“Hmmm…” Kasarapan ng tulog ko ng maalimpungatan ako, dahil naramdaman ko na may gumagalaw sa mukha ko. Kumilos ako, nagbago ng posisyon ng higa—patagilid.
Saka muling bumalik sa mahimbing na pagtulog. Subalit, wala pang segundo ang lumipas ay muli akong naalimpungatan ng marinig ko ang isang impit na tawa mula sa isang batang babae. Actually, she’s not a kid anymore kundi isang isip-bata. Lihim akong napangiti dahil sa presensya nito, lalo na ng maamoy ko ang amoy baby nitong amoy. Ramdam ko ang kanyang presensya mula sa gilid ng kama na kinahihigaan ko, at batid ko na napakalapit niya sa akin. Hmmmm… masarap sa pakiramdam na samyuin ang natural nitong amoy, hindi siya katulad ng ibang babae na kailangan pa ng pabango para lang maging mabango. Nang dahil sa makulit na ito ay maganda na naman ang gising ko. Nanatili akong nakapikit at nagkunwaring tulog. Susubukan ko kung hanggang saan ang kakulitan ng inaanak kong ito. “Ano na naman kaya ang pinaggagagawa nito sa mukha ko?” Anya ng isip ko dahil ramdam ko ang basang bagay na pinapahid niya sa pisngi ko, gayundin sa mga labi ko na may kasamang impit na pagtawa—akala moy kinikiliti. Sa huli, ako rin itong hindi nakatiis. Mahigpit kong kinapitan ang kumot, saka mabilis itong isinaklob sa makulit na si Tara. “Ay!” “Got you!” Halos sabay pa naming sigaw, halatang nagulat ito sa ginawa ko. Alam ko kasi na may balak na naman siyang tumakas. Walang hirap na nahatak ko siya papunta sa gitna ng kama. Napuno ng malakas na tawanan ang buong silid ng kilitiin ko siya sa tagiliran. Pilit siyang nagpumiglas habang sumisigaw nang “Ayoko na! Tama na! Tama na!” Hinihingal na ito ng tigilan ko. Inalis ko ang kumot, at tumambad sa aking paningin ang magulo nitong buhok. Ang kanyang dark brown na buhok at nakamamanghang amber na mga mata ay tunay na nakakabighani. Nagmukha siyang isang anghel sa aking paningin, ang makinis at maputing balat nito ay tinampukan ng pino at kulay brown na mga balahibo. Maihahalintulad mo ang batang ito sa isang mamahaling manika. Bihira na makatagpo ka ng ganito kagandang babae. “Click!” Bigla akong natauhan ng pumitik ang mga daliri nito sa tapat ng mukha ko, saka ko lang napansin na kanina pa pala ako nakatulala sa mukha ng aking inaanak. “Mr. Anderson’s calling! You are now in outer space!” Makulit nitong sabi sabay humagikhik pa ng tawa kaya naman maging ako ay natawa na rin. Yeah, I forgot to say this, except her beauty, ay may pagka abnormal din ang inaanak kong ito, damn! Ang lakas lang mang-asar. Bumangon siya, umalis sa kama ko at inayos ang nagulo nitong buhok, ngunit ang magandang ngiti nito ay nanatiling nakapaskil sa kanyang mga labi. “Dad, you promised me na ihahatid mo ako ngayon sa school.” Naglalambing nitong sabi at sinadya pa nitong papungayin ang kanyang mga mata. Imbes na matuwa ay sumimangot ang mukha ko. I don’t know, pero napipikon ako sa tuwing tatawagin niya akong daddy. Well, hindi ko siya masisisǐ kung ituring ako nito bilang kanyang pangalawang ama, dahil iyon naman talaga ang ginagawa ko. Nang makita niya ang naging ekspresyon ng mukha ko ay mas lalong lumapad ang ngiti nito. Halatang ikinatuwa pa niya ang naging reaksyon ko. See? Alam talaga ng batang ito kung paano ako pikunin. “One time na marinig ko sayo ‘yan, I swear, never na kitang ihahatid sa school mo, at sasabihin ko rin sa