Share

CHAPTER ONE

Author: CyLili
last update Last Updated: 2020-10-05 13:08:28

Pagkababa ko ng sasakyan. Nahagip ka agad ng dalawang mata ko ang dalawa kong kaibigan na mag jowa.

Mukhang tinotoyo nanaman si Kate.

Obvious naman dahil sa panay ang habol sa'kaniya ni Kyle habang siya binibilisan ang paglalakad papalayo.

Sanay na akong makitang silang dalawang ganiyan tuwing umaga. Kaya minsan ang sakit nilang dalawa sa mata.

"Anak! Ang baon mo makakalimutan mo!"

Napalingon ako kay papa na bumaba ng sasakyan para ibigay sa'kin ang paper bag na may lamang pagkain.

Mabuti nalang hindi pa ako nakakaalis. Pag nagkataon wala siguro akong lunch mamaya.

Ngumiti ako. "Thankyou po."

Kumaway ako bago pumasok ng school.

Medyo maaga pa kaya medyo kaunti palang ang mga estudiyante dito.

Ito na ang last year ko sa eskwelahan na ito. Next year kasi college na ako at hanggang ngayon hindi ko alam kong ano ang kukunin kong courses. Gusto ni mama na maging guro ako katulad niya pero ayaw ko.

Parang hindi ko gusto makita ang sarili ko bilang guro. Isa pa mabilis akong maubusan ng pasensiya.

Meron pa naman akong ilang buwan para mag-isip kong ano kukunin ko. Bahala na kong ano ang magiging course ko sa college.

Paakyat palang ako ng nakasalubong ko na ka agad ang dalawa kong kinaiinisan sa school.

"Hi Jel, good morning," masayang bati nila sa ‘kin.

Mukhang good mood sila. Tsk! Ano nanaman kayang mga kalokohan ang ginawa ng mga 'to?

Hindi ko sila pinansin at dinaanan lang. Sinisira lang nila ang araw ‘kom

Nang makapasok ako ng classroom. Sobrang ingay. Iyong iba nag momobile legends at ang iba nag momovie marathon.

Pagkaupo ko biglang napasigaw si Kate.

"Omy god! Jel!" malakas na sigaw niya.

"O? Bakit?” tanong ko.

"Tingnan mo 'to!"  Tinapat niya sa mukha ko ang cellphone niya.

Nanlaki ang mata ko ng makita ko ang picture ko sa group ng school namin. Pinatong nila ang mukha ko sa babaeng nakasuot ng bikini.

Beware of her. She was a great sucker and grabber.

Humanda sa ‘kin ang nag edit nito.

Hinablot ko kay Kate ang phone niya at hinampas ng malakas ang lamesa kaya sa akin lahat napunta ang atensiyon ng mga kaklase ko.

"Sino gumawa nito?!" galit na tanong ko at pinakita ang litrato.

Tiningnan nila iyon ng mabuti at muntik pa matawa ang mga kaklase kong lalaki pero sinamaan ko ka agad sila ng tingin kaya natahimik.

"Ang sexy mo diyan 'day." Sumingkit ang mata ko sa sinabi ng president namin. "Pero hindi kami gumawa niyan," dagdag niya "Guys. Kayo ba gumawa nito? Kong sino man gumawa nito, umamin na. Malalagot kayo!"

Agad naman umiling ang lahat lalo na ang mga lalaki.

“Hindi kami gumawa niyan.”

“Oo nga hindi kami.”

“Manyak ako pero hindi ko kaya gawin ‘yan kay Jel. Bukod sa hinahangaan ko siya, hindi ako marunong mag edit ‘no.”

"So sino gagawa nito kong hindi kayo?” tanong ko ulit.

"Baka may galit sayo girl ang gumawa niyan," sabi ni Michael. Ang baklang secretary.

"I agree!" Pang sasang-ayon ng lahat.

Napatingin ako kay Allaine ng bigla niyang tinaas ang kamay. Siya ang nerd na mahiyaing kaklase namin.

Sinenyasan ko siyang magsalita.

Nahihiya siyang tumayo at tumingin sa 'kin.

"S-Si Charisse at Cloe," nauutal na sabi niya.

"Ano? Ang dalawang kinulang sa bakuna na ‘yon?”

Tumango siya. "N-Nakita ko kasi sila kanina na nag eedit niyan.”

