Chapter 03- Lolo and Lola

I starved myself for weeks, haven’t took a bath, I didn’t take care of myself. But I came back to reality. I’ve decided not to grieve, but to find those motherf*ckers and bring justice to my parents.

I can clearly remembered the mark, their faces, their ability, it was all vividly shown in a flashback inside my head. Including the people who also abducted my father. The person who used smoke, was the same person who took my papa away from us.

And this one was the second time I watched my loved one being taken away.

To be honest, I really thought my ability could’ve saved my mother, turns out I was wrong. I’m still as weak as I am before. But now, I made my decision to be strong. I’ll ask my grandparents to enroll me sa Quire Academy, I’ll be the strongest, and I’ll be the one to seek justice for my parents.

I took a bath and ate instant noodles, packed clothes and other necessary stuffs before locking the house and leaving a note for the landlord that I will be leaving.

Landlord’s son, huh? The identity they presented that night.

I shook my head and walked towards the Fen Station, good thing I watched the TV about Fens. And mama taught me a map, in case I really need to go out. (A Fen is a flying bus in their reality.)

I waited and got into one.

I looked out of the window, what would my life be once I started to live with my grandparents? Magiging ayos kaya ako? 

I once met my grandparents when I was a kid. My lolo was pretty cool, and my lola’s a sweet one. Papa had the thought of visiting my grandparents, that’s why we went there for a vacation. I was around 5 or 6 years old, I guess.

I arrived at the station near the Heph Mall. 

“Oh, may bababa ba diyan sa station?” A man with a horn on his head said. “Meron ho.” I answered and handed out 50 silvers. Silver is our currency.

Luckily I saved money whenever mom gives me some for emergency purposes.

I stretched my arms up after I went down on the bus and stood confidently. I’m still kind of sleepy.

  

 I looked for the said villa na nakalagay sa papel na hawak ko. May nakita akong paradahan ng motorcycle, lumapit ako sa isang driver. 

Humarap ito sa 'kin na may ibang titig, tinignan niya ang buong katawan ko, what the- "Gusto mo bang dukutin ko 'yang mata mo?" Maangas kong saad dito. 

Napangisi ito na pang-manyak, "Ikaw ang lumapit dito, tapos gaganiyanin mo 'ko? Aba, gusto mo bang maturuan ng leksyon, miss?" Hahawakan niya sana ang braso ko nang bigla ko siyang sinuntok sa mukha. "Aba, g*go 'tong babae-" 

A man stood between us and punched the driver as well, "Ayan ang napapala mong tarantado ka, manyak!" Isa rin siyang driver ng motorcycle. Mukha namang matino ito. Mukhang napatumba na ang manyak na driver na 'yon, good thing. 

"Miss, saan ba ang punta mo?" Tanong nito sa 'kin. 

"Sa Torne's Ville, Block 5 Lot 6, Sernin Street ho." , "Halika, ihatid na kita." Sumunod na ako sa motorcycle niya. 

Wala naman akong maramdamang masamang intensyon sa kanya, so I guess it's fine. 

Pagkasakay ko ay may nakita akong salamin sa harapan ko. Nakasuot naman ako ng maayos na damit, pero nagawa pa rin akong bastusin. I shook my head, avoiding irritating thoughts to come through, hindi ko kailangang i-trigger ang ability ko. 

I looked into my eyes. Akala ko makikita ako ng iba na isang halimaw once na lumabas ako ng bahay, pero hindi naman pala. I remembered the time where I got to play with a kid when I was little, I forgot her name, but she's my only friend, not until I triggered my ability. She called me a monster that time. Masakit, pero hindi rin ako umiyak no'n, I just took what she said. The next day, hindi na siya nakipaglaro sa 'kin. Umalis rin yata sila ng magulang niya doon sa baryo namin.

 I also wanna be a hero to others, not just a monster. The real monsters were the demons lingering in our world. Those who have forgotten the word ‘humanity’, sila ang tunay na halimaw. They are power-suckers. The Flaxed. Pinapatay nila ang mga taong may kakayahan tulad ko.

They may look like natural human beings but they’re also gifted with abilities, disgusting abilities, I mean. They are using their powers to get what they want. I’m far more different than them. I want peace, hindi ko gusto ang mabaliw sa katakawan sa kapangyarihan. Mama never let me out since that day na may nakakita ng totoong ako. 

"Dito, Torne's Villa. Pasensya ka na neng, hindi ako makakapasok, private kasi ang villa na 'yan, kailangan pa ng permit bago makapasok." Paumanhin ng driver, "Magkano ho ang bayad?" Tanong ko. "5 silvers" Nag-abot naman ako sa kaniya at nagpasalamat.

 Pinanood ko pa ang pag-alis nito bago ako pumasok.

Ngunit ‘di pa ako nakakapasok ay biglang may humarang na isang guard, "Hep hep! May permiso ka?" Tanong nito. 

"Ah, hinahanap ko ho ang bahay na 'to. Diyan ho nakatira ang lolo't lola ko." Sabay pakita sa papel. 

