“You mean– bago ka pa lang magtungo dito, ay talagang may nakatabi ka ng ibang lalaki sa kama?” hindi makapaniwala si Ian sa ipinagtapat ni Danica, “bakit mo naman iyon ginawa?”
“Hi-hindi ko rin alam. Lasing kasi ako nun, tapos nagising ako.. Nagising ako, may katabi na akong lalaki sa kama na hindi ko kilala..” napayuko ito habang tinitingnan niya. Nakaramdam siya ng habag sa kaibigan. Hindi niya akalaing pagdadaanan nito ang ganoong klase ng delubyo sa buhay. Ngayon, lalo lamang kakalat sa kanilang opisina, na siya ay nakikipagtrade ng aliw sa mga client kapalit ng project. Umiiyak na si Danica habang nakayuko. Panay ang punas nito ng kanyang luha. Inabutan niya ng panyo ang kanyang kaibigan. “Anong plano mo ngayon?” titig na titig siya dito. “Magreresign na lang ako. Ayoko din naman na maissue ako dito. Siguro, tatanggapin ko na lang na walang pang matagalang trabaho. Isa pa, baka naman may tatanggap na ibang kumpanya sa akin sa kabila ng aking kalagayan,” sisinghot singhot na sagot ni Danica. “Magaling ka, kaya sigurado akong maraming tatanggap sayo. Kaya mo yan. Basta kung kailangan mo ng tulong, naririto lang ako palagi para sayo,” inakbayan siya ni iyan at hinimas himas ang kanyang braso. Walang malisya ang haplos na iyon, ramdam na ramdam niya ang sincerity ng kaibigan niya. “Maraming salamat. Hindi ko pa nga alam kung paano ito ipapaalam kina Siren. Nahihiya ako lalo na sa kanya, baka isipin niya, totoo ang sinasabi ng mean girls na ibinibigay ko ang aking katawan kapalit ng kontrata,” nag aalala niyang sabi dito. “Maiintindihan ka nila, ano ka ba? Sa ngayon, wag mo na lang munang ipaalam kahit kanino ang iyong kalagayan. Saka na, kapag naisipan mo na lang na magresign sa trabaho..” “Salamat sa pag aalala sa akin, hindi ko akalaing ikaw pa ang makakapansin ng pasaning ko ngayon sa buhay.” “Halata ko kasi sayo na may pinagdadaanan ka. Wag kang mag alala, hindi kita pangungunahan. Halika na, ihahatid na kita,” hindi nila napansin ang pares ng mga mata na nakamasid sa kanila. Naroroon iyon sa kabilang sulok at matamang nakikinig sa kanilang pinag uusapan. HINDI sinasadyang makita ni Jethro na nakaakbay si Ian kay Danica. Napahugot siya ng malalim na hininga habang pinapanood ang tagpong iyon. “Baka dito niya ipinapasagot ang kanyang ipinagbubuntis. Bakit kasi may mga babaeng tulad nito,” natatawa niyang sabi sa sarili. Saka niya naalala ang kwintas na nasa kanyang drawer. Bigla ang pagsalakay sa kanya ng reyalisasyon. Kumabog ang kanyang dibdib na parang tinatambol. Saka muling hinanap ng mata ang dalawa, wala na sila doon. “Siya si D.S?” Para siyang baliw na kinakausap ang sarili. “Jet!” Halos mapalundag siya sa gulat ng marinig ang boses na iyon. Akala niya, nag iisa siya doon. “Diyos ko, Lovely!” Ang kanyang bestfriend, nakatayo sa kanyang likuran. “Bakit hindi ka nagsasalita agad? Ano bang ginagawa mo dito?” “Ikaw ang ano ang ginagawa dito! Malayo pa lang, tanaw na kitang naninilip sa lovers na nariyan sa upuang iyan. CEO ka pa naman, nakakahiya ka!” Wika nito, “anong kalokohan ang ginagawa mo?” “Wala no!” Naglakad na siya palayo sa kanyang pinagkukublian, “nagkataon lang na napadaan ako. Mukhang empleyado kasi natin ang mga yun, kaya tiningnan ko kung sino