Kabanata 3

“SIGURADO ka bang nandito siya, Bell—”

“Babe,” pagputol ni Bella sa sasabihin ko. Para itong isang sawa na nakayakap sa braso ko ngayon. Pinagtitinginan na nga kami ng mga tao.

“Okay, babe. Nandito ba talaga si Vico?”

“Oo nga promise. Kakastalk ko lang kay Catalina, narito iyong location ng mga higad.” Inilibot ni Bella ang kaniyang paningin. Hanggang sa dumapo iyon sa isang fast food chain. “Ayun! Ayun 'yong damuho!”

Mabilis akong nahila ni Bella papasok doon. Agad na tumama ang mata ni Vico kay Bella nang makaupo kami sa katapat mesa nito. Bumakas panandalian ang gulat dito. Nang makabawi, nakangising pinasadahan ng tingin si Bella.

Ngayong malapit lang kami sa lalaking ito. May napagtanto na naman ako. Kahit saang anggulo, h*******k pa rin ang tingin ko sa kaniya.

"Nakakabanas," wala sa sariling asik ko. Naudlot ang pagkuyom ko ng kamao, nang mag-iwas na ito ng tingin.

“Babe, anong gusto mo? O ako ang gusto mong kainin?!”

Nasamid ako sa sariling laway nang mabigla sa tanong ni Bella. Halos magtayuan din ang mga balahibo ko nang dumukwang ito at walang pasabi na nagnakaw ng halik sa gilid ng labi ko. Pinanlisikan ko ito ng mata nang magawa pa akong ngisian.

“Masyado namang agaw atensiyon.”

Umabot hanggang sa pandinig ko ang reklamong iyon ni Catalina. Ang babaeng ipinagpalit ni Vico kay Bella.

Parang akala mo siya, hindi nang-agaw ng atensiyon.

Salubong ang kilay na binalingan ko siya ng tingin. May kaitiman na ang kutis ng babae ngayon. Marahil, hindi na nagagawang suportahan ni Vico ang pagpapaganda nito.

“Inggit ka lang. Kasi ang boyfie ko, nakakapanglaway. Dapat ipagmalaki," segunda agad ni Bella. "Palibhasa, hampok na ‘yang si Vico." Puno nang panghahamon na tinitigan ito ni Bella. "Isang hampok at isang linta.”

Napasinghap na lang si Catalina sa panglalait na ginawa ni Bella. Hindi magawang gumanti, sa takot na makakuha ng atensiyon sa mga taong naroroon.

Mahina kong sinipa si Bella nang sabihin niya iyon. Ngisi lang naman ang naging tugon niya.

“Gusto mo pa ba ng kiss, babe?” nakangiting tanong nito. Ngunit agad itong napasimangot nang tumayo si Vico at tumungo sa lamesa namin.

“Magkano ang binayad sa 'yo ng babaeng ito para pagpanggapin ka na maging boyfriend niya?” bagot na tanong sa akin ni Vico. Hindi pa nasapat at nagawa pang makipagtitigan kay Bella. “Patay na patay ka talaga sa akin ‘no?” nang-uuyam na wika nito, bago ibinalik ang tingin sa akin.

“Ano?” Agad kumulo ang dugo ko dahil sa inis. Para bang sinasabi sa akin ng tanong niya na wala talagang tao ang magkakagusto kay Bella. At bilang kaibigan niya, nasasaktan ako.

“Nakakapagtakang magustuhan mo ang palengkerang ito. Kung ako sa 'yo, hiwalayan mo na ‘yang si Bella. Masisira lang ang buhay mo sa kaniya.”

“Aba’t ang kapal naman ng—”

Mabilis kong nilapitan si Bella at puwersahang iniupo sa kinauupuan niya. Napaigik pa ito sa ginawa ko nang tumama ang tagiliran niya sa kantuhan ng mesa. Sinenyasan ko ito na manahimik na lang. Ramdam ko rin ang nag-aalalang titig nito sa akin nang mapansin ang pagkuyom ng kamao ko at ang pagtaas baba ng balikat ko.

