09

[Chapter 9]

"'Wag na 'wag mo ng ulitin 'yon ha!" suway ko sa kaniya ng itigil niya ang sasakyan sa tapat ng gate ng bahay namin.

"Did I do anything wrong?" patay-malisya niyang sagot sa akin, narinig ko pa siyang natawa.

"Yes! Paano kung may nakakita sa'tin? Mapapatawan pa tayo ng violation e'!" pagmamaktol ko pa habang hawak ko ang bag ko.

I heard him laughed this time, biglang nanlambot ang puso kong nagagalit kanina. Oh my gosh, Alora.

Ganito ka ba karupok kay Joaquin? Hindi ito tama!

"'W-wag ka ngang t-tumawa! Hindi kaya nakakatuwa 'yon!" ani ko sa kaniya at hinampas siya sa braso ng marahan.

He laughed again, but he stops. "I'm sure Alva, there would be no CCTV's there, at building ng engineering 'yon, madalas patay ang mga CCTV dahil sira." he laughed again.

"Malay mo naayos na nila! Tapos, nakita tayo roon sa footage, at kakalat sa school na may relasyon tayo! Do you ever—"

"Alva, you're such a cutie... Maniwala ka sa'kin, kung malalaman man nila may relasyon tayo, ayos lang 'yon. Don't overthink about what happened last time. Magtiwala ka sa akin." sagot niya at lumingon sa akin, he smiled.

"I just think about that, what if—"

He touched my cheeks, at mabilis na inilapit ang mukha niya sa mukha ko, he kisses me, a long one this time. Nakahawak lang ako sa kamay niya, nakapikit siya ngunit nakadilat lang ako, ng ilayo niya ang mukha niya sa akin saka niya pinaglapit ang mga noo namin, nakahawak pa rin siya sa pisngi ko.

Nag-angat siya ng tingin at nakita kong ngumiti na naman siya. His eyelashes are long, with that thick eyebrows, hindi nakakasawang titigan.

"How can I have a beautiful girlfriend like you? I'm the luckiest guy in the world," he said. "I was lucky to meet you, Alva." ani pa niya na tuluyang nagpalambot sa puso ko, napapikit naman ako sa tuwa at natawa ng marahan.

"Save it for another day... Baka sabihin nila na kung ano ang ginagawa natin ngayon dito dahil ang tagal mong nakaparking." I said, tinanggal ko na ang seatbelt ko at bumaba na sa kotse ni Joaquin.

"Okay... I'll save it. See you tomorrow, love." ani niya at ngumiti sa akin. I waved at him.

Hinintay ko muna siyang makaalis bago ako tuluyang pumasok sa gate. Bitbit ko ang bag ko at ilang libro, sa pagpasok ko ay nakita ko si Manang Kristy na tahimik sa pagdidilig ng ibang bulaklak, nagdalawang tingin pa siya bago niya ako ngitian.

"Hi Manang," I said, and hugged her tightly. "How's your day po?" tanong ko sa kaniya at ngumiti.

Ngumiti muna siya sa akin at hinaplos ang buhok ko.

"Maayos naman, hija... Ikaw? Kumusta ang pag-aaral?" tanong niya pabalik sa akin.

"Okay lang po, gan'on pa rin po." sagot ko at inilingkis ang braso ko sa braso niya.

"Kumusta kayo ni Joaquin? Maayos ba ang relasyon niyo?" tanong pa niya na nagpangiti sa akin.

"Hmm, pwede ko po bang sabihinna perfect?" sabi ko at tumawa ng marahan. "Tipikal na relasyon lang po, pero, napakaspecial." dugtong ko pa habang naglalakad.

"Masasabi mong tipikal ang relasyon niyo dahil new relationship kayo, pero kapag tumagal, ang pagiging espesyal ay nagiging ekstraordinaryo," tigil niya sabay hawak sa kamay ko ng bitawan niya sandali ang regadera para lang mapatigil kami sa paglalakad. "Parang kami ng asawa ko noong araw, masasabi mong tipikal na pagmamahalan lang, pero para sa'kin isa iyong ekstraordinaryong pagmamahal na hindi mapapantayan ng kung sino man."