sila,” pagdadahilan niya dito, “teka, ikaw, anong ginagawa mo dito?” “Malamang, hinahanap ka! Ano naman ang gagawin ko sa bulok na kumpanya mo, kung hindi ikaw ang pakay ko?” Kasunod na niya ito sa paglalakad. “Kukulitin mo na naman ba akong pakasalan ka?” Ilang beses na itong lumalapit sa kanya at nakikiusap na magpakasal sila upang hindi matuloy na ipakasal ito sa anak ng kumpare nito. “Wow ha, mukhang lugi ka pa. Hindi kita kukulitin no, saka ayaw din kitang yayain at baka naman isipin mo, patay na patay pa ako sayo,” bunsol ni Lovely sa kanya. Ang babaeng ito, ay mukhang lalaki sa kanyang paningin. Ang mahabang biyas nito na hindi pa niya nakikita kung makinis ay bagay na bagay sa maliliit nitong mga braso. Kung magkikilis babae si Lovely, pasmado ito bilang Modelo, subalit wala doon ang linya ng buhay ng kaibigan. “Wag mo akong matingnan tingnan ng ganyan, Jethro, at baka samin ka sakin,” banta nito sa kanya. “Bakit ka nga ba narito?” Inuulit niya ang tanong sa kaibigan. “Pupunta akong America. Matagal tagal akong mawawala. Hindi na ako nakapagsabi doon sa dalawa dahil nasa out of town sila.” Ngumiti ito, saka humawak sa pinto ng kanyang kotse, “Ikaw na lang ang magsabi sa kanila na aalis ako.” “Baka magpapa sex change ka dun, magpapalit ka na ba ng gender? Magiging babae ka na?” “Baliw! Babae ako no! Yang mata mo kasi, para lang sa malalaki ang suso, gaya nung babae kanina,” namulsa pa si Lovely na lalong nagpatingkad sa height nito. “Sana, sa sunod na kita natin, mag skirt ka na at mag dress, baka pag isipan ko pang maigi kung pakakasalan kita,” kinindatan niya si Lovely. Biglang namula ang babae sa ginawa ni Jethro. Oo, ayaw niyang magdamit ng mga ganoong pasexy, dahil natatakot siya, na baka hindi na makipaglapit sa kanya ang kaibigan. Umiiwas ito sa mga babae na nakikilala nito, maliban na lang kung makikipag one night stand si Jethro. Minsan pa niyang narinig ang usapan nito at ng iba nilang kaibigan. Na lalong nagpasidhi ng kanyang takot, na magbihis pambabae. “Pare, bakit hindi mo ligawan si Lovely? Maganda naman siya?” Tanong ni Vinz kay Jethro. “Mas mukha pang maton sa akin iyon. Isa pa, masisira lang ang pagkakaibigan namin kapag nangyari iyon. Kaya mas gusto ko na ganyan siya,” sagot ni Jethro. Simula noon, pinanindigan na niya ang ganitong pirmahan. Mahalaga sa kanya si Jethro, noon pa man. Masaya na siyang nakakasama ito, at walang siniseryosong babae. Nararamdaman niya, na may natitira pang pag asa, para sa kanya. “Oh, natulala ka na diyan?” Tanong ni Jethro sa kanya. “Ah– eh– saan ka pupunta?” Tanging nasambit niya dito. “Kakain, malamang, sasama ka ba?” Tanong nito. “Libre mo?” “Oo, ako ang bahala.” “Sige, kukunin ko lang ang motor ko. Magkita na lang tayo, sa dati?” “Sige, ingat ka,” nauna na itong umalis sa lugar na iyon. Tinanaw niya ang Ferrari na sinasakyan ni Jethro. “Jet…” hanggang pagpapantasya na lang niya ito makakaniig at makakasalo sa kama. Nalulungkot niyang tinungo ang kanyang motor, saka sinundan na niya ang kanyang kaibigan.Nagtataka siya kung bakit ilang araw na Ang lumipas ay hindi pa rin siya ipinapatawag ng kanilang boss. Dapat, nagbaba na ito ng memo. Kahit si Mr. Morales ay walang maisagot sa kanya. Nahihiya naman siyang