Chapter 3

Nakapag bihis nat lahat lahat si Ziall ay nakaupo pa rin ito na para bang kabado, mukha na kasi itong matatae.

"Ano bang problema mo Ziall, kanina kapa. Sabihin mo lang kung natatae ka dahil maghihintay lang naman sayo si Beau."- alanganin ang ngiti nito.

"Ate naman, di naman ako natatae eh."- tumayo na ito at inunat ang tuxedo kaya naman lumapit na ako dito.

"Umayos ka dun Ziall habang wala ako. Wag kang gagawa nang kahit na anong kalukuhan, saglit lang ako sa pupuntahan ko."- Ramdam ko ang pagtitig nito sa akin habang inaayos ko ang tie nya.

"Where are you going, Ate?"- inilingan ko lang siya, mabuti na lang at may bumusina kaya hindi na nito natuloy pa ang sasabihin.

"Go, si Ate Beau mo na ata yan. Behave okay?"- tumango tango na lang ito at lumabas na ng bahay.

Nang masiguro na nakaalis na ang kotse nila Beau ay kinuha ko na ang susi ng kotse ko na kabibili lang kanina gamit ang credit card ni Tito Louie, na sya namang kinatuwa nito dahil masayang masaya itong tumawag sakin kanina.

Pinatunog ko na ang kotse ko para ma unlock, biglang nag ring ang cellphone ko kaya naman sinagot ko ito agad nang makita kung sino ang caller.

"I'm on my way there, stay at your room and lock the door."- sumakay na ako sa kotse ko at pinaandar na ito.

"They're banging my door, Ate. I'm afraid they might get in my room."- panaharurot ko ang kotse ko para mabilis akong makarating, ilang saglit pa ay nakita ko na ang bukana ng subdivision.

"No, Don't be afraid. Wait for me, put on your earphones so you can't hear them okay? I'm already here, so calm yourself."- pinarada ko ang kotse sa labas ng malaking bahay, Agad din naman akong pinagbuksan ng gate nang makita ako nung guard.

"Asan ang Amo mo?"- itinuro nito ang loob ng bahay.

Deretso akong pumasok ng bahay pero pinigilan ako nung mga kasambahay nila nang makarating na ako ng sala. Nandoon kasi sila nagtitipon- tipon habang nakatingin sa taas.

"Ma'am Kseniya .. bawal po kayo dito."- tinabig ko lang ang kamay nito at deretsong pumanhik sa taas, nang marating ko ag taas ay nakita ko ang mga taong gusto kung makita.

"Noella, god damn it! Open this fucking door, or you'll face my wrath!"- Kulang na lang ay sirain nila ang pinto dahil sa malakas na pagbalya.

"What do you think your doing?"- Matigas at malakas na pagkakasabi ko kaya napalingon sila sakin.

"Kseniya?"- naglakad ako palapit sa kanila.

"Yes it's me, Tito Nikon."- kasama nito ang asawa at bunso nitong anak na napakasama ng budhi, lalaki pa naman din.

"What are you doing here?! Your not allowed here!"- susugod na sana sakin si Tita Margie nang pigilan siya ni Tito Nikon.

"How about you all? Anong ginagawa nyo sa pinto ng kwarto ng kapatid ko?"- sabi ko.

"Well, ahm... gusto lang namin siyang lumabas kasi kakain na."- tumaas ang kilay ko sa sinabi ni Tito Nikon.

"Really? Kayong lahat, ambait nyo naman kung ganun."- huminto ako sa tapat ng kwarto ni Noella kaso nakaharang si Dren kaya tinignan ko ito at tinignan lang din ako.

"Tatabi ka o baka gusto mo lumipad ka na lang bigla at mabali yang pinakaiingatan mong paa. Ikaw din baka di kana makatakbo at magtago na lang habang buhay sa saya ng Nanay mo."- sinamaan ako nito ng tingin pero tumabi din naman, actually lahat sila tumabi.

"Noe, it's me your sister, open the door."- sabay katok ko, ilang saglit pa ay dahan dahang bumukas ang pinto ng kwarto at doon bumungad sakin ang hitsura ng kapatid ko.

Ang payat na nya, ang dating bilugang mukha nito na may laman ngayon ay parang natuyuan ng laman. May pasa din ito sa labi at sa mga katawan nito na siyang ikinataas ng dugo ko.

"WHAT THE HELL DID YOU DO TO MY SISTER!"- dumagundong sa buong kabahayan ang boses ko na kinagulat naman ni Tita Margie kaya napatili ito.

"A-ate..."- hindi ko alam kung saan ko hahawakan ang kapatid ko kasi baka masaktan sya kung san ko sya mahawakan.

Galit akong bumaling kina Tito Nikon at pinipigilan ang sariling suntukin ito.

"Ipinagkatiwala sayo ni Mama si Noella, pero p*tang*na anong ginawa mo! ANONG GINAWA MO!"- pigil na pigil akong manakit ngayon.

"I didn't do anything, Kseniya."- kita ko ang pagkabalisa sa mukha ni Tito Nikon.

"I know you didn't do anything but can't you stop your fucking wife for hurting my sister! For godness sake Tito Nikon, she's your sister's daughter!"— galit kong sabi sa kanya.

