Wala sa loob nyang isinasalaksak ang mga damit ni Abby sa washer. Iilang pares lang ng damit ang pinagpapalit-palitan nito kapag umuuwi sa kanya. Naisip nyang ayain ito mamaya sa mall para makabili na agad ng mga damit na masusuot nito. Makikipagbuno sila sa mga nagla-last minute Christmas shopping. Pero malamang sa hindi ito sasama dahil halos nakabaliktad ngayon ang nguso nito sa maga. 'What an asshole!' Abot-langit ang pagsisisi nya. Wala syang intensyon na masaktan si Abby. But still, putok ang itaas na labi nito nang dahil sa kagagawan nya. Gusto na nyang ipukpok ang bote ng beer na hawak sa kanyang ulo sa inis sa sarili. Sinapian sya ng matinding selos nang makita nya ang dalawa na magkatabi sa upuang semento ng madilim na parte ng parke at nagbubulungan. Hindi nya nakontrol ang galit na namuo sa kanya. Sa isang iglap ay nag-flashback sa harapan nya ang eksenang pinakaunang tumusok sa kanyang puso: He was loitering at Abby’s house nang magpaalam si Nanay Elsa na aalis ka
Nakatuon ang kanyang tingin sa TV pero wala ang atensyon nya sa pinanonood. Hindi sya mapakali. Iniisip nyang tawagin ang mga ito para bumaba at makinood na lang rin ng TV sa kanya kesa magkasama sa kwarto na dalawa lang sila. Nagtungo sya sa kusina para uminom na rin ng tubig at para silipin kung nakabukas ba ang pinto ng kwarto, pero lapat na lapat ang pagkakapinid ng pinto nito. Nasa third year high school na sya noon at may malisya na, kaya hindi sya kumporme sa pagtatago ng dalawa. Namemeywang sya habang nakatitig sa pintuan, nag-isip sya ng kukunin nya sa loob para maistorbo ang mga ito. Dahan-dahan syang pumanaog sa hagdan at nakiramdam sa dalawa. Dumapa sya at sumilip sa siwang ng pinto pero wala syang nakita kundi ang liwanag na nanggagaling sa bintana nito. Naisip nyang nasa papag ang mga ito kaya hindi sya nakakita ng gumagalaw na anino. Narinig nya ang mahinang boses ni Rafael na parang ungol ang dating sa kanyang tenga. Kabadong agad-agad nyang itinulak pabukas ang
“Hmmm… Ganito ba ‘yon?” nakangiting tanong sa kanya ni Abby na nakataas ang isang kilay habang ginagawang ice candy na sinisip-s****p ang haba ng kanyang daliri. Napaunat sya ng likod. “Ano’ng ganito?” “‘Etong ginagawa ko. Sa ano.” Naramdaman nya ang dila ni Abby na humahagod sa palibot ng kanyang daliri. Dagling bumilis ang tibok ng kanyang puso. Napapamura sya nang pabulong sa ginagawa nito na tila nagaganyak namang lalo dahil umaangat ang mga cheekbones ni Abby sa paglapad ng kanyang ngiti. Panay-panay ang kanyang pagtikhim. May kumislot at nagising sa pagkatao nya sa kakaibang kiliti na naramdaman nya sa daliri nya at na-i-imagine nya. Masarap sanang maramdaman iyon sa bibig ni Abby kaso sa guilt na nararamdaman nya ngayon kahit na birthday nya ay hindi nya deserved ang ganoong klaseng napakasarap na treatment. “Uhm, saka na lang siguro kapag hindi na maga ‘yan. Namamaga pa kasi eh,” namasdan nya ang maliit na punit sa nguso nito. Dahan-dahan nyang binawi ang daliri nya ba
