Ginugol ni Joshua ang halos buong umaga sa paghahanap, ngunit hanggang tanghali ay wala pa rin siyang makitang bakas ni Hiro.Habang lumilipas ang oras, lalong bumibigat ang pakiramdam ni Harvey. Halos dumadagundong ang tensyon sa buong bahay ng Alcantara, at lahat ng tao roon ay tila naglalakad sa manipis na yelo. Walang mangahas magsalita, ni lumapit man lang kay Harvey na ngayo'y nakaupo at tahimik na nagngangalit ang panga.Ang matandang mayordoma ay halos maluha-luha na sa matinding pagsisisi. "Kasalanan ko ito... ako ang dapat sisihin! Kung sana'y mas naging maingat ako, hindi mawawala ang batang master. Diyos ko... sana walang masamang mangyari sa kanya," hikbi nito habang nanginginig ang boses.Nananatiling tikom ang bibig ni Harvey, ngunit bakas sa mukha niya ang matinding pag-aalala. Ang mga manipis niyang labi ay mahigpit na nakasara, at ang mga kamao niya'y nakakuyom na parang anumang oras ay pwedeng magwala.Sa kaloob-loobang isip niya, masyado na siyang kinakabahan. Sa m
Nakita ni Valerie ang mga luha ng bata, at pakiramdam niya ay may kung anong pumipiga sa kanyang puso.âAng munting batang itoâĶ paano ba siya tatahanin?â tanong niya sa kanyang isipan.Hindi niya kayang makita ang mga batang umiiyak. Tuwing umiiyak ang anak niya sa bahay, palaging nadudurog ang puso niya. At ngayon, ganoon din ang nararamdaman niya kay Hiro.Napabuntong-hininga siya at walang nagawa kundi sabihin, âSi Tita kasi, may trabaho pang kailangang tapusin, pero ganito na langâĶ Bibigyan kita ng contact number ko, pwede mo akong i-message kapag may oras ka, okay ba âyon?ââTotoo po?âNamumula pa rin ang mata ni Hiro, pero hindi na siya umiiyak. Sa halip, nagliwanag ang kanyang mga mata at bakas sa mukha ang tuwa at sorpresa.Nang makita ni Valerie ang ekspresyon nitoâhalos kapareho ng anak niya tuwing natutuwaâhindi niya natagalan ang ideyang tanggihan ang bata.Tumango siya. âSiyempre, hindi kita lolokohin.ââYehey!âMuling sumigla ang bata at nagkaroon ng gana sa pagluluto. N
Napansin ni Joshua na tila walang balak tumuloy si Valerie kaya agad siyang nagtanong, "Doktora Sevilla? May problema po ba?"Umiling si Valerie, pilit na pinapanatili ang kalmado sa kanyang ekspresyon. Bagama't nagulat siya nang malamang si Harvey pala ang pasyente, nanatili siyang composed. Wala pa naman siyang tinatanggap na consultation fee at wala ring agreement, kaya kahit umatras siya ngayon, hindi niya ito matatawag na breach of contract.Isa pa, wala na siyang balak pang magkaroon ng kahit anong kaugnayan kay Harvey. Ano mang koneksyon ang mayroon sila noon ay tuluyan na niyang pinutol. At higit sa lahat â wala siyang balak na tanggapin ang listahang ito.Dahil dito, marahan niyang ibinaba ang boses at nagsalita, "Pasensya na po, pero... hindi ko po matatanggap ang pasyente ninyo. Hindi ko po siya maaaring gamutin, kaya mas mabuti pong maghanap na lang kayo ng ibang doktor."Nanlaki ang mga mata ni Joshua, tila nagulat sa sinabi niya. "Ha? Sandali lang po, Doktora... ano pong
