07

Chapter 7

"Congratulations po!" sigaw ng karamihan sa Villa Mariposa, ng mapatingin ako sa mga tao ay hindi ko maiwasang hindi mamula sa hiya.

Niyakap ako ni Joaquin, at nakita ko ang totoong ngiti sa mga labi niya, nagpasalamat siya sa ibang taong pumapalakpak sa amin ngayon.

"Nakakahiya..." bulong ko sa kaniya. Pinapahid ko pa rin ang mga luhang tumulo galing sa mga mata ko.

"It's not embarassing love, they are happy for us, smile," he said, and caress my cheeks. "I love you, Alva." he smiled at me.

Napatawa ako ng marahan ng sabihin niya iyon, niyakap ko pa siya ng mahigpit, naririnig ko pa rin ang palakpakan ng mga tao na nakapalibot sa amin, I wonder if they saw us kissing, well, that one would be embarassing.

We were searching for a table, sinabi noong isang staff na sa may window part kami umupo. Villa Mariposa has 3 floors, the cafe is on the 2nd floor, the view from here looks wonderful, talagang napakaromantic. Pinaupo muna ako ni Joaquin, bago siya naupo sa katapat kong upuan. May mga menu na rin na nakahanda sa lamesa.

"What do you want?" I asked, at tumingin sa kaniya, nakita kong nakatitig siya sa akin, at ng mag-iwas ako ay bigla siyang napatawa ng marahan.

"Joaquin, stop it." I said, "Kung ano ang gusto mo, 'yon na rin ang sa'kin." saad ko at ibinaba na ang menu, saka ngumiti sa kaniya.

"Okay, fine, Miss Villareal." sagot niya sa akin at ibinaba na rin ang menu.

He stated our order to the waiter, I can't help myself but to stare at the beautiful view from here, naramdaman kong hinawakan ni Joaquin ang kamay ko para lang mapatingin ako sa kaniya.

"Ang ganda ng view dito." sabi ko, at natawa ng marahan.

"You're my best view." sagot niya para lang mapaiwas ako ng tingin, hinawakan ko pa ang pisngi ko at nararamdaman kong umiinit iyon!

"Don't be shy, mas gusto kong nakikitang namumula ang pisngi mo." pang-aasar pa niya para lang mahampas ko siya ng marahan sa braso, hindi pa rin niya tinatanggal ang pagkahawak sa kamay ko.

"You're silly, nakakahiya kaya." sagot ko naman.

Narinig ko ang pagtawa niya, his voice was music to my ears. Ipinalit ko ang kamay ko at hinawakan kong maigi ang kamay niya.

"Joaquin," I called his attention. "Bakit ako?" I asked.

Ang love, ay hindi isang mahika na bigla mo na lang mararamdaman sa loob mo, sinabi ko na rin sa sarili ko kung dadating ang panahon na ito, gusto kong malaman ang mga rason kung bakit niya ako pinili at piniling mahalin. Siguro, totoo ang love at first sight, pero, gaya rin ng mata, kapag kumurap na ito ay puro kadiliman na ang makikita, mawawala na lang bigla. Hindi talaga ako naniniwala sa ibang terms ng love, ang maganda ay tanungin mo ang rason kung bakit ikaw.

Tumikhim muna siya at tumingin sa mga mata ko, I can saw his dreamy brown eyes, tumambad din sa akin ang pantay ay mapuputi niyang ngipin, He's still Joaquin that I met in highschool, but, more matured.

"Kailangan mo pa bang malaman?" ani niya, I pouted, gusto ko talagang malaman kung ano ang mga rason.

"Yes, hindi naman magic ang love, e' ano? Nalagyan ng love potion 'yang ininom mo tapos nakita mo 'ko bigla kang na-inlove?" tanong ko, binitawan ko ang kamay niya at nag-cross arms.

"Maybe?" sagot niya at tumawa ng marahan. "I'm just kidding." ngiti niya sa akin, kinuha niya ulit ang kamay ko at hinawakan iyon. This one's clingy.

