Abby: Hello? ” Jessica: *sighing loudly* Who’s this? Where’s Joaquín? Abby: Wala po sya eh. Busy. Jessica: Who is this? You know who’s calling, right? Can you please give him the phone, I need to talk to him. Abby: *tumataas nang bahagya ang kaliwa nyang kilay sa agarang pagkaimbyerna sa kausap* May kausap sya. Busy. Tumawag na lang kayo ulit. Jessica: *laughs softly* Hindi mo ba kilala kung sino’ng tumatawag?! Abby: I know, you’re Miss Jessica. Pero may kausap kasi syang importante today. Kung business po iyan, tumawag na lang kayo ulit mamaya. Jessica: Are you the secretary? Abby: Nasa Christmas break po ang sekretarya nya. Actually, naka-bakasyon po ang lahat ng tao sa AVTech ngayon, pati na rin sa ibang mga opisina. Jessica: Ahh! I remember you! You’re Abby, the errand girl! Hahaha! Kumusta? Abby: *napaismid sya saka nag-irap sa kawalan* I’m not his errand girl. Jessica: Ooops, sorry. I thought you were all along. You’re the best friend nga pala. Still cling
(CONT OF JOAQUÍN'S POV IN CHAP 100) “W-what? Eh ano ba ‘yung napag-usapan ninyo?” natanong na rin tuloy nya kahit hindi naman iyon ang talagang pakay nya. “Hindi ko nga sasabihin, basta sabi nya pala tumawag ka raw sa kanya kasi miss na miss ka na raw nya.” Napaismid sya. ‘Totoo ba ‘yon o gawa-gawa lang nitong babaeng ‘to para may pag-awayan.’ Minasdan nya si Abby sa pagsuklay-suklay ng kanyang buhok sa malaking salamin na nakapakat sa dingding. Ni hindi man lang ito kinakikitaan ng resentment tungkol sa pag-uusap nila ni Jessica. “Hija? Hija! Do you have an ibuprofen or something? And get me a glass of water,” utos ng kanyang Mamá kay Abby mula sa kabilang kwarto. Hahawakan sana nya ang braso nito pero agad itong pumiksi at lumuhod sa harap ng kanyang malaking bag na nakalagay sa gilid ng sofa bed para kuhanin ang medicine kit nya. Minasdan nya si Abby habang kumakapa sa pinakailalim ng bag nito. He assumes wala naman sigurong pagtatalong naganap. There isn’t any reason
"A fucking Victoria's Secret model in the flesh," anas nya na manghang-mangha sa nakikita. “Ano?!" "Meron pa 'yang different style na ganyan, I'd like that," lumalapad ang kanyang ngiti nakatingin sa humuhubog sa silhouette na suot habang inila-lock ang door knob ng pinto sa likuran nya. Nanlalaki ang mga mata ni Abby habang bahagyang tinutulak sya palayo sa dibdib, "Joaquín, h'wag dito. Umuwi muna tayo. 'Yung babae na may dalang damit nand'yan lang sa labas." "Wala sya, pinagmerienda ko muna. Saglit lang naman 'to, hindi na ako makakahintay na maiuwi mo pa 'yan, shit!" Naparam ang pagpoprotesta ni Abby nang dagling ikulong nya ang mga labi nito sa kanya. Mabilis nyang natanggal ang pagkakabutones ng kanyang trousers at hinayaang malaglag iyon sa sahig. Iniharap nya si Abby sa malaking salamin, sa isang angatan lang ng hita nito ay agad nyang naidausdos ang naghuhuramentado nyang masel. "You're so warm inside... Urrgh." Ipit ang mga daíng ni Abby sa banayad nyang pag-ulos hab
Napapakamot sya sa gilid ng pisngi habang nagda-drive. Nakasimangot kasi si Abby na magkasalikop ang mga braso at nakapihit bahagya ang katawan sa kanan nya. “The dress looks nice, mi cielo, para kang a-attend ng first communion. Belo na lang ang kulang sa ‘yo,” biro nya to lighten up the mood. Nakita lang nya ang pag-irap nito. “Marami tayong nabili pero hindi ako nakapili, marami ka kasing inuuna,” pakli nito. “Maganda naman nga,” pagdidiin nya. “Baka magulat si Señora na kasama mo ‘ko.” “Why would she?” He can’t see her logic. “Syempre, akala nya katulong mo ‘ko.” “Ang ganda-ganda mo, pa’no nyang naisip na katulong kita?!” Hindi na ito umimik. Abby must be tensed, he figures. Masungit nga naman ang kanyang Mamá maski noong mga bata pa sila and by the looks of it, hindi nito natatandaan si Abby. Malaki nga naman ang pinagbago ni Abby since kaya hindi sya nagtataka kung bakit hindi man lang ito namumukhaan. “I’m just right here, don’t worry. Nothing could go wro
