Hindi napansin ni Valerie ang ekspresyon ng bata, tumango na lamang siya at mahinahong sinabi, “Oo, salamat sa pag-aalala mo. Dahil nakatawag ka na rin, aalis na muna si Tita.”Pagkasabi nito, hinaplos niya ang ulo ng bata bilang paalam, saka siya lumakad pabalik.Pagkaalis ng babae, napabuntong-hininga si Hiro.Ang mas masaklap pa, ni hindi man lang nagalit si Daddy, parang wala siyang interes o balak na kumilos man lang... baka nga gusto na lang nitong manatiling single habambuhay!Sa inis, tiningnan ni Hiro ang kanyang ama na may halong pagkainis sa mukha.Hindi naman alam ni Harvey na tinititigan na siya ng anak niya na may pagdududa.Maya-maya, dumating din si Joshua.Pagkarinig ng mga yabag, agad na nagtanong si Harvey, “May nangyari ba sa trabaho? Bakit parang ang tagal ng tawag mo?”May bahid ng pagtataka ang mukha ni Joshua nang sumagot, “Si Riley ang tumawag. Akala ko may emergency, pero kung anu-ano lang ang pinagsasabi. Pakiramdam ko, sinadya niya akong abalahin.”Napatiti
Saglit na nag-isip si Vanessa bago iniabot kay Hiro ang hawak niyang Rubik’s Cube. “O siya, eto na lang. Kung maibabalik mo ito sa ayos, maniniwala na ako sa’yo.”“Good!” sagot ni Hiro agad, sabay kindat.Kinuha niya ang Rubik’s Cube at inikot ito nang ilang beses para pag-aralan ang ayos. Pagkatapos masuri, nagsimula na siyang mag-ikot nang mabilis.Pinanood siya ni Vanessa nang may buong atensyon.Ang mga daliri ni Hiro ay mabilis at banayad sa bawat ikot ng Rubik’s Cube. Walang alinlangan ang kilos niya, kabaligtaran ni Vanessa na kailangang huminto paminsan-minsan upang mag-isip. Sa sobrang bilis ng kilos ng bata, halos malula si Vanessa sa panonood.Wala pang isang minuto, huminto na si Hiro. Maayos na nakalatag ang Rubik’s Cube sa mesa—kumpleto na at pare-pareho ang kulay sa bawat panig.“Look, it’s all done,” sabi ni Hiro na may ngiti.Napanganga si Vanessa. “Wow! Ang bilis mo! Ang galing mo!”Ngumiti lang si Hiro at umiling. “Mabagal pa nga ‘yan. ‘Yung nasa world record, ilang
Masyado nang mabilis ang takbo ni Zoe kaya’t hindi na siya naabutan ng guro. Sa halip, pinabalik na lang muna nito si Vanessa at ang iba pang bata sa kanilang silid-aralan. Siya na ang bahalang magpaliwanag ng insidente sa principal.Habang pabalik na sila, biglang sinalubong sila ni Hiro na nagmamadaling tumakbo papalapit.Pagkakita niya kay Vanessa, agad siyang huminto at nagtanong, halatang nag-aalala, “Vanessa, I heard someone bullied you. Totoo ba?”Napaisip si Vanessa. Kahit hindi naman siya nasaktan, totoo namang sinubukan siyang saktan ni Zoe. Kaya’t tumango siya.Mas lalong kinabahan si Hiro. “Are you hurt? May sugat ka ba?” tanong pa nito.Umiling si Vanessa. “Hindi naman ako nasaktan. Kasi hindi naman ako kaya ni Zoe. Pero siya ang naunang nanakit, kaya ngayon nalaman na ng teacher. Ngayon, umiiyak siya at gusto nang tawagin ang nanay niya.”Bahagyang nangiwi ang batang babae. Sa tono ng boses at ekspresyon niya, halatang wala siyang respeto sa ugali ni Zoe—iyakin at tumata
