Chapter 6.1

"Quit staring."

"Hindi kasi ako makapaniwala na ikaw 'yong batang kalaro ko noon. Paano mo ako nakilala? I'm around five years old at that time, and the people keep saying that I changed too much. Ni hindi nga raw nila ako mamukhaan. So, how...?"

Bagong lipat lang sila noon sa subdivision namin nang makilala ko siya. Ang loner niya, lagi siyang nakatambay sa balkon ng kwarto niya sa tuwing nagbibisikleta ako kaya naman nang minsan siyang lumabas ng bahay nila ay sinundan at kinulit ko siya. Doon nagsimula ang friendship namin. Tatlong linggo matapos ang paglilipat nila, we migrated to Canada due to some financial problem. That was the end of our communication. 

"I saw the birthmark on your wrist," he simply said then take a sip on his coffee.

"How could you be so sure na ako lang ang mayro'n nito?" I have a heart-shaped birthmark on my right wrist. Ipinakita ko ito sa kanya noon kasi ang cool tingnan, and I'm proud to have it. Ang talas naman ng memorya niya at hanggang ngayon ay tandang-tanda niya ang birthmark ko.

"I doubted it. Later, you dropped your phone. I scanned your gallery. So..." Isinauli niya ang phone sa akin.

"Ah. Buti na lang ikaw ang nakapulot. But, uhm, about that thing..."

"I won't tell a single soul."

"Thank you. You're now part of this secret kaya sana wala nang makaalam. Anyway, mauna na ako, ha. Masyado na kasi akong nagtatagal dito e. Baka galit na 'yong lalaking iyon, sekretarya niya pa rin naman ako."

"Wait." Pinigilan niya ako sa pagtayo. "I'll get you the best lawyer, just tell me if you want to cut ties with him. And about that thing I said earlier, forget it. I'm just messing around."

"I know. Hindi mo naman siguro ugaling ipahamak ako, hindi ba? Alangan naman kasing aayain mo pa akong lumabas, e alam mo namang kasal na ako. West, it's nice to see you again. I'm happy. And as for my affair, let me handle it. O siya, I have to go. I'll just text you when I'm free."

"Next time, don't be clumsy. Put a password on your phone. Tara, ihahatid na kita."

"Hep! Thank you, but no need."

"Ihahatid na kita," he firmly said.

"Ayaa, sige na nga. Pero hanggang sa labas lang. Magtataxi na lang ako."

"Let's go."

"Hmm."

Sinundan ko siya sa labas ngunit dumiretso siya sa puting sasakyan niyang nakaparada sa gilid.

"Get in."

"Ha? Hindi. Sabi ko hanggang labas lang, 'di ba? Okay lang talaga. Baka pag-usapan pa tayo. I don't want another rumor to spread out."

"But I don't want you to go alone. Marami nang mga babae ang nawawala ngayon."

"Ihh, kahit na. Kaya ko naman ang sarili ko. I can knock them down. Saka sinong tanga ang gagawa ng ganyang bagay, e tirik na tirik ang araw?"

Ang kulit niya, mama. Paanong ang tahimik na totoy noon, e lumaking ganito karami ang salita?

"I'll escort you back. No more buts."

"Tsk! You're really persistent, man."

"That's why I'm quite successful," proud niyang sabi.

"Urgh. Kailan ka pa natutong magbuhat ng sarili mong bangko? Tara na nga!" 

Tanaw ko na ang matayog ng gusali ng El Real nang ihinto niya ang sasakyan.

"I can't send you any further. You might have some difficulty on your work because of me. Just take care."

"Okay. Thank you for the ride. Ingat sa pagmamaneho."

Bumaba na ako at naglakad na papunta sa El Real. Malapit na naman.

Lumingon ako para tingnan kung umalis na siya pero naroon pa rin ang sasakyan niya.

My phone vibrated.

From West: I'll go once I see you enter.

He saved his phone number on my phone, eh?

I replied.

To West: Just go. Someone might recognize your car, you know.

From West: Alright. Call me when you need me. I'll go right to you.

"Ineng, ikaw ba si Shanelle Fane Krousei?" Isang babaeng nasa 50s ang lumapit sa akin dala-dala ang isang timba at mop nang makapasok ako sa loob ng kompanya.

"Opo. Bakit po?"

