LOGINShare
Authors Note:
Last Updated:
2022-03-22 19:53:36Hello,
It's have been a long time since I last update. Sorry for the no update this past few months because I am so busy with my school work. And nakaranas din ako ng depression and stress sa family ko dahilan na lalo ako hindi nakapagsulat at napilitan magpahinga muna ng ilang buwan.Bilang pambawi sa hindi ko pag-update. I am happy to announce na you can read now this story just for free here at Goodnovel! You don't need coins just to unlock by reading each Chapter. I hope you continue to support this book and expect me to update many chapters this week.Stay safe everyone!Related chapters
Unlocking Her Memories PROLOGUE
Naglalakad ako ngayon patungo sa waiting shed nang biglang nag vibrate ang phone ko.Ten messages ang natanggap ko galing sa mga magulang ko.Bumuntong hininga ako. Wala akong balak mag reply sa ‘kanila. Bukod sa wala akong load, uuwi narin ako.Hindi ko minsan mapigilan mainis sa ‘kanila. Dahil halos lahat ng lakad ko at mga kakaibiganin ko ay dapat alam nila.Hindi man lang ba nila naiisip na parang sinasakal na nila ang anak nila? Mga magulang ko ba talaga sila?Binulsa ko nalang ulit and cellphone ko at binilisan ang paglalakad papuntang waiting shed para mag hintay ng taxi doon.Napatingin ako sa kalangitan, nang biglang umulan ng malakas.Napagtakbo ako ng wala sa oras. Wala kasi ako dalang payong.Saktong pagtawid ko may biglang bumisina ng malakas. Sa sobrang lakas ng ulan muntik na akong madulas.Napatingin
Last Updated : 2020-10-05Unlocking Her Memories CHAPTER ONE
Pagkababa ko ng sasakyan. Nahagip ka agad ng dalawang mata ko ang dalawa kong kaibigan na mag jowa. Mukhang tinotoyo nanaman si Kate. Obvious naman dahil sa panay ang habol sa'kaniya ni Kyle habang siya binibilisan ang paglalakad papalayo. Sanay na akong makitang silang dalawang ganiyan tuwing umaga. Kaya minsan ang sakit nilang dalawa sa mata. "Anak! Ang baon mo makakalimutan mo!" Napalingon ako kay papa na bumaba ng sasakyan para ibigay sa'kin ang paper bag na may lamang pagkain. Mabuti nalang hindi pa ako nakakaalis. Pag nagkataon wala siguro akong lunch mamaya. Ngumiti ako. "Thankyou po."Kumaway ako bago pumasok ng school. Medyo maaga pa kaya medyo kaunti palang ang mga estudiyante dito. Ito na ang last year ko sa eskwelahan na ito. Next year kasi college na ako at hanggang ngayon hindi
Last Updated : 2020-10-05Unlocking Her Memories CHAPTER TWO
“Do you still remember me?” bulong niya. Dahan-dahan niya binitawan ang balikat ko at pumunta sa harap ko. Unang nag tama ang mga mata naming dalawa. Tanging mata niya lang ang nakikita ko hindi ang buong mukha, dahil sa nakatakip na mask, sa mga suot niyang kulay itim at sa dilim dito sa loob. Tanging ilaw galing sa maliit na bintana dito sa Restroom ang nagsisilbing liwanag. Para kahit papaano ay makita ko siya. “Sino ka? Ano kailangan mo sa ‘kin?” tanong ko. Tao pala siya akala ko multo. “Hindi mo ba talaga ako nakikilala o natatandaan?” tanong niya. Ang lalim ng boses niya. Halatang sinasadiya niya para hindi ko siya makilala. “Mag tatanong ba ako kong kilala kita?” pabalang na sagot ko sa ‘kaniya. Agad kong hinawakan ang braso niya at nilapit siya sa ‘kin. Kita ko sa mga
Last Updated : 2020-10-05Unlocking Her Memories CHAPTER THREE
Hindi ako nakapagsalita at nakipag titigan lang sa lalaking nasa harap ko. Ano ba sinasabi niya? “Sino ka sabi?! Bakit kamukha...” Hindi niya na tuloy ang sasabihin ng bigla siyang napayakap sa ‘kin at nakatulog nalang bigla sa balikat ko.Hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko ng ilang minuto. Hindi ako makapaniwala na niyakap ako ng lasing na lalaki!Pakiramdam ko biglang tumahimik ang buong paligid at walang gumagalaw na kahit anong bagay. Parang sa amin dalawa lang naka focus ang lahat.Pero hindi! Hindi tama na yakapin ako ng lalaki na hindi ko kilala o boyfriend!“H-Hoy! L-Lumayo ka nga sa ‘kin!” Pilit ko siyang tinutulak papalayo sa ‘kin pero ang higpit ng yakap niya. Parang ayaw niya ako pakawalan.Napapikit ako sa inis. Paano ako makakapag CR nito? Naiihi na ako! Malas naman! Sino ba ang lalaking ‘to?!Dahan-dahan ko kinuha an
