03

[Chapter 3]

"Hey, Harison?"

[Oh, it's late na Alva, what's wrong birthday girl?] sabi niya sa kabilang linya.

Napabuntong-hininga ako at ibinagsak ang sarili sa kama, iniwan ko muna sa kwarto niya si Lia, dahil mamaya roon ako matutulog. I just need someone to talk to these days.

"Oh, nothing, it's just..."

[Do you received my gift already? I gave it to kuya Rudy para dalhin sa'yo 'yon.] he said.

"Yes, it's a perfume, ate Arianne gave it to me, thank you Harison." ani ko at ngumiti.

[So, what's the deal anyway birthday girl?] he asked, napakagat ako sa ibaba kong labi, nagdadalawang isip kung sasabihin ko ba sa kaniya.

"Umm," napahawak na lang ako sa buhok ko at nakita ko ang camera lanyard na ibinigay sa akin ni Joaquin kanina.

[May kinalaman ba ito kay Joaquin? Alva, if you're inlove to him, it's okay, hindi mo kailangan magsinungaling sa akin, it's really okay, Alora Valine, kilala kita hanggang sa pinakailalim ng kuko mo, okay?] natawa rin siya sa sinabi niya, napatawa na rin ako kalaunan.

"Uh, sorry, did you noticed it? I'm very sorry Harison. Well uh, he gave me this, camera lanyard," I said, at kinuha ang lanyard sa katabing lamesa ko.

[And?]

"It's nothing, pero I felt kilig when he gave this to me." I giggled, at ibinaba na ulit ang lanyard sa lamesa.

[You're a hoe.] tawa niya ulit para lang mapatawa rin ako.

"And by the way, Manang Kristy cooked some Maja Blanca for me, it was delicious." pang-iingit ko sa kaniya dahil pareho naming gusto ang Maja Blanca ni Manang Kristy.

[Hey! That's unfair! Dapat dinalhan mo 'ko!] pagmamaktol niya para lang mapatawa pa ako.

"I'm just joking, sabi ko kinabukasan na lang ng birthday ko magluto, para pareho niyong matikman nila Asher, I'm fair to you," ani ko at napaupo sa dulo ng kama.

[You're are the best bestfriend, ever!]

"The one and only." I laughed a bit.

Pareho kaming natahimik, tumayo ako at pumunta sa balkonahe, saka pinagmasdan ang iibang ilaw na bukas pa. It was cold out here, hindi ko maiwasang hindi mapahawak sa braso ko.

[Does your parents even greeted you?] he asked, napatigil ako at napayuko ng marahan dahil sa tinanong niya.

Napatingin ako sa dalawang box na nakatabi lang sa higaan ko, binuksan ko na iyon kanina pa.

"Just cards," ani ko at napangiti ng mapait.

"The last time, na binati nila ako ay noong 7th birthday ko, I'm 19 already, alam ko mababaw pero, gusto ko pa ring makita ang presensiya nila sa birthday ko, or, kahit kay Lia na lang," paliwanag ko at napaupo sa upuan.

"If you're gonna asked me, it was both a designer's bags, hindi ko naman kailangan noon e'." I said at napahalukipkip na lang.

[Well, Alva, everything takes time. Siguro, hindi pa ngayon. But, they manage you to greet a happy birthday even though it's from the cards. They remember you Alva, don't worry, everything's going to be fine, kung gusto mo ng kausap, I'm always free, even on my own wedding in the future.] ani niya para tumaas ang kilay ko.

"Well, on that case, I'm at your wedding, no problems at all." sagot ko at napatawa sa naiisip ko. Napatawa rin siya sa kabilang linya.

We talked again after that, sinabi ko sa kaniya na kailangan ko ng matulog pagkatapos ng mahaba naming tawanan ngayong gabi. Napahikab na lang ako ng namatay na ang tawag, tumayo na ako at pumasok sa kwarto. Isinara ko ang sliding door, saka payapang napahiga sa kama.

