Galit na galit si Isabella Sterling nang marinig ang mga sinabi ni Victoria Sterling. Piniga niya ang kanyang palad gamit ang kanyang mahahabang kuko, at ang kanyang dibdib ay mabilis na nagtaas-baba sa galit.
Sa isang iglap, itinaas niya ang kanyang kamay at malakas na sinampal si Victoria sa kanang pisngi.
"Pak!"
Narinig ang malutong na tunog ng sampal na tumama sa mukha ni Victoria. Agad na may dugo na pumatak mula sa gilid ng kanyang bibig, palatandaan kung gaano kalakas ang sampal ni Isabella.
Ngumisi si Isabella, puno ng galit, at iniutos sa mga katulong sa di-kalayuan,
"Kayo! Buhatin niyo siya at hawakan nang mahigpit!"
Nabulag si Victoria mula sa lakas ng sampal, at ang kanyang paningin ay naging itim. Tila nabigla ang katawan sa lahat ng physical na naramdaman niya mula kay Damian at ngayon kay Isabella.
Hindi nag-aksaya ng oras ang mga katulong, agad nilang hinawakan ang kanyang mga braso upang hindi siya makagalaw.
Ang mga mata ni Isabella ay tila naglalabas ng apoy, at piniga niya ang baba ni Victoria nang malakas, pinilit siyang itaas ang kanyang ulo.
"Ano ngayon? Napakatapang mong magsalita kanina, hindi ba? Sige, magsalita ka ulit!" galit na sigaw ni Isabella habang itinaas muli ang kanyang kamay, handang sampalin si Victoria muli.
Ngunit, sa kabila ng sakit, tumitig si Victoria kay Isabella, ang kanyang mga mata kasing lamig ng yelo.
"Alam mo ba ang motto ko sa buhay?" tanong ni Victoria, habang pinipilit niyang ngumiti, kahit na may dugo sa gilid ng kanyang labi.
“If someone offends me, I will repay him tenfold.”
Isang maliit na ngiti ang lumitaw sa mga labi ni Victoria. "Hangga't buhay ako, Isabella, kahit saan ka pa magtago, hahabulin kita. At babayaran mo lahat nang ginawa mo sa akin."
Napako si Isabella sa mga titig ni Victoria, tila nasindak sa determinasyon ng kapatid. Ngunit mabilis siyang nakabawi, nagngangalit ang ngipin.
"Hindi mo ako matatakot sa mga salita mong walang kwenta, Victoria! Akala mo ba natatakot ako sa isang katulad mo?"
Kasunod ng mga salitang iyon, ilang beses pa muling sinampal ni Isabella si Victoria.
Hanggang sa namaga ang mukha ni Victoria, parang ulo ng baboy sa laki ng pamamaga. Nang mapagod na si Isabella sa pananakit, ipinagpag niya ang kanyang mga kamay, tila nakuha na ang gusto niyang galit.
"Narinig mo ba ang sinabi ni Damian kanina?" tanong niya, may ngiti ng tagumpay sa kanyang labi.
"Oo, ang sabi ng Young Master ay hubaran siya at itapon palabas," sabi ng isang katulong, na nakayuko ang ulo.
Ngumiti si Isabella habang hinaplos ang kanyang pulso, na napagod sa dami ng sampal na ginawa niya.
"Ayos na iyon," sagot niya, bago tumalikod at naglakad palayo, ang takong ng kanyang sapatos ay tumutunog sa sahig na marmol.
Hubad si Victoria maliban sa manipis na silk underwear na halos hindi na natatakpan ang kanyang katawan. Nakatungo siya, nakapikit ang mga mata. Alam niyang wala siyang laban ngayon, kaya hindi na siya lumaban.
“Mananatili akong buhay,” naisip ni Victoria. Mas mahalaga ang buhay kaysa sa lahat ng ito.
Dinala siya ng mga katulong palabas ng mansion. Kahit na sila’y nagagalit din kay Victoria, hindi sila sumobra sa kanilang aksyon dahil sa respeto sa kanya bilang dating asawa ng Young Master.
Sa buong daan, tahimik ang paligid, maliban sa dalawang katulong na nagbuhat sa kanya.
Samantala, ang Mayordoma ng bahay ay kumatok sa pinto ng opisina ni Damian Wolfe. Mula sa loob, narinig ang malamig na boses ni Damian.
"Pumasok ka."
Pumasok ang tagapamahala at tumungo, "Master, naisakatuparan na po ang inyong utos. Nailabas na po si Miss Victoria."
Nakatutok si Damian sa kontratang hawak niya, hindi man lamang tumingin sa tagapamahala. "Wala ba siyang sinabi?" malamig niyang tanong.
"Wala po," sagot ng tagapamahala, nakayuko.