Nang marinig ng guro ang pagtatalo, nahirapan siyang magsalita. Napahiya siya, at halatang hindi siya komportable sa sitwasyon. Alam niyang hindi basta-basta ang nanay ni Zoe—si Zyda. Kilala niyang hindi ito madaling kausap.Pero kahit ganoon, hindi niya puwedeng basta na lang paalisin ang isang estudyante. Kaya pilit siyang ngumiti habang nagsasalita, “Mommy, parang masyado po yatang lumalaki ang isyu. Away-bata lang naman po ito, konting gulo sa pagitan ng mga bata...”Pero hindi pa man siya tapos magsalita, biglang dumilim ang mukha ni Zyda.Pinigil nito ang sarili pero halatang may gigil sa tinig habang mariing nagsalita, “Teacher, binugbog ang anak ko, tapos sasabihin mong hindi seryoso ‘yon? Paano kung nabalian siya? Paano kung napilayan? Saka ikaw ang teacher nila, trabaho mong bantayan ang mga bata. Kung imbestigahan ‘to, ikaw ang unang mananagot. Alam mo naman siguro kung sino ang asawa ko, ‘di ba?”Maliwanag ang gusto niyang iparating—na kung papanigan pa ni Teacher Angel si
Nang makita ni Zyda ang paglapit ni Vanessa kay Harvey at ang paraan ng pagtanggap nito sa bata, hindi na siya kailangang tanungin pa. Mabilis niyang naintindihan—kilala nga talaga ni Harvey ang batang ito.Nanlaki ang mga mata niya sa gulat. Patay... Mukhang hindi basta-basta ang pinanggalingan ng batang ito. Kung may taong pinoprotektahan si Harvey Alcantara, siguradong hindi ito pangkaraniwang pamilya.Nanlamig ang katawan ni Zyda. Alam niyang sumabit siya sa maling tao. At kahit pa nagsisisi siya ngayon, huli na ang lahat.Hindi na rin siya binigyan ng pagkakataon ni Harvey na magsalita pa. Diretso na itong nagsabi, “Kung talagang pinaninindigan mong sinaktan ng batang ito ang anak mo, sige, magpa-medical kayo ngayon. Once na lumabas ang resulta at totoong may injury ang anak mo, I’ll take full responsibility. I can offer compensation.”Tumingin siya nang diretso kay Zyda, walang bahid ng takot o pag-aalinlangan.“Pero,” dagdag niya, “kung nag-imbento ka lang ng kwento para siraan
“Magkaka problema ka na naman sa kidney mo pagkatapos ng two months business trip mo. Posible iyon, hindi ba?"Maagang-maaga sa araw na iyon, matapos ang isang matinding sandali, si Valerie ay bumuntong-hininga at nagbigay ng isang tahimik na kahilingan. Nakapikit pa siya, pawisan, at ramdam ang pangangalay ng katawan, ngunit mahigpit niyang niyakap ang baywang ng lalaking katabi niya at nagtanong.Tumayo si Harvey mula sa kama, patungo sa banyo upang maligo. Nang marinig niya ang sinabi ni Valerie, sandali siyang natigilan, saka hinawakan ang kanyang baba at mahina ngunit may bahid ng pang-aasar na sinabi, "Bakit? Hindi ba kita napasaya?"Napangiti si Valerie. "Dahil nga sa'yo, lumakas ang gana ko! Pero kung may nararamdaman ka talaga, magpatingin ka na sa doktor. Huwag kang matakot magpagamot..."Bago pa niya matapos ang sasabihin, mariing siyang hinalikan ni Harvey.Alam niyang hindi kailanman naging mahinahon ang lalaki—lalo na kapag nasusubok ang pasensya nito. Kaya sa pagkakatao
Sa harap niya, may isang babaeng maganda ang mukha.Nagpapakilala ito nang may kumpiyansa, "Hello, little master, ako si Hazel. Medyo magaling naman ako sa medisina, handa akong tulungan ang daddy mo..."Pagkarinig ng pambungad nito, biglang sumimangot ang cute na bata.Oo, kasama nga siya ng daddy niya ngayon para magpagamot. Pero... kailan pa sinabi na naghahanap sila ng stepmother?!Sino ang nagpakalat ng ganitong nakakabaliw na tsismis?!At saka, saan naman nakakuha ng lakas ng loob ang auntie sa harap niya? Ang kapal ng makeup sa mukha nito!Halata sa mukha ng bata ang pagkadismaya.Nakita ni Valerie ang ekspresyon nito at naintindihan agad ang gustong ipahiwatig kahit hindi ito nagsalita."Pfft..."Hindi napigilan ni Valerie ang mapatawa.Ang tawa niya ay biglang napansin ng mga tao sa paligid.Napalingon ang lahat at nagbigay-galang, "Doc. Valerie!"May bulungan pa sa tabi, "Ay oo nga pala, kahit pansamantala lang siya rito para sa isang operasyon, siya ang pinakamagaling na do
