tatay. Inggit na inggit ako sa kaniya dahil pakiramdam ko, hindi pantay ang pagtingin nila sa amin. So, nag rebelde ako. 'yung pang tuition ko, ginagastos ko lamang sa kung ano-anong bagay, 'yung mga kaibigan ko, iniwan ko dahil kun
As I stood inside the hallowed halls of the church, my heart beat with a rhythm that echoed the memories of a love long lost and found once more. The soft strains of music filled the air, a melody that wove a tapestry of emotions and longing around him as I watched Marisse, radiant and resplendent, walking down the aisle towards me. She's so perfect in her fitted wedding gown made out of diamonds. She's so gorgeous, everything about her is so pretty. Idagdag pa ang napaka ganda at perpektong kanta na sumasabay sa lakad niya, sa saliw ng musika at isang violin na tinutugtog ng kaibigan kong seaman. One step closerI have di*d everyday, waiting for you Darling don't be afraid, I have love you for a thousand yearsI'll love for a thousand more~Time stands still Beauty and all she isI will be brave I will not let anything take awayWhat's standing in front of meEvery breath, every hour has come to thisOne step closer~In that fleeting moment, time seemed to stand still, the year
Author's Note: Hello, thank youuuu so much po sa lahat ng nakarating hanggang dulo, sa lahat ng nagbabasa hehe. I love y'all po🥹 nasa dulo na po tayo, oo. Hindi ko pa siya matawag na epilogue kasi mayroon pang POV ang ilang characters. Happy reading po.___________In the aftermath of the tumultuous events at the café, after a month, Marisse and Anthony finally found themselves face to face once more, the wounds of betrayal and heartache still fresh in their minds. The air between them crackled with unspoken words and shattered dreams, the weight of their shared past bearing down on their fragile connection.As they stood in the quiet solitude of the park, their conversation turned bitter and painful, each word a dagger that pierced the fragile bond that once held them together. Marisse's voice trembled with resolve as she declared that she no longer needed Anthony in her life, that she could bear the weight of her child's future alone."Kamusta ka?" Panimula ni Anthony habang pare
"Ano bakit parang nakakita ka ng multo?" Tanong ni ate Vanessa sa tatlong babae na nasa harap namin. "T-this is not true. Hindi i-ikaw si Marisse" nauutal na ani ng babae sa amin habang maluha-luhang nakatingin. "Ano! Ilabas mo ngayon ang tapang n'yo. Mga duwag" sigaw muli ni ate Vanessa sa kanila. "Sharmaine, tara na" bulong ng babaeng naka short hair sa babaeng sinampal ni ate Vanessa kanina. So, her name is Sharmaine..."P-patay ka na" naiiyak na ani nito. "Ano, kaya ka ba nawala dahil pagkaraan ng ilang taon, guguluhin mo ang pamilya namin? Kukuhanin mo sa amin ng anak ko si Anthony? Naghihiganti ka ba sa ginawa ko, sa ginawa namin?" Sunod-sunod na tanong nito habang umiiyak. "Shocks" bulong ng isang babae malapit sa amin. "Ano, takot ka girl? Kasi nagpabuntis ka sa lalaking hindi ka naman mahal, napilitan pang magpakasal sa'yo si Anthony dahil diyan sa k*landi*n mo" ani ni ate Vanessa habang nakataas pa ang kanan na kilay. "Alam mo, bakit ka ba sabat ng sabat. E si Marisse
As I woke up the next day, a wave of dizziness washed over me, sending a rushing to the bathroom in a panic. The sensation of something strange pressing against my stomach made my heart race, and before she knew it, she was doubled over, vomiting in a whirlwind of confusion and fear."What the. Wala naman akong masyadong kinain kagabi" ani ko habang nakaupo na sa loob ng bathroom ko. Amidst the chaos of my bathroom, a soft knock on the door interrupted her turmoil. "Nak, breakfast is ready. Halikana, sabayan mo na ang Mommy at Daddy mo bago sa pagkain bago sila umalis para magtrabaho" Yaya Dulce, the family maid, stood outside, her voice gentle yet concerned as she announced that breakfast was ready. My mind spun with a mix of emotions as I tried to compose herself and face the day ahead."Ayos ka lang ba diyan? Gusto mo ba pumasok ako?" Tanong ni Yaya Dulce nang hindi agad ako nakasagot. "A-ayos lang ako, Yaya. Medyo masakit lang ang tiyan ko kasi hindi ako nakakain ng ayos kagab