“Busy ang AVTech kahit holidays. Maski si Santiago ay hindi makauwi para salubungin ang kanyang Mamá. But tell him to follow me in Batangas, okay?" baling nito sa kanila. "Gusto kong makasama nang completo ang mga guapo kong anak bago kami umalis ni Joaquín pa-Amerika.” Napansin nya ang kagyat na pagtamlay ni Abby sa tinuran ng kanyang ina. Humilig syang muli rito at malambing na hinawi ang buhok nito papunta sa likuran ng balikat. She does not need to be sad, hindi naman sya aalis ng bansa hangga’t hindi sya nakakasigurado sa kinabukasan nilang dalawa. “Kumain ka na,” untag sa kanya ni Abby. “I just love to look at you, mi cielo, para na rin akong kumain,” malambing nyang anas sabay hipo sa hita nito. “Ang arte mo naman, kumain ka na lang d’yan. Kunwari ka pa eh,” pigil ang paghagikhik ni Abby sa landian nilang dalawa. Abby is somehow not affected sa presensya ng kanyang ex, kahit papaano’y nawala ang pag-aalala nya. “Oh, I see… para sa succession. I bet malulungkot si Joaquín
“Okay. We’ll marry by the first week of January. Hindi na sukob ‘yon. Ang tanda mo na para maniwala pa sa sukob-sukob na ‘yan,” naiinis na tugon nya sa sinabi ni Iñigo.“Siguradong-sigurado ka ba d’yan?!” pag-uulit ng kanilang Mamá. “Getting married is not a joke, Joaquín, for Christ’s sake. Kesehodang buntis pa.”“I’m not going anywhere unless we get married. Kawawa naman ang magiging anak ko, Mama,” maktol nya. “And I’m sure as hell Abuelo wouldn’t like the idea of me having a child out of wedlock.”“Well then, if you want to marry, then marry!” hiyaw ng kanyang Mamá. “Uhm, Joaquín?” bulong ni Abby na pulang-pula ang mukha. “Masusuka ‘ata ako.”“See? Naglilihi!” Tumukod si Abby sa lamesa saka tumayo. Tumayo rin sya para alalayan ito, pero pasimpleng winaksi nito ang kanyang kamay. “Helena, s-samahan mo naman ako,” anas nito sa asawa ni Iñigo na agad naman na tumayo at inalalayan si Abby.Minasdan nya si Abby na kaabre-siete si Helena na naglalakad patungong powder room. That was
Halos magiba ang kalawanging gate nang itulak ito nang malakas ni Abby, hindi nito maipasok-pasok ang susi sa kandado dahil sa nagpupuyos nitong galit sa kanya. “Ako na’ng magbubukas,” anas nya. Inilahad nya ang kamay para ibigay sa kanya ang susi ng kandado pero imbis na sa kamay nya ilapag ang susi ay inilaglag ito ni Abby sa sahig. “Abby, please…hear me out, I can explain everything,” pakiusap nya kay Abby, sinundan nya ito ng lakad hanggang sa kwarto.“Hindi ako kumikibo kapag pinagti-trip-an mo ‘ko sa harap ng mga nakakausap mo eh. Kasi ayaw kitang napapahiya. Pero iyong sinabi mong buntis ako sa harap ng pamilya mo—parang hindi naman ‘yon biro, Joaquín! Nasobrahan ka sa kakabiro mo! Pinahiya mo ‘ko!” nag-unahan na ang mga luha ni Abby sa kanyang mga pisngi habang marahas na hinahalungkat ang kanyang damitan.“It’s just a few weeks, Abby. Hangga’t naririto lang si Mamá! Nakapag-acting ka nga kanina na buntis ka sa harap ni Jessica, gano’n lang! Hindi naman lalaki ang tiyan mo n
