"Are you fucking kidding me?!" His jaw tightened. "I called her para sabihin sanang successful ang operasyon ng nanay nya, but she sounded like she was very unhappy. Binihisan mo sya ng mamahalin, pinaganda mo nang husto. You made her look like a princess. Tapos iniwan mo sa party to sit with somebody else. Kahit kanino ka magtanong walang matutuwa sa 'yo." The doctor's remarks stung him deeply, but his ego didn't allow it to surface on his face. Hindi nya hahayaang makuntento ang kausap sa komento nito sa kanya. He rested his back against the chair and gave the doctor his arrogant grin. "I don't think that still falls under your care, doctor. Mga pasyente mo ang dapat na tinututukan mo, hindi kami ni Abby." "Well, sad to say, I really do care for her... Mag-tropa palang kayo mahal ko na sya. Pakawalan mo na lang sya, Señor. Hindi sya kawalan sa 'yo. Marami pang ibang babae d'yan na pwede ring gawing manika. Ibigay mo na lang sya sa akin, tutal hindi ka rin naman magtatagal eh
Inabot nya sa gilid ng bathtub ang mainit na kape na inihanda para sa kanya ni Joaquín. Nakaramdam sya ng ginhawa sa pagguhit ng mainit sa sikmura nya sa kanyang paghigop. Naroroon si Joaquín ngayon sa harap ng kanyang computers at may kausap sa cellphone. Nakapinid ang pinto ng bathroom, tanging ugong lang ng mababang boses nito ang naririnig nya. Inaya nya itong makipag-hottub sa kanya kanina noong pumasok ito sa bathroom para ibigay sa kanya ang kanyang kape pero tinanggihan sya nito: “Ikaw na lang muna, mi cielo. Take your time. May kailangan lang akong gawin. Mamaya masa-shower ako pagkatapos mo,” hinågkan sya nito sa noo at lumabas na ng bathroom. Isinandal nya ang likod sa isang gilid ng hottub. Nararamdaman nya ang pangangalay ng kanyang mga binti sa pagsusuot ng mataas na heels kanina. Hindi naman kasi madalas mag-stiletto heels, kadalasan tsinelas lang sya o flat na sapatos. Sana pala hinubad na lang nya muna ito bago sya nagtatakbo palabas ng hotel at pumara ng masasakya
Wala talaga syang binatbat sa babaeng iyon, isip-isip nya. ‘Beauty queen’. Iyon ang mga tipo ng lalake. Kaya lang naman sya gumanda dahil sa nabihisan sya. Kung tutuusin nga, kung nagpaalam ito na mauuna nang umalis kasama ng babaeng ‘yon ay hindi na sya magtataka. Gaya noon, ikikibit lang nya ang kanyang balikat, susuotin ang headphones para wala syang marinig o ‘di kaya ay sasakay ng taxi pauwi. Kung sakaling nangyari man iyon ulit kanina ay malamang sa ikikibit din lang nya ang mga balikat pero may kasama nang masaganang luha sa mga mata.Inalala nya ang poot na naibaling nya kay Rafael na kung tutuusin nga rin ay walang kinalaman sa totoong iniiyak nya dahil nasa maayos namang kalagayan ng ina. Sa kabila ng panlalabo ng kanyang mga mata sa luha ay kitang kita nya ang nagigitlang mukha ng nakababatang kapatid ni Joaquín nang hindi sya napigil nito sa kakaiyak hanggang sa inawat na lang sya ni Dr. Pueblo at dinala sa Doctor’s lounge. “Galit ka sa ‘kin, ‘di ba? Hanggang ngayon, gali