"Nagmamadali ako!" apakunot ang noo ni Valerie.âAno bang problema ng mga taong âto? Kung may problema, tumawag na lang sana ng pulis! Bakit pa kailangang maghanap ng reporter?â Sa isip ni Valerie.Kung lalabas sa publiko ang tungkol dito, siguradong malaking gulo ang haharapin niya.Mariin niyang kinagat ang kanyang labi. Alam niyang siya mismo ang nagdala ng gulo sa sarili niyaâparang tinapakan niya ang sariling bitag. Wala na talaga siyang lusot sa sitwasyong ito.Isa pa, ayaw naman niyang makilala sa ganitong paraan!Pero kung tutuusin...Hindi baât gamutan lang naman ito? Kapag natapos ang paggamot, tapos na rin ang transaksyon. Walang magiging koneksyon sa pagitan nila ni Harvey. At higit sa lahatâisang bilyon ang consultation fee.Kung hindi niya tatanggapin ito, talagang malaking kawalan.Maaari niyang gamitin ang perang ito para bilhan ng magarang bahay si Vanessa!Sa isiping iyon, walang alinlangang hinablot ni Valerie ang cellphone ni Joshua. Bahagya siyang ngumiti nang mala
Tahimik na nakaupo si Harvey sa tapat ni Valerie, walang bakas ng emosyon sa kanyang mukha. Pero sa loob niya, alam niyang mula pa lang sa simula ay wala naman talaga siyang gaanong inaasahan sa babaeng itoâang sinasabing milagrosang doktor na ubod ng tigas ng ulo. Lalo na matapos niyang marinig ang mga sinabi nito kanina, mas lalo lang niyang naramdaman na hindi ito mapagkakatiwalaan.Ang dahilan kung bakit hindi pa rin niya ito pinaalis ay dahil iyon na lang ang huling alas niyaâisang desperadong pagsubok. Iniisip niyang baka sakaling may makita itong paraan para malunasan ang kanyang sakit, kahit pa parang suntok sa buwan na ito.Hindi naman alam ni Valerie kung gaano karaming bagay ang iniisip ni Harvey tungkol sa kanya. Tahimik niyang binalikan ang mga medical records at treatment history mula sa ibang doktor. Sinuri niya ang mga resulta ng pagsusuri at pinagmasdan muli ang mga larawan mula sa iba't ibang tests.Sa unang tingin, wala naman siyang nakikitang kakaiba. Pero makalipa
"You..."Hindi man nakikita ni Harvey ang nangyayari, ramdam niya na sinadya ng babae ang ginawa nito. Halatang-halata sa boses niya ang galit.Simula noon, lubos niyang kinamumuhian ang mga taong masyadong lumalapit sa kanyaâlalo na ang mga babaeng may hindi magagandang intensyon.Ang babaeng itoâĶ mukhang mali ang naging tantiya ko sa kanya!â sigaw ng isip ni Harvey.Kanina, habang nandoon si Joshua, malamig at walang emosyon ang paraan ng kanyang pagsasalita. Ngunit ngayon, pag-alis ng lalaki, bigla itong nagbago?"Sinadya mo ba ito?" Mariing itinukod ni Harvey ang kanyang mga kamay, saka nagsalita habang nagpipigil ng galit. "Oo, kaya mo akong gamutin, pero mali kung iniisip mong may ibang posibilidad sa ating dalawa. Pinapayuhan kitang huwag na huwag kang mag-isip ng kung ano-ano!"Halos hindi pa nakakapag-isip nang maayos si Valerie nang marinig niya ang sinabi ni Harvey. Sa gulat at inis, napatawa na lang siya sa sobrang pagkaasar.Ilang taon lang silang hindi nagkita, pero kail
Hindi inaasahan ni Valerie na alam pala ni Harvey ang tungkol dito.Iniangat niya ang isang kilay at sinabing, "Oh? Alam mo pala? Kung ganoân, mas madali kong maipapaliwanag ito sa'yo. Oo, tama ang iniisip mo..."Tumingin siya kay Harvey at nagpatuloy, "Binasa ko ang resulta ng iyong pagsusuri pati na rin ang impormasyon tungkol sa lason. Sa totoo lang, hindi naman ito isang pambihirang lason. Bagamaât nakakamatay, madali itong malulunasan basta maagapan. Sinumang bihasang doktor ay kayang magtanggal ng lason sa katawan."Matalim ang tingin ni Valerie nang ipaliwanag niya ang tunay na dahilan ng sakit ni Harvey."Sa madaling salita, ang sanhi ng pagkawala ng paningin mo ay hindi lamang dahil sa lasonâito ay dahil sa Vipera worms na nasa loob ng katawan mo. Ang mga uod na ito ang siyang bumabara sa optic nerve mo, kaya ka unti-unting nabulag."Nanlaki ang mga mata ni Joshua at napaatras ng bahagya."Diyos ko, Vipera poison pala âyon?!"Parang may naisip siyang kung ano kaya agad siyang
