Kabanata IV

Galit na galit si Isabella Sterling nang marinig ang mga sinabi ni Victoria Sterling. Piniga niya ang kanyang palad gamit ang kanyang mahahabang kuko, at ang kanyang dibdib ay mabilis na nagtaas-baba sa galit.

Sa isang iglap, itinaas niya ang kanyang kamay at malakas na sinampal si Victoria sa kanang pisngi.

"Pak!"

Narinig ang malutong na tunog ng sampal na tumama sa mukha ni Victoria. Agad na may dugo na pumatak mula sa gilid ng kanyang bibig, palatandaan kung gaano kalakas ang sampal ni Isabella.

Ngumisi si Isabella, puno ng galit, at iniutos sa mga katulong sa di-kalayuan,

"Kayo! Buhatin niyo siya at hawakan nang mahigpit!"

Nabulag si Victoria mula sa lakas ng sampal, at ang kanyang paningin ay naging itim. Tila nabigla ang katawan sa lahat ng physical na naramdaman niya mula kay Damian at ngayon kay Isabella.

Hindi nag-aksaya ng oras ang mga katulong, agad nilang hinawakan ang kanyang mga braso upang hindi siya makagalaw.

Ang mga mata ni Isabella ay tila naglalabas ng apoy, at piniga niya ang baba ni Victoria nang malakas, pinilit siyang itaas ang kanyang ulo.

"Ano ngayon? Napakatapang mong magsalita kanina, hindi ba? Sige, magsalita ka ulit!" galit na sigaw ni Isabella habang itinaas muli ang kanyang kamay, handang sampalin si Victoria muli.

Ngunit, sa kabila ng sakit, tumitig si Victoria kay Isabella, ang kanyang mga mata kasing lamig ng yelo.

"Alam mo ba ang motto ko sa buhay?" tanong ni Victoria, habang pinipilit niyang ngumiti, kahit na may dugo sa gilid ng kanyang labi.

“If someone offends me, I will repay him tenfold.”

Isang maliit na ngiti ang lumitaw sa mga labi ni Victoria. "Hangga't buhay ako, Isabella, kahit saan ka pa magtago, hahabulin kita. At babayaran mo lahat nang ginawa mo sa akin."

Napako si Isabella sa mga titig ni Victoria, tila nasindak sa determinasyon ng kapatid. Ngunit mabilis siyang nakabawi, nagngangalit ang ngipin.

"Hindi mo ako matatakot sa mga salita mong walang kwenta, Victoria! Akala mo ba natatakot ako sa isang katulad mo?"

Kasunod ng mga salitang iyon, ilang beses pa muling sinampal ni Isabella si Victoria.

Hanggang sa namaga ang mukha ni Victoria, parang ulo ng baboy sa laki ng pamamaga. Nang mapagod na si Isabella sa pananakit, ipinagpag niya ang kanyang mga kamay, tila nakuha na ang gusto niyang galit.

"Narinig mo ba ang sinabi ni Damian kanina?" tanong niya, may ngiti ng tagumpay sa kanyang labi.

"Oo, ang sabi ng Young Master ay hubaran siya at itapon palabas," sabi ng isang katulong, na nakayuko ang ulo.

Ngumiti si Isabella habang hinaplos ang kanyang pulso, na napagod sa dami ng sampal na ginawa niya.

"Ayos na iyon," sagot niya, bago tumalikod at naglakad palayo, ang takong ng kanyang sapatos ay tumutunog sa sahig na marmol.

Hubad si Victoria maliban sa manipis na silk underwear na halos hindi na natatakpan ang kanyang katawan. Nakatungo siya, nakapikit ang mga mata. Alam niyang wala siyang laban ngayon, kaya hindi na siya lumaban.

“Mananatili akong buhay,” naisip ni Victoria. Mas mahalaga ang buhay kaysa sa lahat ng ito.

Dinala siya ng mga katulong palabas ng mansion. Kahit na sila’y nagagalit din kay Victoria, hindi sila sumobra sa kanilang aksyon dahil sa respeto sa kanya bilang dating asawa ng Young Master.

