05

"Sige, umupo ka na at umorder ng paborito mong pagkain. Sobrang pagod ko ngayon, gutom na gutom na yata ako." Hinila ni Chesca ang kasama niya paupo, at siya rin ay umupo sa tabi nito.

Tumango si Valerie at hindi na nag-atubili. Kaagad niyang kinuha ang chopsticks at nagsimulang kumain habang sumasagot kay Chesca. "Oo nga, gutom na gutom na rin ako. Hindi ako nakapag-lunch kanina dahil sa isang operasyon..."

Kahit na masaya siya kasama si Blake, tanging si Valerie lang ang nakakaalam kung gaano siya ka-tense sa buong operasyon. Tumagal ito nang anim na oras, at hindi siya maaaring ipaubaya sa ibang doktor sa kalagitnaan, kaya hindi na siya umabot sa oras ng tanghalian.

Nang marinig ito ni Chesca, nakaramdam siya ng kaunting awa at sinabing, "Grabe, ang hirap naman niyan! Sige, kumain ka nang marami." Inabutan pa niya si Valerie ng mga paborito nitong pagkain.

Si Valerie naman ay hindi na nag-atubili at ibinuhos ang pagod sa pagkain...

Matapos nilang kumain nang halos sapat na, nagpatuloy sila sa pag-uusap.

Nagkakilala sila ni Chesca apat na taon na ang nakalipas habang nag-aaral sa ibang bansa. Sa tagal ng kanilang pagkakaibigan, palagi silang may napag-uusapan.

Tinanong ni Chesca, "Gaano ka katagal mananatili dito sa Madlen City para sa proyektong hawak mo?"

Umiling si Valerie at sumagot, "Hindi pa sigurado. Pinakamaikli, mga dalawa o tatlong buwan. Pero kung mahirap ang progress, baka umabot ng kalahating taon hanggang isang taon."

Ang mga proyekto, lalo na sa larangan ng medisina, ay hindi madaling planuhin dahil maraming hindi inaasahang pagbabago. Lalo na ngayon, medyo mahirap ang development ng bagong gamot na ginagawa nila.

Nang marinig ito ni Chesca, natuwa siya. "Ayos! May kasama ako habang nandito ka! Saktong-sakto, pagkatapos nating kumain, ipakikilala kita sa ilang kaibigan ko. Naalala mo ‘yong dalawang bihirang halamang gamot na tinanong mo sa akin? Nagtanong ako sa mga Navarro dito sa Madlen City, at nagkataon, nandito rin ngayong gabi ‘yong anak nila! Baka matulungan ka niya."

Pagod na pagod na si Valerie at ang balak niya ay magpahinga matapos kumain, pero nang marinig ang sinabi ni Chesca, agad siyang nagbago ng isip. "Talaga? Ang tagal ko na itong hinahanap, hindi ko pwedeng sayangin ang pagkakataong ‘to!"

Kaya pagkatapos nilang kumain, nagtungo sila ni Chesca sa isang high-end club.

Pagdating nila sa harap ng club, may isang kotse ring kakaparada lang. Ang bumaba rito ay si Harvey. Naroon siya ngayong gabi para makipagkita sa isang kliyente. Ngunit sa pagbaba niya, tila may isang pamilyar na aninong dumaan sa kanyang paningin.

Bumaba rin si Joshua mula sa sasakyan, at nang mapansin niyang natigilan si Harvey, tinanong niya ito, "Boss, anong meron? Nakakita ka na naman ng ‘multo’?"

Umiling si Harvey at walang emosyon sa boses nang sumagot. "Wala, tara na."

"Okay!" Agad na sumunod si Joshua.

Samantala, si Valerie ay walang kaalam-alam sa nangyayari. Pagpasok nila ni Chesca sa VIP room, marami nang tao ang naghihintay sa kanila. Sa hitsura at kasuotan pa lang ng mga naroon, halatang lahat ay galing sa prominenteng pamilya.

Masiglang binati sila ni Chesca, at agad namang lumapit sa kanila ang mga kaibigan niya.

"Ang tagal n’yo! Kanina pa kami dito!"

"Dahil late ka, dapat may penalty ka—isang shot!"

Nakangiting sumagot si Chesca, "Walang problema!" Kinuha niya ang cocktail, uminom ng isang lagok, saka ibinaba ang baso.

Pagkatapos, hinila niya si Valerie papunta sa isang lalaking may matikas at eleganteng tindig.

"Kuya Dayne, siya ‘yung sinasabi ko sa’yo—si Dr. Lozano!"

Tiningnan ni Valerie ang lalaking nasa harap niya. Sa kanyang presensya pa lang, mukhang siya na nga ang binanggit ni Chesca—ang anak ng mga Navarro sa Madlen City.

Ngumiti siya at magalang na bumati. "Magandang gabi, Sir Dayne ."

Ngumiti rin si Dayne , mahinahon at elegante. "Magandang gabi rin. Matagal na kitang gustong makilala. Nabasa ko ang research paper mo tungkol sa ‘Ancient Medicine Acupuncture and Moxibustion Therapy.’ I am really amazed. Narinig ko rin ang tungkol sa’yo mula sa iba, pero hindi ko inasahang napakabata mo pa pala!"

