Hello! Thank you so much for reading my story/stories. If you want to message me or ask questions, feel free to visit my FB account @Luna De Chavez po. :)
Sabay kaming umuwi ni Alas. Hindi ko alam kung paano siya pakikisamahan dahil hindi rin naman siya umiimik sa akin. Pagkarating sa kaniyang bahay ay tahimik akong bumaba hindi na umaasa na pagbubuksan niya ako ng pinto. Kaagad kong tinungo ang likod na bahagi ng sasakyan at binuksan ang pinto para kunin ang box ng wedding gown at kaagad iyong binuhat palabas. Kahit nahihirapan ay nagawa ko pa ring isara ang pinto ng mag-isa at kaagad na naglakad papasok without looking back, ngunit ramdam ko pa rin ang presensya ni Alas sa likuran ko. He's walking behind me. Pagkapasok ay sinalubong ako ni Nana Isang at handa na sana ako nitong tulungan, ngunit kaagad akong tumanggi.“Ako na po, Nana Isang. Kaya ko na po ito.”“Sigurado ka?” ngumiti ako sa kaniya at tumango naman ito. “O siya, bumaba ka rin pagkahatid mo niyan at nagluto ako ng meryenda. Ikaw din Alas, samahan mo na ang mapapangasawa mo.”“It's okay, Nana. I have a lot to do in my office.” I heard Alas said. Nalungkot ako saglit sa na
Thalia Athena AdamsMarahan kong ibinaba ang hawak na telepono. Katatapos ko lang makipagusap sa isa sa aking kliyente. Masyadong nakakapagod ang araw na ito para sa akin. But still, I choose to just rest my back and close my eyes to take a short nap. Deserve ko siguro ang magpalamig bukas since off ko. Sakto naman na tumawag si Alianna sa akin—my best friend."I'm free tonight, Ali. Game ka ba?" bungad ko agad bago pa man siya makapagsalita."Aba shempre! Pag-aya mo lang ang hinihintay ko gaga, ano saan naman tayo?""Sa Monzeal tayo, may bagong bukas na resort doon perfect for two days.""Asus! Baka lang naman kasi gusto mong may silayan na barista sa isa sa mga bar sa Monzeal, baristang owner," natawa ako sa sinabi niya."Shempre kasama na 'yon doon, saka hayaan mo na ako, iyon na lang ang paraan ko para masilayan siya.""Sus! Twenty-four ka na girl. Move on ka na d'yan kay Alas please lang! Marami naman d'yang iba, huwag na sa lalaking kapatid mo ang mahal," napasimangot ako pero t
Life has never been good to me. Palagi lang niya akong pinapatikim ng saya—ng pagmamahal ngunit agad din namang binabawi. It's easy to find something that can make you laugh, but all of it is actually short-lived. Too shallow. When you're happy, life always has a way of throwing you curve balls, problems, and events that will take your temporary happiness away from you. Simula pa noong magkaisip ako, marami ng kulang sa akin. Sa tuwing may dumarating, noong una akala ko they're going to stay, pero nagpahinga lang pala sila. I've always been someone's temporary shed but never been someone's home. Palagi akong tumatanggap ng mga taong pansamantala lamang na tao, at aalis din naman sa buhay ko. How hard is it for them to stay with me? Noong nagkaroon naman ako ng pamilya, nawala agad si Mama at si ate naman na kung kailan mararamdaman ko na ang pagturing niya sa akin bilang kapatid, saka rin naman siya nawala. "Wala na tayong magagawa kundi tanggapin. Hanggang doon na lang talaga ang b
"What?! Is that true?!"She was shocked. I smiled at her weakly. Matapos akong kausapin ni Alas tungkol sa pakay niya ay kaagad ako nitong pinaimpake ng gamit. Kahit paano umaasa ako noon na hintayin niya at sabay na kaming umalis ay bigo ako dahil sa huli, ipinasundo niya ako sa driver ng mommy niya para ihatid sa bahay niya.Noong makarating naman sa bahay niya ay tanging maid niya lamang ang sumalubong sa akin at naghatid sa magiging kwarto ko; Alas' room. Halos pigain naman ang puso ko ng makita ang mga larawan nila ni ate sa kwarto, maging ang isang malaking portrait painting ng mukha ni Ate. Hindi ko alam kung makakaya ko bang tagalan na manatili roon dahil sa nasaksihan. Kung pwede lang na sa ibang kwarto o sa guest room na lang ako matulog ay gagawin ko, pero natatakot akong baka bigla na lang magalit si Alas."At pumayag ka naman?""Out of gratitude and. . . and I feel responsible for my sister's death, pati na rin sa pamangkin ko." napamasahe siya sa kaniyang sentido dahil s
Wala na akong naging client pagkatapos ni Thunder. First name basis, yes. Tinawag naman niya akong Thalia. Nakita niya 'yon sa ID na suot ko. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may kakaiba akong narqamdaman sa lalaking iyon, isama pa na ang weird ng mga tinging binibigay niya sa akin. Hindi naman nakakabastos, iba lang talaga 'yong dating.Nababagot akong nagsulat sa log book. Out na namin at gustong-gusto ko na talagang magpahinga. Hindi ko alam pero napapaguran talaga ako kahit wala naman akong ibang naging kliyente."Thalia! Sama ka sa 'min? Sa Red Havens." katatapos ko lang pumerma ng lumapit si Abby at siya naman ang nagsulat. I checked my phone first and saw messages from Ali."Pass ako Abby, baka kasi nasa bahay na si Alas.""Alas?" natigilan ako bigla at marahang napalingon sa kaniya."U-Uhm Oo.""May kapatid kang guy? I thought sister lang?" takang tanong niya. Wala kasi akong ibang pinagsabihan na may mapapangasawa ako kundi si Ali. Si Abby kasi ay close ko lang na katr
Nakarating kami sa boutique kung saan niya nais na bilhin ang susuotin ko sa kasal namin. Supposedly, I should feel the excitement lalo na sa katotohanan na matutupad na ang lihim kong pinangarap kahit noong bata pa ako. Ang ikasal sa lalaking pangarap at mahal na mahal ko. Si Alas 'yon. But now that we're so close to be husband and wife, hindi ko maramdaman 'yong saya at excitement. I feel the ache instead that I am still on the same situation again. Pakiramdam ko wala pa rin akong karapatan. I am here because of the deal, I am here because of my sister. I am here to pay for a fault I didn't do."Good morning, Alas! I received your message kahapon, gulat ako na ibang gown ang kukunin mo, e 'di ba nakapili na kayo ni Cin?" mukhang hindi ako napansin ng babaeng natitiyak kong owner nitong shop dahil si Alas agad ang binati nito. Hindi rin naman kasi niya ako basta-basta makikita dahil matangkad si Alas at nasa likod ako nito."Cin's gone Lessie," pakiramdam ko may bumara sa lalamunan k