“Ako nang bahala dito,” seryosong wika ko.

Salubong ang kilay na tinitigan ko si Vico. Halos magpantay lang ang aming laki. Kaibahan lang ay mas malapad sa akin ang balikat nito.

“Huwag mong sabihing naghahamon ka ng away?” nakangising tanong nito. Sa puntong ito nakaagaw na kami ng atensiyon.

“Bakit hindi? Binabastos mo girlfriend ko, pare.” Wala akong ibang hangad ngayon, kung 'di ang masapak siya. Sobra akong nanggigigil sa ginagawa niya kay Bella. Ang kapal niya. Samantalang ginawa niya ngang baka si Bella noon. Ginatasan niya nang ginatasan, hayop siya!

“Dar. . .”

Malakas na paghampas ng palad ang nagpatigil kay Bella. Lalo pa akong ‘di natinag at mas pinatatag ang anyo nang lalong lumawak ang ngisi ni Vico.

“Sa payat mong 'yan—”

“Payat ka din,” putol ko sa sasabihin ni Vico. “At nuknukan ng panget. Bakit ka nga ba pinatulan ni Bella? E, samantalang mukha ka namang dugong sa dagat. Ang kapal pa ng apog mong walanghiya ka para insultuhin siya nang paulit-ulit.”

“Ano bang pinagmamalaki mo, ha?!”

“Eto.” Mabilis tumama ang paa ko sa pribadong parte niya. Sinundan ko pa iyon nang malakas na sipa sa kaniyang tuhod na ikinaluhod niya.

"Dar. . . T-Tama na 'yan." Tinangkang hulihin ni Bella ang braso ko.

Namilipit si Vico sa sakit. Agad dumulog si Catalina sa kaniya, pero mabilis ko siyang nahila palayo kay Vico. Marahas ko itong itinulak, patungo kay Bella.

Mabagsik ko siyang tinitigan. "Kapag hindi ka gumanti. Hindi tayo aalis."

“Darlene, 'wag na,” sunod-sunod ako nitong inilingan.

"Isa. . ." Matalim na titig ang ipinukol ko kay Bella na siyang ikinatahimik niya. Hindi nagtagal, sinunod niya rin ako.

Mag-asawang sampal ang ibinigay nito kay Catalina. Tanging pagsalag lang naman ang ginagawa ng isa. "Walanghiya ka! Malandi ka!" Nadaklot ni Bella ang isang basong tubig, walang pagdadalawang isip na ibinuhos iyon sa isa. "Iligo mo na lang 'yang kati mo."

Sa tulong ng salamin na dingding, malinaw kong natanaw ang humahangos na mga guwardiya.

Mabilis ko ng inawat si Bella nang tangkang sasabunutan pa ito. "Tara na, Bell. May mga guwardiya na."

Nanlalaki ang mga matang nilingon niya ako. "Anong gagawin natin, Dar—"

Hindi ko na siya hinintay pa na matapos. Mabilis ko na itong hinila, papatakbo. Ganoon din naman ang ginawa ng mga guwardiya.

"Tabi!" Walang pakialam na hinahawi ko ang mga taong humaharang sa daraanan namin.

Wala namang hinto sa paghingi nang paumahin si Bella.

Narating na namin ang pinakang sulok ng mall.

Tarantang nagpalinga-linga ako sa paligid. Wala pa ang guwardiya sa likuran namin, pero siguradong nakasunod lang ang mga ito.

"Anong gagawin natin, Darlene?" Naghahalo na ang mga pawis ng magkasalikop naming palad.

Tumutok ang paningin ko sa saradong pinto. For staff only ang signage na nakabalandra doon.

"Nariyan na sila, Dar. . ."

Sunod-sunod na yabag ng mga guwardiya ang nagtulak sa akin para hilahin si Bella papasok sa pintong iyon.

"Bella, papunit sa dulo ng dress mo, bilis. Makapal." Nalilito man ay sinunod pa rin niya ako.

