Chapter 1

"Stop the wedding!" Nagulat ang lahat sa biglaang pagsigaw ng isang babae pagkapasok pa lang nito sa loob ng simbahan. 

Marami ang nagbulungan dahil do'n. 

Nakita kong ngumisi ang lalaking katabi ko. Mukhang masaya pa siya sa nangyayari. Oh well, kapag ako rin naman, ayokong matuloy ang kasal na ito! Aba, sinong may gusto? Definitely not me!

Lumapit ang babae sa amin, pero agad din itong namutla nang makita niya ang lalaking katabi ko. Oh, come on, nakakatakot ba ang pagmumukha ng lalaking 'to at namumutla ka r'yan? Ituloy mo na ang pagtututol mo sa kasal na ito at kating-kati na akong tumakbo at umalis sa lugar na ito. Please, ate. 

"Oops? I'm sorry? Wrong church. Hehe," sabi ng babae na nagpakunot ng noo ko. Watdapak?! Wrong church?! 

Mas lalong lumakas ang bulungan. Anong wrong church?! 

Tiningnan ng babae ang relo niya. 

"I'm sorry, mali pala ako ng simbahang napasukan. Sorry. Sorry. Doon yata sa kabila dapat ang punta ko. Bahala na kayo kung naiintindihan niyo ang sinasabi ko o hindi. Sige, bye!" Humingi siya ng paumanhin saka nagmadaling lumabas. 

Just what the hell was that?! Bakit 'di na lang niya itinuloy ang pagtutol niya? Tumingin ako kay mommy at parang nakahinga pa siya ng maluwag nang makaalis ang babae. Gustong-gusto niya talaga akong maikasal sa lalaking ito?! Bakit?!

Ilang segundong pananahimik bago magsalita ang pari. 

"Anyone else who wants to stop the wedding?"

Please, please, sana mayro'n. Please. Mayro'n 'yan, Father. Sandali lang.

"Just proceed to the fucking ceremony," utos ng lalaki.

Napatingin ako sa kanya. Tinaasan niya lang ako ng kilay. Sarap hambalusin! Sana naman may dumating na babaeng nakarelasyon na ng lalaking ito para tumutol. 

Tumikhim ang pari at nagsimulang magsalita. Siraulo ba siya? Why is he cussing in front of a priest?!

"You may now kiss the bride" sabi ng paring nagkakasal sa 'min. Oo, gano'n yata ako kalutang at ang naintindihan ko lang ay ang parteng ito. 

I looked at the guy in front of me, tinaasan ko siya ng kilay. Gahh, ang sarap magmura! Why the hell should I marry this man anyway?! 

He gave me a blank expression. 

Kulang na lang bigyan niya ako ng yelo para literal na maramdaman ko ang lamig ng titig niya.

He lifted my veil.

"Don't you dare, Mister. Susuntukin kita."

"No one wants to kiss you."

Ha! Sa ganda kong ito?! Wala? Bulag ba siya?

"Kiss!" Everyone is waiting.

He caressed my face. Is he really going to kiss me? Humanda ka talaga pagkatapos ng kasal na ito kapag hinalikan mo ako.

Napapikit ako sa dahan-dahang paglapit ng mukha niya.

Wait, why did I close my eyes? Dumilat ulit ako.

He pressed his thumb on my lips and kissed me — no, he kissed his thumb, to be exact.

“Buti naman at may utak ka,” bulong ko sa kanya pagkatapos ng scene na 'yon.

“Between us, ikaw lang ang wala,” he whispered back.

Ha! Gosh. Lord, give me some more patience kundi majojombag ko na talaga siya.

"Congratulations, newlyweds!"

I let out a fake smile.

Iilan lang ang mga dumalo. Hindi ko sila kilala. Eh, hindi ko nga alam kung sino ang nag-organize nito. Simple lang siya. Kaunti lang ang mga tao, around 10 lang.

Duhhh, this wedding was arranged by our parents, ni hindi ko nga rin kilala ang groom ko, eh. Baka pati siya hindi niya ako kilala. Basta pagdating namin dito sa Paris ni Mommy, agad akong pinaayos at dinala rito sa simbahan. More on that, alam ko naman ang tungkol sa kasunduang ito pero ang akala ko hindi na matutuloy. Pero akala ko lang pala. 

After the picture taking, pumunta na ang iba sa reception.

"Oh my. Kasal ka na, anak. Congrats. Tiyak masaya na ang daddy mo sa heaven."

Yeah, yeah. Whatever you say, mother. 

"Congratulations on your wedding. Hope you two cope up with each other," sabi ng nanay nitong unknown guy. Unknown kasi nga hindi ko siya kilala. Ni hindi man lang ako binigyan ng kaunting impormasyon ni mommy before niya ako ipakasal sa lalaking ito. Who is he ba?