Last Updated : 2020-10-05Unlocking Her Memories CHAPTER FOUR
Nakatulala lang ako sa labas ng bintana ng kotse. Medyo umaambon dahil sabi sa balita kanina meron daw paparating na bagyo.Hanggang ngayon. Hindi mawala sa isip ko ang picture na sinend sa ‘kin through message.Iyong huli talaga…iyong litrato ng salamin ko sa kwarto ang hindi ko maintindihan kong bakit niya iyon pinadala sa ‘kin.Sinubukan ko naman tingnan ang salamin ko at nagbabakasakali na kong may anong nilagay siya dito. Para i send niya sa ‘kin ‘yon. Malay kong may bomba o something do‘n.Pero wala naman akong may nakitang kahit ano. Kaya hindi ko talaga maintindihan ang salamin. Parang pinalabas niya na isang clue iyon para malaman ko kong sino siya.“Anak, pupunta ako mamaya ng sementeryo. Dadalawin ko iyong lolo mo. At baka ma late ako ng sundo sa ‘yo. Kapag umulan stay kalang sa loob ng school niyo. Huwag kang lumabas, okay?”Tiningnan ko si papa. “S
Last Updated : 2020-10-05Unlocking Her Memories CHAPTER FIVE
JELTROD POV. "Ano ba sa tingin mo? Ikaw ito o hindi?" tanong niya. "Hindi." Umiling-iling ako. "Hindi ako 'yan. Pinag tri-tripan mo ba ako ha?!" inis na tanong ko. Imposible naman kasi na ako 'yan. Isa pa, hindi ako mahilig mag suot ng dress at ng mga pang kikay na damit. Malay ko ba at ginamitan niya 'yan ng pang malakasang edit. "No! Hindi kita pinag tri-tripan. Tingnan mo!" Mas lalo niya nilapit sa 'kin ang litrato. Pero inis ko 'yon hinablot sa 'kaniya at pinunit. Nakita ko ang gulat sa mukha niya dahil sa ginawa ko. Pagkatapos ko punutin sa maliliit na piraso ang litrato. Tinapon ko iyon ka agad sa mukha niya. "Anong hindi mo ako pinag tritripan?! E, hindi nga kita kilala! Hindi ko alam kong bakit bigla ka nalang sumulpot sa buhay ko at hinalikan ako tapos ngayon pinakita mo pa sa 'kin ang litrato ng mukha k
Last Updated : 2020-10-05Unlocking Her Memories CHAPTER SIX
“Saan kayo galing at ginabi kayo?” bungad na tanong sa amin ni mama pagkarating ng bahay. “Sa sementeryo,” sagot ni papa at umupo sa sofa. Nakita ko ang pag-iba ng mukha ni mama. “Ano? Isinama mo si Jel?” Sa pagkatanong ni mama kay papa. Ang tono ay parang hindi dapat ako sinama. Bumuntong hininga si papa at matagal bago sumagot. “Hindi. Natagalan kasi ako sa sementeryo kaya gabi na ng naisundo ang anak natin sa bahay ng kaibigan niya.” Nagulat ako sa pagsisinungaling ni papa. Taka ko tiningnan si papa. Tiningnan niya lang ako ng makahulugang tingin. Bakit ganiyan ang sinagot niya? Bakit kailangan niya mag sinungaling kay mama? Pwede niya naman sabihin na sinama niya ako. Ano masama do‘n? Nakita ko ang pagkahinga ng maluwag ni mama. “Mabuti naman kong gano‘n.” “B-Bakit po? Masama po ba na sumama ako?” biglang ta
Last Updated : 2020-10-05Unlocking Her Memories CHAPTER SEVEN
Dahan-dahan siyang lumuhod para abot ako. “Jeltrod Bonifacio nice to meet you…” Nagsitaasan ang mga balahibo ko sa pagsambit niya sa pangalan ko. Teka bakit…parang boses ko ang naririnig ko sa ‘kaniya? “B-Bakit ka boses kita? Ginagaya mo ba boses ko ha?!” malakas na tanong ko. Dahan-dahan niya nilapit ang mga palad niya sa pisngi ko. Nilayo ko ang pisngi ko sa ‘kaniya at masama siyang tiningnan kahit takot na takot na ako sa mga kilos niya. Nanalangin ako na sana may taong makakita sa ‘kin o dadaan dito. “Jeltrod?!” Agad ako napatingin sa paligid ng narinig ko ang boses ni Kyle na tinatawag ang pangalan ko. “Magkikita pa tayo ulit.” Binalik ko ang tingin ko sa misteryosong tao nakatayo sa harap ko. Napansin kong bumalik sa pagkalalim ang boses niya. Ibig sabihin gin
Last Updated : 2020-10-05
Latest chapter
Unlocking Her Memories Authors Note:
Hello, It's have been a long time since I last update. Sorry for the no update this past few months because I am so busy with my school work. And nakaranas din ako ng depression and stress sa family ko dahilan na lalo ako hindi nakapagsulat at napilitan magpahinga muna ng ilang buwan.Bilang pambawi sa hindi ko pag-update. I am happy to announce na you can read now this story just for free here at Goodnovel! You don't need coins just to unlock by reading each Chapter. I hope you continue to support this book and expect me to update many chapters this week. Stay safe everyone!