Isang malamig na tawa ang tumakas mula sa labi ni Damian.
"Make sure to leave any traces. I don’t want that woman in my house and in my sight.”
Nanginig ang tagapamahala sa takot, agad na sumagot, "Opo, Master."
Sa ibang bahagi ng lungsod, sa isang maliit na basement, nagising si Victoria mula sa bangungot na dala ng nakaraan.
"Hindi!"
Sigaw niya, mabilis na bumangon mula sa pagkakahiga at hingal na hingal.
Pumasok ang pinto ng kwarto, at nakita niya ang isang pamilyar na mukha. Si Mr. Bennett, ang dating abogado ng kanyang ina, ang pumasok, dala ang isang tasa ng mainit na tsaa at ilang Chinese medicine.
"Miss Victoria, gising ka na," sabi niya, puno ng pag-aalala.
Tinitigan siya ni Victoria, at habang bumabalik ang kanyang mga alaala, nahanap niya ang alaala ni Mr. Bennett mula sa pagkabata.
"Sino ka?" tanong niya, ang boses niya’y mahina ngunit puno ng pagka-alerto.
Ngumiti si Mr. Bennett. "Ako si Bennett, abogado ng iyong ina noong siya’y buhay pa."
Siya nga pala... naisip ni Victoria. Ang kanyang ina ay laging pinagkakatiwalaan si Mr. Bennett noong bata pa siya.
"Ikaw ba ang nagligtas sa akin?"
Tumango si Mr. Bennett. "Oo, Miss Victoria. Nang tawagan kita, isang passerby ang sumagot sa iyong telepono at sinabing nawalan ka ng malay. Huwag kang mag-alala, wala akong nakita. Isang kapitbahay ang nagpalit ng damit mo at ako lang ang nagdala sa’yo pabalik."
"Bakit mo ako tinawagan?" tanong ni Victoria, nangungunot ang noo.
Dahil ilang taon nang wala si Mr. Bennett mula sa eksena, nagtataka si Victoria kung bakit siya biglang lumitaw sa oras na ito.
Si Mr. Bennett ay humakbang palabas ng kwarto sandali, at nang bumalik siya, may dala siyang mga dokumento. "Ito ang will testament na iniwan ng iyong ina."
"Will testament?" nagtatakang tanong ni Victoria, habang binubuksan ang dokumento.
Ayon sa testament, ang kanyang ina ay iniwan sa kanya ang 15% ng shares sa Sterling Corporation, pati na rin ang dating villa na tinitirhan nito. Nang makita ang pirma ng kanyang ina, hindi napigilan ni Victoria ang damdamin niyang bumalik ang lakas at determinasyon.
"Ilang araw akong walang malay?" tanong ni Victoria, habang tahimik na sinusuri ang mga papel.
"Tatlong araw," sagot ni Mr. Bennett.
Tumayo si Victoria mula sa kama, hinigpitan ang kapit sa testamento, at malalim ang titig.
"Tatlong araw... sapat na iyon. Tapos na ang kapayapaan nila."
Matapos ang kanilang usapan, tumungo si Victoria sa pintuan. "Saan ka pupunta, Miss Victoria?" tanong ni Mr. Bennett.
Saglit na tumigil si Victoria, binuksan ang testament at ngumiti ng mapanukso.
"I’ll make them pay and get back what is mine.”
-----
Itutuloy....