Panis na laway nito, sure ako. 

I smiled. "Thank you po, tita. Sana nga po..." pero huwag na lang po. Maghihiwalay rin naman kami nito.

"No, no. Call me 'mama.' And you, son, take care of her kasi asawa mo na siya. Alagaan mo siya nang mabuti at mahalin ng buo. By the way, iha, just tell me if my son did something wrong to you, okay? Ako ang bahala."

Nakita ko kung paano umismid ang lalaki. Suplado naman nito.

"Hehe, opo."

"Sige, alis na kami nitong mommy mo, sunod na lang kayo ro'n sa hotel. Pero mas mabuti kung honeymoon na agad ang sunod," sabi pa niya saka sila tumawa ni mommy. 

Kahit hindi ko gusto ang pinagsasabi nila, nakitawa pa rin ako.

What the?! Hindi nga namin kilala ang isa’t isa, eh! What's wrong with them?! Anong honeymoon pinagsasabi nila?! 

"Sige na. Mauna na kami. Ingat sa pagmamaneho, Axel." Nagpaalam sila sa amin at umalis na rin pagkatapos.

Hinarap ko si Axel. Eh, iyon ang tawag ng mama niya.

"I—" 'Di pa ako tapos sa pagsasalita nang bigla niya akong hilahin at kaladkarin palabas. 

"Huy! Wait! Teka lang!" Pero wala ata siyang narinig at patuloy pa rin siya sa paghila kaya natapilok at sumubsob ako sa kalsada. 

"Aray! Nakakainis ka! Paano kung nagasgasan ang beautiful face ko, ha?!"

"Stupid."

"What?! Huy! Aka—"

Binuhat niya ako. 'Yong buhat na parang nagbubuhat ng bigas! Tangina talaga siya. 

"Aahh!! Ibaba mo 'ko!! Sa'n mo ba ako dadalhin?! Sandali! Ayusin mo naman ang pagbubuhat! Tao ako, okay?! Hindi bigas!"

"Shut your fucking mouth and don't ask any more questions." Binuksan niya ang pinto ng passenger's seat at itinulak ako papasok.

"Hoy lalaking—"

Bigla siyang lumapit kaya face to face na kami, and there, nakita ko nang husto ang mukha niya, makapal na kilay, long eye lashes, matangos na ilong. Ang ganda ng pagkakaycurve ng lips niya na bumagay sa mukha niya, fair skin na daig pa ang babae, and his eyes, expressionless but still it's mesmerizing. Those black orbs are like magnets that no one can't take off their look on it. 

"Done checking me out?" tanong niya after niyang iayos ang seatbelt ko. 

Tch. Napairap ako sa sinabi niya.

Umikot siya at sumakay na sa driver's seat at pinaandar ang mamahalin nitong sasakyan. Ang bilis niya magpatakbo! Sa sobrang bilis parang maghihiwalay na ang kaluluwa sa katawang lupa ko.

Napakapit ako sa seatbelt, tengene! Mamamatay na yata ako ngayong araw! Mommy!

"Tss, scared cat."

I glared at him. "Kung gusto mong mamatay, huwag kang mandamay! Tumalon ka na lang doon sa ilog o kaya ay doon sa Eiffel Tower! Kung hindi, maglaslas ka na lang or just hang yourself up!"

Binagalan niya ang pagmamaneho niya saka niya ito itinabi. "Get out." 

"No! You! You should get—"

"I SAID GET OUT!" Nagulat ako sa pagsigaw niya. He growled like a beast. 

"What?! Seriously?!" Pinapababa niya ako? Tumingin ako sa labas. Hindi ko alam kung nasaan kami. I'm not familiar with this place and yet pinapababa niya ako? How could he?!

"I can't believe you! Pinapababa mo talaga ako? Wow ha!" Gaspang ng ugali mo! 

"Ayoko nga! Kung gusto mo, ikaw ang lumabas! Mas maganda na 'yong ikaw ang lumayas! I can drive naman your car!" I crossed my arms over my chest. Sige, Shan, imbes na magmakaawa ka na huwag kang ibaba, magmataas ka pa. 

Dahan-dahan akong tumingin sa kanya nang may marinig akong kakaibang tunog. 

"Should I just finish your fucking life here? Or better get out? Choose."

Napalunok ako. He's pointing a gun at me. Where did he get that fucking gun?! 

"Out." Mas tinutok niya sa noo ko ang baril. 

Ako? Mapapalabas mo sa sasakyang ito? Asa men, asa. Hinawi ko ang baril na nakatutok sa akin. 

"Pointing a gun on someone is not good, Mister. Ibaba mo nga 'yan."

"Don't command me," sabi nito at itinaas muli ang baril. 

"It's not a command, it's a request." Inirapan ko siya. 

"I hate the way how you roll your fucking eyes." Inirapan ko ulit siya.