"Naku, alam mo bang nagdadalawang-isip pa ako kung tatanungin kita o hindi? Ang layo kasi ng deskripsiyon na ibinigay ni sir sa akin kumpara sa totoong hitsura mo. Tinanong-tanong ko pa lahat ng mga taong pumapasok dito kung sila ba si Shanelle, ikaw pala iyon," mahabang paliwanag niya.

"Sir? Sino? 'Yong may-ari ng gusaling ito? Bakit daw? Saka paano ba niya ako inilarawan?"

Baka naman puro panlalait 'yan? Ibang-iba raw, e.

"Sabi niya pangit na babaeng nakasuot ng coat. E, halos lahat ng dumating ay nakasuot ng coat kaya naman tinanong ko rin sila. Pero wala akong nakitang pangit. Isa pa, maganda ka naman ah."

Pangit? Ha! Ha!! Is he blind?! Tusukin ko mata niya, e.

"Malabo na ata ang mga mata ni sir kaya siguro nasabi niyang pangit ako. Don't you think? Sige, manang, mauna na ako."

"Sandali. Ipinapasabi ni sir na hindi mo na raw kailangang magtrabaho bilang sekretarya niya ngayong araw."

"Talaga?! Anong nakain niya at bumait siya? Kailangan ko na ata siyang dalhin do'n sa Japanese Restaurant araw-araw para tuluyan na siyang bumait."

"Isa ka na ngayong janitor ng El Real, ineng." Ipinahawak niya sa akin ang mop. "Salamat at nariyan ka upang tulungan ako. Tara na, ituturo ko sa iyo ang mga kailangan mong gawin."

"H-Ha? T-Teka... I got demoted?!"

Nagring ang phone ko.

Wala sa sariling sinagot ko ito. Hindi nga ako magtatrabaho bilang sekretarya niya, maglilinis naman ako. Narinig ba ng langit ang sinabi ko kaninang umaga na sana janitor na lang ang ibinigay sa aking trabaho?

"Hello?"

[Buti naman sinagot mo na.]

Tiningnan ko ang caller. 

~Evil Man~

Psh. The one and only Axel the devil.

Kung alam ko lang na ikaw, hindi ko sasagutin ang tawag mo.

"Dito ka, ineng. Punasan mo lang ang mga bintana at ang mesa. Pagkatapos ay i-mop mo ang sahig." Binuksan niya ang isang room. "Ayusin mo ang paglinis dahil dito kadalasan nagmimeeting ang mga shareholders at si sir."

[So, you're back.]

"Halata ba? Bakit... Bakit mo naman ako ginawang janitor?" bulong ko.

['Coz you're not properly doing work as my secretary! Now, learn your lesson. Clean the whole damn building.] Agad niyang ibinaba ang tawag.

Aba! Grrr! Talaga naman!

"Ineng? Sino 'yon? Bakit mukha kayong nag-aaway? Kasintahan mo ba?"

"No. No. He's not. Basta, isa siyang malaking hadlang sa buhay ko. Ang hilig niya kasing mangbully."

"Gano'n ba? Sige, maiwan na kita at may gagawin pa ako sa taas."

"Sige po. Ako na po ang bahala rito."

"Sumunod ka na lang sa 5th floor kapag natapos mo na." 

Ginawa ko lahat ng mga ibinilin ni manang. Nakakapagod linisin ang napakalawak na lugar na 'yon, pero kinaya ko. Tiniis ko lang talagang huwag butasan ang mga upuan o kaya nama'y basagin ang salamin.

Makikita ng Axel na 'yon. Lintik lang ang walang ganti.

"Manang, ano pa pong maaari kong maitulong?" She's currently cleaning the ladies' comfort room when I found her.

"Linisin mo ang kabilang cr."

"Kabila? Kabila, you mean, sa cr ng mga lalaki?"

"Oo. Iyon na lang ang huling lilinisin. Hindi bale, walang masyadong umiihi ro'n sa ganitong oras. Uwian na kasi at iilan lang ang nag-oovertime."

"Oh. Okay." Siguro naman hindi lang ang palapag na ito ang may cr, hindi ba?

Binuhat ko ang timba at mop saka nagpunta sa kabilang dulo. Kumatok muna ako sa pinto. Wala akong narinig na kahit anong ingay.

Hinawakan mo ang doorknob at dahan-dahang binuksan ang pinto. Sumilip ako. Walang tao kaya naman pumasok na ako. Sinimulan kong i-mop ang sahig.