Noong magbuntis ang kanyang ina kay Jim ay nagpaalam na itong aalis na sa malaking bahay. Lumipat na rin sila ng bahay noon na mas malapit sa eskwelahan nya. Sa public school sya nag-aral, samantalang ang tatlo ay sa exclusive school na puro lalake lang ang estudyante. May mga pagkakataon nang pumupunta si Joaquín noon sa kanila—para tumambay o makikain, o ‘di kaya magpa-baby sa nanay nya. Hindi dahil sa kanya, sa pagkakaalam nya. Hindi naman kasi sila madalas na nagpapansinan noon. Iwas na iwas sya kay Joaquín dahil sa tatas nitong mang-alipusta. Palibhasa’y noon palang ay maigting na ang pagka-crush nya rito kaya mabilis syang napipikon at napapaiyak sa mga pang-iinis nito sa kanya. “Hoy! Sino ‘tong Josh na nagbigay sa ‘yo ng sulat? Ang kapal ng mukha nya sabihin mo. Sa ‘kin pa nya talaga pinaaabot. ‘Kala ba nya sa ‘kin kartero mo?! Kung may gusto sya, pumunta sya rito. Suntukan ‘kamo kami!” singhal nito sa kanya pagpasok palang nya ng pintuan nila. “Kung sa ‘yo naman pala bin
“Nakalimutan ko na'ng birthday ko ah! Pinaalala mo pa.” Natuwa syang makita ang cute na high school bully nya noon na nakangising napapakamot ang ulo habang tinitingnan ang maliit na cupcake na halos madurog na sa paninigurado nyang maitayo ang kandila kanina. “Ako pa ba naman?” mayabang nyang tugon. “Pero h’wag mo nang kainin ‘yang cupcake kasi matagal na ‘yan sa bag ko eh. Ibibili na lang kita nang mas masarap d’yan kapag may work na ‘ko.” “Eh ano na lang ang kakainin ko? May hinanda ka ba?” “Uhm,” tumingin sya sa taas na kunwang nag-iisip. “Ako na lang.” Sabay silang natawa sa pilya nyang sagot. “Kung anu-ano ang natututunan mo sa mga kaklase mong bastos,” natatawang bulong nito sa kanyang tenga habang inihihiga sya sa malaking kama. “Kunsabagay, mas masarap pakinggan kung magde-dirty talk ka. Aralin mo ‘yon.” Isang banayad na halik lang ni Joaquín ay agad na nawaksi ang lahat ng gumugulo sa isipan nya. Tanging ang init lang ng mga labi nito na dumadampi sa kanyan
Humahangos syang lumabas ng elevator papunta sa main entrance ng condominium unit. Nakita na nya agad si Rafael, sakay ng kanyang itim na SUV at kinakawayan sya. Dali-dali nyang binuksan ang passenger’s seat at humakbang papasok. “Good morning,” abot-abot ang hingal nyang bati nya sa haggard na mukha ni Rafael. “Good morning,” ibinalik nito ang pagbati sa kanya at mabilis na nilisan ang parkway ng condo. Nagtatahip ang dibdib nyang sinipat sa side mirror ang pinanggalingan nya. Hindi na nya ginising si Joaquín bago sya umalis at iniwan lang nya ang mga kalat na ginawa nya sa service kitchen para makipagkita sa kababatang kapatid rin nito. ‘Thirty minutes lang,’ ‘ika ng lalake noong kausap nya ito sa cellphone; sasamahan lang mag-breakfast at ibabalik na rin sya nito agad sa condo.“Kay Joaquín ‘yan?” nguso nito sa maluwag na puting branded na T-shirt na suot nya. “Ay, oo, naubusan ng damit,” sagot nya habang inaayos-ayos ang balikat ng T-shirt sa kanya. Ito ang una nyang nakita s
“Joke ba ‘yan, Rafael Alejandro Molina Verdaguer?! Tatawa ba ‘ko dapat?!” Hindi nya nakontrol ang lakas ng kanyang boses pagkatapos ng ilang minuto ring pakikipagtitigan nya kay Rafael. “Do I look like I’m joking?” “Malay ko! Seryoso ‘yang mukha mo pero parang joke ‘yung sinabi mo.” Nagkasabay pa sila sa pagbuntung-hininga at pagsandal ng ulo sa upuan. Minasdan nya nang wala naman sa loob nya ang pag-ilaw ng hazard signal ng kotse. “Alam mo naman ang isasagot ko d’yan, tinanong mo pa talaga ‘ko,” sagot nya kay Rafael. Kahit hindi direkta ang tinuran nya ay siguradong naintindihan na nito ang ibig nyang sabihin. “Wala naman akong pinipiling iba eh—kahit noon pa. Alam mo ‘yan.” “Mahal na mahal mo?” “Oo,” walang pagdadalawang-isip nyang sagot. Mahal na mahal nya pero hindi sya malubos. Napakaraming mali para sa kanya, napakarami ring kulang. “Ouch! Ang sakit.” Napapikit na lang sya sa tinuran nito. Natahimik ang loob ng kotse nito nang may kung ilang minuto.
