After 3 Days....
"Babe, where are you?" Tanong ko kay Anthony mula sa kabilang linya."I'm on the way na sa office, Babe. Why?" Sagot nito."Ohh, okay. Ingat ka" sagot ko na lamang."May problema ba?" Tanong nito."Wala naman. Parating na kase ang orders ko para sa gagawing wedding gown. Wala kaseng kukuha doon, pero okay na. I'll message Danica na lamang or 'yung other staff ng shop" sagot ko."Okay, Love. Call me kapag walang kukuha. Ako na ang bahala doon" ani nito."Alright, thanks Love. I love you" ani ko saka ibinaba na ang tawag.Sunod ko namang tinawagan si Danica.Agad naman itong sinagot ng dalaga."Yes, Ma'am. Is there something wrong?" Bungad ni Danica mula sa kabilang linya."Danica, busy ka ba ngayon?" Tanong ko agad dito."Medyo po, Ma'am" sagot nito."May ibang staff ba d'yan na hindi naman sobrang busy?" Tanong kong muli."Tingnan ko, Ma'am" sagot nito.Maya-maya pa ay umimik na itong muli mula sa kabilang linya."Ma'am, si Jairus daw po, hindi busy""Alright. I'll send you the address na lamang at 'yung pera, then, pakisabi kay Jairus, kuhanin doon sa Roy's Warehouse ang package for Enchanté Attire. Pakidala na lang muna d'yan sa shop ang package and ipapakuha ko na lang din mamaya" ani ko rito."Sige po, Ma'am. Noted po" sagot ni Danica.Nang matapos ang usapan na iyon ay ibinaba ko rin agad ang tawag saka nagtipa ng mensahe para kay Anthony.To Babe:Babe, okay na. Si Jairus na lamang ang kukuha ng package ko sa Roy's Warehouse since he's not busy naman. Jairus is my staff nga pala sa shop. :)Nang maisend ko ito ay mabilis rin naman itong nag reply.Babe :Alright, Babe. I'll text Clark na lamang kung busy s'ya and kapag hindi, s'ya na lamang ang kumuha ng package sa shop mo. Don't forget to message me nga pala kapag nasa shop na ang package mo para maitext ko kaagad si Clark. Love you.Halos hindi ako mapakali habang naghihintay ng message ni Danica. Excited na kinakabahan ako sa pag gagawa ng wedding gown.....I spend my day and night working about the wedding gown of Andrea. Naisip ko rin na magpatayo ng bagong branch somewhere along Visayas, Mindanao, and other part of Luzon pa.Kuya Darwin, Clark, and Anthony agreed naman about it. Boys also say's that no matter what, nandito lamang sila sa likod ko, palagi.Kinabukasan ay maaga akong nagising dahil sa alarm ko. May photoshoot nga pala ako ngayon.Dali-dali akong naligo saka ginawa ang skin care routine ko. Naglagay lamang ako ng lipstick saka powder dahil I know, mamake up-an din naman ako doon sa studio later."Marisse, I mean Ivy, you look so gorgeous today kahit na I know wala kang make up" salubong ni Jei, isang gay make up artist ko."Palagi naman" sabat ni Anthony mula sa likod ko.Tama nga ang sinabi niya noong isang araw, aabsent nga talaga si Anthony sa trabaho para samahan ako."I agree, Sir" ani ni Jei kay Anthony.Nakipagbeso naman ako kay Jei saka iginaya ako sa chair ko."Kamusta?" Tanong ko kay Jei habang minemake up-an ako."Ito, happy sa boyfriend ko. Eight months na kami sa 10" sagot nito."Stay strong sa inyo" ani ko na lamang saka tumingin kay Anthony.Napansin ko kase na pasimple n'ya akong kinukuhanan ng picture.Ngumisi naman ang loko.Habang minemake up-an ako ni Jei ay dumating na 'yung hair stylist ko at sinimulan nang ayusin ang buhok ko.Simple lamang ang kinalabasan ko kase hindi naman hahagipin ng camera ang mukha ko."Ivy, go na there. Kuhanan na kita" ani ng aking photographer pagkalabas ko pa lamang sa fitting room.I am now wearing my collection. Mas mabuti na puro gawa ko ang isoot ko during my shots.They started taking shots of me. Medyo kinakabahan pa ako dahil hindi naman ako sanay sa ganito pero still, nagawa