30 Minutes na akong late sa dinner, kanina pa din nila ako tinatawagan. Naiuwi ko na din si Noella sa bahay, ako naman ay bumalik dito sa bahay nila Tito Nikon.
"Tito Nikon."- ngumiti ito ng mapait sakin, ang lungkot ng mga mata nito. Kahit nagalit ako sa kanila kanina hindi ko pa rin maatim ang hindi sila balikan. I'm a soft hearted girl after all. "Aalis kami ng bansa, iuuwi namin sya sa pamilya nya. I'll face the consequences of what happen today."- tumango naman ako at tinignan ang magkapatid na kanina pa tahimik. "How about them?"- tinignan nya lang din ang mga anak nito. "Ako na din ang bahala sa kanila, Wesley can understand. I just don't know about Dren, he's in pain right now, I know that. He loves his Mom very much."- tumango- tango naman na ako. "Kailan ang alis nyo?"- tanong ko. "Later."- yun lang ang sinabi nya kaya namayani sa amin ang katahimikan "This is your fault."- tinignan ako ng masama ni Dren "Shut up, Dren. Go home, kami na bahala dito."- I look at Kuya Wesley, kahit naman masama ang ugali ni Dren ay nirerespeto ko pa din naman sila. Tumango na lang ako at tumayo na, napabuntong hininga na lang ako bago naglakad palabas ng bahay nila. I drove my car papunta sa bahay nila Polly, isang oras na akong late pero nandoon pa naman sila diba. Baka nga nag iinuman pa ang mga matatanda. Habang nasa biyahe ay tumawag muna ako sa bahay upang kumustahin si Noella. "Hello, sino po sila?"- it's Manang Faith. "Manang, kumusta si Noella?"- tanong habang nagmamaneho. "Ikaw pala Kseniya, ayun nakatulog na din sa wakas. Kanina kapa hinahanap, sabi ko na lang na matulog muna sya at dadating ka din."- Pinapasok na ako ng guard sa subdivision nila Polly. "Mabuti naman, pasensya na po sa abala at kahit gabi na ay nagpunta pa kayo sa bahay para asikasuhin ang kapatid ko."- sabi ko. "Ano kaba namang bata ka, hindi kayo abala. Hala sige, bilisan mo na diyan sa pupuntahan mo at baka magising itong kapatid mo hanapin ka."- nagpaalam na ako kay Manang ng marating ko ang bahay nila Polly. Kita ko ang nakaparadang mga sasakyan sa labas at loob ng bahay nila. Mukhang nandito nga ata silang lahat. Bumaba na ako sa kotse at naglakad papasok, hindi ako pwedeng dumaan sa front door kasi alam kung nasa sala silang lahat, kaya daan na lang ako sa may kusina nila. Pagpasok ko sa kusina, saktong nandoon si Tita kausap si Polly. "Nasaan naba si Kseniya, kanina pa syang wala. Hinahanap na sya ng mga Tito nya."- Nakita ako ni Polly kaya naman imbes na magsalita ay tinuro na lang nya ako na syang namang nakapagpalingon kay Tita sa gawi ko. "Hi Tita.."- lumapit ako dito para yakapin kaso mas nauna pa ang pag palo nito sa balikat ko. "Bakit ngayon ka lang? Kanina kapa nila hinahanap."- inakbayan ko si Tita para lambingin "Eh, nagka problema lang po."- sabi ko saka ito hinalikan sa ulo, nakagawian ko na kasing gawin to. "Ano namang problema yan hah?"- tinawanan ko lang si Tita imbes na sagutin "Nasaan po sila?"- iginiya ako ni Polly kung nasaan ang mga Tito's, nadaanan pa namin sa sala ang mga babae naming kaibigan, iilan lang silang nandito busy ata yung iba "Ang babanal naman, napakatahimik."- sabi ko kaya naman sinamaan nila ako ng tingin. Nakarating kami sa garden nila, napakalawak kasi dito kaya naman kasya ang madaming tao. Pinasadya kasi talaga nila, para sa mga ganitong okasyon. "Here she comes."- nasa akin lahat ng tingin nila, pati ang mga anak nilang lalaki ay nandito din. "Where's Ziall?"- tanong ko sa kanila kasi hindi ko ito makita. "Ate.."- naglakad ito palapit sakin na malungkot ang mukha. "Ano nanamang mukha yan? Dinaig mo pa natalo sa pustahan."- hinawakan ko ito sa mukha dahil nakayuko ito. "Pinagalitan yan ni Daddy dahil sa ginawang kalukuhan kanina."