It was the best feeling, na magkaroon ka ng kaibigan, at sandalan mo sa kahit anong bagay. Napangiti ako ng maalala kong maswerte ako dahil may isa akong Harison. I should thanked God for giving me such wonderful person.

It was already 5:30 in the morning, napabangon ako dahil sa alarm, hindi ko na nasamahan pa si Lia matulog. Sinilip ko ang kwarto niya, at nakita kong mahimbing pa ang tulog niya.

Bumaba na ako sa hagdan para kumain, nakapaghilamos na rin ako kanina bago lumabas ng kwarto ko. Naamoy ko na kaagad kung ano ang niluluto nila sa kusina, sa pagpasok ko, I saw Manang Kristy and ate Arianne preparing our breakfast.

Manang Kristy was cooking the Maja Blanca, there were some canisters on the table. Sinabi ko sa kaniya na bibigyan ko sila Joaquin ng luto niya, kaya siguro ay may nakalatag na apat na baunan. Ate Arianne was cooking some hotdogs, eggs, and sinangag for our breakfast. Napaupo ako sa upuan at nginitian sila pareho.

"Good morning," pareho nilang sabi sa akin.

"Good morning din po." sagot ko pabalik at tinitigan ang masarap na Maja Blanca na ngayon ay nilalagyan na ni Manang Kristy ng cheese.

"Sabi mo kasi ay bibigyan mo sina Harison nito, kaya isinama ko na sila sa lulutuin ko para sa ating lahat." ani ni Manang Kristy at sunod-sunod na tinakpan ang mga baunan.

"Aw, thank you Manang." ani ko at lumapit sa kaniya, saka niyakap siya ng mahigpit.

"Alva, ito na ang almusal mo, kumain ka na," paalala sa akin ni ate Arianne. Tumingin ako sa kaniya at nakita kong parang may kakaiba kay ate Arianne, her was face was kind of glowing these days.

"Ate, anong ginagamit mo?" tanong ko sa kaniya para lang magulat siya at mamula.

"Hay nako, miss, mukhang inlababo 'yan si Arianne." ate Lisa said, siya ang naghuhugas ng mga pinaggamitan.

"For real? Who?! Tell me!" ani ko at hinawakan sa braso si ate Arianne.

"Ha? Arianne? Totoo ba? Nagbibiro lang naman ako e'." ani pa ni ate Lisa para lang mabalot ng tawanan ang kusina.

Napakamot si ate Arianne sa buhok niya, napangiti siya sa amin at marahan na tumango.

"Oh, uh..."

"Saka mo na sabihin Arianne, ang gusto ko ay makikilala namin siya sa oras na magpakasal ka na," ani naman ni Manang Kristy para mapasimangot ako at pinagkrus ang mga braso ko.

"Unfair." reklamo ko.

"Sabi ni Manang, wala tayong magagawa." tawa nilang lahat, para lang mapangiti ako at makitawa na lang din.

"Akala ko ay magiging matandang dalaga itong si Arianne." biro pa ni ate Lisa para lang mapangiti ako, at kinain na ang almusal ko.

It was lunchtime, sinabi ni Sir Boston na dalhin ko ang SD card after classes, kaya mabilis akong naglalakad papunta sa clubroom, at naabutan ko silang nandoon, except kay Masaki at Ice.

Pagkasara ko pa lang ng pinto ay kaagad kong tinanong kung nasaan sila.

"Where's Ice and Masaki?" tanong ko sa kanila para lang linungin nila akong lahat.

"Hindi mo ba alam?" tanong ni Francis sa akin para lang maguluhan ako at umiling.

"Gago 'tong si Francis, wala, hindi pumasok sa school." paliwanag ni Camille at napaupo siya sa isang upuan.

"Guys, language, please," suway ni Sir Boston sa amin para lang mapakagat sa labi si Camille, natawa naman si Francis at aambahan siyang susuntukin ni Camille.