ko rin ang part ko."Perfect!" Sabi ni Direct."Pakitawag na si Anthony" Napatigil ako sa sinabi ni Direk saka hinanap si Anthony. Umalis pala ito. Bakit hindi ko man lamang napansin.Sa may pintuan ng men's fitting room ay iniluwa noon si Anthony na naka topless at nakasoot ng shorts na gawa ko.Ngumiti naman siya ng makita n'ya ako."Seriously, kailan pa s'ya naging model?" Tanong ko sa aking isipan saka mahinang natawa."Okay, Ivy and Anthony, I know na sobrang bagay kayo and We know na maasahan at mapagkakatiwalaan namin kayo. Takot na lamang namin kay fafa Darwin. Body lamang naman ako kukuhanan namin ng picture n'yo" panimula ni Direk."I'm sorry Ivy, I know confused ka sa nangyayari" dagdag pa nito.Nagsimula na akong kabahan. What's wrong?"Kanina lang ay naisipan namin na isama ang isang lalaki sa shoot mo, you know and ipapaalam sana namin sa'yo at ihahanap ng kapares sa picture pero Anthony insists. S'ya na raw at huwag na namin sabihin sa'yo para surprised" ani nito.Nawala naman agad ang kaba ko saka bumaling kay Anthony na ngayon ay nakangiting sa akin."Surprise Love" ani nito.Ngumiti na lamang naman ako rito."It's okay, Guys. We have each other naman. Nothing to worry" baling ko kina Direk."Oh, ayon naman pala" sabi nung isang staff."Ivy and Anthony, just follow my instructions, okay? I'm pretty sure na magiging maganda ang kinalabasan ng shoot n'yo and I swear, magiging viral pa ito kesa sa picture ng mata mo" ani ni Direk.Tumango naman ako."Tayo kayo ng ayos and lapit lapit naman d'yan sa isa't-isa. Para naman kayong hindi magkasintahan n'yan" ani ni Direk.Napatawa na lamang ako saka lumapit kay Anthony."Perfect" maya-maya ay ani ni Direk.Marami pang shots ang ipinagawa sa amin at umabot ito ng isang oras.Hapon na nang makauwi kami sa penthouse...."Kamusta ang photoshoot mo, ate?" Tanong ni Lyka sa amin habang kumakain kami ng dinner."Namin" pagsingit ni Anthony.Natigilan naman sa pagkain ang bata, maging si Nanay Lydia."Kasama ko s'ya sa shot kanina, Lyka and Nanay" pangunguna ko."Wow" ani ni Nanay.Natawa naman si Lyka. "Luh, kailan ka pa naging model, Kuya?" Tanong ni Lyka."Kanina lang" sagot ni Anthony."Kidding aside, wala man ako sa mismong shot n'yo kanina pero I'm pretty sure na perfect talaga 'yon. And syempre, super viral na naman 'yon. Magiging si Ate na naman ang laman ng news feed ko sa kahit na anong social media ko" ani ni Lyka."Ganiyan kasikat ang ate mo. Hindi pa tuluyang nakakapag reveal pero sikat na sikat na" ani ni Nanay Lydia."Panoorin mo ako sa shot ko next time" ani ko na lamang kay Lyka."Kapag hindi ako busy, ate" sagot nito saka sumubo ng ulam."Ikaw rin, Nanay Lydia" baling ko naman kay Nanay."Naku, huwag na anak. Dito na lamang ako sa bahay" tanggi ni Nanay."Nay" pagtawag ni Anthony rito."Ano 'yon, 'nak?" Ani ni Nanay Lydia kay Anthony."I think, next time, sumama kayo kay Ivy sa shot. And, anong araw bukas?" Tanong ni Anthony."Thursday" ako na ang sumagot."May pasok ka ba bukas, Lyka?" Tanong ni Anthony sa bata."Wala naman akong schedule bukas, Kuya" sagot ni Lyka."Great. I'll give you the money and bukas nang umaga, huwag kayong gagawa ng gawaing bahay" ani ni Anthony.Nangunot naman ang noo ni Nanay Lydia. Nagtataka siguro."Because bukas ay family day n'yo ni Lyka. Spend the money all you want. Bilihin n'yo ang gusto niyong bilhin, mag enjoy kayo. Pumunta kayo sa gusto niyong puntahan" ani muli ni Anthony na nakatanggal sa kaba ni Nanay Lydia."Hala Kuya" si Lyka."Kung iniisip n'yo na ibabawas ko 'yan sa sahod mo, Nanay Lydia, at kung iniisip mo na bawas 'to sa allowance mo, Lyka, then you guys are wrong. Libre ko ito sa inyo" ani ni