Kaya pala maganda mood ng dalawa kanina. Humanda sila sa 'kin. Ilang araw na ako nag titimpi sa dalawang 'yon.

Gusto nila ng away? Pwes! Bibigyan ko sila ng away!

"Nasaan sina Charisse at Cloe?" tanong ko.

"Ha? Sila Charrise ba? Nasa canteen sila." Napatingin ako sa pinto ng pumasok si Chunk ang kaklase naming advance mag recess.

Binulsa ko ang phone ni Kate at lumabas ng classroom.

"Jel! Hintayin mo ‘ko!" Habol ni Kate sa 'kin.

-

Pagkarating ko ng canteen. Saktong nakasalubong ko ang dalawa. Gulat pa silang nakita ako pero maya-maya lang ningitian nila ako.

"Bibili ka?" tanong ni Cloe habang nakangiti.

"Hindi," sagot ko.

"So why are you here?" maarteng tanong naman ni Charrise sa 'kin.

Lalo ako lumapit sa'kanila at ngumiti. "Nandito ako para…isampal sa ‘yo ‘to!" Malakas ko sinampal sa 'kanila ang Iphone na cellphone ni Kate.

Pero sa kasamaang palad naka iwas si Cloe. Kaya si Charisse lang ang natamaan.

"Omy god! My Iphone!" sigaw ni Kate.

Napahawak si Charrise sa pisngi niyang namula. Kita ang hugis ng cellphone na sinampal ko sa 'kaniya.

"Ouch! How dare you to slap that phone to my pretty face!" malakas na sigaw ni Charrise.

Agad namin naagaw ang atensiyon ng lahat. Hindi nag tagal pinalibutan na ka agad kami ng mga school mates namin. Iyong iba kinukunan kami ng litrato at video.

"Masakit, Cha?" tanong ni Cloe sa kaibigan.

"G*ga! Malamang!" sigaw ni Charrise kay Cloe at bumaling ulit ng tingin na napakasama sa 'kin.

Nilabanan ko ang tingin niya.

"Why did you do that to me huh? What do you think to my face?!" inis na tanong niya.

"E, ano rin ang tingin mo sa mukha ko para ilagay ang mukha ko sa gano‘ng litrato?" Pabalik ko sa tanong niya. "Burahin mo ngayon ang post habang mabait pa ako. Alam kong ikaw ang nag post no‘n!"

Napangisi siya. "Nice ka pa sa lagay niyan?" Turo niya sa sarili ko.

“Oo!”

“But i'm sorry i will never delete that post."

"Ano ba problema mo ha?!" Inis ko siyang tinulak. "Para sabihin ko sa 'yo i'm not sucker and grabber at kong meron man ikaw 'yon!" Tinuro ko ang sarili niya.

Kita ko ang pag kuyom ng kamao niya at unti-unting nag salubong ang kilay niya. "Anong sabi mo?!"

"Hindi mo ba narinig? Ang mura ng cotton buds. Gusto mo bilhan kita?"

Hindi siya sumagot at nanatili lang ang masamang tingin sa'kin.

"Subukan mo pang ulitin 'yon. Hindi lang yang cellphone ang isasampal ko sa'yo!" Tinalikuran ko siya.

Pero di paman ako nakalayo bigla niyang hinila ang dulo ng buhok ko.

"Kakalbohin talaga kita!" sigaw niya.

"B-Bitawan mo ko— Ano ba!" sigaw ko.

"Jel!" Nakita kong akma lalapit sa 'kin si Kate para tulongan ako ng sinabunutan siya ni Cloe.

Kiladkad ako ni Charisse gamit ang dulo ng buhok ko papunta sa isang mesa at sinubsob ang mukha ko sa pagkain ng school mate namin.

"Hey!" sigaw ng may ari ng pagkain.

Hindi pa siya nakuntento binuhusan niya pa ako ng malamig na juice.

"You deserve that. Arrogant!" nakangiting sabi niya.

Kumuyom ang kamao ko at hinablot ang buhok niya at sinabunutan siya.

Ang mga nanonood samin nag si hiyawan at tuwang-tuwa. Pero ang iba nag sisigaw na tumawag ng teacher para awatin kami.

Ang mga nag bebenta sa canteen sinusubukan kaming awatin pero ayaw talaga namin mag pa awat.

"Kakalbohin kita!" sigaw ni Charisse habang nag sasabunutan kami.