“Iñigo??! Ano’ng ginagawa mo rito?!”Hindi sya nakakilos sa kinatatayuan. Pakiramdam nya ay bumaba lahat ng dugo nya sa mukha nang makita ang panganay na kapatid. Nasa likod ni Iñigo ang isang babaeng nakatungo at nagpapasulyap-sulyap lang sa kanya na wari ay hiyang-hiya. “Binibisita ka. Happy birthday, Joaquín!” bati sa kanya ni Iñigo na ngiting-ngiti sa kanyang pagkagitla. “Aren’t you gonna let your hermano in?” sambit pa nito na nakikipag-fist bump pa sa kanya, hindi sya agad nakaakma sa sobrang pagkagulantang nya kaya ipinadaop na lang ang kamao nito sa kanyang dibdib. Humakbang si Iñigo papasok sa pinto hatak-hatak ang nababantulot na babaeng kasama. Kumakalabog ang kanyang dibdib. Nagbalik sa kanya ang tawag na iyon ni Rafael sa kanya nang pickup-in nya ang kanyang vintage car sa Customs at pasukatan si Abby ng gown kay Alicia. Napagtanto nyang hindi lang si Iñigo at ang babaeng iyon ang dumating sa kanyang penthouse ngayong araw ng kaarawan nya. Dumating na ang araw na kinata
Nagkatinginan sila ni Rafael. Ang huling ipinarating nila sa kanilang Mamá at sa Abuelo ay naiayos na nila si Santiago at kasalukuyang acting CEO na ng AVTech. Hindi na nya ibinalita sa mga ito ang pag-a-AWOL nito sa trabaho at pagkatapos ay resignation from post na ipinarating lang ni Santiago sa kanya sa isang text message. Naging abala sya sa ball party at sa surprise nya kay Abby na naisantabi nya ang kanyang suliranin sa kanilang bunsong kapatid na may matigas na ulo.“Uhm, wala si Santiago, Mamá,” si Rafael ang tumugon sa paghahanap sa bunso nilang kapatid.“Nasa’n? Don’t tell me nasa oficina sya? Isn’t it Christmas vacation, Joaquín? Nasa trabajo pa sya hanggang ngayon?”“Wala po, Mamá. The whole company is on vacation until New Year… he’s just… he’s just on Christmas vacation somewhere really far…” ani Joaquín na may pahina nang pahinang boses na halatado sa pagsisinungaling nya. Napansin iyon ni Iñigo na namemeywang habang tinititigan sya.“Somewhere? Somewhere far, where? Pa
Hindi sya umimik. Hindi rin nya alam kung paano nya iyon malulusutan sa kanyang Mamá. Maski si Rafael ay hindi nya naabisuhan sa biglaang pagre-resign nito. “Hindi pa ba tapos linisan ang kwarto, hija?” Natigilan silang dalawa nang marinig nila ang malakas na boses ni Doña Alejandra. “I’ll set the room, bumaba ka na.” “Ako na ang maglilinis. Okay lang naman,” ngiti ni Abby sabay haplos sa kanyang stressed na stressed na mukha. Pagkatapos nitong magbihis ay humangos na ito palabas ng kwarto. He is frantically looking for his other cell phone, halos nabaliktad na nya ang kama nya pati sa buong entertainment room pero hindi nya ito nahanap. He immediately called Rafael downstairs. “Natawagan mo? Ipapasundo ko,” tukoy nito kay Santiago pag-akyat nito ng hagdan. “Ikaw na ang tumawag. Ipapasundo ko,” namemeywang na nagpalinga-linga sya sa entertainment room. Alam nyang sa ibabaw ng counter lang nya ito naiwan matapos nyang gamitin ang business cellphone nya kagabi. “H’wag mo
Dagling pumanaog si Iñigo ng hagdan. “Mamá, nasa Cebu pala si Santiago! Kakakausap ko lang sa kanya ngayon. What a shame! Dapat pala dinaanan na lang natin sya roon bago tayo pumunta rito,” natatawang saad ni Iñigo. Nakakapit silang dalawa ni Rafael sa pasimano ng hagdan habang pinakikinggan nila kung paano sila pagtakpan ng panganay nilang kapatid.“Cebu?!” nag-ayos ng upo si Doña Alejandra sa sofa. “Ano’ng ginagawa sa Cebu?”“Do you remember Abuelo said may biniling property si Joaquín doon para gawing satellite office ng AVTech, naroon sya ngayon; setting things up para maging operational na ang office by the end of the holidays. Alam mo naman, in demand ngayon ang cyber security firm ni Joaquín. Their hands are tied at the moment. He couldn’t make it to dinner tonight since this is such short notice,” turan pa nito habang nakaupo at iniinog-inog ang dalang brandy glass sa isang kamay. “But I heard he’ll be here for what? New Year’s Eve, Joaquín? Right?” tinapunan sya nito ng ting
