10

[Chapter 10]

The day of the concert came, I was wearing a simple oversize t-shirt, a pair of maong pants ang white rubber shoes. May kahabaan na rin ang buhok ko kaya maayos kong naitali iyon.

I put some light make-up, alam kong pagpapawisan ako roon dahil sa dami ng tao at mainit na rin. Joaquin said that the concert will start at 9:00 p.m. and it is already 8:00. Tumingin ako ulit sa salamin at nakita ko namang maayos ang itsura ko. I even wear the necklace Joaquin gave me. Ngumiti pa ako sa salamin, saka kinuha ang bag ko.

Me:

where r you?

Halos wala pang limang minuto ay biglang tumunog ang cellphone ko.

Love:

In front of your house.

Bahagya pa akong nagulat ng makita ko ang kotse niya sa tapat ng bahay namin, kaagad kong inayos ang sarili ko for the last time, mabilis akong lumabas at bumaba sa hagdan, I even saw Lia, hinalikan ko pa siya sa pisngi bago magpaalam sa kaniya, nagpaalam na rin ako kay Manang Kristy at kay ate Arianne.

"Hey." saad ko ng makalapit sa kaniya.

"Tagal mo ah," reklamo niya at tumawa ng marahan. "Don't think about your face Alva, maganda ka na." biro pa niya, mabilis niyang hinalikan ang labi ko bago ngumiti.

"Let's go?" tanong ko, pinagbuksan pa niya ako ng pinto, at ng makaupo ako ay bigla akong humarap sa kaniya. "Maganda naman talaga ako, since birth." biro ko pabalik para lang mapatawa kami pareho.

Wala kaming ginawa kundi magtawanan sa daan, we even play some songs, at sabay naming kinakanta iyon.

Nang makarating kami sa venue ay hindi ko maiwasang hindi mamangha sa laki nito, medyo marami na rin tao, at nagulat ako ng bigla niyang hawakan ang kamay ko.

"Baka mawala ka." ani niya para lang kiligin ako ng palihim.

"Mawala sa venue, o... Mawala sa'yo?" biro ko para lang mas higpitan pa niya ang hawak sa akin.

"Pareho, at hindi ka mawawala sa'kin, naiintindihan mo ba?" tanong niya para lang matakot ako ng bahagya dahil sa lalim ng boses niya.

Hindi ko maiwasang hindi matawa sa itsura niya ngayon pagkatapos kong tanungin iyon, hindi pa siya nakuntento ay inilingkis pa niya ang braso niya sa braso ko, sabay hawak sa kamay ko. Para mawala ang pagkabadtrip niya, ako na ang bumasag ng katahimikan sa aming dalawa.

"Anong ticket binili mo?" tanong ko ng mapansin kong papalapit na kami ng papalapit sa stage.

"VIP." sagot niya para lang magulat ako, mahal kaya ang isang ticket ng VIP!

"What?!" mahina kong sabi sa kaniya, kaya pala ay mabilis kaming nakakalagpas sa ibang mga tao.

"It's your first time, kailangan espesyal ang araw na ito, at favorite mo ring artist ang panonoorin natin." litana niya sabay ngiti sa akin, ng tumama ang ilaw sa mukha niya, ay mas lalong nanlambot ang puso ko, dahil ang taong inaasam ko lang noon, katabi ko na at hawak pa ang kamay ko. You're so lucky, Alva.

"JC," tawag ko sa atensyon niya, iyon ang tawag sa kaniya ni Manang Fe sa bahay nila. "I love you." saad ko at hinalikan siya sa pisngi, hinalikan naman niya ang kamay ko.

"I love you, everyday, Alva." sagot niya sa akin para lang mapangiti ako at matawa ng marahan.

"Wews? Totoo ba 'yan?" biro ko para lang magsalubong ang kilay niya, narinig ko rin siyang umismid at wala siyang nagawa kundi ngitian na lang ako.

"Puro naman kalokohan e'." reklamo niya para matawa kami pareho.

The concert already started, nagsimula silang patugtugin iyong Sunrise, puro lively ang mga naunang kanta, at nagsimula silang magpatugtog ng mga malumanay nilang kanta. They even play the song Araw-araw, niyakap kaagad ako ni Joaquin ng magsimula silang tugtugin iyon.

"Kay tagal... Ko nang nag-iisa, nandiyan ka lang pala..." sabay ni Joaquin sa kanta, at mas lalo pa niyang hinigpitan ang pagkakayakap sa akin.

"Mahiwaga... Pipiliin ka, sa araw-araw... Mahiwaga... Ang nadarama, sa'yo'y malinaw..." sabay namin pareho sa banda, tears started to form, napahawak din ako sa mga braso niyang mahigpit na nakayakap sa akin.

"Payapa... sa yakap... Ng iyong, hiwaga." kanta niya sa akin, hindi ko maiwasang hindi maiyak, hindi sa lungkot, pero sa sayang nararamdaman ko.

