Share

Kabanata 1

Author: Luna
last update Huling Na-update: 2022-12-27 10:44:07

Life has never been good to me. Palagi lang niya akong pinapatikim ng saya—ng pagmamahal ngunit agad din namang binabawi. It's easy to find something that can make you laugh, but all of it is actually short-lived. Too shallow. When you're happy, life always has a way of throwing you curve balls, problems, and events that will take your temporary happiness away from you.

Simula pa noong magkaisip ako, marami ng kulang sa akin. Sa tuwing may dumarating, noong una akala ko they're going to stay, pero nagpahinga lang pala sila. I've always been someone's temporary shed but never been someone's home. Palagi akong tumatanggap ng mga taong pansamantala lamang na tao, at aalis din naman sa buhay ko. How hard is it for them to stay with me?

Noong nagkaroon naman ako ng pamilya, nawala agad si Mama at si ate naman na kung kailan mararamdaman ko na ang pagturing niya sa akin bilang kapatid, saka rin naman siya nawala.

"Wala na tayong magagawa kundi tanggapin. Hanggang doon na lang talaga ang buhay ni Francia." narinig kong sabi ng kapatid ni Papa. Tahimik akong nakaupo malayo sa kanila at nakatitig sa unahan kung saan nakahimlay si Ate. The lights around her coffin were too blinding and it hurt my eyes na kanina pa umiiyak pero hindi ko magawang iiwas ang mga mata ko.

Wala nang magagawa? Tanggapin na lang? How? I laughed sarcastically in my mind. Why is it always like that huh? When we lose someone we care about, people tend to go back to their normal lives and expect that you'll do the same. It wasn't that easy.

Alam kong hindi pa roon matatapos ang sakit na nararamdaman ko. Ang hirap ng dinadala kong pangyayari na 'yon. Ngunit mayroon pa palang nakaambang pasakit sa akin nang matapos ilibing si Ate.

A week after her burial. Papa summoned me to his office, and I was shocked to see the Hidalgos. Wala si Alas. He's been missing in action for the past week. I understand why. He is bereaved and mourning the loss of a child and a fiancee.

"P-Papa..." nanginig ang boses ko dahil sa walang emosyon n'yang mga mata.

"Sit down." he motioned the seat in front of the Hidalgos. Tito Ace looked at me apologetically, while Tita looked at me with disgust and anger.

"B-Bakit niyo po ako pinatawag?" hindi nawawala ang kaba sa boses ko.

"Hindi na ako magpapaligoyligoy pa, Ace. Alam mo ang kalagayan ng negosyo ko ngayon, and now that I lost my daughter, my family wala na ring kwenta sa akin ang pabagsak nang negosyo ko. What I need now is money para makatuloy ako pag-alis ng Pilipinas." how about me, Pa? I am your family. Kahit hindi tayo magkadugo mahal ko kayo nila mama.

"Yeah, it's really in critical condition right now, ano ang plano mo?"

"I want to sell Thalia." Tito Ace's lips parted. Napa kunot naman ang noo ni Tita sa sinabi ni papa. Habang ako naman ay naghalo ang sakit at gulat.

"P-Papa. . ."

"I won't suggest na ipakasal sila ni Alas pero kung p-pwede ay ganoon na rin para magkaroon siya ng pakinabang. Marami na kayong katulong kaya hindi niyo na kailangan ng katulad niya. Kung ayaw niyo naman, pahiramin n'yo na lang ako ng pera. Alam ko kakapalan na ng mukha ito pero. . . iyon lang talaga ang kailangan ko. If I can't trade Thalia, hihiram na lang ako. At kayo nang bahala sa mga nalulugi ko nang negosyo kung ano ang gagawin niyo."

I felt like my heart was being crushed into pieces. Hindi ko na napigilang mangilid ang mga luha. I tried my very best to stop myself from crying. Ngunit nanatili akong tahimik doon. Tito Ace looked at me. Bakas ang awa sa mga mata niya.

"Thalia hija, pwede ka na muna magpahinga sa kwarto mo. Mag-uusap lang muna kami ni Fredo." hindi na ako nagpaligoyligoy pa. Kaagad akong tumayo at kagat-labing lumabas, still trying to hold my tears.

Nabangga pa ako sa isang tao habang nagmamadaling lumabas at nang tingalain ko siya'y mas lalo lamang nilakumos ang puso ko ng makilala kung sino ang lalaking ngayo'y walang emosyon na nakatitig sa akin.

"S-Sorry, Alas."

"Sorry will not be enough," mahina ngunit may halong pait na sabi niya bago ako nilagpasan at tuluyan nang pumasok sa office ni Papa.