"Tita Luisa, anong nangyari? Hindi mo ba ako nakilala? Matagal na tayong hindi nagkita!" tanong ni Victoria Sterling, ang mukha niya ay malamig.Nagsalita si Tita Luisa, tila nanginginig, "Miss, ikaw ba ay nagbalik?"Lumapit si Victoria, ang kanyang mga mata ay matalim."Oo, nagbalik ako, at hindi ako umalis. Tita. Pakiayos ang gamit sa kwarto ko."Nakatungo si Tita Luisa, nahihirapang magsalita. Ang kwarto? Wala nang kwarto si Victoria dito; ang dating kwarto niya ay matagal nang inookupahan ni Isabella Blackwood. Pero sa pagkakataong ito, hindi siya makapagbigay ng opinyon.Ang aura ni Victoria ay tila nagbago, nagiging nakakatakot at puno ng kapangyarihan."Sino ang nandito?" tanong ni Victoria habang pinagmamasdan ang hardin. Sa nakalipas na dalawang taon, hindi nagbago ang dekorasyon; ang bawat halaman at puno ay tila pareho pa rin sa kanyang alaala."Nandito po ang buong pamilya. Ang mag asawa at ang inyong kapatid," mahinang sagot ni Tita."Ayos lang na nandiyan silang lahat,
Pagkatapos ng kanilang mainit na sagupaan, tumayo si Victoria Sterling mula sa sofa at tahimik na lumapit kay Mr. Bennette. Alam niyang marami pa siyang dapat ayusin, ngunit natikman na niya ang unang tagumpay laban kay Isabella Blackwood.Ngayon, kailangan niyang magpatuloy sa kanyang paghihiganti—hindi lamang laban kay Isabella, kundi laban sa buong pamilya na inagawan siya ng lahat.Habang palabas na sila ng mansion, tumigil si Mr. Bennette at nagsalita ng seryoso."Miss Victoria, ang susunod mong hakbang ay maselan. Hindi lang si Isabella ang kalaban mo, kundi pati ang mga Wolfe."Napatingin si Victoria kay Mr. Bennette, ang kanyang mukha’y puno ng determinasyon."Alam ko, Mr. Bennette. Hindi ako natatakot. Alam kong nasa tabi mo ako, at may hawak na akong testamento mula sa aking ina. Ito ang magiging sandata ko laban sa kanila."Sumang-ayon si Mr. Bennette, ngunit nagbababala pa rin ang kanyang tinig. "Oo, ngunit si Damian Wolfe ay hindi simpleng tao. Malawak ang kanyang impluwe
"Victoria Sterling!"Malamig na sigaw ni Damian Wolfe, tila puno ng galit habang mahigpit na sinasakal si Victoria Sterling. Nakahiga siya sa malaking kama, walang kalaban-laban, at hirap na hirap makahinga na siyang pinanghihinaan na ng loob.Ang mga mata ni Damian ay nagliliyab sa galit, ang kanyang mga kamay ay tila bakal na humahawak sa leeg ni Victoria, walang balak na pakawalan siya.Hindi ako makahinga!Nagising si Victoria sa gitna ng kaguluhan, hiningal at naguguluhan sa kung ano ang nangyayari. Pakiramdam niya’y unti-unting nauubos ang oxygen sa kanyang katawan. Instinct ang nagdala sa kanya para labanan at pilit na tanggalin ang kamay ni Damian sa kanyang leeg, pero walang balak ang lalaki na bitawan siya. Nagiging malabo ang kanyang paningin at pakiramdam niya’y mawawalan na siya ng hininga."Bang!"Biglang bumukas ang pinto at mabilis na pumasok si Henry, ang housekeeper ng Wolfe Residence. Natahimik ito sa nakita at mabilis na humawak sa braso ni Damian."Sir, tama na! M
Pagkatapos lumabas ng elevator, si Victoria Sterling ay saglit na tumigil nang makita si Isabella Sterling, ang kanyang half-sister, na nakatayo sa kanyang daraanan, may nakakalokong ngiti sa labi."Victoria, aalis ka na ba?" tanong ni Isabella, ang tono ng boses ay naglalaman ng pahiwatig ng panunuya.Napairap si Victoria, ngunit ngumiti rin siya, puno ng sarkasmo ang tonong isinagot si Isabella."Isabella, I don’t know that you are still here. And sa pag uugali mo wala man lang nagbago, mahilig makialam sa buhay ng mga tao.”Nakita ni Victoria kung paano nagbago ang ekspresyon ng mukha ni Isabella—napalitan ng galit, ngunit mabilis niyang pinilit na bumalik sa kanyang peke at kaawa-awang anyo."Ate, nag-aalala lang ako sa'yo. Alam kong napakahirap ng araw na ito para sa'yo." Naging mahina ang boses ni Isabella, tila inaangkin ang papel ng isang mabait na kapatid.Pero si Victoria ay hindi natitinag. Pakitang-tao lang 'yan, naisip niya. Wala siyang ibang hangad kundi pagtawanan ang k
Victoria is getting anxious while thinking the hands of Damian wrap around her neck. Yet sinasabi ng kanyang isip na lumaban at alam niyang hindi pa siya handang mamatay.Sa kabila ng pananakit at takot, may natitira pa siyang lakas upang labanan.Sa gitna ng hirap na paghinga, sumulyap si Victoria kay Damian, ang kanyang mga mata namumula, puno ng galit at poot."Damian, If you killed me. I’ll make sure that everyone around here and us will remembered that I am your one and only lovely wife.”Napangisi si Damian, pero mas lalong humigpit ang pagkakahawak sa leeg ni Victoria."Victoria, you didn’t have the guts to be in our family. And trust me, pag namatay ka, I’ll just throw it somewhere that you deserve. Hell.Bigla na lamang napangiti si Victoria sa sinabi ni Damian.Nabigla si Damian sa reaksyon ni Victoria at tumaas ang kilay niya."Anong nakakatawa sa sinabi ko?!" tanong niya, galit na galit."Kahit anong gawin mo, Damian, hindi mo ako matatakasan. I am the legal wife and I kno