“Ikaw ang bagong sekretarya ni sir, hindi ba?”
Dumagdag ako sa mga empleyadong naghihintay ng sunod na elevator.
“Yes. Nice to meet you, guys. I'm Shanelle.”
“Hindi ka ba aware na ayaw ni sir ng may kasabay sa elevator? 'Te, paano mo nakayanang makasabay siya?”
I gained all my courage to do that, mare.
“Ah, haha. Hindi ko alam na ayaw niya ng may kasabay. Walang nagsabi sa akin. Hindi kasi ako inorient ng dating sekretarya niya,” pagdadahilan ko.
“There are a lot of things you must know as his secretary, sis. Unang-una na ang pagsakay sa elevator. Ayaw niya sa crowded place. Nang minsang sumabay ang tatlong empleyado sa kanya nang hindi sinasadya, ayun, tanggal sa trabaho.”
“He's too much, huh? Hindi na niya inisip ang pamilyang sinusuportahan ng mga empleyadong tinanggal niya.”
“Also, his recent secretary got fired because of that. Isa man o dalawa ang sumabay, bawal.”
“Seriously?! If that's the case, bakit hindi na lang siya magpaskil ng karatula r'yan na nagsasabing 'PRIVATE PROPERTY OF AXEL MORELLI!' para wala nang sumakay pa?”
Though kanya naman talaga ang buong building na 'to and the things inside it. But still, kung ganyan din naman ang rule dito, why not specifically put a signage there? Para wala nang magkamali pa?
Sinaway ako ng isa.
“O kaya ay sa hagdan siya maglakad para hindi siya hassle sa lahat. Ang dami niya talagang arte. Sorry, ha. Unang kita ko pa lang kasi sa kanya, ano e, hindi ko na siya gusto,” bulong ko sa huling pangungusap.
Sinaway niya ulit ako.
“Tsk. Bakit ba? Hindi ba mas maganda naman ang suggestions ko kaysa sa tayo ang nadedehado—”
“You do have a lot of suggestions under your sleeve, Miss Krousei.”
“Of course!”
“Then hear mine. Give all your works to her and let her finish it, ALONE.”
Napayuko lahat ng kasama ko.
“What?! Who are you— sir! Why... W-Why are you back?” I was too shocked to see him in front that I can't even look at him directly.
“I forgot my documents inside the car. Go get it.”
“P-Pwede mo namang itext. Hindi ka na sanang nag-abala pang bumaba ulit.”
“So that I could not have heard how you badmouth me? Too bad, I already did.”
“Kanina k-ka pa r'yan?”
“Give her those files. Now.” Kanya-kanya nilang ibinigay ang mga hawak nilang mga dokumento sa akin.
“Oh, by the way, after you get what I told you, walk through the stairs.”
“What? But...”
“That's your suggestion, try it on your own. You have 10 minutes.” The elevator door closed.
You evil thing.
“Poor thing. Welcome to hell.”
I know, 'te. By the time I stepped my foot in his lair, my life was doomed.
------------------
THIRD PERSON's POV
“Do I have any more work left?” Kaden asked his secretary, Gabriel.
“Wala na, boss. Pati ang trabaho mo next month ay nagawa mo na. Pero, sir...”
“What?”
“Our project got delayed because our contract with President Blackmore was pushed down. Malaking kawalan 'yon sa parte ng ibang investors, boss. I heard from Mr. Li that some of them are pulling their money back. Kapag hindi pa tayo nakahanap ng taong mag-iinvest sa atin at hindi matutuloy ang proyekto by this week, it will be a big blow to Zyxterrion.”
Napahawak sa sentido si Kaden sa narinig.
“I get it. Make some arrangements for me. We'll visit Mister Huxley tomorrow.”
“Okay, boss.”
Wala nang ibang naiisip na solusyon pa si Kaden kundi ang personal na puntahan si Mister Huxley sa Singapore para himukin siyang magbigay-tulong sa proyekto ng Zyxterrion. Si Mister Huxley ay isa ring malaking impluwensiya sa mundo ng mga negosyante, kaso hindi siya kanino man nagbibigay ng tulong. Ngayon, susubukan ni Kaden na himukin ito.
“Is that all?”
“Si Ma'am Isabelle, boss.”