magtanong sa kanyang boss kung ano ang hatol sa kanya. “Bakit ka nakanganga diyan?” Tanong sa kanya ni Siren, “wag mong sabihing pinagpapantasyahan mo si Vohn?” “Hindi ni,” naupo siya ng maayos, ngunit sadyang malakas ang pandinig ng lalaking iyon. “Sorry, Danica, maganda ka, pero hindi Ikaw Ang type ko,” malungkot ang mukha nito habang nakatingin sa kanya. “Ah, ganun ba?” Sinakyan na lang niya ang kalokohan nito, “sana man lang nagpreno ka ng konti upang hindi namanako masyadong nasaktan sa iyong sinasabi.” “Ayokong lokohin ang pinakamamahal ko..” tumingin pa ito kay Siren, “mahal na mahal ko siya..” “Kung si Siren ang talagang nagpapatibok ng puso mo, tatanggapin ko na lang,” pigil ang kanyang pagtawa. Namumula na ang kanyang pisngi sa labis na pagtitimpi. “Vohn,”
“Ehem..” tikhim ni Ronnel, sa babaeng nasa harapan ng pinto ng elevator upang makuha ang atensiyon nito. Agad namang nag angat ng paningin ang babae, at gulat na gulat ng makita sila. Hindi ito makakilos mula sa kinatatayuan nito. “Ano? sasabay ka ba? o tititigan mo lang kami?” tanong niya dito, sabay tingin sa kanyang relo. “Sorry po sir, pasensiya na po,” nagmamadali itong pumasok sa loob, at nakayukong tumayo sa bandang gilid niya. Subalit bigla itong na-out of balance ng bumulusok ang elevator pababa. Mabuti na lang at naalalayan niya ito. “Mukhang nagka malfunction ang elevator sir,” sabi ni Ronnel sa kanya. Nagpatay sindi ang ilaw nito, saka nag stock sila sa floor na iyon. Sinubukang buksan ni Ronnel ang pinto, nasa half sla ng isang floor. “Anong floor ito?” wala man lang kahit anong pag aalala sa tinig ni Jethro. Samantalang si Danica, ay nakayakap pa rin dito. Bigla ang naging paglayo niya dito, at bahagya niya pa itong naitulak, “so-sorry sir..” “Nasa 7th floor at
Nangunot ang noo ni Jethro sa isinagot sa kanya ni Danica. Nakatitig siya dito ng bigla itong tumayo. “Bakit?” Pabalik niyang tanong sa babae, saka tumayo, “anong bakit?” “Bakit kayo malapit sakin? Bakit hindi ko man lang namalayan na nandiyan kayo?” Inaayos ni Danica ang kanyang sarili. Bigla siyang natawa sa reaksiyon nito, “umuungol ka, kaya kita nilapitan. Hindi mo ba alam na nakatulog ka? Look,” itinuro niya dito ang basang sahig, “laway mo yan, kung hindi mo alam.” “Na-makatulog ako?” Parang hindi makapaniwala si Danica na nakatulog siya, “paano mangyayari iyon eh parang kakaupo ko pa lang?” “Halos 30 minutes ka ng nakaupo diyan. Ano bang nangyayari sayo?” Magkasalubong ang kanyang mga kilay habang nakatingin dito, “kaya mong matulog ng nakaupo? Huh, very talented!” Namula ang pisngi nito. Hindi makahagilap ng maisasagot sa kanya. Marahil, hindi nito akalaing makakatulog ito sa ganoong posisyon. Pinunasan pa ni Danica ang kanyang labi. “Ang tagal naman magawa ng el