"Mauuna ka!" sigaw ko rin sa 'kaniya at mas lalo siyang sinabunutan.

"Itigil niyo 'yang dalawa!"

Napahinto ako sa pagsabunot kay Charisse ng marinig ko ang pamilyar na boses na 'yon.

Agad ako nag angat ng tingin at gano'n nalang ang pag lunok ko ng makita ko kong sino ang nakatayo at nakatingin saming dalawa ni Charisse ng masama.

Tinulak ko palayo si Charisse sa‘kin  at bumaba ng tingin.

Lagot ako nito.

"Kayong apat! Go to Dean's office now!" sigaw ni mama sa 'min.

-

"Jusko! Mga bata kayo! Bakit sa canteen kayo nag sabunutan?!" malakas na tanong ni Demonyo— este ni Dean Monyo.

Para ng lalabas ang ugat niya sa leeg dahil sa kanina niya pa kami sinisigawan.

Nakayuko lang kaming lahat habang nakikinig sa ‘kaniya.

Palihim kong sinulyapan si Charisse.

May hawak siya na yelo at nilalagay sa mukha niya. Nag karoon kasi siya ng pasa pagkatapos ko siyang sampalin ng cellphone.

At ang cellphone naman ni Kate parang 50/50 nalang ang buhay. Pero ipapaayos nalang daw niya kay daddy niya. Marunong kasi si tito Kevin umayos ng mga sirang gadget.

"Saan ba dapat Dean? Sa gitna ng school? Sa convenient store—"

"Miss Benedicto! Isa ka pa!" pagputol ni Dean sa sasabihin ni Kate.

Napayuko ulit si Kate.

"Hindi na kayo nahiya! Omy god! Mag kakaroon yata ako ng high blood at sakit sa puso dahil sa inyo!" Napahawak si Dean sa puso niya at umupo. Uminom mo na siya ng tubig bago nag salita ulit.

"Since grade eight lagi nalang kayo napupunta dito! Until now is still the same. Hindi parin kayo nag babago! Walang taon na pinalagpas niyo para mag-away! Gra-graduate na kayo!”

Pasimple ko ginaya ang mukha niya habang nagsisigaw.

“College na kayo next year at ganiyan parin ang ugaling ipapakita niyo?! Kapag sa South University kayo papasok sa tingin niyo 'di kayo pagtatawanan sa ugali niyo. Mga matitinong estudiyante lang ang nadoon. You do not belong there!"

Makapag salita siya parang sigurado siya na doon kami mag-aaral.

"At ikaw naman Miss Bonifacio!" Turo sa 'kin ni Dean Monyo kaya natigilan ako sa pang-gagaya ng mukha niya.

"Nanay mo si Mrs. Bonifacio diba? Alam mo ba ang bait ng nanay mo? Pero ikaw parang hindi ka naturuan ng mabuting asal. Bukod sa ang layo ng mukha niyong dalawa, pati ugali ang layo. Parang hindi ka niya anak!"

Palihim kong kinuyom ang kamao ko.

Simula bata ako, lagi ko naririnig sa mga kaibigan ni mama na hindi daw kami mag kamukha at ang layo namin sa isa‘t-isa lalo na sa ugali. Narinig ko na rin na baka ampon lang daw ako.

Napasapo sa noo si Dean Monyo at huminga ng malalim bago nag salita ulit dahil nahingal.

Sa dami pa naman ng sinabi niya hindi siya hihingalin?

"Mag sorry kayo sa isa't-isa!" utos niya.

"P-Pero…D-Dean—"

Pinutol ni Dean ang sasabihin ni Cloe at Kate. "Now!" malakas na sigaw niya.

"Sorry!" sabay nilang sabing lahat maliban sa 'kin.

Naramdaman kong tiningnan ako ng matalim ni Dean ng 'di niya narinig na nagsalita ako.

"Miss Bonifacio?" madiin na tawag ni Dean sa apelyido ko.

Umangat ako ng tingin sa 'kaniya.

"Apologize to them!" Turo niya kay Cloe at Charisse na nakayuko.

“Ayo ko nga!" Pasigaw na sabi ko at sinamaan ng tingin ang dalawa.

Kahit mag sorry ako hindi na mababago na kaaway ko ang dalawang 'to habang buhay. At sila dapat ang mag sorry sa akin dahil sa post nila.