daddy mo na bawasan ang allowance mo.” Banta ko sa kanya, lihim akong napangiti ng maalarma ito. Naglaho ang nang-aasar nitong ngiti at nagmukha siyang isang maamong tupa. “Did someone told you, na ikaw ang pinakagwapo at mabait na ninong sa buong mundo?” Pang-uuto pa nito sa akin, saka ipinikit-pikit pa ang kanyang mga mata, kunway tantalizing eyes daw sya—well, totoo naman. “Don’t me, Tara, hindi mo ako mauuto.” Galit-galitan kong sagot, sabay tayo paalis sa kama. I am wearing pajama ang white t-shirt, dahil alam ko na papasok sa kwarto ko ang makulit kong inaanak. Maliit pa lang ito ay madalas na siyang nasa bahay ko, kaya mas marami ang time na napagkakamalan na isa akong batang ama, noon. She’s Tara Miles Parker, ang nag-iisang anak ni Mr. Vasile Parker na isang technician. A single father na mag-isang itinaguyod ang kanyang nag-iisang anak na babae. Kasalukuyang nag-aaral ng law sa isang Exclusive University si Tara at ngayon ay first year college pa lang ito. I am the one supporting her education. Nakilala ko lang ang kanyang ama ng minsang nasira ang aircon dito sa kwarto ko. That time ay kasalukuyan pa lang akong estudyante. Mag-isa akong naninirahan sa maliit na apartment na ito dahil bata pa lang ako ay gusto ko ng tumayo sa sarili kong mga paa. Nalaman ko na kapit-bahay ko lang pala ang technician na umayos ng aircon ko ng makita ko siya sa kabilang bahay. Kasalukuyan niyang pinapatigil sa pag-iyak ang isang sanggol nasa tingin ko ay mag-isang taon pa lang. Nang makita ko na nahihirapan na si Mr. Vasile dahil ayaw talagang tumigil ng anak nito sa pag-iyak ay lumabas na ako ng bahay at lumapit sa mag-ama. Honestly, wala akong hilig sa bata, pero may kung anong damdamin ang nagtutulak sa akin na lapitan ang sanggol. Ako na mismo ang nagpresenta kay Mr. Vasile na patigilin ang anak nito sa pag-iyak. At iyon ang unang pagkakataon na nasilayan ko ang cute at magandang mukha ng makulit na ‘to. Mula noon ay lagi ng nakadikit sa akin ang batang ito. Tara is seventeen years old now, while I was thirty two years old. “I’m not gonna uto-uto you, Ninong, I’m just telling the truth. By the way, where have you been last night? I’m waiting you outside ng ilang oras, pero hindi ka dumating.” Ani pa nito pero ang makulit na ‘to ay nagkakalkal na sa loob ng backpack ko. Kumunot ang noo ko ng makita ko na may isinilid siya sa kanyang bulsa, kaya naman naudlot ang pagsasalansan ko sa mga unan. “Ano ‘yang isinilid mo sa bulsa mo?” Curious kong tanong habang naglalakad palapit sa kanya. “Nothing.” Seryoso naman niyang sagot ng hindi lumilingon sa akin, habang patuloy niyang hinahalungkat ang loob ng bag ko—para itong bata, dahil nakasalampak pa siya ng upo sa sahig. Halatang bagong gising lang din ito dahil suot pa niya ang paborito niyang pajama na ako ang bumili. Nanlaki ang mga mata ko ng ilabas niya mula sa loob ng bag ang isang maliit na box na may cover ng chocolate na lollipop. Kahit sino talaga ay iisipin na isa itong candy na chocolate flavor, pero ang totoo niyan ay isa itong condom. “S**t, ibalik mo sa akin ‘yan, Tara!” Natataranta kong sabi at tinangka kong agawin ito mula sa kanyang kamay. “No! I need this!” Sagot pa niya sa akin saka mabilis na binitawan ang bag ko at nagmamadali itong tumayo at tumakbo palapit sa pintuan. Maliksi ang katawan ko kaya kaagad na nahagip