Chapter 04- Shopping

Sumunod na ako sa kaniya at nakita ko si lola na humihigop ng gatas, “Apo! Bakit ka sumisigaw kanina?”

“Dahil sa kakayahan niya, hindi niya pa ito kontrolado.” Lolo said, “Hmm, ngayon ko lang nalaman na may isa sa ating hindi makontrol ang kapangyarihan niya. Natatangi ka, apo.”

Umupo ako sa tabi ni lola, “Pasensya na ho, nagambala ko ang umaga ninyo. Common na po sa ‘kin ‘to tuwing umaga.”

“Okay lang ‘yan, naiintindihan ka namin apo.”, “Umupo ka na nga Hernes! Ano pa ba ang tinatayo-tayo mo riyan?!” Napakamot naman ng ulo si Lolo at naupo na.

“Nga pala Vex, bukas ang simula ng pasok mo.” “HO?!” Gulat kong sigaw kay Lolo. Saan ako papasok?! Kita kong nagulat rin sila dahil biglang napatalon si lolo na ikina-bungisngis ko. “Aba’y hindi ba nasabi sa ‘yo ng lola mo? Nako, Ikaw talaga Synthe, oo.” Humigop siya ng kape sabay ako ay kumagat sa pancake na niluto siguro ni lola.

“Sa Quire Academy."

 Nagulat ako, muntik ko pang maibuga ‘yung kinakain ko. Balak ko rin itong sabihin sa kanila, "Actually Lo, balak ko rin po sabihin sa inyo 'yan. Pero nab-bother po ako, pwede po ba talaga ang katulad ko do'n?" Tanong ko.

 “Aba! Bakit hindi ka pe-pwede ro’n? Sino may sabi? Uupakan ko!”

 “Sabi po ni mama.” Natahimik sila bigla.

 “Ah, syempre pwede ka doon, Vian, ikaw talaga. Siguro kaya nasabi lang ‘yon ng mama mo, pero she didn’t mean it ha ha ha.” Lola said. Ngumiti nalang ako bilang tugon.

 “Siya nga pala, ako’y magde-day off muna sa trabaho ko. At dito muna ako buong maghapon, tuturuan ko muna itong apo natin.” Lolo looked at Lola.

“Tuturuan saan po?” Tumingin siya sa ‘kin, “Tuturuan kitang gamitin ang abilidad mo.” He smiled, “Malakas ka, Vian. Ramdam ko, at alam kong malalagpasan mo pa ang lakas namin.” Vian ang nickname na binigay sa ‘kin ni lolo noong una kaming magkita.

“Salamat ho, lola, lolo.” Ngumiti ako sa kanila. “Nako, huwag ka nang magpa-salamat, apo, deserve mo lahat ng ibinibigay, at ibibigay namin sa 'yo." Sabat ni lola. “Mahal ka namin apo. At tutulungan ka namin kahit kailangan ko pang ibenta ‘yang lolo mo.”

 “Aba! Anong benta?” At doon nagsimula ang bangayan ng dalawa na akala mo’y mga batang nag-aaway. Napatingin ako sa kanila. Ang ganda nilang pagmasdan.

Naalala ko nanaman sila mama, nasaan na kaya sila?

Ramdam kong buhay pa sila, kaya kailangan kong magpalakas agad para mahanap sila.

--

"Pakiramdaman mo, apo.”

Here I am at my grandparent’s backyard, with my lolo.

 “Ano po ang papakiramdaman?” Tinawanan niya ako, “Siyempre ‘yung kapangyarihan mo!”

Ah. Akala ko kung ano.

I tried to pick my ability’s sense. I inhaled and exhaled with my eyes closed, and started to feel a bit nauseous and parang kinilabutan, there’s something flowing through my body.

“Aba, you’re a fast learner pala Vian!”, Huh? “Open your eyes!” As I opened my eyes, I looked into my hand, it was covered in black veins, and it was glowing.

“Our ability, Vian, is very special. We can do 2 techniques to use it. Kaya natin itong manipulahin, ibigay sa isang tao o bagay, o ‘di kaya’y sakupin ito.” He said, I looked at him and tried to understand what he said.

 “Ang una kong ituturo sa ‘yo ay ang pag-bigay nito sa isang bagay o tao. Pinaka-simpleng pag-gamit sa abilidad natin na hindi ko alam bakit hindi itinuro sa 'yo.” I looked away.

 Papa wasn't with me when I wanted to learn my ability that I inherited from him. While mama, hindi niya alam kung paano ito gamitin.

“Ito, Vian. Pakiramdaman mo ang bagay na ito. Once na ma-familiarize mo na ang sarili mo sa bagay na ito, Hawakan mo at pakawalan ang itim na nasa kamay mo.” Ah, this technique, I usually use this to calm myself down whenever nagiging wild ang ability ko.

 Tinitigan kong maigi ‘yung bola na hawak niya ng ilang segundo, saka hinawakan ito at pinakawalan ang itim na ugat sa kamay ko na parang kinokontrol ang galaw nito. Napasigaw ako sa mangha nang makita kong naipasa ko ang ugat sa bola.

“Ho ho ho! Nice job, apo ko! Mana ka talaga sa lolo!”

“Feelingero!” Sabwat naman ni Lola. Tinignan ko siya, nagsa-sun bathing.

 "Nako, 'wag mo nang pansinin 'yang lola mo." Saad ni lolo at humarap sa 'kin. "Ito pa mga lumang gamit, subukan mo ulit maglabas ng kapangyarihan at ipasa mo nang isang bigla sa lahat ng bagay na 'yan."

Nag-focus akong muli at naramdaman akong familiar na agos sa katawan ko, saka tumitig sa mga bagay na 'yon at pinakawalan ang mga itim na ugat. Namangha ako nang makitang umaagos ito papunta sa mga gamit na parang alon sa dagat.