“Fuck! Abby! Alas-kwatro ka naman ng madaling araw kung makipagkwentuhan sa kapatid ko!” Tumunog ang car theft alarm ng isa sa mga kotse nito nang umalingawngaw sa malawak na espasyo ang laki ng boses ni Joaquín kasabay nang malakas na pagsarado ng pinto ng 4x4. Hindi sila nagkibuan sa buong sampung minuto ng pagmamaneho nito hanggang sa makarating sila sa basement parking ng condominium building pero nang makababa sila ng sasakyan ay dito na sya inumpisahang awayin ni Joaquín. Iniwanan sya nito sa paglalakad papunta sa elevator pero hinintay muna syang makasakay bago ito humakbang papasok. “Shit! How can you be that insensitive?! Hindi mo man lang ako ginising, edi naihatid pa sana kita!" Napapapikit sya lakas ng boses ni Joaquín. Nang makita palang nya ang nagdidilim na mukha ni Joaquín nang mamataan sila ni Rafael nito na magkatabing nakaupo sa park ay pinagsisihan na nya ang kanyanb pag-alis nang walang pasabi. Hindi naman rin nya lubos akalain na magigising ito ng alangani
Kasalukuyan syang nakatayo sa nakabukas na sliding panel door at nakatanaw sa pink na convertible nang malingon sya sa direksyon ng boses ng babaeng bumati sa kanya. “Wow! You’re so dashing, hon! You don’t fail to sweep me off my feet,” puri ng nakangiting babaeng naglalakad na patungo sa kanya na animo’y nasa fashion runway. “Hm, flopped ba ang party? Konti lang ang tao,” puna nya sa iilan-ilang guests na naroroon sa malawak na garden at ini-enjoy ang tugtugan ng Latin band. “Well, today’s Christmas. Most of the people are spending time with their families. But I’m still expecting a few persons on the list na nakapag-RSVP. So we’ll just have to wait a little longer,” ani Jessica habang chini-check ang mga listahan ng mga pangalan sa bitbit nyang iPad. "Your Mamá doesn't care much, kasi masaya na sya sa pakikipagkwentuhan nya sa mga amiga nya na naririto na.” Hindi na sya umimik at ibinaling muli ang tingin sa kotseng nasa labas. Kanina pa nya binubuo sa kanyang isip kung paano
“Lasing ka na agad, Tiyago?” sita nyang napapahalukipkip sa pamumula ng tisoy na mukha at leeg ng bunsong kapatid nina Joaquín. “Hindi pa, ‘no! Konti palang nainom ko, pwede pa nga tayong magsayaw mamaya eh.” Napasigaw sya nang bigla sya nitong buhatin. “Oist! Ano ba?!” hampas nya sa balikat nito kaya ibinaba rin sya nito agad.“Buntis si Ate Abby,” anas ng medyo nagigitlang si Helena sa kakulitan ni Santiago.“I don’t know but I’m kind of skeptical about it,” kinibit pa nito ang balikat.Inirapan lang ang pagdududa ni Santiago at pinuna ang suot nitong gray na ternong university hoodie at jogging pants. “Hindi ka magbihis ng naaayon sa theme ng party? Kapag nakita ka ng Mamá mo baka magalit ‘yun sa ‘yo,” tinapik nya ang kamay ni Santiago nang ang kulitin naman nito ay ang bulaklak sa kanyang buhok.“Magalit na lang sila kung magagalit sila, nagpapakasaya lang ako. ‘Yun naman ang true meaning ng mga party, ‘di ba? Ang mag-enjoy, uminom at sumaya,” Nalubog sya sa jacket nito nang yaka