"Uy, Alva," bati ni Nico sa akin na kagagaling lang sa stockroom.

"Oh, hi, umm, did you passed already your SD card?" tanong ko sa kaniya at lumapit kay Sir Boston.

"Oo, sige na, ipasa mo na 'yong sa'yo para maedit na ni Heaven para sa school papers and pages." sabi ni Nico sa akin at umalis, kumaway naman sa akin si Heaven ng magtama ang tingin namin.

Lumapit ako kay Sir Boston, he's already on the desktop, binati ko siya at iniabot ang SD card ko. Ipinasok niya iyon sa isang card reader, saka niya inilagay sa USB ng computer. Lumabas kaagad ang mga kuha ko, at majority nito ay si Joaquin.

Nakita kong lumapit silang lahat ng makita nila ang mga kuha ko.

"Woah, ang galing ng kuha niya rito!" puri ni Camille sa akin, saka siya nagthumbs-up. Napangiti naman ako sa sinabi niya.

"Well, hindi ko maipagkakaila na kung totoong laro 'yon, paniguradong MVP si Salvador," sabay tingin sa akin ni Nico para lang mahiya ako at mamula ang pisngi.

"Well, that was some great shots you had, Alva." puri ni Sir Boston para lang magpalakpakan silang lahat.

"Thank you Sir, umm, I just applied the do's and dont's in photography," ani ko at ngumiti.

"Well, that was one great student out there." tawa niya ng marahan at humarap sa aming lahat.

"Good job, photographers, ngayon, kailangan natin magcelebrate!" sabi ni Sir Boston para lang mas lumakas ang palaklapakan, hanggang sa magkaroon ng tono ang palakpak nila.

Bumukas ang pinto at nakita ko sina Masaki at Ice na may dalang cake, nagsimula silang kumanta ng pumasok sila sa room.

"Happy birthday to you... Happy birthday to you..." kanta nilang lahat para lang magulat ako sa tuwa.

"Happy birthday, happy birthday, happy birthday to you... Happy birthday Alva!" sabay-sabay nilang bati sa akin at iniharap sa akin ang cake.

I make a wish after I blow the candle, nagpalakpakan pa sila at inilabas ni Nico ang mga paper plates at plastic utensils. Pinagalitan siya ni Camille dahil hindi pa tapos ang celebration.

"Aww, thank you guys." sabi ko sa kanila habang mangiyak-ngiyak pa.

"Sorry kung late, kaya, belated happy birthday Alva!" sabi ni Masaki para lang matawa kaming lahat.

"And now, for the big announcement that I'm going to make..." pabitin ni Sir Boston at hinawakan ako sa braso.

"Alora Valine, being an official member of this club, for the whole games of every university, you will be the assigned photographer of Richwell team this season, with Nico." sabi niya para lang mapaiyak ako, at niyakap ako ni Camille.

"Congrats!" sabay-sabay nilang sabi sa akin at yumakap na rin ng mahigpit.

"Thank you, thank you po Sir." sagot ko at pinahid ang mga luha ko.

Is this a dream? I'm gonna tell the gang about this. Pinunasan ko ang mga luha, at nag-aya na si Nico na kumain na, saka namin pinaghatian ang cake na binili nila para sa akin.

Napuno lang ng tawanan ang clubroom, at pinaglaruan pa nila ang icing sa cake, kawawa si Nico dahil siya ang dinumog ng mga kasama namin.

"Haha, durog!" sabi ni Camile para lang bawian siya ni Nico.

"Durog ka rin sa'kin!" tawa ni Nico ng dagdagan pa ng icing ang mukha ni Camille.

After the celebration, bumalik na kami sa kaniya-kaniya naming klase dahil tumunog na ang bell, naubos bigla ang wipes ni Heaven dahil sa amin, kakapunas sa mga icing na nanigas sa mga mukha namin. There are some pictures na kaagad idinevelop ni Heaven at isinabit sa aming memory board, para kaming nasa isang cartoons dahil sa mga itsura namin.

