Chapter 1

Sa hindi inaasahang

Pagkatagpo ng mga mundo

May minsan lang na nagdugtong

Damang dama na ang ugong nito.

Hindi paba sapat ang -- sakit at lahat

na hinding hindi ko ipararanas sayo

ibinubunyaga ng iyong matang

sinisigaw ng pagsinta

Ba't di papatulan

ang pag suyong nakulang

tayong umaasang, hilaga't kanluran

ikaw ang hantungan,

at bilang kanlungan mo,

ako ang sasagip say--

"Kseniya Castro!!"— napatayo ako sa kinauupuan ko at na long tab ko ang piano board kaya umalingaw-ngaw ito sa buong music room.

"Nakakabwesit ka talaga!!"— kung makakaya ko lang buhatin yung piano, yun na siguro yung nabato ko sa babaeng to.

"Kseniya bakit nandito ka lang?"— sinamaan ko naman ito ng tingin bago ko ito hampasin sa balikat ng makalapit ito sakin.

"Ano nanaman ba kasi? Pag yang sasabihin mo hindi importante, titiklupin kita at ibabalik sa tiyan ni Tita."— hinimas nito ang balikat na pinalo ko pero inirapan ko lang ito.

"For your information Miss President, dapat ikaw ang unang nakakaalam nitong chismis!"— kinunutan ko lang ito ng nuo dahil sa kaartihan, naglakad na kami palabas ng music room.

"Aling chismis ba yan? Kasi madami ang chismis ng university" tinangka kong sasabunutan ko ito kaya naman dali- dali itong umiwas at lumayo layo sa akin "ano sasabihin mo o hindi?"— inirapan ako nito.

"Ikaw talaga Kseniya napaka KJ mo! Di ko alam kung san ka pinaglihi ni tita, sa bato ba o sa semento."—

"Eh kung batuhin kita ng bato at esemento ko yang bunganga mo ng tumahimik na ang buhay ko?"— exaggerated naman itong humawak sa bunganga nito.

"Napaka brutal mo talagang babae ka, di ko alam kung bakit naging kaibigan kita."— kamot kamot naman ito sa ulo, kala mo naman kinatalino na nya.

"Ulyanin kana ba? Ikaw lang naman itong mapilit na maging kaibigan ako eh! Sapakin kita diyan payb handred times."— pinagsalikop nito ang dalawang kamay na parang nagdadasal.

"Ay ako ba yun? eh kasi naman ang loner mo. Kaya kinausap ako ni Lord na kausapin ka to become my friend. Duh~"- Kahit kailan di talaga to nauubusan ng idadahilan.

"Iwan ko sayo Polly, nasisiraan na ako ng bait sayo. Tumahimik ka muna."—

"Ito naman minsan na nga lang kitang makausap, nagbabawal kapa. Igalaw galaw mo din yang panga mo baka kalawangin na."— minsan ansarap busalan ng bibig nito kaya ayoko na lang magsalita.

"Kseni naman kasi, buksan mo naman yang humor mo, dapat your humor is humoring yah know~"— napapa- iling na lang ako sa mga pinagsasabi nito.

"Alam mo Polly, tigilan mo yang kakadaldal mo. Bilisan mo maglakad dahil masama na tingin satin ni Beau."- para naman itong nakakita ng multo ng makita ang kaibigan naming masama ang tingin at nakaupo sa loob ng paborito naming cafe na nasa loob lang ng university.

"Oh my gee! Nakakatakot ang tingin niya parang anytime babalik akong semilya ng tatay ko."— jusko baliw talaga, napailing na lang ako.

"Sa tingin mo gurl, ano naman kaya ang ibubunganga ni Beau satin?"- sabi nito.

"Satin? baka sayo lang kasi ikaw ang inutusan."- napangisip naman ito at parang tangang nag iisip kahit wala naman itong isip.

"Bwukanangsheyt ka talaga Kseniya."- napangisi naman ako.

"Likewise."- nagmartsa na ito papasok ng Cafe na palagi naming pinupuntahan pag vacant class.

Nasa loob lang kasi ng Univ ang ang Cafe kaya hindi na kami lumalabas para lang makakain.

"Kseniya, Polly."- i feel cringe ng marinig ko ang boses nya.

"Hi Beau!"- sabay naming sabi ni Rumi

"Where have you been Kseniya, I've been waiting for you here and you Polly what took you so long ba?"- tahimik lang kami ni Polly na nakikinig sa mga sinasabi nya.