ng kanang braso ko ang maliit na bahagi ng baywang ni Tara. “Ay! Let me go! Ano ba ninong! Why are you so madamot? Para candy lang!” Naiinis nitong sabi habang pilit na inilalayo ng kamay niya ang condom mula sa akin. Mahigpit ko siyang niyakap, kasunod nito ay walang hirap na naagaw ko ang maliit na box mula sa kanyang kamay. Napalunok pa ako ng matuôn ang atensyon ko sa malambot niyang katawan, dahilan kung bakit mabilis na nag-init ang pakiramdam ko. Mabilis pa sa alas kwatro na inilayo ang sarili sa katawan ng inaanak ko. Nasa kusina, sa loob ng refrigerator.” Seryoso kong sabi habang isinisilid ang condom sa loob ng bulsa ng aking pajama. Mabilis na nagliwanag ang mukha nito, at kahit hindi ko na ipaliwanag kung ano ang ibig kong sabihin ay batid ko na naunawaan ako nito. “Sometimes talaga, you’re so unfair Ninong. Why didn’t you tell me agad? So, I will not wasting my time na halungkatin pa ‘yang bag mo.” Reklamo pa nito sa akin. That’s my Tara, hindi nahihiya sa akin, because we are so close to each other. Maya-maya ay dumukot siya sa kanyang bulsa, napalunok pa ako ng wala sa oras ng damputin niya ang kamay ko saka inilagay sa palad ko ang dalawang piraso ng pakete nang condom. “I think it’s your favorite, here keep it.” Anya pa sabay hakbang patungong pintuan. Parang akala moy nakalutang sa ulap ang mga paa nito habang naglalakad palabas ng silid. Halatang excited na siyang malaman kung ano ang pasalubong ko sa kanya. “Huh!” Isang marahas na buntong hininga ang aking pinakawalan ng lumipat ang tingin ko sa mga condom na nasa kamay ko. I’m so lucky dahil masyado pang inosente si Tara pagdating sa mga ganitong bagay. Dahil kung aware ang siya dito marahil sandamakmak na paliwanag ang gagawin ko sa batang ‘yun. “OMG! Thank you ninong!” “BLAG!” Natawa na lang ako ng marinig ko na nagpasalamat siya sa pasalubong ko. Ngunit, kasunod nito ang tunog ng pag sarado ng pinto tanda na lumabas na ito ng bahay. Maliit pa lang si Tara ay ganito ang eksena sa bahay ko tuwing umaga. Umiiling na lumapit ako sa aking bag at ibinalik sa loob nito ang mga laman na ikinalat ng batang ‘yun. Sunod, dinukot ko ang condom na nasa bulsa ng pajama ko at isinilid ito sa secret pocket ng bag ko. Kailangan ko ng condom para sa girlfriend ko. Yes, I have a girlfriend pero wala akong plano na pakasalan siya. I need her for my personal need, and aware naman siya sa klase ng relasyon na meron kami. And besides, hindi naman dehado ang girlfriend ko sa estado ng relasyon namin, dahil I support her financially na batid ko na iyon naman talaga totoong pakay niya sa akin. Tahimik na humakbang ako papasok sa loob ng banyo. Pagdating ko sa loob ay hindi na ako nagulat pa ng makita ko ang ayos ng aking mukha. Ang mga labi ko ay pinahiran ni Tara ng makapal na pulang lipstik, habang ang magkabilang pisngi ko sa matambôk na bahagi ay meron ding pulang lipstik na pa-bilog ang hugis. Well, mas okay na ‘to kaysa sa mga stickers na idinidikit niya sa buong katawan ko araw-araw noong maliit pa ang makulit na batang ‘yun. Natatawa na humakbang ako palapit sa shower room upang maligo. Pagdating talaga kay Tara, walang araw na napapangiti ako ng kapilyahan nito.