CHAPTER EIGHT

Hindi kaya iisa sila?

Imposible pero pwede rin posible. Pero lalaki siya at babae ‘yon— o baka akala ko lang talaga babae.

“O? Sir ano meron? Ba‘t natulala kayo?” tanong ng isa sa mga kaklase ko dahil na mag-iwas ng tingin si sir sa ‘kin.

“Nothing. Anyway, i want all of you introduce your self to me. Start with you.” Turo niya kay Michelle.

Tumayo si Michelle at nagpakilala sa harap namin. Sunod ang katabi niya hanggang sa umabot sa ‘min.

Tumayo si Kate at ngumiti kay sir. “My name is Kate Mary Porton sir,” pakilalala niya.

Sinenyasan siya ni sir umupo kaya agad siyang umupo. Sunod napatingin sa ‘kin si sir at sinenyasan akong tumayo.

Tumayo naman ako at nagpakilala. “My name is Jeltrod Bonifacio.” Hindi ko na hinintay na senyasan ako ni sir umupo at umupo nalang ako.

“Bastos…” dinig kong bulong ni Scart pero rinig ko ‘yon.

Sinamaan ko siya ng tingin pero binalewala niya ang tingin ko at tumayo para mag pakilala.

“My name is Scart Ville sir.” Ngumiti siya.

Ningitian siya ni sir at sinenyasan umupo kaya umupo naman siya. Tiningnan niya pa ako kaya inismiran ko siya.

“Maldita talaga,” rinig kong sabi niya at napailing-iling.

Nagpigil ako ng inis at tinuon nalang ang tingin kay sir.

Nakinig lang ako sa mga kaklase namin na nagpapakilala hanggang sa wakas na tapos rin ang pag papakilala sa mga sarili namin.

Unang klase palang ni sir sa amin ang strict niya naka agad. Ayaw niyang may nagkwekwentohan habang nag kaklase siya. Kahit bulongan o tanong lang sa katabi mo papagalitan ka.

Bawal ‘din ang ma ingay kaya ang tahimik ng room namin ngayon. Tanging boses ni sir at tunog ng electric fan lang ang maririnig mo.

Napasulyap ako sa relos ko at one minute nalang time na.

Nang dumaan ang isang minuto biglang tumunog ang bell kasabay ang alarm clock ng phone ng isa sa mga kaklase namin.

Sinasadiya talaga nila mag alarm kasi minsan lagpas na sa oras ang mga teacher kong mag klase sa ‘min. Madalas ‘din kasing sira ang bell.

“Okay time na. Pwede na kayo lumabas,” sabi ni sir.

Nagsitayo ang lahat at lumabas.

Wala na kaming klase sa pang second subject namin this afternoon dahil nagkasakit si ma‘am Dela Cruz. Kaya dederetso kami ng canteen para mag meryenda.

At dahil hapon ngayon at masarap ang mga meryenda sa canteen. Sure akong madaming tao do‘n mamaya.

Ewan, kong bakit tuwing hapon lang masasarap ang pagkain sa canteen.

Hindi paman ako nakakalabas ng classroom bigla akong tinawag ni sir.

“Ms. Bonifacio,” tawag niya sa apelyido ko.

Nilingon ko siya. “Bakit sir?”

“Jel una na ako. Hintayin nalang kita sa canteen,” paalam ni Kate.

Tumango ako at tiningnan siya na dali-daling lumabas ng classroom.

Binaling ko ulit ang tingin ko kay sir.

Lumapit siya sa ‘kin. “J-Jeltrod diba ang pangalan mo?” nauutal na tanong niya ng kinasingkit ng mata ko.

Ayo kong binabanggit ng buo ang pangalan ko ang pangit kasi.

“Yes sir. Bakit?”

Laking gulat ko ng niyakap niya ako bigla ng mahigpit. Hindi ako nakagalaw at naistatwa lang sa kinatatayuan ko. Buti nalang wala ng estudiyante ang naiwan dito sa loob tanging ako lang at si sir ang nandito.

“S-Sir bakit niyo ako niyakap?” nauutal na tanong ko sa ‘kaniya.

Agad siyang kumalas sa pagkayakap sa ‘kin at pasimpleng pinunasan ang luha galing sa mga mata niya.

Umiiyak ba siya?

“O-Okay lang po kayo?” tanong ko.

Tumalikod siya sa ‘kin. Matagal bago muling siyang humarap.

Ngumiti siya sa ‘kin at tumango. “Yes, i am okay. Napuwing lang.”

Napatango ako. Pero hindi ako naniniwalang napuwing lang siya hindi na benta sa ‘kin ang palusot na ‘yan.