Nang marinig ito ni Harvey, biglang napakunot ang noo niya at malamig na nagsalita, "Kumalat na ang balitang nandito ako?"Mabilis na sagot ni Joshua, "Hindi ko naman po binanggit ang buong pagkakakilanlan mo, sinabi ko lang na isa kang makapangyarihang tao sa Madlen City! Huwag kang mag-alala, inayos ko na 'to. Magpapaliwanag din ako kay Dean Tolentino para siguradong walang makakaalam!"Bahagyang tumango si Harvey, pero nanatili pa rin ang hindi magandang ekspresyon sa kanyang mukha.Nagpatuloy siya, "Nasaan si Hiro ngayon?"Nahihiyang sagot ni Joshua, "Ah, hindi ko rin po alam. Ayaw niyang nagpapasunod ng tao. Sinubukan ko sanang gamitin ang tracking device sa phone niya, pero wala na yung signal. Mukhang natuklasan niya at na-disable ulit."Natigilan si Harvey saglit at inutusan siya, "Pagbalik natin, ipagawa mo ulit sa technical department ng mas maayos. Kung kaya niyang i-disable, sayang lang effort nila!""Okay po."Sumunod agad si Joshua, pero sa loob-loob niya ay nagrereklamo
Nang makita ni Zyda ang paglapit ni Vanessa kay Harvey at ang paraan ng pagtanggap nito sa bata, hindi na siya kailangang tanungin pa. Mabilis niyang naintindihan—kilala nga talaga ni Harvey ang batang ito.Nanlaki ang mga mata niya sa gulat. Patay... Mukhang hindi basta-basta ang pinanggalingan ng batang ito. Kung may taong pinoprotektahan si Harvey Alcantara, siguradong hindi ito pangkaraniwang pamilya.Nanlamig ang katawan ni Zyda. Alam niyang sumabit siya sa maling tao. At kahit pa nagsisisi siya ngayon, huli na ang lahat.Hindi na rin siya binigyan ng pagkakataon ni Harvey na magsalita pa. Diretso na itong nagsabi, “Kung talagang pinaninindigan mong sinaktan ng batang ito ang anak mo, sige, magpa-medical kayo ngayon. Once na lumabas ang resulta at totoong may injury ang anak mo, I’ll take full responsibility. I can offer compensation.”Tumingin siya nang diretso kay Zyda, walang bahid ng takot o pag-aalinlangan.“Pero,” dagdag niya, “kung nag-imbento ka lang ng kwento para siraan
Nang marinig ng guro ang pagtatalo, nahirapan siyang magsalita. Napahiya siya, at halatang hindi siya komportable sa sitwasyon. Alam niyang hindi basta-basta ang nanay ni Zoe—si Zyda. Kilala niyang hindi ito madaling kausap.Pero kahit ganoon, hindi niya puwedeng basta na lang paalisin ang isang estudyante. Kaya pilit siyang ngumiti habang nagsasalita, “Mommy, parang masyado po yatang lumalaki ang isyu. Away-bata lang naman po ito, konting gulo sa pagitan ng mga bata...”Pero hindi pa man siya tapos magsalita, biglang dumilim ang mukha ni Zyda.Pinigil nito ang sarili pero halatang may gigil sa tinig habang mariing nagsalita, “Teacher, binugbog ang anak ko, tapos sasabihin mong hindi seryoso ‘yon? Paano kung nabalian siya? Paano kung napilayan? Saka ikaw ang teacher nila, trabaho mong bantayan ang mga bata. Kung imbestigahan ‘to, ikaw ang unang mananagot. Alam mo naman siguro kung sino ang asawa ko, ‘di ba?”Maliwanag ang gusto niyang iparating—na kung papanigan pa ni Teacher Angel si