"I said apologize now! Kong ayaw mong tawagin ko ang ma—"

"Oo na!" Pagputol ko sa sasabihin ni Dean.

Huminga ako ng malalim at tiningnan ang dalawa na palihim na ngumingiti. Gusto talaga nila na pinapagalitan ako at napapahiya.

"Sorry!" pasigaw na sabi ko. “Ano okay na?”

"Miss Bonifacio hindi sincere. Gawin mo namang sweet pwede?"

“Ano?!" Hindi makapaniwalang sabi ko. "Sa ‘kanila nga pasigaw okay lang. Tapos sa ‘kin hindi?!"

"Lower your voice! Baka nakalimutan mong Dean ako?" Oo Demonyo.

Napairap ako. "Okay. Seet pala ha."

Tumayo ako at lumapit sa dalawa. Hinalikan ko sila sa noo. "Sorry…" malambing na sabi ko.

Nanlaki ang mata nilang lahat.

Hindi ko na pinansin ang mga reaction nila at padabog akong lumabas ng Dean Office. Bastos na kong batos. Badtrip!

Nandiri akong huminto sa labas ng pinto.

Agad ako kumuha ng wipes at pinunasan ang labi ko. Kadiri! Hinalikan ko ang mga kinulang sa bakuna na ‘yon.

Napapikit ako sa inis ng ma alala ko si mama.

Kailangan ko ihanda ang sarili ko mamaya pag kauwi ng bahay. Sure akong dalawang oras na sermon ang aabutin ko.

-

Pagkatapos ko kumuha ng extra na damit sa locker ko. Dumerto na ka agad ako ng Restroom para makapag linis at makapag palit.

Walang tao sa loob at tanging ako lang.

Nag hilamos ako at nag punas ng facial tissue.

Sa tuwing na alala ko ang ginawa ko kay Charisse medyo na guilty ako. Cellphone pa naman ang sinampal ko at syempre masakit ‘yon. Pero hindi ko naman 'yon gagawin sa 'kaniya kong 'di niya ako inunahan.

Papasok palang ako ng cubicle ng biglang namatay ang ilaw.

Nag si tayuan ang mga balahibo ko dahil do'n at kasabay no'n ang malakas na kabog ng dibdib ko sa kaba.

Gusto kong lumabas na pero di ko magalaw ang mga paa ko.

Napahigpit ang hawak ko sa damit ko ng may napansin akong taong nakatayo sa likuran ko.

Pero walang tao dito noong pumasok ako. Minumulto ba ako?

"M-May kasama ba ako?" nauutal na tanong ko.

Sobrang kinakabahan na talaga ako.

Parang lalabas ang puso ko sa dibdib sa gulat ng may biglang humawak sa balikat ko mula sa likod.

Napapikit ako sa kaba at ramdam ko ang malamig na pawis na tumutulo sa noo ko.

Ang lamig-lamig narin ng mga kamay ko.

"S-Sino ka?" Pinilit kong maging matapang ang tono ng pag tanong ko. Ayo kong ipakitang natatakot ako.

Pero wala akong sagot na natanggap.

"Sino ka sabi?!" nilakasan ko ang pag tanong.

Naramdaman ko ang hininga niya na dahan-dahan lumalapit tenga ko. "Do you still remember me?" Bulong niya.

CyLili

Edited Version

| Like

Related chapters

  • Unlocking Her Memories   CHAPTER TWO

    “Do you still remember me?” bulong niya. Dahan-dahan niya binitawan ang balikat ko at pumunta sa harap ko. Unang nag tama ang mga mata naming dalawa. Tanging mata niya lang ang nakikita ko hindi ang buong mukha, dahil sa nakatakip na mask, sa mga suot niyang kulay itim at sa dilim dito sa loob. Tanging ilaw galing sa maliit na bintana dito sa Restroom ang nagsisilbing liwanag. Para kahit papaano ay makita ko siya. “Sino ka? Ano kailangan mo sa ‘kin?” tanong ko. Tao pala siya akala ko multo. “Hindi mo ba talaga ako nakikilala o natatandaan?” tanong niya. Ang lalim ng boses niya. Halatang sinasadiya niya para hindi ko siya makilala. “Mag tatanong ba ako kong kilala kita?” pabalang na sagot ko sa ‘kaniya. Agad kong hinawakan ang braso niya at nilapit siya sa ‘kin. Kita ko sa mga

