Nakakaloka, minsan na nga lang gumala napasama pa. Nasaan na kaya si Daddy S?
AngelDahan dahan kong iminulat ang aking mga mata ngunit sinalubong ako ng sobrang liwanag dahilan upang muli kong ipikit ang aking mga mata.“Angel! Angel!” tawag sa akin ni Nadia kaya naman muli kong idinilat ang aking mata ngunit dahan dahan lang. “Girl, okay ka lang ba?” tanong niya ng tuluyan ko na siyang makita. Tapos ay bigla kong naalala ang nangyari kaya naman mabilis akong tumingin sa aking paligid. “Yung lalaki!” Nagpapanic na sabi ko.“Okay na, wala na siya bes. I'm sorry kasalanan ko ito. Kung hindi kita niyayang lumabas hindi mangyayari sayo ang lahat ng ito.” Sige ang pag-iyak niya kaya naman nginitian ko siya ng bahagya para malaman niyang ayos lang ako.Magsasalita na sana ako ng biglang bumukas ang pintuan ng silid na ngayon ko lang na realize na sa ospital pala. Pumasok ang naka unipormeng lalaki na base sa pagkakatanda ko ay tinawag na Calderon ng lalaking nang hostage sa akin. “Kamusta ka na, Angel?” ang alanganin niyang bati. “Pasensya ka na at hindi ko napigi
SalvatoreAyaw ko sanang paalisin si Angel dahil nag-aalala akong baka hindi na siya bumalik. Kahit na may nangyayari na sa amin at alam kong gusto niya rin iyon ay hindi pa rin ako mapalagay. Ang bata pa niya, paano kung makakita or makakilala siya ng iba? Hindi pa naman ako ang tipo ng tao na sweet or kayang magpakita ng pagpapahalaga or pag-aalala sa kahit na sino.Dati, oo. Pero ngayon, hindi na.Pinasamahan ko siya sa isa sa mga tauhan ko para ipagdrive siya papunta sa mall at tatawag na lang sa akin si Angel kapag pauwi na ito para naman puntahan siya ng driver na nasa paligid rin lang naman para subaybayan at bantayan siya.Lahat ng ginagawa nilang magkaibigan ay inirereport sa akin ng tauhan ko habang ako naman ay nasa malaki kong garahe at may kaharap na naman na isa pang tarantadong hindi marunong sumunod sa gusto ko.“Boss, pasensya na po, hindi ko na uulitin..” sabi ng lalaki. Inatasan ko siya para kolektahin ang bayad ng isa naming kliyente na kumuha ng mga armas, ngunit b
Angel“How are you feeling?” tanong ni Salvatore ng makapasok kami sa aming silid. Naupo ako sa aming kama habang lumuhod naman siya sa harapan ko at kinuha ang kamay kong may bandage at tinignan iyon.“Okay naman na,” sabi ko dahilan para tumingin siya sa akin.“I already asked Naty to prepare the table.” Pagkasabi niya non ay napatingin ako sa paperbag na may lamang pagkain na binigay ni David.“Ipahanda mo na rin sa kanya yan.” Sayang naman din kasi kung hindi kakainin eh pagkain pa naman.“Kakainin mo yan?” tanong niya kaya naman tumango ako. “Bakit, gusto mo yung pulis na nagbigay niyan?” Ano daw?“Saan naman nanggaling yan?” takang tanong ko at sigurado akong kunot na kunot ang noo ko.“Hindi ba at ganun naman talaga? People eat or use something that the person they like gave them?”“Pagkain yan Salvatore, anong masama kung kainin ko yan kaysa naman itapon.”“Hindi mo kakainin ang bigay ng pulis na yon, tapos.”“Eh di sige ikaw na lang ang kumain. Basta huwag mong maitapon tapon