Masyado nang mabilis ang takbo ni Zoe kaya’t hindi na siya naabutan ng guro. Sa halip, pinabalik na lang muna nito si Vanessa at ang iba pang bata sa kanilang silid-aralan. Siya na ang bahalang magpaliwanag ng insidente sa principal.Habang pabalik na sila, biglang sinalubong sila ni Hiro na nagmamadaling tumakbo papalapit.Pagkakita niya kay Vanessa, agad siyang huminto at nagtanong, halatang nag-aalala, “Vanessa, I heard someone bullied you. Totoo ba?”Napaisip si Vanessa. Kahit hindi naman siya nasaktan, totoo namang sinubukan siyang saktan ni Zoe. Kaya’t tumango siya.Mas lalong kinabahan si Hiro. “Are you hurt? May sugat ka ba?” tanong pa nito.Umiling si Vanessa. “Hindi naman ako nasaktan. Kasi hindi naman ako kaya ni Zoe. Pero siya ang naunang nanakit, kaya ngayon nalaman na ng teacher. Ngayon, umiiyak siya at gusto nang tawagin ang nanay niya.”Bahagyang nangiwi ang batang babae. Sa tono ng boses at ekspresyon niya, halatang wala siyang respeto sa ugali ni Zoe—iyakin at tumata
Saglit na nag-isip si Vanessa bago iniabot kay Hiro ang hawak niyang Rubik’s Cube. “O siya, eto na lang. Kung maibabalik mo ito sa ayos, maniniwala na ako sa’yo.”“Good!” sagot ni Hiro agad, sabay kindat.Kinuha niya ang Rubik’s Cube at inikot ito nang ilang beses para pag-aralan ang ayos. Pagkatapos masuri, nagsimula na siyang mag-ikot nang mabilis.Pinanood siya ni Vanessa nang may buong atensyon.Ang mga daliri ni Hiro ay mabilis at banayad sa bawat ikot ng Rubik’s Cube. Walang alinlangan ang kilos niya, kabaligtaran ni Vanessa na kailangang huminto paminsan-minsan upang mag-isip. Sa sobrang bilis ng kilos ng bata, halos malula si Vanessa sa panonood.Wala pang isang minuto, huminto na si Hiro. Maayos na nakalatag ang Rubik’s Cube sa mesa—kumpleto na at pare-pareho ang kulay sa bawat panig.“Look, it’s all done,” sabi ni Hiro na may ngiti.Napanganga si Vanessa. “Wow! Ang bilis mo! Ang galing mo!”Ngumiti lang si Hiro at umiling. “Mabagal pa nga ‘yan. ‘Yung nasa world record, ilang
Hindi napansin ni Valerie ang ekspresyon ng bata, tumango na lamang siya at mahinahong sinabi, “Oo, salamat sa pag-aalala mo. Dahil nakatawag ka na rin, aalis na muna si Tita.”Pagkasabi nito, hinaplos niya ang ulo ng bata bilang paalam, saka siya lumakad pabalik.Pagkaalis ng babae, napabuntong-hininga si Hiro.Ang mas masaklap pa, ni hindi man lang nagalit si Daddy, parang wala siyang interes o balak na kumilos man lang... baka nga gusto na lang nitong manatiling single habambuhay!Sa inis, tiningnan ni Hiro ang kanyang ama na may halong pagkainis sa mukha.Hindi naman alam ni Harvey na tinititigan na siya ng anak niya na may pagdududa.Maya-maya, dumating din si Joshua.Pagkarinig ng mga yabag, agad na nagtanong si Harvey, “May nangyari ba sa trabaho? Bakit parang ang tagal ng tawag mo?”May bahid ng pagtataka ang mukha ni Joshua nang sumagot, “Si Riley ang tumawag. Akala ko may emergency, pero kung anu-ano lang ang pinagsasabi. Pakiramdam ko, sinadya niya akong abalahin.”Napatiti
Matapos tulungan ni Valerie si Harvey paakyat sa master bedroom, hindi niya maiwasang mapatingin sa paligid ng silid.Kapareho ito ng istilo ng nasa ibaba—modernong kulay abo, simple, at malinis. Isang malamig na disenyo na bagay na bagay sa personalidad ni Harvey.Pagkapasok ng maliit na bata sa kwarto, agad itong nagsalita at masunuring nagboluntaryo. “Maghahanda na po ako ng mainit na tubig para kay Daddy!”“Samahan na kita,” sagot ni Valerie, na hindi kampante na hayaan ang bata nang mag-isa.Ngunit bago pa sila makalapit, biglang namatay ang lahat ng ilaw sa silid. Napuno ng dilim ang buong paligid kaya napaigtad si Valerie sa gulat.“Ano’ng nangyari? Bakit nawala ang ilaw?” tanong niya, medyo kinakabahan.Sa kabilang banda, mukhang ayon ito sa plano ng bata. Halos hindi niya maitago ang tuwa sa nangyaring brownout.Pero nagkunwari siyang nagtataka, at sinabing, “Hindi ko po alam... parang nawalan ng kuryente?”Napakunot-noo si Valerie. Parang may mali.Nakatira sila sa isang hig