“Sorry hindi ko sinasadiyang yakapin ka,” paumanhin niya. Hindi ako nakapagsalita. “Sige alis na ako,” paalam niya at dali-daling lumabas ng room.

—

Pagkarating ko ng canteen kumaway ka agad ang dalawa kong kaibigan sa ‘kin at tinuro ang pwesto ko.

Gano‘n nalang ang pagkasingkit ng mata ko ng makita ko si Scart sa tabi ng pwesto ko na kumakain at nakikipag kwentohan kay Chunk na katabi lang ni Kyle.

Bakit nila pina-upo siya diyan? Hindi naman siya namin kaibigan at sa tabi ko pa talaga?!

Pagkaupo ko pabagsak kong nilapag ang tray na hawak ko at masamang tiningnan si Scart.

Dahan-dahan niya ako tiningnan. “Ano nanamang tingin ‘yan?” tanong niya.

Inirapan ko lang siya at kumain ng pasta.

Nakita kong pasimpleng tumawa si Chunk. “Jel, nakapag sorry na ba ‘yan sa ginawa niya sa ‘yo makailan?” tanong niya sa ‘kin, nang ikanatigil namin ni Scart sa pagkain.

Nagkatinginan kaming dalawa ni Scart.

Siya rin ang unang nag-iwas ng tingin at nagpatuloy sa pagkain.

“Hindi pa. Kaya nga masama loob ko sa ‘kaniya hanggang ngayon,” sagot ko habang ang paningin ay nanatili kay Scart.

Natigil ulit sa pag subo si Scart ng fries at nilingon ako.

“Ano ba kasalanan ko at kinasasama parin ng loob mo hanggang ngayon ha?” tanong niya.

“Hindi mo ba na alala bro? Sinukahan mo siya sa party noong lasing ka,” si Chunk ang sumagot sa tanong niya.

Natigilan si Scart at hindi makapaniwalang tingnan si Chunk. “Ano? Seryosong sinukahan ko siya? Wala akong ma alala.”

“Talaga bang wala kang ma alala?” nagdududang tanong ko.

Binaling niya ang tingin sa ‘kin. “Kong alam ko lang na sinukahan kita. Matagal na sana ako nag sorry sa ‘yo.”

“E, ngayong alam mo na. Hindi ka man lang mag sosorry?”

Nakipagtitigan ako sa ‘kaniya. Pero sadiyang mahina siya sa eye to eye kaya nag-iwas ka agad siya ng tingin sa ‘kin.

“Sorry…” mahinang sabi niya.

Ngumiti ako. “Ano? Pakiulit nga.”

Sumingkit ang mata niya at nag salubong ang dalawang kilay. “Sorry!” nilakasan niya pero mahina pa ‘yon para sa ‘kin.

“Sandali i rerecord ko lang. Ulitin mo ha.” Nilabas ko ang phone ko at pinindot ang record button.

“Ano? Ayo ko nga! Hindi ko na ‘yon uulitin!”

“Ulitin mo record ko lang para may pang black mail ako sa ‘yo.”

Gusto kong tumawa ngayon sa harap niya dahil sobrang naasar na talaga siya.

Hindi ko na nga makita iyong mata niya sa sobrang naniningkit sa inis. Singkit kasi siya tapos lalo pa siya naging singkit.

“Sigaha lang makita mo gid ang gina pangita mo,” diin na sabi niya.

“Ano?” Hindi ko maintindihan ang sinabi niya. Iyong 'makita' lang ang naiintindihan ko.

Biglang tunawa si Chunk.

Tiningnan ko siya ng nag tatanong na tingin.

“Ibig niyang sabihin kapag pinagpatuloy mo iyong pang-aasar mo sa ‘kaniya malalagot ka sa ‘kaniya,” sabi niya.

“Ano? Asa siyang matatakot ako sa banta niya!” Matapang kong tiningnan si Scart. “Si Jel kaya ‘to!” Pinalipad ko ang buhok ko katulad ng ginagawa sa commecial ng shampoo.

Tumaas ang gilid ng labi ni Scart at parang nandidiri akong tiningnan. “Hayst…ang pangit mo.”

Sumalubong ang dalawang kilay ko sa sinabi niya. “Hoy! Bawiin mo ‘yang sinabi mo!”

“Jel ‘wag mo na kasi asarin si Scart. Kahit kailan ka talaga, nag sorry na nga ‘yong tao,” suway ni Kyle.

Kong mag salita siya parang hindi siya nang-aasar.

Wala akong nagawa kong hindi ibulsa ang phone ko. “Oo na. Binibiro ko lang naman. Kasalanan ko ba sineryoso niya?” Napairap ako at kumain.

Sinulyapan ko si Scart sa gilid ng mata ko nangumuso at kumain nalang.