Narinig ni Joshua ang paliwanag at napabulalas, "Ang hirap namang intindihin..."Hindi posible ang operasyon bilang lunas, pero paano kung acupuncture? Mapagkakatiwalaan ba ito?Kung hindi lang dahil sa pagpapakilala ni Dr. Tolentino, siguradong iisipin ni Joshua na ang tinaguriang "miracle doctor" sa harapan niya ay isa lamang pekeng doctor na nandaraya ng mga tao.Samantala, nanatiling kalmado ang ekspresyon ni Harvey. Tumingin siya kay Valerie at tinanong, "Ang espesyal na acupuncture at moxibustion, ito ba ang tinutukoy mong 'Ancient Medicine Acupuncture Therapy' na nailathala mo noon?"Hindi ito itinanggi ni Valerie. "Oo, hindi ko inaasahan na alam mo ito.""Kung gusto kitang hanapin para magpagamot, natural lang na pag-aralan ko muna ang tungkol sa'yo," sagot ni Harvey nang walang emosyon.Sa narinig, biglang uminit ang ulo ni Valerie. "Kung alam mo na pala ang tungkol dito, bakit gusto mo pa akong ipaaresto kanina?""Ang taong ito, nakakainis talaga!" naisip ni Valerie.Hindi n
Narinig din ni Harvey ang sigaw ni Valerie kanina, pero hindi niya inasahan na gano'n pala ang eksenang aabutan niya paglapit.Napakunot ang noo niya. âNasira ba ang damit mo? Anong nangyari? May naââHindi na siya pinatapos ni Valerie. Galit na galit itong sumagot.âSaan pa ba? Napaka-ginoo mo raw pero hinihila-hila mo ko? Paano ako makakalabas nang maayos niyan, ha? Hayop ka!âHindi agad nakasagot si Harvey. Saglit siyang natahimik, pero maya-mayaây nagsalita siya na para bang wala siyang ginawang masama.âEh sino baâng nagsabing tumakbo ka?âBagaman matigas ang tono niya, tumalikod ito sandali, hinubad ang suot na coat, at iniabot iyon kay Valerie.âHere, isuot mo muna. Sasamahan kitang bumili ng bago. Babayaran ko.âHindi na nagpasalamat si Valerie. Galit niyang inagaw ang coat at walang pag-aalinlangang ibinalot iyon sa baywang niya.Malaki ang coat ni Harvey kaya't sakto nitong natakpan ang punit sa palda niya. Kahit hindi bagay sa suot niyang blouse, ayos na rin kaysa mas lalon
Nang makita ni Vanessa na seryoso na ang ekspresyon ng mommy niya, hindi na siya naglakas-loob na maglihim pa. Agad niyang ipinaliwanag ang buong nangyariâmula umpisa hanggang duloâsa mabilis pero malinaw na paraan.Habang nakikinig si Valerie, ramdam niyang halo-halo na agad ang emosyon niya.Hindi ako makapaniwala! Paano nangyari âto? Paano ko naipasok si Vanessa sa paaralan kung saan nag-aaral si Hiro?Para sa kanya, isa itong napakalaking coincidenceâo malas.Ni hindi ko siya matakasan kahit nasa bahay, tapos ngayon pati sa eskwelahan nandito pa rin siya?!Bagamaât panic na siya sa loob, pinilit niyang manatiling kalmado sa panlabas. Hindi siya puwedeng bumigay. Lalo na at mukhang naitawid na ni Vanessa ang sitwasyon, kaya hindi na siya puwedeng pumalpak pa.Huminga siya nang malalim, saka tumingin kay Harvey at nagsalita sa pinakakalmado niyang tono, âThank you, Mr. Alcantara, for protecting Vanessa kanina. Nandito ako para magpasalamat.âHindi inakala ni Harvey na makikita niya
