Chapter 5: Towel

Chapter 5

Towel

Brenda's POV

Napatulala ako habang pinakiramdaman si Brandon na nakayakap sa akin. Hindi ko alam kung ano ba dapat ang magiging reaksyon ko. Kung normal lang ito na araw ay siguro nasuntok ko na siya. Pero iba ngayon, parang may ibang komokontrol sa aking sarili.

"Hey, are you listening?" tanong niya.

"A-Ano 'yun?" Wala sa sarili kong tanong.

"Brenda?! Are you okay?" nakaramdam ako ng malakas na pagyugyog sa aking balikat. 

Nabalik ako sa aking sarili dahil doon. Napatingin ako kay Brandon na may pag-aalala sa mukha na nakatingin sa’kin. 

"Ha? A-Ayos lang ako." Mahina kong sabi na nauutal pa sa kaba.

"I'm sorry about that, I didn’t mean what I said, nabigla lang ako." Defensive niyang paliwanag. Tinanguan ko lang siya, hindi makatingin ng diretso dahil sa pagka-ilang.

"Ayos lang, hindi ko naman kasi alam na mag-re-react ka ng gano’n. Binibiro lang naman kita, sorry din." Natahimik kami pagkatapos ko iyong sabihin. I honestly can’t think of anything to say.

Binalik na lang namin ang aming atensyon sa ginagawa hindi alintana ang nakakabinging katahimikan sa pagitan namin.

Ang awkward. 

Kinabukasan ay gano’n pa rin ang set up namin, sabay kaming umaalis ng classroom para pumunta sa theater club. Nasanay na rin ako sa mga bulungan ng mga kaklase namin. Mamatay sila sa pag-uusisa!

Pagdating namin doon ay agad naming sinimulan ang aming dapat gawin. Ngayon ko lang napagtanto na mas mahirap pala ang trabaho ng mga props men tapos hindi pa sila masyadong napupuri. Saludo ako sa kanila!

"Brenda, paki tabi nga nitong mga tapos na nating gawin para lumaki ang space rito." Utos sa akin ng president ng art club na agad ko naman ginawa. 

Kasama namin silang gumawa ng props dahil forte nila ang mga ganito.

"Okay po." saad ko na lang.

Nilapag ko ang aking hawak at agad nang sinimulan ang paglilipat. Hindi pa ako nangangalahati sa aking ginagawa ay pawisan na ako. 

Bubuhatin ko na sana ang sunod na props na ililipat ko nang hindi inaasahang dumulas iyon sa aking kamay.

"Careful." Nanlaki ang aking mga mata nang nasa harap ko na pala si Brandon. Sinalo niya ang nabitawan kong props.

"Salamat, ako na. Kaya ko naman." Binalik ko ang aking hawak sa props pero nagulat ako nang mahawakan ko ang kanyang kamay. 

Agad ko iyong binitawan nang makuryente ako sa paglapat ng mga balat namin. ‘Yung totoo, kabli ba siya ng kuryente?

"Let me help you." Napatulala ulit ako habang sinusundan siya ng tingin. 

Napahawak ako sa aking dibdib dahil nag-iingay na naman ito katulad noong nakaraan.

"Hindi mo ba ako tutulungan?” parang may sumapak sa akin para mabalik sa realidad dahil sa tanong niya.

“To clear it up, I just offered to help you, not to do it on my own." Masungit niyang sabi na kina taas ng kilay ko.

"Tutulong naman ako." saad ko na sekretong napa-irap.

Sungit! Akala mo naman kung sino, eh hindi naman ako proud sa epekto niya sa akin. Mahaba ang nguso kong bumalik sa ginagawa.

Baka ipa-blater ko pa siya dahil sa ginagawa niyang pangunguryente at pagiging sanhi ng pawawala ng puso ko!

Sigurado akong pinakulam niya ako kaya ako nagkakaganito! Affirmative! Lagot talaga siya kay Itay.

Habang naglilipat ng mga gamit ay hindi ko mapigilang mapanakaw tingin kay Brandon na seryoso sa ginagawa. 

Napansin kong magkadikit ang makakapal niyang kilay habang inaayos ang pagkakalagay ng mga props. 

Bumaba ang aking tingin mula sa kanyang kilay pababa sa kanyang pilikmata, mataas na ilong at mapupula na labi.

Hindi ko namalayan na napatulala na naman pala ako sa kanya. Nang mapansin ang aking titig ay binalingan niya ako. Agad akong napaiwas ng tingin. Nataranta ako sa kung ano ang dapat kong gawin dahil sa muntik ng pagkahuli. 

Muntik pa akong matumba nang madaganan ko ang isang props na nasa aking likuran. 

Napahawak na lang ako sa aking noo dahil sa hiya. Kalma, kalma, I took a deep breath to calm myself. Nang kalmado na ay muli kong binalik ang aking tingin sa pwesto ni Brandon at nahagip ng aking mga mata ang pagtaas ng sulok ng kanyang labi.

I know his smiling pero tumalikod siya sa aking kaya hindi ko iyon napagmasdan ng maayos. 

Fuck shit! Ngumiti siya!

Firts time ko siyang nakitang ngumiti at hindi ako nagsisinungaling kung sasabihin kong bagay sa kanya ang nakangiti. Uwuuuu!

Nilapag ko na ang huling props na inilipat ko habang malaki ang ngiti dahil sa wakas ay natapos din.

Nilagay ko sa magkabila kong bewang ang aking kamay sabay buga ng malalim na hininga habang nakatingin sa taas. 

Pinaypayan ko rin ang aking sarili gamit ang aking t-shirt dahil sa sobrang init. Sa dami ba naman ng inilipat ko. 