- tinapik ko nalang ito sa balikat at inakbayan, palibhasa magkasing tangkad kaming dalawa. "Good Evening, what was the agenda?"- lumipat ang tingin ng mga ito kay Polly na nasa tabi ko at nakataas ang kilay. "Fine, fine. Talk to you later girl."- umalis na ito kaya naman naiwan kami dito na nagpapakiramdaman. "We're thankful that your already using the allowance that we're giving to you."- Tito Frankie said "I'm not thankful, ni piso hindi pa nababawasan ang perang binibigay ko sa kanya."- nagtawanan naman sila sa reklamo ni Tito James "Paano ako gagastos kung napakaraming cards ang nasa akin, should I share it with my siblings?"- umungos naman sila "Nah, just save it to yourself if ever something happen."- Tito Ian said. "They're still young to handle money, so keep it. Saka muna sila bigyan kung di na sila sakit sa ulo."- That's Tito Adam. Ginulo ko ang buhok ni Ziall nang makita ko itong nakayuko at nilalaro ang mga daliri. "It's not his fault, Tito Adam."- umingos naman ito sa sinabi ko. "Not fault my *ss."- nakita ko ang pagsiko ni Tito Bryan sa kanya. "That's enough Adam."- tumahimik na lang si Tito Adam. Yeah right, Sinong may sabi na sa magkakaibigang lalaki ay lahat maskulado? Syempre may dalawa din sa kanila na paborito ang hotdog hahaha. Tito Adam and Tito Bryan are lover, no they're already married and had a Three adapted son. "So bakit ngayon ka lang, Kseniya?"- I look at Tito Louie. "I already got Noella, but Tita Margie is somewhat kind off? I don't know how to explain it, they will travel back to spain later."- natahimik naman sila. "Now that Margie is like that, the house of El Camino will be in Chaos. Pag nalaman din nila ang naging dahilan ng nangyari kay Margie ay siguradong hindi sila magdadalawang isip na gumanti."- Tito Ian said. "Margie is the only daughter of El Camino."- Tito Frank said. "You have to be careful, Kseniya. Danger is coming, and for you Ziall. Will you lay low, wag mong bigyan ng problema ang kapatid mo, baka isang araw maglayas yan at iwan kayo."- gulat naman na tumingin sakin si Ziall kaya tinawanan ko ito at tinapik sa ulo Madami pa kaming pinag usapan, regarding sa mga buhay namin ng mga kapatid ko specially Noella. 11 na ng matapos ang mga pag uusap namin, humihirit pa nga sana ang mga kaibigan namin kaya lang ay may pasok pa bukas at kailangan na din nilang umalis. "Kseniya, bantayan mo ang mga kapatid mo. If ever something happen don't hesitate to call us, we're just one call away."- tumango naman ako sa sinabi ni Tito Mio Isa isa na silang nagpaalam samin hangang sa kami nalang nila Rumi ang natira. "Tita, Tito, una na din po kami."- "Cige, Ingat kayo."- tumango na lang kami saka pumasok sa kotse, pinaandar ko na ito. Nakita ko pa sa side mirror ang pag kaway ni Rumi. Tahimik lang naming binabagtas ang daan papunta sa bahay namin, nakatulog na din sa biyahe si Ziall Kaya naman dahan- dahan lang ang patakbo ko. Akala ko tapos na ang gabing ito na walang problema. Isang sasakyan ang biglang humarang samin kaya naman napa apak ako sa break at rinig naman talaga ang langitngit ng tire sa hulihan na syang nagpagising kay Ziall. "Anong nangyayari?"- kabado itong nakahawak sa seatbelt at nakatingin sa harapan Hindi ko muna ito pinansin at kinuha ang baril sa ilalim ng inuupuan ko, kinasa ko ito kaya naman gulat na tumingin sa akin si Ziall. "Ate, what the hell. Bakit may baril ka?"- nilagay ko ang baril ko sa likuran ko at ini unlock ang kotse. "Shut up and stay here inside. Don't you dare get out of this car or I will shoot you myself. Do you understand me Ziall?"