Anthony."Naku, hindi naman na kailangan, anak" ani ni Nanay.Kahit kailan ay never pa s'yang humiling sa amin. Palagi na lamang itong tumatanggi."Magtatampo ako, 'nay" ani ni Anthony kay Nanay."Sige na po, pagkatapos nito, ako na ang bahala sa linisin rito sa kusina. Magpahinga na agad kayo. Bawal kayo tumanggi" pagtatapos ni Anthony.Natapos ang pagkain namin ng hapunan na puro pasasalamat ang lumalabas sa bibig ng mag-ina. Katulad ko, alam ko ay sobrang swerte rin nila kay Anthony at Kuya Darwin.Nang matapos ang aming pagkain ay pinapunta na agad ni Anthony ang mag-ina sa kwarto at sinabi na mamahinga na.Naiwan naman kami ni Anthony sa kusina."Ako na rito, Love. Pasok ka na sa kwarto natin" baling ni Anthony sa akin."No, I'll help you here" angil ko."Alright, Boss. Ako na ang maghuhugas ng plato. Ikaw na lamang ang maglinis ng kalat d'yan sa table" pagsuko nito saka mahinang natawa.Nang matapos ako sa paglilinis sa table ay naghuhugas pa rin s'ya ng plato.Nakahalumbaba akong nakatingin sa kaniya habang naglilinis ng plato.I am so so lucky to have this man in my life."In love ka naman lalo sa akin" maya-maya ay ani ni Anthony habang nakatalikod pa rin sa akin.Naghuhugas pa rin s'ya ng plato."Kapal mo naman" sagot ko na lamang rito.....Author's Note.Hello, dear readers! Anong masasabi n'yo kay Anthony so far? Sa ugali n'ya? Hehe. Sana all kay Ivy diba?"I'm going to office na, Love" ani ni Anthony sa akin habang ibinobotones pa ang kaniyang polo. "Alright. Take care" sagot ko rito saka lumapit sa kaniya para iayos ang kaniyang necktie. "I love you" ani nito habang inaayos ko ang necktie n'ya. Ngumiti naman ako rito. Nang maiayos ko na ito ay umalis na rin s'ya kaagad dahil tanghali na. Isa pa ay pinaalis ko na rin s'ya dahil kapag tinamad na naman ito ay aabsent na naman s'ya. Kawawa naman ang tauhan n'ya sa kompanya nila. Nang masiguradong naka lock na ang pinto at mga bintana ay pumasok na ako sa aming kwarto. Nothing to worry naman na ako lamang mag-isa sa penthouse ngayon. Mayroon din naman kaseng CCTV's sa buong bahay. Ginugol ko ang oras ko sa pag gagawa ng wedding gown ni Andrea. Siguro kung sa iba ay hindi nila ito tatanggapin kase sino nga ba naman ang maggagawa ng wedding gown ng isang babae na ang mapapangasawa ay ang lalaking una mong minahal, ang lalaki na pinangakuan ka pero sa iba ginawa. Naisip ko na ito dati
"Thank you so much, @Enchanté Attire for inviting me. I am so so excited to finally meet the CEO and Designer of this clothing business. It was such an honor. See you on Saturday 😍" Ito agad ang bumungad sa akin nang ilog-in ko ang page ko sa laptop ko. Two weeks later ay naisipan namin na it is the time para ireveal ang sarili ko. Why not, e ngayon, mahihina na ang kalaban. Makalipas ang isang linggo ay namahagi na rin kami ng invitation all over the Philippines. Mayroon rin sa ibang bansa. Hanggang ngayon ay kabadong kabado pa rin ako. I know na para sa akin rin naman ito pero hindi pa rin maalis sa isip ko na magtampo ang mga kaibigan namin, kaibigan ko. Lalong-lalo na si Patricia. Kasalukuyan akong nakaupo sa harap ng table ko at ginagawa pa rin ang wedding gown ni Andrea. Malapit na itong matapos kaya naman ay hindi ko na masyadong inaalala. Napaka ganda nito. Monday na ngayon at naisipan ni Anthony na sa isang sikat na fashion clothing sa America na lamang ipagawa ang gow