"We're sorry to keep you waiting."- sabi ko na lang kaya nakita ko naman ang pag ngiti nito na kinababaliwan ng mga kalalakihan sa buong University

"That's fine, come on both of you, set down already. Nag order na ako, yung usual food natin kung meron pa kayong gustong kainin, your free to order it's my treat this time."- nakita ko naman ang paglaki ng ngiti ni Polly ng marinig ang salitang libre

"Owemgi! Ansarap talaga ng libre."-

"Buraot ka talagang babaita ka."- sabi ko kay Pollyat kumain na lang din. Nag usap- usap lang kami ng kung ano- ano at tawanan na din. Minsan nabibilaukan si Polly dahil sa kakatawa nito kaya imbes na bigyan ng tubig ay tinawanan ko na lang din sya. Dasurv!

"Kseniya, pinapatawag ka ng Dean, may gulong napasukan nanaman ang kapatid mo. Punta ka na lang dun hah."-

"Sige, salamat."- umalis na ang babae.

Nakakapagtaka talaga na kilala nila ako, eh hindi ko naman sila kilala at tambay clasroom at music hall lang nama ako. Pero napaka sira ulo talaga nitong kapatid ko sinabi nang wag makisangkot sa ano mang gulo sa univ eh. Nabebwisit na ako.

"Dean lang ako."- sabi ko sa kanila at tumayo na

"Samahan kana namin?"- natawa ako ng makita ko ang pag aalala sa mukha nila

"Hindi na, kaya ko na to kita kits na lang sa room."- Tumango naman ang dalawa

Naglakad na ako papuntang Office ng Dean, medyo may kalayuan yun kung nandito ka sa Cafe Priam. Ilang Blocks pa ng mga Building ang dadaanan mo bago ka makarating dun.

Lahat ng nakakasalubong kung studyante yumuyuko lalo na yung mga lower year, yung mga ka year ko naman tamang ngiti lang pag nakikita ako.

"Castro, ano Dean nanaman ba?"- sinalubong ako ng dati kung kaklase nung 3rd year.

"Oo, geh puntahan ko lang tung demontris na to."- biro kung sabi.

"Geh, dahan dahanin mo lang ah!"- nagtawanan naman sila kaya nagpatuloy na lang ako sa paglalakad, ilang saglit pa ay narating ko na ang Building ng Faculty.

"Oh, Castro bilisan mo di maawat ni Dean ang mga Bata dun. Naku antitigas naman kasi ng ulo."- Tinanguan ko lang ang Professor na nag sabi nun

Agad akong pumasok sa elevator ng magbukas ito, may nakasabayan pa ako. Nasa Top floor kasi ang Opisina ng Dean kaya kailangan gumamit ng elevator.

"Castro, yang kapatid mo talaga napaka tigas ng ulo."- saad ng isang Prof ko sa Philosophy na nakasabayan ko sa pagsakay ng elevator.

"Kulang lang ho yun sa batok, hindi naman kasi yun makikipag away kung hindi inaaway."- tumango tango naman ito

"Sabagay, namana nya ata ang ugali mo."- mabilis naman akong tumingin dito

"Prof, hindi lahat namana."- tumawa lang ito at naunang lumabas ng bumukas ang elevator.

Naglalakad na ako sa hallway ng building para hanapin ang Opisina ng Dean ng marinig ko ang sigawan.

Nasa Pinto na ako ng Opisina ng Dean kaya naman kumatok na ako at agad binuksan ang pinto. At least kumatok muna ako bago pumasok, may manners pa rin.

"At last Castro, nandito kana rin."- agad tumahimik ang buong silid ng magsalita ang Dean.

"Good afternoon Dean."- bati ko dito, saka tinignan ang kapatid ko kung may bangas ba ito sa mukha buti na lang wala pero mukhang may bali ito sa kamay.

"Ate.."- tinignan ko lang ang kapatid ko saka binalingan ang parent ng batang nakaaway ng kapatid ko

"I'm Kseniya Castro, his sister and guardian,"- tinuro ko ang kapatid ko na talagang proud na kapatid ko sya. "Ano ba ang nangyari Dean?"- baling ko sa Dean.

"Nakita silang nagsusuntukan sa Basketball court, nagkapikunan daw ng hindi sadyang matalisod ng kapatid mo itong si Mr.Peterson."- sabi ng Dean.