- tumango naman ito sa sinabi ko Dalawang Van ang huminto sa tabi ng kotse na humarang samin, at naglabasan ang mga kalalakihan na lulan ng Van na may mga dalang baril. Mukhang dehado ako sa lagay nato. Gustuhin ko mang lumabas ay di ko pwedeng isalang- alang ang buhay ng kapatid ko. Bumaling ako sa kapatid kung nakatingin sakin kanina pa. Di na ako nagdalawang isip na patulugin si Ziall, itinurok ko sa leeg nya ang karayom na kanina ko pa hawak. Nang makitang nawalan na ito ng malay ay binaba ko ang upuan para maihiga ito pagkatapos ay tumingin uli ako sa harapan at sa likod, clear walang nakaharang sa likuran so kailangan ko na lang umatras. I start the engine and drove backwards and then they start shooting our car, sumunod sakin ang dalawang Van habang pinagbabaril ako. Binaba ko ang bintana ng kotse saka ko nilabas ang kamay ko hawak ang baril at pinaputukan ang tire ng isang Van na nasa kaliwa kaya naman bumangga ito sa isang poste sa may intersection. Napahawak ako sa balikat ko ng mabaril ako, kaya naman hindi na ako nagdalawang isip at binaril na din ang isang Van kaya bumangga ito sa gilid ng daan. Iniliko ko ang kotse para deretso na ang takbo nito. Pinaharurot ko na ito ng mabilis, ilang kanto pa ang dinaanan ko para kung sakaling may nakasunod samin ay maligaw. Kaninong mga tauhan yun, wala akong matandaan na nakaaway ko dahil ilang taon na akong tumigil sa pakikipag basag ulo, o baka naman... Tinignan ko ang kapatid ko, kung tama ang iniisip ko malaking problema nga to. Hindi lang isang pipitsugin ang nakaaway nito. Bwesit.Napabalikwas ako ng bangon ng marinig ko ang pag ingay ng cellphone ko. I look at the caller and it was Tito Migs. "Good Morning Tito."- bangag bangag pa ako, bwesit nakaka antok talaga Napaigik naman ako ng masagi ang balikat ko sa head board ng kama. "What happened last night?"- I sight. Para naman kasing hindi nila agad malalaman, when in the first place alam nila ang mga nangyayari samin. "Some goon's, hindi ako puntirya nila. It's Ziall, and I'm thinking about this last night kung anong kasalanan ni Ziall sa kanila nor what was the deal between them."- sabi ko. "All I can say is, take care of your siblings. It's confidential and we don't want to pressure you so we'll take care of this one, okay?"- tumango naman ako. "Yes Tito."- nagpaalam na ito kaya naman gumayak na ako may pasok pa kasi ako. Pagkababa ko ay naabutan ko doon si Ziall and Noella na madiin ang titigan na para bang ilang kibot lang ay magsusuntukan na ito. "Good Morning."- bati ko sa kanila pero w
"Paxton Llanes."- biglang nanginig ang tuhod ko sa pangalan nya, bwesit bibigay pa ata ako."Nice to meet you gentlemen, you may seat. I'm Kseniya Castro the SSG President, together with my VP Lemuel Sabandal and My Secretary Claire Fajardo. I did request your presence because of this incident. Someone tip me that this three student, binubogbog nila ang isa sa mga Senior student namin and binabastos ang isa ding Senior Student na babae."- sabi ko."Senior student? Bakit hindi lumaban kung ganun?"- Tinignan ko si Mr. Malvado gamit ang seryoso kung mukha."Fighting is not allowed, yan ang isa sa bawal na gawin sa loob ng unibersidad , and that is one of our rules. Once you step inside of our university at nakapaskil na sa papel namin ang mga pangalan nyo kailangan nyong sundin ang mga batas ng eskwelahan na pinapatupad, mayaman ka man o hindi."- tahimik lang silang nakikinig sakin pero hindi ko maiwasang hindi tignan ang si Mr.Llanes na kanina pa seryoso ang tingin sakin"So now, Kaya h