"I am Ivy San Francisco or Marisse Dela Fuente, the CEO and designer of the famous Enchanté Attire"Hindi nakalampas sa pandinig ko ang loud gasps ng mga naroon. I smirked. Surprise, everyone. Agad na nanahimik ang buong crowd. Siguro ay pinoproseso pa rin ang nangyayari. May ilan na nakikipag usap sa kanilang mga katabi, may ilan na kumakain at may ilan na kumukuha ng drinks sa waiters na dumaraan. While me, I'm still at the stage. Nakapalibot na ang mga bodyguards sa akin at sa buong event hall. Even my staffs, nakapalibot rin sila sa buong event hall. I still wondering where's my Boy's, Nanay Lydia and Lyka. Mula noong dumating ako rito ay hindi na sila nahagip ng mata ko. "Ma'am, take a seat" ani ng isa kong staff. Tumango naman ako rito saka naupo sa malaking upuan na nandoon sa stage. "Anong kacheap-an naman 'yung pinagsasabi mo, Miss Ivy. Mahal at magaganda nga ang mga gawa mo, but you, ang pangit pangit pala ng ugali mo. Cheap na nga, story maker pa" ani ni 'ate' Vanes
"Paano ba 'yan, pinaghandaan ko talaga ang pagbabalik ko. Ano na ang mukhang maihaharap n'yo sa publiko?" Sarcastic na ani ni Ivy sa Actosta's."Hi, Adrian and friends" baling nito sa grupo ng mga kalalakihan. "Miss me, guys?" Patanong na ani ni Ivy. "Wait" I trailed off. "Bakit hindi na kayo katulad nang dati? Ang pangit pangit n'yo na tingnan, sayang naman wala na kayong mauuto na babae" ani pa ni Ivy sabay tawa. "Guard, paki-alis na sila dito please. I don't want to see their faces. Nakakasira ng mood, nakakasira pa ng party" ani ni Ivy sa mga guards. Tulad ng ginawa kay Vanessa ay sapilitan din na pinalabas sa Event Hall ang mga Acosta, together with Adrian's friends. As I stood out of the crowd na puro Artista, CEO, Vloggers, fashion designer, and mga taong humahanga sa designs ko, syempre ay hindi nakalampas sa paningin ko si Martin. Martin Javier Solis, my ex-boyfriend, the man who had broke my heart and betrayed my trust. My eyes locked with his, and even from a distan
A flicker of determination sparked in Ivy's eyes. "After the initial shock and heartbreak, I realized that I couldn't let their actions define me. I decided to channel my pain into my work, to rebuild my life and career from the ashes."Isabella leaned back in her chair, a glimmer of admiration in her eyes. "And that's when you released your latest collection, the one that has garnered international acclaim?" Pagtukoy nito sa latest collection ko. Ivy nodded, a faint smile tugging at the corners of her lips. "Yes, 'Resilience' was my way of telling my story, of revealing my strength and determination to the world. Each piece in the collection represents a different facet of my journey, a symbol of empowerment and triumph over adversity."Isabella's gaze shifted to the photographs flashing on the big screen. Isabella's voice filled with reverence. "Wow" a loud gasps came from the people out in the Event Hall. "Ivy, your story is one of redemption, of turning pain into art. It's a st
Kinabukasan ay tanghali na ng magising ako. Agad na tumama ang mainit na sinag ng araw sa katawan ko. Nang akmang babangon na ako ay agad rin akong napahiga dahil sa sakit ng ulo. Da*n. A sudden memory flash on my mind. Lasing na lasing ako kagabi. Mabuti na lamang at nasa private room kami. I don't know kung papaano pa ako nakauwi. Marahil ay may isa sa amin na hindi naman masyadong lasing. Mabuti na rin lamang at walang nakakita sa akin, dahil kung mayroon man, tiyak nakakahiya at pinagpipyestahan na ako ngayon sa social media. Kahit masakit ang ulo ay nagawa ko pa rin na makapaghilamos. Nang matapos na ako sa pag aayos sa sarili ko ay napagpasyahan ko na lumabas na sa kwarto namin ni Anthony. Habang tinatahak ang daan papunta sa kusina ay nadaanan ko si Clark at Kuya Darwin na ganoon pa rin ang soot at masarap ang tulog sa sofa sa sala. Agad kong kinuha ang aking cellphone saka kinuhanan ng picture ang dalawa. Natatawa naman akong pumasok sa kusina. "Good morning, 'nak. Mu
