After training for a bit, I’ve decided to take a break. I don’t want to overdo myself again, mahirap na, bukas na ang entrance exam.
My first week here kanila lola was pretty tiring to think of, and definitely a disastrous time.
Unang linggo ko palang pero andami ko na agad napasok na gulo. Muntik pa akong makulong habang buhay, jusko.
Wala si lolo ngayon kaya wala akong mentor sa pagt-train. I doubt lola would know the techniques of this ability din.
Speaking of, I haven’t asked what’s her ability pa ‘no? Mystery pa ‘to sa ‘kin. I’ll ask her later about that.
For the past 1 day, I’ve been trying to control my ability when attacking. It’s a technique called ‘Phrone’. Ngayon ko lang din nalaman na dugo ko pala ang ginagamit ko kapag ginagamit ko ang technique na ‘yan. It sounded crazy to me at first, pero it made sense kasi itim ang lumabas na dugo ko noong nasugatan ako while nakikipag-switch sa ability ko.
I have already mastered it for about 40%. Not my ability, but that technique. I still have a long way to go, but what matters the most is may progress na ‘ko.
Lolo also enlightened me sa kung ano ang effects ng attack na ‘to such as Immobility, it can stop someone’s ability to move. Irve, it can stop one’s heart by saying that word, kinda OP, pero malakas ang impact sa ‘kin kapag ginamit ko ‘yan. And lastly, Yeal, it can suck out your ability. Yeal is the hardest effect to use. It’ll probably take me years just to master its effect.
The other and last technique lolo said to me was switch with our ability, with our full control and consciousness. Which is the hardest to do. And my weak-ass self still need to train myself para lang magamit ko ‘yon, probably would take me years too para aralin.
Andami ko pang kailangang aralin. But I think the Academy would be a big help, if ever makapasok man ako.
Pumasok na 'ko sa loob ng bahay at nakita si lola na nagb-bake ng cupcakes.
Kukuha na sana ako nang biglang pinalo ni lola ang kamay ko. "Mainit pa!"
Napahagikgik naman ako dahil biglang kumunot ang noo niya.
I sat down at the living room and took out a book that I bought from the stationary store. It was the history of Quire Academy.
I wanted to skim through its history, para kahit papaano may alam ako about sa papasukan ko. Plus, baka written exam about sa history ng academy ang entrance exam. Mas better kung ready rin ako para do'n.
The title of the book was 'Ιστορία de Ἀκαδημία'.
Sounds weird, looks weird, but I somehow managed to read it.
Its first page was about the founder.
AND THE FOUNDER WAS:
VIVIAN MORIANA!?
What the fuck?
I hurriedly went upstairs to my room to get the book my papa gave me.
"VIAN! HUWAG TUMAKBO BAKA MADAPA KA!" Paalala ni lola. "Sorry po!"
After taking it, I went downstairs ulit at bumalik sa inupuan ko sa sofa.
"Our deepest respect and gratitude is expressed to our Founder, Vivian Moriana, The First Woman to lead the empire. The First Woman to build an academy."
I looked into the "Book of Wisdom & Prophecy". And looked at the pages.
Parehas na parehas ang pangalan pati ang description ni Vivian Moriana.
But what the hell is an empire? I don't get it.
"Lola, do you know Vivian Moriana?" I paused, then looked at lola, assembling the cupcakes, "She's the founder of Quire Academy. And the first woman to lead the empire. But what's an empire? I mean, we're covered by the government po 'di ba? Like president?"
Kita ko ang pag-tigil ni Lola sa ginagawa niya, "Ah, eh hindi ko rin alam 'yan, apo. Pasensya ka na ha."
Tumango nalang ako, "It's okay po."
I don't know kung ano ang ibig sabihin nito, but I know for a fact that there's more to know about this.
Itinabi ko na 'yung libro tungkol sa history ng academy sa book shelf malapit sa 'kin, mamaya ko nalang itutuloy ang pagbabasa do'n. 'Yung Book of Wisdom naman ay ibinalik ko sa kwarto ko.
"Vexiyana oh, halika, kain ka na dito." Lola called for me, I automatically walked to her and reached out for a cupcake.
Chocolate cupcake siya na may blue frosting.
I took a bite and my eyes immediately rounded, "La, ang sarap naman nito! Pwede ibenta!"
Sinundot niya ang tagiliran ko, "Sus, bolera!"