    Last Updated : 2020-10-05
  • Unlocking Her Memories   CHAPTER THREE

    Hindi ako nakapagsalita at nakipag titigan lang sa lalaking nasa harap ko. Ano ba sinasabi niya? “Sino ka sabi?! Bakit kamukha...” Hindi niya na tuloy ang sasabihin ng bigla siyang napayakap sa ‘kin at nakatulog nalang bigla sa balikat ko.Hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko ng ilang minuto. Hindi ako makapaniwala na niyakap ako ng lasing na lalaki!Pakiramdam ko biglang tumahimik ang buong paligid at walang gumagalaw na kahit anong bagay. Parang sa amin dalawa lang naka focus ang lahat.Pero hindi! Hindi tama na yakapin ako ng lalaki na hindi ko kilala o boyfriend!“H-Hoy! L-Lumayo ka nga sa ‘kin!” Pilit ko siyang tinutulak papalayo sa ‘kin pero ang higpit ng yakap niya. Parang ayaw niya ako pakawalan.Napapikit ako sa inis. Paano ako makakapag CR nito? Naiihi na ako! Malas naman! Sino ba ang lalaking ‘to?!Dahan-dahan ko kinuha an

    Last Updated : 2020-10-05
  • Unlocking Her Memories   CHAPTER FOUR

    Nakatulala lang ako sa labas ng bintana ng kotse. Medyo umaambon dahil sabi sa balita kanina meron daw paparating na bagyo.Hanggang ngayon. Hindi mawala sa isip ko ang picture na sinend sa ‘kin through message.Iyong huli talaga…iyong litrato ng salamin ko sa kwarto ang hindi ko maintindihan kong bakit niya iyon pinadala sa ‘kin.Sinubukan ko naman tingnan ang salamin ko at nagbabakasakali na kong may anong nilagay siya dito. Para i send niya sa ‘kin ‘yon. Malay kong may bomba o something do‘n.Pero wala naman akong may nakitang kahit ano. Kaya hindi ko talaga maintindihan ang salamin. Parang pinalabas niya na isang clue iyon para malaman ko kong sino siya.“Anak, pupunta ako mamaya ng sementeryo. Dadalawin ko iyong lolo mo. At baka ma late ako ng sundo sa ‘yo. Kapag umulan stay kalang sa loob ng school niyo. Huwag kang lumabas, okay?”Tiningnan ko si papa. “S

    Last Updated : 2020-10-05
  • Unlocking Her Memories   CHAPTER FIVE

    JELTROD POV. "Ano ba sa tingin mo? Ikaw ito o hindi?" tanong niya. "Hindi." Umiling-iling ako. "Hindi ako 'yan. Pinag tri-tripan mo ba ako ha?!" inis na tanong ko. Imposible naman kasi na ako 'yan. Isa pa, hindi ako mahilig mag suot ng dress at ng mga pang kikay na damit. Malay ko ba at ginamitan niya 'yan ng pang malakasang edit. "No! Hindi kita pinag tri-tripan. Tingnan mo!" Mas lalo niya nilapit sa 'kin ang litrato. Pero inis ko 'yon hinablot sa 'kaniya at pinunit. Nakita ko ang gulat sa mukha niya dahil sa ginawa ko. Pagkatapos ko punutin sa maliliit na piraso ang litrato. Tinapon ko iyon ka agad sa mukha niya. "Anong hindi mo ako pinag tritripan?! E, hindi nga kita kilala! Hindi ko alam kong bakit bigla ka nalang sumulpot sa buhay ko at hinalikan ako tapos ngayon pinakita mo pa sa 'kin ang litrato ng mukha k

    Last Updated : 2020-10-05
  • Unlocking Her Memories   CHAPTER SIX

    “Saan kayo galing at ginabi kayo?” bungad na tanong sa amin ni mama pagkarating ng bahay. “Sa sementeryo,” sagot ni papa at umupo sa sofa. Nakita ko ang pag-iba ng mukha ni mama. “Ano? Isinama mo si Jel?” Sa pagkatanong ni mama kay papa. Ang tono ay parang hindi dapat ako sinama. Bumuntong hininga si papa at matagal bago sumagot. “Hindi. Natagalan kasi ako sa sementeryo kaya gabi na ng naisundo ang anak natin sa bahay ng kaibigan niya.” Nagulat ako sa pagsisinungaling ni papa. Taka ko tiningnan si papa. Tiningnan niya lang ako ng makahulugang tingin. Bakit ganiyan ang sinagot niya? Bakit kailangan niya mag sinungaling kay mama? Pwede niya naman sabihin na sinama niya ako. Ano masama do‘n? Nakita ko ang pagkahinga ng maluwag ni mama. “Mabuti naman kong gano‘n.” “B-Bakit po? Masama po ba na sumama ako?” biglang ta