After the meeting, umuwi ako agad. Hindi talaga ako makapaniwala sa mga nangyari kanina, until now kinikilabutan pa rin ako. Sa likod ako dumaan kung saan kusina agad ang mapapasukan ko. Nakarinig ako ng nag aaway sa loob ng bahay kaya naman dahan dahan ang bawat hakbang ko. "Do you think, I already forgiven you? hah! I still hate you Noella! I loathe you! I don't want you to be my sister, cause you're a murderer! You killed Mom and Dad!"— nagulat ako sa sigaw na yun ni Ziall, nakita ko silang dalawa sa hapag kainan, basag ang mga plato sa mesa at nasa sahig ang pagkain. Akala ko ba, akala ko okay na sila? Akala ko bati na sila, kasi yun naman ang nakikita ko eh. I saw them happily chatting but.... bakit ganito? Bakit, Bakit ganito? "Kuya, I'm sorry..."— I saw Noella crying while asking forgiveness to Ziall. Their Pain, bakit nararamdaman ko yun. Pero bakit mas masakit para sakin na makita silang ganito? "Your sorry won't change anything Noella! Pinakikisamahan lang kita ka
Nanghina ang ang tuhod ko kaya kahit madaming nagkakalat na bubog ay napaluhod ako."I'm sorry. I'm sorry, if I can't take away that pain. I'm sorry, if I can't make you feel better. I'm sorry, I didn't ask you if your okay. I'm sorry for being a failure sister to the both of you."— nakita ko ang kamay kung nagdudugo at humahalo sa luha kung pumapatak sa sahig."Ate.."—"Akala ko kasi, ayos ang lahat. Akala ko kasi, hindi ko na kailangang talunin ang bangin kasi okay na kayo. Puro akala lang pala, hindi pala sapat na gumawa ako ng hagdan para masalubong ko kayo. Kailangan ko pa palang talunin ang bangin para maramdaman ang sakit at paghihirap nyo. Patawarin nyo si Ate, kung hindi naging sapat yun."—Dahan dahan akong tumayo, hindi ko maramdaman yung hapdi ng sugat sa tuhod at kamay ko kahit kita ko namang nagdudugo ito. Bigla na lang namanhid ang lahat sakin.Pagbukas ko ng pinto ay nandoon silang lahat nakaabang."Jesus Christ, Kseniya your bleeding."— iniwas ko ang kamay ko ng hahaw
"Kseniya Castro."— nanindig ang balahibo ko sa pagkakabigkas nito sa pangalan ko.Malik Islamado, the President's Elder Son. Believe me or not, one of my Father's friend is a President of the Philippines!"What are you doing here, Kuya Malik?"— kahit nakakatakot ang presensya nya, kailangan ko pa rin syang pantayan. Pero kinikilabutan talaga ako lalo na pag nagkakatitigan kami.He's somewhat an expressionless man, kasi never pa namin syang nakitaan ng ano mang emosyon sa mukha. Bakit kaya lahat ng nakikilala kung lalaki ay puro expressionless, di ba sila minamahal pabalik? Kawawa naman sila kung ganun.Umupo si Kuya Malik sa katapat kung couch sumunod naman dito ang tatlo nitong kasama na tumayo sa likuran nito, which is his, secretary, his hacker and his bodyguard. Even them are also expressionless. Nakatayo naman sa gilid ko si Mino, which is kabado. Kasi alam nya ang ugali ng kaharap namin, hindi ito basta basta."Tanner called me."— naiintindihan ko naman ang mga kulang kulang n
Nagising ako sa isang kwarto, at alam ko nasa hospital ako, sa isang private room.Bumaling ang tingin ko sa pinto ng kwarto ng bumukas ito, then pumasok ang isang taong hindi ko lubos inaasahang siyang makikita ko. "Your awake."— walang pa ring mabakasang kahit anong expression sa mukha nito."Are you following me?"— deretsa kung tanong sa kanya. Naglakad ito palapit sakin at umupong naka dekwatro sa isang stool sa may gilid ng hinihigaan ko."Not me but my men. I'm your fiance so I have to make sure you're safe. I don't want to face our family alone when you die."— umismid ako sa sinabi nito, wala manlang ka emoemosyong sinabi yun."Wow salamat ha! Napaka touching naman nun!"— sabi ko pero inirapan ko ito."What?"— nakakabwesit talaga yung lalim ng boses nito, dinaig pa si Hades ng underworld."Wala wala, hirap mong kausap. Dudugo ilong ko nito kaka english mo."— nagulat ako ng mahawakan ko ang ulo kung naka benda, saka tumingin sa kanya with matching awang pa ng bibig."Your react