Isa pa ang babaeng anak ng mga Adamson na pilit siyang ginugulo. Kung hindi niya lang talaga nirerespeto ang magulang ng dalaga ay kanina pa niya ipinagbawal dito ang pagtapak sa kompanya niya.
“Just hold her up.”
Tumayo si Kaden mula sa kanyang swivel chair.
“Saan ka pupunta, boss?”
“El Real.”
“Boss! Anong nakain mo at pupunta ka ro'n?!”
“You can go home early or have a date with Kenzie.” Iniwan niya ang sekretarya niya sa loob ng office niya. Pero kaagad din itong sumunod sa kanya.
“I'll go with you. Nagiging weird ka na simula nang makilala mo si Miss Shanelle. Sigurado ka ba, boss, na hindi mo siya gusto?”
“When did you become a gossiper?”
“Bakit ka bibisita sa El Real kung hindi? Boss, you never stepped on El Real. President Morelli and you were never spotted in the same place.”
“I got something to talk about with him.”
Naging malaking usap-usapan ang pagdalaw ni Kaden Weston sa numero unong kompanyang kakompetensiya niya. May ilang reporter ang nagtangkang makakuha ng scoop tungkol dito ngunit hinarangan sila ng mga security guards sa labas ng El Real bago pa sila makapasok.
Pagkapasok ni Kaden sa El Real, samu't saring bulungan ang naganap. Lahat ng mga empleyado ay nagtataka at nagulat sa nakita. Nagpaiwan ang sekretarya ni Kaden sa labas ng office ni Axel. Sa isip niya'y mas mabuting do'n muna siya at huwag istorbohin ang dalawa.
“What are you doing here?” salubong sa ni Axel Kay Kaden nang makapasok ito sa kanyang office. Prente itong nakaupo sa kanyang swivel chair at parang inaasahan na talaga niya ang pagdating ng isa.
He was not surprised to see his number one competitor visiting his company. Paano ba naman, pagkabukas pa lamang niya ng kanyang laptop ay bumungad sa kanya ang iba't ibang headlines na ang laman ay ang pagdalaw ng may-a*i ng Zyxterrion sa El Real.
“I challenge you. Let's have a one-on-one basketball match,” direktang sabi ni Kaden.
“Why would I accept your challenge?”
Bukod sa hindi gano'n kagaling si Axel sa basketball ay hindi siya sigurado kung bakit siya hinahamon ni Kaden ng basketball.
“If you won't, then, annul your marriage with Elle.”
Kumunot ang noo ni Axel.
‘Who the hell is Elle?’ isip niya.
“Return Shanelle her freedom.”
Kumuyom ang kamao ni Axel. He's right. That's why he's here. He can't believe that his wife has a connection with this Weston. Magkakilala ang dalawa. Kaya siguro alam ni Kaden ang tungkol sa relasyon niya kay Shanelle dahil nasabi ito sa kanya ng dalaga, at gano'n na lamang din kadaling ibinigay ni Kaden ang pagkakataon kay Shanelle na makuha ang loob ni President Blackmore.
“Alright.” Tumayo si Axel. “Challenge me all you want, but you won't have the chance to even have a glimpse of Shanelle nor talk to her.”
Tinanggap ni Axel ang hamon ni Kaden. Ngayon, nasa basketball court sila ng El Real. Walang ibang nanonood kundi ang mga mausyosong empleyado ng El Real at ang sekretarya ni Kaden. Walang referee. Dahil sa init ng tinginan ng dalawang lalaki ay walang nagtangkang pumagitna.
“You'll lose to me, Morelli.” Kumpiyansa si Kaden na hindi siya matatalo nang basta basta dahil alam niya sa sarili niyang magaling siya sa basketball. MVP player pa nga siya noong high school siya hanggang college.
On the other hand, Axel is doubting if he can with over Kaden. He's not into sports aside from swimming. Mas itinutok kasi niya ang atensiyon sa pag-aaral at pagbabasa noong nag-aaral pa siya. Hindi siya gano'n ka-sociable na tao. Mas hilig pa niyang kasama ang aklat kaysa sa mga kaibigan. Kung hindi aklat, makikita siyang nakatambay sa loob ng boxing ring. Kaya gano'n na lamang siya kagaling makipagsuntukan.