It was his fault. Kung nakapag-propose na sana sya noon pa ay hindi nito iisipin na ginagamit lang nya ito para pasakitan ang ex at ang kanyang Mamá at para ma-delay ang alis nya papuntang Amerika. Pero may mababago ba sa desisyon nito kung sa palagay lang pala ni Abby ay naglalaro lang sila ng bahay-bahayan sa tuwing sa kanya ito natutulog?He even went to the full extent of stating she’s conceiving kahit na hindi naman ito buntis para hindi na makatutol ang kanyang Mamá. Dapat hindi na nya iyon sinabi; dapat he just played it cool. Napahiya nga naman ito sa part na iyon. Masyadong compulsive. Desperadong-desperado na kasi sya. Tama si Iñigo, pinipikot nga lang nya si Abby. Hindi nya na mahulaan kung selos nga ba iyong pagkakabanggit nito kay Jessica kanina, pero bakit kailangang magselos? Wala namang dapat ikaselos. Although ang isa nyang tenga ay nakabukas sa mga sinasabi ng kanyang ex, nakabaling naman ang atensyon nya kay Abby. At ang babae sa ball party, wala naman din 'yon. Na
Sabay silang nagtaas ng tingin ni Denver sa nagsalita sa harap nila. Sabay din silang napapunas ng luhaang mukha sa kani-kanilang hinubad na t-shirt nang makita nila ang nagsasalubong na kilay ng babaeng nanita sa kanila. “Abby! Pampatulog lang. Pagod eh,” nauumid na rason ni Denver.“Pampatulog ba ‘yan?! Dadalawa lang kayo pero limang bote na ang nainom ninyo. Tama na ‘yan,” pakli ni Abby. “Sige na, ‘pre matulog ka na ro’n. Ililigpit ko na ‘to,” nguso ni Denver sa direksyon patungo sa bahay nina Abby. “Uuwi ako sa penthouse,” anas nya. “Uuwi ka pa ngayon eh lasing ka na?” usisa nito sa kanyang mapulang mukha. “Bakit? Nag-LQ ba kayo eh hindi naman kayo lovers, hahaha!” untag pa nito sabay halakhak habang nagliligpit ng pinag-inuman nila.“Oo nga pala, ano?” aniya sabay tawa nya na medyo eksaherado. “Makikitulog ako, pren ha. Bukas ng madaling araw aalis kami nina Rafael,” turan nya kay Abby. “Sa’n kayo pupunta?!”“Sa España.”“Siraulong ‘to! España raw? Baka España, Manila!” bun
Dagling lumumanay ang boses nya, nagbalik ang maamo nyang mukha nang maramdaman ang pag-igting ng panga ni Abby sa ginagawa nya. He loves having sex with her. But this is not the way he wanted. He’s not a fucking loser. Pumanaog sya sa hagdan at naupo sa sofa. Itinuon nya ang tingin sa magaspang na sahig ng sala. He doesn’t want her, he realized. All along he had believed she desired her, too. Dahan-dahang gumuguho ang itinatayo nyang kastilyo sa isip nya. “‘Etong tubig, uminom ka,” inaabutan sya ng isang baso tubig nito nang hindi nya ito tanggapin ay inilapag na lang nito ang baso sa tabi nya. “Kape, gusto mo? Ipagtitimpla kita,” she seems concerned na parang walang nangyari. He scoffed. Paasa. “Ayoko ng kape. Tama na ‘yung nerbyos ko ngayon.” He felt her cold gaze fixed on him for a long moment. “Oh sige. Matulog na tayo,” mahinang saad nito. “H’wag kang matulog d’yan, malamok tsaka mainit. Sa kwarto ka na mahiga para share tayo sa electric fan.” Tahimik syang sumunod kay
Nayakap nya lang ni Abby ang kanyang sarili sa lamig ng himig ng pagsasalita nito. She knew he is hurt. Insulting sa pagkalalake nito lahat ng nabitawan nyang salitang hindi nya pinag-isipan na hindi na rin nya mababawi ngayon.Nadala sya ng kanyang halo-halong emosyon: sa selos nya kay Jessica, sa pagmamamukha ng Mamá nito na hindi sya dapat na pinakakasalan kahit totoong nagdadalang-tao nga sya dahil anak lang sya ng dati nilang katulong. Sa poot na agad nyang naramdaman sa pang-iinsulto nito ay agad nyang ibinalik kay Joaquín ang pang-aalipusta na sinusuklian na nito ngayon sa pamamagitan ng malamig na pagtrato at tsekeng hawak-hawak nya.“Ten million. I’m gonna need you to help me glue Santiago’s ass sa AVtech. I need you to act as my fiancée and just pretend you’re pregnant with my child sa mata ng pamilya ko at ng AVTech. This should only take us a few weeks hangga’t naririto pa ako. A-acting ka lang na buntis ka at mahal natin ang isa't isa—just like you did in front of Jessica