Nang makita ni Zyda ang paglapit ni Vanessa kay Harvey at ang paraan ng pagtanggap nito sa bata, hindi na siya kailangang tanungin pa. Mabilis niyang naintindihanâkilala nga talaga ni Harvey ang batang ito.Nanlaki ang mga mata niya sa gulat. Patay... Mukhang hindi basta-basta ang pinanggalingan ng batang ito. Kung may taong pinoprotektahan si Harvey Alcantara, siguradong hindi ito pangkaraniwang pamilya.Nanlamig ang katawan ni Zyda. Alam niyang sumabit siya sa maling tao. At kahit pa nagsisisi siya ngayon, huli na ang lahat.Hindi na rin siya binigyan ng pagkakataon ni Harvey na magsalita pa. Diretso na itong nagsabi, âKung talagang pinaninindigan mong sinaktan ng batang ito ang anak mo, sige, magpa-medical kayo ngayon. Once na lumabas ang resulta at totoong may injury ang anak mo, Iâll take full responsibility. I can offer compensation.âTumingin siya nang diretso kay Zyda, walang bahid ng takot o pag-aalinlangan.âPero,â dagdag niya, âkung nag-imbento ka lang ng kwento para siraan
Nang marinig ng guro ang pagtatalo, nahirapan siyang magsalita. Napahiya siya, at halatang hindi siya komportable sa sitwasyon. Alam niyang hindi basta-basta ang nanay ni Zoeâsi Zyda. Kilala niyang hindi ito madaling kausap.Pero kahit ganoon, hindi niya puwedeng basta na lang paalisin ang isang estudyante. Kaya pilit siyang ngumiti habang nagsasalita, âMommy, parang masyado po yatang lumalaki ang isyu. Away-bata lang naman po ito, konting gulo sa pagitan ng mga bata...âPero hindi pa man siya tapos magsalita, biglang dumilim ang mukha ni Zyda.Pinigil nito ang sarili pero halatang may gigil sa tinig habang mariing nagsalita, âTeacher, binugbog ang anak ko, tapos sasabihin mong hindi seryoso âyon? Paano kung nabalian siya? Paano kung napilayan? Saka ikaw ang teacher nila, trabaho mong bantayan ang mga bata. Kung imbestigahan âto, ikaw ang unang mananagot. Alam mo naman siguro kung sino ang asawa ko, âdi ba?âMaliwanag ang gusto niyang iparatingâna kung papanigan pa ni Teacher Angel si
Masyado nang mabilis ang takbo ni Zoe kayaât hindi na siya naabutan ng guro. Sa halip, pinabalik na lang muna nito si Vanessa at ang iba pang bata sa kanilang silid-aralan. Siya na ang bahalang magpaliwanag ng insidente sa principal.Habang pabalik na sila, biglang sinalubong sila ni Hiro na nagmamadaling tumakbo papalapit.Pagkakita niya kay Vanessa, agad siyang huminto at nagtanong, halatang nag-aalala, âVanessa, I heard someone bullied you. Totoo ba?âNapaisip si Vanessa. Kahit hindi naman siya nasaktan, totoo namang sinubukan siyang saktan ni Zoe. Kayaât tumango siya.Mas lalong kinabahan si Hiro. âAre you hurt? May sugat ka ba?â tanong pa nito.Umiling si Vanessa. âHindi naman ako nasaktan. Kasi hindi naman ako kaya ni Zoe. Pero siya ang naunang nanakit, kaya ngayon nalaman na ng teacher. Ngayon, umiiyak siya at gusto nang tawagin ang nanay niya.âBahagyang nangiwi ang batang babae. Sa tono ng boses at ekspresyon niya, halatang wala siyang respeto sa ugali ni Zoeâiyakin at tumata
Saglit na nag-isip si Vanessa bago iniabot kay Hiro ang hawak niyang Rubikâs Cube. âO siya, eto na lang. Kung maibabalik mo ito sa ayos, maniniwala na ako saâyo.ââGood!â sagot ni Hiro agad, sabay kindat.Kinuha niya ang Rubikâs Cube at inikot ito nang ilang beses para pag-aralan ang ayos. Pagkatapos masuri, nagsimula na siyang mag-ikot nang mabilis.Pinanood siya ni Vanessa nang may buong atensyon.Ang mga daliri ni Hiro ay mabilis at banayad sa bawat ikot ng Rubikâs Cube. Walang alinlangan ang kilos niya, kabaligtaran ni Vanessa na kailangang huminto paminsan-minsan upang mag-isip. Sa sobrang bilis ng kilos ng bata, halos malula si Vanessa sa panonood.Wala pang isang minuto, huminto na si Hiro. Maayos na nakalatag ang Rubikâs Cube sa mesaâkumpleto na at pare-pareho ang kulay sa bawat panig.âLook, itâs all done,â sabi ni Hiro na may ngiti.Napanganga si Vanessa. âWow! Ang bilis mo! Ang galing mo!âNgumiti lang si Hiro at umiling. âMabagal pa nga âyan. âYung nasa world record, ilang