"What was the reason?" tigil niya pa. "I'm sure I am inlove with you." sagot niya.

Sandaling katahimikan ang bumalot sa amin, nakatitig lang ako sa mga mata niya, at nakita ko namang napatawa siya ng marahan, mahilig talaga ito magbiro.

"Because, Alva, may nararamdaman ako sa'yo na hindi ko kayang maramdaman sa ibang babae, I know for myself na gusto kitang protektahan sa mga lalaking lalapit sa'yo, but well, it's kind of too much, alam ko naman sa photography club ay puro lalaki ang kasama mo, and that's okay." sagot niya sa akin. "Your friends are my friends, too." dugtong pa niya at ngumiti.

"At first, I thought you would be my little sister, na tinuturuan ako sa English subject," he laughed a bit. "But, whenever I saw you, there are some butterflies flying around my stomach, and when you smile at me, my heart's already melted at that moment. I thought, maybe my feelings is kind of confused about you, pero hindi ko mapigilang hindi ka isipin, kahit may nililigawan ako o kaya naging girlfriend... And it was my mistakes to be with them, but all pf those relationships ends with them, not me. Don't scolded me Alva about that." he smiled, marahan naman siyang ulit na tumawa.

"Even on a tiring day, whenever I saw Alora Valine, nawawala bigla ang pagod na nararamdaman ko, at nasasaktan din ako sa tuwing umiiyak ka, and I'm sorry for that." he lightly squeezed my hands, at ngumiti ng bahagya sa akin.

"And, after all these years, I realized that I fall for Alora Valine Villareal." he said. He kisses my hand after that.

I laughed a bit about the concept that there is someone, who is admiring me all these time. I can't help myself but to smile, dahil ang taong gusto ko ay gusto rin ako. Ako na yata ang pinakamaswerteng babae sa lahat.

We ate our lunch, laughters filled our table, may mga usapang nagbabalik sa amin noong highschool, at may mga usapan din namang nauugnay noong pumasok na kami sa college. We decided to take a stroll, and see some butterflies again, my eyes sparkled when I saw a different color of butterfly. I feel that I'm a princess, in a fairytale story, with my handsome prince charming.

Napagdesisyunan naming magsine muna, it was already 4:00 p.m. Masyado pang maaga para umuwi, sa pagsakay ko pa lang ng kotse ni Joaquin ay naisip ko kaagad ang mga babaeng dumaan na sa buhay niya, it was weird but, I felt strange about his feelings.

"Joaquin," I asked. "All of your girls back at that time was elegant and beautiful..." ani ko at tumingin sa kaniya.

"They are—"

Joaquin interrupted me with a kiss, at sa pagbitiw niya ay tinignan niya ako ng deretso sa mg mata.

"Don't mind them, love," he said. "Ikaw at ikaw lang. Hinding-hindi ko gagawin ang mga bagay na makakasakit sa'yo, tandaan mo 'yan." ani pa niya at hinawakan ang pisngi ko.

Hinawakan ko ang kamay niya at tumingin sa kaniyang mga mata, I nodded, and even smiled at him. Now, I feel secured on his arms, hindi talaga biro ang pag-ibig.

Sinulit ko ang mga oras na kasama ko si Joaquin, we go to the park, mall, kahit anong lugar na mapupuntahan, at hindi ko namalayan na anong oras na pala, at gabi na rin.

"Manang Kristy will kill me." ani ko sa kaniya at natawa, seryoso si Manang Kristy kapag anong oras na ako minsan nakakauwi, napapagalitan din ako.

"Hey, chill, ako na ang bahala kay Manang Kristy, hindi ka malalagot dahil ako naman ang kasama mo. You should text her, para malaman niya na buhay at buo ka pa rin." biro niya pabalik sa akin.

"Wow, that's a nice joke there." biro ko pabalik sa kaniya.