David“Puta naman oh! Paanong napiyansahan? Ano yon?” galit kong tanong sa kapartner kong pulis matapos niyang sabihin na nakalabas na ang lalaking nanghostage kay Angel at siya ring primary suspect ko bilang gun for hire ng mga sindikato at pulitikong gusto patahimikin ang kung sino mang mga kaaway nila.“Eh wala na akong nagawa, dumating yung abogado niya kagabi at inilabas siya.”“Walanghiya talagang buhay to oh, paano kung ano na naman ang gawin ng putang inang Manzano na yon?” Kakarating ko lang ng presinto at handa na sana akong i-interrogate ang hayop na yon tapos ganito ang sasalubong sa akin.Matagal ko ng target ang sira ulo na yon at laging nakakalusot. Akala ko pa naman ay maso-solve ko na ang kasong sinusubaybayan ko tungkol sa pagpatay sa Mayor dito sa Angeles na tatakbo dapat na Vice Governor at napakalaki ng chance na manalo. Si Manzano ang number one suspect ko na mapipiga ko na sana tapos naman ay hinayaang makapagpiyansa!“Saan ka pupunta, Calderon?” tanong ni Parang
AngelMabilis akong lumapit sa customer namin sa hindi kalayuan kay David na napansin kong umalis na rin. “Ako na po,” ang sabi ko kasabay ang pagdampot ng tinidor na nasa lapag. Pag angat ko ng tingin ay galit na mukha ni Salvatore ang nakita ko na masama ang tingin sa akin. “Ikukuha ko lang po kayo ng panibagong tinidor.” Hindi ko na hinintay na makasagot pa siya at iniwan ko na siya.Hindi ko rin naman malaman ang gagawin ko ng kailangan ko ng bumalik sa kanya. Nag-aalalangan ako pero may palagay akong lalo siyang magagalit kung hindi ako babalik. Kaya naman kahit na labag sa aking kalooban ay binalikan ko pa rin siya. “Ito po, Sir.”“Mukhang masayang masaya kang makipag-usap sa customer kanina pero sa akin ay hindi ka makangiti.” Mahina lang ang boses niya pero umabot ang mga salita niya sa tenga ko.“Hindi naman po, Sir.” Sinamahan ko na rin ng ngiti dahil baka mamaya ay sabihin na naman niya na hindi ko siya nginingitian. “May kailangan pa po kayo, Sir?” tanong ko at umiling nama
AngelAng sasakyan na huminto sa tabi ko ay kay Salvatore, simula rin ng gabing iyon ay palagi na akong sinusundo sa ganoong paraan. Yung tipong hinihintay niya na medyo malayo muna ako sa restaurant bago siya magpakita na para bang sinisiguro niya na walang makakakita sa amin.Okay lang naman sa akin iyon dahil ayaw ko ring panay panayin ni Cecil ang panunukso sa akin na simula ng mahuli niya kami ni Salvatore sa restroom ng restaurant ay hindi na ako tinigilan sa kakatanong hangga’t may nakikita siyang pagkakataon.Sa kabila ng mga pangyayari at muntikan ko ng pagkabura sa mundo ay naging masaya pa rin. Iba na kasi ang pakikitungo ni Salvatore sa akin. Naging sweet na siya at mahinahon, maliban lang sa kama. Lagi siyang akala mo ay sabik na sabik sa akin sa tuwing inaangkin niya ako na gabi gabi namang nangyayari. Kung minsan ay mayroon din sa umaga kapag medyo tanghali siya nakakaalis ng bahay na hindi ko naman alam kung saan siya nagpupunta.Patuloy akong nagtrabaho sa restaurant h
SalvatoreGustong gusto ko na makabalik ng Pampanga ngunit hindi ko naman din pwedeng madaliin ang lahat ng gawain ko dito. Isang linggo lang ang paalam ko kay Angel ngunit pang walong araw ko na rito sa Maynila ay hindi ko pa rin masiguro ang pag-uwi ko. Ayaw ko na kasing balikan pa ang kung ano mang pwede kong maiwan dito na importanteng bagay.“I’m sorry, Sir.” Hinihingal pa ang business manager ko. Nararamdaman kong natatakot siya sa akin ngunit pinipigilan niya lang. Ng lumuwas ako dito ay yun din ang unang beses na nagkita kami. Tinanggap ko siya sa trabaho niya online at may nilaan lang akong abogado na malapit sa akin na sumusubaybay sa kanya at maaari niyang kontakin kung kailangan niya ako.“Naayos ko na po ang lahat at pirma niyo na lang po ang kailangan.” Tapos ay inilapag niya ang folder na naglalaman ng mga kontrata. Kinuha ko iyon at binuklat bago iniabot kay Larry, ang abogadong kaibigan ko.“Okay na lahat ito,” pagkumpirma niya. Nakahinga ako ng maluwag dahil sa wakas
