Kahit lamig na lamig sya ay hindi na sya nakipag-debate pa. Blangkong napatitig na lang sya sa braso ni Joaquín na nakaharang sa harap nya at nakakapit sa kabilang dulo ng lamesa na tila nagbabakod sa kanya. Nanghahalina ang amoy na pumapailanglang sa loob ng coffee shop at ang bango ng umuusok ng kape ni Joaquín na nasa harapan nya, inabot nya iyon at akmang hihigop na sana para maibsan kahit papaano ang lamig na nararamdaman nya nang sawayin sya ni Rafael. “You shouldn’t drink coffee, Eyb. It’s not good for the baby.” “Bawal raw sa ‘yo, ibaba mo ‘yan,” sulyap ni Joaquín sa kanya. “What can she take, then?” “Milk or soya. Soya is the best,” ani Rafael. “Soya? Taho?!” nangiwi sya. “I’ll get you soya milk later, mi cielo. For the baby,” pang-asar na ngisi nito. Hindi pa naman sya kumakain ng taho kahit damihan pa ito ng arnibal at alam na alam iyon ni Joaquín. “Finally! Dumating din,” ani Rafael nang malingon ang pumaradang puting SUV sa parking lot ng coffee shop. “We
“Wala lang,” kibit-balikat na tugon nito na nag-ayos pa ng upo. “Ano’ng wala lang?!” pasigaw nyang pakli. “Tara na kase!” Pasarkastikong ngumisi si Joaquín at tiningnan sya sa gilid ng mga mata, “Kung ako talaga ang inaalala mo at hindi si Rafael, sige nga, kiss me.” “Ano?! Pinagti-trip-an mo na naman ba ‘ko?!” “Halikan mo lang ako,kahit ayaw mo sa akin. Fiancée kita so we can do that, right?” “Dito?!” “Oh eh saan? Gusto mo sa labas tayo? Like in the movies?” “Dyusku, Joaquín, ano ba’ng nangyayari sa ‘yo?!” gigil na hiyaw nya. “Napakapangit mo talagang magbiro!” “You can’t blame me. Broken-hearted ako ngayon,” ismid nitong muli saka ipinikit ang mga mata. “Broken-hearted… Ewan ko sa ‘yo!” padabog syang sumandal sa upuan at pinagsalikop nya ang kanyang mga braso. Naramdaman nya ang malakas na pagkulo ng kanyang tiyan sa stress nya sa nangyayari ngayon. Minasdan nya sa kanang palasingsingan ang singsing nyang suot na may malaking pink na bato na tanda ng pekeng engag
“Mrs. Abegail Pineda y Verdaguer,” nakangiting sulyap nito sa kanya. “Has quite a nice ring to it, ‘no?” “Ewan ko lang huh, pero nakakatakot kang asawa. Malakas kang mantrip,” pakli nya habang nagpapas****p-s****p sa straw ng nabili nilang soy milk sa bote. “Malakas man-trip… Let’s just say I don’t care much about what people would say, unlike you,” patutsada nito sa kanya. “Magkaiba tayo, Joaquín, tanging pride lang ang meron ako.” “Hindi ko na talaga mahulaan ang pinanggagalingan ng pride mo na ‘yan. Wala kang kapupuntahan sa kaka-pride mo.” “Well, may sampung milyon ako ngayon, so I guess nakatulong sa akin ang pride ko,” ismid nya. Seryosong tinapunan sya ng tingin ni Joaquín habang nagmamaneho. “Nakalimutan ko, milyonarya ka nga pala ngayon.” “Oo, haha! Kaya kahit anong gusto mo susundin ko. Salamat pala.” “Right, right. A few weeks more and you’ll never see me again. Matatapos din ang pagtitiis mo sa ‘kin. Wala nang manti-trip sa ‘yo.” Hindi na sya umimik. Ibinaling