Axel is dribbling the ball.
“Let's see.”
Nakarating ang balita sa tatlong kaibigan ni Axel. Ang bawat isa ay tumigil sa kanilang mga ginagawa at napag-usapang magkikita-kita sa El Real. Wala nang iba pang mas exciting sa laban nina Axel at Kaden.
“This will be exciting,” tanging nasabi ni Elix.
-----------------
SHANELLE's POV
Naupo ako sa hagdan dahil sa kapaguran. Kung alam ko lang na babalik ang lalaking 'yon, e 'di sana hindi ko na ibinuka ang bibig ko.
Hindi sana ako maglalakad dito sa hagdan at balak kong sumakay sa elevator, kaso bigla ba naman akong binantaan. He texted me earlier with something like he's watching my every move.
Nagulantang ako sa malakas na tunog na nagmula sa phone ko.
“Sino 'to? Bukas ka na tumawag, pwede?” Binabaan ko ang caller kaso muli siyang tumawag. I cancelled it, but he called again. Ang kulit!
“Say everything in a minute.” Wala akong oras para makipagdaldalan sa kung sino man! Busy ako!
[Third floor. Axel and Kaden is having a duel.]
The call has ended before I could say a word.
Who's having a duel?
The caller texted me.
From 09463861885: Kaden Weston challenged Axel. Come here at the third floor if you want to stop them before they kill each other. Read the news online on your way to enlighten yourself. —Hendrix
Why is West here?!
Pagkatapos kong m****a ang balita ay nagmadali akong bumaba ulit. Gosh! I'm currently at the 17th floor and yet they are telling me to go down to third floor?!
Lumabas ako sa pinto sa 16th floor at sumakay sa elevator pababa. Hindi na kaya ng paa kong maglakad pa!
Nakarating ako sa third floor at malawak na basketball court ang sumalubong sa akin. May ilang empleyado ang nakaupo habang nanonood. Nakita ko rin ang mga kaibigan ni Axel sa harapan.
“Again!” sigaw ni Axel at inagaw ang bola mula kay West. He dribbled the ball and shoot it, but he missed.
When the ball was on West, he successfully shoots it. Paulit-ulit na gano'n ang nangyari. Hindi nakakashoot si Axel pero nagagawa ni West. Pareho silang pinagpapawisan. Ramdam ko ang tensiyon sa pagitan nilang dalawa.
“Again!”
“Stop them before Axel lose his temper,” Hendrix said as I move toward them.
“Why me? Can't you just do it?”
“We can't. Look at them, they're too aggressive. No one wants to be hit.”
“Why is West even here?”
“Jin told us what happened last night. Seems like you are the reason why they are fighting. So, only you can stop them.”
“But...”
Nakita ko kung paano banggain ni West si Axel sa balikat.
“One more hit from him, Axel will definitely break his legs,” komento ni Jin.
Alam ko ang ugali ni Axel. Sa ilang araw na nakasama ko siya, kilala ko na ang pag-uugali at pag-iisip niya. He can’t stand losing to someone else.
“Aish. Hawakan mo 'to.” Ipinahawak ko kay Elix ang mga dokumentong hawak ko.
“What will you do?”
“Stop them, what else?” I have to, before one of them initiates the fight.
Pero bago pa ako makalapit sa kanilang dalawa ay kwinelyuhan na ni Axel si West. Naalarma ang lahat.
“Punch me, c'mon!” Tumakbo na ako papunta sa kanila.
“Axel, no. Let him go.”
Lumapit na rin sa amin sina Jin kasama ang ibang lalaking empleyado ni Axel.
“I told you, you'll be defeated by me.”
“West, please, stop provoking him.”
Tumawa si Axel. “Hmm. West? Elle? You even have a nickname with each other, huh? Sweet.”
“No, it's not what you think,” mahinang sabi ko.
Hinila ako ni West. “You don't have to explain to him.”
“Who told you to touch her?” Hindi na nakapagpigil si Axel at sinuntok niya sa mukha si West. Bumawi si West at sinuntok niya rin pabalik si Axel.
Hinawakan nina Elix at Jin si Axel. Pinigilan naman nina Hendrix si West.
“I'm here to warn you, Morelli. I'll keep messing around until she gets her freedom back.”