Pagbukas nya ng pinto ay napaatras sya nang makita si Helena at ang haggard nitong itsura. Agad syang nakaramdam ng guilt na hindi man lang sya nakatulong dito sa pag-aasikaso sa baba.“Helena? Bakit hindi ka kumakatok? Para kang multo d’yan. Halika, pumasok ka.”“Ate, bababa ka na ba? Sorry ha, kakapalan ko na ‘tong mukha ko. Manghihiram sana ako ng lipstick, baka mayroon kang extra. Wala kasi akong dala.” Matamlay pati ang tinig nito. Halatang-halata ang pagod ng asawa ni Iñigo sa maghapong pagtulong sa kusina.“Meron. Marami,” dinala nya si Helena sa 4-seater na lamesa at binuksan sa harap nito ang kanyang makeup box. “Ito oh. Gusto mo makeup-an kita?” “Hindi po. Marunong ako,” sagot nito. “Sige na, help yourself, hihintayin kita makatapos tapos sabay na tayong bumaba,” ngiti nya. Inumpisahan agad ni Helena ang kanyang pagme-makeup. Inabala naman nya ang kanyang sarili sa pagre-reply ng mga text message ng pampaskong pagbati na natanggap nya sa mga kaklase at kaibigan. Ngumuso sy
Marahan nyang hinawakan ang banat na banat na katawan ng eight inches nitong masel at hinalik-halikan ang ulo nito. ‘Parang sumusubo ng lollipop o kumakain ng ice cream na patunaw na. Smooth lang dapat ang hagod. Labi lang at dila. H’wag mong sasamahan ng ngipin kahit gaano ka pa kagigil. H'wag mo ring hihigpitan ng hawak. Hindi mo kelangang isubo lahat, ‘yung kaya mo lang kesa maduwal ka at ma-turnoff,’ naririnig nya sa kanyang isip ang free lecture ng kaklase nyang babae nang minsang nagbida ito tungkol sa ginagawa nito sa kanyang nobyo. At talaga nga namang manggigigil ka, lalo na kung maririnig mo pa sa taong mahal na mahal mo ang mahihinang usal at ang malalalim at sunud-sunod na paghinga nito habang hinahaplos-haplos ang iyong buhok at mataman lang na nakatingin sa iyong ginagawa—tulad na lang ni Joaquín ngayon. “Hm… that feels fucking nice,” bulong ni Joaquín sabay unat ng mga hita nito nang ipasada nya ang kanyang dila ang mula sa puno ng malaki nitong nota hanggang sa
Dapit-hapon na nang magising syang nakaakbay si Joaquín sa kanya at nakaunan sya sa balikat nito. Nangiti sya, kaya siguro ang haba ng naitulog nya kasi kumportable ang pagkakahiga nya. Tiningnan nya ang walang suot na pantaas na lalakeng katabi nya na mahimbing pang natutulog. Hindi man lang nya namalayan ang pagtabi nito sa kanya. Naroroon sa side drawer ang tray ng pagkaing may takip. Nakita nyang nakabukas pa ang Macbook nito sa lamesa katabi ng bestidang iniwan ni Jessica. Siguro’y inusisa ito ni Joaquín nang makita dahil naiba ang pagkakasampay nito sa upuan. Sa tagal ng panahon, ngayon lang si Joaquín natulog ng may araw pa. Paano’y lagi itong busy kaya hindi na nito nagagawang makapag-siesta. Nasa bakasyon naman sya ngayon, kaya okay lang matulog sya maghapon. ‘Ang pogi talaga,’ isip-isip nya. Pinasadahan nya ng daliri ang baba nitong bahagya nang magaspang sa tumubo nang balbas. Siguro’y kung hindi ito magse-shave ay magma-mature nang konti ang itsura nito—pero gwapo pa r
Nakakatulog na sana sya nang maramdaman nya ang paglangitngit pabukas ng pinto ng kwarto. “Mahal ko? Ngayon palang ako nakakaidlip…” bulong nya sabay sipat nya sa gawi ng pintuan. Dagli syang napaupo sa kama nang ang babaeng kinaiinisan nya ngayon ang nakita nyang pumasok sa pinto. Ngiting-ngiti ito sa kanya at may dala pang dalawang box na inilapag nito sa lamesa. “Hi, Abby! Are you sleeping? The door isn't locked kaya pumasok na ‘ko.” Napagdesisyunan nyang magpaka-casual. Pasko ngayon at na-stress na sya nang todo-todo kanina. At isa pa, wala naman talaga itong ginagawang masama sa kanya. Wala syang dapat ikagalit at hinding-hindi rin nya kailangang magselos. Walang rason para magselos. “Ah oo, patulog na sana ako eh... Ano ‘yang dala mo?” “Your flamenco dress and black sandals, pinabili ng Mamá n’yo sa ‘kin sa Manila. Tig-isa kayo ng hipag mo. I hope I got your size correct. This color suits you well since hindi ka naman kaputian,” ipinakita nito ang kabuuan ng kulay puti