"Seryoso po. Ay siya nga pala Lola. Ano po pala ang ability niyo? Kay lolo palang po kasi ang alam ko since parehas kami ng ability." Tanong ko, nac-curious na talaga ako. Hindi ko rin naman kasi sila nakikitang ginagamit ability nila.
Umupo si lola sa upuan sa dining area, umupo ako sa tapat niya habang bitbit 'yung isang tray ng cupcake tsaka tubig.
"My ability? I can do telepathy and this." She lifted up her right hand and placed it in front.
Umalis ako sa inuupuan ko just in case, baka masaktan ako sa ability niya.
I was amazed to see her ability. It was a portal.
Oh, that's probably how they sent me the paper na naglalaman ng address nila.
That was cool.
"The cons of this ability ay 5 portals lang ang kaya kong gawin sa loob ng 24 hours, at 30 minutes ko lang sila kayang palabasin."
"Cool! May dalawa kang ability, La!" I said, amazed.
She laughed, "Malay mo, dalawa rin iyo."
--
It's already night time, at excited na 'ko dahil bukas na ang entrance exam. Ano kaya ang dapat kong suotin? Ano kaya ang first impression ko sa Academy? Makakapasa kaya ako?
Those were the questions that was lingering on my mind for about an hour.
Hindi ako makatulog dahil sa sobrang ka-excitedan ko.
So, I've decided to pack the necessary things to bring tomorrow.
Excited ako, at the same time, kabado.
I went out of my bed and kinuha 'yung paper bags na naglalaman ng mga binili ko.
The first bag was my clothes.
"What should I wear?" Bulong ko sa sarili ko.
I lifted a sweater out, kulay white siya. Pwede na 'to, papartneran ko nalang ng itim na short, tapos converse na puti.
Wala naman sigurong dress codes? 'No?
Whatever.
Inilagay ko sa hanger 'yung susuotin ko bukas.
Someone knocked on my door, "Vian?"
Si lolo.
"Tuloy po kayo, Lo."
He entered my room, holding a glass of milk, and a bag?
"Inumin mo, apo. Buti nalang gising ka pa." He gave me the milk.
I took it, mainit pa siya.
Lolo sat on the sofa beside my bed, "Ito pala. Vian, bag mo." He handed out the black backpack.
May embroided na V sa front nito, tapos may nakapalibot sa V na ugat na may torns. Customized yata 'to.
May keychain sa malaking zipper. Kulay puti ito, bola siya na may puting fur.
"Thank you po. Tamang-tama po, 'di po ako nakabili ng bag nung namili kami ni Lola."
He smiled, "Goodluck bukas, apo. I know malalampasan mo ang entrance exam. Mag-ayos ka muna diyan at matulog na ha?" Tumango ako, "Goodnight po."
Umalis na si lolo. Binuksan ko 'yung iba pang paper bags.
Kinuha ko 'yung backpack na ibinigay ni lolo. Inilagay ko muna sa desk ko.
'Yung maliit na bag lang muna ang dadalhin ko, since hindi pa naman ako papasok, I mean, 'di pa sure.
Inilagay ko sa crotched bag ko na gawa ni mama ang 2 lapis, 2 ballpen, 1 notebook, at eraser. In case written exam.
Naglagay din ako ng towel, at extra shirt sa loob ng bag, in case outdoor activities ang gagawin.
I'm all prepped.
Inubos ko na rin 'yung gatas na bigay ni Lolo at inilapag sa desk ko.
After that I tucked myself in my comforter. Malamig kasi sa kwarto ko dahil may aircon. Medyo naga-adjust pa nga ako dahil hindi ako sanay na may aircon sa tutulugan.
Anyways, good night!
--
"OH GOD." I blurted out as soon as I woke up.
LATE NA BA 'KO?
PERO WAIT.
Ang ganda ganda ng gising ko ngayon, ni-hindi ko pansin ang pagpaparamdam ng ability ko. Mukhang nakikisama sa araw na 'to ah? Behave!
I looked at the clock at the top of the door. 5:30 AM na. I need to start preparing. 7:00 ang start ng entrance exam.
I washed my face and nag-toothbrush bago bumaba. Mamaya na 'ko maliligo after kumain.
I'm still on my PJs habang pababa. Napahikab pa 'ko.
"Good morning, Lola! Lolo!" I cheerfully yelled.