Gosh. West, didn't I tell you not to get involved with my affairs? You're making it more complicated for me.
Ambang magsusuntukan ulit sila nang pumagitna ako.
“Sir! Stop it! Ganyan ba ang gusto mong ipakita sa mga empleyado mo? Ang pagiging basagulero mo?! At ikaw, Mister Weston! Can you just visit El Real without harming each other?!”
“I...”
“Wait, I'm not done yet.”
I still won't let these people know that I'm the reason why you two are fighting with each other.
“Let them go. Alright. Obviously, you did enjoy your match. One loses, one wins. But whoever wins or loses, you must have a sense of sportsmanship. Now, give me your hand.” Kinuha ko ang kamay ni Axel. Hinihila niya ito ngunit hinigpitan ko ang hawak ko sa kamay niya.
“Sir. Just cooperate with me. You, too.” I did the same to West. “Congratulations to the both of you, you did great.” Ipinagdikit ko ang kamay nilang dalawa pero inilayo nila ang mga kamay nila sa isa't isa na para silang napaso.
“Tsk. Mga sir, mag-shake hands kayo para matapos na ito!”
“No way!” they both said.
“Gano'n? 'No way.'?? Okay! Then take this!”
I gave each of them a kick on their legs.
They... They are both stubborn!!
“West…” I let out a sigh. “Didn’t I tell you to let me handle my own problem? Why… Why did you come? Dadagdag ka ba sa mga stressors ko?” Narito kami sa likod ng El Real. Axel knows that reporters are still waiting at the entrance, so he let West to walk through his secret passageway although they had their fight. He just doesn’t want to let this little fight they had to cause a bigger problem to the three of us.“I’m sorry, I acted recklessly. It was not my intention to have a fight with him. I just… I just wanted to have a deal with him, that’s all.”“Deal? What kind of deal?”Ano na namang pustahan mayro’n ang dalawang ito at umabot pa sa suntukan?“Nothing. Anyway, I’ll be gone for the meantime. Just in case that Morelli treats you unfairly, call me.”“And? What will you do? Makikipagsuntukan
“Am I that ruthless in your eyes? Tss. I didn't know, okay? I just knew that he's one of your grandfather's men after I fired him.”“Aah, bakit mo kasi tinanggal? Sana hinayaan mo na lang. We can just pretend inside the company when he's around. Mas madali pa iyon kaysa sa araw-araw tayong bantayan ni lolo.”“I don't like being watched. And if I didn't fire him, you think you're still as free as now? You led that Weston in my building, you think what happened earlier will not reach your grandfather?”Napaisip ako. He's right. Kung nanatili pa ng isang araw ang tauhan ni lolo ro'n, baka nalaman na ng lahat ang tungkol sa kasal namin.“You don't like being watched, then why didn't you close your eyes?” I rolled my eyes.May point siya, but I won't let him think that I am agreeing to everything he's saying!“Mind your tone, woman.”“If
"Stop the wedding!" Nagulat ang lahat sa biglaang pagsigaw ng isang babae pagkapasok pa lang nito sa loob ng simbahan.Marami ang nagbulungan dahil do'n.Nakita kong ngumisi ang lalaking katabi ko. Mukhang masaya pa siya sa nangyayari. Oh well, kapag ako rin naman, ayokong matuloy ang kasal na ito! Aba, sinong may gusto? Definitely not me!Lumapit ang babae sa amin, pero agad din itong namutla nang makita niya ang lalaking katabi ko. Oh, come on, nakakatakot ba ang pagmumukha ng lalaking 'to at namumutla ka r'yan? Ituloy mo na ang pagtututol mo sa kasal na ito at kating-kati na akong tumakbo at umalis sa lugar na ito. Please, ate."Oops? I'm sorry? Wrong church. Hehe," sabi ng babae na nagpakunot ng noo ko. Watdapak?! Wrong church?!Mas lalong lumakas ang bulungan. Anong wrong church?!Tiningnan ng bab
Nagpumiglas ako pero mas hinigpitan pa niya ang pagkakahawak sa braso ko. Itinali nila ang mga kamay ko sa likod. Taena, para namang may magagawa ako.Hinila ako ng dalawa palabas ng van. Sinamaan ko siya ng tingin pero dedma niya lang ako."Oh shit! Bat 'di mo sinabing ang ganda ng asawa mo?!" tanong ng isa sa tatlong kasama ng siraulo kong asawa. Salamat. Sino 'yon? Naku, ililibre ko talaga ang nagsabi no'n."Tss." At ikaw, buset ka! Iiwan-iwan mo 'ko tapos ngayon, babalik-balik ka?! Style mo po! Sarap mo ihampas sa pader!"What do you need from us?""We don't need anything from you, but we're here to get what President Morelli wants.""Huh! What is it? As far as we know, we don't have anything to deal with.""Tss. Basta. Her." Itinuro ako ng lalaking kasama ni ano.