Having someone beside you, and you already feel that your are in the safe sky, kung tutuusin ay hindi mo na kailangang humiling pa ng iba. Makasama ang taong minahal mo ng lubos sa mahabang panahon ay sapat para maging masaya sa kahit anong sitwasyon.

"Love?" I said as I seek for his attention.

Inikot ko ang sarili ko at humarap sa kaniya, pinaikot ko ang mga braso ko sa leeg niya, I saw him smiled at me. Parang biglang tumigil ang mundo at kaming dalawa lang ang nandito.

"Payapa ako, sa yakap ng iyong hiwaga." sagot ko at naramdaman kong may kumawalang luha sa mga mata ko. Mabilis niyang pinahid iyon at hinalikan ang noo ko.

"At pipiliin kita, sa araw-araw, Alva. Mahal na mahal kita." ani niya sa akin at sa huling pagkakataon ay ngumiti siya, hindi ko maiwasang hindi maiyak sa harap niya at niyakap siya ng napakahigpit.

Hinawakan niya ang pisngi ko, at dahan-dahan niyang inilapit ang mukha niya, saka dinampian ng matamis na h***k ang labi ko. Tuloy-tuloy pa rin ang bagsak ng mga luha ko. Sobrang saya na makapiling mo ang taong pinakamamahal mo.

"Ate, puto-bumbong?"

"Bumili ka na ng bibingka! Ibigay niyo na sa taong mahal niyo!"

"Kakanin kayo riyan!"

I smiled as I walked from the vendors, talagang kasagsagan na ng pasko rito sa amin, napag-isipan namin ni Joaquin na umattend ng Simbang Gabi, dahil sinabi nila, kapag nabuo mo ang lahat ng misa ng Simbang Gabi, ay matutupad ang wish mo.

Napaupo ako sa bench, dahil sinabi ni Joaquin na may bibilhin lang siya, katatapos lang ng misa kaya maraming tao rito sa plaza para mamili. Biglang hinangin ang buhok ko, kaagad ko iyong inilagay sa likod ng tenga ko dahil hinangin ang ilang hibla nito. I realized that my hair grows long, halos isang taon na rin ang lumipas noong umattend kami ng concert, at kahapon ang date na iyon.

"Alva!" sigaw ng kung sino, mabilis kong iginala ang mata ko ay namataan ko kaagad si Joaquin na may dalang puto-bumbong. Napatawa pa ako ng bahagya siyang kumamot sa ulo niya.

"What?" agad kong tanong ng maupo siya sa tabi ko.

"Wala lang, gusto mo ba ng puto-bumbong?" tanong niya na parang bata sa akin.

Umirap pa ako sa ere bago ko kunin sa kaniya ang isang styrong may lamang pagkain. "Of course! It's my all time favorite, you knew that already!" reklamo ko sabay tuhog sa isa sa mga puto-bumbong, hindi talaga ako binibigo nito, napakasarap talaga!

I heard him laughed at bit, I rolled my eyes at him, at tumingin na lang sa napakagandang harapan ng simbahan na punong-puno ng mga ilaw, dahil mamaya ay pasko na.

"Love," he said. Kahit isang taon na kami, I can still feel butterflies in my stomach whenever he says our callsign.

"Yes?" I answered.

"Anong winish mo?" tanong niya sabay kain ng pagkain.

"Secret! Hindi mangyayari 'yon kapag sinabi ko!" reklamo ko sa kaniya sabay tawa.

"Hulaan ko, sana maging cum laude ka pagkagraduate mo ng college." sabi niya, pero tinaasan ko lang siya ng kilay dahil mali ang hula niya.

"Hindi mo sure!" sagot ko sa kaniya.

Joaquin passed his battery exam, pareho kaming nasa fourth year na at gragraduate na ako, habang siya ay may isa pang taon sa kolehiyo. Nakapasa na rin si Asher, and I lost contact with Harison. They said that he transferred to other school, pero bumabagabag sa akin ang bigla niyang pag-alis, ang huling pag-uusap namin ay iyong nagtalo kami tungkol kay Joaquin. I really missed him, pero hindi ko alam kung saan siya hahagilapin.

"Alva?"

"Hmm?" sagot ko ng bumalik ako sa wisyo, napahawak pa ako sa noo ko, para lang medyo magpanic si Joaquin at mas lalong lumapit sa akin.

"Are you okay?" tanong niya sa akin, tumango lang ako.

"Yes, wala naman akong nararamdaman, may naalala lang." sagot ko at ngumiti sa kaniya, marahan naman niyang hinawi ang buhok kong kumawala na naman sa likod ng tenga ko.

"Love, wait one second," he said, ibinaba niya ang pagkain at may kinuha siya sa bulsa niya sa likod.

I saw a blue box, ngumiti siya sa akin bago buksan ito, at nakita ko ang kulay gold na rose, hindi pa siya natinag at inilabas niya ang inakalang kong singsing ay isa palang bracelet! Ibinaba niya ang box, at kinuha niya ang palapulsuhan ko, dahan-dahan niyang ikinabit iyon.