Nagkita ng liwanag si Danica. Pilit iminumulat ng kanyang sarili ang kanyang mga mata. Sinisilaw niyon ang kanyang buong mukha. 'Lord.. nasa langit na ba ako?' tanong niya sa sarili, habang pilit itinataas ang kanyang kaliwang kamay. May nahawakan siya sa kaliwanagan. "Lord.. ikaw na ba yan?" tanong niya. "Alam kong may kagwapuhan ako, pero hindi ko akalaing Diyos ang tingin mo sa akin," tinig iyon ng isang taong pakiramdam niya ay galing sa impiyerno. Kaagad niyang iminulat ang kanyang mga mata. Nakahiga siya at nakaunan sa hita ng lalaki. Ang walang kangiti ngiting mukha nito ang sumalubong sa kanya. Parang sili sa pula ang kanyang mga pisngi. HIndi niya alam kung saan niya ililingon ang mukha, kaya naisipan na lang niyang bumangon. "Damn!" malakas ang tinig nito, dahil sa sakit na naramdaman sa pagkakauntog niya sa noo ni Jethro, 'wala ka na bang ibang hatid kundi kamalasan? may balat ka ba sa pwet? para ka kasing delubyo!" asik pa nito sa kanya habang hawak ang noong namu
"Ronnel!" tawag ni Jethro sa kanyang assistant. "Yes sir?" pumasok ito sa opisina niya. "May iuutos po ba kayo?" "May ipapagawa ako sayo," sabi niya dito. Lumapit si Ronnel sa kanya, "ano po yun sir?" "Ito," iniabot n iya ang isang folder dito, "gusto kong alamin mo, kung sino ang babaeng iyan." "Si-sir? si Miss Salvador po ito hindi ba?" napatitig ito sa folder na iniabot niya. "Yes, bakit?" nagsalubong ang kanyang kilay sa sinabi nito. "Bakit po natin aalamin kung sino siya? eh hindi pa naman po natin ito nagagawa kahit kailan, hindi po ba?" tanong nito sa kanya. "Halika dito Ronnel," tawag niya sa kanyang assistangt. "Bakit po sir?" "Sabi ko, alamin mo kung sino siya, meaning, lahat ng tungkol sa kanya, sinabi ko bang magtanong ka sakin at questionin kung ano ang ipinapagawa ko sayo?" "Hindi sir." "Yun naman pala, ngayon, alamin mo ang tungkol sa babaeng iyan, lahat! ayoko ng magtatanong ka pa, naintindihan mo ba?" "Okay sir. Ngayon na ba?" "Ikaw, kailan mo ba gustong
"Hoy, san ka ba galing?" tanong ni Siren sa kanya, "bigla ka na lang nawawala.. saka bakit ganyan ang lipstick mo? para kang nakipaglaplapan sa tabi." Nagulat siya sa sinabi nito at nagmamadaling nagtungo sa salamin. Hindi man lang niya iyon napansin. Kaya ba siya pinagtitinginan ng mga nadaanan niya? Lumapit pa sa kanya si Siren, "bhe, ano bang nangyari? pati buttones ng damit mo, mali mali.." bulong pa nito. Napaupo na lang siya ng mapansin iyon. Akala siguro ng mga nadaanan niya ay ginahasa siya, kaya siguro nakatingin ang mga ito sa kanya. "Naghubad kasi ako kanina sa cr.. hi-hindi ko na namalayan na ganito ang suot ko dahil sa pagmamadali ko. Nakakahiya.." pagdadahilan niya. Mukhang hindi kumbinsido si Siren sa sinabi niya. Napatingin siya kay Ian at humihingi ng saklolo. "Baliktad ang damit niyan kanina, hindi niyo lang siguro napapansin," sabi nito na lumapit na sa kanila ni Siren. Inabutan siya nito ng wipes, "punasan mo yang labi mo, baka isipin nila kung kanino mo
"Baka sir, hindi niyo lang po narinig. May sinabi po ako," ang kanyang ngiti ay parang naging ngiwi. Nangangatal ang kanyang mga labi na hindi niya maintindihan. "Miss Salvador, sinasabi mo bang sinungaling ako?" lumapit pa ito sa kanila at matamang nakatitig sa kanya, "ganyan ka bang klase ng tao? sinungaling?" "Sir?" namutla siya sa sinabi nito. Napatingin siya sa kanyang paligid at lahat ng naroroon ay nakatingin sa kanya. Napapahiya na siya. "Hindi ka naman siguro bingi hindi ba? para hindi mo marinig ang mga sinasabi ko. Harap harapan mo akong sinisiraan sa mga katrabaho mo? ano Miss Salvador?" expressionless, iyon ang nababasa niya sa mukha nito. "Sir.." napatingin siya sa grupo nina Jona. Nakangisi ang mga ito na tila ba sinasabing deserve niyang mapahiya. "Ano Miss Salvador?" nakalapit na ito sa kanya, at nakadikit na ito sa kanyang lamesa. "So-sorry po sir," yumuko na lang siya, "hi-hindi po iyon ang intensiyon ko." "Anong motibo mo? basta mo lang naisipang siraan ak