"Oh newlyweds, kayo na ang bahala sa isa't isa pag-uwi niyo sa Pilipinas, ha. Ikaw na ang bahala sa asawa mo, okay? Alagaan mo siya. Huwag puro trabaho ang atupagin," sabi ni Mommy sa akin."Mom! Oo na nga po, kanina niyo pa 'yan sinasabi. 'Di ba pwedeng siya na ang bahala sa sarili niya? He can handle his self naman, eh. Ako dapat ang alagaan niya." Kung nakita mo sana ang ginawa niya kagabi. Psh. Galing makipagsuntukan. Tapos pinabayaan pa niya akong matulog sa sasakyan niya, sa halip na gisingin o kaya ay buhatin niya ako papasok sa bahay. Ang sakit tuloy ng katawan ko.Binatukan niya ako. "Ouch! Masakit! Mommy naman!""Huwag kasing gano'n, anak. Know your responsibilities as a wife."My gosh. Mommy ko iyan. Oo, mommy ko talaga 'yan."Iho, ikaw na ang bahala sa anak ko, ha. Naku, kapag nagpasaway 'to, you can scold her."
"Hello? Ang aga-aga..."Dahil sa ringtone kong If You Could See Me Now ng The Script, nabulabog ang maganda kong panaginip.[Anak! Anong maaga? Sa tingin ko'y tanghali na r'yan, bakit tulog ka pa?!]"Mom? Napatawag ka?"Inaantok pa talaga ako dahil hindi ako makatulog kagabi nang maayos. Minu-minuto ko kasing chinicheck ang pinto ko, baka kasi bigla akong dalawin ni kamatayan.Napahikab ako.[Ano na namang ginawa mo kagabi at puyat ka, ha?!] sa halip ay tanong niya."Wala. Ang tigas lang ng kama."Tuluyan akong napadikat nang bigla siyang humagikhik.[Did you two...?]"Mom! Stop your dirty thoughts! Bakit ka nga tumawag? Hindi ka ba busy? Kung ano-ano na lang iniisip mo."['Yong apo ko, ha.]"Mommy!"
SHANELLE's POV"Here's your tea.""Thank you." Buti pa itong si Mister Blackmore marunong magpasalamat, hindi gaya ng iba r'yan."Where do you want to eat, President Blackmore? I know you've been on a long flight, so you're hungry. We can discuss things while eating. What do you think?""Sure. Let's go on a Japanese Restaurant.""Alright. Miss Krousei, find the best Japanese Restaurant."Ha! Gusto mo lang akong pahirapan e!"Okay. Sandali lang." Lumabas ako. Nagpunta ako sa receptionist."May nagreply ba? Sorry, ha. Nawala kasi talaga ang cellphone ko," sabi ko ro'n sa babaeng kumausap kanina sa akin.Hiniram ko kasi ang cellphone niya at iyon ang ginamit kong nagtext sa phone ko."Mayro'n, ma'am." Ibinigay niya sa akin ang phone niya.'2 p.m
"Quit staring.""Hindi kasi ako makapaniwala na ikaw 'yong batang kalaro ko noon. Paano mo ako nakilala? I'm around five years old at that time, and the people keep saying that I changed too much. Ni hindi nga raw nila ako mamukhaan. So, how...?"Bagong lipat lang sila noon sa subdivision namin nang makilala ko siya. Ang loner niya, lagi siyang nakatambay sa balkon ng kwarto niya sa tuwing nagbibisikleta ako kaya naman nang minsan siyang lumabas ng bahay nila ay sinundan at kinulit ko siya. Doon nagsimula ang friendship namin. Tatlong linggo matapos ang paglilipat nila, we migrated to Canada due to some financial problem. That was the end of our communication."I saw the birthmark on your wrist," he simply said then take a sip on his coffee."How could you be so sure na ako lang ang mayro'n nito?" I have a heart-shaped birthmark on my right wrist. Ipinakita ko ito sa