Hindi napansin ni Valerie ang ekspresyon ng bata, tumango na lamang siya at mahinahong sinabi, âOo, salamat sa pag-aalala mo. Dahil nakatawag ka na rin, aalis na muna si Tita.âPagkasabi nito, hinaplos niya ang ulo ng bata bilang paalam, saka siya lumakad pabalik.Pagkaalis ng babae, napabuntong-hininga si Hiro.Ang mas masaklap pa, ni hindi man lang nagalit si Daddy, parang wala siyang interes o balak na kumilos man lang... baka nga gusto na lang nitong manatiling single habambuhay!Sa inis, tiningnan ni Hiro ang kanyang ama na may halong pagkainis sa mukha.Hindi naman alam ni Harvey na tinititigan na siya ng anak niya na may pagdududa.Maya-maya, dumating din si Joshua.Pagkarinig ng mga yabag, agad na nagtanong si Harvey, âMay nangyari ba sa trabaho? Bakit parang ang tagal ng tawag mo?âMay bahid ng pagtataka ang mukha ni Joshua nang sumagot, âSi Riley ang tumawag. Akala ko may emergency, pero kung anu-ano lang ang pinagsasabi. Pakiramdam ko, sinadya niya akong abalahin.âNapatiti
Matapos tulungan ni Valerie si Harvey paakyat sa master bedroom, hindi niya maiwasang mapatingin sa paligid ng silid.Kapareho ito ng istilo ng nasa ibabaâmodernong kulay abo, simple, at malinis. Isang malamig na disenyo na bagay na bagay sa personalidad ni Harvey.Pagkapasok ng maliit na bata sa kwarto, agad itong nagsalita at masunuring nagboluntaryo. âMaghahanda na po ako ng mainit na tubig para kay Daddy!ââSamahan na kita,â sagot ni Valerie, na hindi kampante na hayaan ang bata nang mag-isa.Ngunit bago pa sila makalapit, biglang namatay ang lahat ng ilaw sa silid. Napuno ng dilim ang buong paligid kaya napaigtad si Valerie sa gulat.âAnoâng nangyari? Bakit nawala ang ilaw?â tanong niya, medyo kinakabahan.Sa kabilang banda, mukhang ayon ito sa plano ng bata. Halos hindi niya maitago ang tuwa sa nangyaring brownout.Pero nagkunwari siyang nagtataka, at sinabing, âHindi ko po alam... parang nawalan ng kuryente?âNapakunot-noo si Valerie. Parang may mali.Nakatira sila sa isang hig
Matigas ang tono ng sagot ni Valerie. âHindi ko sila kilalaâĶâBahagyang sumimangot si Harvey at bahagyang umikot ang mga mata. âKung hindi mo sila kilala, bakit ka parang hindi pa rin maka-move on sa nangyari kagabi? At isa pa, ipinagtanggol ka pa nga ni Hiro, at ako mismo ang nagsabing humingi sila ng tawad sa âyo.âKahit gaano pa kasama ang ugali ng isang tao, kung ipinakita na ang sinseridad at paggalang, hindi na ito dapat maging dahilan para magalit pa. Pero tila iba ang dating ng lahat kay Valerie.Nagpatuloy si Harvey, tila may naisip. âIsa paâĶ Pakiramdam ko, parang may pamilyar sa âyo.âHindi niya alam kung paano ito ipapaliwanag, pero may kakaiba talagaâna parang may kilala siyang taong kapareho ni Valerie.Hindi alam ni Valerie kung ano ang iniisip nito, pero nang marinig niya ito, bigla siyang kinabahan. Nagduda na ba ito? Imposible, âdi ba?Mula pa lang sa simula ng pakikisalamuha niya kay Harvey, maingat na siyang nagkukubli. Pati si Joshua, hindi nahalata ang totoo niyan