Nasa harapan na siya ng pintuan ng kanyang boss. Wala ng ibang tao doon, maging si Ronnel. napatingin siya kay mr. Morales. "Sige na. Katukin mo na," utos nito. Kumatok siya ng dalawang ulit, may nagsalita mula sa loob, "pasok!" Binuksan ni Mr. Morales ang pinto, "sir, narito na po si Miss. Salvador. "Let her in," sagot nito. "Sir, aalis na po ako," paalam ni Mr. Morales. "Sit down, Miss Salvador," tawag nito sa kanya. Hindi naman ito nag abalang tingnan siya. May mga pinipirmahan pa itong papeles. Bumulong bulong siya, "papupuntahin ako dito, tapos busy naman pala," nakanguso niyang sabi. "I heared you," sabi nito sa kanya. Bahagya pa siyang nilingon ng lalaki.Ikinagulat niya ang pagsasalita nito HIndi niya mawari kung ang boses ni Jethro ay inaakit siya, o tinutukso.Ang tinig ng lalaki ay parang umaalingawngaw sa kabuuan ng opisinang iyon. Sumisigid sa kanyang ilong ang pabango nito, na lalaking lalaki sa kanyang pang amoy.Muli, tinitigan niya ito habang nakayuko. Ang awr
Dala dala ni Lovely ang lutong pagkain. Inilagay niya iyon sa kotse. Sumakay naman siya upang magdrive, at gaya ng kanyang plano, kailangan niyang makalapit kay Danica ng hindi nahahalata na may plano siya.Pakanta kanta pa siya habang nagmamaneho.Subalit pagdating niya doon, nagulat siya sa bungan sa kanya ng guard."Mam, wala po sina sir. Isinama po niya ang mag iina niya na mag out of town ngayon.""Out of town?" hindi makapaniwalang tanong niya. Paanong aalis ang mga ito ng hindi man lang niya nalalaman?Agad niyang tinawagan si Vinz at Santi upang alamin kung nag out of town nga sina Jerhro."Oo, nagpaalam siya samin kagabi, bakit?" tanong ni Santi na nakaupo sa kanyang clinic at naghihintay ng pasyente."Ha? bakit hindi ko ,an lang alam?" hindi makapaniwala si Lovely na basta na lang umalis sin Jethro na hindi man lang siya kinokontak."Kailangan ba?" hindi makapaniwala si Santi sa narinig, "Lovely, akala ko ba, hahayaan mo ng mamuhay ng maayos sina Danica, bakit ngayon. para k
"Natutulog na pala sila.." nakangiting sabi ni Jethro, habang tinitingnan ang mga bata na nakahiga sa kuna. "Sir, kukunin niyo po ba ang bata?" anong ng isang yaya sa kanya. "Hindi na, pakibantayan niyo na lang maigi ang mga bata. Patutulugin ko muna ang nanay nila.." kinindatan niya si Danica na agad na namula sa biro niyang iyon. "Naku, ikaw talaga.. ano ka ba naman, nakakahiya," bulong niya sa lalaki, habang napasulyap sa mga katulong na kinikilig sa paglalambing ni Jethro. "Bakit?" hinawakan nito ang baywang niya, "may mga anak na tayo, kaya dapat mas lalo tayong magmahalan." Lalo siyang namula sa ginagawa ng lalaki, lalo na ng bulungan siya nito, "palalakihin lang natin sila ng konti, para maging flower girl at ring bearer sa ating kasal." Nanlaki ang mga mata ni Danica.. Di yata't.. di yata ay nagpapahiwatig ng kasal ang lalaki sa kanya. "Pa-papakasalan mo ko?" nabanggit na nito iyon sa kanya, kaso, simula noong manganak siya, hindi na ulit ito nagbanggit ng tungkol doon.