“I’m thinking of buying pairs of thongs, too. Gusto ko no’n,” malambing na anas nya kay Abby. It is such a good thing na sa kabila ng pag-aalala nya, ay nakukuha pa nyang makipaglandian na sinasakyan naman ni Abby. “Oo ba! Ikaw magsusuot?!” sabay bungisngis nito. Dagling kumalamay ang kalooban nya sa pagtawa ni Abby. “Magpasalamat ka at meron tayong bisita. Sa pang-aasar mong ‘yan, I could take you right here, right now as your punishment,” bulong nya. “You wish!” sambit nito. Hindi nya namalayang nakatapos na ito sa paghuhugas nya ng mga kaldero at kawali. Hinubad ni Abby ang apron sa kanya at isinampay sa balikat. “Nagbibiruan lang tayo eh tinitigasan ka na,” natatawang pakli nito sabay tingin sa umbok sa harap ng kanyang itim na shorts. “Umalis na tayo ngayon, kasi baka ma-trapik tayo… Sya nga pala, heto nga pala ang cellphone mo, nakita ko laundy kanina. Hindi ko sinasadyang mabuksan ‘yung ibang mga messages. Kung saan-saan mo na lang iniiwanan,” inabot sya ng halik nito s
Kasalukuyan syang nakatayo sa nakabukas na sliding panel door at nakatanaw sa pink na convertible nang malingon sya sa direksyon ng boses ng babaeng bumati sa kanya. “Wow! You’re so dashing, hon! You don’t fail to sweep me off my feet,” puri ng nakangiting babaeng naglalakad na patungo sa kanya na animo’y nasa fashion runway. “Hm, flopped ba ang party? Konti lang ang tao,” puna nya sa iilan-ilang guests na naroroon sa malawak na garden at ini-enjoy ang tugtugan ng Latin band. “Well, today’s Christmas. Most of the people are spending time with their families. But I’m still expecting a few persons on the list na nakapag-RSVP. So we’ll just have to wait a little longer,” ani Jessica habang chini-check ang mga listahan ng mga pangalan sa bitbit nyang iPad. "Your Mamá doesn't care much, kasi masaya na sya sa pakikipagkwentuhan nya sa mga amiga nya na naririto na.” Hindi na sya umimik at ibinaling muli ang tingin sa kotseng nasa labas. Kanina pa nya binubuo sa kanyang isip kung paano
“Lasing ka na agad, Tiyago?” sita nyang napapahalukipkip sa pamumula ng tisoy na mukha at leeg ng bunsong kapatid nina Joaquín. “Hindi pa, ‘no! Konti palang nainom ko, pwede pa nga tayong magsayaw mamaya eh.” Napasigaw sya nang bigla sya nitong buhatin. “Oist! Ano ba?!” hampas nya sa balikat nito kaya ibinaba rin sya nito agad.“Buntis si Ate Abby,” anas ng medyo nagigitlang si Helena sa kakulitan ni Santiago.“I don’t know but I’m kind of skeptical about it,” kinibit pa nito ang balikat.Inirapan lang ang pagdududa ni Santiago at pinuna ang suot nitong gray na ternong university hoodie at jogging pants. “Hindi ka magbihis ng naaayon sa theme ng party? Kapag nakita ka ng Mamá mo baka magalit ‘yun sa ‘yo,” tinapik nya ang kamay ni Santiago nang ang kulitin naman nito ay ang bulaklak sa kanyang buhok.“Magalit na lang sila kung magagalit sila, nagpapakasaya lang ako. ‘Yun naman ang true meaning ng mga party, ‘di ba? Ang mag-enjoy, uminom at sumaya,” Nalubog sya sa jacket nito nang yaka
