Chapter 2

Pagkapasok ko sa classroom namin ay ingay agad ang bumungad sakin, mukhang walang dumating na Professor para mag turo sa mga gunggung nato.

"Kse, owemge!"- naglakad ako papunta sa pwesto ng dalawang kaibigan ko, as usual nakita kung pinalilibutan si Beau ng mga kaklase naming lalaki.

"Tabi."- sabi ko sa mahinang boses, bigla akong nakaramdam ng pagod kaya wala ako sa mood.

Mukhang si Polly lang ang nakapansin sakin dahil nasa kabila syang upuan kausap ang dalawang kambal na nakatingin din sakin at mukhang alam ang mood ko.

"Tabi."- nilakasan ko pa ang pagkakasabi na kahit ang mga nasa kaliwa at kanan ko ay napatingin sakin at napatahimik, pero imbes na tumabi sila ay nagpatuloy lang sila sa kakatanung kay Beau na awkward na ang pag kakangiti.

"SINABI NANG TUMABI KAYO EH!"- sinipa ko yung isang upuan na bakante kaya tumapon ito sa paanan ng isa sa siga naming kaklase.

"Ano ba! sino yun?"- naagaw ko na din ang mga attention nila kaya mahina akong tinawag ni Beau.

"Ako, kaya tumabi ka dyan kung ayaw mong magkagulo tayo dito Fuerte."- maangas naman itong napatawa.

"Hah! anlakas ng loob mo ngayon Castro, may ipinagmamalaki kana ba?"- imbes na sagutin ay deretso akong naglakad at binungo ang balikat nya saka umupo sa tabi ni Polly.

May pagkamatangkad kasi ako kaya, petiks lang sakin ang mangbangga.

"Ano nabahag naba yang dila mo? Parang kanina lang nanghahamon ka ah."- tinignan ko sya mula ulo at sa paa nyang hindi magkakalayo sa mukha nya.

"Wag ka nang maraming dada Fuerte, alam naman na kasi ng mga tao dito kung sinong bumabahag ang buntot."- nagtawanan ang mga kaklase ko.

"Tandaan mo Castro, may araw ka rin!"- sabi nito.

"Palagi akong may araw Fuerte, kaya hinay hinay lang baka ikaw ang mawalan ng araw at hindi mo na masikatan."- galit itong lumabas ng room namin at padabog na sinara ang pinto

"Kse, anong nangyari sa Dean?"- nilingon ko si Beau at hinawakan sa ulo para sabihing okay lang.

"Away bata lang, alam mo naman yun kaya wag kana mag alala."- Yung na lang ang sinabi ko, mahirap na kasing mag kwento pa, pinoproblema kasi nito ang problema ng iba.

"Ziall is still a kid for me kaya he's acting like that pa rin, but eventually he will learn a lesson when the right time come."— Beau said.

"I know, it's just pissing me off 'cause how can't they read a person's..... nevermind."— sabi ko, Beau pat my back.

Bumaling samin si Polly na dala ang cellphone nito at tinignan kami.

"Ano nanamang drama yan?"— inirapan lang namin siya ni Beau.

"What drama ba?"— sabi ni Beau pero dumila lang si Polly. Childish.

"Mom is inviting you both for dinner later, you have to come Beau, Kseniya."- tumango naman si Beau pero mukhang alanganin pa ako.

"Di ako sure Polly, may gagawin pa ako mamayang gabi."- tinignan ako nito ng masama at pinalo sa balikat

"Wag ka nga, pagagalitan mo lang si Ziall eh. Sabi din ni Mommy sama mo daw si Ziall, gusto daw makausap ni Dadeh."- napakunot naman ang nuo ko.

"Bakit gustong makausap ni Tito Val si Ziall?"- nagkibit balikat lang ito.

"What's with the dinner by the way? Are they having a vacation? Are the bitches going to?"— tumingin naman ako kay Polly dahil sa tanong ni Beau.

"I think so, some of them are going home. I think its an inmportant meeting that related to you Kseniya 'cause I've heard Mom and Dad talking about it this morning."— tumango- tango naman ako sa sinabi nito

"What do you think it is Kseniya?"— i just shrug, 'cause I also don't know.

Kaibigan ni Papa si Tito Val, actually madaming matataas na tao ang kaibigan ni Papa and some of them are my godfathers.

Nagbigay na rin sila ng tulong para samin ng kapatid ko nung mawala ang mga magulang namin but I decline, pero nag pumilit pa rin sila and they're giving us allowance.

Yung mga perang pumapasok sa bank account ko ay hindi ko pinapakialaman, kaya minsan nagtatanong sila kung bakit hindi ako gumagastos.

Gumagastos naman ako pero yung perang ginagastos ko para samin ng kapatid ko ay pinag tatrabahuan ko.

"Okay, sabihin ko sa kapatid ko."- pumalakpak naman ito.

"Good, 7 pm okay? Don't forget."- tumango tango naman ako.

Nagsimula nanaman itong bumunganga kaya nakinig na lang ako, habang si Beau naman ay nakikipagsabayan sa pagdaldal at sumasagot sa mga tanong ni Polly.