"Hmm.. Good mood ang apo ko ah." Lolo said before drinking his coffee.
I smiled, "Yes, Lo! I'll aim for passing the exam!"
Lumapit na 'ko sa kanila, tinulungan ko si Lola kunin 'yung mga plato, baso, kutsara at tinidor.
"Hernes, ihatid mo itong si Vexyiana ha?" Paalala ni Lola.
Nag-thumbs up naman si Lolo bilang sagot.
Ang breakfast for today is Bacon and Sunny-side up egg, tsaka fried rice. Dapat pala mas inagahan ko gising para ako na nagluto ng agahan, para may maitulong ako kahit sa pagluluto man lang.
Marunong akong magluto, tinuruan ako ni mama noon. Ako rin kasi ang nagluluto ng ulam ko whenever need ni mama pumasok nang maaga.
I quickly ate my food and drank milk. Then umakyat para maligo.
--
I took a refreshing 40-minute bath. It's currently 6:10, hindi ko kailangang magmadali.
I wore the clothes I picked last night.
Pagkatapos ay pinatuyo ko ang buhok ko using my body towel. Kinuskos ko lang nang kinuskos. May blower dito, pero 'di ko alam pa'no gamitin.
Before ako matapos mag-ayos, I took the Book of Wisdom and looked at the last page. Hoping something was written on it.
And to my surprise, mayroon ngang nakasulat doon.
'GOODLUCK. YOU CAN DO IT!'
Napangiti ako. Na-imagine kong sila mama at papa ang nagsabi sa 'kin niyan.
Haaa... I hope you're both okay. Wait for me, Mama and Papa.
After thinking of such scenarios, I have decided to fully-prepare myself. Isinuot ko na ang converse ko, at nag-suklay ng buhok, itinaas ko muna ‘yung sleeves ng sweater para mas maayos ang pag-suklay ko. I let my wavy white hair down and took a ponytail, mamaya nalang ako magtatali kapag tuyo na ang buhok ko. I have a natural white hair, may pagka-silver siya. Hindi ko alam kanino ko namana dahil itim ang buhok ni papa, samantalang si mama naman ay kulay light brown. Ako lang talaga ang natatanging may puting buhok. Bagay naman sa ‘kin, I guess. Basta, ‘di ako mukhang matanda dahil sa buhok ko. After preparing myself, kinuha ko na ‘yung bag na ginawa para sa ‘kin ni mama. Isinukbit ko na ito sa balikat ko. Hinawakan ko ‘yung strap nang mariin, “I can do this.” -- Bumaba na ‘ko at nakitang hinihintay na ‘ko ni lolo. “Sorry po, Lo. Medyo natagalan.” Nginitian lang niya ‘ko, “Ayos lang apo. Hindi ka pa naman late. May 20 minutes pa.” “Oh, Vian. Dalhin mo ito, baka may break kay
I opened the lunchbox lola gave to me earlier. There was 2 sandwhiches inside, an apple, tapos may maliit na jug na may orange juice, I think?I ate the sandwhich, egg sandwhich na may celery and bacon sa loob. Tapos tinoast ‘yung tinapay.Masarap, grabe. I also drank the orange juice.Nakita kong may cafeteria malapit ditto, kaya napag-pasyahan kong mag-punta roon.I saw Axie entering the cafeteria as well, she probably noticed me too she turned to my direction and clung onto my arm. Yeah, I’m not a touchy person. I carefully took her hands down. “Ay sorry! Uncomfy ka yata hehe! Sayang ‘di tayo magkasama kanina! Kopya sana ako! Char!”“Anyways, punta ka din café? Tara, sabay tayo.” Yaya niya, tumango nalang ako bilang tugon.We went inside the café. And I was shocked by how spacious it was. Well-ventila
Hindi talaga ako makapaniwala na nakapasa ako sa exam.Nandito ako ngayon sa loob ng banyo, nagpapalit ng t-shirt dahil nga napakadumi at nalagyan ng putik 'yung sweater ko.Naghilamos din ako, tapos ay naghugas ng kamay. Saka ako dumiretso ulit sa auditorium."For the lucky 30 participants, please proceed at our Administration Office for the interview and filling up of the forms. Q students, may I request your assistance, please?"Parehong student kanina ang nag-assist sa amin ngayon. Buti nalang ang bait nila.We arrived at the Administration Office. "One by one ang pasok. Makikita niyo kung pang-ilan kayo sa papasok sa wrist niyo." Sabi nung babaeng student saka umalis.I looked on my wrist and pang-5 ako."Number one? Please come in." Biglang bumukas 'yung pinto at nagsimula na silang mag-tawag.
