Kabanata 8.2

“Am I that ruthless in your eyes? Tss. I didn't know, okay? I just knew that he's one of your grandfather's men after I fired him.”

“Aah, bakit mo kasi tinanggal? Sana hinayaan mo na lang. We can just pretend inside the company when he's around. Mas madali pa iyon kaysa sa araw-araw tayong bantayan ni lolo.”

“I don't like being watched. And if I didn't fire him, you think you're still as free as now? You led that Weston in my building, you think what happened earlier will not reach your grandfather?”

Napaisip ako. He's right. Kung nanatili pa ng isang araw ang tauhan ni lolo ro'n, baka nalaman na ng lahat ang tungkol sa kasal namin.

“You don't like being watched, then why didn't you close your eyes?” I rolled my eyes.

May point siya, but I won't let him think that I am agreeing to everything he's saying!

“Mind your tone, woman.”

“If I don't?”

“Mister Krousei,” tawag ni kay Lolo.

“Okay. Okay. Stop it.”

Nilingon ko si lolo, mahimbing siyang natutulog. Ginising ko na lamang siya nang makarating kami sa hotel kung saan siya mag-i-stay.

“I don't like to stay here. Let's go home. I want to spend my vacation with you,” saad niya nang makababa kami sa sasakyan.

“Ha?? No. No. No, lolo. We’re already here.”

Vacation? Lo, ang sabihin mo, gusto mo kaming obserbahan. 

“Why not? Are you hiding something from me?”

“No, it's not that! Of course, I want you to stay with us; however, we might not see each other frequently because we're both working. You might feel bored at home.”

“That's okay. I will just visit you both at your work.”

Napasuko ako sa kakulitan ni Lolo. Sa kanya ko ata namana ang pagiging makulit.

“Persuade him, Axel, will you?”

“Hang on, you called me by my name?”

Oo. Ilang ulit pa nga kitang tinawag sa pangalang 'yan. Pero sa isip ko lang.

“Oo. Bakit? Bawal? Tsk, hindi 'yan ang issue ngayon. Sabihin mo sa kanyang dito na siya mag-stay, huwag sa bahay.”

“You wish.”

“What?”

“You pissed me off, now, suffer.”

“What?!”

“Is there something wrong? You don’t like me being here?” tanong ni Lolo.

“You can stay with us as long as you want, grandfather.”

“No... How could you?”

Ginalit mo rin naman ako ah!

“Okay. That's good!” natutuwang saad ni lolo. Hinila niya ang maleta niya at ibinalik sa trunk saka sumakay ulit sa sasakyan.

“I want to know why your grandfather is here. Let him observe us. I will do the same.”

“But... Isn't it obvious? He's here to see if we're doing good. E, alam naman nating hindi. Tch. Sinong gustong makasundo ka?”

“If you're that worried, just tell everyone that we're a couple. By that, he can be rest assured and go back to where he came from.”

“Gosh. Sinabi ko na, 'di ba? Ayokong ipaalam sa lahat. You know my reason.”

“Then tell your reason to your grandfather. He might understand you for keeping it a secret.”

“I did, okay? But he said, my reason is not valid. Now, he thinks I'm having an affair with someone else, that's why I'm not announcing our marriage. So, my only solution to this is for us to pretend that we are into each other.”

“I agree with him.”

“Seryoso?! Nakikinig ka ba talaga sa akin? Urgh! Fine, I will not argue with you anymore.”

Nauna na akong pumasok sa sasakyan.

“Are you two fighting?”

“No, lolo.”

“But Axel looks pissed.”

Ako dapat ang galit dito, bakit naman ganyan ang mukha niya?

“I... I forced him to come with me, so he's quite pissed. You know, he is busy with his company, but he came with me to fetch you.”

Pumasok si Axel sa sasakyan at nagmaneho na pauwi.

“On behalf of Shanelle, I'm sorry for what she did. I'm at fault, don't get mad at her.” 

Sinulyapan ako ni Axel.

“You lied to him, again?”

Hindi ko siya sinagot. 

“It's fine. As longs as she stays by my side, I'm willing to forgive her.”

--------

“Magandang hapon, ma'am at mga sir,” bati sa amin ng isang matandang babae nang makauwi kami.

Sa maling bahay ba kami pumasok? Bakit may tao akong nakikita rito bukod sa amin? Sa pagkakaalam ko, ako at si Axel lang ang nakatira rito ah.

“I'm your new housekeeper, ma'am,” pagpapakilala ng babae nang makita niya akong nagtataka sa presensiya niya.

“Aah. Hahaha, I thought I'm seeing things.”

“Crazy. Manang, lead grandfather to the guest room.”

“Okay, sir. This way, sir.”

“Sinong tinawag mong crazy?”

“I'll just take a shower, dear. I'm looking forward to your cooking skills.”

“Uh. Sure. Take your time, lo.”