"Parang kang lumulutang sa langit 'no? Ganiyan talaga." sunod pa niyang sabi para lang magtawanan kami, parang dalaga si Manang Kristy.

"Walang perpektong relasyon, Alva... Lahat ay may kakulangan. Minsan pa nga, sa sobrang pagbibigay mo ng atensyon sa taong nagpapatibok ng puso mo, hindi mo alam ay may mga mahahalagang bagay ka pala na nakakaligtaan. Minsan din, kapag sobrang mahal mo ang tao, gagawin mo ang lahat para sa kaniya, at ibibigay mo ang lahat sa kaniya."

"Kami noon ni Romualdo, hay naku, walang araw na hindi niya ako hinatiran ng bulaklak ng ilang-ilang, lalo na't noon ay bawal pa ako magkaroon ng nobyo," sabi niya sabay hawak sa baba niya na parang nag-iisip. "16 ako noon at 18 siya, dalawang taong ang pagitan 'di ba?" tawa niya ng marahan.

"Isa siyang kababata noon, isang kalaro. Hanggang sa hilig niya akong asarin, dahil lagi akong nakaupo sa ilalim ng puno ng ilang-ilang tuwing hapon. Hilig niyang iyugyog ang sanga, at naglalaglagan ang mga dahon at bulaklak, hanggang sa maasar ako at umalis dahil sa sobrang inis sa kaniya." kwento niya.

"Noong nag-16 ako, palagi na siyang pumupunta sa bahay, ang akala nga namin ay si ate Fe ang nililigawan niya dahil magkasing-tanda sila, pero nagulat ako ng bigyan niya ako ng love letter sa ilalim ng puno ng ilang-ilang. Noong una, natatakot akong umibig, dahil nga sa mga pagsubok na dadaan, pero, kung may tiwala kayo sa isa't isa, at matatag kayo, walang imposible, ngayon, ilang taon na kaming kasal." tawa niya ng marahan.

"Malalaman mong masaya ka kapag tumagal na kayo ni Joaquin, kapag napagdaanan niyo na ang mga pangyayari hindi niyo inaashan, pero, sabay niyong nalagpasan." she said, she squeezed my hands after that.

"I'm happy already with Joaquin, Manang, he's dreamy, lagi niya akong sinasama sa mga pangarap niya, at alam kong mahal na mahal niya ako. Talagang masasabi ko na siya na siguro." ani ko at ngumiti. "There would be hindrance, but, it doesn't mean na pwede na kaming paghiwalayin n'on." dugtong ko pa.

I saw Manang Kristy's eyes became sad, bumagsak din ang ngiti niya, hindi ko malaman baka may nasabi akong mali.

"Bakit po, Manang? May nararamdaman po ba kayo?" tanong ko sa kaniya.

"Alva, makinig ka, ang pag-ibig ay hindi laging masaya, may mga bagay na magiging kapalit. Maging handa ka, mahirap sumabak sa sakit kapag hindi ka handa. Hindi ito isang kwento lamang sa libro, seryosong usapan ang pag-ibig. Makakayanan mo pa ba, kapag may binawi na sa'yo kapalit ng pagmamahal mo sa kaniya?" mahaba niyang litana para lang mapatigil ako sa paglalakad.

"B-but... Manang, we're new, anong masamang mangyayari? As long as I pay attention for the things that is happening to me, walang masamang mangyayari sa relasyon namin. I promise." sagot ko, pero sa loob-loob ko ay tinubuan kaagad ako ng takot.

"We should be inside now, dumidilim na rin po, baka po sipunin kayo dahil medyo malamig din po ang hangin." ngiti ko sa kaniya at inalalayan ko siyang pumasok na sa loob ng bahay.

Ng makapasok ako, nagsabi siya na maghahanda lang daw siya ng pagkain namin, at sinabi niya rin na totoo naman, mukha naman daw akong sigurado kay Joaquin, at alam din daw niya na hinding-hindi ako sasaktan nito. Pero hindi ba? Masama ang magsalita ng hindi tapos?

