Share

Chapter 24

Author: Ellitch
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56

Hello, dear Readers! I just want to say Thank you huhu. Napaka unexpected po ng numbers of reads, follows sa akin and sa pag-add ng story ko sa library n'yo; pagbabasa. Maraming maraming salamat po! Parang kailan lang, sobrang saya ko kapag mayroong 3 reads or views ang story ko hanggang sa mag fifty reads na s'ya, and kanina lang, pagkagising ko, I was shocked sa dami ng number of reads or views + followers pa and kanina pagkatapos ko kumain, chineck ko ulit and omg, am I dreaming?! Ang bilis naman huhu. Salamat po ulit! At dahil d'yan, Sabi ko sa sarili ko, hindi pwede na hindi ako mag uupdate ngayong araw kahit may pasok pa ako mamaya. Lol. So here. Enjoy!

-----

"Naku, sino kaya ang nasa likod ng successful na clothing industry na Enchanté Attire" ani ng isang Ginang sa kabilang table, hindi kalayuan ang pwesto nila sa pwesto ko.

"Oo nga, Mars, pati 'yung anak ko, si Nicole, naku halos araw-araw na yata na nandoon sa Shop na 'yon, araw-araw din bumibili, baka daw matetyempuhan n'ya 'yung owner. Fan na fan" ani naman ng isa.

Ako naman ay tahimik na umiinom ng juice habang pasimpleng nakikinig sa kanila.

"Thanks to their daughter" ani ko sa aking isipan.

I am now wearing a Valentino Garavani crystal embellished pink gown with a pair of Gucci GG1605SK Sunglasses. Nakalugay lamang ang buhok ko, mahirap na at baka mamaya ay may makakilala pa sa akin.

Napadaan ako rito sa Brewberry cafe para makalakas man lamang sa penthouse namin. Isa pa, dito na lamang ako maghihintay ng oras. Mamaya kase ay may usapan kami na ngayon ang umpisa ng photoshoot ko.

Ayon sa mga kasosyo namin, mas maganda raw na paunti-unti akong magpapakita sa publiko kaya naman ay mga mata ko lamang sa ngayon ay kailangan.

Bukas na bukas rin ay ilalabas na ang picture ng aking mata. I can't wait.

Nang mag-alas oncé na ay napagpasyahan ko na umalis na sa shop na iyon. Malapit lamang naman ang studio na pagdarausan ko ng photoshoot mula rito kaya ayos lamang, ala-una pa naman ng hapon ang photoshoot.

Habang papunta sa studio ay syempre, hindi maiiwasan na mastock sa gitna ng traffic. Napagpasyahan ko na lang na mag scroll sa internet and obviously, mainit pa rin sa mga tao ang pangalan ng aking clothing business. Malaking palaisipan pa rin sa mga tao kung sino ang nasa likod nito.

Na-feature na rin ako sa ilang sikat na magazines and news. Maski ang ilang artista ay nakitaan ko rin ng post na nandoon sila sa shop ko.

I can't help but to smile. Para sa inyo ito, Nanay at Tatay. Excited na rin ako na madalaw ulit kayo sa bago nyong tahanan makalipas ang ilang taon kong pagkawala.

Habang nagsscroll ay naramdaman ko na may nakatingin sa akin, I mean sa sasakyan na sinasakyan ko. Though, tinted naman ito.

Nang lingunin ko ito ay laking gulat ko na lamang ng makita ko si Adrian na nakatitig sa sasakyan ko.

Dahil tinted naman ito ay sinamantala ko na ang oras na pagmasdan siya.

Nawala na ang tikas ng kaniyang mukha, buti nga! Para na itong napag-iwanan ng tadhana, napaka-lago na ng buhok nito, ang laki ng eye bags na akala mo ay ilang taon na na hindi nakatulog. How funny!

Ilang sandali pa akong natawa habang nakatingin sa kaniya hanggang sa umandar na muli ang sasakyan.

Nang makarating ako sa photo studio ay naroon na si Kuya Darwin, Anthony, at Mr. Clark.

"Hi, Boys" bati ko sa mga ito pagpasok ko pa lamang.