Nagklase na kami, and after that, naisipan kong puntahan sa gym sina Harison, Asher at Joaquin, dahil wala sila roon sa mga classroom nila. I waited at the entrance, and I already saw Harison with the two, they looked exhausted. Aayain ko sana silang kumain, pero, baka next time na lang, kailangan nila ng pahinga sa oras na ito.

Nilapitan ko sila at kaagad naman silang napangiti ng masilayan ako sa pintuan ng gym.

"Hey girl!" bati kaagad ni Harison at niyakap ako.

"Hey," sabay na bati ni Asher at Joaquin.

"What's the problem dear?" tanong kaagad ni Harison para lang mapailing ako at mapangiti.

"Umm, I just wanted to say, na ako ang magiging official photographer niyo this season!" ani ko at napatili pa sa saya, saka ako niyakap ni Harison.

"Congratulations Hon, ang galing mo!" sabay yakap pa ng mahigpit sa akin ni Harison.

Nakiyakap din si Asher at tinapik naman ni Joaquin ang braso ko.

"You know what, we should celebrate." suggest ni Joaquin para lang tumango ang dalawa.

"But, you are all exhausted from your trainings—"

"Oh, Alva, kailangan natin icelebrate ang birthday mo, hindi tayo nakapag-get together kahapon." ani ni Harison at inilingkis kaagad ang braso niya sa braso ko.

"Oh, I forgot, Manang Kristy said I should give this to you," ani ko at ibinigay ang mga Maja Blanca na luto ni Manang Kristy kanina.

"Oh! My favorite, marami ba itong cheese?" sabi ni Asher para lang matawa kami.

"One and only cheese boy, Asher Soriano," sabi ni Joaquin para lang mapakamot sa ulo si Asher.

"We should eat at To the Max, it's cheat day, baby!" sabi ni Harison at naunang maglakad sa aming tatlo.

"Woah, masyado siguro siyang ginugutom ng CDC." sabi ni Asher para lang mapangiti ako.

"The one and only, Harison," ani ko at sumunod sa kaniya, ganoon din ang ginagawa ng dalawa.

"Kumuha ka na ng upuan, Asher, baka maunahan pa tayo," utos ni Harison sa kaniya, para lang mapakamot siya sa ulo niya.

"Oo na, boss madam." biro ni Asher saka tumakbo papasok ng kainan para mauna sa upuan. Sumunod naman si Harison at naiwan kami ni Joaquin.

"Do you like, my gift?" tanong niya para lang mapalingon ako.

"Y-yeah, it's beautiful, saktong-sakto sa camera ko." sagot ko at ngumiti sa kaniya.

"I can't wait na makita kang busy sa pagkuha mo ng pictures, it was your dream anyway, congratulations, you deserved it!" he said and hugged me tightly, para lang magulat ako ng biglaan.

"U-uh, thank you." sagot ko at kumalas sa pagkakayakap niya.

Sandaling katahimikan ang bumalot sa aming dalawa, hanggang sa mapalingon ako sa harapan namin at nakita ko si Asher na nakadungaw mula sa pintuan. A playful smile was displayed on his face, natawa si Joaquin at inakbayan akong bigla, nagulo pa ang salamin ko at pumasok na kami sa loob.

Sa pagpasok namin, iba't-ibang mukha kaagad ang makikita mo, at iba't-ibang schools. Sinundan lang namin si Asher at napaupo na sa nakuha nilang table. Kaharap ko si Asher, at kaharap naman ni Joaquin si Harison. Pare-pareho lang ang inorder namin, habang hinihintay namin ay hindi nila maiwasang hindi mag-usap tungkol sa mga competitions nila.

"The meet was week a way, so, what are you feeling?" tanong kaagad ni Harison sa kanilang dalawa.