Wala kaming ginawa kundi mag-usap at tumawa lang habang nasa byahe. I prayed to God na sana, pahabain pa niya ang oras na kasama ko si Joaquin, sana, kami hanggang sa dulo. It was like, you're floating in the clouds, is the work of love? Sobra ko ba siyang minamahal para lang makaramdam ng ganito? All of my patience paid off, at hindi ako nagkamaling hintayin siya.

While driving, I was looking at the window when he holds my hand, and kiss it. Nakatingin lang siya sa daanan, I saw him smiled while holding my hands.

"Joaquin?" kinuha ko ang antensyon niya.

"Hmm?" he asked, hawak pa rin ang kamay ko at mas lalo pa niyang hinigpitan ito.

"I waited for you all these years... I wait for the right time to confess my love, but, I was wrong, we both hide our feelings for each other, and I was thankful, that you admiring me at the same time," I said. "I love you."

"I love you, too, Alva... Walang makakapagpabago roon." sagot niya sa akin, he even stare at me for a second, at ibinalik niya ulit ang tingin sa daan. I saw him smile again, what a picture of love.

Nakarating na kami sa gate ng bahay, I insist na ako na lang ang papasok, pero nagmatigas siyang ihatid ako hanggang sa harapan ng bahay.

"Sabi ko, ako na lang..." bulong ko sa kaniya habang naglalakad.

"Kailangan kitang ihatid," he said. "I'm a gentleman, kailangan kong ihatid ang taong mahal ko sa bahay nila, to keep them safe."

I scoffed. "Safe? Joaquin, bahay ko 'to, walang magtatangka sa buhay ko rito, besides, maraming security cameras dito, ano ka ba." saad ko at inayos ang pagkakahawak sa bag ko.

"Ako na ang magpapaliwanag kay Manang Kristy, don't worry." he said, nagulat pa ako ng hawakan niya ang kamay ko, at idinamay sa daloy ng pagtakbo niya papunta sa harapan ng bahay.

"Joaquin!" I shouted, habang natatawa dahil parang si Joaquin ang tatay ko sa mga sitwasyon na ito.

So that time, the destiny's already playing, biglang bumukas ang pinto at lumabas doon si Manang Kristy, kasama si ate Arianne, nagulat siya ng makita kaming magkahawak ng kamay ni Joaquin, I insist to let go, pero napatingin ako sa kaniya ng hawakan niya ng mahigpit ang kamay ko. Tumigil kami sa tapat nila, at nakita ko si ate Arianne na napapangisi.

"Manang, I apologized for Alva, hindi lang po talaga namin nalaman ang oras, pasensya na po." saad niya at ngumiti ng bahagya kay Manang.

Kapag mga ganitong sitwasyon, mahabang litana ang natatanggap niya kay Manang Kristy, but now? She just smiled back at him! Si ate Arianne naman ay napatawa na lang bigla, siniko naman siya ni Manang.

"Ayos lang 'yon Joaquin, mukhang naging masaya naman kayong dalawa sa paglalagalag niyo." sagot ni Manang na parang walang malaking kasalanan si Joaquin sa kaniya. Something's not right at this moment!

"Ah, salamat po, ito na po si Alva, ibinabalik ko na po ng buhay at buo." tawa niya ng bahagya, at inaabot ako kay Manang Kristy.

"Mag-iingat ka, hijo..." paalam ni Manang Kristy, I saw Joaquin smiling, he even waved at me, bago ako tuluyang pumasok sa loob ng bahay.

Ng maisara ni ate Arianne ang pinto, ay nagulat ako ng makita kong nakatingin silang dalawa sa akin ngayon.  I should hide what Joaquin and I had, I'll wait for the time na sasabihin ko sa kanila.

"B-bakit po?" tanong ko, sabay hawak ng mahigpit sa bag ko.

