Ups and Downs of Love

Corner Stone Advertising Agency Iyan ang ngalan ng kumpanya na hindi nangahas na tanggapin ako. Pagkatapos ng apat na taong pagtanggap sa mga linyang “Tatawagan ka na lang namin” o ang pinakamasakit, “Napag-utusan lang kami,” ay napalitan na rin ng "Congratulations! You're hired!" This is the new beginning I’ve been waiting and praying for the last four years. Pagkatapak ko sa elevator, nakadama ako ng adrenaline rush. Hinding-hindi ko ipapahiya ang kumpanya na ‘to. They may not know it but I owe them big time. Dahil sa kumpanya na ‘to, maraming pinto na punung-puno ng mga oportunidad ang magbubukas para sa akin at lahat ng ‘yon ay papasukin ko. I held my head h

7am nang mag-ring ang alarm clock ko. I need to be at the restaurant before 10am. I sent Ma'am Merriam the plates I made and thankfully, she gave me a go signal to present them. I also sent Mr. Tavarella the templates I made, though I'm not expecting he'll reply or even see those dahil busy siya for his upcoming event. Dahil ako lagi ang nauunang magising, ako na rin ang laging nakaatas na magluto ng umagahan namin ni Ada. She usually wakes up thirty minutes after me. Nagsimula na akong magdikdik ng bawang dahil isasangag ko ang natirang kanin kagabi. Pagkatapos, nagprito na ako ng bacon at itlog. "Aba, ang bango naman." Muntik ko na maihagis 'yong bacon na piniprito ko dahil bigla ba namang lumitaw si Ada. "Sige, Ada. Manggulat k

Pierre's statement made it difficult for me to sleep well. Seryoso ba siya noong sinabi niya 'yon? Bakit niya naman gagawin 'yon? Hindi niya ba nahahalata na kahit na katiting na atensyon o pake galing sa kanya ay ayaw ko? He's only making a fool of himself. I stood as my alarm clock beeped. Laking gulat ko naman nang makita ko na nagluluto na si Ada ng almusal. "Well, what a surprise." Nilapitan ko siya at ngumisi. "Well, its about time, Ada." Inirapan naman niya ako't ibinalik ang atensyon sa piniprito niyang tapa. "Concerned lang ako sa 'yo, Calli. After what happened last night, alam ko na hindi ka nakatulog ng ayos." She read my mind correctly, making me heave a heavy sigh.

Patuloy pa rin ang pag-echo nang mga huling salita ni Lev sa akin. Ngayon, hindi ako makapag-concentrate sa trabaho. Bakit parang ganun-ganun na lang kung pagsalitaan niya ang mga Rouiller? May galit din ba siya sa kanila? Ano ang ginawa nila kay Lev? "Calli." Muntikan na akong atakihin sa puso dahil sa tumawag sa akin. Nilingon ko kung sino ito at si Mr. Sefiro pala na nakakunot ang noo ngayon sa akin. Tumayo ako at napa-bow pa dahil sa hiya. "May problema ka ba, Calli?" Naningkit na ang mga mata ni Mr. Sefiro. Umiling ako. "Nako, wala po. Nag-iisip lang po ako ng templates." Napatango na lang si Mr. Sefiro. "Well, ala sais na. Take the day off."

I had no choice, wala akong kawala kay Lev. I did his invitations and finished them yesterday, a week before his charity ball. Ang huli namin na pagkikita ay dalawang linggo na 'ata ang nakakaraan. His last statement has been residing on the back of my mind. "I'm so excited," kanta ni Millie habang nag-aayos ng kanyang gamit. Of course, who wouldn't be? Dahil natapos na ang mga invitations at posters ni Lev, inimbitahan niya kami makipag-dinner sa kanya sa José. The whole Art and Production Department was invited. Ayaw ko na sana pumunta pa kaso ayaw ko naman maging kj at baka mamaya kung ano pa isipin ni Lev. So, with a heavy heart, I agreed to join them in José. It was just a taxi away from our building. Nakarating kami doon nang mag-alas siete ng gabi. Sinalubong kami ni