Beau and Polly are my childhood best friends, magkakaibigan kasi ang mga magulang namin.

Actually madami kaming magkakaibigan, kaya lang nung tumontung kaming highschool doon na kami nagkahiwa hiwalay, all of them went abroad at kaming tatlo na lang ang naiwan dito.

May kaya naman kami when Mama and Papa are still alive. Mama is architect and Papa is Engineer, kaya nakakaahon- ahon din kami.

But when that accident happen our life turned upside down, base on the investigation, aksidente lang daw ang pagkakasabog ng kotseng sinasakyan nila, but nung minsan narinig ko ang usapan nila Tito Val kasama ang iba pang mga kaibigan nila ni Papa, hindi daw yun aksidente, talagang homicide daw at may naglagay ng bomba sa ilalim ng kotse nila.

That time hindi ko na alam ang pakikinggan ko, masyado na akong frustrated kaya napasok ako sa isang bagay na napaka delikado pero never kung pinagsisihan, but that was before.

Nung nalaman kasi ng mga kaibigan ni Papa ang pinasok ko, nagalit sila at pinagsabihan ako, kaya tumigil na lang ako ng sinabi nilang pagkatiwalaan ko na lang sila sa bagay na yun. I have to live for my brother na rin, kasi ako na lang ang inaasahan nya.

"Kse, lez go uwi na tayo."- walang lakas na naglakad ako palabas ng room, naabutan ko dun ang kapatid ko na naghihintay at masama ang mukha.

"Anong mukha yan?"- napatingin naman ito sakin.

"Ate..."- nilagpasan ko na lang ito dahil wala akong lakas na magsalita pa.

"Hey Ziall!"- narinig kung binati nya din ang mga kaibigan ko, nakikinig lang din ako sa mga pag uusap ng tatlo sa likuran ko.

"Kse, hatid na namin kayo."- sinabayan ako ni Polly sa paglalakad palabas ng gate.

"Hindi na, mag taxi na lang kami, may pamasahe pa naman kami eh."- tumango naman ito at nagpaalam na dahil nandito na ang driver nya.

"Kse, wag kalimutan ang dinner later, isama mo tung makulit na to."- sabi ni Polly at ginulo ang buhok ni Ziall.

Nang kami na lang dalawa ni Ziall ang naiwan ay pumara na ako ng taxi, mabuti na lang din at walang nakipag agawan sa pag sakay.

"Sa Grand Mall kami kuya."- tahimik lang kaming dalawa sa loob ng taxi walang kahit isa samin ang nagsasalita

Ilangs aglit pa ay huminto na ang taxi kaya nagbayad na ako at lumabas na din kami. Derederetso lang ang lakad ko ramdam ko naman na nakasunod lang sya sakin.

Nagpunta kaming second floor ng Mall kasi doon ang aming destinasyon para bumili ng masusuot. Pag sinabi kasing dinner, hindi Lang kami kami ang nandoon. Present din doon ang kaibigan nila Papa na siguro magbabakasyon.

Pumasok na ako sa isang store na hindi ko akalaing papasukan ko ulit pagkalipas ng isang taon.

"Miss Kseniya? Oh my god, it's you! It's been a long time."- tipid lang akong ngumiti sa manager ng Armani.

"I want a Giorgio Armani, three piece tuxedo for my brother."- isang malawak naman na ngiti ang pumaskil sa labi nito.

"How about yours, Miss Kseniya?"- umupo ako sa couch na nandon habang nakatingin sa kapatid kung nagtitingintingin ng damit

"I also want a Giorgio Armani, Satin blazer Jacket with beaded. You know our sizes, hindi pa rin naman yun nagbabago."-

"Right away Miss."- umalis na ito sa harapan ko kaya naman tumayo ako para puntahan ang kapatid kung nakabusangot.

"Gusto mo ba yan?"- nakita ko ang pag tigil ng kamay nitong humahaplos sa tela ng damit.

"Nope, tinitignan ko lang."- tumango tango naman ako

"May Dinner mamaya kina Tito Val at invited tayo, gusto ka din makausap ni Tito Val, alam mo ba kung ano ang pag uusapan nyo?"- na sense kung kabado si Ziall dahil sa panginig ng kamay nito

"Hindi ko din alam ate."-

"Okay, mauna kana doon mamaya may dadaanan pa ako, ipapasabay na lang kita kay Beau."- tumango tango lang ito kaya iniwan ko na sya dun sa sulok at tinawagan si Beau.

Ilang saglit pa ay dumating ang mga damit nila, nakalagay na din ito sa isang box kaya nagbayad na sila.

Hay naku naiisip pa lang nya na gagamitin ang credit card na binigay ni Tito Pacy, Daddy ni Beau matutuwa na ito dahil sa wakas makalipas ang limang taon nabawasan na din ang perang nakalagay dun.

Madami kasing credit card ang meron sya at bigay yun ng mga kaibigan ni Papa, siguro mga nasa 40 yun. Ganun kadaming kaibigan si Papa na handang maglustay ng pera samin.

Hinatid ko muna pauwi si Ziall at ang mga gamit namin, pagkatapos ay umalis na din agad dahil may dadaanan pa ako.