"May pasalubong ka ba kay Arcelia? Kanina pa naghihintay sa'yo ang kapatid mo sa kwarto niya." ani ni Manang Kristy, para lang makahinga ako ng maluwag.

Sinabi ko sa kanilang babawi na lang ako kay Lia, dahil wala talaga akong pasalubong sa kaniya, I even managed to go to her room, kahit medyo masakit na ang paa ko sa sapatos, at ng makarating ako sa kwarto niya, nakita kong nakabukas pa ang T.V. at pumasok na lang ako para patayin ito.

I saw Lia sleeping on her bed, hawak pa niya ang isang manika sa kaliwa niyang kamay, and even some of her toys ay nakalagay din sa higaan niya. Napangiti ako ngunit may bahid din ng lungkot, napaupo ako sa gilid kama niya, at hinimas ang buhok niya.

Napabuntong-hininga muna ako bago magsalita.

"Kailan kaya magkakaroon ng oras sa'yo ang mga magulang natin?" bulong ko sa kaniya, I even kisses her head, at napahiga na rin ako sa tabi niya. Naramdaman kong umikot ang katawan niya at nakaharap na siya sa akin ngayon.

Pumupungay-pungay pa ang mata niya, at binitawan niya ang manikang hawak niya, saka niyakap ako ng mahigpit.

"You're here na pala ate..." she whispered. "I'll wait for the time ate, na magkaroon sila ng oras sa'kin, if that is the last time that they played with me, I will cherish it." sagot niya, at nakita kong napapikit na naman siya, at nakatulog.

Tears started to form, hindi niya deserve ang mga magulang namin, how they can resist this little angel? I was sad for Lia, nakikita nga niya ang mga magulang namin ngunit, wala naman itong oras para sa kaniya. Napatakip ako sa bibig ko, ayaw kong maririnig niyang humihikbi ako dahil sa lungkot na nararamdaman. Niyakap ko na lang din siya ng mahigpit.

"I love you Lia, ate really loves you." I said, and closed my eyes.

It was 7:30 in the morning, Saturday, so wala kaming pasok. Pagkagising ko mula sa kwarto ni Lia, pumunta kaagad ako sa sarili kong kwarto para maligo, hindi na ako nakapag-ayos kagabi dahil antok at pagod. I do my skincare routine for the morning, after that, I wear my comfortable pambahay clothes, dahil wala namang ibang pupuntahan ngayon araw.

I heared that my phone rings, binuksan ko ito at nakita ko ahg text message ni Joaquin sa akin, which is the thing that my morning made.

castriel.j

good morning, love.

I smiled, kinilig ako bigla dahil sa text niya, at nakita kong may sumunod na naman.

castriel.j

did you eat your breakfast? stay healthy, love. :))

Calling 'love' was the best part! Hindi ko mapigilang hindi mapatili sa kwarto ko, ibinagsak ko pa ang sarili ko sa higaan at tinakpan ng unan ang mukha ko, hindi ko na kayang hindi mapasigaw!

And then I hear the door open, at nakita kong nakadungaw doon si Lia.

"Good morning, ate." she said, at isinara ang pinto.

"Yes? Lia?" I asked, nakita kong ngiting-ngiti siya ngayong umaga, pero, biglang iyong bumagsak, kaya nagtaka rin ako. She tilted her head, at itinuro ang mukha ko.

"Why you so red, ate? Do you have any fever?" tanong niya, at hinipo ang noo at leeg ko.

"Uh, no, walang lagnat si ate, it's just, ate is so super puti, naarawan kasi." I explained, she giggled.

"Manang Kristy said that I should wake you up, breakfast is ready, and kuya Rhys is here." ani niya, nanlaki ang mata ko ng sabihin niya ang pangalan ni Rhys.

"Where? Where is kuya Rhys?"

"In the sala, he's waiting for you there, he said that he has something to tell you." paliwanag pa niya, tumayo na ako at pumunta na sa sala, nagreklamo pa si Lia na iniiwan ko siya, pero napatawa na lang kami pareho, at sabay na bumaba ng hagdan.