The day has come, Despidida Party nang university namin. It's been 3 days na rin simula ng makalabas ako ng hospital, at talaga ngang tinutuo nito ang sinabing nakamasid lang ang mga tauhan nito."Ziall."— tumingin naman sya sakin kaya lumapit ako dito at hinawakan ito sa balikat."You're a grown up man now. I hope whatever decision you've made, you'll think it carefully. Always stick to where you'll be happy, and take care of Noella. No matter how mad you are to her, your still her big brother, she's still your little sister."— nakita ko ang pag kunot ng nuo nito."Your being dramatic this past few days."— napatawa naman ako sa sinabi nito."Am I? After this party we'll talk something important."— inayos ko na lang ang tie nito, pagkatapos ay pinat ko ang balikat nya."Go, ipakita mo kung gaano ka kagwapo. I'm proud."— nginitian ko sya saka ako lumabas sa kwarto nya, nandito pa rin kasi sya sa bahay nila Tito Adam kaya pinuntahan ko muna to make sure na okay syang dadalo sa party."K
Kasalukuyan siyang nakaupo sa loob ng detention room, patay ang ilaw habang hinihintay ang pagdating nila Devon.Ilang saglit pa ay lumagabog ang pinto at para bang may initsang tao papasok.Naramdaman ko sa gilid ko si Devon at binuksan ang ilaw."Who are you people?! I'm going to kill all of you!"— isang sampal ang umalingawngaw sa loob ng silid."Shut up, bast*rd!"— sinubukang tumayo ni Matsunaga pero sinipa agad sya ng isa sa mga Elite ko."You b*tch!"— natigil lang ito ng ibinaling nito ang tingin sakin"C-castro?"— tumayo ako at dahan dahang lumapit dito saka ko sya hinawakan sa panga"Didn't I tell you, that don't touch what I own? And didn't I tell you, that I will kill you if I see you again? Nagbingibingihan ka nanaman, alam mo namang hindi ako marunong magbiro pag sinabi ko ng seryoso, hindi ba?"— tinignan ako nito ng masama"Hindi mo yan magagawa Kseniya, alam kong alam mong anak ako ng gobernador at malapit ang gobernador sa Presidente. Isang sabi ko lang, may nakapatong
Kasalukuyan siyang nakaupo sa loob ng detention room, patay ang ilaw habang hinihintay ang pagdating nila Devon.Ilang saglit pa ay lumagabog ang pinto at para bang may initsang tao papasok.Naramdaman ko sa gilid ko si Devon at binuksan ang ilaw."Who are you people?! I'm going to kill all of you!"— isang sampal ang umalingawngaw sa loob ng silid."Shut up, bast*rd!"— sinubukang tumayo ni Matsunaga pero sinipa agad sya ng isa sa mga Elite ko."You b*tch!"— natigil lang ito ng ibinaling nito ang tingin sakin"C-castro?"— tumayo ako at dahan dahang lumapit dito saka ko sya hinawakan sa panga"Didn't I tell you, that don't touch what I own? And didn't I tell you, that I will kill you if I see you again? Nagbingibingihan ka nanaman, alam mo namang hindi ako marunong magbiro pag sinabi ko ng seryoso, hindi ba?"— tinignan ako nito ng masama"Hindi mo yan magagawa Kseniya, alam kong alam mong anak ako ng gobernador at malapit ang gobernador sa Presidente. Isang sabi ko lang, may nakapatong
The day has come, Despidida Party nang university namin. It's been 3 days na rin simula ng makalabas ako ng hospital, at talaga ngang tinutuo nito ang sinabing nakamasid lang ang mga tauhan nito."Ziall."— tumingin naman sya sakin kaya lumapit ako dito at hinawakan ito sa balikat."You're a grown up man now. I hope whatever decision you've made, you'll think it carefully. Always stick to where you'll be happy, and take care of Noella. No matter how mad you are to her, your still her big brother, she's still your little sister."— nakita ko ang pag kunot ng nuo nito."Your being dramatic this past few days."— napatawa naman ako sa sinabi nito."Am I? After this party we'll talk something important."— inayos ko na lang ang tie nito, pagkatapos ay pinat ko ang balikat nya."Go, ipakita mo kung gaano ka kagwapo. I'm proud."— nginitian ko sya saka ako lumabas sa kwarto nya, nandito pa rin kasi sya sa bahay nila Tito Adam kaya pinuntahan ko muna to make sure na okay syang dadalo sa party."K