Agad naman silang napalingon sa akin.

"Hi, babe" bati ni Anthony sa akin.

Naglakad naman ito papalapit saka hinalikan ang pisngi ko.

"How are you?" Tanong nito sa akin.

"I'm good. Very very good" sagot ko rito.

"Something's fishy ah, anong meron?" Tanong nito habang nakasunod sa akin.

Nang marating ko ang kinaroroonan ng dalawang lalaki ay naupo na agad ako. Naupo naman din sa tabi ko si Anthony.

"So, anong meron?" Tanong muli ni Anthony.

"Wala lang, natutuwa lamang ako sa achievements natin" sagot ko rito.

"Mo. Achievements mo" pag-uulit ni Kuya Darwin.

Napatango na lamang ako.

"Nagla-lunch pa ang photographer and make up artist, kung iyan ang hinahanap mo" ani ni Mr. Clark. Napansin siguro ako nito na lumilinga sa paligid.

"Okay" ani ko na lamang.

"I have a tea, guys" ani ko sa mga ito, ilang sandali.

"Spill" ani ni Kuya Darwin.

"I saw Adrian" wala nang paligoy-ligoy na ani ko.

Nakita ko ang gulat sa kanilang mukha kaya naman ay hindi ko maiwasang matawa ng malakas.

"Anong nakakatawa?" Masungit na ani ni Anthony.

"Para kayong ano" sagot ko saka natatawang muli. "Syempre hindi niya ako nakita" dagdag ko pa.

"Tinakot mo kami" ani ni Anthony.

"Oa" ani ko na lamang rito.

"So papaano mo s'ya nakita?" Tanong ni Kuya Darwin.

"Kanina, habang papunta kami dito, syempre na stock kami sa traffic and while scrolling on internet, naramdaman ko na lamang na parang may nakatingin sa akin" panimula ko.

"Pagharap ko, si Adrian pala. Nakatitig sa sasakyan ko. Syempre dahil tinted naman, tumingin rin ako dito" dagdag ko pa.

"And?" Tanong ni Mr. Clark.

"I saw his funny face" ani ko saka pekeng tumawa.

"Para s'yang napag iwanan ng tadhana. Ang lago ng buhok n'ya, ang pangit na n'ya, 'yung eye bags n'ya, ang laki-laki. Akala mo ay hindi natulog ng ilang taon" pagtatapos ko.

"How funny" ani ni Kuya Darwin.

"Miserable na nga, matatalo pa sa eleksyon ang ama" ani naman ni Clark.

Natawa na lamang ako.

Ilang sandali pa kaming nagkwentuhan nang bumukas ang pinto ng shop. Iniluwa noon ang ilang tao.

Ito siguro ang photographer at make up artists ko.

"Good morning, Ma'am and Sir" bati ng isa sa amin nang makalapit na ang mga ito sa amin.

"Good morning" bati ni Kuya Darwin.

"S'ya na ba si Miss Ivy, Sir?" Tanong ng isa kay Kuya Darwin saka itinuro ako.

"Yes, she is" sagot ni Anthony.

"Okay po" sagot ng lalaki.

"Ah, Ma'am, this way po. Sisimulan na po namin kayong ayusan. Though, hindi naman na po kailangan. Ang ganda ganda n'yo na po e" ani ng lalaki sa akin.

"Ehem" tikhim ni Anthony sa tabi ko saka hinawakan ang bewang ko.

"Possessive naman, Bro" natatawang ani ni Kuya Darwin sa kaniyang pinsan.

Nang makaupo na ako ay inumpisahan na nilang ayusan ako. Though, mata pa lamang naman ngayon ang kailangan sa shoot.

Kung ano-ano ang nilagay nila sa mukha ko. At nang matapos na ay hindi ko mapigilang mamangha. Wow!

"You look so fvcking good" ani ni Anthony.

"Simulan na po natin, Ma'am. Pwesto na po kayo doon" ani ng photographer sa akin.

Agad naman akong pumunta sa pwesto na sinasabi niya.

Nang matapos ang pictorial ay nanatili pa kami doon.