It was a minimalist rose bracelet, napansin kong parang bilang lang din ang rosas na nakakabit sa mismong purselas. Binilang ko ito at napag-alaman kong 12 lang ang nandito. Mabilis akong tumingin kay Joaquin at ngumiti siya ng marahan.

"The roses represents the month that I loved you, ang isang taon ay may labing-dalawang buwan, and you know what that means?" tanong niya sabay hawak sa kamay ko. "Araw-araw, buwan-buwan, at taon-taon kitang mamahalin, sa habang buhay na tayo'y magkasama. I always loved you Alora Valine." ani niya sabay h***k sa ulo ko, hindi mo maiwasang hindi mapatingin sa bracelet.

I kissed him swiftly on his cheeks, at mabilis ko siyang niyakap at nagpasalamat sa kaniya. Hinawakan ko siya sa pisngi at tinignan sa mga mata.

"I always loved you, too, Joaquin Castriel." I said as I swiftly kiss him on his lips.

And on the 24th of December, I knew for myself that I will love him, until the last string of my heart.

"After my graduation, we should go to the beach, with Lia." I said to Joaquin, papunta na kaming school, medyo maaga kami dahil magpapapirma pa ako ng clearance sa iba kong professor, dahil ilang araw na lang ay graduation ko na.

"Umm, we'll see, it was a good idea after all." sagot niya ng hindi tumitingin sa akin.

Pumangalumbaba ako at tumingin sa labas ng bintana, hindi na ako nagulat ng hawakan niya ang kamay ko. He always do that, even though he always hold my hands everytime. Sa pagkain, sa paglalakad, sa kahit saan, hawak niya ang kamay ko.

"Joaquin, hindi naman ako mawawala sa'yo, ikalma mo." pagbibiro ko sabay ngiti sa kaniya, bigla namang lumamlam ang mga mata niya sa sinabi ko.

"Alam ko, 'di rin naman ako gagawa ng ibang bagay para lang mawala ka sa'kin, did you forgot already?" bwelta pa niya sabay h***k sa likod ng kamay ko.

"Okay, I get it, don't worry, mahal kita. Always remember that, at ano ka ba? Naging boyfriend ko ang crush ko? The hell! Mahal ako ni Lord sa part na 'yan!" I laughed, and he laughed too.

"Naging girlfriend ko rin naman ang crush ko." sagot niya para lang tumaas ang kilay ko, mabilis kong tinanggal ang kamay ko sa kamay niya.

"Utot mo may pabango! Ang dami mo ngang naging girlfriend nung high school! Tapos sasabihin mong crush mo 'ko? Suntukin kaya kita!" reklamo ko sabay pinagkrus ang mga braso ko.

Napakamot naman siya sa ulo niya, hindi niya maiwasang hindi matawa sa sinabi ko. Ano? Ibig sabihin noon ay hindi talaga ako ang crush niya noong high school?! Ugh! I hate him with love!

"'Wag ka ng magalit! Ikaw naman ang pinakamaganda sa kanilang lahat! At ikaw din ang pinakaminahal ko sa kanila!" pagbawi niya sa pagngiti niya sa akin.

Natawa na lang ako ng dipensahan niya ang sarili niya, para siyang bata! Nakarating na kami sa parking lot ng school, at mabilis kong kinuha ang tote bag ko, wala naman ng klase, pirmahan na lang ng clearance at halos lahat ng requirements ko ay tapos na, kaya pirma na lang ng professor ang kulang ko.

Kinuha ko ang clam ko at mabilis na inipit iyon sa buhok ko, hindi ko na inalintana ang itsura ko dahil pwede ko namang ayusin mamaya.

"Kita na lang tayo mamayang lunch, kasama ko si Julie para magpapirma tsaka si Marvin." I said, he already knew who is Julie and Marvin. Ang dating nag-aasaran ay ilang buwan ng nasa relasyon.

"Okay, I should go with Asher, malapit ka ng grumaduate!" ani niya sa akin at tumawa. Minsan ay napapaisip ako, dahil parang babae na rin siya makipag-usap sa akin, how cute.

"Yes! Tapos na ang college!" bati ko pabalik sa kaniya.

"Alva wait." ani niya sa akin para mapatigil ako sa pag-alis. Tinanggal niya ang clam na nakakapit sa buhok ko, maayos niyang ipinalupot ang buhok ko, at kinabit ang pang-ipit, umaawas ang buhok ko dahil mahaba na ito, hindi na katulad ng dati.

He even removed some strands of my hair in my face, at dahan-dahan niya iyong inilagay sa likod ng tenga ko. Even though he used to do some simple things, it makes my heart melts, mas nagiging caring na siya pagdating sa akin, I thanked God for giving me this man of my dreams.

"Tama na 'yan! Ang aga pa oh!" sigaw ng kung sino, at ng lumingon ako ay nalaman kong si Julie iyon na nakakakapit sa braso ni Marvin.

