03

7am nang mag-ring ang alarm clock ko. I need to be at the restaurant before 10am. I sent Ma'am Merriam the plates I made and thankfully, she gave me a go signal to present them. I also sent Mr. Tavarella the templates I made, though I'm not expecting he'll reply or even see those dahil busy siya for his upcoming event.

Dahil ako lagi ang nauunang magising, ako na rin ang laging nakaatas na magluto ng umagahan namin ni Ada. She usually wakes up thirty minutes after me. Nagsimula na akong magdikdik ng bawang dahil isasangag ko ang natirang kanin kagabi. Pagkatapos, nagprito na ako ng bacon at itlog.

"Aba, ang bango naman."

Muntik ko na maihagis 'yong bacon na piniprito ko dahil bigla ba namang lumitaw si Ada.

"Sige, Ada. Manggulat ka pa," sabi ko at pinatay na ang gas stove. "Ba't ang aga mo 'atang nagising?"

Si Ada naman ang gumawa ng coffee namin na iced almond coffee. Nilagay ko na sa plato ang mga naprito kong itlog at bacon. Naglagay na rin si Ada ng mga pinggan at kutsara't tinidor.

"Gumising ako ng maaga para tulungan ka maghanda." Tinuturo pa ako gamit ang tinidor niya. "Have you decided on what you're wearing? What if he's the man of your dreams? This is a once in a lifetime chance."

Nasapo ko naman ang noo ko. Hindi ko alam kung saan niya nakukuha 'yang mga ideya na 'yan. My relationship with Mr. Tavarella is only professional. My plates's already full, I don't think 'dating' can fit in it.

"C'mon, kahit para sa katuwaan lang." Tumaas naman ang isa kong kilay. "Let me pick out a dress for you and do your make up."

"Male-late ka sa trabaho. Pastry chef ka pa naman, in demand ka sa bistro na pinagtatrabahuan mo."

"Calli, I'm not the only pastry chef there. Bilis na, 'wag ka na maging killjoy."

Napairap na lang ako sa hangin dahil sa kakulitan ni Ada.

"Sige na, oo na," and raised my hands in defeat, "you win."

*****

"Make one more twirl," utos ni Ada.

Halos mahilo na ako kaka-utos ni Ada na mag-twirl ako.

"Hindi pa ba okay? 8:30 na, I need to be there before 10."

Pinasadahan ulit ako ng tingin ni Ada mula ulo hanggang paa at isang ngiti ang lumitaw sa kanyang mukha kasabay ang pag-thumbs up sa 'kin.

"You look stunning, Calli, my dear," pagpupuri niya. "Bagay sayo ang nude dress. It suits you well. Also, love the nude block heels. What a sophisticated woman you are!"

Natawa na lang ako't napailing sa mga salitang lumalabas sa bibig ni Ada. Naka-ponytail ang buhok ko at naka-curl ang dulo nito. She let my curtain bangs drape on my face naturally. Minake-up-an niya rin ako ng very light, enough to accentuate my features.

"Thank you."

I checked my phone and the Grab I booked will be here in a few minutes. I want this meeting with Mr. Tavarella to go well. Baka dahil dito, mai-recommened niya pa ko sa mga bigating kakilala niya. This'll spike up my career. Then, my phone beeped. Nandyan na 'yong Grab.

Nagpalaam na kami ni Ada sa isa't isa at nagbeso.

"Ikwento mo sa 'kin lahat ng detalye mamaya," pagpapaalala niya.

"Opo, opo. Dinner's on me."

*****

Nang makarating ako sa restaurant na José, I was in awe of the its beauty. Nadadaanan ko lang 'to on my way to work. Ganito pala itsura sa loob ng lugar na 'to. Ang sosyal dito! 'Yong mga upuan nila ay mga purple velvet couch na mukhang trono. 'Yong mga lamesa naman mga clear glass. The place was quite packed. There were also hanging chadeliers. Pakiramdam ko tuloy hindi ako bagay dito.

Naupo na ako at agad na lumapit ang isang waiter sa 'kin.

"Bonjour, madamemoiselle. Here's the menu. We have an array of French appetizers, main course dishes, desserts, and also beverages ranging from tea to wine."

So, French-owned pala ang restaurant na 'to? Nginitian ko ang waiter at inilapag sa mesa ang menu na inabot niya.

"Maybe later. May hinihintay pa kasi ako."

Nginitian naman niya ako at nag-head bow pa siya bago umalis. Tinignan ko ang menu at wala naman akong maintindihan sa mga nakasulat.

Halos lumuwa ang mata ko sa presyo ng mga pagkain. 500 pesos para sa tatlong slice ng steak? I can't afford even one dessert. Nag-search ako ng masarap na French cuisine para kung dumating na si Mr. Tavarella at umorder na kami ng pagkain ay may masabi ako.

I anxiously glanced at my phone. 30 minutes na akong naghihintay kay Mr. Tavarella. Hindi naman traffic noong papunta ako dito. Ano na kaya nangyari sa kanya? Nahihiya na tuloy ako dahil kanina pa ako tinitignan noong ibang waiter. Hindi naman ako maka-order kasi 'di ko naman afford.

"Ms. Montecillo?"

A deep baritone voice caught my attention. Dahan-dahan kong inangat ang ulo ko and my jaw dropped at the sight in front of me.

His hazel brown-eyes staring at me sent shivers down my spine. He has a protruding Adam's apple. He has no facial hair, mukhang bagong shave. His black hair reached his ears. His fit black polo shirt defined his muscles. His overall physique was breathtaking. Kung gwapo siya sa picture, mas gwapo pa siya sa personal.