Maya-maya pa ay ipinakita na sa amin ng photographer ang shoot na kuha n'ya. It was all nice, pero isa lamang ang kailangan ilabas bukas.

"Ang hirap naman pumili" reklamo ko.

"Yeah, agree" ani ni Anthony.

"Ganito na lamang, majority wins" ani ko sa mga ito.

Umagree naman sila.

"Go na, Kuya, tawagin mo na rin ang ibang staff dito para maka vote rin sila" baling ko sa photographer.

Mabilis naman itong umalis at mabilis rin nakabalik kasama ang buong staff ng studio na ito.

Sa huli, napagpasyahan rin namin ang pangalawang shoot. Kahit mata lamang ay kitang-kita mo at ramdam na ramdam mo ang nagliliyab na damdamin ko. Napaka fierce ko rito. Tiyak ay magiging trending na naman ako nito bukas.

Related chapters

  • Wild Flowers (Tagalog)   Chapter 25

    "Good morning, sweetie" ani ni Anthony sa akin pagmulat ko pa lamang ng mata. Ito ay nakangiting nakatingin sa akin. "Good morning" bati ko rito. "Anong meron?" Tanong ko. "Check your phone" ani na lamang nito saka umalis sa tabi ko. "C'mon, bilisan mo na maghilamos, ipagluluto kita ng gusto mong pagkain. Ano-ano ba 'yon?" Dagdag pa nito. "I want pancakes" sagot ko rito. "Yon lang ba?" Tanong muli nito. "Scrambled eggs and omelette" sagot kong muli. "Plus, hotdog and Ticino" dagdag ko pa. "Okay, copy" ani nito saka lumabas na sa silid. Ako naman ay nagtungo sa comfort room dito lamang din sa aming kwarto saka naghilamos at ginawa ang morning skin care routine ko. Nang matapos sa pag-aayos ng hitsura ay lumabas rin agad ako sa banyo saka nagpalit ng damit. Wala naman akong lakad ngayong araw kaya naka pambahay lamang ako. Magdidisenyo lamang naman ako ngayong araw ng mga damit. Lalabas na sana ako sa room namin nang maalala ko ang sinabi ni Anthony kaya naman ay dali-dali k

  • Wild Flowers (Tagalog)   Chapter 26

    "Ma'am, may pumunta po dito kanina na mag nobyo at nobya, gusto raw po ng babae na ang Enchanté Attire ang gumawa at magdesign ng wedding gown n'ya po" iyan ang bungad ni Danica sa akin, pagkagising ko pa lamang. Antok na antok pa akong bumangon habang hawak pa rin ang cellphone. "Okay, ano daw ang pangalan?" Tanong ko rito. "Andrea Maxine Lavera at Martin Javier Solis po, Ma'am. Naisend na raw po nila sa page po natin 'yung description ng gusto n'ya po" sagot nito. "Okay, I'll check it na lang later" ani ko. "Okay po, Ma'am" ani ni Danica."Ang aga naman ata nila na pumunta diyan, kakabukas pa lang ng shop ngayong araw ah" ani kong muli. "Ah, opo, Ma'am. Mas maganda raw po na maaga sila ngayon para daw po kaunti pa lamang ang customers" sagot nito mula sa kabilang linya. "Okay, maganda naman nga 'yon. By the way, kailan daw kailangan 'yung wedding gown?" Tanong ko."Sa March 17 pa po ang mismong wedding nila, Ma'am. Pero by March 15 po ay kailangan na daw" sagot nito."Okay. M

  • Wild Flowers (Tagalog)   Chapter 27

    After a couple of hours ay may nagawa na rjn akong sampung sketches ng wedding gown na gusto ni Andrea. Agad ko itong isinend kay Danica at sinabi na iyon ang sketches ko sa gowns, sinabi ko rin dito na mamayang gabi ay mayroong magdadala ng sketches ko doon sa shop. Kuhanin na lamang nila. Nang maisend ko at masabi kay Danica ang mga dapat sabihin ay ini-log ko naman ang account ng page namin saka hinanap ang conversation namin with Ms. Andrea. Hindi pa rin nagbabago ang mga tao. Sobrang dami pa rin ng messages at notifications ng page namin. Nakakataba ng puso. Enchanté Attire : Hello, Ms. Andrea, soon-to-be Mrs. Solis, Good afternoon! I'll send you a ten of wedding gown sketches ng owner and designer po namin. And I suggests na bukas na bukas rin po ay pumunta kayo sa shop namin para matingnan personally ang sketches po. I hope you like it po! Thanks for trusting Enchanté Attire!