"Hi.." isang nakangiting Lovely ang bumungad kay Danica ng umagang iyon. Tumayo ito mula sa sofa, "pinatuloy na ako ng katulong kasi kilala naman nila ko." "Ah.. wala si Jethro dito eh," alanganin ang ngiting ibinigay ni Danica sa babae. Hindi niya inaasahan na magtutungo ito doon ngayong umaga. "Hindi naman siya ang kailangan ko eh," hindi pa rin nawawala ang ngiti nito habang papalapit siya. Bigla siyang natigilan sa sinabi nito. Hindi si Jethro ang kailangan? eh sino? Mukhang napansin ni Lovely ang kanyang iniisip, itinaas nito ang dalang prutas, "ikaw ang sadya ko. Mukhang hindi kasi naging okay yung una nating pagtatagpo. Baka mamis interpret mo pa.." "Ah.. iyon ba?" ngumiti na rin siya at sinabihan ito, "sige maupo ka." inabot niya ang prutas ng basket na inialay nito, "salamat." "Alam mo kasi, ako lang ang babae sa aming magkakaibigan, siyempre hindi ko masyadong napag tuunan ng pansin na darating nga pala ang araw na magkakaroon na ng kanya kanyang pamilya ang mga kaibig
Mabilis na pinahid ni Lovely ang luha sa kanyang pisngi at pilit na ngumiti kay Vinz. "Salamat, Vinz. Alam kong nandiyan kayo palagi para sa akin. Siguro nga, kailangan ko nang palayain ang sarili ko mula sa ilusyon ng pag-ibig na hindi naman totoo." Sa paglabas nila ng restaurant, ramdam ni Lovely ang magkahalong kalungkutan at kasiyahan. Malungkot siya dahil sa wakas ay tuluyan na niyang tinanggap na hindi siya ang pipiliin ni Jethro, pero may bahagyang kasiyahan sapagkat naroon sina Vinz at Santi na handang damayan siya. Habang naglalakad sila sa gabi, may mga bituin na kumikislap sa kalangitan, tila nagbibigay liwanag sa kanyang madilim na damdamin. Huminga siya nang malalim at nagdesisyong magpatuloy. Ayaw niyang magpatali sa alaala ni Jethro, nais niyang makita ang sarili sa ibang liwanag—isang Lovely na handang mahalin ang sarili. Hindi nagtagal, tumigil sila sa isang parke at naupo sa isang bench. Tahimik nilang pinanood ang mga tao sa paligid, bawat isa ay tila may sarilin
Lovely nasaan ka na? Pupuntahan kita? Umuwi ka na.. Nasaan ka? Hoy kita tayo..Habang binabasa ni Lovely ang sunod-sunod na mensahe mula kina Santi at Vinz, hindi niya mapigilang mapabuntong-hininga. Kahit pa gusto niyang sumama sa mga kaibigan, mas nangingibabaw ang lungkot at pagkabigo. Wala siyang natatanggap na kahit anong mensahe mula kay Jethro—ang taong mas nais niyang makausap ngayon."Umiiwas ba talaga siya sa akin?" bulong niya sa sarili. Lalong bumibigat ang pakiramdam niya sa tuwing naaalala ang dahilan ng kanilang hindi pagkakaintindihan. Mula nang makilala ni Jethro si Danica, tila nagbago ang lahat. Nagkamali ba siya ng akala na may espesyal na namamagitan sa kanila? O sadyang mas pinili lang ni Jethro ang bagong babae sa kanyang buhay?Naalala niya ang sinabi nina Santi—na aksidente lang daw ang nangyari kay Danica at Jethro. Buntis si Danica, ngunit hindi pa raw matagal na magkakilala ang dalawa. Sa kabila ng ganitong sitwasyon, tila mas pinili pa rin ni Jethro na