    Last Updated : 2020-10-05
  • Unlocking Her Memories   CHAPTER SEVEN

    Dahan-dahan siyang lumuhod para abot ako. “Jeltrod Bonifacio nice to meet you…” Nagsitaasan ang mga balahibo ko sa pagsambit niya sa pangalan ko. Teka bakit…parang boses ko ang naririnig ko sa ‘kaniya? “B-Bakit ka boses kita? Ginagaya mo ba boses ko ha?!” malakas na tanong ko. Dahan-dahan niya nilapit ang mga palad niya sa pisngi ko. Nilayo ko ang pisngi ko sa ‘kaniya at masama siyang tiningnan kahit takot na takot na ako sa mga kilos niya. Nanalangin ako na sana may taong makakita sa ‘kin o dadaan dito. “Jeltrod?!” Agad ako napatingin sa paligid ng narinig ko ang boses ni Kyle na tinatawag ang pangalan ko. “Magkikita pa tayo ulit.” Binalik ko ang tingin ko sa misteryosong tao nakatayo sa harap ko. Napansin kong bumalik sa pagkalalim ang boses niya. Ibig sabihin gin

    Last Updated : 2020-10-05
  • Unlocking Her Memories   CHAPTER EIGHT

    Hindi kaya iisa sila? Imposible pero pwede rin posible. Pero lalaki siya at babae ‘yon— o baka akala ko lang talaga babae. “O? Sir ano meron? Ba‘t natulala kayo?” tanong ng isa sa mga kaklase ko dahil na mag-iwas ng tingin si sir sa ‘kin. “Nothing. Anyway, i want all of you introduce your self to me. Start with you.” Turo niya kay Michelle. Tumayo si Michelle at nagpakilala sa harap namin. Sunod ang katabi niya hanggang sa umabot sa ‘min. Tumayo si Kate at ngumiti kay sir. “My name is Kate Mary Porton sir,” pakilalala niya. Sinenyasan siya ni sir umupo kaya agad siyang umupo. Sunod napatingin sa ‘kin si sir at sinenyasan akong tumayo. Tumayo naman ako at nagpakilala. “My name is Jeltrod Bonifacio.” Hindi ko na hinintay na senyasan ako ni sir umupo at umupo nalang ako. “Bastos…” dinig kong bulong ni Sca

    Last Updated : 2020-10-05
  • Unlocking Her Memories   CHAPTER NINE

    Third Person POV. Nakamasid siya ngayon sa taong matagal niya nang gustong patayin dahil sa galit. Ilang beses niya na itong pinagtangkaan ngunit hindi niya talaga kaya pumatay ng tao. Sabik narin siyang makitang bumagsak ang taong ito. At kapag nangyari iyon, siguro siya na ang pinakamasayang tao sa buong mundo. Hindi niya maiwasan ikuyom ang kaniyang kamao sa inis na makitang tumatawa ang lalaki. Sobra napaka hayop ng taong ‘yon. Wala ba siyang konsensiya? Talagang nakuha niya pang tumawa? Hindi niya ba naiisip ang lahat na masasamang ginawa niya? Wala siyang puso! Agad siyang nagtago nang mapatingin sa gawi niya ang lalaki. Nang hindi na nakatingin ang lalaki sa ‘kaniya. Dahan-dahan niya na ito sinilip ulit. Ngunit ganoon nalang ang pagkaramdam niya ng kirot sa ‘kaniyang puso ng makita ang babaeng mahal niya na hinalikan ang lalaking kinamumuhia

    Last Updated : 2020-10-05

Latest chapter

  • Unlocking Her Memories   Authors Note:

    Hello, It's have been a long time since I last update. Sorry for the no update this past few months because I am so busy with my school work. And nakaranas din ako ng depression and stress sa family ko dahilan na lalo ako hindi nakapagsulat at napilitan magpahinga muna ng ilang buwan.Bilang pambawi sa hindi ko pag-update. I am happy to announce na you can read now this story just for free here at Goodnovel! You don't need coins just to unlock by reading each Chapter. I hope you continue to support this book and expect me to update many chapters this week. Stay safe everyone!

