Novels by bulakeny4

[Chapter 12] tw: death I opened my eyes, I feel heavy this time. Hindi ko maiangat ang ulo ko, at mahapdi rin ang mukha ko. Hindi ko na rin maiangat ang kaliwang kamay ko dahil sa pagkamanhid. I saw the stars shining in the dark sky. My eyesight becomes blurry, the colors of red and blue is alternating, reflecting in the sky, I raise my head and tears started to form when I saw my one and only treasure. Nakadagan kay Lia ang pinto ng kotse, at talagang nayupi ito, para lang maipit ang kaliwa kong paa at ang kamay kong nakayakap sa kaniya, I saw blood stains in my dress, nagkalat din ang mga bubog sa paligid. Wala akong nagawa kundi maiyak na lang dahil sa sinapit ng kapatid ko. Her head is already bleeding, dahil ang taas na part ng pinto at parang nakadikit na sa kaniya. I cried harder when I realize, that she wouldn’t survive her injuries, but I pray to God silently for her to recover, she’s too young, she

[Chapter 11]4 years later..."Good morning, Alva!" Irene screamed when she saw me walking towards her direction."Shh! Baka mapagalitan tayo!" ani ko sa kaniya sabay tawa ng marahan."Dedma 'yang mga 'yan! Palibhasa wala silang kaibigan!" bwelta pa niya sabay tawa ng malakas, kaya pinagtitinginan kami ng ibang tao.Wala akong ginawa kundi tumawa na lang dahil hindi ko talaga siya mapipigilan. Hinaplos ko ang buhok ko at kahit walang salamin, ay patuloy ko pa rin itong inaayos. Inilalagay ko ang mga nahulog na hibla ng buhok sa likod ng tainga."Girl, maganda ka

[Chapter 10]The day of the concert came, I was wearing a simple oversize t-shirt, a pair of maong pants ang white rubber shoes. May kahabaan na rin ang buhok ko kaya maayos kong naitali iyon.I put some light make-up, alam kong pagpapawisan ako roon dahil sa dami ng tao at mainit na rin. Joaquin said that the concert will start at 9:00 p.m. and it is already 8:00. Tumingin ako ulit sa salamin at nakita ko namang maayos ang itsura ko. I even wear the necklace Joaquin gave me. Ngumiti pa ako sa salamin, saka kinuha ang bag ko.Me:where r you?Halos wala pang limang minuto ay biglang tumunog ang cellphone ko.Love:In

[Chapter 9]"'Wag na 'wag mo ng ulitin 'yon ha!" suway ko sa kaniya ng itigil niya ang sasakyan sa tapat ng gate ng bahay namin."Did I do anything wrong?" patay-malisya niyang sagot sa akin, narinig ko pa siyang natawa."Yes! Paano kung may nakakita sa'tin? Mapapatawan pa tayo ng violation e'!" pagmamaktol ko pa habang hawak ko ang bag ko.I heard him laughed this time, biglang nanlambot ang puso kong nagagalit kanina. Oh my gosh, Alora.Ganito ka ba karupok kay Joaquin? Hindi ito tama!"'W-wag ka ngang t-tumawa! Hindi kaya nakakatuwa 'yon!" ani ko sa kaniya at hinampas siya sa braso ng marahan.

[Chapter 8]"Should I go to Harison's house?" I ask Joaquin, he nodded."Yes, he's your friend, kailangan mo rin siyang kamustahin. Maybe, he need some person to talk to, lalo na't narinig mo naman yung sinabi ni Asher 'di ba? Naging matamlayin siya. He do have a problem." sabi sa akin ni Joaquin, papalabas na kami ng campus at ihahatid niya ako kina Harison.I just nodded, napahawak ako ng mahigpit sa bag ko, I should settle some things with him.On the road, ang iniisip ko lang ay kung ano ang sasabihin ko kay Harison, binabagabag ako ng konsensya ko dahil sa sinabi ko sa kaniya, at dahil sa hindi pagsunod niya. We were silent along the road, hina

Chapter 7"Congratulations po!" sigaw ng karamihan sa Villa Mariposa, ng mapatingin ako sa mga tao ay hindi ko maiwasang hindi mamula sa hiya.Niyakap ako ni Joaquin, at nakita ko ang totoong ngiti sa mga labi niya, nagpasalamat siya sa ibang taong pumapalakpak sa amin ngayon."Nakakahiya..." bulong ko sa kaniya. Pinapahid ko pa rin ang mga luhang tumulo galing sa mga mata ko."It's not embarassing love, they are happy for us, smile," he said, and caress my cheeks. "I love you, Alva." he smiled at me.Napatawa ako ng marahan ng sabihin niya iyon, niyakap ko pa siya ng mahigpit, naririnig ko pa rin ang palakpakan ng mga tao na nakapalibot sa amin, I