“Huh? Ano na naman ‘yang dala mo?” Malalim ang gatla sa noo ni Daddy, ang mga mata niya ay nakapako sa dala kong cake. Kay lapad ng ngiti ko habang ang kasiyahan na nararamdaman ko ay tila hindi matatawaran. “Look, Dad, ang laki n’ya diba?” Nagagalak kong sagot na ang tinutukoy ko ay ang hawak kong cake. Mula sa mukha ng aking ama at lumipat ang tingin ko sa nakakatakam na chocolate cake. Kahit hindi ko na sabihin sa aking ama kung kanino ito galing siguradong alam na niya ang sagot. Hindi na kasi bago sa kanya na may dala akong pagkain galing sa kapit-bahay. Yup! Tama kayo ng iniisip, makapal nga ang mukha ko. Ang totoo n’yan ay mahiyain talaga akong tao, pero pagdating sa ninong kong gwapo ay kasing kapal ng hollow blocks ang pagmumukha ko. “Anak, hindi kaya’t nakakahiya na sa ninong mo?” See? Ang tatay ko na ang nahihiya para sa akin. Natawa ako sa sinabi ng aking ama habang maingat na ibinababâ ang cake sa ibabaw ng lamesa. “Eh, Dad, sabi naman sa akin ni Ninong a
“Remember”— “No boyfriend, no barkada, and focus on my studies.“ Hindi ko na pinatapos sa pagsasalita si Ninong Vincent at ako na mismo ang nagpatuloy ng mga sasabihin pa sana nito. Halos araw-araw ko naman kasing naririnig sa kanya ang mga bilin nito sa tuwing ihahatid niya ako sa school. Kung mahigpit ang daddy ko ay mas doble pa ang higpit ng Ninong Vincent ko. Kaya naman tumuntong ako ng first year college ng hindi man lang naranasan ang magka boyfriend. Unlike sa mga classmates ko na lahat sila ay na enjoy ang buhay teenagers nila. They go out with their boyfriends and girlfriends. Malaya rin silang nakakapunta sa mga party ng mag-isa, habang ako ay hindi nakakaalis ng walang chaperone—kung hindi si Daddy ay si Ninong ang kasama ko. Kasalukuyan kaming lulan ng kanyang lumang kotse, at ngayon ay nakaparada ito sa gilid ng kalsada—may kalahating metro ang layo mula sa university na pinapasukan ko. “Nong, kahit hindi mo na ipaalala sa akin ‘yan, dahil tinatandaan ko lahat
“8:30 ng gabi. Tahimik akong nakaupo dito sa may terase ng aming bahay at matiyagang hinihintay ang pagdating ni ninong Vincent. Panay ang hampas ko sa aking mga binti dahil sa mga lamok na walang tigil na kumakagat sa balat ko. Nakasanayan ko na ang maghintay dito sa terase araw-araw, dahil bata pa lang ako ay lagi ko na itong ginagawa. Pero, sa pagkakataong ito ay hindi na ito katulad ng mga nakaraang paghihintay ko, dahil ramdam ko ang matinding lungkot. Tatlong araw na Kasi ang lumipas simula ng huli kong nakita at nakausap si Ninong Vincent, at iyon ay noong araw na mangyari ang halikan sa pagitan naming dalawa. Pagkatapos nun hindi na siya nagpakita pa sa akin. Although nagtetext naman siya sa Daddy ko pero ramdam ko na iniiwasan niya ako. Marahil, nagalit siya sa ginawa kong panghahalik sa kanya. I swear, hindi ko talaga sinasadya, at hindi ko rin alam kung ano ba ang pumasok sa utak ko at ginawa ko ang bagay na ‘yun. Kung alam ko lang na iyon ang magiging dahila
“Dad! Aalis na po ako!” Ani ko na sinadyang lakasan ang boses upang marinig ito ni daddy. Kasalukuyan siyang nasa kusina at kumakain ng agahan. “Iha, hindi mo ba hihintayin ang Ninong Vincent mo?” Tanong ni daddy. “Nagmamadali ako dad, meron pa kasi akong kailangan na bilhin para sa isang subject ko. Pakisabi na lang po kay ninong, bukas na lang ako sasabay sa kanya.” Ani ko pa at mabilis na naglakad palabas ng bahay habang kipkip ang mga libro sa tapat ng dibdib ko. May pagmamadali ang bawat hakbang ng mga paa ko na wari mo ay hinahabol. Anumang oras kasi ay siguradong darating na si Ninong, kaya kailangan ko ng makaalis para hindi ako abutan nito. Sa ngayon kasi ay wala pa akong lakas ng loob na harapin si ninong. Pakiramdam ko ay matutunaw ako sa oras na makaharap ko na siya. Hindi ko kayang tumingin ng diretso sa kanyang mga mata, dahil nitong nagdaang gabi ay napagtanto ko ang isang bagay. Natuklasan ko kasi na gusto ko si ninong Vincent hindi bilang ama, kuya o n