"Mas maaga 'yong iyo! Nakahawak agad sa braso? Akala mo naman makukuha 'yang boyfriend mo!" reklamo ko para matawa kaming lahat.

"Daming chikana na umaaligid, kaya binakuran ko na." saad niya sabay hawak ng mahigpit sa braso ng lalaki.

"Choosy ka pa, kay Marvin lang din bagsak mo." pagpapaalala ko sa kaniya noong nag-asaran sila ilang taon na ang nakalilipas.

I admit it, Marvin has this simple yet amazingly gorgeous features, siya iyong gwapong mahilig mag-aral, sinabayan pa ng height niya at magandang boses, kaya siya ang nagiging announcer sa buong university.

"Tara na, magpapirma na tayo." aya ni Julie, dahil anong oras na pala, baka hindi na naman namin mahagilap ang iba naming professor.

"Mamayang lunch na lang, love you." I said as I peck a kiss on his cheeks. Marahan naman akong kinurot ni Julie sa baywang, at sinabihan pa akong 'malantod' para lang mapatawa ako.

I waved at Joaquin as we part ways, mabilis akong sumunod sa magjowa dahil para akong epal sa maganda nilang scene.

"Bakla, magkakaklase pa rin tayo, mamaya ay mapatawan pa kayong PDA, magkarecord pa kayo bago makagraduate." paalala ko sa kanila, biglang tinanggal ni Julie ang braso niya sa braso ng lalaki.

"Oo nga 'no? Save natin sa bahay." ngisi ni Julie para lang masuka ako ng pabiro.

"Si Alora kung ano-ano iniisip! Ang dugyot ha!" bwelta pa niya para mapatawa si Marvin ng marahan dahil sa kalokohan ng girlfriend niya.

"Bilisan na natin, mamaya ay hindi pa natin mahagilap ang ibang prof, at baka mapagpabukas na naman natin ang pagpapapirma, 'yong pamasahe kong nagastos dapat ipinambili ko na lang ng manga—Aray!" napasigaw siya dahil kinurot siya ni Julie sa tagiliran.

"Mas mahalaga pa ba 'yang manga mo kesa sa'kin?!" reklamo niya para lang mapailing kaagad si Marvin.

"Syempre... Mas mahalaga ka." paglalambing pa nito para lang mapatawa ako sa relasyon nilang dalawa.

Napagdesisyunan na muna naming tumambay sa room, masyado pang maaga para maghanap ng professors, at kung papaburan man kami ng Panginoon, ay isabay na ng iba naming kaklase ang clearance namin, o kaya ay isang bagsakan sa mga professor namin.

Napaupo ako at napabuntong-hininga, tinitignan ko lang ang iba kong kaklase na abala sa kanilang mga ginagawa, I smiled. Talagang mamimiss kong itong mga taong ito, sa loob ng apat na taon sa kolehiyo, may umaalis at pumapalit. Nadadagdagan o kaya nababawasan ang mga alaala sa iisang kwarto na ito.

I missed my high school friends, If I would go back to the days that we are together, I'm proud of myself by getting out of my comfort zone. Ang isang Alva dati ay takot makihalubilo sa ibang tao, maaasahan mo kahit papaano, pero mas namamayagpag talaga ang hiya sa akin. Hindi katulad noong nagcollege ako, mas minahal ko ang sarili ko, mas natuto akong maging open sa ibang tao, hindi lang sa mga taong kilala ko.

Mas masaya na ako kung nasaan ako ngayon, dahil hindi lang ako pinaburan ng tadhana, kundi binigyan pa niya ako ng bonus, si Joaquin.

As days passed, the day of graduation came, all of my classmates are happy, the reason that in for years of having breakdowns, challenges in every one of us, victories we achieved, all of that will end in this day.

"Villareal, Alora Valine T., Cum Laude."

As I walk towards the stage, mas nananaig ang sayang nararadaman ko dahil sa tuwa at kaba, ng kunin ko ang diploma ay hindi ko maiwasang hindi mapatingin sa mga taong nakaupo, at kaagad kong namataan si Joaquin na pumapalakpak kasama si Lia, Manang Kristy at si ate Arianne na katabi si kuya Rudy.

A tear fell from my eye, mabilis ko iyong pinahid dahil masisira ang make-up ko, napatawa ako sa ideyang iyon.

"Congrats! Welcome to the real world!" tawa ni ate Arianne habang nakahawak sa tiyan niya.

"Congrats din ate, akala ko tatanda kang dalaga." biro ko habang hawak ang diploma ko, nakahawak din sa akin si Lia.

"Akala ko nga rin eh, hulog ng langit itong si Rudy." ani ni ate Arianne sabay sulyap sa asawa niyang si kuya Rudy, na dating driver nina Harison.

They got married last year, ang akala namin noong una ay hindi na magkakaasawa pa si ate Arianne, dahil sinasabi niya laging walang siyang interest sa lalaki, kaya pala siya madalas umalis noon ay dahil nagdedate sila ni kuya Rudy. Her tummy is already 8 months, magkakapamangkin na rin ako.