"Oh, hi Rhys!" bati ko sa kaniya, nakita ko siyang nakaupo sa sofa, tumayo siya at ngumiti sa akin.

"Good morning," he said. "Are you busy?" tanong niya para lang mapangiti ako ng bahagya.

"Umm, hindi naman, sabi ni Lia may sasabihin ka raw?" tanong ko.

"Uh, yes, pwede bang, tayong dalawa lang? Sa rooftop niyo?" tanong niya, tumango lang ako bilang sagot.

"Arcelia, halika na at kumain ka na, Alva? Kakain ka na ba?" tanong naman ni Manang Kristy.

"Uh, mamaya na po Manang, may pag-uusapan lang po kami ni Rhys." ani ko sa kaniya, tumango lang si Manang at ngumiti naman kay Rhys.

Sumunod naman si Lia sa kaniya, at pumasok na sila pareho sa kusina, inaya ko na si Rhys na umakyat papuntang rooftop, para lang masimulan na namin ang gusto niyang sabihin.

"What do you want to talk about?" I asked, napaupo ako sa upuan na kabilang dito sa lamesa sa rooftop, buti na lang ay may shade dito na kabilang, binuksan ko ito para hindi kami mainitan na dalawa.

"First, I want to say sorry about you and Joaquin last time," he said, tumikhim pa siya at napaupo na rin sa katapat kong upuan. "I know, that you are friends, at matagal na kayong magkaibigan 'di ba?" tanong pa niya, tumango lang ako bilang sagot.

"I'm sorry, too, kung gan'on ang attitude ko sa harapan niyo." I said, at napayuko na lang.

"Well, I accept that already, at alam kong may gusto ka kay Joaquin." he said, para lang tignan ko siya sa gulat at nanlaki pa ang mga mata ko.

"B-but, how?" I asked, napatawa siya.

"Joaquin apologized to me that time, aaminin ko natahimik kami sa kainan, pero, after n'on, magkasabay kaming lumabas at nagsabi siya sa akin kung ano raw ba kita..." he explained. "I said, that you're my friend, dahil ang Mommy mo at Daddy ko ay magkaibigan... He also asked me my intentions towards you, at sinabi kong wala." pagputol niya sa sinabi niya.

"He confessed to me na gusto ka niya, so that's why nalaman ko na may gusto siya sa'yo, and same as you, nakikita ko sa mga actions mo kapag nakakasama natin siya." paliwanag pa niya para lang mapatawa ako ng marahan.

"Well, hindi ko ugaling makisawsaw sa relasyon ng ibang tao, wala rin akong intensyon na maging girlfriend ka, dahil meron na ako," ani pa niya para lang manlaki ang mga mata ko, tinaasan niya lang ako ng kilay. "Ipinaliwanag ko naman sa kaniya na wala akong balak, at ikaw, Alva, ay sa kaniya na... He explained that, when you were in high school, nagkagusto siya sa'yo, and he's waiting for you. Hindi ba? May oras pa kami para magkwentuhan." tawa niya ng marahan.

"I'll let you lovebirds, pwede mo naman akong maging kaibigan." dugtong pa niya, sabay kindat, napatawa naman kami pareho.

"Thank you, Rhys, but, all along, bakit ka ipinakilala sa akin ni Mommy, kahit may girlfriend ka na?" tanong ko, nakita ko ang dahan-dahang pagbagsak ng labi niya.

He scoffed, full with sarcasm. "You're mother didn't know, si Daddy lang ang may alam, her name is Ellone." ani niya, tumango-tango naman ako.