“Sige, magtikwas ka,” aniya kay Joaquín nang makarating sila sa poso na may sementadong sahig. “Hubarin mo ang sapatos mo, Helena, may sapatos pa ‘ko ro’n sa kotse,” utos nya kay Helena.“Ano’ng magtikwas?!” maang na tanong ni Joaquín.“Ganunin mo ‘yung hawakan ng poso para may lumabas na tubig,” mustra nya.“Ano? Hindi ko kaya ‘yun,” tanggi ni Joaquín.“Sa laki n’yang mga braso mo hindi mo kaya? Tumigil ka nga,” taas-kilay nyang turan. “Bilisan mo at matutuyo na ‘tong putik kay Helena.”“Matigas nga! Napakakonti lang ng lumalabas na tubig oh,” angal nito nang bombahin nito nang makaisa ang poso.“Bombahin mo lang nang bombahin, ang reklamador mo naman! Ako na nga lang, pero kapag nalaglagan ako kasalanan mo, huh!” banta nya.“Ako na lang po. Sa probinsya namin, ganito rin ang igiban ng tubig eh,” nahihiyang wika ni Helena.“Pa’no ka makakahugas ng paa kung ikaw rin ang magtitikwas? Wala namang timba rito eh,” sagot nya rito. “Kaya ko naman kasi talaga ‘to, ayoko lang. Gusto mo pati
“Uy, bakit?!” gulat na gulat nyang tanong sa babaeng hinihingal sa galit sa kanya. “Magpakilala ka muna bago ka manampal!” “Hindi mo na ‘ko kailangan pang makilala. Wala kang karapatang pumunta rito sa bahay ko. Ang kapal ng mukha mo!” duro sa kanya ng babaeng nagdidilim ang mukha sa poot sa kanya. “Bahay mo? Malay ko bang bahay mo ‘to! Si Santiago ang ipinunta ko rito, hindi ikaw o ang bahay mo. Tsaka, sino ka ba?!” inihahanda na nya ang sarili sa maaaring rumble na maganap. “Kung away ang hanap mo, patol ako d’yan. Tara, magpagulong-gulong tayo roon sa walang makakakita sa ‘tin!” nanggigigil nyang turo sa malawak na lupa na may tanim na kangkong at talbos ng kamote. “Mga ma’am h’wag kayong mag-away,” pigil ng isa sa mga escort ni Joaquín nang takbuhin sila nito mula sa pinagparadahan ng mga ito ng kanilang sasakyan. “Ganiyan ba talaga ang mga taga-Maynila, magaspang na ang ugali sanay na sanay pa sa babagan?!” “Hoy! Baka nakalimutan mo na, mananampal ka na agad kanina samant
He leans comfortably against the wooden seat with a slight smile as he gazes intently at Abby. He has never been this proud of his girl for how she expertly does the cooking nang walang kaselan-selan sa katawan kahit hindi naman ito probinsyang gaya nina Helena at Aurora.Kung matutuloy lang sana ang kastilyong ipapatayo nya for sure palalagyan nya ito ng dirty kitchen na may tradisyunal na pugon for Abby to explore.May isang oras rin ang nakalipas mula nang magkatarantahan ang mga babae ay nakayari rin ng makakain nila for their late breakfast.“Pasensya na ho, hindi ko alam na bibisita kayong muli rito, kung alam ko lang ay nakapagsunong sana ako nang maaga-aga at hindi na kayo nalipasan ng almusal,” ani Aurora na abala sa paghahain sa harapan nila. Matapos ang nangyaring kaguluhan kanina sa labas ay kumalma rin ito nang matuon ang pansin sa napabayaang sinalang ni Helena nang bigla itong mawala kasama ang asawa.“Pasensya ka na rin, Aurora, nakigulo na kami rito sa bahay mo. We d
Relax na relax syang nakaupo sa ilalim ng puno nang nakataas pa ang mga paa nang lumapit si Santiago at pabulagsak na naupo sa tabi nya. “Eyb, inumin mo raw,” inabot nito sa kanya ang soy milk na pinabibigay ni Joaquín. “Dyusku, ‘eto na naman,” nangingiwing anas nya nang tanggapin nya ito. “Salamat, mamaya ko na lang ‘to iinumin… Lamig, ‘no? Plano na namin kanina ni Helena na maligo sa poso kaso malamig, iba ang hangin dito sa inyo. Kahit tirik ang araw nanunuot sa buto ang lamig,” nagpasinghot-singhot sya nang para syang masisipon habang niyayakap ang sarili. “Wala ka kasing sweatshirt. Amihan ngayon, natural na malamig,” hinubad ni Santiago ang suot nitong jacket at ikinumot iyon sa kanya. “Syempre naman, pangako ko ‘to sa ‘yo eh. Magbi-beach pa nga tayo, ‘di ba? Kaso malamig nga. ‘Di kaya ng powers,” ngiti nya rito na kunwang nangangatog sa lamig na nararamdaman na niyakap nang mahigpit ang jacket na pinahiram nito. “I'm so happy na nakasama ka sa kanila. Na-miss ko 'yang