  • Unlocking Her Memories   CHAPTER 25

    "D-Damania...b-buhay ka? P-Pero paano? Patay kana diba?" Napatakip siya sa bibig niya at muntik ng matumba pero buti nalang nahawakan ko siya.Pagkahawak ko sa 'kaniya agad niya akong tinulak dahilan na matumba ako. "H-Hindi...hindi nagmamalik mata lang ako. Hindi ito totoo!" Napailing-iling pa siya bago tumakbo papalabas."Janiel!" tawag pa sa 'kaniya ni Justin.Hahabulin sana siya ni Justin nang nilingon niya muna ako at akmang tutulongan makatayo pero umiling lang ako at sinenyasan siyang sundan ang kapatid niya.Huminga siya ng malalim bago ako iwan.Tumayo ako at napahawak sa siko ko dahil medyo masakit. Tumama kasi sa sahig dahil sa pagtulak niya sa 'kin. Siguradong nagulat siya ng makita ako kaya gano'n nalang ang reaksiyon niya kanina. Pero sobra naman yata 'yon.Bumaba ako at hinanap ng mga mata ko si Justin at ang kapatid niya pero wala sila dito.

  • Unlocking Her Memories   CHAPTER 24

    Sa halos dalawang oras na byahe nakarating ‘din kami sa bahay niya. Napakalayo nito at siguro araw-araw siyang na la-late sa school niya. Maliban nalang kong maaga siya gumigising at bumabyahe. Hindi ko alam kong ano ang pangalan ng lugar na ‘to. Gusto ko sana itanong sa ‘kaniya pero mukhang ayaw niya naman akong kausapin.Malalim akong bumuntong hininga at iginala ang paningin ko sa paligid. Ngayon ko lang napansin na ang lugar na ito ay malapit pala sa tabi ng dagat at nakakarelax ang huni ng alon at paligid.“Tara pasok tayo,” sabi niya at nag pangunang naglakad.Hindi ko maiwasan hindi malungkot habang nakasunod sa ‘kaniya. Ang tono ng pananaalita niya kanina iba sa tono kong paano niya ako kausapin noon at hindi niya na ako ningingitian hindi tulad noon na panay ang ngiti niya sa ‘kin kahit nagsasalita.Pagkapasok namin ng bahay niya sinenyasan niya lang akong

  • Unlocking Her Memories   CHAPTER 23

    Napalingon ako sa likod ko at napatayo ng marinig ang pamilyar na tawanan. Nakita ko si Justin kasama ang mga kaibigan niya. Si Druce nakaakbay sa 'kaniya habang tinitingnan siya ng nakakatuksong tingin at si Peter naman parang walang pakiealam sa mundo."J-Jel," sambit ni Justin sa pangalan ko ng makita ako.Napatingin sa 'kin ang dalawa. "Hindi naman si Jel-" Hindi natapos ni Druce ang sasabihin at gulat na ibinalik ang tingin sa 'kin. "Oo nga si Jeltrod nandito. Pero sandali bakit ka nandito?" tanong niya.Hindi ko siya sinagot at tumingin kay Justin."Ah! Alam ko na. Nandito ka ba for our handsome best friend name Justin Villia?" nakangising tanong niya.Inalis ni Justin ang braso ni Druce nakaakbay sa 'kaniya at lumapit sa 'kin. "Bakit ka nandito?" tanong niya.Hindi ko siya sinagot at niyakap. Hindi ko man makita ang reksiyon niya alam kong nagulat siya sa ginawa ko.