SalvatoreDumiretso ako sa dining table para kumain ng almusal at hinintay ko naman na sumunod sa akin ang babae. Ngunit ilang minuto na akong naghihintay ay wala pa rin siya. Nakita kong dumaan si Naty kaya naman, “Please call Angel. Sabihin mo na kakain na kami.”“Sir, kanina ko pa po siya niyaya, kape lang daw ang gusto niya at binigay na rin po iyon sa kanya sa poolside.”Naramdaman ko ang pagkibot ng gilid ng aking bibig at pagsalubong ng aking mga kilay, “Ahm, tuloy ko na po ang ginagawa ko.” Paalam ni Naty sabay alis. Alam na niya na hindi na maganda ang mood ko.Sumandal ako sa upuan at pumikit habang tila nagpipiyano ang aking mga daliri sa ibabaw ng lamesa. Ganito ako kapag sinisikap kong pakalmahin ang sarili ko. Kailangan kong gawin ito bago ko harapin si Angel dahil kung hindi ay baka kung ano lang ang magawa ko.Nitong mga huling linggo, matapos akong kumain sa restaurant na pinagtatrabahuan niya kasabay ang pulis na yon at hintayin siyang maauwi ay naging napakaganda ng
AngelNagising akong hilo. Dahan dahan kong iminulat ang aking mga mata. Medyo madilim ang paligid dahil dim light lamang ang bukas. Bumangon ako at inilibot ko ang aking paningin. Nasa isang malinis na silid ako at malambot ang kama. May aircon at higit sa lahat, hindi ako nakatali.Anong nangyayari? Nasaan ako? Tandang tanda ko na sumakay ako ng taxi at doon ay nakaramdam ako ng pagka-antok. Ang bag ko! Nandoon ang aking cellphone.Nagpalinga linga ako at hinanap ang aking bag ngunit wala iyon. Bumaba ako sa kama at inikot ang aking paningin sa paligid, nagbabakasali na may makitang kahit na ano.Lumapit ako sa pintuan at sinubukan ko iyong buksan, hindi naman ako umaasa na bubukas iyon kaya hindi na ako nadismaya ng malaman kong naka lock iyon mula sa labas.Anong klaseng silid ito na ang lock ay nasa labas? Baliw yata ang nagpagawa nito. Lumakad ako pabalik sa kama at naupo para lang tumayo ulit at nagpabalik balik ng paglalakad. Nag-aalala ako para sa mga anak ko. Sa tingin ko ay
AngelSabay na kaming pumapasok ni Salvatore at hindi na rin lingid sa kumpanya ang relasyon namin. Kahit si Camille ay laging nanunukso sa tuwing magkikita kami. Si David naman ay sinabihan ko na rin through chat dahil wala naman siya sa Manila ngayon. Ayaw ko lang din kasing sa iba pa niya malaman ang tungkol sa amin.Kinausap ko na rin ang team na baka hindi na ako laging makapasok kaya most of the time ay online na kami mag-uusap. Ayaw ko kasi talagang mag-office at buti na lang ay sinang-ayunan iyon ni Salvatore. Pero sa ngayon ay need ko munang matapos ang para sa catalogue ng company kaya kailangan kong pumunta pa sa office.Naipaalam ko na sa school ng kambal ang pagtransfer nila at later ay may school akong pupuntahan para ma-check kung pwede sila doon.“Uy, saan ang punta?” tanong ni Nadia na kasalubong ko.“Sa office ni Salvatore, bakit?” tanong ko rin.“Bakit?”“Yayayain kong puntahan yung school na lilipatan ng kambal.”“Ah, okay. Nandoon din yata si Mau.”“Pupunta ka rin