"He said na ipapakilala niya raw ako sa anak ni Shanaia, but, I insist na hindi ko kaya, dahil mahal na mahal ko si Ellone," he laughed a bit. "Sa pagmamatigas ko, I ended up beating with my own father, sinabi niyang hindi nararapat sa akin si Ellone, dahil hindi naman daw akma ang mga katulad niya sa akin, I need to be with another's personality's daughter. Ellone's family was rich, but, iba pa rin kapag isa kang celebrity. All he knows is all about his fame, ilang beses niya na rin akong inilabas sa mga reporters, kapag may interview siya, nagbabakasakaling may magpapakilala ng mga anak nila sa akin."

"Pero, nagmamatigas ako at ipinapakita ko ang tunay kong kulay, sinabi niya rin na nakatira ako sa bahay niya, at susundin ko lahat ng gusto niyang mangyari, I can't wait to graduate and elope with Ellone, dahil masisiraan na yata ako ng bait kapag tumira pa ako sa bahay ng ama kong hindi naman ako itinuturing na anak."

I saw tears streaming down on his cheeks.

"He even gave threats to me, and to Ellone, sinabi niyang hindi siya magdadalawang isip na ipaligpit si Ellone, kapag hindi ko sinunod ang mga gusto niya. Ellone was my high school crush, noong nagfirst-year college lang kami nagkaroon ng relasyon. My father was really different on cam, hindi ibig sabihin na iyon ang ugaling ipinapakita nila sa madla, ay iyon na talaga ang tunay nilang kulay." he said.

"Ayokong napapahamak ang taong mahal ko, kaya sa pagkagraduate ko, aalis na ako sa puder ng tatay ko, at titira kami ni Ellone sa malayo." dugtong pa niya at tumayo, nakita kong tuloy-tuloy pa rin ang luha niya, I stand up, and hug him tightly, narinig kong napaiyak na siya ng tuluyan, hinagod ko pa ang likod niya.

"That's cruel, maganda ang naging desisyon mo, and if you want help, I'm always here for you, we're friends now, dapat ang magkaibigan ay nagtutulungan." I said, at kumalas sa pagkakayakap.

"Puta, lalaki ako, bakit ba ako umiiyak?" tanong niya, hinawakan ko ang balikat niya.

"Well, a man's emotion is valid, hindi dapat ipagwalang-bahala ang nararamdaman ng bawat isa. It's okay to cry your heart out, okay?" sabi ko at ngumiti.

Niyakap niya pa ako ng mas mahigpit, I heared him crying, siguro talaga ay napakabigat ng nararamdaman ni Rhys, at matagal niya na itong itinatago. Well, a man should cry, hindi ibig sabihin ay malakas na sila at matapang sa ibang bagay, kailangan din nila ng karamay, at sandalan sa mga panahong walang-wala sila.

"Alva, si Joaquin, nandito." sabi ni ate Arianne, nasa kusina pa ako at kumakain ng almusal, it was Thursday, at ngayon niya lang ako sinundo, dahil madalas ay kay kuya David ako nagpapahatid. Bigla pa akong mabilaukan dahil narinig kong napatili si Lia sa tuwa.

"Is kuya Joaquin is here because he's playing with me?" tanong ni Lia, she was already on her uniform.

"It's Thursday, Arcelia, you should be in your school, right?" tanong ni Manang Kristy, tumango-tango naman siya at ngumiti.

"Maybe next time, in weekends?" tanong niya sa akin, tumango lang ako at ngumiti.

Nagpaalam na ako kina Manang Kristy, naglakad na lang ako papuntang gate dahil ayoko ng papuntahin si Joaquin at baka kung ano-ano na naman ang iasar nila sa akin. Ng makarating ako sa gate, nakita kong bumaba siya at at pinagbuksan pa ako ng pinto, pumasok ako at napaupo na.

Pumasok na rin siya at napaupo sa upuan niya, ng ikakabit ko pa lang ang seatbelt ko, ay bigla niyang hinawakan ang pisngi ko at hinalikan ako sa labi, I was shocked, at ng bumitaw siya sa pagkakahalik ay hinampas ko siya sa balikat, napatawa lang siya.

"Hey! Such a stealer!" reklamo ko at napatawa.