"Aw, sana all." biro ko ng biglang ipinalupot ni Joaquin ang braso niya sa baywang ko at may ibinulong.

"Gusto mo na ba?" tanong niya para lang mahampas ko siya ng marahan sa d****b, dahil baka marinig iyon ni Manang Kristy.

"Kung ano-ano iniisip mo! Tigilan mo nga!" reklamo ko habang umiiling pa.

"Ate, pupunta ba si Daddy at Mommy?" tanong ni Lia para lang mapawi ang ngiti ko. Pero kahit papaano ay mabilis kong binawi iyon.

"Maybe at our house? Siguro ay may ginawa sila kaya medyo nalate sila, at kapag nakarating na tayo sa bahay, we should celebrate together, right?" I said, lying to her is no good for the both of us.

She nodded, alam ko sa sarili kong hindi sila pupunta sa graduation dahil sobra silang busy sa mga gawain nila. But, I said to myself that I will talk to them to have some time with Lia, I know for myself na nagsasawa na siyang kami ang kasama niya, pero wala naman akong magagawa dahil laging wala ang mga magulang ko. Lalo na ang nanay namin.

"Hey, Lia, do you want to go to the beach?" aya sa kaniya ni Joaquin, she is already 8 years old.

"Yes kuya!" she giggled.

"Ate Alva, kuya Joaquin, and Lia will go to the beach next week, is that okay for you?" tanong niya ulit sa kapatid ko, mabilis itong tumango at yumakap kay Joaquin.

"Thank you kuya!" sagot pa niya.

Unexpected thing happened this noon, my father was there, and my mother is not here. She's busy with her projects, I guess. Nagpasalamat ako sa panginoon dahil kahit papaano, kalahati ng pamilya ko ay narito sa bahay, masaya kaming sinalubong.

"Congratulations, Alva, you're a grown woman now." bati niya sabay yakap sa akin, I missed his hugs.

"Thanks, Dad. Uh, pwede bang umattend ka sa elementary graduation ni Lia in the future Dad? Please? Make that day off for you." pagmamakaawa ko, hindi ko alam na umuwi pala siya ngayong araw. Anon meron? Bukod sa graduation ko?

"Sure! I will attend her graduation, I'm sorry dahil hindi ako umabot sa program, I know that this day is important to you, I'm sorry darling." anas niya sabay tapik sa balikat ko.

"Dad, it's okay! Manang Kristy was there, ate Arianne and kuya Rudy, too." I smiled. "And Lia... And Joaquin." nag-iwas ako ng tingin ng taasan ako ng kilay ng tatay ko, kung noong una ay nagagalit ako sa tuwing busy siya sa trabaho, unti-unti ng nababawasan iyon. Nagkakaroon na siya ng oras sa amin.

I heard him laughed, napatawa rin ako ng marealize kong inaasar niya lang pala ako.

"I know, Joaquin is always there for you, and I'm glad that he is your boyfriend hija, kahit wala ako ay hindi niya kayo pinababayaan." ngiti niya sa akin sabay yakap ulit.

"Where's Mommy?" tanong ni Lia para lang kumalas si Daddy sa pagkakayakap sa akin.

"Mommy's... Busy with her work, but, Daddy's here, ayaw mo ba noon? Gusto mo bang maglaro tayo?" tanong niya para lang mapangiti ako, tears starts to form in the corner of my eyes.

"Yes Daddy! But, can you eat with us first? Ate is already graduated, maybe, we should eat somewhere... With Manang Kristy! Ate Arianne's in her house by now, with his husband. Sama po natin si kuya Joaquin!" pag-aaya niya sa tatay namin habang pumapalakpak pa.

Napalingon ako kay Joaquin at dahan-dahan naman siyang napakamot sa ulo niya, nahihiya.

"Oh well, kung 'yan ang gusto ng prinsesa ko, isasama natin si kuya Joaquin." he smiled at my boy.

"Thank you po." sagot ni Joaquin, I can see his ears turning red, talagang nahihiya siya dahil hindi niya gaanong nakikita ang tatay ko.

"Don't thank me, hijo, parte ka na ng pamilya ko ngayon." he laughed a bit, mabilis na niyakap ni Lia si Daddy, napakapit naman ako sa braso ni Joaquin dahil sa tuwa. "I hope you don't hurt my Alva, she's one of my precious daughter... Hindi ako nananakot, pero ayaw kong makitang nasasaktan ang anak ko." he smiled minimally, kahit mukhang terror ang mukha niya, ay nagagawa pa rin niyang maging malambot sa iba.

We ate at the most expensive restaurant, noong una ay nahihiya pa si Joaquin, pero si Daddy na mismo ang nag-aya sa kaniya papasok sa restaurant.

He laughed. "Ano ka ba hijo, minsan mo lang ako makasama." pag-aaya pa niya sa lalaki habang hawak ang isang kamay ni Lia.

hindi naman namin maiwasang hindi matawa si Lia, dahil kanina pa namumula ang tainga ni Joaquin sa hiya kay Daddy.

