03

Nang marinig ito ni Harvey, biglang napakunot ang noo niya at malamig na nagsalita, "Kumalat na ang balitang nandito ako?"

Mabilis na sagot ni Joshua, "Hindi ko naman po binanggit ang buong pagkakakilanlan mo, sinabi ko lang na isa kang makapangyarihang tao sa Madlen City! Huwag kang mag-alala, inayos ko na 'to. Magpapaliwanag din ako kay Dean Tolentino para siguradong walang makakaalam!"

Bahagyang tumango si Harvey, pero nanatili pa rin ang hindi magandang ekspresyon sa kanyang mukha.

Nagpatuloy siya, "Nasaan si Hiro ngayon?"

Nahihiyang sagot ni Joshua, "Ah, hindi ko rin po alam. Ayaw niyang nagpapasunod ng tao. Sinubukan ko sanang gamitin ang tracking device sa phone niya, pero wala na yung signal. Mukhang natuklasan niya at na-disable ulit."

Natigilan si Harvey saglit at inutusan siya, "Pagbalik natin, ipagawa mo ulit sa technical department ng mas maayos. Kung kaya niyang i-disable, sayang lang effort nila!"

"Okay po."

Sumunod agad si Joshua, pero sa loob-loob niya ay nagrereklamo. Hindi naman dahil palpak ang technical department, sobrang talino lang talaga ng batang 'yon. Limang taong gulang pa lang, pero ang husay na sa hacking.

Hindi na pinansin ni Harvey ang iniisip ni Joshua. Kinuha niya ang telepono at tinawagan si Hiro. Sa pagkakataong ito, kasama ni Hiro si Valerie sa elevator, papunta na sila sa floor kung nasaan ang opisina ng dean.

Nang tumunog ang telepono, agad itong sinagot ni Hiro.

"Hello, Daddy~" masiglang bati ng bata.

"Hiro, nasaan ka?"

Narinig agad ang malamig na boses ni Harvey na puno ng awtoridad. Hindi naman kalakihan ang espasyo ng elevator, kaya malinaw na narinig ni Valerie ang usapan.

Napakunot-noo siya at nagulat nang husto. Parang hindi siya makapaniwala.

Pero nakilala niya ang boses na iyon...

‘Si Harvey?! Ang damuhong lalaking iyon?!’ sigaw niya sa isipan.

Ang bata namang si Hiro ay tila walang napansin sa reaksyon ni Valerie. Masaya pa rin itong sumagot, "Naboboring kasi ako, kaya lumabas muna ako... Daddy, may good news ako! Nakilala ko ang isang super gandang babae. doctor siya, sobrang galing! Napa-oo ko siya na gamutin ka!"

Punong-puno ng tuwa ang boses ni Hiro habang ibinabahagi ang balita. Samantala, si Valerie ay tulala na sa gilid, halos sumabog na ang utak sa gulat.

‘Anak ni Harvey ang batang ito?! May ganito na siyang kalaking anak?!’ Hindi pa rin tumitigil ang pag-iisip niya.

Habang naguguluhan pa si Valerie, narinig niyang sinabi ni Hiro kung nasaan sila.

Sumagot si Harvey na may malamig pa ring tono, "Pagkalabas niyo ng elevator, hintayin mo ako doon. Huwag kang aalis. Papunta na ako." At doon bigla niyang binaba ang tawag.

Matapos ibaba ni Hiro ang kanyang telepono, masigla siyang nagsabi kay Valerie, "Magandang tita, paparating na si Daddy! Makikita mo na rin siya!"

Magkahalong emosyon ang naramdaman ni Valerie. Ngayon lang niya napagtanto na ang mukha ni Hiro... parang maliit na version ni Harvey. Hindi niya iyon napansin agad.

Bukod pa roon, noong una silang magkita, narinig niyang pinag-uusapan ng mga tao ang tungkol sa "pinakamayamang pamilya sa Madlen City."

Bakit hindi niya agad naisip na ang tinutukoy ay ang Alcantara? Ayaw na ayaw niyang magkaroon ng kahit anong koneksyon sa lalaking iyon.

Bahagyang nagdilim ang ekspresyon ni Valerie. Ang pangako na ibinigay niya sa bata ay kailangan niyang bawiin.

Humingi siya ng paumanhin, "Pasensya ka na, baby, mukhang kailangan kong bawiin ang sinabi ko sa'yo kanina. Bigla kong naalala na may mahalaga akong kailangang asikasuhin. Hindi ko na siguro magagawa ang pag-check kay Daddy mo."

Saktong huminto na ang elevator sa floor na kinaroroonan nila.

Pagkalabas nila ng elevator, sinabi pa niya, "Pasensya na talaga, baby. Kailangan ko nang umalis."

"Ha?"

Natulala si Hiro at napakunot ang noo. Nais sana niyang pigilan ito, "Tita, sandali lang po..."

Ngunit mabilis na pinindot ni Valerie ang elevator door at naglakad palayo.

Sa kabila ng lahat, medyo mabigat din sa kalooban niya ang pag-alis. Nagmamakaawa kasi ang bata sa kanya kanina...

Pero si Harvey ang ama nito. Ayaw niyang masangkot muli sa kahit anong bagay na may kaugnayan sa lalaking iyon.

Ang pangunahing dahilan ng pagpunta niya sa Madlen City ay upang kumpletuhin ang isang operasyon at pangasiwaan ang research and development project ng kanilang kumpanya.

Ang tunay niyang ama na si Benjamin ang pinuno ng Sevilla family — ang nangungunang pamilya sa medisina sa Europe.

Nagsimula ang Sevilla Group sa larangan ng medisina, at ang kanilang negosyo ay sumasaklaw mula sa medicinal materials, medical devices, ospital, hanggang sa drug research and development.

May maselang proyekto sa sangay ng kumpanya na kinakailangan niyang asikasuhin. Bagaman bumalik siya sa lugar na ito, matagal na niyang iniwan ang mga nakaraan sa likod.

Kaya wala siyang ibang pagpipilian kundi tanggihan nang matigas ang kahilingan ni Hiro.

...

Mabilis na naglakad si Valerie. Hindi niya napansin na sa pagsara ng elevator door, sa dulo ng corridor ay may isang grupo ng mga taong biglang lumiko. Pinangungunahan ito ni Harvey.

Nakasuot siya ng maayos na itim na suit, ang tindig niya ay puno ng karangyaan at seryosong karisma, kaya't napapansin siya ng mga taong nadadaanan nila.

Gayunpaman, wala siyang pakialam at agad niyang hinanap ng tingin si Hiro mula sa malayo. Dahil magkaparehong direksyon, napansin din niya ang anino ng babaeng pumasok sa elevator.

Isang mabilis na sulyap lang iyon, hindi niya man nakita nang maayos ang mukha nito, pero napahinto siya sa paglalakad. Nagmaliit ang kanyang mga mata at kumislap ang pagkagulat sa kanyang mukha.

Pamilyar sa kanya ang babae.

‘Bumalik ang babaeng iyon?!’ sa isip ni Harvey.

Nawalan siya ng ulirat sa ilang sandali at halos kusang hakbang na hinabol ang elevator.