 Pero pagkatapos no'n ay hiningal ako at nadismaya dahil wala pa sa kalahati ang nalagyan ko ng itim na ugat. Para akong na-drain.

"Ayos lang 'yan apo, natututo ka nang gamitin ang kapangyarihan mo! Magce-celebrate tayo mamaya! Oh ayan, Synthe ha, 'wag mong kakalimutan, maghahanda tayo mamaya, welcome party na rin natin kay Vian." Baling ni lolo.

 "Aba'y sige, nakatatak na sa utak ko 'yan. Diyan nalang ako pupunta sa grocery store sa malapit."

 Sumabat ako, "La, sama ako."

Kita ko ang excitement sa mukha ni lola, "Ay hala! Sige! Sa mall nalang tayo pumunta, ibibli na rin kita ng mga gamit mo."

Napangiti ako, "Nako, Vex, ingatan mo 'yang lola mo, may arthritis 'yan, bigla sasakit ang tuhod. Hahahaha!" Sabay napaubo si lolo.

 "Ayan! Buti nga sa 'yo, akala mo naman siya walang arthritis, hmp!" Nagtatampong sabi ni lola. Magbabangayan nanaman 'to for sure.

 Lumapit si lolo kay lola sabay yakap dito, hala ang mga matatanda kumekerengkeng pa din, joke.

 "Ikaw naman oh, nagbibiro lang naman ako. Pa-kiss nga!"

"Nilalanggam na 'ko rito oh." Natatawa kong sabat. Binatukan naman ako ni lolo, "Panira ka naman apo!"

Biglang nag-ring ang cellphone ni lolo, "Ah- Excuse me muna." Lumayo siya at sinagot ang tawag.

"Apo, mga after lunch nalang tayo umalis. Para marami tayong oras at makapag-ikot tayo." Tumango ako bilang tugon.

Napabaling ang tingin ko kay lolo na nagkakamot ng ulo habang pabalik dito, "Synthe, apo, may emergency. Maiwan ko muna kayo dito. Mag-ingat kayo mamaya." Sabay halik sa noo kay lola at tapik sa balikat ko.

 "Ingat ho, Lo, baka atakihin ng arthritis!" Biro kong sigaw. Binatukan naman ako ni lola, "Nakikisabay ka rin ha!" I laughed at her, and started to practice again.

 --

 "TAPOS KA NA BA DIYAN, VEX!?" Rinig kong sigaw ni lola. "YES PO! WAIT LANG PO!"

I immediately tied my hair into a ponytail and carried my black crocheted sling bag, mama made it. After that, I ran downstairs.

I saw lola all prepped.

 I looked at her, scanning her face. She really is a beauty. Kahit may wrinkles at puti na ang buhok niya. "Oh? Nakatunganga ka riyan?" Lola snapped.

I smiled. "Halika na nga, baka abutan pa tayo ng ulan." I went out first, she locked the door, including the gate. We walked down through the streets until we reached the gate. Then called for a Fen.

We waited for a couple of minutes, then a Fen arrived. We carefully entered.

 I extended my hand to assist lola from entering. I looked at the driver and nodded at him as a greeting.

 Huh-? Wait, there's something-

 "Vex, umupo ka na rito, ano pang tinatayo mo?" We sat at the front row.

 I mean, that's literally impossible, right? Yeah, nagkamali lang siguro ako ng tingin.

I looked outside the window, hoping for that thought to fade.

 --

I saw lola payed 30 silvers since malapit lang naman ang mall. So, 15 per head.

Before we went out of the Fen, I took a quick glance at the driver. To my surprise, he was also looking at me. He gave me a smile. A smile that gave me chills down to my spine.

And that thing, it's still there. I spaced out.

 "Apo, kanina ka pa nawawala sa wisyo, is something the matter? Should we go home nalang?" Lola worriedly asked.

Jeez, I should really stop over thinking.

I shook my head, "I'm fine po, don't worry. Let's go?" I gave her an assuring smile. Pumasok na kami sa mall.

I was mesmerized by how many people were inside this giant building. They had unique features, and some were using their ability, like pouring water on their glasses.

 "Mag-grocery muna tayo bago maghanap ng mga gamit mo." She said, I nodded. Naglakad kami pa-diretso saka kumanan. We reached the grocery part of the mall. It was overwhemingly huge. Kumuha ako ng trolley saka lumapit kay lola. "Nako! Wala akong dalang listahan. Ay siya! Bahala na!" Reklamo ni lola na ikinabungisngis ko dahil nagkamot pa ito ng ulo.

 "Halika na nga, tawa-tawa ka pa riyan!" Natatawa naman akong sumunod.

--

 "Ay nako apo. Ang tuhod ko naman." Saad ni lola na nasasaktan. Tama nga si lolo, may arthritis nga siya.

Kaso ilang minuto palang kaming nag-iikot....

 Tinapik ako ni lola, "Doon nga muna ako sa bench roon. Pasensya ka na apo, ang tuhod ko kasi, nako naman! Kumuha ka nalang ng mga sa tingin mo'y kailangan natin, huwag mong kalimutan ang de-lata ha." Sabay naglakad palayo.

Nagkamot ako ng ulo, "Uhm.." Hindi ko naman alam kung anu-ano ang kailangan kong damputin.

Naalala ko ang mga pinapamili ni mama noon tuwing nag-grocery siya. 'Yon nalang siguro ang mga bibilhin ko.

Mga nadampot na:

1. Pasta
2. Tomato Paste
3. Flour
4. Egg

Oo, apat palang nakukuha namin at biglang sumakit ang tuhod niya.