Nang maalala kong nakahiwalay nga pala ang kwarto naming dalawa ni Axel, nataranta ako. Baka makita ni lolo. Patakbo akong umakyat sa kwarto ko ngunit nang subukan ko itong buksan ay nakalock na.

“Your things are inside my room.” Nakasunod sa akin si Axel. Binuksan niya ang kwarto niya at pumasok. Sumunod ako.

Black and white ang theme ng room niya. His masculine scent filled my nostrils. Hindi masakit sa ilong, nakakaadik nga, e.

Pumunta ako sa walk-in closet niya. I saw my clothes next to his. Even my shoes and bags. Maayos na maayos ang pagkakalagay ng mga ito.

Lumabas ako at pumasok mismo sa tulugan niya.

“Wtf? Bakit iisa lang ang kama mo?! Bakit hindi mo dinala ang kama ko rito?!” 

Lumabas ako at hinanap siya. Narinig ko ang pagragasa ng shower sa bathroom. He's probably taking a shower. Nakaramdam ako ng init. Tinanggal ko ang hoodie ko at inihagis sa couch. Ngayon naka-T-shirt na lang ako.

Naupo ako sa couch at hinintay siya. Kaso ang tagal niya kaya lumabas na lang ako. Kalalaking tao ang tagal maligo. Daig pa ang babae.

Naabutan ko si manang na nagluluto kaya napagdesisyunan kong tulungan na lang siya.

“Manang, kailan ka po dumating?” tanong ko sa kanya habang naghihiwa ako ng sibuyas. Sabi niya siya na lang daw ang magluto ng hapunan dahil alam niyang pagod ako mula sa trabaho. E, sa totoo lang, pagod ako hindi dahil sa trabaho kundi dahil sa nangyari.

“Kaninang umaga, ma'am.”

“Naku, manang. Shan na lang po. Hindi po ako sanay na tawagin nang ganyan, e.” Suminghot ako. Napapamura na lang ako dahil sa hapdi ng mata ko dahil sa sibuyas.

“Ako na r'yan. Ihalo mo na lang 'yong nasa palayok.”

“Ah, okay. Sige po.” Muli akong suminghot at pinunasan ang mga mata ko.

Inihalo ko ang niluluto niyang itlog at kamatis. Sa kamalas-malasan ko, may tumalsik na mantika. Hindi ko ipinahalata kay manang na tumama ito sa braso ko. Dahil sa gulat ko ay nasagi ng braso ko ang palayok. Dobleng malas! Ang sakit!

Nang maluto ito ay inilagay ko ito sa plato.

“Manang, may iba pa po ba akong maitutulong?”

“Wala na, iha. Hintayin mo na lang ako ro'n sa sala. Ako na ang tatapos nito. Sige na.”

“Ah. Okay. Tawagin mo na lang po ako kapag kailangan mo po ng tulong ko.”

I saw lolo laughing while watching television.

Nasa'n si Axel? Naliligo pa rin? Seriously?

Naupo ako sa tabi ni lolo at nakinood sa kanya. Hindi boring ang pinapanood niya, nakakatawa nga siya kung tutuusin. Pero naramdaman ko ang pagbigat ng mga talukap ko. Siguro dahil maaga akong bumangon kaninang umaga.

“Lo...”

“Yes, dear?”

“Pakurot.”

“What? I don't understand what pakurot is, dear.”

Sa antok ko, napapikit na lang ako. I yawned for the last time and decided to let myself go to dreamland, but when I was about to close my lips, I felt a cold thing inside my mouth. Hindi lang 'yon, parang may nakadikit sa labi ko. Napadilat ako dahil do'n.

Am I hallucinating or Axel is really squatting in front of me? Nakadikit ang labi niya sa labi ko. 

“This house is really full of sweetness.” Tumawa si lolo at parang tuwang-tuwa pa sa nakikita.

Lumayo si Axel sa akin. “Inaantok ka pa rin ba?”

“You—” The ice melts inside my mouth, so I gulped it.

“I guess, no.” Tumayo siya at kinuha ang baso ng juice sa table saka uminom. Nakita ko ang yelo ro'n. 

What did he just do?! 

---------

THIRD PERSON's POV

Matapos maligo ni Axel ay lumabas siya sa banyo. Hindi niya mahagilap sa loob ng room niya si Shan. Ang tanging nakita niya lang ay ang hoodie nitong nakakalat sa couch.

Kinuha niya ito at isinabit sa hanger. Pagkatapos niyang magdamit ay bumaba siya. Nakita niya ang mag-lolo na nanonood. Pumunta siya sa kusina upang kumuha ng malamig na juice. Pagbalik niya sa sala, napansin niyang pagalaw-galaw ang ulo ni Shan. 

‘Inaantok ba siya?’ isip ni Axel.

Lumapit siya sa dalawa. Narinig pa nga niya ang munting usapan ng mag-lolo.

“Lo...” antok na antok na sambit ni Shan.

“Yes, dear?” tanong naman ng Lolo niya habang tutok na tutok sa telebisyon.