Pagbukas nya ng pinto ay napaatras sya nang makita si Helena at ang haggard nitong itsura. Agad syang nakaramdam ng guilt na hindi man lang sya nakatulong dito sa pag-aasikaso sa baba.“Helena? Bakit hindi ka kumakatok? Para kang multo d’yan. Halika, pumasok ka.”“Ate, bababa ka na ba? Sorry ha, kakapalan ko na ‘tong mukha ko. Manghihiram sana ako ng lipstick, baka mayroon kang extra. Wala kasi akong dala.” Matamlay pati ang tinig nito. Halatang-halata ang pagod ng asawa ni Iñigo sa maghapong pagtulong sa kusina.“Meron. Marami,” dinala nya si Helena sa 4-seater na lamesa at binuksan sa harap nito ang kanyang makeup box. “Ito oh. Gusto mo makeup-an kita?” “Hindi po. Marunong ako,” sagot nito. “Sige na, help yourself, hihintayin kita makatapos tapos sabay na tayong bumaba,” ngiti nya. Inumpisahan agad ni Helena ang kanyang pagme-makeup. Inabala naman nya ang kanyang sarili sa pagre-reply ng mga text message ng pampaskong pagbati na natanggap nya sa mga kaklase at kaibigan. Ngumuso sy
Marahan nyang hinawakan ang banat na banat na katawan ng eight inches nitong masel at hinalik-halikan ang ulo nito. ‘Parang sumusubo ng lollipop o kumakain ng ice cream na patunaw na. Smooth lang dapat ang hagod. Labi lang at dila. H’wag mong sasamahan ng ngipin kahit gaano ka pa kagigil. H'wag mo ring hihigpitan ng hawak. Hindi mo kelangang isubo lahat, ‘yung kaya mo lang kesa maduwal ka at ma-turnoff,’ naririnig nya sa kanyang isip ang free lecture ng kaklase nyang babae nang minsang nagbida ito tungkol sa ginagawa nito sa kanyang nobyo. At talaga nga namang manggigigil ka, lalo na kung maririnig mo pa sa taong mahal na mahal mo ang mahihinang usal at ang malalalim at sunud-sunod na paghinga nito habang hinahaplos-haplos ang iyong buhok at mataman lang na nakatingin sa iyong ginagawa—tulad na lang ni Joaquín ngayon. “Hm… that feels fucking nice,” bulong ni Joaquín sabay unat ng mga hita nito nang ipasada nya ang kanyang dila ang mula sa puno ng malaki nitong nota hanggang sa
Dapit-hapon na nang magising syang nakaakbay si Joaquín sa kanya at nakaunan sya sa balikat nito. Nangiti sya, kaya siguro ang haba ng naitulog nya kasi kumportable ang pagkakahiga nya. Tiningnan nya ang walang suot na pantaas na lalakeng katabi nya na mahimbing pang natutulog. Hindi man lang nya namalayan ang pagtabi nito sa kanya. Naroroon sa side drawer ang tray ng pagkaing may takip. Nakita nyang nakabukas pa ang Macbook nito sa lamesa katabi ng bestidang iniwan ni Jessica. Siguro’y inusisa ito ni Joaquín nang makita dahil naiba ang pagkakasampay nito sa upuan. Sa tagal ng panahon, ngayon lang si Joaquín natulog ng may araw pa. Paano’y lagi itong busy kaya hindi na nito nagagawang makapag-siesta. Nasa bakasyon naman sya ngayon, kaya okay lang matulog sya maghapon. ‘Ang pogi talaga,’ isip-isip nya. Pinasadahan nya ng daliri ang baba nitong bahagya nang magaspang sa tumubo nang balbas. Siguro’y kung hindi ito magse-shave ay magma-mature nang konti ang itsura nito—pero gwapo pa r
Nakakatulog na sana sya nang maramdaman nya ang paglangitngit pabukas ng pinto ng kwarto. “Mahal ko? Ngayon palang ako nakakaidlip…” bulong nya sabay sipat nya sa gawi ng pintuan. Dagli syang napaupo sa kama nang ang babaeng kinaiinisan nya ngayon ang nakita nyang pumasok sa pinto. Ngiting-ngiti ito sa kanya at may dala pang dalawang box na inilapag nito sa lamesa. “Hi, Abby! Are you sleeping? The door isn't locked kaya pumasok na ‘ko.” Napagdesisyunan nyang magpaka-casual. Pasko ngayon at na-stress na sya nang todo-todo kanina. At isa pa, wala naman talaga itong ginagawang masama sa kanya. Wala syang dapat ikagalit at hinding-hindi rin nya kailangang magselos. Walang rason para magselos. “Ah oo, patulog na sana ako eh... Ano ‘yang dala mo?” “Your flamenco dress and black sandals, pinabili ng Mamá n’yo sa ‘kin sa Manila. Tig-isa kayo ng hipag mo. I hope I got your size correct. This color suits you well since hindi ka naman kaputian,” ipinakita nito ang kabuuan ng kulay puti