It’s already night time, and I wanted to train for a bit before sleeping. Nagpaalam na rin ako kanila lola na dito sa backyard gawin ang pag-training ko. Medyo malamig sa labas kaya nag-jacket ako. “Hooo, alright.” I whispered to myself, hindi dapat ako gumawa ng ingay, baka makabulabog ako ng kapitbahay tsaka sila lola. I lifted up my hand to my face so I can see it clearly. I’m gonna try controlling it mid-air. The familiar shiver flowed through my body, meaning I’m able to control it through my blood veins. Nang lumabas ang mga itim naugat, tinry ko itong palutangin lang sa kamay ko. I failed, ending nalaglag ‘yung veins at parang naging tubig. “One more time…” I tried to do it again, but failed. Paano ko ‘to gagawin? ‘Hindi ka naman nagf-focus eh.’ “Ikaw nana-“ “What the fuck?” Wala na ‘ko sa backyard. Nandito nanaman ako sa parang outer space, ‘yung lugar na napuntahan ko din nung na-hospital ako. The man greeted me, “Welcome to my domain, again.” He playfully said. Blur
After kong sukatin ‘yung uniform ko ay lumabas ako ng kwarto at ipinakita kanila lolo.“Nako! Napakaganda naman talaga ng apo natin oh!” Niyakap ako ni lola pagbaba ko. “Bagay na bagay sa ‘yo ang uniporme, Vian!” She continued.Lumapit naman si lolo at umakbay kay lola, “Talaga ngang dalaga na ang apo natin, Synthe. Parang kailan lang nang dalhin ka rito ng papa mo, suplada ka pa no’n, hindi masyadong nagsasalita, at kung mag-salita nama’y napakalamig ng boses.”Well, I won’t deny that. Masungit talaga ‘ko nung bata ako, madalang ako magsalita dahil feeling ko sayang sa laway ang makipag-usap. Tapos ‘di rin ako namamansin noon.Napangiti ako while reminiscing those times, mga araw na magkakasama pa kami nila papa.“Nga pala, Vian. I have something for you.” Lolo remarked. Bumalik siya sa sal
After kong libutin ang magiging kwarto ko ay nag-ayos na 'ko ng mga gamit ko.I opened one of my luggage. "Lolo.." I uttered, may isang pouch ng silver sa maleta ko, may note na nakadikit."For dagdag allowance :)"Sobra-sobra na ang mga binibigay nila lolo sa 'kin. I'll make sure to repay their kindness as soon as I graduate. Well, maybe after saving my parents.Kaso...I'll take years before saving them.No.Before it takes years. I'll save them. Right after I learn to control this ability, I'll save them. They're my first priority, they are the reason why I am pushing myself this hard to be better, to succeed.
I picked a sword and a bow with arrows. I feel like arrows represent my ability when I attack, parehas may aim, parehas bumubulusok. And a sword for some close-range scenarios. I would’ve picked a smaller sharp weapon such as daggers, but I prefer occupying my whole hand to attack. The design and add-ons I added to my paper was: Sword - I want it to be as light weight as possible (Mahirap kung mabigat ang isang espada.) - Has a firm and sharp blade, unbreakable, if possible. - The designs I want it to have is black veins on the handle, the crest on the middle should be diamond shaped and color white. Add-ons - May tube sana sa handle na maliit, like hindi makikita pero meron, so I can put my ability through that papunta sa sword. (This’ll be a great move when in a close-range fight, by using the sword, I can also transfer my ability into the person without attacking them with it visibly.) Bow - Lightweight and easy to carry. - Foldable. - Please make the bow gray and has a
I stood up, "Good evening Lord Niccolo, Lord Lewis." Saad ni Axie na ginaya ko naman sabay bow."Ay, call me Nic nalang. We should be friends!" He said and extended his hand, Axie grabbed it, "Sige Nic, friends na tayo ha?"Napasapo ako sa noo."And you are.." He extended his hand in front of me as well. "Vexyiana. Nice to meet you, Lor- Nic." I almost said Lord Niccolo, jeez.After that we sat down again. "You!" Bigla kong sambit sabay titig doon sa lalaking tahimik na may hazel brown na buhok. "Ikaw 'yung nakita ko sa entrance exam, sa forest!"Hindi niya 'ko pinansin.Medyo napahiya ako, "Sorry." I apologized.Rinig kong natawa si Nic at Liel, "It's fine haha! Call him Lewis or Wil. He's my brother." Liel said. Oh, that explained why they looked similar kahit magkaiba ang mga kulay ng buhok, "Twins?" I asked.&nb