Kahit lamig na lamig sya ay hindi na sya nakipag-debate pa. Blangkong napatitig na lang sya sa braso ni Joaquín na nakaharang sa harap nya at nakakapit sa kabilang dulo ng lamesa na tila nagbabakod sa kanya. Nanghahalina ang amoy na pumapailanglang sa loob ng coffee shop at ang bango ng umuusok ng kape ni Joaquín na nasa harapan nya, inabot nya iyon at akmang hihigop na sana para maibsan kahit papaano ang lamig na nararamdaman nya nang sawayin sya ni Rafael. “You shouldn’t drink coffee, Eyb. It’s not good for the baby.” “Bawal raw sa ‘yo, ibaba mo ‘yan,” sulyap ni Joaquín sa kanya. “What can she take, then?” “Milk or soya. Soya is the best,” ani Rafael. “Soya? Taho?!” nangiwi sya. “I’ll get you soya milk later, mi cielo. For the baby,” pang-asar na ngisi nito. Hindi pa naman sya kumakain ng taho kahit damihan pa ito ng arnibal at alam na alam iyon ni Joaquín. “Finally! Dumating din,” ani Rafael nang malingon ang pumaradang puting SUV sa parking lot ng coffee shop. “We
Kasalukuyan syang nakatayo sa nakabukas na sliding panel door at nakatanaw sa pink na convertible nang malingon sya sa direksyon ng boses ng babaeng bumati sa kanya. “Wow! You’re so dashing, hon! You don’t fail to sweep me off my feet,” puri ng nakangiting babaeng naglalakad na patungo sa kanya na animo’y nasa fashion runway. “Hm, flopped ba ang party? Konti lang ang tao,” puna nya sa iilan-ilang guests na naroroon sa malawak na garden at ini-enjoy ang tugtugan ng Latin band. “Well, today’s Christmas. Most of the people are spending time with their families. But I’m still expecting a few persons on the list na nakapag-RSVP. So we’ll just have to wait a little longer,” ani Jessica habang chini-check ang mga listahan ng mga pangalan sa bitbit nyang iPad. "Your Mamá doesn't care much, kasi masaya na sya sa pakikipagkwentuhan nya sa mga amiga nya na naririto na.” Hindi na sya umimik at ibinaling muli ang tingin sa kotseng nasa labas. Kanina pa nya binubuo sa kanyang isip kung paano
“Lasing ka na agad, Tiyago?” sita nyang napapahalukipkip sa pamumula ng tisoy na mukha at leeg ng bunsong kapatid nina Joaquín. “Hindi pa, ‘no! Konti palang nainom ko, pwede pa nga tayong magsayaw mamaya eh.” Napasigaw sya nang bigla sya nitong buhatin. “Oist! Ano ba?!” hampas nya sa balikat nito kaya ibinaba rin sya nito agad.“Buntis si Ate Abby,” anas ng medyo nagigitlang si Helena sa kakulitan ni Santiago.“I don’t know but I’m kind of skeptical about it,” kinibit pa nito ang balikat.Inirapan lang ang pagdududa ni Santiago at pinuna ang suot nitong gray na ternong university hoodie at jogging pants. “Hindi ka magbihis ng naaayon sa theme ng party? Kapag nakita ka ng Mamá mo baka magalit ‘yun sa ‘yo,” tinapik nya ang kamay ni Santiago nang ang kulitin naman nito ay ang bulaklak sa kanyang buhok.“Magalit na lang sila kung magagalit sila, nagpapakasaya lang ako. ‘Yun naman ang true meaning ng mga party, ‘di ba? Ang mag-enjoy, uminom at sumaya,” Nalubog sya sa jacket nito nang yaka