Umangat ang likod at napahawak si Santiago sa kinauupuan nang muntikan na itong bumuwal sa bigla nyang pagtayo.“Baliw ka ba?!” bulalas nya. “Hindi pwede! Ano ba, Santiago? Wala ka bang maisip na ibang dahilan?!” “‘Yun na lang ang naiisip kong dahilan para magalit sya sa ‘kin! Nakita mo naman ang reaksyon nya kanina nu’ng makita ka nya, ‘di ba? I was hoping more of it. Kaya lang nataranta kasi ako, and I was very sure you would react otherwise kung right then and there, umoo na ako sa bintang nya,” nangungusap ang mga matang wika nito. “Sasampalin na nya ‘ko kanina! Dyusku! Santiago, matalino ka pero nasa’n ang utak mo ngayon?! Alam mong ano eh, buntis ako at ikakasal na ‘ko kay Joaquín! Alam na ni Aurora ‘yun, pa’nong ako pa rin ang irarason mo sa jowa mong baliw?!” walang anong turo nya sa posong kinaroroonan nina Aurora. “I’ve been building your name since the last time we talked, na ikaw ang girlfriend ko sa Manila. Don’t worry, Eyb, I can easily make an alibi for your situatio
Kasalukuyan syang nakatayo sa nakabukas na sliding panel door at nakatanaw sa pink na convertible nang malingon sya sa direksyon ng boses ng babaeng bumati sa kanya. “Wow! You’re so dashing, hon! You don’t fail to sweep me off my feet,” puri ng nakangiting babaeng naglalakad na patungo sa kanya na animo’y nasa fashion runway. “Hm, flopped ba ang party? Konti lang ang tao,” puna nya sa iilan-ilang guests na naroroon sa malawak na garden at ini-enjoy ang tugtugan ng Latin band. “Well, today’s Christmas. Most of the people are spending time with their families. But I’m still expecting a few persons on the list na nakapag-RSVP. So we’ll just have to wait a little longer,” ani Jessica habang chini-check ang mga listahan ng mga pangalan sa bitbit nyang iPad. "Your Mamá doesn't care much, kasi masaya na sya sa pakikipagkwentuhan nya sa mga amiga nya na naririto na.” Hindi na sya umimik at ibinaling muli ang tingin sa kotseng nasa labas. Kanina pa nya binubuo sa kanyang isip kung paano
“Lasing ka na agad, Tiyago?” sita nyang napapahalukipkip sa pamumula ng tisoy na mukha at leeg ng bunsong kapatid nina Joaquín. “Hindi pa, ‘no! Konti palang nainom ko, pwede pa nga tayong magsayaw mamaya eh.” Napasigaw sya nang bigla sya nitong buhatin. “Oist! Ano ba?!” hampas nya sa balikat nito kaya ibinaba rin sya nito agad.“Buntis si Ate Abby,” anas ng medyo nagigitlang si Helena sa kakulitan ni Santiago.“I don’t know but I’m kind of skeptical about it,” kinibit pa nito ang balikat.Inirapan lang ang pagdududa ni Santiago at pinuna ang suot nitong gray na ternong university hoodie at jogging pants. “Hindi ka magbihis ng naaayon sa theme ng party? Kapag nakita ka ng Mamá mo baka magalit ‘yun sa ‘yo,” tinapik nya ang kamay ni Santiago nang ang kulitin naman nito ay ang bulaklak sa kanyang buhok.“Magalit na lang sila kung magagalit sila, nagpapakasaya lang ako. ‘Yun naman ang true meaning ng mga party, ‘di ba? Ang mag-enjoy, uminom at sumaya,” Nalubog sya sa jacket nito nang yaka