Hay, napagod ako ng sobra.

“Ah!” tili ko sabay salo ng botted water na biglang hinagis sa akin ni Brandon. Mabuti na lang at nasalo ko.

 "Don’t ask ang drink it." Utos niya na nasa ibang direksyon ang tingin.

"S-Salamat, paano ka?" hindi ko inasahan ang kabaitan niya dahil alam kong ako ang dahilan kaya nandito kami at nag-aaksaya ng oras. Pero dapat ba akong magsisi? 

Gusto ko pa yatang magpasalamat eh, dahil sa pagbo-volunteer ko ay hindi na ako napapasok sa gulo at hindi na rin masyadong sumasakit ang ulo ni Inay at Itay dahil sa’kin. 

Pati nga siguro ang adviser ko ay siguradong nakahinga ng maluwag dahil sa pagiging masunurin kong mag-aaral ngayon.

"Tapos na ako. Sayo na 'yan." Malamig niyang turan at umalis.

Hindi ko namalayang nakangiti na pala ako sa sinabi niya. 

Ano ba self?! Anong nginingiti-ngiti mo dyan! Hoy! Hindi kayo talo! Okay? Pangaral ko sa aking sarili. Hindi mo siya bet!

“Dapat tropa mo lang siya!” may diin kong bulong na napapikit pa sa sinabi. Tama! Dapat magkaibigan lang kami.

Paalis na si Brandon nang nilapitan ko siya at inakbayan. I felt his body stilled.

"Uuwi ka na, bro? Sabay na tayo, salamat nga pala sa tubig ah?" malaki ang ngiti kong nakatingin sa kanya. Ngunit nawala iyon nang inalis niya ang pagkakaakbay ko gamit ang kanyang daliri.

"No need to thank me. May pupuntahan pa ako kaya mauna ka na." He said dismissingly.

"Ayos lang sabay na ako, hindi naman ako nagmamadali." Nakasunod lang ako sa kanya habang naglalakad siya.

My mission is to become his friend kaya’di ko siya tatantanan. Napahinto ako nang bigla siyang tumigil sa paglalakad. Napakunot ang noo ko dahil do’n.

"Are you sure?" Nginuso niya ang suot na  t-shirt ko.

"Basang-basa ka na ng pawis." Dagdag niya. Napailing naman ako. My heart melts. Is he worried about me?

"Ayos lang 'to, sanay na ako." I shrug and give him thumbs up.

"Hindi mo dapat ginagawa 'yan, magkakasakit ka. Here, dry yourself." Inabot niya sa akin ang extra towel niya. Nagulat ako sa kilos niyang iyon.

Confirm! He’s worried! Ang gentleman naman. Tumagilid ako sabay sapo ng pisngi kong nag-iinit.

"Salamat." I feel like there's something in my stomach that's about to explode.

Bakit ba ako nagkakaganito?

Nagsimula na akong magpunas ng pawis sa aking noo at leeg pati na rin sa aking t’yan. Pupunasan ko rin sana ang aking likod pero hindi ko iyon maabot.

"Brandon paki punas naman ng likod ko." Inabot ko sa kanya ang towel.

“Are you crazy?! Ba’t ka nang-uutos ng gan’yan?” luluwa yata ang mga mata niya sa gulat.

"Sige na. Wala naman 'yang malisya." Saad ko na winawasiwas ang towel sa harapan niya. May pagdadalawang isip sa kaniya pero wala siyang nagawa nang hinila ko ang kamay niya at nilagay doon ang towel.

"Salamat!" I said in a high pitch tone sabay talikod sa kanya.

Naramdaman kong sinimulan na niyang punasan ang aking likod. His hands are so gentle in my back and… shaky?

Ang totoo, siya ba talaga ang babae o ako?

"Tapos na." Binalik niya sa akin ang towel na pinunas niya sa aking likod.

"Girl, 'di ba si Brandon 'yan? Bakit kasama niya ang tomboy na 'yan? Oh my gosh!"

Napalingon ako sa dalawang babaeng nagbubulong bulungan habang nakatingin sa amin.

"It's them. Hindi mo ba alam, nakita sila ng Principal na nagme-make out sa labas ng CR?”

“Nakakahiya, to think na hinahangaan pa naman si Brandon pero gano’n. I'm so disappointed."

"I think may something sa kanila. Nakita mo ba ‘yon? He just wipes the girl’s back! Omg! I’m so jealous!"

"Oh no, that tomboy is a bad influence. She seduced him for sure!" Patuloy ng kasama nito na hindi man lang natakot na marinig namin ang pinag-uusapan nila dahil sa mismong tapat pa talaga namin sila dumaan.

"Tayo yata ang pinag-uusapan nila ah. Teka lang." Akmang susugurin ko ang dalawa ngunit nahatak ako pabalik nang hilain ni Brandon sa aking kwelyo.

"Don't mind them. Let's go." Aniya sa malamig na boses.

"Pero hindi dapat natin binabaliwala ang mga gano’n! Dapat sa kanila kinakalbo ng hindi na umulit!" Umuusok ang ilong ko sa pagkairita, kung hindi lang niya ako pinigilan.

"Then go." Maikli nitong sabi sabay talikod. Nahuli ko pa siyang umirap. Teka nga. Bakit sa akin yata siya nagalit? Hahayaan na lang ba niya ako?

Hinabol ko siya at sumabay sa kanyang paglalakad.

"Hintay naman, towel mo oh." Sinuli ko sa kanya ang towel niya pero sinamaan lang niya ako ng tingin.

"Labhan mo muna bago mo isuli." Busangot niyang saad.

Arte naman!