Dahan-dahang humarap si Jethro kay Santi, ang mga mata'y puno ng pag-aalala at pagsisisi."Bro, alam ko mahirap, pero kailangan mong harapin si Lovely," sabi ni Santi habang mahigpit na hinahawakan ang balikat niya. "Alam kong pinagsisisihan mo na hindi mo siya pinuntahan, pero hindi ka niya kailangan para sumbatan o sisihin. Kailangan ka niya para damayan siya."Napayuko si Jethro. Mabigat ang bawat hakbang papunta sa kwarto ni Lovely, parang hinihila siya ng mga alaala ng gabing iyon, ng bawat tawag at pakiusap ng kaibigan na hindi niya sinagot.Sa wakas, dahan-dahan niyang binuksan ang pinto. Nakita niya si Lovely na nakahiga, maputla, at mahina ang katawan, ngunit ang mga mata nito ay muling nagniningning. Ngunit sa kabila ng liwanag sa mata nito, ramdam ni Jethro ang kirot at lungkot na hindi kayang itago ng ngiti."Jeth," mahina ngunit malinaw ang pagtawag ni Lovely sa kanya. Walang halong galit, walang paninisi, ngunit sapat na ang simpleng tawag na iyon upang mabasag ang pader
"Nasaan ka na ba kasi?" tanong ni Lovely sa kanya. Graduating na sila noong panahong iyon. "Umuwi ka na, hindi nga ako pupunta diyan!" nahahalata ni Jethro ang pagkaclingy sa kanya ng babae, kaya siya umiiwas. Ayaw niyang samantalahin ang pagkakataon. Hindi siya ganoong klase ng lalaki. "Hindi ako aalis dito hanggang hindi mo ako pinupuntahan, hihintayin kita," at pinatay na ni Lovely ang tawag. "Bahala ka.." sabi niya sa sarili, saka tinulugan ang hiling ng kaibigan. Hindi talaga niya ito pinuntahan dahil sa kanyang pag iwas. Tunog ng tunog ang kanyang cellphone pagsapit ng umaga.. Sina Santi ang natawag sa kanya. Ang miscalls ng dalawang kaibigang lalaki ay magkasunod na nag appear sa kanyang cellphone. Hindi niya alam kung nakakailang tawag na ang mga ito, subalit itong huli ay nasagot niya. "Nasaan ka?" ang pag aalala sa tinig ni Santi ay abot abot na parang nagmamadali ito. ñ"Nasa bahay, bakit ba?'0" oatamad niyang sagot dito. "Putang ina par, dinala ni Vinz si Lovely
"Hindi ako galit sayo, bakit mo naman naisip yan?" kunwari ay hindi niya alam ang sinasabi ni Lovely. Ayaw niya itong masaktan ngunit hindi niya maaaring tanggapin ang pagbibigay nito ng motibo sa kanya.Hindi na gaya ngbdatinang buhat niya ngayon. Kasama na niya ang kanyang mag iina, at sugurado na siya sa kanyang sarili na pakakasalan niya si Danica. Nahanap lang siya ng magandang pagkakataon."Bakit hindi mo ako pinuntahan kanina? alam mo namang kailangan ko ng tulong?" may himig ng pagtatampo ang boses nito."May meeting kasi ako ngayon, Kailangan kong umattend ng maaga. Saka pinuntahan ka naman ni Vinz hindi ba?""Iba kasi kung ikaw ang nagpunta sa akin. Mas naging maayos sana ako kahit konti..""Bakit? hindi ba inayos ni Vinz ang kotse mo?""Hindi iyon, ikaw ang ibig kong sabihin.. sana, ikaw ang nagpunta sakin.""May meeting nga ako," naging malamig ang kanyang mukha habang sinasabi iyon. Noon pa man, demanding na ito para sa kanyang oras, subalit ngayon lang niya ito narereali
Hindi pa rin umalis si Vinz matapos niyang maayos ang gulong ni Lovely. Maganda ang tanawin na kanyang nakikita. Naroon ang babaeng kanyang inaasam. May dala dalang bata at pahele hele na ginagawa.Umapaw ang lungkot sa kanyang puso at para siyang nahihirapan habang tinitingnan si Danica. Sinisisi niya ang kanyang sarili, dahil noong may pagkakataon pa siya, hindi siya gumawa ng paraan na makilala ito, at ngayon nga ay ang kanyang kaibigan na ang nagmamay ari dito, hindi man legal, subalit may deposito na itong ibinigay.Ang mga batang iyon ay hindi sinasadya, subalit sa nakikita niyang nangyayari kay Jethro, tama na lang siguro para sa kanya na tumanaw buhat sa malayo.Isang malalim na paghinga ang kanyang pinakawalan. Ayw niyang maging ganito habang buhay. Nais niyang maging malaya ang kanyang damdamin, ngunit para kanino? tinapos na ni Jethro ang laban.Ang naging pagtatapat niya noong una niyang nakilala si Danica sa bar, ay hindi inaasahan. Gusto niya lang ihinga ang kanyang nara