Pagbukas nya ng pinto ay napaatras sya nang makita si Helena at ang haggard nitong itsura. Agad syang nakaramdam ng guilt na hindi man lang sya nakatulong dito sa pag-aasikaso sa baba.“Helena? Bakit hindi ka kumakatok? Para kang multo d’yan. Halika, pumasok ka.”“Ate, bababa ka na ba? Sorry ha, kakapalan ko na ‘tong mukha ko. Manghihiram sana ako ng lipstick, baka mayroon kang extra. Wala kasi akong dala.” Matamlay pati ang tinig nito. Halatang-halata ang pagod ng asawa ni Iñigo sa maghapong pagtulong sa kusina.“Meron. Marami,” dinala nya si Helena sa 4-seater na lamesa at binuksan sa harap nito ang kanyang makeup box. “Ito oh. Gusto mo makeup-an kita?” “Hindi po. Marunong ako,” sagot nito. “Sige na, help yourself, hihintayin kita makatapos tapos sabay na tayong bumaba,” ngiti nya. Inumpisahan agad ni Helena ang kanyang pagme-makeup. Inabala naman nya ang kanyang sarili sa pagre-reply ng mga text message ng pampaskong pagbati na natanggap nya sa mga kaklase at kaibigan. Ngumuso sy
Marahan nyang hinawakan ang banat na banat na katawan ng eight inches nitong masel at hinalik-halikan ang ulo nito. ‘Parang sumusubo ng lollipop o kumakain ng ice cream na patunaw na. Smooth lang dapat ang hagod. Labi lang at dila. H’wag mong sasamahan ng ngipin kahit gaano ka pa kagigil. H'wag mo ring hihigpitan ng hawak. Hindi mo kelangang isubo lahat, ‘yung kaya mo lang kesa maduwal ka at ma-turnoff,’ naririnig nya sa kanyang isip ang free lecture ng kaklase nyang babae nang minsang nagbida ito tungkol sa ginagawa nito sa kanyang nobyo. At talaga nga namang manggigigil ka, lalo na kung maririnig mo pa sa taong mahal na mahal mo ang mahihinang usal at ang malalalim at sunud-sunod na paghinga nito habang hinahaplos-haplos ang iyong buhok at mataman lang na nakatingin sa iyong ginagawa—tulad na lang ni Joaquín ngayon. “Hm… that feels fucking nice,” bulong ni Joaquín sabay unat ng mga hita nito nang ipasada nya ang kanyang dila ang mula sa puno ng malaki nitong nota hanggang sa
Dapit-hapon na nang magising syang nakaakbay si Joaquín sa kanya at nakaunan sya sa balikat nito. Nangiti sya, kaya siguro ang haba ng naitulog nya kasi kumportable ang pagkakahiga nya. Tiningnan nya ang walang suot na pantaas na lalakeng katabi nya na mahimbing pang natutulog. Hindi man lang nya namalayan ang pagtabi nito sa kanya. Naroroon sa side drawer ang tray ng pagkaing may takip. Nakita nyang nakabukas pa ang Macbook nito sa lamesa katabi ng bestidang iniwan ni Jessica. Siguro’y inusisa ito ni Joaquín nang makita dahil naiba ang pagkakasampay nito sa upuan. Sa tagal ng panahon, ngayon lang si Joaquín natulog ng may araw pa. Paano’y lagi itong busy kaya hindi na nito nagagawang makapag-siesta. Nasa bakasyon naman sya ngayon, kaya okay lang matulog sya maghapon. ‘Ang pogi talaga,’ isip-isip nya. Pinasadahan nya ng daliri ang baba nitong bahagya nang magaspang sa tumubo nang balbas. Siguro’y kung hindi ito magse-shave ay magma-mature nang konti ang itsura nito—pero gwapo pa r
Nakakatulog na sana sya nang maramdaman nya ang paglangitngit pabukas ng pinto ng kwarto. “Mahal ko? Ngayon palang ako nakakaidlip…” bulong nya sabay sipat nya sa gawi ng pintuan. Dagli syang napaupo sa kama nang ang babaeng kinaiinisan nya ngayon ang nakita nyang pumasok sa pinto. Ngiting-ngiti ito sa kanya at may dala pang dalawang box na inilapag nito sa lamesa. “Hi, Abby! Are you sleeping? The door isn't locked kaya pumasok na ‘ko.” Napagdesisyunan nyang magpaka-casual. Pasko ngayon at na-stress na sya nang todo-todo kanina. At isa pa, wala naman talaga itong ginagawang masama sa kanya. Wala syang dapat ikagalit at hinding-hindi rin nya kailangang magselos. Walang rason para magselos. “Ah oo, patulog na sana ako eh... Ano ‘yang dala mo?” “Your flamenco dress and black sandals, pinabili ng Mamá n’yo sa ‘kin sa Manila. Tig-isa kayo ng hipag mo. I hope I got your size correct. This color suits you well since hindi ka naman kaputian,” ipinakita nito ang kabuuan ng kulay puti
