04

Papunta na kami ngayon sa opisina at tanging tunog lang ng mga sasakyan sa labas ang maririnig sa loob ng sasakyan ni Lev. Ako ang unang bumasag ng katahimikan.

"Nabasa ko sa isang article na ikaw ang manager ng Le Grand Ciel-Muntinlupa. Kumusta naman?"

For a moment, a dark expression passed through his eyes, then, his eyes softened as he smiled.

"Ayos naman. I'm really... Uh, happy that I get to be the manager of one of the prestigous hotels here and abroad."

"Sa charity ball mo, invited ba 'yong mga may-ari ng hotel?"

Umiling naman siya.

"Hindi naman kami ganoon ka-close. I invite them, but they never respond. Kinda rude, huh?"

If you only knew the people you're working for are the reason for my missery years ago. I shivered with annoyance.

"Huwag mo sana masamain ang tanong ko, I'm just curious." Nilingon ako ni Lev habang traffic at nakahinto ang sasakyan. "May boyfriend ka na ba?"

My mouth dropped open. So much for the professional relationship.

"Uh, wala," simple kong sagot.

"Nakakapagtaka lang na single ka pa hanggang ngayon." Napataas naman ang kilay ko,."

"Don't get me wrong, but women like you should be married by now."

I was somehow offended at what he said.

"I'm not like most women, Mr. Tavarella," I couldn't help the annoyance in my voice. "I'm too busy with my career."

Isang ngiti ang iginawad niya sa 'kin, tila ba natutuwa pa siya sa pagkairita ko.

"Mr. Tavarella, huh?"

Kumunot naman ang noo ko sa kanya. I don't get him. Hindi ba masyadong personal 'yon para tanungin niya? Samantalang kakakilala lang namin? What a jerk!

Noong huminto na kami sa labas ng opisina ko, bumaba na kaagad ako. Naiinis ako sa kanya. Hindi ko alam bakit, pero, gosh, I can't help but be pissed!

"Salamat," sabi ko pagkalabas niya ng sasakyan niya.

Sinimulan ko na tahakin ang pinto papasok ng opisina nang may humawak sa palapulsuhan ko. Hinarap ko kung sino ito at laking gulat ko na si Lev ito. How did he get here so fast? Matalim kong tinitigan ang kamay niyang nakahawak sa 'kin na naging dahilan ng agaran niyang pagtanggal dito.

"Calli, I'm sorry." Bumuntong hininga siya at pinasadahan ng kanyang kamay ang buhok niya. "That was rude of me to say something like that. Please forgive me."

Bumuntong hininga na rin ako. "Sige na, okay na."

Umaliwalas muli ang mukha niya. My heart softened for him. Sabay kaming nagtungo sa floor na pinagtatrabahuan ko. Pagkabukas ng elevator, agad kaming sinalubong ni Shanon.

"Mr. Tavarella," bungad niya at abot hanggang langit ang kanyang ngiti. "What a delight to see you here again."

Nagsimula na ako maglakad papunta sa cubicle ko. I can tell that she's flirting with him. Is that the effect of Lev Tavarella on women? Ipinagkibit balikat ko na lang ito.

Nakita ko na sinamahan ni Shanon si Lev hanggang sa tapat ng opisina ni Mr. Sefiro. Nagtama ang mga paningin namin ni Lev at isang ngiti ang iginawad niya sakin.

Sige, maybe I judged him too quickly. I'm guilty as charged. Nginitian ko din siya pabalik. Iginugol ko ang oras ko sa paggawa ng templates ng posters at banners ni Mr. Tavarella. Natigil lang ako nang bumukas ang pintuan ng opisina ni Mr. Sefiro. Nagkamayan sila at napalingon sila sa gawi ko. Kumalabog ang puso ko nang maglakad sila papunta sa direksyon ko.

"Calli," tawag ni Mr. Sefiro na nakapagpatayo sakin, "Mr. Tavarella told me how satisfied he is with your work and he's looking forward to working with you again."

I mentally did a victory dance. Lord, ito na po ba 'yung matagal ko ng pinapangarap?

"I just want to say how proud I am to have you on this agency."

Napa-head bow naman ako sa kanila at panay ang aking pasalamat.

"Also, sinabihan ako ni Mr. Tavarella na pupunta kayo sa art gallery niya tomorrow. You're free to accomodate Mr. Tavarella tomorrow."

"Maraming salamat po, Mr. Sefiro."

"So, everything's set. If you'll excuse me, I have other matters to attend to," tinanguan naman kami ni Mr. Sefiro, "again, good work, Calli, and thank you, Mr. Tavarella."

Nang makaalis na si Mr. Sefiro, hindi ko mapigilan na lumundag dahil sa tuwa. My officemates glared at me kaya nag-peace sign ako sa kanila.

"Well, congratulations, Calli."

"Nako, salamat talaga, Lev. You don't know how big of a help you are. Grabe, hulog ka ng langit."

Natawa naman si Lev at napakamot sa batok niya, tila hindi sanay na makatanggap ng papuri. Hindi ko na mapigilan pa ang sarili ko sa pagsasabi ng kung ano-ano dahil sa tuwa.

"I'm just a client. What got you this is your talent and wit."

"Salamat talaga." Hindi ko alam kung pang-ilang salamat ko na ba 'yan sa araw na 'to.

"I'll go ahead, Calli. I'll pick you up at 10am, then we can have lunch at Josè. I'll introduce you to my friend na pwede mo rin maging client."

"Nako, magga-Grab na lang ako. Nakakahiya na, Lev."

"Non-sense. Just text me your address and I'll pick you up."

Hindi ko na pinilit pa ang gusto ko dahil baka magbago pa ang isip niya. Grabe, hindi pa nga ako tapos kay Lev, may panibago na ulit akong kliyente.