Sa buong daan, tahimik ang paligid, maliban sa dalawang katulong na nagbuhat sa kanya.

Samantala, ang  Mayordoma ng bahay ay kumatok sa pinto ng opisina ni Damian Wolfe. Mula sa loob, narinig ang malamig na boses ni Damian.

"Pumasok ka."

Pumasok ang tagapamahala at tumungo, "Master, naisakatuparan na po ang inyong utos. Nailabas na po si Miss Victoria."

Nakatutok si Damian sa kontratang hawak niya, hindi man lamang tumingin sa tagapamahala. "Wala ba siyang sinabi?" malamig niyang tanong.

"Wala po," sagot ng tagapamahala, nakayuko.

Isang malamig na tawa ang tumakas mula sa labi ni Damian.

"Make sure to leave any traces. I don’t want that woman in my house and in my sight.”

Nanginig ang tagapamahala sa takot, agad na sumagot, "Opo, Master."

Sa ibang bahagi ng lungsod, sa isang maliit na basement, nagising si Victoria mula sa bangungot na dala ng nakaraan.

"Hindi!"

Sigaw niya, mabilis na bumangon mula sa pagkakahiga at hingal na hingal.

Pumasok ang pinto ng kwarto, at nakita niya ang isang pamilyar na mukha. Si Mr. Bennett, ang dating abogado ng kanyang ina, ang pumasok, dala ang isang tasa ng mainit na tsaa at ilang Chinese medicine.

"Miss Victoria, gising ka na," sabi niya, puno ng pag-aalala.

Tinitigan siya ni Victoria, at habang bumabalik ang kanyang mga alaala, nahanap niya ang alaala ni Mr. Bennett mula sa pagkabata.

"Sino ka?" tanong niya, ang boses niya’y mahina ngunit puno ng pagka-alerto.

Ngumiti si Mr. Bennett. "Ako si Bennett, abogado ng iyong ina noong siya’y buhay pa."

Siya nga pala... naisip ni Victoria. Ang kanyang ina ay laging pinagkakatiwalaan si Mr. Bennett noong bata pa siya.

"Ikaw ba ang nagligtas sa akin?"

Tumango si Mr. Bennett. "Oo, Miss Victoria. Nang tawagan kita, isang passerby ang sumagot sa iyong telepono at sinabing nawalan ka ng malay. Huwag kang mag-alala, wala akong nakita. Isang kapitbahay ang nagpalit ng damit mo at ako lang ang nagdala sa’yo pabalik."

"Bakit mo ako tinawagan?" tanong ni Victoria, nangungunot ang noo.

Dahil ilang taon nang wala si Mr. Bennett mula sa eksena, nagtataka si Victoria kung bakit siya biglang lumitaw sa oras na ito.

Si Mr. Bennett ay humakbang palabas ng kwarto sandali, at nang bumalik siya, may dala siyang mga dokumento. "Ito ang will testament na iniwan ng iyong ina."

"Will testament?" nagtatakang tanong ni Victoria, habang binubuksan ang dokumento.

Ayon sa testament, ang kanyang ina ay iniwan sa kanya ang 15% ng shares sa Sterling Corporation, pati na rin ang dating villa na tinitirhan nito. Nang makita ang pirma ng kanyang ina, hindi napigilan ni Victoria ang damdamin niyang bumalik ang lakas at determinasyon.

"Ilang araw akong walang malay?" tanong ni Victoria, habang tahimik na sinusuri ang mga papel.

"Tatlong araw," sagot ni Mr. Bennett.

Tumayo si Victoria mula sa kama, hinigpitan ang kapit sa testamento, at malalim ang titig.

"Tatlong araw... sapat na iyon. Tapos na ang kapayapaan nila."

Matapos ang kanilang usapan, tumungo si Victoria sa pintuan. "Saan ka pupunta, Miss Victoria?" tanong ni Mr. Bennett.

Saglit na tumigil si Victoria, binuksan ang testament at ngumiti ng mapanukso.

"I’ll make them pay and get back what is mine.”

-----

Itutuloy....