Matapos nyang makakain ng konting kanin na may sabaw ng nilagang baka at palitan ng t-shirt at trousers ni Joaquín ay nagpaalam itong lalabas sandali ng kwarto. “May gagawin lang ako saglit sa labas. Hindi ako magtatagal, babalik rin ako agad,” sinulyapan nito ang cellphone na nasa bulsa pagkatapos ay binuksan ni Joaquín ang malalaking salaming bintana sa kanyang ulunan para makapasok ang hangin sa kwarto. “Okay lang ako rito, kahit h’wag ka nang bumalik,” malamig nyang sagot. “Napakasungit mo naman. Saglit nga lang ako,” malambing na anas nito. “Matulog ka lang muna, paggising mo nandito na ‘ko ulit," tumabi ito sa kanya at hinalik-halikan ang kanyang leeg. "Hm... alam mo ang bango-bango mo talaga ngayon, humahalimuyak ka sa buong kwarto natin, mi cielo. Amoy biko ka ngayon ni Nanay na may konting thinner ng pintura. Masarap at nakaka-adik," natatawang dagdag ni Joaquín. "Nang-iinis ka pa, lumayas ka na nga rito," naiiritang pumiksi sya nang bahagya nang pisilin ni Joaquín a
“Hindi, uhm, nagbigay lang ako ng number ng OB sa kanya,” tumungo sya para iiwas ang tingin sa lalakeng puzzled na puzzled na nakatuon lang ang tingin sa kanya.“Edi nagpapa-checkup ka nga kasi may OB-Gyn ka?” nagugulumihanang tanong ni Joaquín. “Hindi nga… Wala akong OB. Ewan ko.” “Anong ewan mo?!” kumukunot na ang noong susog ni Joaquín. “Ewan ko nga. Hindi naman kasi ako buntis eh. ‘Di ba props lang natin ‘to?” tinumbasan nya ang iritableng tinig ni Joaquín. “Oo nga, eh bakit sabi ni Rafael paglilihi 'yan? Anong meron bakit madalas kang nahihilo ngayon eh hindi ka naman ganyan dati kung hindi ka naglilihi? Madalas ka namang tanghali na magising dati, ni hindi ka nga nakakapag-almusal bago ka pumasok sa school pero hindi ka nahihilo. Ngayon lang."“Eh, anong gusto mong isagot ko sa ‘yo? Na buntis ako? Hindi nga ako buntis,” naiinis na wika nya. Dagli nyang tinakpan ang kanyang bibig nang magpaduwal-duwal na naman sya sa hapdi ng nararamdaman nyang umaakyat na mapait mula sa kan
“Para magkabalikan sila. Hindi mo ba napapansin? Tuwing makakaharap na lang si Jessica laging binibida ni Joaquín ang tungkol sa pagbubuntis ko pati sa kasal-kasal na ‘yan… Pinagseselos nya ‘yung tao.” “Ano?!” malakas na sambit ni Rafael. Kagyat na nagiba pa ang mukha nito sa narinig nito sa kanya. “Kaya ayokong tuluyang makasal kami. Rafael, hindi ito tulad ng laro natin nu’ng mga bata pa tayo. Seryosong commitment ang kasal. Sagrado. Hindi na maaaring bawiin ang lahat kapag natuluyan nga kaming magpakasal tapos naisip nyang si Jessica pa rin ang gusto nya,” pangangatwiran nya. “Nagpapanggap na nga akong buntis eh, pati ba naman sa kasal?” “Oh my God! You’re so unbelievable, Eyb,” pakli ni Rafael. Naiiling na tumayo ito sa kinauupuan sabay biro pa nito. “Selos yata ang dahilan ng pagkahilo mo eh." “Hoy, para sabihin ko sa ‘yo hindi ko kelangang magselos,” depensa nya. “Alam ko ang lugar ko. ‘Eto oh,” sabay proud na itinaas nya ang kanyang kamay na may suot na engagement ring.