  • Wild Flowers (Tagalog)   Chapter 28

    "Good morning, Ma'am. Sorry for waking you up po, on the way na raw po si Ms. Andrea together with her soon-to-be husband po" boses ni Danica mula sa kabilang linya. It was 5:00am in the morning pa lamang. Humihikab hikab pa ako na bumangon mula sa kama. "Okay. Update me na lang kapag okay na and kung ano 'yung napag-usapan" sagot ko. "Sige po, Ma'am. Tulog na po ulit kayo, hehe" ani nito saka pinatay ang tawag. Pwede naman na itext na lang ako e. Nang makahiga akong muli sa tabi ni Anthony ay niyakap naman niya ako. "Good morning" bati niya gamit ang sleepy voice. "Good morning, Love" bati ko. "Aga mong nagising ngayon. Don't tell me dahil na naman 'yan sa mga gowns?" Ani nito. "Nah, tumawag kase si Danica. Informing me na on the way na raw 'yung client" sagot ko. Tumango naman ito. "pwede naman itext na lamang" ani nito saka ngumuso. "Yeah" ani ko. "What time is it?" Tanong niya."5:39" sagot ko nang matingnan ang oras mula sa wall clock."Aga pa. Let's sleep pa" ani ni

  • Wild Flowers (Tagalog)   Chapter 29

    After watching a movie ay tinawag lamang ni Anthony si Nanay Lydia para iligpit ang pinagkainan at kalat nilang dalawa. Tutulong pa sana si Ivy nang awatin ito ni Nanay Lydia kaya naman ay nagpatianod na lamang ang dalaga sa kasintahan niya papunta sa kwarto. "Tutulong na naman tayo?" Tanong ni Ivy o Marisse nang makapasok na sila sa kwarto. Agad naman na yumakap si Anthony rito. "I" ani ni Anthony. "Nevermind" dagdag pa nito saka lumayo kay Ivy. "Hey what's wrong. May nagawa ba akong mali?" Tanong ni Ivy saka sumunod kay Anthony. "Nah, wala" sagot ni Anthony habang iniiwas ang tingin kay Ivy. Hindi nagpatinag si Ivy kay Anthony kaya naman ay mabilis itong nakalapit rito. "Please, Love, huwag ka munang lumapit please" ani ni Anthony. Parang nahihirapan siyang magsalita. Ano ba talaga ang mayroon. Bakit bigla na lamang siyang naging ganoon. Sa inis ay lumayo nga si Ivy mula kay Anthony saka naglakad papunta sa table n'ya. Nang tinatawag ni Anthony si Ivy ay hindi naman ito pina

  • Wild Flowers (Tagalog)   Chapter 30

    After 3 Days...."Babe, where are you?" Tanong ko kay Anthony mula sa kabilang linya. "I'm on the way na sa office, Babe. Why?" Sagot nito."Ohh, okay. Ingat ka" sagot ko na lamang. "May problema ba?" Tanong nito."Wala naman. Parating na kase ang orders ko para sa gagawing wedding gown. Wala kaseng kukuha doon, pero okay na. I'll message Danica na lamang or 'yung other staff ng shop" sagot ko. "Okay, Love. Call me kapag walang kukuha. Ako na ang bahala doon" ani nito."Alright, thanks Love. I love you" ani ko saka ibinaba na ang tawag. Sunod ko namang tinawagan si Danica. Agad naman itong sinagot ng dalaga."Yes, Ma'am. Is there something wrong?" Bungad ni Danica mula sa kabilang linya."Danica, busy ka ba ngayon?" Tanong ko agad dito."Medyo po, Ma'am" sagot nito."May ibang staff ba d'yan na hindi naman sobrang busy?" Tanong kong muli."Tingnan ko, Ma'am" sagot nito.Maya-maya pa ay umimik na itong muli mula sa kabilang linya."Ma'am, si Jairus daw po, hindi busy" "Alright. I