"Well, kind of pressured, dahil ako ang team captain ngayong taon." sagot ni Joaquin, isinerve sa amin ang mga basong may laman na tubig, kaagad niya itong ininom.

"Kabado syempre, lalo na't pressured din dahil kami ang defending champion." sagot naman ni Asher at pinaglaruan ang mga tissue napkins na nakalagay na sa lamesa.

"And you? What are you feeling this time, Hars?" I asked, he even hold my hand.

"Well, as the saying goes, I'm totally, totally pressured about this incoming CDC, lalo na't ako ang cheer captain ngayong taon." sagot niya at ininom din ang tubig.

"Guys, I know, makakaya niyo lahat ng competitions na meron kayo, besides, tatlong taon na kayong lumalaban sa ganiyan, so, you can do it!" pagche-cheer-up ko sa kanila, nagtawanan pa sila ng itaas ni Asher ang kamay niya na parang nanunumpa.

Saka dumating ang pagkain namin.

"Cheers, sa huling kain natin sa To the Max, dahil hell week na next week!" tawa ni Asher para lang matawa kaming lahat.

"Cheers!"

Days passed, I wasn't able to visit one of them, dahil super silang busy sa mga trainings nila. Lagi lang din akong nakalagi sa clubroom, mas lalong iniimprove ang photography skills ko, minsan na lang din akong sumabay kay Harison dahil late na siyang umuuwi, at hindi pwede sa akin iyon dahil kailangan kong alagaan si Lia. So kuya David was there, para ihatid ako at sunduin.

And then, the day of the competition came, maaga akong pumunta sa gymnasium at nakita ko na ang ibang players ng school, wearing our official colors, violet ang gold. Nagstart akong kuhanan ng litrato ang ibang players, sa school gaganapin ang opening ceremony, kaya ang mga pambato ng school at nakaayos na sa kaniya-kaniyang category.

And then, some schools was here already, at maraming ushers and usherettes ang nagga-guide sa kanilang pwesto. Sinuot ko rin ang ID ko na may nakalagay na Official Photographer, na kanina lang binigay ni Nico. Hinanap ko si Joaquin, at hindi ako nagkakamali, nakatingin siya, sabay thumbs-up sa akin. Ganoon din ang ginawa ko sabay tawa ng marahan.

"Hey, you ready?" tanong sa akin ni Nico ng makalapit siya.

"Uh, I guess so," sagot ko at inayos ang camera ko.

"Kaya mo 'yan, lalo na't mas maraming magagandang shots kapag opening ceremony." paliwanag pa niya.

"Kind of nervous this time," sagot ko at natawa ng marahan.

"You can do it!" ani pa ni Nico at umalis na sa tabi ko, bumalik siya sa booth namin kung saan nandoon din ang iba naming mga kasama.

Ng lumingon ako ay nakita ko si Joaquin na papalapit sa amin, he seems good at his condition, pero noong makalapit siya, ay parang may ininda siya sa binti niya.

"Hey, are you okay?" tanong ko at napahawak sa braso niya.

"U-uh, yeah, some kind of ano lang, hindi naman siya masakit." pasisigurado pa niya at ngumiti sa akin.

"Are you sure? Baka magreact 'yan mamaya kapag naglaro ka na, here, take this muscle tape and some ointments," ani ko at hinalukay sa bag ko, saka iniabot sa kaniya.

"Kailan ka pa nagkaroon ng ganito?" tanong niya habang natatawa.

"From the years na naglalaro kayong tatlo." sagot ko at inayos ang bag ko.

"Lahat 'yan, bago, walang expired diyan, walang luma." pagsisigurado ko at napatawa.

"Thanks." he said.

"So, what's the deal? Bakit ka lumapit dito?" tanong ko at inalalayan siyang bumalik sa pila nila, saka inayos ang salamin ko.

"Uh, nothing, gusto ko lang sabihin na good luck, dahil mukhang, marami-rami kang gawain sa linggo na 'to." ani niya at ngumiti.