“Tell me, Tara, bakit mo ako iniiwasan?” Natigil sa akmang pagsubo ng kanyang pasta si Tara ng marinig ang tanong ng ninong Vincent niya. Mabilis na hinawi ang anumang damdamin na naglalaro sa kanyang dibdib at naghanda ng isang magandang ngiti bago siya nag-angat ng tingin. May kung anong damdamin na humaplos sa kanyang puso ng magpanagpo ang kanilang mga mata.“Huh? Hindi naman kita iniiwasan, napagtanto ko lang na dalaga na ako at kailangan ko ng maging independent. Kailangan kong tumayo sa sarili kong mga paa ng hindi umaasa sa inyo ni daddy.” Nakangiting sagot ni Tara, ang tinig nito ay mahihimigan mo ng kumpiyansa sa sarili. Pero ang totoong dahilan ay ayaw niyang mas lalo pang masaktan dahil lang sa one sided niyang pag-ibig para sa kanyang ninong Vincent. Nag-init bigla ang magkabilang pisngi ni Tara, mabilis siyang nagbabâ ng tingin at itinuôn na lang ang atensyon sa kanyang kinakain. Ang naging pahayag ni Tara ay nagdulot ng matinding pangamba sa kanyang puso. Isa ‘yun
“Bakit kailangan mo itong ilihim?” Si Vincent sa seryosong tinig. Nakatayo siya sa paanan ng hospital bed na kinahihigaan ni Mr. Parker. Matiim na nakatitig ang mga mata nito sa mukha ng Ginoo, at base sa ekspresyon ng kanyang mukha ay labis siyang naguguluhan. Samantalang si Mr. Parker ay tahimik lang na nakahiga sa kama. Ang mga mata nito ay nakapako sa labas ng bintana. Makikita sa mukha ng dalawang lalaki ang labis na kaseryosohan. Subalit, masasalamin ang matinding kalungkutan mula sa mga mata ni Mr. Parker. Isang mabigat na buntong hininga ang naging tugon ni Mr. Parker sa tanong ni Vincent. For him, Vincent is like his son. Hindi na ito iba sa kanilang mag-ama, sapagkat malaki ang naging papel ng binata sa buhay ng kanyang anak na si Tara. At his young age ay naging kuya sa kanyang anak ang binatang ito, and he is not fool para hindi maunawaan kung ano ang totoong nararamdaman nito para sa kanyang nag-iisang anak. “Si Tara, please, take care of her.” Imbes na saguti
“Excuse me, nand’yan ba si Vincent?” Natigil ako sa pagwawalis sa mga tuyong dahon dito sa bakuran ni Ninong Vincent ng marinig ko ang tinig ng isang babae. Tumuwid ako ng tayo, saka pumihit paharap sa aking likuran. Sumalubong sa paningin ko ang magandang mukha ng isang babae. Nakatayo ito sa nakabukas na gate, habang nakapaskil ang magandang ngiti sa kanyang mga labi. Naisip ko kung saan ko siya nakita dahil pamilyar ang mukhaa nito maging ang kanyang boses. Hanggang sa pumasok sa isip ko ang isang eksena ng nagdaang gabi. Siya ang babaeng kasama ng ninong Vincent ko, si Lisha. “Wala po sya dito, nasa trabaho.” Magalang kong sagot. Sa ganda ng ngiti nito ay maging ako’y napapangiti na rin. “Ikaw ba si Tara?” Muli, tanong niya sa akin. “Huh? Kilala mo ako?” Gulat kong tanong, ang reaksyon ko ay wari moy sa isang inosenteng bata. Mas lalong lumapad ang kanyang ngiti na tila natutuwa pa sa akin. “Of course, paano kitang hindi makikilala gayung walang ibang bukam bibig ang