"I take orders from no one." Mariin niyang sambit. Napatahimik akong bigla. Naka-amba na ang sword niya nang bigla kong itinaas ang kamay ko at pinalibutan 'yung Flaxed ng ability bubble ko dahil bigla itong pianakawalan ni Lewis. Lumingon sa akin si Lord Vaughn, sobrang sama ng tingin. Kaya tumitig din ako sa mga mata niya. "Take this bubble off, or I'll kill you instead of this shit." Nanindig ang mga balahibo ko. I cannot afford to have this Flaxed killed. He's just a kid.. I swallowed the forming lump in my throat, "Fine then, kill me." He looked at me with an unbelievable look, "Because of you and this creature, Liel almost died. And you don't want it dead? HA! Hindi ka lang pala tatanga-tanga, bobo ka rin." That hurts. Well totoo naman ang sinabi niya, pero masakit 'yung pagkakasabi niya. "He's a kid.." Mahina kong tugon. Tinignan ko si Liel na kasalukuyang nawalan ng malay. Nakita ko si Lord Niccolo at agad na tumakbo patungo kay Liel, "I got her, I got her." He sounded
After that encounter, I immediately returned sa village. Ang kaninang sumasakit kong braso ay nawala dahil sa hindi pangkaraniwang pangyayaring iyon. The moment I have returned sa village, ang kaninang napakagulong sitwasyon ay mas gumulo. Nakikita ko ang mga kaklase kong ginagamit ang mga ability nila. Based from what Shaia said, 6 sila, meaning 5 nalang ang natitira dito. "God damn it Leo! Leo!" I heard a familiar voice, it was Rafa, my classmate. I ran towards her direction at nakita si Leo, dumudugo ang ulo nito, mukhang nabagsakan siya ng bato. "Vex! I-I was busy trying to save the civilians, h-hindi ko napansing nabagsakan siya n-ng malaking bato! P-Please, tulungan mo siya!" She cried, I nodded and immediately checked Leo's pulse, he's still alive. Itinapat ko naman ang palm ko sa ilong niya, he's breathing, pero hindi maganda ang breathing patterns niya. I know for a fact that I cannot lift a human gamit lamang ang braso at lakas ko, so I've decided to use my ability to him
I continued to run. I lured her sa isang gubat, medyo malayo sa village. This girl's snakes are a big deal, at kung doon ko siya kakalabanin sa village, tiyak na mas malaki ang magiging damage nito, at isa pa, baka madamay din ang iba pang tao na nandoon. The risk is very high. Napahinto ako sa pagtakbo dahil nawawalan na ako ng hininga. Napapikit ako nang mariin nang maramdamang nasa likod ko na siya. A small distance between us. "You can't run away from me anymore!" She suddenly uttered. Bumaba siya mula sa isa niyang ahas, at pinahinto rin ito. Hinimas niya ang ulo nito at tila naging maamo ang itsura nito. "I just wanted to be friends with you." I faced her, hawak ang dibdib at hinihingal pa rin and saw her smile. Hindi ko alam kung genuine ang sinasabi niya or it's just a trap. "What's your name?" I asked to lift the atmosphere. I scratched the tip of my nose. God, this is too frustrating. "Oh! I'm Shaia, how about you?" She giggled. Of course I don't plan on telling her my rea
Bigla akong nagising nang mapansin kong tumigil na sa pag-andar ang sasakyan namin. Nag-inat ako nang bahagya at tinignan ang katabi kong tulog, ang kapal ng mukha, naka-patong pa ang ulo sa balikat ko. Hinayaan ko lang muna ito na matulog sa braso, 'wag lang sana tumulo ang laway niya at baka masapak ko siya. (Syempre joke lang, mapugot pa ulo ko.) Nilingon ko sina Axie na nasa left side ko, katabi niya si Lord Niccolo. Nasa right side kasi kami ni Lewis sa bus. "Nasaan na tayo?" I mouthed kay Axie, hoping na marinig niya. Nag-kibit balikat lang ito, hindi niya rin alam. I checked my phone, it's already 12:05 in the afternoon, we left at exactly 8 AM. I tried to stand up a little para tignan si Prof Tim, pero napaupo rin ako dahil na-out of balance. I heard Lewi