"Love, please, pumasok ka na. Kasama mo 'ko." I whispered at his ears, napangiti na lang siya sa akin at bumuntong-hininga.

"Pero hindi ka nahiyang halikan ako sa Villa Mariposa ha." pagbibiro ko pa para manlaki ang mga mata niya sa akin, at sumenyas na huwag maingay dahil baka marinig kami ni Daddy.

"Bakit? Totoo naman ah?" tanong ko habang papasok sa restaurant.

We eat peacefully there, my father's always asking about Joaquin. He already knew that he is the son of the well-known Engineer in the Philippines. He cannot avoid to ask Joaquin's doing in our school.

"You're already in 5th year?" he asked.

"Yes, sir." tipid na sagot ng lalaki sa kaniya.

"Pagbutihan mo, at para makapasa ka sa board exam, kapag naging engineer ka na, ipakakasal ko kayo kaagad ni Alva." biro pa niya para masamid ako ng marahan. Kasal agad?!

"Daddy?!" I shouted in a low voice, napatawa naman siya sa ideyang iyon.

"What? Doon din naman mapupunta 'yon!" pangungulit pa niya para matawa kaming lahat.

"Sayang wala si Mommy..." Lia said. "But, it's okay, baka super busy talaga siya kaya hindi siya nakasama, sana kapag grumaduate ako ng elementary, nandoon siya." ngiti niya sa amin sabay kain ng inorder niyang carbonara.

"I hope my dear." sagot ni Daddy para mapatingin ako sa kaniya, nakita kong napabuntong-hininga siya.

We spend the day with Daddy, tuwang-tuwa si Lia ng bilhan siya ng mga bagong manika, hindi niya maiwasang hindi mapangiti dahil sa wakas, ay nagkaroon ng oras sa kaniya ang tatay namin.

"Daddy! I want that one!" she said, sabay turo sa isang limited edition na Barbie doll.

"Alright, alright, but promise me that you'll behave when I'm gone, okay?" ani ni Daddy sa kaniya, napangiti naman siya ng malaki.

"I'm always behave! 'Di ba ate?" sagot niya sabay tingin sa akin.

Napatawa pa ako bago mapangiti sa kaniya. Nagdiwang naman ang batang babae dahil may ibinili na naman sa kaniya. Napahawak ako sa braso ni Joaquin, nakakatuwa siguro ang magkaroon ng anak na babae.

"Joaquin, kapag nagkaanak ka, anong gusto mong gender? Babae o lalaki?" tanong ko, napangiti naman siya ng puno ng sarkasmo.

"Stop it, tinatanong lang kita." patawa kong sagot sa kaniya.

"A girl maybe, I'm fond with little girls. Ang cute kasi nila, and I prefer my first born is a girl." sagot niya sa akin sabay ngiti ng matamis. "Kapag nakapagtrabaho na 'ko, magpakasal na tayo."

I stopped for a minute, nakatitig lang ako sa kaniya dahil ang bukod tanging iniisip niya ay magpakasal. I laughed a bit about his idea. Ilang beses ko na rin sinabi na baka in 5 years, pwede na kaming ikasal, pero dipende pa rin kung magiging ready na ba kami bilang mga magulang.

"'Wag mo munang isipin 'yan, we should of think of our profession's first. Mag-ipon muna tayo, saka kapag handa na tayo, saka natin gawin ang mga bagay na gusto nating mangyari sa buhay natin, right? Mas magandang hindi nagmamadali, okay?" mahabang litana ko sa kaniya sabay ngiti.

Napatango-tango naman siya at ngumiti ng marahan.

Natapos ang araw na lahat kami ay pagod, hindi lang kami kumain ay namili, Lia insist that we should go to arcade, napatawa pa ako ng biglag tumango si Daddy.

"Let's go, papakitaan ko kayo ng basketball skills ko." pagbibiro niya, hindi ko alam na may pagkamakulit pala siya.

"Daddy! Laban daw kayo ni kuya Joaquin! He's a varsity player in Richwell! He's very good!" papuri ni Lia para matawa kami pareho ni Joaquin.

"Mas magaling kaya si Daddy!" bwelta pa ni Daddy at hinatak kaagad siya ni Lia papasok sa loob.

They played basketball at wala kaming nagawa kundi tumawa ng tumawa dahil hindi talaga nagpapatalo si Daddy, kaya natalo niya si Joaquin. At totoo, natalo talaga niya si Joaquin.

"Varsity din ako nung college, kaya magaling ako maglaro." papuri niya sa sarili niya para lang mapailing ako.

"Oo na Dad, hindi ko alam magaling ka pala maglaro." puri ko sabay palupotng braso ko sa braso niya.

"Hindi mo nga namana, ganda lang ng mukha." biro niya sabay tawa, hinampas ko siya ng marahan sa braso.