"Kain kayo" ani ko sa mag-ina saka naupo sa tapat nila. Tahimik pa rin si Patricia. Hindi ko siya masisisi kung masama ang loob n'ya sa akin. "Hi, Baby" bati ko sa bata na ngayon ay nakatingin sa akin. Agad naman itong ngumiti. Ang cute cute n'ya. Habang nilalaro ko ang bata na hindi ko alam kung ano ang pangalan ay biglang umimik si Patricia."Bes" ani nito. Mabilis naman akong napalingon rito. "I missed you" ani pa nito. "I am so sorry" tanging usal ko. "I know hindi sapat ang sorry sa pagtatago ko sa inyo, pero, sorry talaga" dagdag ko pa. Mabilis nitong hinawakan ang kaniyang anak saka lumapit ang dalawa sa akin. "Meet your Ninang Marisse, Baby Hance" ani ni Patricia sa kaniyang anak saka itinuro ako. "Hi, Baby" bati ko sa bata. Gaya kanina ay matamis muli itong ngumiti sa akin. "Wait lang, Bes, I'll get some cookies lang muna" ani ko kay Patricia saka mabilis na lumapit sa cabinet para kunin 'yung mga cookies na naroon. "Get some cookies, baby Hance" ani ko sa inaan
"Sure kayo na ayaw n'yo na mag lunch dito?" Tanong ko sa mag-ina. It was almost 11:30 na ng tanghali. Nagpaalam na ang mag-ina na uuwi na sa kanila dahil kanina pa raw nagtetext at tumatawag si Angelo. "Hindi na, beshy. Salamat na lamang. Maybe next time na lang" sagot ni Patricia. "Alright, mag-ingat kayo" ani ko na lamang sa mag-ina saka inihatid sila palabas sa shop ko. "Bye, Ninang Pretty" pamamaalam ni Baby Hance. He's four years old na pala, pero ang cutie niya pa rin. Sobrang tuwid na n'ya magsalita. Lakas talaga ni Angelo at halos sa kaniyang namana ang bata. Nang makabalik ako sa loob ng office ko ay naisipan ko na tingnan ang cellphone ko. Agad na bumungad ang missed calls at text's ni Anthony. Agad ko namang idinial ang number nito. Hindi naman ako nabigo dahil mabilis nitong nasagot ang telepono. "Why the h*ll you're not responding to my messages, kahit sa calls ayaw mo sumagot" bungad nito. He's mad, I know. Parang ngayon ko lamang siya narinig na nagalit sa aki
One week later..... As we arrived back in the Philippines, the warm embrace of our homeland welcomed us with open arms. Sinundo pa kami nina Mommy and Daddy, Mama and Papa namin ni Anthony. Present din doon si Patricia at ang kaniyang anak, maging si Angelo. The familiar sights and sounds of our surroundings filled their hearts with a sense of nostalgia and belonging, a reminder of the roots that anchored them to the land they called home. As they settled back into the rhythm of their lives, a sense of peace and contentment settled over their family, a testament to the enduring bonds of love and connection that held them together. Amidst the hustle and bustle of daily life, a joyous surprise awaited Marisse and Martin, a gift that would fill their hearts with anticipation and excitement. The news of Marisse's pregnancy for their second child spread like wildfire, a beacon of light and hope in the midst of their everyday routines. The echoes of laughter and celebration filled
In the peaceful embrace of the garden, Marisse, Martin, and their son Matthew found solace and joy in the simple moments of life. As the days turned into weeks and the weeks into months, their bond deepened, their love growing stronger with each passing day."Happy birthday, anak" bati ko sa aking anak na ngayon ay ipinagdiriwang namin ng ika pito niyang kaarawan. Matthew grown into a big and gentle man. One day, nang makauwi na siya sa bahay galing sa school, nagkwento ang anak ko na mayroon daw siyang inaway sa school. At first, napagalitan ko siya, I just don't want my child na lumaking basagulero, pero noong nag explain na siya, namangha ako. Hindi ko lubos akalain na sa murang edad ng aking anak, marunong na siyang mag tanggol sa iba. Ani ni Matthew, inaway n'ya raw ang isang kaklase niyang lalaki dahil inaway raw ang kaklase nilang babae. "Bakit ba inaway yung girl, anak?" Tanong ni Martin sa tabi ko habang nandito kami ngayon sa Salas. "E kasi naman Dad, may ipinapagawa