"Anong hindi sinadya?! Sinadya nyang tisudin ako dahil naiingit sya! Naiingit sya dahil wala na syang magulang, namatay ng dahil sa kanya!"- biglang tumaginting ang sinabi nito sa tenga ko

"Gago ka pala eh! Gusto mong ikaw ang patayin ko hah!"- nag kaambahan naman sila ng kamao pero buti na lang ay nandito yung mga Advisory Prof nila at nakiawat

"TAHIMIK."- dumagundong ang boses ko sa loob ng silid kaya nagsitahimik sila

"Alam mo ba kung ano yang mga pinagsasabi mo Mr. Peterson? Is this how you teach your son Mrs? Alam mo din ba kung ano ang magiging kahihinatnan ng mga ginagawa nya? Nasa tamang edad na ang anak mo, baka gusto mong idaan natin sa tamang proseso at gamitin ang batas ng Pilipinas?"- tahimik lang itong nakayuko na parang nahihiya

"Kilala ko ang kapatid ko, at kilala din sya ng mga taong kilala sya, naiintindihan mo po ba ako?"- bahagya itong tumango

"I'm sorry... for my son's behavior. Tatanggapin namin ang punishment na ibibigay sa kanya ng University."- tinignan ko ang Dean na nakahinga ng maluwag

"What?! No! What the heck are you saying Mom!"— sigaw nito sa ina

"Just shut up Adrin!"— tumahimik naman ang anak nito at parang nagulat sa sigaw ng Nanay niya.

"It's settled, tatanggapin din ng kapatid ko ang Punishment na ibibigay sa kanya ng University dahil sa pagkakasuntok nya sa anak nyo."- sabi ko.

"No, it doesn't matter. My son will take responsibility of his action towards of what he did and say to your brother."— sabi nito, tumango naman ang Dean at nag desisyon na. Pagkatapos ng pag uusap ay nagpaiwan kami ng kapatid ko sa opisina ng Dean.

"Ano nanaman to Ziall! Ilang ulit paba ang pag papaalala ko sayo?!"— I brush my hair with my hand in frustration.

"It's not my fault Ate."— sabi nito habang nakatingala sakin.

"Kahit na Ziall! For god'sake! Di ba sinabi kung pigilan mo yang pagiging basagulero mo? Hindi sa lahat ng sitwasyon o problema ay idadaan mo sa kamao! Kung maaari lang naman sana Ziall, umiwas ka na lang sa gulo. Hindi tayo mayaman katulad nila na may mailulustay para lang malinis ang pangalan ng anak nila. Pasalamat na lang tayo at kaibigan ni Papa ang Dean at Ninong mo. Kundi baka wala nang paaralan ang tumanggap sayo."- nakatungo lang ito habang nasa gilid naman si Tito Richard at nakikinig samin, sya ang Dean at kaibigan sya ni Papa at Mama. Sa kanya kami pinagkatiwala ng mawala sila.

Lumabas na ako ng Opisina ng Dean at iniwan sa loob si Ziall pero bago pa ako makahakbang ay narinig ko sinabi ng Tito Richard kay Ziall.

"Makinig kana sa Ate mo, baka mapagod sya. Mali, pagod na pagod na pala sya. Madalang na lang natin syang makitang tumawa at ngumiti kung hindi lang sa mga kaibigan nya. Ayusin mo na pag aaral mo, para naman maiyak na sa tuwa ang ate mo, at hindi maiyak sa kunsimisyon sayo."- sabi ni Tito.

"Hindi ko naman po sinasadya yung nangyari ninong, nagalit lang po ako kasi pinagtatawanan nila ang pagkamatay ng Mama at Papa. Hindi ko naman po kasalanan yun eh. Wala naman po ako dun eh."- bigla akong nanghina ng marinig ko ang pag iyak ng kapatid ko.

"Hindi mo kasalanan at wala kang kasalanan, ikaw nalang ang umintindi sa kanila dahil hindi ka nila maintindihan."- dali- dali akong naglakad at pumasok sa kabubukas lang na elevator at may lumabas na lalaki hindi ko nalang ito pinansin at sinara ang pinto ng elevator.

"Ma, Pa, kaya ko pa naman, kaya ko pa para sa kapatid ko."- ipinikit ko na lang ang mga mata ko at sumandal sa gilid habang pababa ang elevator na kinalalagyan ko.