I turned the page to 134 and found its 3rd paragraph. "I can definitely do this. Nothing can stop me from my goal to be strong. Kailangan kong magpalakas para sa mga taong pino-protektahan ko. I believe in myself, hindi ako susuko hangga't hindi ko makakamit ang gusto ko." A wind blew the pages hanggang sa makarating sa last page, "YOU. YOU CAN DO IT." I suddenly had chills down to my spine, this book can really understand me, parang connected na ito sa 'kin magmula noong ibigay 'to sa 'kin ni papa. The book is definitely right, I shouldn't give up kahit na may iba't ibang hindrance pa ang dadating, I should continue to strive, for my family. --
I immediately woke up after realizing I'll soon be late for my next subject. Bwisit kasi 'tong si Venom, kung saan-saan ako dinala.We went to different domains or spaces ng mga abilities. Nakapunta nga rin ako sa domain ng ability ni Axie, it was a girl, match ang personality nila ng owner niya. Tapos na-meet ko rin 'yung abilities nina Liel, Lewis, at Nic. Magkakaiba ang lugar ng domain nila. Parang kay Liel, underwater, si Lewis, sa isang cave, tapos 'yung kay Nic naman, lumulutang na bahay.It was fun, I must admit it, kahit na muntikan pa 'kong malate sa subject ko."Present!" I raised my hand after matawag ang pangalan ko. We're currently taking attendance. I also changed my damit into P.E uniform, Prof Tim instructed us to do so, siya ang instructor namin sa Ability control and Proper usage.We're currently into
"Woah! Be careful!" Saad ng kung sino. Lumingon ako rito, it was Lord Niccolo, his hands was pointed towards me, at parang kinontrol ang pagbagsak ko. Nang makatayo ako nang maayos ay nag-bow ako, "Sorry po." Then mouthed thank you to Nic. "That's okay, we all make mistakes. Masasanay rin 'yang paa mo." Prof Fie said. -- The lesson went on, and finished. Meaning, break time na. "Tara, Vex?" Yaya ni Axie. Kasalukuyan kaming nasa classroom, dito kasi kami dinismiss ni Prof Fie. At nag-aayos ng mga gamit. Tumango ako kay Axie at sabay kaming nagpunta sa cafeteria. I don't really feel like eating since marami naman akong nakain kaninang umaga. Nang makarating kami sa Cafeteria ay umupo agad ka
Another day for school. After ng nangyari kahapon, may classes nanaman. Buti na nga lang hindi kumalat 'yung scene kahapon, kung hindi, ako ang apple of the eye ngayon. Nakakahiya 'pag ganoon, baka sabihan ako ng masasakit na salita about sa ability ko. Thankful rin ako sa mga kaklase ko dahil tahimik lang sila at concerned pa sa 'kin. At first, akala ko kamumuhian nila 'ko once na makita nila 'ko sa ganoong form, but I guess these people does have good hearts, kahit 'yung iba'y medyo maarte, which is inborn na sa kanila. Nag-ayos na 'ko para pumasok. Nakaluto na rin kasi ako at naka-kain, naka-ligo na rin ako at naka-bihis. Tanging suklay at suot nalang ng sapatos ang gagawin ko. Siguradong may mga nakain na sa baba.
Kasalukuyan akong nandito sa kwarto ko at naglalaro sa phone. Hindi ko rin namalayang in-excuse din pala ni Axie ang sarili niya kanina, nag-text kasi siya sa 'kin na nab-bored daw siya sa kwarto niya. Kaya pupunta raw siya dito sa kwarto ko para maki-gulo. "Vexyianaaaaaaaaaa!" Speaking of. Binuksan ko ang pintuan ko at nakita si Axie na nakangiti, wala na ang pamumula ng pisngi niya. Pumasok naman agad siya sa kwarto ko. "Shuta, buti pa kwarto mo may aircon!" Nagtaka ako, "Bakit? Wala bang aircon ang kwarto mo?" Ngumiti naman ito nang nakakaloko, "Hehehe, pabebe kasi ako, ang gust