Sinabi niya sa akin na siya na lang ang babalik sa pila nila, pinabalik niya na rin ako sa booth namin dahil baka may iba pa raw akong gawin. Sinunod ko ang sinabi niya, pumunta ako ng CR para maglagay ng contact lens, dahil sagabal ang salamin ko sa pagkuha ng magagandang litrato.

Sa paglabas ko, nakita ko si Camille na naghihintay sa akin.

"Hey, dapat pumasok ka," I said, saka sinabayan siya sa paglalakad.

"Wala, hinihintay lang talaga kita, I should give you this ID, 'yan ang card mo para makapasok sa mga quarters, lalo na't kailangan natin minsan ng mga pangalan nila," paliwanag niya sa akin at tinapik ang balikat ko.

"Kaya mo 'to Alva." she said, at nauna ng bumalik sa booth namin.

This would be the key para makamusta ko si Joaquin, I feel something bad about his condition.

The ceremony started, the performances on stage already started, and I start capturing some good shots. Madali lang sa akin makakuha ng mga litrato dahil nakacontact lens ako, ay gamay ko pa kung paano ko siya ifofocus. Pumwesto ako sa gilid ng stage para makuha ang iba pang shots, ngg tawagin ako ng ibang estudyante ng ibang school.

"Miss, papicture naman," ani nila sa akin para mapangiti ako.

"Okay, one, two... three," sabi ko saka nagthumbs-up sa kanila para malaman nila na tapos na. Hinawi ko ang buhok ko para lang makarinig ako ng pagclick ng camera, nakita ko ang ibang estudyante na kinukuhanan ako ng litrato, nailang ako bigla dahil sa ginagawa nila.

I just waved at them and smiled, napatingin lang ako sa emcee na kaklase ko rin, si Marvin. Sumenyas siya ng 'wait' sa akin saka niya inayos ang salamin niya.

"Annoucement, please don't take pictures of our staff from Richwell University, once again, please, don't take pictures of our staff from the Richwell University, thank you." ani niya at kumindat sa akin, napatingin ako sa mga binata kanina at nakita kong itinago nila ang mga cellphone nila.

Sumenyas din ako ng 'thank you' kay Marvin dahil sa ginawa niya.

Bumalik ako sa booth para makipagpalit kay Nico, marami na akong nakuhang shots para maipasa mamaya kay Heaven.

The ceremony ended, at sinabi ng emcee na mauunang laro ay Richwell University at A&T University, dito mismo sa gym magaganap ang unang laro, habang pinapaliwanag naman nila ang iba pang laro sa kanilang mga designated places.

Kaagad kong kinuha ang camera ko, saka pumunta sa quarters nila Joaquin, dahil mamaya ay sasalang na sila sa court.

Kumatok muna ako at nakita ko ang ibang players na nagwa-warm-up, nakita ko si Joaquin na pinapahiran ng ointment ang hita na kanina niya pa iniinda, ng makita niya ako ay biglang gumaan ang ekspresyon ng mukha niya.

"Hey." ani ko sa kaniya at lumapit.

"Sana all may bebe," asar ng iba niyang kateam mate para lang matawa kami pareho.

"Sorry, mali ka," sagot niya para lang mawala ang ngiti ko at mapayuko.

"U-uh, how was your legs?" tanong ko kaagad at sinuri ang hita niya.

"It's kind of numb, but, it's okay, I can handle it." sagot niya at inilayo ang hita niya sa akin.

"Are you sure?"

"Yes." sagot niya para lang mapangiti ako.

Lumabas na ako ng quarters nila dahil tinatawag na sila, at magsisimula na rin ang laro.

Minutes passed, the game already started, Joaquin was seems good in his condition dahil sa galing niyang maglaro, halos lahat ng score ay galing sa kaniya. Nagsimula na rin akong kumuha ng ibang shots, habang kasama ko si Nico sa kabilang court, dahil kailangan namin ito for documentary.