Nagising ako sa isang kwarto, at alam ko nasa hospital ako, sa isang private room.Bumaling ang tingin ko sa pinto ng kwarto ng bumukas ito, then pumasok ang isang taong hindi ko lubos inaasahang siyang makikita ko. "Your awake."— walang pa ring mabakasang kahit anong expression sa mukha nito."Are you following me?"— deretsa kung tanong sa kanya. Naglakad ito palapit sakin at umupong naka dekwatro sa isang stool sa may gilid ng hinihigaan ko."Not me but my men. I'm your fiance so I have to make sure you're safe. I don't want to face our family alone when you die."— umismid ako sa sinabi nito, wala manlang ka emoemosyong sinabi yun."Wow salamat ha! Napaka touching naman nun!"— sabi ko pero inirapan ko ito."What?"— nakakabwesit talaga yung lalim ng boses nito, dinaig pa si Hades ng underworld."Wala wala, hirap mong kausap. Dudugo ilong ko nito kaka english mo."— nagulat ako ng mahawakan ko ang ulo kung naka benda, saka tumingin sa kanya with matching awang pa ng bibig."Your react
"Kseniya Castro."— nanindig ang balahibo ko sa pagkakabigkas nito sa pangalan ko.Malik Islamado, the President's Elder Son. Believe me or not, one of my Father's friend is a President of the Philippines!"What are you doing here, Kuya Malik?"— kahit nakakatakot ang presensya nya, kailangan ko pa rin syang pantayan. Pero kinikilabutan talaga ako lalo na pag nagkakatitigan kami.He's somewhat an expressionless man, kasi never pa namin syang nakitaan ng ano mang emosyon sa mukha. Bakit kaya lahat ng nakikilala kung lalaki ay puro expressionless, di ba sila minamahal pabalik? Kawawa naman sila kung ganun.Umupo si Kuya Malik sa katapat kung couch sumunod naman dito ang tatlo nitong kasama na tumayo sa likuran nito, which is his, secretary, his hacker and his bodyguard. Even them are also expressionless. Nakatayo naman sa gilid ko si Mino, which is kabado. Kasi alam nya ang ugali ng kaharap namin, hindi ito basta basta."Tanner called me."— naiintindihan ko naman ang mga kulang kulang n
Nanghina ang ang tuhod ko kaya kahit madaming nagkakalat na bubog ay napaluhod ako."I'm sorry. I'm sorry, if I can't take away that pain. I'm sorry, if I can't make you feel better. I'm sorry, I didn't ask you if your okay. I'm sorry for being a failure sister to the both of you."— nakita ko ang kamay kung nagdudugo at humahalo sa luha kung pumapatak sa sahig."Ate.."—"Akala ko kasi, ayos ang lahat. Akala ko kasi, hindi ko na kailangang talunin ang bangin kasi okay na kayo. Puro akala lang pala, hindi pala sapat na gumawa ako ng hagdan para masalubong ko kayo. Kailangan ko pa palang talunin ang bangin para maramdaman ang sakit at paghihirap nyo. Patawarin nyo si Ate, kung hindi naging sapat yun."—Dahan dahan akong tumayo, hindi ko maramdaman yung hapdi ng sugat sa tuhod at kamay ko kahit kita ko namang nagdudugo ito. Bigla na lang namanhid ang lahat sakin.Pagbukas ko ng pinto ay nandoon silang lahat nakaabang."Jesus Christ, Kseniya your bleeding."— iniwas ko ang kamay ko ng hahaw