“Pakurot.”

“What? I don't understand what pakurot is, dear.”

Axel grinned. Nakaisip siya ng paraan para gisingin si Shan at ipakita na rin sa lolo nito ang nais ni Shan.

Uminom siya ng juice. Nang makita niyang nakapikit ang dalaga ay naupo ito sa harapan niya. Napansin ito ng lolo ni Shan pero sinenyasan siya ni Axel na huwag maingay.

Uminom ulit si Axel ng juice, sa pagkakataong ito, may kasama nang yelo. Gamit ang bibig niya, inilipat niya ang yelo sa bibig ni Shanelle. That caused Shan to regain her consciousness.

“Inaantok ka pa rin ba?”

“You—”

“I guess, no.”

Sunod-sunod na napakurap si Shan.

“You—! I will deal with you later!” Kumaripas ito ng takbo paakyat sa kwarto.

“She's shy. Sorry, you have to see that.” Kahit sinasadya naman talaga niya itong ipakita sa matanda. He’s doing Shan a favor.

Tumawa ulit ang lolo ni Shan.

“I don't mind at all, young man. I'm quite happy that you have a strong affection towards each other. I can feel it. That's good.”

--------

SHANELLE's POV

Ang lakas ng apog niyang gawin 'yon sa akin. P'wede naman niyang ipainom sa akin ang juice nang hindi dumadampi ang bibig niya sa bibig ko ah!

“Pero... HAHAHAHA, ang lambot ng labi niya.”

Peh! Makaligo na nga.

“Ito ba ang ginagamit niyang shower gel?”

Inamoy ko ito. Bango!

Gumamit ako ro'n. Lahat ng ginagamit niyang sabon, ginamit ko. 

Ngayon, amoy Axel na ako. HAHAHAAHA. I look like a crazy woman. Tama na nga.

Lumabas ako ng banyo at naghanap ng maaaring ipahid sa braso ko.

“What are you doing?”

“Ah. Wala. May hinahanap lang ako. Bakit ka narito?”

“This is my room.”

“Ow. Weyy, room ko na rin ito simula ngayon ah. Kaya ikaw, sa sofa ka matulog.”

“That's my bed. So, sleep on the couch.”

“Lumabas ka na nga lang. Magpapalit ako.”

“Nasa pinakababa ng drawer,” huling sabi niya saka niya isinara ang pinto.

Binuksan ko ang drawer na sinabi niya. Nakita ko ro'n ang first aid kit. Paano niya nalaman na ito ang hinahanap ko?

“Bilisan mo. Kakain na,” saad niya mula sa labas.

“Oo na!”

“Baka gusto mo ring isuot ang mga damit ko?”

“Hoy! Bakit ko naman ‘yan gagawin?! Bumaba ka na nga!”

“You used my shower gel, why not?”

Namula ako sa sinabi niya. Inamoy ko ang sarili ko. Amoy na amoy ko ang shower gel niyang ginamit ko. 

“H-Hindi ko naman kasi nakita, e! Magkatabi ang mga gamit natin, okay!”

“Oh.”

Lumabas ako at naabutan ko siyang nakasandal sa pader.

“Anong ibig mong sabihin d’yan sa 'oh'? Hindi pa kita sinisingil sa ginawa mo sa akin kanina.” I folded the sleeve of my sweatshirt. Susuntukin ko sana siya kaso hinawakan niya ang kamao ko. Pinaikot niya ako at ini-lock ang braso ko sa likuran. Masakit!!

“Let go!”

Inapakan ko ang paa niya.

“Ah!”

“Ha! Akala mo, ha.”

“What are you two doing?” Umakyat si lolo.

Agad kong kinuha ang braso ni Axel at ipinulupot sa balikat ko. Ipinulupot ko rin ang mga braso ko sa baywang niya. 

I laughed.

“We were about to go down, lolo.”

“Dinner is ready. Let's go,” aya ni lolo.

Pinauna pa niya kami sa pagbaba kaya kailangan ko tuloy ipagpatuloy ang pagyakap kay Axel. Si Axel halos magpabuhat na sa akin.

“Can you not put your weight on me? Itulak kita sa hagdan, e.”

“Try.”

Kung itinulak kita, edi ako pa ang nagmukhang masama.

Kinurot ko ang tagiliran niya. He stopped from walking down kaya tumigil din ako.

“Is there something wrong?” tanong ni lolo.

“I need to do something with Fane.”

Sinong Fane? Ha! Bakit mo ako tinawag sa second name ko?

“What is it?” curiosity filled lolo's tone. “Is it something I shouldn't see?”

“Lo! At ikaw, kung may nakalimutan kang gawin, gawin mo mag-isa mo.” Lumayo ako sa kanya at lumapit kay lolo. “Let's go.”

Pero bago pa ako makababa ay hinila niya ang kamay ko and put it somewhere.

“You can just tell me if you want to feel it. Hindi 'yong pasimple mo pa akong kinukurot.”