Angel“Mommy, okay na ba ito?” tanong ni Savinna. Araw ng Sabado at nasa kitchen kami, naghahanda ng lunch para sa pagdating nina Mauro, Nadia at Angelo.Noong nakaraang linggo ay niyaya nga kaming mag-iina ni Salvatore na gumala. Nag-enjoy ang mga bata dahil nga hindi ko pa naman sila talaga nailabas ng kagaya ng ginawa namin. Hindi naman kasi ako sanay sa Manila talaga at hanggang Angeles Pampanga lang ang kaya kong ikutin na malamang ngayon ay malaki na ang ipinagbago.“Get up and go to the living room, sweetheart. Hayaan mo na kami ng Mommy ang nandito,” nakangiting sabi ni Salvatore sa anak matapos buhatin ito mula sa upuan pababa sa sahig. “Go ang play with Savanna.”“But she didn’t want to,” reklamo ni Savinna. Tumingin sa akin si Salvatore na tila humihingi ng saklolo pero bahala siya sa buhay niya. I’m done with the twins never ending arguments and discussion about everything. It's his turn.“Isa pa, I want to help.”“Sweetheart, mas makakatulong ka if you stay in the living r
Mature ContentMauro“Nadia!” bulalas ko kasabay ang pagtapik ko sa aking magkabilang pisngi para lang masiguro na siya nga ang nakikita ko.“What are you doing, idiot?” I chuckled after she said that, dahil nakumpirma kong siya nga talaga iyon.“How did you get in here?” tanong ko sabay lapit sa kanya para salubungin ang paglapit din niya sa akin.“Binuksan ko yung pinto.”“At sa tingin mo ay hindi ko alam ‘yon?”“Bakit ka pa nagtatanong kung alam mo na pala?” “I am asking you, my love. Hindi ka ba talaga makakasagot sa akin ng maayos?” She’s always like that. Sa tuwing gusto ko siyang kausapin ng matino ay parang lagi naman siyang nakikipag biruan.“Lasing ka naman, bakit pa kita kakausapin ng maayos?”“I’m not drunk! Nakainom, yes.”“At talagang umapila ka pa.”“You haven’t answer me, anong ginagawa mo dito?”“Looking for Angelo.” Titig na titig na siya sa akin habang inis na inis naman ako. Bakit niya hinahanap yung bata?“Why?” tanong ko habang pinipigilan ko ang sarili kong ipak
MauroKinakabahan ako sa plano ko. Hindi naman talaga tatagal ng isang linggo ang pag-uusap namin ni Angelo ngunit iyon na rin ang ipinaalam ko kay Salvatore just in case may mangyaring hindi ko inaasahan. Mahal ko si Nadia at gusto ko na ring makasama siya. Fuck, ang tanda ko na pero heto at single pa rin ako dahil sa kakahintay sa makulit na babaeng iyon.Kung tutuusin ay okay lang dahil nabigyan ko ng pagkakataon si Nadia na magawa ang mga bagay na gusto niyang gawin. Nakapagtrabaho siya at kita ko sa mukha niya ang kaligayahn ng tuluyan niyang mabigyan ng magandang buhay ang kanyang mga magulang.At ngayon nga na nandito na ulit si Angel ay inisip ko ng seryosohin ang pakikipag-usap din sa babaeng maligalig na ‘yon pagkatapos naming mag-usap ni Angelo. Mabuti pa si Salvatore at may kambal na, samantalang ako a bubuo pa lang kung sakali.“Ano ba kasi ang pag-uusapa natin?” tanong ni Angelo. Tinignan ko siyang mabuti at hindi ko maiwasan ang mapailing at mapangiti. Nasa balcony kami
AngelMasakit man ang katawan ko ay maaga pa rin akong nagising ng kasunod na araw. Nasanay na talaga kasi ako sa ganitong routine kaya walang kaso sa akin no matter how tired or kulang ako sa tulog. Tumingin ako sa aking tabi at nakita ko ang mahimbing pang natutulog na si Salvatore. Hindi ko maiwasan ang mapangiti ng maalala ko kung paano niya ako inangkin kagabi habang sinasabi niya na kaya pa niya akong sabayan.Nagtaka ako at napansin kong naka ulo pala kami sa bandang paanan ng kama. Muli kong tiningnan si Salvatore at hindi ko mapigilang haplusin ang kanyang pisngi.Pinagsawa ko ang aking mga mata hanggang sa may napansin ako sa aking daliri. Inilapit ko ang aking kamay at tinitigan iyon.“Do you still remember?” tinignan ko si Salvatore na nakadilat na. Inabot niya ang aking kamay at tsaka dinala iyon sa kanyang bibig at hinalikan. “When did you—”“I never took that off my body lagi lang nakakabit sa necklace ko.” Iyon pala ang napansin ko kagabi.“I'm sorry, I took it off.”