Pagbukas nya ng pinto ay napaatras sya nang makita si Helena at ang haggard nitong itsura. Agad syang nakaramdam ng guilt na hindi man lang sya nakatulong dito sa pag-aasikaso sa baba.“Helena? Bakit hindi ka kumakatok? Para kang multo d’yan. Halika, pumasok ka.”“Ate, bababa ka na ba? Sorry ha, kakapalan ko na ‘tong mukha ko. Manghihiram sana ako ng lipstick, baka mayroon kang extra. Wala kasi akong dala.” Matamlay pati ang tinig nito. Halatang-halata ang pagod ng asawa ni Iñigo sa maghapong pagtulong sa kusina.“Meron. Marami,” dinala nya si Helena sa 4-seater na lamesa at binuksan sa harap nito ang kanyang makeup box. “Ito oh. Gusto mo makeup-an kita?” “Hindi po. Marunong ako,” sagot nito. “Sige na, help yourself, hihintayin kita makatapos tapos sabay na tayong bumaba,” ngiti nya. Inumpisahan agad ni Helena ang kanyang pagme-makeup. Inabala naman nya ang kanyang sarili sa pagre-reply ng mga text message ng pampaskong pagbati na natanggap nya sa mga kaklase at kaibigan. Ngumuso sy
Marahan nyang hinawakan ang banat na banat na katawan ng eight inches nitong masel at hinalik-halikan ang ulo nito. ‘Parang sumusubo ng lollipop o kumakain ng ice cream na patunaw na. Smooth lang dapat ang hagod. Labi lang at dila. H’wag mong sasamahan ng ngipin kahit gaano ka pa kagigil. H'wag mo ring hihigpitan ng hawak. Hindi mo kelangang isubo lahat, ‘yung kaya mo lang kesa maduwal ka at ma-turnoff,’ naririnig nya sa kanyang isip ang free lecture ng kaklase nyang babae nang minsang nagbida ito tungkol sa ginagawa nito sa kanyang nobyo. At talaga nga namang manggigigil ka, lalo na kung maririnig mo pa sa taong mahal na mahal mo ang mahihinang usal at ang malalalim at sunud-sunod na paghinga nito habang hinahaplos-haplos ang iyong buhok at mataman lang na nakatingin sa iyong ginagawa—tulad na lang ni Joaquín ngayon. “Hm… that feels fucking nice,” bulong ni Joaquín sabay unat ng mga hita nito nang ipasada nya ang kanyang dila ang mula sa puno ng malaki nitong nota hanggang sa
Dapit-hapon na nang magising syang nakaakbay si Joaquín sa kanya at nakaunan sya sa balikat nito. Nangiti sya, kaya siguro ang haba ng naitulog nya kasi kumportable ang pagkakahiga nya. Tiningnan nya ang walang suot na pantaas na lalakeng katabi nya na mahimbing pang natutulog. Hindi man lang nya namalayan ang pagtabi nito sa kanya. Naroroon sa side drawer ang tray ng pagkaing may takip. Nakita nyang nakabukas pa ang Macbook nito sa lamesa katabi ng bestidang iniwan ni Jessica. Siguro’y inusisa ito ni Joaquín nang makita dahil naiba ang pagkakasampay nito sa upuan. Sa tagal ng panahon, ngayon lang si Joaquín natulog ng may araw pa. Paano’y lagi itong busy kaya hindi na nito nagagawang makapag-siesta. Nasa bakasyon naman sya ngayon, kaya okay lang matulog sya maghapon. ‘Ang pogi talaga,’ isip-isip nya. Pinasadahan nya ng daliri ang baba nitong bahagya nang magaspang sa tumubo nang balbas. Siguro’y kung hindi ito magse-shave ay magma-mature nang konti ang itsura nito—pero gwapo pa r
Nakakatulog na sana sya nang maramdaman nya ang paglangitngit pabukas ng pinto ng kwarto. “Mahal ko? Ngayon palang ako nakakaidlip…” bulong nya sabay sipat nya sa gawi ng pintuan. Dagli syang napaupo sa kama nang ang babaeng kinaiinisan nya ngayon ang nakita nyang pumasok sa pinto. Ngiting-ngiti ito sa kanya at may dala pang dalawang box na inilapag nito sa lamesa. “Hi, Abby! Are you sleeping? The door isn't locked kaya pumasok na ‘ko.” Napagdesisyunan nyang magpaka-casual. Pasko ngayon at na-stress na sya nang todo-todo kanina. At isa pa, wala naman talaga itong ginagawang masama sa kanya. Wala syang dapat ikagalit at hinding-hindi rin nya kailangang magselos. Walang rason para magselos. “Ah oo, patulog na sana ako eh... Ano ‘yang dala mo?” “Your flamenco dress and black sandals, pinabili ng Mamá n’yo sa ‘kin sa Manila. Tig-isa kayo ng hipag mo. I hope I got your size correct. This color suits you well since hindi ka naman kaputian,” ipinakita nito ang kabuuan ng kulay puti