“Huh? Nong, wala ka bang pasok ngayong araw?” Gulat na tanong ni Tara ng bumukas ang pinto ng kanilang bahay at pumasok ang ninong Vincent niya. Kasalukuyan siyang nakaupo ng pasalampak sa sahig habang nakapatong ang isang libro sa kanang hita niya. Nakalatag sa sahig ang isang yellow pad paper, mga notebook at ang kanyang bag na ginagamit sa pagpasok. “It’s my day off. Where is your daddy?” Nakangiti na tanong ni Vincent habang naglalakad ito palapit sa kinauupuan ni Tara. “Umalis po eh, matigas ang ulo ni Daddy, I told him na huwag ng umalis pero makulit sya.” Sagot naman ng dalaga ng hindi inaalis ang tingin sa makapal na libro na kanyang binabasa. Naupo si Vincent sa single sofa na nasa tapat ni Tara, habang nakangiti na pinagmamasdan nito ang na nanahimik na si Tara. Lumalim ang gatla sa kanyang noo ng napansin niya ang suot nito. Okay naman ang suot na t-shirt ni Tara dahil over size ito pero pagdating sa pang-ibabâ nito ay isa itong napakaikling maong short. “Who told you
“Nang umalingawngaw ang putok ng baril ay mabilis kong dinampot isa-isa ang ilang mga bahagi ng baril at nagmamadali itong inassemble. Habang isinasagawa ko ito ay mabilis na tumatakbo ang oras kaya naman hindi na kami magkandaugaga ng aking mga kasama. Nang matapos, mabilis kong ibinaba ang baril sa lamesa saka itinaas ang dalawang kamay sa ere. Ganun din ang ginawa ng aking mga kasamahan. Lumapad ang ngiti ko ng makita ko na pangalawa ako sa pinaka mabilis na pag-assemble ng baril. Sa loob ng ilang buwan na lumipas ay malaki na ang pinagbago ko. Nagimprove na ang Physical fitness ko, maging ang ilan pang training na noon ay halos iyakan ko ngayon ay sisiw na lang sa akin. “Yes!” Naibulalas ko ng marinig ko na inanounce ang pangalan ko. Maging si Gladys ay masaya rin dahil pangatlo siya sa pinaka mabilis. At ngayon ay nakafocus kami sa paghawak ng baril. “Parker, may bisita ka.” Ani ng isang sundalo kaya naudlot ang tangkang pag suot ko ng goggles. Ibinaba ko ang ba
Huh! Huh! Huh… (mabigat na paghinga) “Halos kapusin na ako ng oxygen sa bagâ, at sa bawat paghinga ko ay sumasabay ang aking katawan. Nakabaluktot ang katawan ko habang ang dalawang kamay ko ay natukod sa aking mga tuhod. Tagaktak na ang pawis ko at nagkalat na rin ang ilang hibla ng buhok ko sa aking mukha. Maging ang dark green na suot kong t-shirt ay nabasâ na ng pawis. Ang mga mata ko ay matamang nakatitig sa kinatatayuan ng aming commanding officer. Matapang na nakatitig ito sa akin at ganun din ang ilang mga baguhang sundalo na katulad ko. Sa nakikita ko sa kanilang mga mata ay parang nais nilang sabihin na tama na, sumuko ka na. Hindi ka nararapat sa propesyong ito. Hindi ito ang career na nababagay para sayo. Nasaktan ako oo, pero imbes na magpalupig sa matinding emosyon ay mas tinibayan ko pa ang aking loob. “If I were you Parker, susuko na ako. Ilang beses ko ng sinabi sayo na hindi biro ang papasukin mo. Bakit hindi ka na lang umuwi at mag-aral ng fashion desig