Tinaasan ako nito ng kilay. "Diyan ka lang muna, tatawagan ko ang nakatira roon." Tumango nalang ako bilang sagot, at naghintay na nakatayo sa gitna ng kalsada. Dito lang daw muna 'ko eh.

--

 Lumipas pa ang ilang minuto at bumalik ang gwardya, "Oh sige, pasok." 

“Sernin Street? Block 6, Lot 5..” I murmured to myself. Bakit ba kasi ang lawak nitong villa na 'to? Hindi pa tinuro sa 'kin ng guard 'yung daan!

 “Ayun!” Bigkas ko matapos makita ang bahay na hinahanap ko. It felt nostalgic. Gano'n pa rin ang itsura ng bahay nila sa pagkakatanda ko noong bata pa 'ko.

 Pinindot ko ang doorbell sa may gate. May bigla namang lumabas na matandang babae, my lola. “Oh? Ikaw na ba ‘yan apo ko?” Bati niya sa akin, maganda ang lola ko, kamukha niya si papa. Nginitian ko siya, sinalubong niya naman ‘ko ng yakap. 

“Halika pumasok ka sa loob at ipapakita ko sa ‘yo ang magiging kwarto mo, ang lolo mo nama’y nagtatrabaho pa, kaya baka mamaya pa makauwi.”

 Sinundan ko siya sa loob, umakyat kami sa hagdan at pumasok sa isang kwarto na may stripes na kulay white at black na pintuan. Black and white ang wallpaper, diagonally ang pagka-stripe niya na hindi na overdo. It was to my liking, may sarili akong desk, may mga libro doon, may isang kama rin ako, may aircon. Spacious siya, hindi katulad noon na minsan sa isang cabinet pa ako natutulog para hindi mapalabas ang ability ko tuwing ramdam ko ito. 

“Pasensya ka na apo ha, hindi pa masyado tapos itong magiging kwarto mo, kaya minadali na ng lolo mo, excited ‘yun makita ka.” Hinaplos ni lola ang braso ko. “Ayos na ho ‘to, mas maganda kaysa sa tinutuluyan namin ni mama noon.” 

“Osiya, tara sa baba at tayo’y kumain, baka nagugutom ka na.” Saad niya. 

Malaki ang bahay nila, mayaman kasi sila lola. Tanda ko pa ang sabi ni papa noon, ayaw niya raw umasa kanila lola dahil may sarili na siyang pamilya at kailangang maging independent kaya nagtrabaho siya para mabuhay kami. Napangiti ako nang sumagi sa isip ko ang memories namin ni papa. It all went good, at gano’n pa rin sana hanggang ngayon., kung hindi lang siguro nila kami ginambala. 

--

After naming kumain sinabihan ko si lola na aakyat muna ako sa tutuluyan kong kwarto dahil medyo pagod ako galing sa biyahe. Binuksan ko ang bag ko at nag-ayos ng gamit. Inilagay ko ang mga damit ko sa closet, dinala ko rin 'yung box na punongpuno ng mga regalo ni papa at mama.

 Napahinto ako sa pag-aayos nang makitang umiilaw nanaman 'yung libro. Inilapag ko ito sa desk, biglang lumakas ang hangin at nailipat ito sa huling page, ganito rin ang nangyari noon. Nilipad ng hangin ang libro. 

Tinignan ko kung anong nakasulat, 

"QUIRE ACADEMY" 

Tila ba'y nireremind ako nito na dapat ko 'yong sabihin kanila lola. Napangiti ako, hindi ko in-expect na ganito pala ang librong ibinigay sa 'kin ni papa. Kinuha ko ito at itinabi sa 'kin. Napahikab ako, naramdaman kong muli ang pagod.

 --

Napabalikwas ako sa kama ko nang may maramdamang mali. 

“SHIT.” Ramdam ko nanaman ang pag-trigger ng ability ko. Nag-iinit ang laman ko, ramdam ko ang pagdaloy nito sa katawan ko. “AAH!” Sigaw ko, masakit, mahapdi.

 Hinahabol ko ang hininga ko at sinusubukang pigilan ‘yung ability ko. Ayoko, hindi kita ilalabas. 

“L-Lola! Tulong!” Sigaw ko, I’m in pain, an excruciating pain, this pain is different compared nung nasa bahay pa ako kasama sila mama.

 May matandang lalaking pumasok sa kwarto ko. “Vex?!- Huminga ka nang malalim.” Saad nito sa ‘kin habang hawak ang braso kong nangingitim. “Tama nga ang mama mo, hindi mo pa ito kontrolado. Ako ang bahala, tutulungan kita.” Hinawakan niya ang noo ko at biglang nag-iba ang itsura niya, hindi ko ‘to masyadong makita dahil nanlalabo ang mga mata ko. 

Pumikit ako nang maramdamang humupa na siya. Dinilat ko ang mga mata ko at tumingin sa lolo kong bigla akong niyakap. 

“Halika sa baba, apo, pag-usapan natin ‘to.” Umaga na pala. Sa pagkakaalam ko hapon ako natulog kahapon eh.