Matapos nyang makakain ng konting kanin na may sabaw ng nilagang baka at palitan ng t-shirt at trousers ni Joaquín ay nagpaalam itong lalabas sandali ng kwarto. “May gagawin lang ako saglit sa labas. Hindi ako magtatagal, babalik rin ako agad,” sinulyapan nito ang cellphone na nasa bulsa pagkatapos ay binuksan ni Joaquín ang malalaking salaming bintana sa kanyang ulunan para makapasok ang hangin sa kwarto. “Okay lang ako rito, kahit h’wag ka nang bumalik,” malamig nyang sagot. “Napakasungit mo naman. Saglit nga lang ako,” malambing na anas nito. “Matulog ka lang muna, paggising mo nandito na ‘ko ulit," tumabi ito sa kanya at hinalik-halikan ang kanyang leeg. "Hm... alam mo ang bango-bango mo talaga ngayon, humahalimuyak ka sa buong kwarto natin, mi cielo. Amoy biko ka ngayon ni Nanay na may konting thinner ng pintura. Masarap at nakaka-adik," natatawang dagdag ni Joaquín. "Nang-iinis ka pa, lumayas ka na nga rito," naiiritang pumiksi sya nang bahagya nang pisilin ni Joaquín a
“Hindi, uhm, nagbigay lang ako ng number ng OB sa kanya,” tumungo sya para iiwas ang tingin sa lalakeng puzzled na puzzled na nakatuon lang ang tingin sa kanya.“Edi nagpapa-checkup ka nga kasi may OB-Gyn ka?” nagugulumihanang tanong ni Joaquín. “Hindi nga… Wala akong OB. Ewan ko.” “Anong ewan mo?!” kumukunot na ang noong susog ni Joaquín. “Ewan ko nga. Hindi naman kasi ako buntis eh. ‘Di ba props lang natin ‘to?” tinumbasan nya ang iritableng tinig ni Joaquín. “Oo nga, eh bakit sabi ni Rafael paglilihi 'yan? Anong meron bakit madalas kang nahihilo ngayon eh hindi ka naman ganyan dati kung hindi ka naglilihi? Madalas ka namang tanghali na magising dati, ni hindi ka nga nakakapag-almusal bago ka pumasok sa school pero hindi ka nahihilo. Ngayon lang."“Eh, anong gusto mong isagot ko sa ‘yo? Na buntis ako? Hindi nga ako buntis,” naiinis na wika nya. Dagli nyang tinakpan ang kanyang bibig nang magpaduwal-duwal na naman sya sa hapdi ng nararamdaman nyang umaakyat na mapait mula sa kan
“Para magkabalikan sila. Hindi mo ba napapansin? Tuwing makakaharap na lang si Jessica laging binibida ni Joaquín ang tungkol sa pagbubuntis ko pati sa kasal-kasal na ‘yan… Pinagseselos nya ‘yung tao.” “Ano?!” malakas na sambit ni Rafael. Kagyat na nagiba pa ang mukha nito sa narinig nito sa kanya. “Kaya ayokong tuluyang makasal kami. Rafael, hindi ito tulad ng laro natin nu’ng mga bata pa tayo. Seryosong commitment ang kasal. Sagrado. Hindi na maaaring bawiin ang lahat kapag natuluyan nga kaming magpakasal tapos naisip nyang si Jessica pa rin ang gusto nya,” pangangatwiran nya. “Nagpapanggap na nga akong buntis eh, pati ba naman sa kasal?” “Oh my God! You’re so unbelievable, Eyb,” pakli ni Rafael. Naiiling na tumayo ito sa kinauupuan sabay biro pa nito. “Selos yata ang dahilan ng pagkahilo mo eh." “Hoy, para sabihin ko sa ‘yo hindi ko kelangang magselos,” depensa nya. “Alam ko ang lugar ko. ‘Eto oh,” sabay proud na itinaas nya ang kanyang kamay na may suot na engagement ring.