Whirlwind Chase

Chapter 2 Gusto kita Brenda's POV Hindi ako nakatulog ng maayos dahil sa kakaisip kung anong mabuting gawin sa Mr. Perfect President slash Mr. Side Comment na 'yon. Akala niya ba hahayaan ko lang siyang maglakadlakad sa campus ng hindi ako nakakaganti sa kanya?  Huh! Anong karapatan niya? Ano naman ngayon kung malakas pa ako sa lalaki?  Nakuha pa talaga niyang magparinig ah. Gumaganti ba siya dahil sa pinagawa ko siya ng assignment ko? Parang sa assignment lang, ang damot! Bago ako pumasok ay dumaan muna ako sa classroom nila Mike at Clinton.  Makiki-balita lang ako kung makakapasok ba si Mike. Isa pa 'yang kumag na 'yun, para sa pitik lang eh! Feel ko tuloy para akong criminal sa nangyari. "Psst! Clinton!" Mahina kong bulong habang nakasilip sa bintana ng classroom nila.Agad naman siyang lumapi

Chapter 4 The Suitor Brandon's POV Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong maramdaman. Sa  dinami rami ng mga tao, bakit ang Principal pa ang napadaan? What a coincidence. Hindi pa rin ako makapaniwala na nasa guidance office ako ngayon dahil napagkamalan akong gumagawa ng milagro kasama ng tomboy na 'to. Binalingan ko ng tingin ang direksyon kung saan nakaupo si Brenda.  Nangunot ang aking noo nang makitang wala itong kapaki-pakialam sa sinasabi ng Principal. Hindi ba siya natatakot? Well, sanay na siguro dahil palagi siyang na-i-involve sa ganitong mga bagay? "Ipaliwanag ninyo ang nakita ng principal, Mr. Garcia?" Ani ng guidance counselor. Umayos ako sa pagkakaupo "Wala pong ibig sabihin 'yung nakita niyo, ma'am. We didn't do anything wrong, nagulat lang po ako kay Delos Santos kaya ko po siya natulak sa

Chapter 6 I Think... Brenda's POV Bago pa rin sa akin ang pakiramdam kapag nagkakatinginan kami ni Brandon at ang biglang pagwawala ng aking puso. Kahapon, pagkatapos ko siyang samahan sa locker niya ay nagpresenta siyang ihatid ako sa amin kahit okay lang naman na hanggang sakayan lang. Akala ko galit siya dahil sa masungit niyang mukha pero akalain mo 'yun? Ang daling natapos ng araw at dismissal na namin ngayon sa hapon. Nagi-guilty nga ako kila Mike at Clinton dahil hindi na ako masyadong nakakasama sa kanila nitong mga nakaraang araw.  Paano ba naman eh ang dami naming ginagawa. Nakasanayan ko na nga na sabay kaming pumupunta ni Brandon sa theater club. "Bran! Hintay naman! H'wag ka namang magmadali, bro!" Walang habas kong pinasok sa aking bag ang aking mga gamit at nagmadaling humabol sa kanya. "Teka," ina

Chapter 8 He cared  Brenda's POV  I didn't think I am capable of falling in love. Namulat ako sa kagawiang parang lalaki kung kumilos at mag salita kaya naninibago ako sa aking nararamdaman.  Nagdadalawang isip nga ako kung pagmamahal na ba kaya itong nararamdaman ko o appreciation lang para sa ginawa ni Brandon but there's this part of my heart that is telling me otherwise.  I felt like floating everytime I think about it. Kinabukasan ay pumasok pa rin ako kahit anong tutol ni Inay at Itay. Ayaw ko lang maka-miss ng isang araw at baka mapag iwanan ako. Mahina pa naman din ako sa math kaya dapat masipag.  When I get in class ay nagulat ako na okupado ang upuan sa tabi ko. A wide smile greeted me from a petite and kikay girl sitting beside my chair. "Hi, I'm Christine! I just transferre

Chapter 10Relationship  Brenda's POVKinabukasan ay panay ang pangungulit ni Christine sa akin kung ano ba talaga ang ibig sabihin ng tinanong ko sa kanya noong nakaraang gabi. Ayaw magpaawat ng ate niyo, ayaw talaga akong tantanan."Com'on, Brends. I'm dying in curiosity here." Pamimilit niya habang naka-angkla ang mga braso sa akin."Then I'm just watching you die." I shrug. Naglalakad kami ngayon pabalik sa classroom mula sa cafeteria. Habang naglalakad nga ay hindi matigil sa kada-dada  si Christine."You're so heartless, Brenda! You know I'm here to help you. Com'on tell me, I know it is something serious for you to call me late at night." Napailing na lang ako sa pagiging pursigido niya. Nagsisisi na tuloy ako ngayon kung bakit nagpadalos-dalos ako sa aking desisyon na tawagan siya. Napatingin ako diretso sa kanyang mga mata at alam niya na ganito ako kapag seryoso."Kalimutan mo na lang iyon,