"And the way you talk to me, it's annoying."

"Bakit? Sino bang nagsimula? Ikaw 'di ba? Ikaw!"

"Out and get lost. I don't want you here."

"Akala mo rin ba gusto kitang kasama?! Hindi 'no!" 

Nagulat na lang ako nang mabasag ang salamin sa tabi ko.

"The next bullet will be in your head."

Seryoso ba siya?!

Ipinutok na naman niya ang baril at napahiyaw ako nang daplisan nito ang braso ko.

"Curse you, Mister. I'll sue you!"

He is so heartless. How can he shoot me like that?! 

"Jerk! Dumbass!" Lumabas ako sa sasakyan niya at isinara ko ang pinto ng malakas. 

Pinaharurot niya paalis ang sasakyan.

Wow! Iniwan talaga niya ako! I can't believe na may tumutok sa 'kin ng baril! Hmpf! And worst tinamaan ako!

"Mabangga ka sana!"

Hinawakan ko ang braso kong patuloy sa pagdurugo. 

"Ruthless jackass." Pinunit ko ang dulo ng suot kong bestida at itinali sa sugat ko. 

Lumingon-lingon ako to seek for help pero wala akong makita ni isang bahay. I'm feel so hopeless. How could my parents have betrothed me to a man like him na kaya akong abandonahin dito sa lugar na hindi pamilyar sa akin?!

Napaupo ako sa gilid ng kalsada. Pero agad din akong nabuhayan ng pag-asa nang may makita akong sasakyan na paparating.

Huminto ang sasakyan sa harapan ko at may bumabang dalawang lalaki. Nawala ang ngiti ko. They're like gangsters. Hinawakan ako ng dalawa sa braso at pilit na isinasakay sa van. 

"Yah! Let go of me!" Ano na naman ba ito?! Are they planning to kidnap me?! 

Inapakan ko ang paa ng isa at sinipa sa siya sa — alam niyo na 'yon. Napaluhod siya. Sinuntok ko naman ang isa sa mukha. Malakas yata akong sumuntok.

Natumba siya pero agad ding bumangon. Napatakbo ako nang mabilis ngunit hinabol pa rin nila ako. 

"Damn it! Better get her if you still want to live!"

Nahihirapan akong tumakbo dahil ang haba at bigat ng wedding dress na ito. Idagdag pang nakasuot ako ng killer heels. 

"Tsk tsk, you shouldn't have done that, miss," sabi ng isa nang maabutan ako nito. Mahigpit niyang hinawakan ang braso ko. Napaigtad ako dahil nadali niya ang aking sugat. May dumating pang dalawang lalaki.

Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. 

Kahit sobrang sakit ng sugat ko, pilit akong nagpumiglas pero sobra naman nilang lakas kaya wala na akong nagawa nang ipasok nila ako sa van. 

"Shut your mouth." Isang lalaki na naman ang nagsalita. Shut your mouth daw, eh hindi ko pa nga binubuksan ang bibig ko mula nang ipasok nila ako sa sasakyang ito.

Apat silang lahat.

Sa loob-loob ko, gusto ko nang umiyak. Kasalanan ito ng lalaking 'yon eh! Kung 'di niya ako pinababa eh 'di sana wala ako rito!

"What the heck do you need from me?!" 

Sasagot na sana ang isa nang biglang nagpreno ang driver. Buti na lang hinawakan ako ng isa sa kanila at 'di ako tuluyang sumubsob. 

"Bvllshit! Why did you step on the brake?!"

"What should we do?! They are here!" 

"Just go over them." 

Sinong 'them'? I looked in front and I saw four cars. Hinaharangan nila itong sasakyan. Who are they?

"Nevermind. Let's just fight them. Kaya niyo naman siguro sila, hindi ba?" 

Bumaba ang tatlo mula ro'n sa mga sasakyang nakaharang dito sa van. They're... They're handsome! Oh em gee, I'm so blessed to see gorgeous men like them! I'm so lucky naman, basta lang huwag magpapakita ang siraulong lalaking iyon.

When the last one came out from his car, I almost wanted to curse him to death.

Kilala ko siya! Oo! Putangina! Kilalang-kilala. Mula buhok hanggang panga!

"If we won't be able to make it, you'll die with us." Kinilabutan ako sa sinabi ng lalaking nakahawak sa 'kin. Binusalan niya ng tape ang bibig ko.

Can you just die without me? Bakit kailangang kasama pa ako?! 

"Hmm! Hmfff!" Yawa, bakit niyo pa kailangang takpan ang bibig ko?!

"Kung hindi ka sana asawa ng lalaking iyon, wala ka rito. Too bad, you are. Ngayon, kailangan mong umayos kung ayaw mong mauna."

Natahimik ako sa banta niya.

"Good. Now, let's go meet your husband."