Unlocking Her Memories CHAPTER 25
"D-Damania...b-buhay ka? P-Pero paano? Patay kana diba?" Napatakip siya sa bibig niya at muntik ng matumba pero buti nalang nahawakan ko siya.Pagkahawak ko sa 'kaniya agad niya akong tinulak dahilan na matumba ako. "H-Hindi...hindi nagmamalik mata lang ako. Hindi ito totoo!" Napailing-iling pa siya bago tumakbo papalabas."Janiel!" tawag pa sa 'kaniya ni Justin.Hahabulin sana siya ni Justin nang nilingon niya muna ako at akmang tutulongan makatayo pero umiling lang ako at sinenyasan siyang sundan ang kapatid niya.Huminga siya ng malalim bago ako iwan.Tumayo ako at napahawak sa siko ko dahil medyo masakit. Tumama kasi sa sahig dahil sa pagtulak niya sa 'kin. Siguradong nagulat siya ng makita ako kaya gano'n nalang ang reaksiyon niya kanina. Pero sobra naman yata 'yon.Bumaba ako at hinanap ng mga mata ko si Justin at ang kapatid niya pero wala sila dito.
Unlocking Her Memories CHAPTER 24
Sa halos dalawang oras na byahe nakarating ‘din kami sa bahay niya. Napakalayo nito at siguro araw-araw siyang na la-late sa school niya. Maliban nalang kong maaga siya gumigising at bumabyahe. Hindi ko alam kong ano ang pangalan ng lugar na ‘to. Gusto ko sana itanong sa ‘kaniya pero mukhang ayaw niya naman akong kausapin.Malalim akong bumuntong hininga at iginala ang paningin ko sa paligid. Ngayon ko lang napansin na ang lugar na ito ay malapit pala sa tabi ng dagat at nakakarelax ang huni ng alon at paligid.“Tara pasok tayo,” sabi niya at nag pangunang naglakad.Hindi ko maiwasan hindi malungkot habang nakasunod sa ‘kaniya. Ang tono ng pananaalita niya kanina iba sa tono kong paano niya ako kausapin noon at hindi niya na ako ningingitian hindi tulad noon na panay ang ngiti niya sa ‘kin kahit nagsasalita.Pagkapasok namin ng bahay niya sinenyasan niya lang akong
Unlocking Her Memories CHAPTER 23
Napalingon ako sa likod ko at napatayo ng marinig ang pamilyar na tawanan. Nakita ko si Justin kasama ang mga kaibigan niya. Si Druce nakaakbay sa 'kaniya habang tinitingnan siya ng nakakatuksong tingin at si Peter naman parang walang pakiealam sa mundo."J-Jel," sambit ni Justin sa pangalan ko ng makita ako.Napatingin sa 'kin ang dalawa. "Hindi naman si Jel-" Hindi natapos ni Druce ang sasabihin at gulat na ibinalik ang tingin sa 'kin. "Oo nga si Jeltrod nandito. Pero sandali bakit ka nandito?" tanong niya.Hindi ko siya sinagot at tumingin kay Justin."Ah! Alam ko na. Nandito ka ba for our handsome best friend name Justin Villia?" nakangising tanong niya.Inalis ni Justin ang braso ni Druce nakaakbay sa 'kaniya at lumapit sa 'kin. "Bakit ka nandito?" tanong niya.Hindi ko siya sinagot at niyakap. Hindi ko man makita ang reksiyon niya alam kong nagulat siya sa ginawa ko.