"Nakita mo ba ang bagong sekretarya ni boss? Balita ko, babae raw. Totoo ba?"

Gosh. Why naman may tao??

Bago pa nila mabuksan ang pinto ay binuhat ko ang timba at pumasok sa isang cubicle.

"Hindi, e. Bakit? Nakita mo ba?"

Narinig ko ang tunog ng ihi nila. Gosh, mama.

"Hindi rin. Sa tingin mo, bakit kaya naisipan ni sir na mag-hire ng babaeng sekretarya? Noon, halos mga lalaki ang kinukuha niya."

"Baka talagang maganda ang nakuha niya kaya hindi na siya nag-atubili pa."

Narinig ko ang pagragasa ng tubig mula sa faucet.

Tapos na ba kayo? Alis na. Ayokong mag-overtime. Gusto kong mauna sa pag-uwi bago ang Axel na 'yon nang maitapon ko sa kuwarto niya ang pisteng bomba.

"Abangan na lang natin bukas kung gaano ba kaganda ang sekretarya ni sir. Siyempre kung ako ba naman si President Morelli, gaganahan akong magtrabaho kapag magandang dilag ang makikita ko buong araw."

My phone suddenly rang. Taena. Sino bang siraulong caller ang tumatawag sa akin ngayon?!

Pinatay ko ang tawag. Pahamak na Axel! Ang ganda ng timing mo!

"Sino 'yan?" Kumatok sila sa pinto.

Pisteng yawa. Baka pagtawanan nila ako kapag nakita nila ako sa ganitong sitwasyon. Baka mamukhaan nila ako bukas kapag papasok ako bilang sekretarya.

Itinapon ko ang tubig na nakalagay sa timba sa inidoro. Magmumukha akong tanga sa gagawin ko pero okay lang! 

Isinuot ko ang timba sa ulo ko saka binuksan ang pinto at lumabas.

Pareho silang nagtawanan nang makita nila ako.

"Padaan, mga sir. Maglilinis pa ako." Patakbo akong lumabas.

Lumakas ang tawa nilang dalawa. 

"Iba kung kumilos ang mga janitor natin dito ah," narinig kong sabi ng isa.

"Ineng? Ano bang ginagawa mo?" tanong ni manang nang makita niya ako.

I removed the pail on my head. It stinks!

Hinila ko siya palayo.

"Manang, kailangan ko nang mauwi. Pasensiya na. Ibibigay ko na lang po sa iyo ang sahod ko ngayong araw." Ibinigay ko sa kanya ang mop.

"Pasensiya na po talaga." Iniwan ko siya ro'n at sumakay na sa elevator pababa.

Nagring ulit ang phone ko.

"Axel Morelli!! Ano na naman ba ang kailangan mo?! Hindi ka pa ba tapos sa pang-iinis?!"

[What the? You're shouting at me?]

"Oo! At isusumbong talaga kita sa mama mo!" Binabaan ko siya. HAHA! Akala mo ikaw lang ang may karapatang magbaba ng tawag, ha.

Nakalabas na ako sa building at nahagip ng mata ko ang kulay asul na sasakyang nakaparada sa gilid. 

Perks of being so rich. May sariling garahe kahit dito.

Naghanap ako ng bato.

Type ko pa naman ang sasakyang ito. Pasensiyahan na lang din. Ang sama kasi ng ugali ng may-ari sa 'yo kaya damay ka na rin.

Nag-ingay ang sasakyan dahil sa ginawa kong pagbato sa harapan niyo. Basag ang salamin nito. 

"Hoy!" sigaw ng guard.

Tinakbuhan ko ito. Pumara ng taxi at umalis na.

Wala akong pake kahit singilin pa niya ako ng bayad sa pagpapagawa o pagbili ng bago. Hindi ako gagasta ng kahit sentimo para sa kanya, 'no. Tutal, marami naman siyang kotse. Kawalan ba 'yong isa?

Nang makauwi ako, tinanggal ko ang tali sa doorknob ko. Kaloka, itinali ba naman niya ito sa staircase kaya pala mahirap mabuksan. Ang suitcase ko naro'n pa rin sa harapan ng pinto. 

Tinanggal ko na rin ang bomba sa loob ng maleta ko at sinubukang ipasok sa kwarto ni Axel. Unfortunately, his room was locked. Magaling.

Ibinaon ko na lang ang bomba sa lupa sa likuran ng bahay.

"Huwag ka nang lumitaw pa." 

----------