Matigas ang tono ng sagot ni Valerie. “Hindi ko sila kilala…”Bahagyang sumimangot si Harvey at bahagyang umikot ang mga mata. “Kung hindi mo sila kilala, bakit ka parang hindi pa rin maka-move on sa nangyari kagabi? At isa pa, ipinagtanggol ka pa nga ni Hiro, at ako mismo ang nagsabing humingi sila ng tawad sa ‘yo.”Kahit gaano pa kasama ang ugali ng isang tao, kung ipinakita na ang sinseridad at paggalang, hindi na ito dapat maging dahilan para magalit pa. Pero tila iba ang dating ng lahat kay Valerie.Nagpatuloy si Harvey, tila may naisip. “Isa pa… Pakiramdam ko, parang may pamilyar sa ‘yo.”Hindi niya alam kung paano ito ipapaliwanag, pero may kakaiba talaga—na parang may kilala siyang taong kapareho ni Valerie.Hindi alam ni Valerie kung ano ang iniisip nito, pero nang marinig niya ito, bigla siyang kinabahan. Nagduda na ba ito? Imposible, ‘di ba?Mula pa lang sa simula ng pakikisalamuha niya kay Harvey, maingat na siyang nagkukubli. Pati si Joshua, hindi nahalata ang totoo niyan
Pagkauwi ni Valerie mula sa trabaho nang gabing iyon, dumaan muna siya sa bahay upang kumain bago ihanda ang sarili para gamutin si Harvey. Ngunit pagkakatapos lamang ng hapunan, agad niyang napansin ang benda sa kamay ng kanyang anak.Agad siyang kinabahan at lumapit. “Vanessa, bakit may sugat ang kamay mo?” tanong niya, puno ng pag-aalala.Nang makita ni Vanessa ang pag-aalala ng ina, agad niyang sinubukang pakalmahin ito. “Mommy, huwag kang mag-alala. Gasgas lang po ito ng sanga.”Ikinuwento niya kung paano siya tumakbo habang hinahabol ang kuting at aksidenteng napasok sa bahagi ng hardin kung saan siya nasugatan.Matapos marinig iyon, napabuntong-hininga si Valerie at napailing. “Ikaw talaga… Huwag mo na ulitin ‘yan, ha? Lagi mong iisipin ang kaligtasan mo. Baka may maiwang peklat, sayang naman at baka maging pangit pa, tapos iiyak ka na lang sa huli.”Ngunit agad namang sumagot si Vanessa, puno ng tiwala sa kanyang mommy. “Ayos lang po ‘yun! Kasi may napakagaling na doctor si Va
Nag-aalala si Hiro, kaya’t hindi na siya nagdalawang-isip at agad iniabot ang kuting kay Joshua.“Kuya Joshua, paki-alaga muna nito!”Pagkasabi niyon, dali-dali siyang tumakbo palabas upang puntahan si Vanessa.Narinig din ni Harvey ang mga ingay sa labas. Nang sumigaw ang bata, bigla siyang kinabahan, pakiramdam niya’y parang si Hiro mismo ang nasaktan. Agad siyang nag-utos kay Joshua.“Tingnan mo kung anong nangyari.”Tumango si Joshua. “Opo, sir!”Mabilis siyang sumunod kay Hiro.Pagdating nila sa labas, nakita nila ang sugat sa braso ni Vanessa—kumuha ito ng gasgas mula sa mga sanga ng halaman. Hindi naman malalim ang sugat, pero sa makinis na balat ng bata, halatang masakit ito.Agad na nag-alala si Joshua at sinabi, “Kailangang linisin agad ang sugat na 'yan!”Lalo namang nag-panic si Hiro kaya agad niyang hinawakan ang kamay ng kapatid.“Tara na, pumasok na tayo! Lalagyan ko ng gamot para di na dumugo!”Takot si Vanessa sa sakit, kaya’t hindi na siya tumutol at tahimik na sumam