Unlocking Her Memories CHAPTER 22
JELTROD‘S POV.Nandito ako ngayon sa labas ng pinto ng kwarto ni Kate. Pinagmamasdan ko siya mula dito. Matagal narin akong nakatayo dito at nasa tabi ko si Justin ngayon.“Bakit ayaw mo pumasok?” tanong ni Justin sa ‘kin.Umiling ako. “Ayo ko. Hindi ko pa siya kayang lapitan tanging pagmasdan lang siya mula dito ang magagawa ko ngayon,” sagot ko at tiningnan siya.“W-What happened to her?”“Sinasagaan siya at pinagbabaril.”Nanlaki ang mata niya. “What?”Bununtong hininga ako at umupo sa upuan na nandito sa labas. Tumabi sa ‘kin si Justin at bumuntong hininga rin. Hindi na ako nagsalita at hindi narin siya nagsalita kaya binalot kami ng katahimikang dalawa.Humikab ako ng makaramdam ako ng antok. Sinandal ko ang ulo ko at pinagkrus ang braso ko
Unlocking Her Memories CHAPTER 21
Napatayo ako ng makitang si Kyle nakakalabas lang ng room ni Kate dito sa Hospital. Namumula ang mata niya dahil kahapon pa siya iyak ng iyak dahil sa nangyari kay Kate. Laking pasasalamat ko na buhay pa si Kate matapos na masamang nangyari sa 'kaniya. Hindi lang siya basta sinagasaan nabaril pa siya sa balikat niya. Hanggang ngayon hindi parin siya nagigising at sinabi na ng Doctor kanina na posibleng magkaroon siya ng amnesia kapag nagising siya. Pwede daw temporary at pwede rin hindi. Pero sana h‘wag naman dahil alam ko kong gaano kahirap mawalan ng alaala. Siguro nga hindi na talaga babalik itong alaala ko. "Jel masama ba akong boyfriend?" tanong niya at umupo sa tabi ko. "Ano bang sinasabi mo? Hindi ka masamang boyfriend. Para sa 'kin boyfriend material ka." Ngumiti ako sa 'kaniya pero nawala rin 'yon ng tiningnan niya ako ng malungkot. Malalim akong bumuntong hininga. "Sorry kas
Unlocking Her Memories Authors Note:
Hello po it's been a long time since my last update for this story. I want to know all of the readers who read this book that there are some changes I put in this story. I just revised it to make this book more suspenseful. And about the name of the main character. I want you to know that I changed it to make it unique. At para hindi kayo malito sa story, I suggest reading it again from the prologue. The flow of the story is still the same pa naman pero mas maganda na basahin niyo po ulit siya. That's all. Stay safe and thank you for your support. I hope you will still support this book until we reach the Epilogue of the story.
Unlocking Her Memories CHAPTER 20
JELTROD POV. Tulala lang ako habang nakikinig sa class ni Miss Chong. Iniisip ko ngayon ang gusto sabihin sa ‘kin makailan ni Kate. Hinei kasi natuloy dahil dumating bigla si mama. “Kaya sasabihin ko na sa ‘yo ang totoo,” seryosong sabi ni Kate sa ‘kin. “Anong totoo?” tanong ko. Magsasalita sana siya ng biglang bumukas ang pinto ng rooftop. Sabay kaming napatingin ni Kate kay mama na naglakad papalapit sa ‘min. Blanko ang mukha niya ng tumingin sa ‘kin at kay Kate. Huminto siya sa harap namin. “Sige, ituloy mo,” sabi ni mama. Tiningnan ko ulit si Kate. Bakas sa mukha niya ang gulat at takot. Hindi ko maintindihan kong bakit ganiyan ang reaction niya. Dahan-dahan niya ulit ako tiningnan at napalunok. “J-Jel,” nauutal na sambit niya sa pangalan ko. T
Unlocking Her Memories CHAPTER 19
THIRD PERSON POV. Bumaba ang isang babaeng maganda, maikli ang buhok, singkit ang mata, matangos ang ilong, manipis ang labi at matangkad. Inilibot niya ang paningin sa labas ng bahay nila. Matagal rin niyang hindi nakita ang bahay na ito at nakaramdam siya nag pagka sabik na tumira ulit dito kasama ang kaniyang pamilya. Napangiti siya ng makita ang isang babae na lumabas ng gate. Hindi parin nag babago ang mukha ng kaniyang ina. Maganda parin ito at mukha parin bata parang walang anak kong tingnan. "Janiel anak!" Agad siyang niyakap ng kaniyang ina. "Welcome back, I miss you so much." "I miss you too mommy." Matagal niya rin hindi nayakap ang ina dahil pagkatapos ng aksidenteng nangyari ay doon na siya pinaaral ng kaniyang ama sa Paris. Kumalas siya sa