Pagkapasok ni Lev sa elevator, agad akong nilapitan ni Shanon na nakataas ang isang kilay. Nakapameywang siyang tumayo sa harapan ko.

"Ms. Montecillo," rinig na rinig ang inis sa boses niya, "I heard you call Mr. Tavarella by his first name. Ganyan ba ang mga professionals ngayon?"

"Pero siya naman ang nag-insist—"

"Kahit na. Be professional, Ms. Montecillo. Baka gusto mo i-report ko 'yan kay Mr. Sefiro."

Aapila pa sana ako kaso ayoko masira ang masaya kong moment. Breathe in, breathe out.

"Noted, Ms. Gueverra. Pasensya na po."

Pinasadahan niya ako muli ng tingin bago ako tinalikuran. Grabe siya, nagselos kaagad.

*****

"Woah, ano meron? 'Di ko naman birthday ah." Sabi ni Ada pagkapasok ko ng apartment namin.

Mga 8PM na rin ako nakauwi. Marami-raming tao sa mall kanina kaya mahaba pila sa mga pinagbilhan ko.

"Salamat sa tulong ha." Sabi ko pagkalapag ng 2 box ng J.CO Donuts at KFC bucket sa dining table.

'Di man lang ako tinulungan. Hirap na hirap pa naman ako bitbitin 'yung mga pagkain na binili ko pati bag ko. I was shocked that Mr. Sefiro gave me an advance. Nagbayad na daw si Mr. Tavarella kaya daw may advance ako.

Dudukot na sana si Ada ng chicken nang paluin ko ang kamay niya. Nag-pout naman siya sakin na parang bata at hinimas ang kamay niya na pinalo ko.

"Mamaya na. Magbibihis na muna ko." Pagtataray ko.

"Ang bully mo talaga, Calli." Sabi niya at umirap din sakin. Natawa na lang ako sa kanya at pumunta na ko sa kwarto ko.

I changed into sweats and a t-shirt and put my hair in a bun. Pagkababa ko, may mga nakalagay na plato at utensils na sa mesa pati may nakahain na kanin na din. Pagkatapos, nagsimula na kaming kumain and I told her in-detail everything that happened.

"So," her eyes twinkled with amusement, "pogi nga?"

Nasapo ko ang noo ko. Was she even interested with my victory today?

"Ada, did you listen to every word I just said?" Tumango naman siya. "Iyon lang ba ang itatanong mo?"

"Just skip the boring part, mas interesado ako kay Mr. Tavarella." A hint of amusement crossed her eyes.

Napailing na lang ako.

"In all honesty, yes. I find Mr. Tavarella handsome."

I nearly blushed as I remembered how I drooled upon seeing him for the very first time. Napailing ako dahil sa kahihiyan.

"Mas chance ba na—"

"Ada!" Saway ko sa kanya.

She raised her hands in defense. "Malay mo lang naman 'di ba?"

"No, Ada. 'Di ba sabi ko sayo strictly professional lang ang relationship ko with him? That goes for other clients as well."

Nagkibit balikat na lang siya, dropping the conversation. Tumayo na 'ko't inilapag ang plato ko sa sink at sumunod na din si Ada.

After washing the dishes, I proceeded to my room to polish the templates for Mr. Tavarella's charity ball. At kung sakali man na pumayag 'yong kaibigan niya na magpagawa ng menu, I prepared some templates as well. Natigil ako nang may mag-doorbell. 9PM na, who could that be?

Lumabas ako ng kwarto para tignan kung sino iyon.

"What on Earth are you doing here?!" It was Ada's voice.

Kaagad akong lumabas para daluhan siya at nagulat kung sino ang sinigawan niya.

"Hindi ba sabi ko sayo ayaw na kita makita pa kahit kailan? Alin sa mga salitang 'yon ang hindi mo maintindihan? Tell me so I can g****e translate it in French."

"Calli, please, hear me out."

Gusto ko sabunutan ang sarili ko dahil sa inis. Hindi ko alam paano ko iintindihin 'tong si Pierre. Bakit ba ayaw niya akong layuan? Bakit ba ayaw niya akong tigilan?

"Hear you out? You must be joking, Mr. Rouiller," Ada let out a bitter laugh, "wala 'yan sa bokabularyo mo!"

May mga kabataan na napadaan sa bahay namin at tumigil sa 'di kalayuan para makiusyoso.

"Ada, ako na bahala. Pumasok ka na sa loob." bulong ko kay Ada, trying to keep my cool.

Tinitigan niya muna ko na para bang 'di makapaniwala sa sinabi ko. Bago siya umalis, inirapan niya muna si Pierre. Pagkapasok ni Ada, tamad kong hinarap si Pierre, ready to end this conversation.

"Please, Pierre, go home. I'm tired. Really, really tired. Wala akong panahon para makipaglokohan sayo."

Being the stubborn man that he is, he firmly stood his ground. "Let me talk to you—"

"Hindi ka ba pinapatulog ng konsensya mo kaya ginugulo mo ko?," hindi ko na 'ko nakapagtimpa pa, "huwag ka mag-alala, pagkaalis mo magkukunwari ako na hindi ako galit sayo para kahit papaano makatulog ka naman."

Itinuro ko na ng sasakyan niya. Isang indikasyon na gustong-gusto ko na siyang umalis.

"Umalis ka na at huwag ka na babalik dahil wala ka ng babalikan dito. It's for your own good, Pierre."

Pierre backed away and opened the driver's seat of his car. But he turned and looked at me with such authority in his eyes.

"You may think of me as an asshole, but this asshole never stopped loving you. If I have to move heaven and earth just to get you back, then I'll do it. Whatever it takes."