  • Unlocking Her Memories   CHAPTER 22

    JELTROD‘S POV.Nandito ako ngayon sa labas ng pinto ng kwarto ni Kate. Pinagmamasdan ko siya mula dito. Matagal narin akong nakatayo dito at nasa tabi ko si Justin ngayon.“Bakit ayaw mo pumasok?” tanong ni Justin sa ‘kin.Umiling ako. “Ayo ko. Hindi ko pa siya kayang lapitan tanging pagmasdan lang siya mula dito ang magagawa ko ngayon,” sagot ko at tiningnan siya.“W-What happened to her?”“Sinasagaan siya at pinagbabaril.”Nanlaki ang mata niya. “What?”Bununtong hininga ako at umupo sa upuan na nandito sa labas. Tumabi sa ‘kin si Justin at bumuntong hininga rin. Hindi na ako nagsalita at hindi narin siya nagsalita kaya binalot kami ng katahimikang dalawa.Humikab ako ng makaramdam ako ng antok. Sinandal ko ang ulo ko at pinagkrus ang braso ko

  • Unlocking Her Memories   CHAPTER 21

    Napatayo ako ng makitang si Kyle nakakalabas lang ng room ni Kate dito sa Hospital. Namumula ang mata niya dahil kahapon pa siya iyak ng iyak dahil sa nangyari kay Kate. Laking pasasalamat ko na buhay pa si Kate matapos na masamang nangyari sa 'kaniya. Hindi lang siya basta sinagasaan nabaril pa siya sa balikat niya. Hanggang ngayon hindi parin siya nagigising at sinabi na ng Doctor kanina na posibleng magkaroon siya ng amnesia kapag nagising siya. Pwede daw temporary at pwede rin hindi. Pero sana h‘wag naman dahil alam ko kong gaano kahirap mawalan ng alaala. Siguro nga hindi na talaga babalik itong alaala ko. "Jel masama ba akong boyfriend?" tanong niya at umupo sa tabi ko. "Ano bang sinasabi mo? Hindi ka masamang boyfriend. Para sa 'kin boyfriend material ka." Ngumiti ako sa 'kaniya pero nawala rin 'yon ng tiningnan niya ako ng malungkot. Malalim akong bumuntong hininga. "Sorry kas

  • Unlocking Her Memories   Authors Note:

    Hello po it's been a long time since my last update for this story. I want to know all of the readers who read this book that there are some changes I put in this story. I just revised it to make this book more suspenseful. And about the name of the main character. I want you to know that I changed it to make it unique. At para hindi kayo malito sa story, I suggest reading it again from the prologue. The flow of the story is still the same pa naman pero mas maganda na basahin niyo po ulit siya. That's all. Stay safe and thank you for your support. I hope you will still support this book until we reach the Epilogue of the story.

  • Unlocking Her Memories   CHAPTER 20

    JELTROD POV. Tulala lang ako habang nakikinig sa class ni Miss Chong. Iniisip ko ngayon ang gusto sabihin sa ‘kin makailan ni Kate. Hinei kasi natuloy dahil dumating bigla si mama. “Kaya sasabihin ko na sa ‘yo ang totoo,” seryosong sabi ni Kate sa ‘kin. “Anong totoo?” tanong ko. Magsasalita sana siya ng biglang bumukas ang pinto ng rooftop. Sabay kaming napatingin ni Kate kay mama na naglakad papalapit sa ‘min. Blanko ang mukha niya ng tumingin sa ‘kin at kay Kate. Huminto siya sa harap namin. “Sige, ituloy mo,” sabi ni mama. Tiningnan ko ulit si Kate. Bakas sa mukha niya ang gulat at takot. Hindi ko maintindihan kong bakit ganiyan ang reaction niya. Dahan-dahan niya ulit ako tiningnan at napalunok. “J-Jel,” nauutal na sambit niya sa pangalan ko. T

  • Unlocking Her Memories   CHAPTER 19

    THIRD PERSON POV. Bumaba ang isang babaeng maganda, maikli ang buhok, singkit ang mata, matangos ang ilong, manipis ang labi at matangkad. Inilibot niya ang paningin sa labas ng bahay nila. Matagal rin niyang hindi nakita ang bahay na ito at nakaramdam siya nag pagka sabik na tumira ulit dito kasama ang kaniyang pamilya. Napangiti siya ng makita ang isang babae na lumabas ng gate. Hindi parin nag babago ang mukha ng kaniyang ina. Maganda parin ito at mukha parin bata parang walang anak kong tingnan. "Janiel anak!" Agad siyang niyakap ng kaniyang ina. "Welcome back, I miss you so much." "I miss you too mommy." Matagal niya rin hindi nayakap ang ina dahil pagkatapos ng aksidenteng nangyari ay doon na siya pinaaral ng kaniyang ama sa Paris. Kumalas siya sa

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status