"That's a morning kiss!" he laughed.

"Paano kung may makakita sa'tin?" ani ko sa kaniya, napatawa na lang din siya, at naiwan naman akong napapaisip dahil baka nga may nakakita sa amin.

"Trust me, love. Walang nakakita sa'tin."

"Sige nga mister Salvador, proved it." I dare him, nagulat pa ako ng bigla na naman niya akong halikan, ngunit sandali lang iyon. He smiled at me. "Stop it! It's not good if you don't ask for consent about a certain thing! 'Wag mong sanayin ang sarili mong ganiyan, Joaquin." pagsuway ko sa kaniya, he just smirked at itinaas ang dalawa niyang kamay na parang sumusuko.

"As you wish, love." sabi niya, sabay halik sa kamay ko, at ipinaandar na ang kaniyang sasakyan.

It was lunchbreak, sinundo ako ni Joaquin sa room namin, it's nothing new, sanay na ang mga kaklase ko na lagi akong sinusundo ni Joaquin.

"Hey," he said. "Ready for lunch?" tanong niya, tumango lang ako.

"Kind of, kaunti lang ang kakainin ko ngayon dahil marami ang pinakain sa'kin ni Manang Kristy kaninang umaga." paliwanag ko sa kaniya at inayos ang salamin ko.

"Your hair is getting longer... You shouldn't cut that this time, gusto kong makita ka na mahaba ang buhok mo." sabi niya sa akin, para lang mapangiti ako.

"Oh really? I thought you like girls with short hair? What's with you, today?" biro ko sa kaniya, marahan naman akong napatawa, ganoon din siya.

"My girlfriend's more beautiful if she have a long hair..." sagot niya sabay titig sa mga mata ko. "She's way more beautiful if her hair is long." he explained, he smiled, nakita ko na naman ang mapuputi at pantay niyang ngipin.

Sabay-sabay kaming kumain nila Joaquin, si Asher lang ang kasama namin, at wala si Harison. I wonder where he is right now.

"Hey, Ash, did you see Harison by any chance?" tanong ko, I'm eating a blueberry cheesecake, isang lunch meal naman kay Asher, at kay Joaquin.

"Hindi eh, ilang araw na rin siyang hindi pumapasok." sagot niya para lang magulat ako.

"W-why?" tanong ko, bakit hindi ko napansin iyon? Ilang araw na rin ang nakalipas, sumabay din siya sa amin bago kami magkagulo sa garden, kasalanan ko ba bakit hindi siya pumapasok ngayon?

"Anong rason?" tanong naman ni Joaquin.

"Tinanong ko rin siya, sabi niya ay kailangan lang daw muna niya ng pahinga." sagot naman ni Asher. "His subject teacher's asking me where is Harison, pero wala akong maisagot kahit isa." dugtong pa niya.

"I should apologize to him... Siguro ako ang may kasalan kung bakit hindi siya pumapasok ngayon." sagot ko, naramdaman kong hinawakan naman ni Joaquin ang kamay ko, he squeezed it a bit.

"It's not your fault, but, you need to apologize to him by any chance, baka may mga bagay na hindi kayo nagkaintindihan." ngiti sa akin ni Joaquin, tumango lang din si Asher.

"Yeah, I should search for him, right now." I said, I even dial his number, pero walang sumasagot.

"Uh, yeah, Harison was kind of sad, at medyo tamlayin noong huli ko siyang nakita, is there a problem?" tanong ni Asher sa akin, nagtaka ako dahil wala namang sinasabi sa akin si Harison bago kami magkagulo, but I do know na nagiging matamlayin siya.

"Yeah, after noong kumain tayo sa To the Max, at nagkagulo kayo ni Joaquin, kinabukasan, parang naging matamlayin na siya." paliwanag pa ni Asher.

Bakit hindi ko napansin kaagad iyon? I should go to their house later. Pero, handa ko na ba siyang harapin pagkatapos namin mag-away?