Masaya silang kumain maliban sa ‘kin na tahimik lang at nakikinig sa kinekwento nila. At simula daw sa araw na ito kaibigan na namin si Scart.

Kong ako ang tatanongin, okay lang naman na maging kaibigan siya namin at walang problema, basta h‘wag niya lang ako inisin.

Matapos ang pagkain namin. Pinauna ko na sila sa classroom dahil pupunta ako ng restroom.

Hindi rin ako nag tagal sa restroom dahil na trauma na ako sa nangyari dito. Dito ko kasi unang nakita ang misteryosong tao.

Pagkapasok ko ng classroom hindi ko inaasahan na bubungad sa ‘kin sa pinto si Cloe at Charisse. Nanlilisik at masama ang tingin nila sa ‘kin.

Lalagpasan ko na sana sila ng bigla akong tinulak ni Charisse.

Napatayo ang ibang kaklase namin dahil sa lakas ng pagbagsak ko at nakagawa iyon ng ingay. Dahilan na tumuon ang atensiyon ng mga kaklase namin sa ‘min.

“Jusko mukhang mag-aaway naman sila,” dinig kong sabi ng mga kaklase namin.

Masama kong tiningnan ang dalawang. “Ano nanaman ba problema niyo ha?!” inis na tanong ko at tumayo.

Pinagpagan ko mo na ang unifrom ko bago tinulak rin silang dalawa kaya sila naman ang napaupo sa sahig.

At ngayon patas na kami.

Sabay silang dalawang tumayo at akma akong itutulak ni Charisse ng sinangga ko ang braso niya at binaluktot.

“Aray!” daing niya sa sakit.

Patulak kong binitawan ang braso niya. Muntik pa siyang matumba pero buti nalang nasalo siya ni Cloe.

Akma susugurin ulit ako ni Charisse ng pumagitna at umawat na ang President at si Kyle sa amin.

“Tama na nga ‘yan! Gusto niyo ba makapunta ulit sa tahanan ni Dean Monyo?” seryosong tanong ng President sa ‘min.

“Syempre hindi!” sabay naming sagot.

“Iyon na man pala. Kaya please lang h‘wag na kayo mag-away dito. Five minutes nalang at parating na si ma‘am Bonifacio.” Tiningnan niya ako ng makahulugang tingin.

“Parating na ang mama mo kaya h‘wag mo na patulan ‘yan,” bulong ni Kyle sa ‘kin.

Oo nga pala. Baka makita ako ni mama nanakikipag-away ma sermonan nanaman ako mamaya.

Siguro sinadiya ng dalawang ‘to ngayon ako awayin para mapagalitan nanaman ako. Pwede naman kasi nila ako awayin sa labas ng gate mamaya.

“Ito kasi! Inaagaw niya sa ‘kin ang crush ko!” Turo sa ‘kin ni Charisse.

Ano daw? Inaagaw ko ang crush siya? At dahil lang do‘n kaya niya ako inaaway ngayon? Ha! Wala na siya sa grade school para awayin ako ng dahil sa crush-crush na ‘yan.

“Sino ba crush mo ha?!” tanong ko.

“Siya!” Tinuro niya si Scart.

Napahinto si Scart sa paghingi ng pagkain kay Chunk at tinuro ang sarili niya.

“Oo crush kita. Bakit angal?” taas kilay na tanong sa ‘kaniya ni Charisse.

Aba ang tapang na bata.

Nagsihiwayan ang lahat na mga kaklase namin at tinukso si Scart.

Napakamot si Scart sa batok niya at sinenyasan ang lahat na tumahimik. Kaya agad naman tumahimik ang lahat.

“Crush mo ‘ko? E, ano nagustuhan mo sa ‘kin?” tanong ni Scart kay Charisse.

“Oo crush kita dahil gwapo ka at matalino,” pang-amin ni Charisse.

Nanonood ba ako ngayon ng Confession sa isang drama?

Sa dinami-daming gwapo dito natinitilian ng mga babae aa school. Bakit kay Scart pa siya nag ka gusto?

Well, bagay naman sila. Pareho naman silang may saltik minsan. Bagay sila pangalanang saltik couple.

Kaya hindi na ako magtataka kong magkatuluyan sila o i crush back man siya ngayon ni Scart.

“Pero hindi kita crush. May gusto na ako,” pang didiretso ni Scart sa ‘kaniya.

Tinawanan ko si Charisse. “Ouch pain, pighati, lumbay, hinagpis, kirot, sakit, pagtangis, iyak …” parang nasasaktan na sabi ko.

Masama niya ako tiningnan at akmang susugurin ng pumagitna ka agad ang mga class officers sa amin.