Mature ContentSalvatorePara akong mababaliw ng makita ko ang suot niyang pantulog na walang itinago lalo at napakanipis lang non at wala pa siyang underwear. Ngani ngani ko na talagang buhatin siya at dalhin sa kama para angkinin ng paulit-uilt ngunit itinulak niya ako palabas.Nanatili ako sa sala at sinibukan kong makatulog ngunit ako’y bigo kaya makalipas ang ilan pang minuto ay pumasok na ako sa kwarto. Kitang kita ko ang pigura niyang nakahiga sa kama at payapang natutulog.Bakit ang bilis niyang makatulog na tila hindi man lang apektado ng sinabi niya kanina? Fuck, sundan na daw namin ang kambal. Ang tanga ko talaga kahit kailan!Naghubad ako ng aking damit bago ako tumabi sa kanya at pumwesto sa kanyang likuran. Alanganin kong dinampian ng magaan na halik ang nakalabas niyang balikat ngunit hindi siya gumalaw.“Baby..” tawag ko sa kanya habang patuloy ko siyang kinikintalan ng magagaan na halik mula sa kanyang balikat hanggang sa kanyang pisngi. Marahan kong hinagod ang kanyan
Angel“Mommy, are you sure you’re still going to wait for Papa?” tanong ni Savanna na tinanguan ko naman. Kakatapos lang ng klase nila at hanggang ngayon nga ay hindi pa rin dumarating si Salvatore.“Madami kasi siyang ginagawa kanina bago ako umuwi kaya nauna na ako.”“But you’re still not eating.” Si Savinna na ang sumagot.“Hindi pa rin kumakain ang Papa niyo kaya sabay na kami.” Hindi umimik ang dalawa at nanatiling nakatingin sa akin. “You know what, why don’t you go to your rooms now and sleep?”“Okay,” sabay nilang sabi bago nagsibalikan sa aking pisngi at tsaka pumasok na sa kanilang silid. Ako naman ay naiwan na sa sala at nanatiling nakaupo sa sofa para maghintay pa ng konti. Napatingin ako sa aking phone at nangangati na akong tawagan siya ngunit pinigilan ko pa rin ang aking sarili.May isang oras pa akong naghintay bago tumayo mula sa sofa at niligpit ko na lang ang laptop na gamit ng kambal. Nawalan na rin ako ng ganang kumain dahil sobrang late na. Papunta na ako sa pint
SalvatoreFor 3 weeks now ay parang nasa langit na ang pakiramdam ko dahil nasa next level na ang samahan namin. Nagdala ako ng ilang damit sa condo ng mag-ina ko. Gusto ko sanang sa akin na sila tumira pero alam ko na kailangan kong maghinay hinay. Ayaw kong isipin ni Angel na masyado na akong nagiging demanding.Sabay kaming pumapasok ni Angel araw araw at sa gabi ay magkatabi na kaming matulog ngunit hanggang doon pa lang. May weekends na nagkikita kami nila Angelo at Nadia sa tuwing dinadalaw nila ang mag-iina.Hindi ko rin naisip na ganito kalakas ang self control ko dahil sa pagtitimpi kong angkinin ang mahal ko. Nakatulong na din siguro yung fear na baka magalit ang mahal ko kung sakaling ipipilit ko ang sarili ko sa kanya. “Mukhang busy ka ah?” Nag angat ako ng tingin ng marinig ko ang boses ni Mauro. “Ni hindi mo narinig ang pagkatok ko.”Nag unat ako ng likod at sumandal. “Hindi naman. Gusto ko lang matapos ang trabaho ko bago mag-uwian.”“Dahil kay Angel?” tanong habang lum