"Kseniya princess, calm down..."— pagpapakalma nito sakin pero hindi ako makakalma dahil sa mga pasa ng kapatid ko, naiiyak ako, sasabog yung galit ko, gusto kung pumatay!

"What the hell is this!"- tinuro ko ang mga pasa ng kapatid ko.

"I didn't do anything, Kseniya! I'm telling the truth!"- Tito Nikon said, and I can feel his frustration right now.

"That's bullsh*t! That is f*ck*ng bullshit!"- kahit sa ganitong paraan, ang kapal pa rin talaga ng mga mukha nila

"Kseniya.."- umiling ako kay Tito Nikon at hinawakan sa kamay si Noella

"Kukunin ko na sya. Saka sakin naman dapat sya titira kung wala lang sa testament ni Mommy ang ipagkatiwala sya sayo."- Nalaman ko sa isang P.I na inutusan ko na yung pera na para kaya Noe ay hindi naman talaga napupunta sa kapatid ko.

Kaya pala ayaw nilang pakawalan si Noella, kasi mawawalan na silang huhuthutan ng pera. I know Tito Nikon is a good Man, it's just that napakamalas nya kasi sa demonyita sya napunta.

"Go on."- he said.

"Hindi Nikon! Hindi mo ibibigay si Noella kay Kseniya, atin sya! Dito sya sa bahay!"- Tita Margie is somewhat kind of crazy right now.

"That's enough Margie, Nagbulagbulagan ako sa mga pinaggagawa mo kay Noella but right now, enough. Tama na, nakakapagod kana."- kita ko ang panlalaki ng mata ni Tita Margie.

"What? You can't do this to me Nikon, you can't say that to me. You can't."- Tita Margie state right now, I feel sorry for it.

"I'm done Margie, hindi ko na kayang hawakan ang pamilyang to, malalaki na din naman ang mga anak natin so let's end it here."- bumaling sa amin si Tito Nikon habang unti-unti namang umiiyak si Tita Margie.

"Go on Kseniya, bring her out of this house. Ako na bahala sa asawa ko."- tumango naman ako kaya dahan- dahan kung inalalayan si Noella palakad kaso hindi pa nga kami nakaka dalawang hakbang ay pumagitna si Tita Margie.

"Kung mawawala ka din naman sa puder ko, mas mabuti pang isunod na lang kita sa Nanay mong malandi!"- bago pa kami nito matulak ay nahawakan na sya ni Wesley, ang panganay nyang anak.

"That's enough Mother."- ani Wesley. He's not like Dren, I think namana niya ang ugali ni Tito Nikon na cold but soft, and I'm thankful to that.

Akala ko titigil na ito at susunod sa anak, ngunit nagulat na lang kami ng bigla na lang ito bumunot ng baril at nagpaputok, agad ko namang naiharang ang katawan ko kay Noella para protektahan ito dahil kay Noella naka tutuk ang baril.

Napaigik ako ng maramdaman ang kirot sa bandang likuran ng balikat ko.

"Ate..."- tinignan ko si Noella upang e check kung ayos lang ba sya

"Im fine, you okay?"- tumango naman ito kaya tinignan ko si Tita Margie na nakatutok na ang baril sa ulo nito

"Put that gun down Margie."- umiling- iling lang si Tita habang nakatingin saming dalawa ng kapatid ko

"Ako dapat yun eh, ako dapat ang pakakasalan ni Edmond kung hindi lang dumating sa Pilipinas si Helena..."- Its Mom and Dad, I don't know na may past pala sila ni Daddy

"Margie..."- ang lumanay ng boses ni Tito and I saw sadness in his eyes

"I'm sorry Nikon, I didn't mean to hurt you. I tried and tried to love you back pero si Edmond pa rin talaga. It's always him that I want for my life."- Ngayon ko lang nakita si Tita na umiiyak ng Tunay, at may parte sakin na nasasaktan para sa kanya, and also for Tito.

"Margie please ..."- No, Tito Nikon don't cry..

I thought she'll hear him but I just saw my Tito crying and breaking, pieces by pieces. This kind of love is killing every person.

"Life had thought me, that the people who often love hardest are the ones who have hurt the most. So here I am, hurting and breaking but I can't do anything."- isang putok ng baril ang umalingawngaw sa buong kabahayan at sya ding pag bagsak ng katawan ni Tita Margie pero wala itong tama ng baril dahil bago pa nito maiputok sa sarili ay naagaw na ito ni Wesley. May tinap lang si wesley na weak point sa may leeg ni Tita kaya ito nahimatay.

Sigaw ni Dren at ni Tito Nikon ang naririnig ko, habang hawak ni Wesley ang Ina.

I remember when I was a kid, I find her staring at my Father. Happiness is written in her face so I ask her..

[fashback]....

"What is Happiness felt like, Tita?"- she's shock seeing me beside her but later on she smile and say;

"Happiness, It's the opposite of sadness. Happiness is a sense of well-being, joy, or contentment."- Hinawakan nito ang ulo ko at marahang hinimas- himas,

"When people are successful, or safe, or lucky, they feel happiness. The pursuit of happiness is something this country is based on, and different people feel happiness for different reasons."- I really love her smile that time cause it's genuine.

[end of flashback]....

May the love you gave to my Father be at peace, you can let it go now and move forward to your future.