“Ano? Pahiya ka?” Tumawa ulit ako.

“Sino ba crush mo at susugurin ko?!” malakas na tanong niya kay Scart.

Napatigil ako sa pagtawa ng bigla akong tinuro ni Scart.

Nagsihiyawan ulit ang lahat pero agad ‘din sila tumahimik ng pinatahimik sila ng President namin.

Tiningnan ko nang nagtatakang tingin si Scart pero umiwas lang siya ng tingin habang turo parin ako.

Kainis na lalaking ‘to. Pinag tritripan pa yata ako. Gusto niya yatang sugurin ako at awayin ni Charisse ngayon at araw-araw dahil ako pa tinurong crush niya.

Masama akong tiningnan ni Charisse. “Ikaw lang pala! Sabi na nga ba at inaagaw mo siya sa ‘kin!”

Ningitian ko siya na nang-aasar. Pagbigyan ko nalang trip ni Scart tutal mukhang makakaganti ako kay Charisse ngayon, lalo na ang dami niyang atraso sa ‘kin. “So, kasalanan ko ba na mas maganda ako sa ‘yo?” Pinalipad ko ang buhok ko.

Totoo naman na mas maganda ako sa ‘kaniya.

“F-Felingera. Hindi ‘yon ibig kong sabihin. Tumingin ka sa likod mo.” Turo ni Scart sa likod ko.

Dahan-dahan ako napatingin sa likod ko at gano‘n nalang ang gulat ko ng makita ko si mama sa likod na masama ang tingin sa ‘kin at sa mga kaklase ko.

“Hindi pa kayo tapos?” sarkistong tanong ni mama sa ‘kin.

Napakagat ako sa ibabang labi ko.

Akala ko ako iyong tinuturo ni Scart dahil crush niya ako. Iyon pala si mama ang tinuturo niya dahil may nanonood na palang teacher sa likod namin.

Bwesit naman! Napahiya narin tuloy ako.

“Lahat kayo mag si balik sa mga upuan niyo,” utos ni mama sa amin.

“Mama magpa—”

“Ma‘am, dahil nasa classroom tayo.” Pagputol ni mama sa sasabihin ko.

Oo nga pala. Ma‘am…

“Bumalik na kayo sa mga upuan niyo at mag sta-start na ang class natin,” utos ni mama.

Napanguso ako at walang nagawa kong hindi bumalik sa upuan ko at umupo. Tiningnan ko ng masama si Scart narinig kong tumatawa siya ng mahina.

“Hindi naman kasi ikaw ang tinuturo ko tumingin karin sa likod mo ‘no. H‘wag kang feeling. Hindi ka type ang malditang na babae,” natatawang sabi niya.

“So ibig sabihin si mama ang crush mo?” Nanlaki matang tanong ko.

Natigil siya sa pagtawa. “H-Hoy! Hindi iyon ibig kong sabihin. Kaya ko tinuro ang mama mo kasi saktong dumating siya at para malaman niyo may teacher na sa likod niyo. Kaso sakto naman iyong pagtanong ni Charisse kaya ayon…” paliwanag niya.

Nakahinga ako ng maluwag. Akala ko si mama ang gusto niya. Hindi ako makakapayag ‘no! Ayo ko siya maging step father!

“Jel— i mean Miss Bonifacio mag kwekwentohan lang talaga kayo diyan?”

Napatingin ako kay mama. “Hindi makikinig na ako,” sagot ako at hindi na pinansin si Scart.

“And you.” Turo niya kay Scart. “Are you a transfer student right?” tanong niya kay Scart.

Tumango si Scart. “Yes, ma‘am.”

“I see…may i know your name?”

Oo nga pala absent si mama noong nag transfer si Scart dito sa school. Kaya hindi niya pa kilala si Scart.

Tumayo si Scart. “My name is Scart Ville ma‘am,” nakangiting pakilala ni Scart.

Nakita ko kong paano natigilan si mama ng marinig ang pangalan ni Scart.

“W-What? Can you repeat it,” utos ni mama.

“My name is Scart Ville ma ‘am,” pang-uulit ni Scart.

Palipat-lipat ako ng tingin kay mama at Scart.

Hindi ko alam kong ano ang iniisip ni mama at kong bakit ganiyan iyong reaction niya ng marinig ang pangalan ni Scart.

Si Scart naman parang wala naman napansin sa reaction ni mama o baka nagpapanggap lang siya na walang may napansin.

“A-Are you related to Mr. Ville?” nauutal na tanong ni mama.

Nakita kong biglang tumamlay ang mata ni Scart. “Yes ma‘am…he is my father ma‘am,” mapait na sagot ni Scart kay mama.