“Ahhhh!” Crash!Nilamon ng malakas na sigaw ni Vincent ang buong kabahayan dahil sa pinaghalong matinding sakit at galit. Kulang na lang ay mapatid ang mga litid niya sa leeg, habang ang kanyang mga mata na hilam na sa luha ay nanlilisik—matalim ang tingin niya sa nabasag na bote ng alak na nasa sahig.“Bakit? Ano pa ba ang kulang? Saan ako nagkulang? Sa pagkakatanda ko’y ibinigay ko sayo ang lahat! Lahat! Hmp!” CRASH!Pagkatapos isigaw ang huling salita ay nanggigigil na ibinato sa pader ang isang upuan na malapit sa kanya. Sa lakas ng pagkakabato nito ay halos nawasak ito. Napatalon sa takot si Lisha na kasalukuyang nakatayo sa pintuan ng silid ni Vincent. Mula sa Simbahan ay dito siya dumiretso sa kanyang condo. Batid ni Lisha na naghihirap ngayon ang kalooban ni Vincent kaya nandito siya upang ito ay damayan. Ang mukha ni Lisha ay kakikitaan mo ng matinding awa. Saksi siya kung paano nalugmok ang isang Vincent Anderson ng dahil sa isang babae. Ngayon niya nauunawaan kung gaano
“Mamâ, okay na ba ang itsura ko?” Hindi ko mahimigan ang aking sarili kung bakit tila kinakabahan ako sa hindi malamang dahilan. Marahil ay dala lang ng matinding pananabik para sa kasal namin ni Tara. Ngayong araw nakatakda ang pag-iisang dibdib namin, at abot-abot talaga ang kabâng nararamdaman ko. Parang gusto ko ng lisanin ang Mansion na ito at ako na mismo ang susundo sa bride ko. Ngunit, batid ko na hindi pahihintulutan ni Mamâ ang nais ko dahil naniniwala siya sa pamahiin. Ilang araw na kasi ang lumipas simula ng huli kong nakita ang aking nobya. Honestly, hindi ako naniniwala sa mga pamahiin but because I love Tara so much I should to respect the theory of Mr. Parker. Biglang nag-init ang mukha ko ng tumawa ang aking ina, dahil sa totoo lang ay makailang ulit ko na itong tinanong sa kanya. Matanda na ako pero nagmukha akong bata sa harap ng aking ina. “Anak, kahit na basahan pa iyang isuot mo ay gwapo ka pa rin.” Natatawa na sagot ni Mamâ kaya naman maging ako ay na
Tulala, at tila wala sa aking sarili habang nakatanaw sa labas ng bintana nang sasakyan. Ito ako ngayon, hindi ko alam kung ano ang gagawin ko ng mga sandaling ito pagkatapos kong mabasa ang diary ng aking mga magulang. Samo’t-saring damdamin ang naramdaman ko ng malaman ko ang lahat ng tungkol sa buhay ng aking mga magulang. Mula noong mga bata pa lang sila, hanggang sa nagdalaga at nagbinata silang dalawa. Naantig ang puso ko ng malaman ko kung gaano kawagas ang pagmamahal nila sa isa’t-isa. Magkasama nilang inabot ang kanilang mga pangarap ngunit nakakalungkot na isipin. Ang mga pangarap na binuo nila ay nanatili na lang sa isang pahina ng libro. Nabigo sila na maabot ito. Ramdam ko kung paanong kapwa na nasaktan ang kanilang mga damdamin. Sq parteng iyon ay hindi ko na naiwasan ang umiyak, nakakalungkot ang naging kwento ng buhay ng aking mga magulang. Ngayon ko nauunawaan si Daddy kung bakit hindi na niya binalak pa na mag-asawang muli, at dahil iyon sa matinding pagmamahal
“Naging puspusan ang bawat araw na lumipas. Masyado akong naging busy sa paghahanda para sa kasal namin ni Tara. Nais ko na ibigay ang pinaka engrandeng kasal sa aking kasintahan. At sa araw mismo ng aming kasal ay plano kong ipakilala sa mundo na aking ginagalawan ang aking si Tara. Matagal na panahon ding nanahimik sa publiko ang pribadong buhay ko at ngayon lang ulit ako magkakaroon ng pagkakataon na lumantad. Natigil ang pagmumuni-muni ko dito sa aking opisina ng marinig ko na nagring ang cellphone ko na nasa ibabaw ng lamesa. Kahit hindi ko pa man nakikita kung sino ang caller ay kilala na ito ng puso ko, dahil bigla ang pagsikdo nito. Bawat segundo kasi ay wala ng naging laman ang puso at isipan ko kundi si Tara. Lumitaw ang magandang ngiti sa aking mga labi ng marinig ko ang magandang tinig ng aking mahal. Ang malamyos na boses nito ay may hatid na kilabot sa buong sistema ko kaya naman kay bilis ng tibok nang puso ko. Parang gusto kong tumawa ng marinig ko ang kalampa