  • Wild Flowers (Tagalog)   Chapter 31

    "I'm going to office na, Love" ani ni Anthony sa akin habang ibinobotones pa ang kaniyang polo. "Alright. Take care" sagot ko rito saka lumapit sa kaniya para iayos ang kaniyang necktie. "I love you" ani nito habang inaayos ko ang necktie n'ya. Ngumiti naman ako rito. Nang maiayos ko na ito ay umalis na rin s'ya kaagad dahil tanghali na. Isa pa ay pinaalis ko na rin s'ya dahil kapag tinamad na naman ito ay aabsent na naman s'ya. Kawawa naman ang tauhan n'ya sa kompanya nila. Nang masiguradong naka lock na ang pinto at mga bintana ay pumasok na ako sa aming kwarto. Nothing to worry naman na ako lamang mag-isa sa penthouse ngayon. Mayroon din naman kaseng CCTV's sa buong bahay. Ginugol ko ang oras ko sa pag gagawa ng wedding gown ni Andrea. Siguro kung sa iba ay hindi nila ito tatanggapin kase sino nga ba naman ang maggagawa ng wedding gown ng isang babae na ang mapapangasawa ay ang lalaking una mong minahal, ang lalaki na pinangakuan ka pero sa iba ginawa. Naisip ko na ito dati

  • Wild Flowers (Tagalog)   Chapter 32

    "Thank you so much, @Enchanté Attire for inviting me. I am so so excited to finally meet the CEO and Designer of this clothing business. It was such an honor. See you on Saturday 😍" Ito agad ang bumungad sa akin nang ilog-in ko ang page ko sa laptop ko. Two weeks later ay naisipan namin na it is the time para ireveal ang sarili ko. Why not, e ngayon, mahihina na ang kalaban. Makalipas ang isang linggo ay namahagi na rin kami ng invitation all over the Philippines. Mayroon rin sa ibang bansa. Hanggang ngayon ay kabadong kabado pa rin ako. I know na para sa akin rin naman ito pero hindi pa rin maalis sa isip ko na magtampo ang mga kaibigan namin, kaibigan ko. Lalong-lalo na si Patricia. Kasalukuyan akong nakaupo sa harap ng table ko at ginagawa pa rin ang wedding gown ni Andrea. Malapit na itong matapos kaya naman ay hindi ko na masyadong inaalala. Napaka ganda nito. Monday na ngayon at naisipan ni Anthony na sa isang sikat na fashion clothing sa America na lamang ipagawa ang gow

Latest chapter

  • Wild Flowers (Tagalog)   Last Chapter

    One week later..... As we arrived back in the Philippines, the warm embrace of our homeland welcomed us with open arms. Sinundo pa kami nina Mommy and Daddy, Mama and Papa namin ni Anthony. Present din doon si Patricia at ang kaniyang anak, maging si Angelo. The familiar sights and sounds of our surroundings filled their hearts with a sense of nostalgia and belonging, a reminder of the roots that anchored them to the land they called home. As they settled back into the rhythm of their lives, a sense of peace and contentment settled over their family, a testament to the enduring bonds of love and connection that held them together. Amidst the hustle and bustle of daily life, a joyous surprise awaited Marisse and Martin, a gift that would fill their hearts with anticipation and excitement. The news of Marisse's pregnancy for their second child spread like wildfire, a beacon of light and hope in the midst of their everyday routines. The echoes of laughter and celebration filled