Two years later.....As I stood in the bustling kitchen of my successful restaurant, the aroma of culinary delights wafting through the air, I felt a sense of contentment wash over me. Sa wakas, Nanay, Tatay, natupad ko na po ang pangarap ko noong bata pa ako. May sarili na akong restaurant. The echoes of my dark past, now relegated to the shadows of memory, resonated in the background, a reminder of the trials I had overcome and the strength I had found within myself. The news of Glenn Acosta's confinement in a psychiatric ward and Adrian's incarceration brought a sense of closure and relief to me, a chapter of pain and suffering finally coming to an end. Dahil sa kahihiyan ng pamilya, ang ginang ni Glenn Acosta ay nawala na na parang bula at walang tao ang nakaka alam kung nasaaan iyon. The people who had once cast shadows over my life were now held accountable for their actions, their presence fading into the background as I embraced a future filled with hope and redemption.
As I stood at a distance, hidden from view, my heart heavy with the weight of regret and longing, I watched Marisse, the high school crush who had once captured his heart, walk down the aisle towards a future that no longer included mine. The echoes of our shared dreams and successes, now overshadowed by the darkness of our past mistakes, resonated in the space between us, a haunting reminder of what once was and what could have been.I was crying. Imbitado ang buong angkan namin, pero ako lamang itong hindi pumunta. Napatawad na din ni Marisse sina Mama at Papa. Everyone was in peace now.In the quiet of my soul, I grappled with the memories of a love that had bloomed and withered, a bond that had weathered the storms of life only to crumble under the weight of betrayal and loss. The image of Marisse, radiant and resplendent in her joy, stirred a mix of emotions within him, a tumultuous blend of regret, longing, and acceptance.Ang g*g* ko. Nagawa ko pa na saktan siya. Akala ko, hang
Vanessa's POVAs I stood at the threshold of a new chapter in my life, my heart brimming with gratitude and humility, for the past few years, noong mahigit apat na taon na nasa kamay ng mga Acosta si Marisse, doon, I reflected on the journey that had led me to this moment of redemption and reconciliation. The echoes of my past mistakes, the shadows of betrayal and regret that had once clouded my existence, now seemed like distant memories as I embraced the forgiveness and acceptance that Marisse had extended to me. Minsan, pakiramdam ko, sa dami ng pagkukulang at kasalanan ko sa kaniya, hindi ko deserve na mapatawad niya, o mapatawad ng pamilya niya. I still clearly remembered back when we were young, si Marisse palagi ang apple of the eye nina Nanay at Tatay. Inggit na inggit ako sa kaniya dahil pakiramdam ko, hindi pantay ang pagtingin nila sa amin. So, nag rebelde ako. 'yung pang tuition ko, ginagastos ko lamang sa kung ano-anong bagay, 'yung mga kaibigan ko, iniwan ko dahil kun