“Si, Señora,” sagot ng waiter pagkuway ni-recite nito ang description ng wine na ihahain sa kanila saka isinalin sa isang maliit na wine glass at ibinigay kay Doña Alejandra bago mag-refill sa kani-kanilang wine glass na hindi naman gaanong inintindi nito dahil sa pagka-agitated sa kanyang hinihintay. “Visitaré nuestra antigua casa en Batangas mañana por la mañana. (I will visit our old house in Batangas tomorrow morning.) Doon ako magpapa-homecoming party para magkita-kita kami ng mga amiga ko. Sumunod kayo roon. We’ll spend the holidays together,” anito habang nakaipit sa tenga at balikat ang cellphone na tila may tinatawagan. “I’m afraid I can’t,” sagot ni Rafael sa kanilang ina pero kay Abby ito nakatingin. “I have a VIP patient to attend to.” Nahulaan nya agad na si Nanay Elsa ang pinatutungkulan nito.” We’re transferring her to the recovery room tomorrow afternoon. And it’s Christmas’ Eve.” “Yes, it’s Christmas; you want to celebrate alone, mi Rafael?” baling nito kay Rafae
“Busy ang AVTech kahit holidays. Maski si Santiago ay hindi makauwi para salubungin ang kanyang Mamá. But tell him to follow me in Batangas, okay?" baling nito sa kanila. "Gusto kong makasama nang completo ang mga guapo kong anak bago kami umalis ni Joaquín pa-Amerika.” Napansin nya ang kagyat na pagtamlay ni Abby sa tinuran ng kanyang ina. Humilig syang muli rito at malambing na hinawi ang buhok nito papunta sa likuran ng balikat. She does not need to be sad, hindi naman sya aalis ng bansa hangga’t hindi sya nakakasigurado sa kinabukasan nilang dalawa. “Kumain ka na,” untag sa kanya ni Abby. “I just love to look at you, mi cielo, para na rin akong kumain,” malambing nyang anas sabay hipo sa hita nito. “Ang arte mo naman, kumain ka na lang d’yan. Kunwari ka pa eh,” pigil ang paghagikhik ni Abby sa landian nilang dalawa. Abby is somehow not affected sa presensya ng kanyang ex, kahit papaano’y nawala ang pag-aalala nya. “Oh, I see… para sa succession. I bet malulungkot si Joaquín
“Okay. We’ll marry by the first week of January. Hindi na sukob ‘yon. Ang tanda mo na para maniwala pa sa sukob-sukob na ‘yan,” naiinis na tugon nya sa sinabi ni Iñigo.“Siguradong-sigurado ka ba d’yan?!” pag-uulit ng kanilang Mamá. “Getting married is not a joke, Joaquín, for Christ’s sake. Kesehodang buntis pa.”“I’m not going anywhere unless we get married. Kawawa naman ang magiging anak ko, Mama,” maktol nya. “And I’m sure as hell Abuelo wouldn’t like the idea of me having a child out of wedlock.”“Well then, if you want to marry, then marry!” hiyaw ng kanyang Mamá. “Uhm, Joaquín?” bulong ni Abby na pulang-pula ang mukha. “Masusuka ‘ata ako.”“See? Naglilihi!” Tumukod si Abby sa lamesa saka tumayo. Tumayo rin sya para alalayan ito, pero pasimpleng winaksi nito ang kanyang kamay. “Helena, s-samahan mo naman ako,” anas nito sa asawa ni Iñigo na agad naman na tumayo at inalalayan si Abby.Minasdan nya si Abby na kaabre-siete si Helena na naglalakad patungong powder room. That was
Halos magiba ang kalawanging gate nang itulak ito nang malakas ni Abby, hindi nito maipasok-pasok ang susi sa kandado dahil sa nagpupuyos nitong galit sa kanya. “Ako na’ng magbubukas,” anas nya. Inilahad nya ang kamay para ibigay sa kanya ang susi ng kandado pero imbis na sa kamay nya ilapag ang susi ay inilaglag ito ni Abby sa sahig. “Abby, please…hear me out, I can explain everything,” pakiusap nya kay Abby, sinundan nya ito ng lakad hanggang sa kwarto.“Hindi ako kumikibo kapag pinagti-trip-an mo ‘ko sa harap ng mga nakakausap mo eh. Kasi ayaw kitang napapahiya. Pero iyong sinabi mong buntis ako sa harap ng pamilya mo—parang hindi naman ‘yon biro, Joaquín! Nasobrahan ka sa kakabiro mo! Pinahiya mo ‘ko!” nag-unahan na ang mga luha ni Abby sa kanyang mga pisngi habang marahas na hinahalungkat ang kanyang damitan.“It’s just a few weeks, Abby. Hangga’t naririto lang si Mamá! Nakapag-acting ka nga kanina na buntis ka sa harap ni Jessica, gano’n lang! Hindi naman lalaki ang tiyan mo n