Bahagyang mapagkumbaba at walang emosyon ang ekspresyon ni Valerie nang tumugon siya, "Sir Dayne , masyado mo akong pinupuri."

Ngumiti si Dayne  at sinabing, "Wala namang kinalaman ang papuri rito. Sabi sa akin ni Chesca na may hinahanap kang bihirang halamang gamot. Nagkataon naman na may naitanim kami sa aming hardin ng gamot ilang taon na ang nakalipas. Talagang mahirap itong hanapin, pero sulit naman kung sa ganitong paraan ay magkakaibigan tayo, Doctor Lozano. Bumalik ka rito sa ibang araw, ipahanda ko para sa’yo. Kung okay lang, mag-iwan ka na rin ng contact number mo."

"Sige, maraming salamat. Pasensya na sa abala." Natural na tinanggap ito ni Valerie at inilabas ang kanyang cellphone upang idagdag ang contact number ni Dayne ...

Matapos mapag-usapan ang negosyo, mas nagkalapit ang dalawa at naging mas komportable ang usapan nila. Magaan at masaya ang naging takbo ng gabing iyon.

Dahil ito ay isang salu-salo ng magkakaibigan, hindi naiwasang maglaro ng mga games na may kasamang inuman. Sa saya ng atmosphere, nakainom din si Valerie ng ilang baso.

Ngunit hindi siya sanay uminom—kahit mababa lang ang alcohol content ng kanyang nainom, unti-unti siyang tinamaan.

"Valerie, gusto mo pa ng isa?" Hawak ni Chesca ang isang bote ng whiskey at handang magbuhos pa sa baso ni Valerie.

Agad namang umiling si Valerie at kumaway, "Hindi na, hindi na! Nahihilo na ako. Pupunta muna ako sa banyo."

"Nalasing ka na? Gusto mo ba samahan kita?" Nag-aalalang tanong ni Chesca habang nakatitig kay Valerie.

Ngumiti si Valerie at sumagot, "Hindi naman! Tuloy lang kayo diyan, alam ko naman ang daan. Babalik din ako agad."

"Sige, ingat ka ha!" wika ni Chesca habang kumaway rito.

Pagkalabas ni Valerie, hindi siya dumiretso sa banyo. Sa halip, nagpunta siya sa fire exit upang makalanghap ng sariwang hangin.

Lumayo siya sa ingay at gulo ng club, at sa wakas, nakaramdam ng katahimikan. Sumandal siya sa pader at kinuha ang kanyang cellphone, balak tawagan si Sleeping Baby.

Ngunit bago pa niya matipa ang numero, biglang bumukas ang pinto.

Dalawang lasing na lalaki ang lumabas, yakap-yakap ang isa’t isa. Nang mapansin nilang may ibang tao sa loob, tila nagulat ang mga ito.

"May tao pala rito…?" Naputol ang sasabihin ng isa sa kanila nang mapansin nito ang hitsura ni Valerie.

Magandang mukha, malinis na aura—talagang kaakit-akit.

Nagningning ang mga mata ng dalawa at hindi na naalis ang tingin nila sa kanya.

"Wow, ang ganda niya!"

"Miss, hindi ka ba nalulungkot mag-isa rito? Imbes na magtago, bakit hindi ka sumama sa amin? Tara, inom tayo at lumabas mamaya."

May halong landi at kapilyuhan ang tono ng lalaki. Kitang-kita rin sa mga tingin nila na hindi maganda ang iniisip nila.

Napailing si Valerie sa kanyang isip. Ang malas ko naman!

Hindi niya inaasahan na makakatagpo siya ng dalawang lasing na manyak dito. Ayaw niyang patulan ang mga ito kaya inilagay niya agad ang cellphone sa kanyang bulsa at tumalikod para umalis.

Ngunit mabilis siyang hinarangan ng dalawa.

"Oh, teka lang, Miss. Kinakausap ka ng tropa ko, hindi mo ba naririnig?"

Lumapit pa lalo ang dalawa, at agad niyang naamoy ang matapang na singaw ng alak sa kanilang mga katawan. Dahil dito, parang gustong bumaligtad ang sikmura niya.

Nakapagtaas siya ng kilay at naiinis na sinabing, "Lumayo kayo! Wala akong interes makipaglaro sa inyo."

Malamig ang tono ng kanyang boses, halatang wala siyang balak makipagbiruan.

Pero tila hindi siya narinig ng dalawang lasing. Mas lalo pa nilang nilapitan si Valerie...

*Samantala, sa labas ng hallway, kakalabas lang ni Harvey mula sa isang business meeting.

Habang naglalakad, may narinig siyang isang pamilyar na boses. Sumunod na naman ang serendipity—mula sa ospital hanggang sa club, ngayon naman, naririnig na niya ang parehong tinig...

Hindi maaaring isang simpleng pagkakataon lang ito.

Matalim ang tingin ni Harvey habang nakatingin sa pinto sa harapan niya.