  • Wild Flowers (Tagalog)   Additional Chapter I

    In the peaceful embrace of the garden, Marisse, Martin, and their son Matthew found solace and joy in the simple moments of life. As the days turned into weeks and the weeks into months, their bond deepened, their love growing stronger with each passing day."Happy birthday, anak" bati ko sa aking anak na ngayon ay ipinagdiriwang namin ng ika pito niyang kaarawan. Matthew grown into a big and gentle man. One day, nang makauwi na siya sa bahay galing sa school, nagkwento ang anak ko na mayroon daw siyang inaway sa school. At first, napagalitan ko siya, I just don't want my child na lumaking basagulero, pero noong nag explain na siya, namangha ako. Hindi ko lubos akalain na sa murang edad ng aking anak, marunong na siyang mag tanggol sa iba. Ani ni Matthew, inaway n'ya raw ang isang kaklase niyang lalaki dahil inaway raw ang kaklase nilang babae. "Bakit ba inaway yung girl, anak?" Tanong ni Martin sa tabi ko habang nandito kami ngayon sa Salas. "E kasi naman Dad, may ipinapagawa

  • Wild Flowers (Tagalog)   Marisse/Heather's POV

    Two years later.....As I stood in the bustling kitchen of my successful restaurant, the aroma of culinary delights wafting through the air, I felt a sense of contentment wash over me. Sa wakas, Nanay, Tatay, natupad ko na po ang pangarap ko noong bata pa ako. May sarili na akong restaurant. The echoes of my dark past, now relegated to the shadows of memory, resonated in the background, a reminder of the trials I had overcome and the strength I had found within myself. The news of Glenn Acosta's confinement in a psychiatric ward and Adrian's incarceration brought a sense of closure and relief to me, a chapter of pain and suffering finally coming to an end. Dahil sa kahihiyan ng pamilya, ang ginang ni Glenn Acosta ay nawala na na parang bula at walang tao ang nakaka alam kung nasaaan iyon. The people who had once cast shadows over my life were now held accountable for their actions, their presence fading into the background as I embraced a future filled with hope and redemption.

  • Wild Flowers (Tagalog)   Anthony's POV

    As I stood at a distance, hidden from view, my heart heavy with the weight of regret and longing, I watched Marisse, the high school crush who had once captured his heart, walk down the aisle towards a future that no longer included mine. The echoes of our shared dreams and successes, now overshadowed by the darkness of our past mistakes, resonated in the space between us, a haunting reminder of what once was and what could have been.I was crying. Imbitado ang buong angkan namin, pero ako lamang itong hindi pumunta. Napatawad na din ni Marisse sina Mama at Papa. Everyone was in peace now.In the quiet of my soul, I grappled with the memories of a love that had bloomed and withered, a bond that had weathered the storms of life only to crumble under the weight of betrayal and loss. The image of Marisse, radiant and resplendent in her joy, stirred a mix of emotions within him, a tumultuous blend of regret, longing, and acceptance.Ang g*g* ko. Nagawa ko pa na saktan siya. Akala ko, hang

  • Wild Flowers (Tagalog)   Vanessa and Darwin's POV

    Vanessa's POVAs I stood at the threshold of a new chapter in my life, my heart brimming with gratitude and humility, for the past few years, noong mahigit apat na taon na nasa kamay ng mga Acosta si Marisse, doon, I reflected on the journey that had led me to this moment of redemption and reconciliation. The echoes of my past mistakes, the shadows of betrayal and regret that had once clouded my existence, now seemed like distant memories as I embraced the forgiveness and acceptance that Marisse had extended to me. Minsan, pakiramdam ko, sa dami ng pagkukulang at kasalanan ko sa kaniya, hindi ko deserve na mapatawad niya, o mapatawad ng pamilya niya. I still clearly remembered back when we were young, si Marisse palagi ang apple of the eye nina Nanay at Tatay. Inggit na inggit ako sa kaniya dahil pakiramdam ko, hindi pantay ang pagtingin nila sa amin. So, nag rebelde ako. 'yung pang tuition ko, ginagastos ko lamang sa kung ano-anong bagay, 'yung mga kaibigan ko, iniwan ko dahil kun