Matapos nyang makakain ng konting kanin na may sabaw ng nilagang baka at palitan ng t-shirt at trousers ni Joaquín ay nagpaalam itong lalabas sandali ng kwarto. “May gagawin lang ako saglit sa labas. Hindi ako magtatagal, babalik rin ako agad,” sinulyapan nito ang cellphone na nasa bulsa pagkatapos ay binuksan ni Joaquín ang malalaking salaming bintana sa kanyang ulunan para makapasok ang hangin sa kwarto. “Okay lang ako rito, kahit h’wag ka nang bumalik,” malamig nyang sagot. “Napakasungit mo naman. Saglit nga lang ako,” malambing na anas nito. “Matulog ka lang muna, paggising mo nandito na ‘ko ulit," tumabi ito sa kanya at hinalik-halikan ang kanyang leeg. "Hm... alam mo ang bango-bango mo talaga ngayon, humahalimuyak ka sa buong kwarto natin, mi cielo. Amoy biko ka ngayon ni Nanay na may konting thinner ng pintura. Masarap at nakaka-adik," natatawang dagdag ni Joaquín. "Nang-iinis ka pa, lumayas ka na nga rito," naiiritang pumiksi sya nang bahagya nang pisilin ni Joaquín a
“Hindi, uhm, nagbigay lang ako ng number ng OB sa kanya,” tumungo sya para iiwas ang tingin sa lalakeng puzzled na puzzled na nakatuon lang ang tingin sa kanya.“Edi nagpapa-checkup ka nga kasi may OB-Gyn ka?” nagugulumihanang tanong ni Joaquín. “Hindi nga… Wala akong OB. Ewan ko.” “Anong ewan mo?!” kumukunot na ang noong susog ni Joaquín. “Ewan ko nga. Hindi naman kasi ako buntis eh. ‘Di ba props lang natin ‘to?” tinumbasan nya ang iritableng tinig ni Joaquín. “Oo nga, eh bakit sabi ni Rafael paglilihi 'yan? Anong meron bakit madalas kang nahihilo ngayon eh hindi ka naman ganyan dati kung hindi ka naglilihi? Madalas ka namang tanghali na magising dati, ni hindi ka nga nakakapag-almusal bago ka pumasok sa school pero hindi ka nahihilo. Ngayon lang."“Eh, anong gusto mong isagot ko sa ‘yo? Na buntis ako? Hindi nga ako buntis,” naiinis na wika nya. Dagli nyang tinakpan ang kanyang bibig nang magpaduwal-duwal na naman sya sa hapdi ng nararamdaman nyang umaakyat na mapait mula sa kan
“Para magkabalikan sila. Hindi mo ba napapansin? Tuwing makakaharap na lang si Jessica laging binibida ni Joaquín ang tungkol sa pagbubuntis ko pati sa kasal-kasal na ‘yan… Pinagseselos nya ‘yung tao.” “Ano?!” malakas na sambit ni Rafael. Kagyat na nagiba pa ang mukha nito sa narinig nito sa kanya. “Kaya ayokong tuluyang makasal kami. Rafael, hindi ito tulad ng laro natin nu’ng mga bata pa tayo. Seryosong commitment ang kasal. Sagrado. Hindi na maaaring bawiin ang lahat kapag natuluyan nga kaming magpakasal tapos naisip nyang si Jessica pa rin ang gusto nya,” pangangatwiran nya. “Nagpapanggap na nga akong buntis eh, pati ba naman sa kasal?” “Oh my God! You’re so unbelievable, Eyb,” pakli ni Rafael. Naiiling na tumayo ito sa kinauupuan sabay biro pa nito. “Selos yata ang dahilan ng pagkahilo mo eh." “Hoy, para sabihin ko sa ‘yo hindi ko kelangang magselos,” depensa nya. “Alam ko ang lugar ko. ‘Eto oh,” sabay proud na itinaas nya ang kanyang kamay na may suot na engagement ring.