“Hmmmm…” natawa ako ng marinig kong umungol ang aking boyfriend ng patakan ko ng magaan na halik ang kanyang mga labi. Kumilos siya habang ako ay nakatunghay sa tapat ng kanyang mukha. Naghihintay kung kailan mumulat ang kanyang mga mata. “Ay!” Napatili ako ng biglang kumilos ang isang kamay niya at kinabig ako nito pahiga bago sinakluban ng kumot. “Vincent!” Tili ko ng mabilis siyang pumatong sa ibabaw ng aking katawan. Kasunod nito ay ang mariin na paglapat ng kanyang mga labi sa bibig ko. Isang maalab at mapusok na halik ang iginawad niya sa mga labi ko kaya biglang nag-init ang aking pakiramdam. Ramdam ko ang matinding init ng kanyang katawan na wari moy nilalagnat. Ang higit na gumugulo sa buong sistema ko ay ang naninigas niyang sandata na tumutusok sa tapat ng aking puson. “Hmmmm…” para akong tatakasan ng ulirat ng maramdaman ko na inangat niya ang suot kong t-shirt, kasabay nito ang aking bra. “V-Vincent…” Nahihibang kong sambit sa kanyang pangalan nang simulan
“What are you doing here!?” Matigas na tanong ni Vincent kay Lisha. “I’m here to”- “We already talk about this Lisha! na hindi ka pupunta dito. And please stop acting like my girlfriend around me. Remember, we have an agreement that no commitment and we’re just a friends with benefits the reason why accept you as my girlfriend. Ikaw ang nag-alok nito sa akin ng ganitong set up. And also I told you na oras na maging maayos na sa amin ni Tara ang lahat ay ititigil na rin natin ang ating relasyon. And you agree about that, then what is this?”Halata na irritable na si Vincent sa kanyang kausap na para bang gusto na nitong ipagtulakan palayo ang dalaga. Nang mga oras na ito ay malapit ng umiyak si Lisha, nasasaktan siya sa mga naririnig niya mula kay Vincent. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi upang mapigilan ang pagpatak ng luha mula sa kanyang mga mata. Pasimple niyang pinuno ng hangin ang kanyang dibdib at maingat niya itong pinakawalan upang kahit papano ay gumaan ang kan
Para akong baliw na nakangiting mag-isa habang nakatayo sa gilid ng kalsada. Katatapos lang ng huling klase ko at ngayon ay hinihintay ko ang aking sundo. Mas lalong lumapad ang ngiti ko ng malayo pa lang ay natanaw ko na ang paparating na sasakyan ni Ninong Vincent, I mean ng boyfriend ko. Until now ay hindi pa rin ako makapaniwala na boyfriend ko na ang ninong ko. Subalit, hindi naman ganap ang kasiyahan na nararamdaman ko, dahil patago ang aming relasyon. Parang gusto ko kasing ipagsigawan sa lahat na boyfriend ko si Vincent Anderson. Pero hindi pwede, he told me na kailangan naming protektahan ang sarili ko bilang isang babae sa mata ng mga taong nakapaligid sa akin. Bukod kasi sa bata pa ako ay ang pagkakaalam ng lahat ay mag-ama ang turingan namin sa isa’t-isa. For me ay hindi pa naman ganun katanda si Vincent. Kung titingnan nga ito ay parang kaedaran ko lang. Huminto ang sasakyan ni ninong Vincent sa tapat ko. Excited na binuksan ang pinto ng sasakyan, sumakay at