  • Wild Flowers (Tagalog)   Martin's POV

    As I stood inside the hallowed halls of the church, my heart beat with a rhythm that echoed the memories of a love long lost and found once more. The soft strains of music filled the air, a melody that wove a tapestry of emotions and longing around him as I watched Marisse, radiant and resplendent, walking down the aisle towards me. She's so perfect in her fitted wedding gown made out of diamonds. She's so gorgeous, everything about her is so pretty. Idagdag pa ang napaka ganda at perpektong kanta na sumasabay sa lakad niya, sa saliw ng musika at isang violin na tinutugtog ng kaibigan kong seaman. One step closerI have di*d everyday, waiting for you Darling don't be afraid, I have love you for a thousand yearsI'll love for a thousand more~Time stands still Beauty and all she isI will be brave I will not let anything take awayWhat's standing in front of meEvery breath, every hour has come to thisOne step closer~In that fleeting moment, time seemed to stand still, the year

  • Wild Flowers (Tagalog)   Chapter 103

    Author's Note: Hello, thank youuuu so much po sa lahat ng nakarating hanggang dulo, sa lahat ng nagbabasa hehe. I love y'all po🥹 nasa dulo na po tayo, oo. Hindi ko pa siya matawag na epilogue kasi mayroon pang POV ang ilang characters. Happy reading po.___________In the aftermath of the tumultuous events at the café, after a month, Marisse and Anthony finally found themselves face to face once more, the wounds of betrayal and heartache still fresh in their minds. The air between them crackled with unspoken words and shattered dreams, the weight of their shared past bearing down on their fragile connection.As they stood in the quiet solitude of the park, their conversation turned bitter and painful, each word a dagger that pierced the fragile bond that once held them together. Marisse's voice trembled with resolve as she declared that she no longer needed Anthony in her life, that she could bear the weight of her child's future alone."Kamusta ka?" Panimula ni Anthony habang pare

  • Wild Flowers (Tagalog)   Chapter 102

    "Ano bakit parang nakakita ka ng multo?" Tanong ni ate Vanessa sa tatlong babae na nasa harap namin. "T-this is not true. Hindi i-ikaw si Marisse" nauutal na ani ng babae sa amin habang maluha-luhang nakatingin. "Ano! Ilabas mo ngayon ang tapang n'yo. Mga duwag" sigaw muli ni ate Vanessa sa kanila. "Sharmaine, tara na" bulong ng babaeng naka short hair sa babaeng sinampal ni ate Vanessa kanina. So, her name is Sharmaine..."P-patay ka na" naiiyak na ani nito. "Ano, kaya ka ba nawala dahil pagkaraan ng ilang taon, guguluhin mo ang pamilya namin? Kukuhanin mo sa amin ng anak ko si Anthony? Naghihiganti ka ba sa ginawa ko, sa ginawa namin?" Sunod-sunod na tanong nito habang umiiyak. "Shocks" bulong ng isang babae malapit sa amin. "Ano, takot ka girl? Kasi nagpabuntis ka sa lalaking hindi ka naman mahal, napilitan pang magpakasal sa'yo si Anthony dahil diyan sa k*landi*n mo" ani ni ate Vanessa habang nakataas pa ang kanan na kilay. "Alam mo, bakit ka ba sabat ng sabat. E si Marisse

  • Wild Flowers (Tagalog)   Chapter 101

    As I woke up the next day, a wave of dizziness washed over me, sending a rushing to the bathroom in a panic. The sensation of something strange pressing against my stomach made my heart race, and before she knew it, she was doubled over, vomiting in a whirlwind of confusion and fear."What the. Wala naman akong masyadong kinain kagabi" ani ko habang nakaupo na sa loob ng bathroom ko. Amidst the chaos of my bathroom, a soft knock on the door interrupted her turmoil. "Nak, breakfast is ready. Halikana, sabayan mo na ang Mommy at Daddy mo bago sa pagkain bago sila umalis para magtrabaho" Yaya Dulce, the family maid, stood outside, her voice gentle yet concerned as she announced that breakfast was ready. My mind spun with a mix of emotions as I tried to compose herself and face the day ahead."Ayos ka lang ba diyan? Gusto mo ba pumasok ako?" Tanong ni Yaya Dulce nang hindi agad ako nakasagot. "A-ayos lang ako, Yaya. Medyo masakit lang ang tiyan ko kasi hindi ako nakakain ng ayos kagab

DMCA.com Protection Status