Nanginginig ang palad na inabot niya sa akin ang pinunit na tela. Mabilisan ko namang itinali iyon sa nakausling bakal at sa doorknob. Dalawang bunggo lang at tiyak na mapipigtal agad ito. Ang mahalaga ay makalayo kami ni Bella.

Nang matapos, agad kong hinuli ang pulsuhan niya para muling manakbo.

Kapuwa kami napahinto ni Bella nang sumalubong sa amin ang 'di mabilang na sasakyan. Tiyak na 'di rin mabilang ang presyo ng mga ito.

Bumakas ang paghanga sa aking mga mata. "Wow!" bulalas ko.

Naputol lang ang paghanga na iyon nang maulinigan ko ang pagbundol sa pinto.

Nagsimula ulit kaming manakbo.

Kasabay nang malakas na pagsigaw ni Bella at ng pagbukas ng pinto ang pagbunggo ko sa isang matigas na bagay.

Nabitiwan ko si Bella dahil doon. Sumalubong sa akin ang nangingislap na patalim. Matigas akong napalunok ng sariling laway.

"Putangina! Ang sabi ko, walang ibang tao!" nanggagalaiting sigaw ng lalaking may hawak na patalim.

Nabunggo ko siya, sa kaniyang likuran.

Panandalian kong inilibot ang paningin ko. Doon ko napagtantong, hindi kami nag-iisa dito.

May lalaking nakaluhod at nakayuko sa semento—ang nagsisilbing hostage marahil ng lalaking ito.

May limang katao rin sa aming unahan. Mga labing limang hakbang mula sa amin.

"Tutuluyan ko talaga ito!" sigaw pa nito nang talikuran ako.

"Huwag! Ang anak ko!" puno nang pagdadalamhati ng ginang sa unahan.

Hindi ko alam kung anong pumasok sa kokote ko ng mga oras na ito. Natagpuan ko na lang ang sarili ko na sinambot ang patalim na hawak niya nang muling humarap ang lalaki sa akin.

Nagsinghapan sila. Napangiwi ako. Mabilis na humiwa ang talim nito sa palad ko.

Bumalatay ang gulat sa mata ng lalaki. Kinuha kong pagkakataon iyon para hanapin ang pinaka mahinang parte ng katawan niya.

Tinitigan ko ang pribado niyang parte. Bago niya pa mapagtanto ang gagawin ko, mabilis ko na siyang nasipa roon.

"Putangina! Papatayin kita!" Namilipit siya sa sakit.

Nabitiwan niya ang patalim. Nanatili naman iyon sa palad ko. "Ang hapdi pala."

Pigil ang paghinga na hinawakan ko ito. Nagkagulatan pa kami ng isang guwardiya nang lumapit ito at natutukan ko siya.

Nakangiwing ipinaubaya ko na sa kaniya ang patalim.

“Go get him! Get him! Ikulong ninyo agad!” nanggagalaiting sigaw ng ginang. Nang masiguradong nadampot na ng guwardiya ang lalaki, agad itong lumapit sa akin. “Are you okay?”

Walang pasabing kinuha niya ang palad kong nasugatan. Tumama roon ang may kainitang hangin na nagmumula sa kaniya. "Magiging maayos din ang lahat."

Tulala lang ako habang wala siyang hinto sa pag-ihip sa sugat ko, lalo na nang yumakap pa ito.

“Pakialamero.”

Ang pang-iinsulto na iyon ng isang lalaki ang nagpabalik sa akin sa reyalidad. Kusang dumapo ang paningin ko sa lalaking nakapamulsa na ngayon. Gasgas ang tuhod ng suot niyang jeans. May bahid din ng dugo ang gilid ng labi nito habang walang buhay ang mga mata na nakatitig sa akin. Tinging humahalukay sa katauhan ko.

“Hindi ka manlang ba magpapasalamat sa kaniya, Ash.”

Ash? Saan ko ba iyon narinig?