Time-out, nakita kong napahawak si Joaquin sa binti niya, kaya kaagad ko siyang pinuntahan at sinabi niyang kaya niya raw iyon. Napangiti lang ako at sinabi sa kaniya na kapag may kailangan siya ay nandito lang ako. He seems exhausted, kahit nasa second quarter pa lang sila ng laro, at nagsisimula na siyang magsungit sa akin.

"You okay?"

"Yes, I'm fine Alva, go with your responsibilities," he said in a tough voice, natakot ako ng medyo dahil sa sinabi niya, para lang bumalik ako sa booth.

The third quarter started, malaki ang lamang ng Richwell sa kalaban, tumigil na ako pagkuha ng litrato nila, dahil sinabi ni Sir Boston na okay na ang mga kuha ko, habang si Nico naman ang kumukuha ng litrato ng kabilang school.

Tinititigan ko lang si Joaquin, hanggang sa mapadapa siya sa court para lang magtayuan kaming lahat. Nabitawan niya ang bola at napahawak siya sa binti niya, sinaklolohan siya ng ibang players nila, at dahil sa takot ay napatakbo ako papalapit sa kaniya.

"Hey, are you okay?" I asked, habang hawak ang braso niya.

"Alva, go away," he said, at hinawakan ang kamay ko.

"No, I should—"

"Alva, I said go away! Hindi mo 'ko kailangang tulungan!" sigaw niya sa akin sabay hawi ng kamay ko.

Napatitig lang ako sa kaniya, habang nabalot naman ng katahimikan ang mga kagrupo niya, I saw Asher looking at me, dahan-dahan akong tumayo, tears started to form, nakatulala lang ako sa kaniya, at nagsimulang maglakad. I smiled, saka umalis sa harapan niya. Nagpatuloy naman ang iba niyang kasama sa pag-alalay sa kaniya.

"A-alva," tawag sa akin ni Joaquin, pero hindi ko siya nilingon. Tuloy-tuloy lang ako sa paglabas ng gymnasium habang nakatulala pa rin.

Binuksan ko ang pinto, at tanging katahimikan lang ang sumalubong sa akin. Hindi ako makaiyak ng malakas dahil nahihiya ako na baka may makarinig sa akin.

"Alva," ani ni Asher saka iniharap ako sa kaniya.

Ng makita ko ang mukha ni Asher na nag-aalala, hindi ko maiwasang maiyak sa harapan niya. I burst into tears, at niyakap niya ako ng mahigpit, hindi na ako makapagsalita dahil sa lakas ng iyak ko.

"Shh, Alva, don't cry," ani ni Asher at hinagod ang likod ko, napahigpit ang yakap ko sa kaniya dahil doon. Hindi na rin ako makapagsalita dahil sa bigat ng nararamdaman ko. Being shouted in front of other people makes me sick about myself.

Iniisip ko, isa lang akong pakielamerang babae sa ibang tao. May hangganan din tayo sa pagtulong sa iba. Mas lalo akong naiyak ng maisip kong isa lang akong pangkaraniwang tao kay Joaquin, magkaibigan kami, at hanggang doon lang iyon.

Ayaw ni Joaquin ng kinakaawaan siya, at alam ko iyon. Pero 'di ba? Minsan, hanggang sa kaya nating tumulong ay tumulong tayo, I saw a different Joaquin after he shouted at me, Harison would be mad if he knows it.

"Please, Asher, don't tell it to Harison, it would be chaos for the both of them," ani ko at pinahid ang mga luhang bumagsak sa pisngi ko.

"Y-yeah, I won't tell, don't cry Alva, I'm here," saad niya at niyakap akong muli.

"T-thank you, thank you, Asher." saad ko at napaiyak na naman sa kaniya, saka niyakap ng mahigpit si Asher.

"Always welcome, Alva, always welcome." he said.

"Hindi ko hahayaang umiyak ka pang muli."