Matapos nyang makakain ng konting kanin na may sabaw ng nilagang baka at palitan ng t-shirt at trousers ni Joaquín ay nagpaalam itong lalabas sandali ng kwarto. “May gagawin lang ako saglit sa labas. Hindi ako magtatagal, babalik rin ako agad,” sinulyapan nito ang cellphone na nasa bulsa pagkatapos ay binuksan ni Joaquín ang malalaking salaming bintana sa kanyang ulunan para makapasok ang hangin sa kwarto. “Okay lang ako rito, kahit h’wag ka nang bumalik,” malamig nyang sagot. “Napakasungit mo naman. Saglit nga lang ako,” malambing na anas nito. “Matulog ka lang muna, paggising mo nandito na ‘ko ulit," tumabi ito sa kanya at hinalik-halikan ang kanyang leeg. "Hm... alam mo ang bango-bango mo talaga ngayon, humahalimuyak ka sa buong kwarto natin, mi cielo. Amoy biko ka ngayon ni Nanay na may konting thinner ng pintura. Masarap at nakaka-adik," natatawang dagdag ni Joaquín. "Nang-iinis ka pa, lumayas ka na nga rito," naiiritang pumiksi sya nang bahagya nang pisilin ni Joaquín a
“Hindi, uhm, nagbigay lang ako ng number ng OB sa kanya,” tumungo sya para iiwas ang tingin sa lalakeng puzzled na puzzled na nakatuon lang ang tingin sa kanya.“Edi nagpapa-checkup ka nga kasi may OB-Gyn ka?” nagugulumihanang tanong ni Joaquín. “Hindi nga… Wala akong OB. Ewan ko.” “Anong ewan mo?!” kumukunot na ang noong susog ni Joaquín. “Ewan ko nga. Hindi naman kasi ako buntis eh. ‘Di ba props lang natin ‘to?” tinumbasan nya ang iritableng tinig ni Joaquín. “Oo nga, eh bakit sabi ni Rafael paglilihi 'yan? Anong meron bakit madalas kang nahihilo ngayon eh hindi ka naman ganyan dati kung hindi ka naglilihi? Madalas ka namang tanghali na magising dati, ni hindi ka nga nakakapag-almusal bago ka pumasok sa school pero hindi ka nahihilo. Ngayon lang."“Eh, anong gusto mong isagot ko sa ‘yo? Na buntis ako? Hindi nga ako buntis,” naiinis na wika nya. Dagli nyang tinakpan ang kanyang bibig nang magpaduwal-duwal na naman sya sa hapdi ng nararamdaman nyang umaakyat na mapait mula sa kan
“Para magkabalikan sila. Hindi mo ba napapansin? Tuwing makakaharap na lang si Jessica laging binibida ni Joaquín ang tungkol sa pagbubuntis ko pati sa kasal-kasal na ‘yan… Pinagseselos nya ‘yung tao.” “Ano?!” malakas na sambit ni Rafael. Kagyat na nagiba pa ang mukha nito sa narinig nito sa kanya. “Kaya ayokong tuluyang makasal kami. Rafael, hindi ito tulad ng laro natin nu’ng mga bata pa tayo. Seryosong commitment ang kasal. Sagrado. Hindi na maaaring bawiin ang lahat kapag natuluyan nga kaming magpakasal tapos naisip nyang si Jessica pa rin ang gusto nya,” pangangatwiran nya. “Nagpapanggap na nga akong buntis eh, pati ba naman sa kasal?” “Oh my God! You’re so unbelievable, Eyb,” pakli ni Rafael. Naiiling na tumayo ito sa kinauupuan sabay biro pa nito. “Selos yata ang dahilan ng pagkahilo mo eh." “Hoy, para sabihin ko sa ‘yo hindi ko kelangang magselos,” depensa nya. “Alam ko ang lugar ko. ‘Eto oh,” sabay proud na itinaas nya ang kanyang kamay na may suot na engagement ring.