We finished eating dinner, nakatulog na rin si Lia at nagpapahinga na rin ang iba naming katulong. I see myself on the mirror, katatapos ko lang maligo at nakatapis pa ako ng twalya.

I decided na magbihis na at magsuklay, dahil maya-maya ay matutulog na rin ako.

Hindi ko maiwasang hindi kalimutan ang sinabi ni Manang. What if, si Joaquin pala ang taong sobrang makakasakit sa akin? Paano kung gagawa siya ng isang bagay na nakapagpasira ng tiwala ko sa kaniya? I startled when my phone rings, at nakita kong si Joaquin ang tumatawag.

"Hello?" I said.

[Hello love, good evening.] he said, napatakip ako sa bibig ko dahil napakagwapo ng boses niya.

"Hey, what's up? Gabi na ah." ani ko pa at napahiga sa higaan ko.

[Nothing, I just missed you.] tumaas ang kilay ko sa sinabi niya.

"Wow, buong araw tayong magkasama sa school, gumawa ka pa ng kalokohan, at hinatid mo pa 'ko sa bahay, so, what's the reason behind it?" tanong ko.

[Pwede bang walang valid reason? basta namimiss lang kita.] sabi pa niya para mas lalo akong kiligin.

I laugh and he laugh, too. His voice was music to my ears, hinding-hindi ako magsasawang pakinggan ang boses niya.

"Wait, about the concert? kailan ba 'yon?" tanong ko sa kaniya, umismid pa siya bago magsalita.

[Secret, sasabihin ko na lang kapag pwede na.] sagot niya, i pouted.

"Paano ko paghahandaan kung hindi ko alam 'yong date? Hindi ako manghuhula, Joaquin." ani ko sabay umiling-iling pa.

[I should hang up, matulog ka na.] he laugh at the other line, hindi ako makapaniwalang papatayan niya ako ng tawag!

Bigla na lang naputol ang usapan namin, napatawa na lang ako dahil hindi ako makapaniwalang pinatayan niya ako ng tawag! I laughed at his idea, siguro ay ginawa niya iyon para lang matanggal ang atensyon ko sa concert, hindi pwede! Kailangan kong malaman ang date!

Suddenly, my phone rings, there's a notification.

castriel.j:

on the 23rd of December, 8:00 p.m

It's the end of November already, I can't wait to attend the concert! With the person I loved the most.

["Hey, are you free today?] he said, it's been days since he said the date for the concert.

"Uh, yeah, why?" I asked, sabado ngayon, at wala naman akong pasok ngayon dahil malapit na ang christmas break.

[I'll fetch you at 12:00, is that okay?] ani pa niya, napahagod naman ako sa buhok ko, inisip ko rin kung may gagawin ba ako, mukhang wala naman.

"Okay, I'll get ready na." sagot ko at pinatay ang tawag. It was already 10:30, may oras pa ako para makapag-ayos ng sarili, ng biglang bumukas ang pinto at sumulpot si Lia.

"Good morning ate!" she said in a cuddly voice.

"Hey! Good morning! Kanina ka pa gising?" tanong ko, lumapit siya sa akin at umupo sa gilid ko.

"Yes, kanina pa po kita sinisilip kung gising ka na kasi kailangan mo ng kumain." sabi niya sa akin at ngumiti.

How sweet of her, napakaswerte ko talaga sa kaniya. I kiss her cheek and tickles her, hindi na siya magkamayaw sa kakatawa.

"Ate! Stop it! Your breath stinks!" reklamo niya para lang mapatigil ako sa pangingiliti sa kaniya, hiningahan ko ang kamay ko, at hindi naman mabaho ang hininga ko.

"Hey, it's not—"

"Got you ate! Let's eat na! Lalamig na ang pagkain!" she laughed, at naunang pumunta sa may pinto.

Kumain na kami ng agahan, pagkatapos n'on ay na rin ako, dahil anong oras na at baka biglang sumulpot si Joaquin.