“Am I that ruthless in your eyes? Tss. I didn't know, okay? I just knew that he's one of your grandfather's men after I fired him.”“Aah, bakit mo kasi tinanggal? Sana hinayaan mo na lang. We can just pretend inside the company when he's around. Mas madali pa iyon kaysa sa araw-araw tayong bantayan ni lolo.”“I don't like being watched. And if I didn't fire him, you think you're still as free as now? You led that Weston in my building, you think what happened earlier will not reach your grandfather?”Napaisip ako. He's right. Kung nanatili pa ng isang araw ang tauhan ni lolo ro'n, baka nalaman na ng lahat ang tungkol sa kasal namin.“You don't like being watched, then why didn't you close your eyes?” I rolled my eyes.May point siya, but I won't let him think that I am agreeing to everything he's saying!“Mind your tone, woman.”“If
“West…” I let out a sigh. “Didn’t I tell you to let me handle my own problem? Why… Why did you come? Dadagdag ka ba sa mga stressors ko?” Narito kami sa likod ng El Real. Axel knows that reporters are still waiting at the entrance, so he let West to walk through his secret passageway although they had their fight. He just doesn’t want to let this little fight they had to cause a bigger problem to the three of us.“I’m sorry, I acted recklessly. It was not my intention to have a fight with him. I just… I just wanted to have a deal with him, that’s all.”“Deal? What kind of deal?”Ano na namang pustahan mayro’n ang dalawang ito at umabot pa sa suntukan?“Nothing. Anyway, I’ll be gone for the meantime. Just in case that Morelli treats you unfairly, call me.”“And? What will you do? Makikipagsuntukan
“Ikaw ang bagong sekretarya ni sir, hindi ba?”Dumagdag ako sa mga empleyadong naghihintay ng sunod na elevator.“Yes. Nice to meet you, guys. I'm Shanelle.”“Hindi ka ba aware na ayaw ni sir ng may kasabay sa elevator? 'Te, paano mo nakayanang makasabay siya?”I gained all my courage to do that, mare.“Ah, haha. Hindi ko alam na ayaw niya ng may kasabay. Walang nagsabi sa akin. Hindi kasi ako inorient ng dating sekretarya niya,” pagdadahilan ko.“There are a lot of things you must know as his secretary, sis. Unang-una na ang pagsakay sa elevator. Ayaw niya sa crowded place. Nang minsang sumabay ang tatlong empleyado sa kanya nang hindi sinasadya, ayun, tanggal sa trabaho.”“He's too much, huh? Hindi na n
“Good morning, sir!” agad kong bati kay Axel nang makita ko siyang pababa sa hagdan. He looked at me suspiciously. Inayos niya ang necktie niya saka tumingin sa relo niya. Tumingin siya sa akin na parang may naalala. He walked towards me. Nagulat ako nang iangat niya ang kamay niya like he’s going to hit me, so I screamed my lungs out and covered my head and face.“No! Please, don’t hit me! I’m wrong, I know! Sorry! Sorry na.” Naramdaman ko ang paghawak niya sa hood ng suot kong hoodie. Hinila niya ito pataas.“Hindi na nga mauulit.”“Who’s going to hit you?”“You.”“Tss. What are you wearing? Can you be more formal?”Tiningnan ko ang suot ko. Okay naman ah. Presentable kaya siya.“What’s wrong with it? I’m more comfortable with my clothes.”