After the meeting, umuwi ako agad. Hindi talaga ako makapaniwala sa mga nangyari kanina, until now kinikilabutan pa rin ako. Sa likod ako dumaan kung saan kusina agad ang mapapasukan ko. Nakarinig ako ng nag aaway sa loob ng bahay kaya naman dahan dahan ang bawat hakbang ko. "Do you think, I already forgiven you? hah! I still hate you Noella! I loathe you! I don't want you to be my sister, cause you're a murderer! You killed Mom and Dad!"— nagulat ako sa sigaw na yun ni Ziall, nakita ko silang dalawa sa hapag kainan, basag ang mga plato sa mesa at nasa sahig ang pagkain. Akala ko ba, akala ko okay na sila? Akala ko bati na sila, kasi yun naman ang nakikita ko eh. I saw them happily chatting but.... bakit ganito? Bakit, Bakit ganito? "Kuya, I'm sorry..."— I saw Noella crying while asking forgiveness to Ziall. Their Pain, bakit nararamdaman ko yun. Pero bakit mas masakit para sakin na makita silang ganito? "Your sorry won't change anything Noella! Pinakikisamahan lang kita ka
"Paxton Llanes."- biglang nanginig ang tuhod ko sa pangalan nya, bwesit bibigay pa ata ako."Nice to meet you gentlemen, you may seat. I'm Kseniya Castro the SSG President, together with my VP Lemuel Sabandal and My Secretary Claire Fajardo. I did request your presence because of this incident. Someone tip me that this three student, binubogbog nila ang isa sa mga Senior student namin and binabastos ang isa ding Senior Student na babae."- sabi ko."Senior student? Bakit hindi lumaban kung ganun?"- Tinignan ko si Mr. Malvado gamit ang seryoso kung mukha."Fighting is not allowed, yan ang isa sa bawal na gawin sa loob ng unibersidad , and that is one of our rules. Once you step inside of our university at nakapaskil na sa papel namin ang mga pangalan nyo kailangan nyong sundin ang mga batas ng eskwelahan na pinapatupad, mayaman ka man o hindi."- tahimik lang silang nakikinig sakin pero hindi ko maiwasang hindi tignan ang si Mr.Llanes na kanina pa seryoso ang tingin sakin"So now, Kaya h
Napabalikwas ako ng bangon ng marinig ko ang pag ingay ng cellphone ko. I look at the caller and it was Tito Migs. "Good Morning Tito."- bangag bangag pa ako, bwesit nakaka antok talaga Napaigik naman ako ng masagi ang balikat ko sa head board ng kama. "What happened last night?"- I sight. Para naman kasing hindi nila agad malalaman, when in the first place alam nila ang mga nangyayari samin. "Some goon's, hindi ako puntirya nila. It's Ziall, and I'm thinking about this last night kung anong kasalanan ni Ziall sa kanila nor what was the deal between them."- sabi ko. "All I can say is, take care of your siblings. It's confidential and we don't want to pressure you so we'll take care of this one, okay?"- tumango naman ako. "Yes Tito."- nagpaalam na ito kaya naman gumayak na ako may pasok pa kasi ako. Pagkababa ko ay naabutan ko doon si Ziall and Noella na madiin ang titigan na para bang ilang kibot lang ay magsusuntukan na ito. "Good Morning."- bati ko sa kanila pero w
30 Minutes na akong late sa dinner, kanina pa din nila ako tinatawagan. Naiuwi ko na din si Noella sa bahay, ako naman ay bumalik dito sa bahay nila Tito Nikon. "Tito Nikon."- ngumiti ito ng mapait sakin, ang lungkot ng mga mata nito. Kahit nagalit ako sa kanila kanina hindi ko pa rin maatim ang hindi sila balikan. I'm a soft hearted girl after all. "Aalis kami ng bansa, iuuwi namin sya sa pamilya nya. I'll face the consequences of what happen today."- tumango naman ako at tinignan ang magkapatid na kanina pa tahimik. "How about them?"- tinignan nya lang din ang mga anak nito. "Ako na din ang bahala sa kanila, Wesley can understand. I just don't know about Dren, he's in pain right now, I know that. He loves his Mom very much."- tumango- tango naman na ako. "Kailan ang alis nyo?"- tanong ko. "Later."- yun lang ang sinabi nya kaya namayani sa amin ang katahimikan "This is your fault."- tinignan ako ng masama ni Dren "Shut up, Dren. Go home, kami na bahala dito."- I look