I was wearing a plain brown hanging blouse and a white high-waisted shorts, I used my white sling bag to match my shorts, and a pair of sandals. My hair is longer than before, so I decided to tie it on a low ponytail. After a minute, nandoon na kaagad si Lia sa tapat ng pinto ko, at inunahan ko siyang buksan ang pinto kahit ang mukha niya ay kakatok pa lang.

"Hey! Are you excited that much?" tanong niya at pinagkrus pa ang mga braso niya.

"Uhm, maybe? A little?" I laughed, at hinalikan siya sa ulo.

Umarte ako na nabahuan sa ulo niya, bigla niya akong siningkitan ng mata.

"Ew, shinampoo mo na ba ng maayos 'yong ulo mo?" I joked at. her, bigla naman niyang inamoy ang buhok niya.

"Of course ate! Ayaw mo ng mabaho!" sagot niya at natawa sa sarili niya.

"Just kidding, see you tonight." I said, at hinalikan siya sa pisngi, she just smiled at me after that, at sabay na kaming bumaba papuntang sala.

Tindig pa lang ni Joaquin ay alam ko na siya na talaga, nasa couch siya at busy na tumitingin sa mga pictures namin, I was kind of embarassed ng tigtigan niya ang picture ko nung nagpictorial ako para sa debut ko.

"Kuya!" Lia said, mabilis siyang tumakbo papunta sa pwesto ni Joaquin, hindi pa ito nakakatayo ay bigla siyang binalda ni Lia, para ma out of balance siya.

"Oh! A-ang bigat mo!" biro ni Joaquin sa kaniya at niyakap siya nito ng mahigpit.

"Grabe ka kuya!" reklamo ni Lia at bumitaw na sa kaniya.

"Kain kasi ng kain, and it's good dahil nahuli ko siya nung isang araw na namamapak ng carrots na hiniwa na ni ate Arianne." sumbong ko, bigla naman siyang namula sa hiya.

"It's delicious kaya! And nutritious!" bwelta niya sa akin at pare-pareho naman kaming natawa.

"Let's go?" tanong sa akin ng Joaquin ng tumingin siya at ngumiti.

I nodded, nagpaalam naman na sa amin si Lia, at saktong lumabas si Manang Kristy sa kusina, nagsabi pa siya na kumain muna si Joaquin, pero tumanggi ito.

Ng makalabas kami ng gate ay sumakay na ako sa kotse niya, nagkabit ng seatbelt at biglang natahimik bigla, pinaandar na niya ang kotse niya at nagulat ako ng bigla niya akongh dedmahin. Wala man lang morning kiss?

"I know already what you are thinking, ikaw na nagsabi na bawas-bawasan ko ang paghalik sa'yo, dahil baka may makakita sa'tin." sagot niya para lang mamula ako sa hiya, that's exactly what I was thinking!

"It doesn't matter, we're already a couple, but I know the do's and don't, do not worry love." sabi pa niya para lang mapangiti ako.

I know in the first place that I was lucky to have Joaquin, alam niya rin ang mga bagay na gusto at ayaw ko, I was thankful that he even remembered every single detail of me, wala na akong hihilingin pa.

Nagulat ako ng bigla kaming tumigil sa tapat ng bahay nila, ng tumingin ako sa kaniya ay bigla niya akong hinalikan ng mabilis.

"It's time to meet the fam." sabi niya at ngumiti ng giliw sa akin, bigla naman akong siniklaban ng kaba.

"Don't be so nervous my love, wala si Daddy, si kuya JB at Manang Fe lang ang nandiyan." dugtong pa niya at tinanggal ang seatbelt ko.

"Let's go." ani pa niya at naunang bumaba, saka ako pinagbuksan ng pinto.

Pumasok kami sa bahay nila at kaagad na bumungad sa amin si kuya JB na pormal na nakikipag-usap sa mga bisita niya, he's a bit different now, at mas nagmature siya, ngayon ko lang siya nakita.

Bigla silang tumigil sa tawanan ng pumasok kami ni Joaquin sa bahay nila, he's holding my hand.

"So, your tutor is your girlfriend now?" tanong niya, tumingin ako kay Joaquin, dahil alam kong may hidwaan silang dalawa.