Nagising ako dahil sa katok na narinig ko mula sa pinto ko.Tumingin ako sa alarm clock ko. It's already 6 o'clock in the evening. Nakaidlip pala ako dahil siguro sa pagod."Open the door." It's Axel.Naalala ko ang ginawa ko sa sasakyan niya. Maniningil ba siya?"Pwede ba? Bukas ka na lang manermon? I'm not in the mood!" Ipinagpatuloy ko ang pagtulog ko.Nilakasan niya ang pagkatok."Go away!"Mayamaya ay tumigil na siya sa pagkatok.Psh. Titigil ka rin naman pala, bakit kailangan mo pang mambulabog ng iba?"Get up or I'll throw you out?"Napabalikwas ako sa narinig ko."Y-You—! What are you doing here in my room?! How did you even get in?!"Nakasuot na siya ng pambah
"Quit staring.""Hindi kasi ako makapaniwala na ikaw 'yong batang kalaro ko noon. Paano mo ako nakilala? I'm around five years old at that time, and the people keep saying that I changed too much. Ni hindi nga raw nila ako mamukhaan. So, how...?"Bagong lipat lang sila noon sa subdivision namin nang makilala ko siya. Ang loner niya, lagi siyang nakatambay sa balkon ng kwarto niya sa tuwing nagbibisikleta ako kaya naman nang minsan siyang lumabas ng bahay nila ay sinundan at kinulit ko siya. Doon nagsimula ang friendship namin. Tatlong linggo matapos ang paglilipat nila, we migrated to Canada due to some financial problem. That was the end of our communication."I saw the birthmark on your wrist," he simply said then take a sip on his coffee."How could you be so sure na ako lang ang mayro'n nito?" I have a heart-shaped birthmark on my right wrist. Ipinakita ko ito sa
SHANELLE's POV"Here's your tea.""Thank you." Buti pa itong si Mister Blackmore marunong magpasalamat, hindi gaya ng iba r'yan."Where do you want to eat, President Blackmore? I know you've been on a long flight, so you're hungry. We can discuss things while eating. What do you think?""Sure. Let's go on a Japanese Restaurant.""Alright. Miss Krousei, find the best Japanese Restaurant."Ha! Gusto mo lang akong pahirapan e!"Okay. Sandali lang." Lumabas ako. Nagpunta ako sa receptionist."May nagreply ba? Sorry, ha. Nawala kasi talaga ang cellphone ko," sabi ko ro'n sa babaeng kumausap kanina sa akin.Hiniram ko kasi ang cellphone niya at iyon ang ginamit kong nagtext sa phone ko."Mayro'n, ma'am." Ibinigay niya sa akin ang phone niya.'2 p.m
"Hello? Ang aga-aga..."Dahil sa ringtone kong If You Could See Me Now ng The Script, nabulabog ang maganda kong panaginip.[Anak! Anong maaga? Sa tingin ko'y tanghali na r'yan, bakit tulog ka pa?!]"Mom? Napatawag ka?"Inaantok pa talaga ako dahil hindi ako makatulog kagabi nang maayos. Minu-minuto ko kasing chinicheck ang pinto ko, baka kasi bigla akong dalawin ni kamatayan.Napahikab ako.[Ano na namang ginawa mo kagabi at puyat ka, ha?!] sa halip ay tanong niya."Wala. Ang tigas lang ng kama."Tuluyan akong napadikat nang bigla siyang humagikhik.[Did you two...?]"Mom! Stop your dirty thoughts! Bakit ka nga tumawag? Hindi ka ba busy? Kung ano-ano na lang iniisip mo."['Yong apo ko, ha.]"Mommy!"
"Oh newlyweds, kayo na ang bahala sa isa't isa pag-uwi niyo sa Pilipinas, ha. Ikaw na ang bahala sa asawa mo, okay? Alagaan mo siya. Huwag puro trabaho ang atupagin," sabi ni Mommy sa akin."Mom! Oo na nga po, kanina niyo pa 'yan sinasabi. 'Di ba pwedeng siya na ang bahala sa sarili niya? He can handle his self naman, eh. Ako dapat ang alagaan niya." Kung nakita mo sana ang ginawa niya kagabi. Psh. Galing makipagsuntukan. Tapos pinabayaan pa niya akong matulog sa sasakyan niya, sa halip na gisingin o kaya ay buhatin niya ako papasok sa bahay. Ang sakit tuloy ng katawan ko.Binatukan niya ako. "Ouch! Masakit! Mommy naman!""Huwag kasing gano'n, anak. Know your responsibilities as a wife."My gosh. Mommy ko iyan. Oo, mommy ko talaga 'yan."Iho, ikaw na ang bahala sa anak ko, ha. Naku, kapag nagpasaway 'to, you can scold her."