"Ms. Montecillo?" tawag niya ulit that made me snap back to reality.

Shit, nakakahiya. I felt myself blush because of embarrassment. I bit my lower lip and silently chastised myself for my wandering thoughts.

"Mr. Tavarella?"

Tumango naman siya and flashed his pearly white teeth. Inabot ko ang kamay ko para makipag-kamay at tinanggap naman niya 'to. His grip was firm. His hands were rough.

"Sorry for being late. I was caught in a traffic jam. Let me order something for us."

Aapila sana ako kaso kumindat siya and mouthed "I got this." Pumayag na din ako kasi nagugutom na talaga ko at wala rin naman akong ibabayad.

What's odd is I think I already saw him. Parang may kamukha siya pero 'di ko lang ma-point out kung sino. I just shrugged the thought off. Malalaman ko rin siguro sino 'yon... Eventually. Nagtawag na siya ng waiter.

"I'll have the Chicken Marengo and Ms. Montecillo will have..."

He glanced at my direction, I've practiced how I'm going to say it, "I'll have the Poulet Chasseur." Sinulat naman noong waiter 'yong order namin sa maliit niyang notebook bago umalis.

"Mr. Tavarella..." panimula ko and he smiled at me and shook his head.

"Please, call me Lev. Mr. Tavarella makes me feel old."

Giggling, I nodded. "Well, you may call me Calli."

While waiting for our food, nilabas ko ang mga invitation na na-print ko.

"Ah, I saw these," sabi ni Mr. Tavarella-Lev habang tinitignan ang mga designs. "What can I say? I'm really impressed. Nahihirapan tuloy ako pumili," and he let out a deep chuckle.

Nabuhayan naman ako ng pag-asa. Ito na ang break sa career ko na matagal ko nang inaasam.

"Ito, gusto ko 'to for my invitation," sabi niya sabay turo sa black and silver design, "simple yet elegant," dagdag niya pa.

Ibinalik naman na niya sa 'kin ang mga designs at itinabi ko na ang napili niya.

"Also, may mga pictures ako na gusto ko sana idagdag sa invitations and posters. Okay lang ba na ikaw na magsabi sa Art department?"

Tumango ako, mentally taking note of what he's saying.

After 30 minutes of business talk, dumating na ang mga inorder namin. Grabe, ang bango at nakakaengganyo kainin.

"The food is on the house, compliments of Mr. Zion."

"Please send him my thanks. Also, pakisabi na kung may oras siya, pumunta siya dito para makilala si Ms. Montecillo. She can help in redesigning the menus."

"Will do, sir." Nag-head bow na sa amin ang waiter at umalis.

"You didn't have to, but I appreciate it so much."

Nginitian naman niya ako.

"No worries. You deserve it, ang galing mo kaya."

Naramdaman ko naman ang pag-init ng mga pisngi ko.

"Kilala mo 'yong may-ari?" I asked out of curiosity.

"Yup. 'Yong Zion, 'yon ang anak ng may-ari. He's the executive chef here and a close friend."

Tumango-tango naman ako sa impormasyon na nalaman ko. Nagsimula naman na kaming kumain at grabe, ang sarap ng pagkain.

"Calli," pukaw ni Lev sa atensyon ko, "I'd like to invite you sa gallery bukas, if you don't mind. I'd like to show you around baka may gusto kang idagdag sa invitation and posters."

"Hindi ako sure, e. May work din kasi ako. Kakasimula ko lang kasi sa trabaho. Actually, this is my second day sa work."

"I'll talk to your boss-"

"Nako, hindi na kailangan. Ako na bahala kumausap kay Mr. Sefiro. Nakakahiya naman."

"Non-sense. Ako na bahala, basta tomorrow, we'll go to the gallery."

Tumikhim na lang ako.

"Also, may we exchange numbers?" Napakurap-kurap naman ako sa tanong niya.

"But I already have your number. 'Yong binigay ni Mr. Sefiro."

"That's for corporate purposes. I want you to have my personal phone number para ma-prioritize kita."

Tumango ako and we exchanged numbers and I named him Lev on my phone.

"Lev, maraming salamat sa oras mo. Pangako, pagbubutihin ko ang paggawa ng designs para sa event mo. If you don't mind, mauuna na 'ko, pupunta pa kasi ako ng opisina."

"The pleasure is mine, Calli. Hatid na kita."

Natulala naman ako sa sinabi niya. Ako? Gusto niya ihatid?

"Nako, hindi na. Abala pa sa 'yo. Ayos lang ako, mag-ga-Grab naman ako."

He smiled and shook his head.

"I insist, Calli. I wanna make sure you get there safely."

My cheeks started to heat up and I could feel my heartbeat quickening. He's kind pero ayaw ko naman abusuhin. Umiling ako at tinanggihan pa rin siya.

"Teka nga, dadaan pala ako doon dahil kakausapin ko si Mr. Sefiro." Sinimulan niyang paikutin ang susi ng sasakyan niya sa kanyang daliri. "Kaya sumabay ka na, Calli. We're going to the same place."

Dahil talagang mapilit siya at pupunta na rin naman siya doon, pumayag na ako.

"Nice. Wait here, I'll get my car."

Kumalabog na ang puso ko. Ano ba 'tong nararamdaman ko? Normal ba 'to? Contain your emotions, Calli. Walang malisya 'yan.