"Yes." sagot ni Joaquin, nagulat ako ng bigla siyang tumawa, wait, okay na silang dalawa?

"Congrats, bro." sagot ni kuya JB at ngumiti sa kaniya, ibinalik niya ang atensyon sa mga bisita niya, at sabay-sabay itong tumingin ulit kay kuya JB, at pinagpatuloy ang diskusyon nila.

"Joaquin, narito ka na pala, kumain ka na—Alva! Ikaw pala 'yan!" masayang bati sa akin ni Manang Fe ng makita kaming papalapit sa kaniya.

"Manang, I missed you so much! Kumusta na po kayo?" tanong ko sa kaniya, bigla naman siyang ngumiti sa akin.

"Maayos naman ako, wala naging problema sa kalusugan ko, sa hapag na tayo magkwentuhan, kumain—" napatigil siya ng bigla magsalita si Joaquin.

"Uh, Manang, mamaya na lang po kami kakain, punta lang po kami ni Alva sa kwarto ko." ani niya at ngumiti, tumango naman si Manang Fe bilang sagot.

Umakyat na kami sa hagdan papuntang kwarto ni Joaquin, I saw some pictures, maybe his family. Some of it are sketches, and paintings, and some are photographed. I saw Joaquin's picture when he was little, I complimented it, and his cheeks turn red.

I laughed a bit at his face, gwapo na talaga siya since bata pa.

Pumasok na kami sa kwarto niya at nakita ko ang mga trophies, picture frames and certificates na nakadisplay sa mga lamesa at pader. I even check the picture frames, and then I saw her mother, carrying kuya Joaquin and kuya JB was on her side. She looks like a goddess, napakaganda niya, at kamukhang-kamukha siya ni Joaquin!

"You're... 2 years old here I guess?" ani ko sa kaniya ay itinuro ang frame.

"Yeah, and it was the last picture of me and my mom." he said, bigla naman akong nalungkot sa sinabi niya.

"Don't worry, everything's going to be fine, I assure that." sagot ko sa kaniya at hinalikan siya sa pisngi. He smiled, at hinalikan ako bigla sa labi, pero mas malalim iyon na ikinagulat ko.

"Hey... Stop it." ani ko at bigla naman siyang tumigil, alam namin ang limitasyon namin kapag ganito ang sitwasyon.

He started to kiss my neck, nakahawak siya sa magkabilang braso ko, at bigla niya akong niyakap ng mahigpit. Nagsimula na rin siyang hubarin ang pang-itaas ko ng damit pero mabilis ko itong pinigilan.

"Joaquin, stop it, we're not even married yet!" biro ko at itinulak siya ng marahan palayo sa akin. "Hindi pwede ang ganito." ani ko at biglang binuksan ang pinto dahil hindi ako komportable na kaming dalawa lang.

"Much better." sagot ko at ngumiti sa kaniya, bigla akong nahiya dahil sa sitwasyon kanina, at nakita ko siyang nakatulala dahil sa ginawa ko.

"Hey, hindi mo kailangang magmadali okay? Magpakasal muna tayo." ani ko sa kaniya at ngumiti, I already knew to myself na siya ang makakasama ko habang buhay, at alam kong ganoon din ang iniisip niya.

Nagulat ako ng bigla siyang tumawa, at niyakap ako ng mahigpit.

"I'm sorry, Alva, hindi ko na uulitin, besides, kaya kong maghintay, kahit ilang taon pa 'yan, mapakasalan ka lang." sagot niya at hinawakan ang magkabila kong braso.

"I hope the mother that I will meet in the future is just like you." sabi niya para kang magtaka ako, bakit? May ibang babae pa ba sa buhay niya?

Sandali akong natahimik hindi ko alam kung pinagtritripan ba niya ako o hindi, dahil nagpipigil siya ng tawa, at ako naman ay medyo nalilito.

"Why?" tanong ko at yumakap sa kaniya.

"Because..."

"Because? What?" tanong ko pa ulit at isinandal ang ulo ko sa dibdib niya habang nakayakap.

"Because, you're the one who is gonna be the mother of my future children." he smiled, and kiss me on my head.