Hindi ko alam kung anongg mararamdaman ko, I have mixed feelings. Masaya, naguguluhan, at iba pa, dahil ito ang unang beses na nakasama namin ang tatay namin. Hindi ko maiwasang hindi mapangiti dahil ngayon ko lang nakita ang magandang ngiti ni Lia, kahit palai kaming magkasama ay ibang-iba iyon ngayon araw.

Si Joaquin ang nagdradrive, katabi niya ako sa kabilang upuan, habang nasa likod si Daddy at ang tulog na si Lia.

"You happy?" tanong niya sa akin, hindi niya hinahawakan ang kamay ko ngayon dahil nahihiya siya kay Daddy.

"Yeah, happy for Lia." sagot ko sabay kapit sa seatbelt.

"I'm happy for you too, dahil kahit papaano ay nakasama mo na ang magulang mo." sagot niya sabay ngiti sa akin.

Tumango lang ako at ngumiti habang nakatingin sa labas ng bintana. Hindi ko rin alam dahil sa pagod, nakatulog na rin ako.

"Ate, should I bring my doll?" tanong ni Lia, bukas na ang alis namin papuntang boracay, nag-iimpake na siya ng gamit niya.

"Uh, no, but if you want, you can bring only one doll, at kailangan mo siyang ingatan para hindi siya mawala." ngiti ko sa kaniya, at pagkatapos noon ay nag-impake na rin ako.

"I bring my clothes, towel, hygiene kit, my doll, a pair of shoes and sandals." she said. "Is that all ate? Or may nakalimutan ako?" tanong niya.

Chineck ko ang bagahe niya, at lahat ng gagamitin niya ay nandoon na, napangiti ako sabay lingon sa kaniya.

"Wait, you almost forgot." ani ko sa kaniya sabay tingin sa kaniya na parang nabigla.

"What ate?" tanong niya na may pagtataka rin.

I smiled. "Don't forget to have fun." sagot ko sabay yakap sa kaniya.

"Yeah ate, I get it na." she giggled before hugging me back.

Kinabukasan ay si Lia pa ang gumising sa akin dahil sa sobrang excited niya. Napatawa pa ako ng bigla niyang ipitin ang ilong niya ng maliliit niyang mga daliri.

"Good morning."

"Ew, ate, your breath stinks!" reklamo niya sabay tawa.

"Grabe ka!" reklamo ko sa kaniya sabay tawa rin.

Naligo at naghanda na rin kami pareho para sa pag-alis namin, I'm wearing a simple sleeveless dress with floral prints on it. Matched with my white flats, at inilugay ko lang ang mahaba kong buhok.

Biglang pumasok si Lia sa kwarto ko at nakita kong nakadress din siya, its color is pink, with some flower design, nakapigtail ang buhok niya at nakasuot ng white na sandals, bitbit din niya ang manika niya.

"Ate! Kuya Joaquin's here! Let's go!" bati niya para lang kunin ko na ang sling bag ko saka ang maleta.

Tinanong ko siya kung nasaan ang maleta niya, sinabi niyang hawak na ito ni Joaquin. Sa pagbaba pa lang ng hagdan, I saw my man wearing a simple white polo shirt, a simple nude color shorts, and a pair of white sneakers. Napangiti ako dahil magkapareho pa ng kulay ang damit namin.

"You ready?" tanong niya sa akin sabay h***k sa noo ko.

"Yeah, come on Lia, let's go." aya ko sa kaniya.

Nagpaalam na rin kami kay Manang Kristy, may makakasama naman siya sa bahay dahil maraming kasambahay ang nandoon. Nung una ay naiiyak pa si Lia dahil mawawala sa tabi niya si Manang Kristy, pero noong tumagal habang nilalaro siya ni Joaquin ay naiibsan ang lungkot na nararamdaman niya.

Sa airport ay tinititigan ko lang ang dalawa, parang mas mukha pa silang magkapatid kesa sa akin. Maraming tao ang napapatingin sa amin kaya hindi ko maiwasang hindi mapangiti. Maraming flight stewardess din ang dumadaan na napapangiti kapag nalalagpasan kami. Napaisip ako kung naku-cutean ba sila sa dalawa o sadyang napopogian lang sila sa boyfriend ko?

Pinaningkitan ko ng mata si Joaquin, iniisip ko na baka may mali  sa itsura niya, pero napakaperpekto ng itsura niya ngayon! Kaya siguro ang ibang babae ay napapatingin sa kaniya dahil talagang agaw atensyon ang tindig niya!

"What?" tanong niya ng mapansin niyang nakatitig ako sa kaniya. Napalingon din si Lia.

"Nothing." sagot ko at itinuon ko na lang ang sarili ko sa cellphone, baka naku-cutean sila kay Lia mismo.

Hindi na bago sa akin ang pagsakay sa eroplano, first time pa lang ni Lia na sumakay dito. Napansin kong nanlalamig ang kamay niya habang nakahawak sa akin. Tumingin ako sa kaniya at ngumiti.

"It's all right, ate's here." bulong ko sa kaniya habang papasok pa lang kami ng eroplano.

