Kabanata V

"Tita Luisa, anong nangyari? Hindi mo ba ako nakilala? Matagal na tayong hindi nagkita!" tanong ni Victoria Sterling, ang mukha niya ay malamig.

Nagsalita si Tita Luisa, tila nanginginig, "Miss, ikaw ba ay nagbalik?"

Lumapit si Victoria, ang kanyang mga mata ay matalim.

"Oo, nagbalik ako, at hindi ako umalis. Tita. Pakiayos ang gamit sa kwarto ko."

Nakatungo si Tita Luisa, nahihirapang magsalita.  Ang kwarto? Wala nang kwarto si Victoria dito; ang dating kwarto niya ay matagal nang inookupahan ni Isabella Blackwood. Pero sa pagkakataong ito, hindi siya makapagbigay ng opinyon.

Ang aura ni Victoria ay tila nagbago, nagiging nakakatakot at puno ng kapangyarihan.

"Sino ang nandito?" tanong ni Victoria habang pinagmamasdan ang hardin. Sa nakalipas na dalawang taon, hindi nagbago ang dekorasyon; ang bawat halaman at puno ay tila pareho pa rin sa kanyang alaala.

"Nandito po ang buong pamilya. Ang mag asawa at ang inyong kapatid," mahinang sagot ni Tita.

"Ayos lang na nandiyan silang lahat, makakatipid tayo ng oras." Ngumiti si Victoria habang naglalakad siya sa harap ng bahay, diretso papasok sa loob ng kanyang bahay na hinubog siya.

Sa loob ng sala, naroon si Isabella Blackwood, abala sa pag-aayos ng isang diyamante sa kanyang leeg.

"Mom, mas maganda ba ako sa kwintas na ito o sa isa kanina?" tanong ni Isabella, hawak ang mamahaling kwintas at nag-aadjust.

"Siyempre, mas mahalaga ang mas mahal. Kakailanganin mong samahan ang ama mo sa salu-salo, kaya dapat mas maganda," sagot ng kanyang ina na si Shien Blackwood, habang nilalagay ang isang mas mamahaling kwintas na may asul na diyamante sa leeg ni Isabella.

Nang makita ito, ngumiti si Isabella, habang binabaybay ang mga mamahaling alahas.

"Salamat, Mom. Palagi mo akong pinapaganda."

Ngunit biglang tumayo si Victoria, at pumalakpak ng tatlong beses.

"Anong masayang pamilya! Ang saya saya ko naman sa tanawin na ito. Mr. Bennette anong palagay mo?"

Si Mr. Bennette ay nakatayo sa likuran ni Victoria, pinapansin ang saya ng pamilya. Ngunit nakaramdam siya ng galit habang tinitingnan ang masayang sitwasyon.

"Victoria! Anong ginagawa mo dito!" sigaw ni Isabella, ang kanyang mukha ay puno ng galit.

Ngumiti si Victoria ng mapanukso. "Wala akong pakialam kung ano ang ginagawa ninyo. Narito ako para kunin kung ano ang akin."

"Sino ka para magtanong? Wala kang karapatan dito!" galit na sabi ni Isabella.

"Magsalita ka, Isabella," sagot ni Victoria habang binibigyang-diin ang kanyang punto.

"Ito ang tahanan ko at magbabalik ako dito."

Ngunit hindi natitinag si Isabella. Mabilis siyang lumapit at sinubukang kunin si Victoria, subalit umiiwas si Victoria sa kanyang pagkakahawak. Sa isang mabilis na galaw, nahulog si Isabella sa sahig.

"Aray!" sigaw ni Isabella habang nadadapa.

Ngumiti si Victoria, hawak ang kwintas na kinuha niya mula kay Isabella. "Kung maaalala ko, ang kwintas na ito ay dapat sa akin, di ba?"

Ngunit tila nag-alangan si Isabella at nagtaas ng kamay. "Walang kwintas na sa'yo, Victoria! Ibalik mo 'yan!"

Ngumiti si Victoria, habang dahan-dahang pinapanood si Isabella na nagagalit. "Sabi mo, wala kang sapat na pera para bumili ng damit, kaya pinagsabay-sabay mo ang lahat sa akin. Paano ka naging mayaman ngayon?"

Tumayo si Isabella, nanginginig ang katawan at humahaplos sa kanyang pisngi. "Ibalik mo ang kwintas ko, o tatawag ako ng pulis!"

Ngumiti si Victoria, nakaupo sa sofa at pinapadaan ang tingin sa kanilang tatlo. "Hindi mo ba natatandaan ang sinabi ko? Baka magalit ako sa iyo, Isabella."

Napansin ni Isabella ang takot na lumalabas mula sa mga mata ni Victoria.

"Tatlong araw na ang nakalipas, sinabi mong, 'Babayaran kita sa utang mo ng kalahating buhay.' Maghanda ka," banta ni Victoria.

"Makinig ka.  Ang mga asul na diyamante ay bihira, at bawat isa ay may natatanging numero. Kaya, Isabella, kung ito ay sa iyo, dapat alam mo ang numero," sabi ni Victoria na may ngiting nanghahamon.

Ngunit napakunot ang noo ni Isabella. "Ano? Anong numero? Ang mga diyamante ay may numero? Hindi ko alam 'yan!"

"Oh, Don’t have any idea, hmmm?" Ngumiti si Victoria. "Wala kang pakialam sa numero, ngunit dapat mayroon kang certificate na pag aari mo ito. Kapag dumating ang pulis, kunin mo ang certificate."

Mabilis na nataranta si Isabella, nagmamakaawa. "I... I... wala akong sertipiko."

"Nawala?" tanong ni Victoria, nakangiti habang tinutukso si Isabella.

"Walang problema, nakaaudit naman ito, kaya madali itong mahahanap."

Habang tinitingnan ni Victoria ang reaction ni Isabella, natagpuan niya ang lakas at kapangyarihan na dati ay wala siya. Ang lakas na siyang kinuha sa kanya ng bawat taong ito.

Nag uumpisa pa lang si Victoria at alam niya sa sarili niya na hindi ito matatapos hanggat di naibibigay at naibabalik ang sakit at poot na pinaramdam nila.

----

Itutuloy...