As I stood inside the hallowed halls of the church, my heart beat with a rhythm that echoed the memories of a love long lost and found once more. The soft strains of music filled the air, a melody that wove a tapestry of emotions and longing around him as I watched Marisse, radiant and resplendent, walking down the aisle towards me. She's so perfect in her fitted wedding gown made out of diamonds. She's so gorgeous, everything about her is so pretty. Idagdag pa ang napaka ganda at perpektong kanta na sumasabay sa lakad niya, sa saliw ng musika at isang violin na tinutugtog ng kaibigan kong seaman. One step closerI have di*d everyday, waiting for you Darling don't be afraid, I have love you for a thousand yearsI'll love for a thousand more~Time stands still Beauty and all she isI will be brave I will not let anything take awayWhat's standing in front of meEvery breath, every hour has come to thisOne step closer~In that fleeting moment, time seemed to stand still, the year
Author's Note: Hello, thank youuuu so much po sa lahat ng nakarating hanggang dulo, sa lahat ng nagbabasa hehe. I love y'all po🥹 nasa dulo na po tayo, oo. Hindi ko pa siya matawag na epilogue kasi mayroon pang POV ang ilang characters. Happy reading po.___________In the aftermath of the tumultuous events at the café, after a month, Marisse and Anthony finally found themselves face to face once more, the wounds of betrayal and heartache still fresh in their minds. The air between them crackled with unspoken words and shattered dreams, the weight of their shared past bearing down on their fragile connection.As they stood in the quiet solitude of the park, their conversation turned bitter and painful, each word a dagger that pierced the fragile bond that once held them together. Marisse's voice trembled with resolve as she declared that she no longer needed Anthony in her life, that she could bear the weight of her child's future alone."Kamusta ka?" Panimula ni Anthony habang pare
"Ano bakit parang nakakita ka ng multo?" Tanong ni ate Vanessa sa tatlong babae na nasa harap namin. "T-this is not true. Hindi i-ikaw si Marisse" nauutal na ani ng babae sa amin habang maluha-luhang nakatingin. "Ano! Ilabas mo ngayon ang tapang n'yo. Mga duwag" sigaw muli ni ate Vanessa sa kanila. "Sharmaine, tara na" bulong ng babaeng naka short hair sa babaeng sinampal ni ate Vanessa kanina. So, her name is Sharmaine..."P-patay ka na" naiiyak na ani nito. "Ano, kaya ka ba nawala dahil pagkaraan ng ilang taon, guguluhin mo ang pamilya namin? Kukuhanin mo sa amin ng anak ko si Anthony? Naghihiganti ka ba sa ginawa ko, sa ginawa namin?" Sunod-sunod na tanong nito habang umiiyak. "Shocks" bulong ng isang babae malapit sa amin. "Ano, takot ka girl? Kasi nagpabuntis ka sa lalaking hindi ka naman mahal, napilitan pang magpakasal sa'yo si Anthony dahil diyan sa k*landi*n mo" ani ni ate Vanessa habang nakataas pa ang kanan na kilay. "Alam mo, bakit ka ba sabat ng sabat. E si Marisse
As I woke up the next day, a wave of dizziness washed over me, sending a rushing to the bathroom in a panic. The sensation of something strange pressing against my stomach made my heart race, and before she knew it, she was doubled over, vomiting in a whirlwind of confusion and fear."What the. Wala naman akong masyadong kinain kagabi" ani ko habang nakaupo na sa loob ng bathroom ko. Amidst the chaos of my bathroom, a soft knock on the door interrupted her turmoil. "Nak, breakfast is ready. Halikana, sabayan mo na ang Mommy at Daddy mo bago sa pagkain bago sila umalis para magtrabaho" Yaya Dulce, the family maid, stood outside, her voice gentle yet concerned as she announced that breakfast was ready. My mind spun with a mix of emotions as I tried to compose herself and face the day ahead."Ayos ka lang ba diyan? Gusto mo ba pumasok ako?" Tanong ni Yaya Dulce nang hindi agad ako nakasagot. "A-ayos lang ako, Yaya. Medyo masakit lang ang tiyan ko kasi hindi ako nakakain ng ayos kagab