"Ate, I'm scared." she said at mas lalong humigpit pa ang hawak sa akin.

"No, it's all right, airplanes are wonderful, you'll gonna love it." saad ko pa at hinigpitan din ang hawak sa kamay niya, napatango na lang siya.

Sa pagsakay niya ay mas lalo siyang kinabahan, binabati na siya ng ibang flight stewardess at mumunti lang ang pagngiti niya.

"Hello po." ani niya sa mga ito at kumaway na rin.

Umupo na kami sa designated seats namin, napapagitnaan namin siya ni Joaquin, napansin din ng lalaki na parang ayaw na niya kaya mabilis niyang hinawakan din ang kamay nito.

"You'll be fine, magiging maayos ang lahat, masaya kaya sa eroplano." paalala ni Joaquin para mapangiti si Lia.

"Uh, opo kuya," sagot niya rito. "Pagbaba ba natin beach na?" tanong niya.

"Yes, pagbaba natin, beach na, kaya kailangan kalmado ka lang para makababa tayo ng maayos ha? I know you're a good girl right?" tanong ni Joaquin.

"Yes po!" she uttered as she giggled.

I mouthed Joaquin 'thank you' dahil kahit papaano ay pinakalma niya ang kapatid ko. Ng lumingon ako ay nakita ko ang isang pamilyar na mukha, pero hindi ko alam kung siya ba iyon o namamalikmata ako. Nakayuko lang siya habang nakashades, may pagkamahaba rin ang buhok.

Napatingin ako kay Joaquin, at halatang hindi niya nakikita ang nakikita ko sahil busy siya sa pakikipaglaro kay Lia. Hindi ko na binalak na lingunin pa ulit dahil baka sabihin ay may kung anong intensyon ako sa kaniya.

It was a not so long ride, masaya namang bumaba ng eroplano si Lia, habang bitbit ni Joaquin ang maleta niya, nung una ay akala ko ay iiyak siya, pero hindi pala, nagagawa pa niyang tumawa.

"Kapag nakarating na tayo sa beach, gumawa tayong sand castle kuya!" she said, while playing the hair of her doll.

"Yes, and we will collect some seashells, do you want that?" tanong pa ni Joaquin.

"Sige po!" ani nito sa kaniya.

Sumakay kami ng van kung saan ito ang sasakyan namin papuntang resort na may reservation ni Joaquin. Kanina pa magkadikit ang dalawa at parang silang dalawa na ang magkapatid.

"Lia," tawag ko sa atensyon niya, I pouted. "Ate's jealous, mas gusto mo na ba si kuya Joaquin kesa sa akin?" tanong ko sabay hawak sa kamay niya.

"Gusto ko siya para sa'yo ate! And don't worry, you're still my ate Alva pa rin!" saad niya sabay h***k sa pisngi ko. "Ayan, para hindi ka na mad." dagdag pa niya.

Sa daan ay wala kaming ginawa kundi tumawa at magkwentuhan, hindi maawat si Lia sa kasasalita at hindi rin nagsasawa si Joaquin sa mga kwento niya. He's very good at kids.

Pagdating namin sa resort ay hindi ko maiwasang hindi mamangha sa napakagandang imprastaktura. Ang design ay may gold and silver, you can feel the summer vibes, but in an expensive way. Maraming babae rin ang nakikita kong nakabikini, habang ang ibang lalaki ay nakaboard shorts lang. Marami-rami rin ang tao rito sa loob.

Pumunta na kami sa reception dahil kukunin na namin ang susi ng kwarto namin.

"Good day, Ma'am, Sir, welcome to The Cliff, how may I help you?" bati nung magandang receptionist sa amin.

"Uh, I booked a reservation here." ani ni Joaquin, binasa pa niya ang ibabang labi bago ngumiti sa babae.

"The name, Sir?" tanong pa nito.

"Joaquin Salvador." sagot niya.

Napatingin naman sa amin ang babae, ngumiti ito sa akin ng buong giliw, saka tumingin ulit kay Joaquin.

"What a lovely family, parang napakabata niyo pa Sir para magkapamilya." ani nung receptionist sa amin para manlaki ang mata ko.

"Uh, sorry?" tanong ko sa kaniya, kaya medyo magpanic siya.

"She's my fiancé, and this is her little sister." paliwanag ni Joaquin sabay ngiti sa receptionist.

"I'm truly sorry sir, akala ko po ay anak niyo ni Ma'am." kinakabahang sagot nung babae sa amin.

"This is my ate Alva, she's gorgeous right?" tanong ni Lia rito.

"Yes po." sagot nito sa kaniya.

Napatawa naman ako ng marahan mg sumang-ayon yung babae, sinabihan ko pa si Lia na 'silly' dahilan lang para mapahagikgik siya.

"Beautiful enough to be my wife, right?" tanong niya sabay lingon sa akin, para lang kumabog ng malakas ang puso ko.

Alam ko na kung bakit kami pinagtitinginan ng ibang tao kanina.