Pagkapasok sa kwarto ko'y mabilis akong dumapa sa kama at binaon ang mukha ko. Unti-unti nanamang pumapasok sa akin ang masakit na katotohanan. Napakasama ng kapalaran ko. Hindi ko alam na ganito ang kinabukasan na mayroon ako. Mula bata pa lang ang hiling ko na'y isang simple at masayang pamumuhay. Hindi puro trahedya. Hindi puro sakit at pagdurusa.

Gusto ko lang magkaroon ng pamilya. I want to feel loved. Pero nakakatakot pala. Nakakatakot kasi masakit. It's a kind of pain that you physically feel all over your body. It's suffering of the worst kind.

Nakatulog ako sa kaiiyak. Nagising na lang ako sa ilang mga katok at nang buksan ko ang pinto'y mukha ni Tito Ace ang bumungad sa akin.

"Hija, nagising ba kita?"

"Hindi naman po, pagising na rin ako noong marinig ang katok niyo." paos ang boses ko dahil sa pag-iyak. Nangyayari talaga iyon sa akin kapag matagal akong umiyak namamaos ako.

"Pwede ba tayong mag-usap?" tumango lang ako at sumenyas naman siya na sumunod ako sa kaniya. Dumeretso kami sa opisina ni Papa. Wala nang ibang naroroon, hindi ko rin alam kung nasaan na si Papa o sila Alas.

"Truth is, it is really hard for me to make a decision dahil saksi ako sa hirap na naranasan mo. Alam ko rin na nakasama ka ng anak ko sa bahay ampunan kaya naman malaki ang pagpapasalamat ko sa iyo Thalia."

"T-Tito." naupo siya kaya umupo rin naman ako. Tulad ng pwesto namin kanina ay magkaharapan kami.

"Desidido na talaga si Fredo na umalis ng bansa. Gustuhin ko man siyang pigilan but I can't. He's pushing you towards us. He asked Alas about marrying you and my son, and he just agreed with it."

"P-Po?" pumayag si Alas?

"I don't know his reason, hija, pero ayokong isipin mo na binili kita. Pinahiram ko ang daddy mo ng pera and I am letting you decide whether you will marry my son or not. I will still give you my support." malaki ang utang na loob ko sa kaniya sa ginawa niya pero hindi ko alam kung ano ang isasagot ko.

Bakit? Bakit pumayag si Alas?

"She's going to marry me, and she has no other option than that, dad." bigla kaming napalingon sa pinanggalingan ng boses and we saw Alas. Nakasandal ito sa gilid ng pinto at nakahalukipkip. Nang makita na namin siya'y umayos na siya ng tayo at naglakad palapit habang nakapamulsa.

"Son, what is your real motive for this?"

"It's just between me and Thalia, dad, so you can go now and let me talk to my fiancée."

"Alas. . . ramdam kong may pakay ka kaya gusto mong ituloy ito but please spare her."

"We're both adult dad, whatever decisions we make sa amin na 'yon." walang nagawa si tito kundi tingnan ako ng tila naghihingi ng sorry at humugot ng malalim na hininga bago tumayo at nagpasya nang umalis. Naiwan kami ni Alas, at binalot ng matinding katahimikan ng ilang segundo. Maya-maya lang ay naupo siya sa kung saan nakaupo si Tito Ace kanina at malamig akong tinitigan.

"B-Bakit ka pumayag?" hindi ko na alam kung paano siya kakausapin. Hindi ko tuloy maiwasang maalala noong mga bata pa kami. Komportable akong kausapin siya. Ngayon ay tila ibang tao na talaga ang kaharap ko. Mas lalo lamang lumamig ang binibigay niyang tingin sa akin.

"I have a deal. At gusto ko lang gawin 'yon, sa paraang naaayon. You have to be my wife legally."

"A-ano 'yon?" hindi siya kaagad sumagot. Humalukipkip lamang siya at nakita ko ang pagdaan ng pait sa mga mata niya, pait at sakit.

"I want to have a child. My supposed to be wife and child died. You survived . I want you to give me a child, and after that, we'll be having a divorce at malaya ka nang gawin ang gusto mo. Ayokong anakan ang hindi ko naman kaano-ano kaya I want you to be my wife, first." I was too stunned to speak. My heart can't stop twisting. I wanted to shout at him. I want to curse him.

Gusto ko siyang sumbatan kasi nasasaktan ako, ilang taon na akong nasasaktan. Ganoon lang ba ang halaga ko?

Bakit napakadali para sa mga taong 'to na gumawa ng desisyon na para bang isa lamang akong walang kwentang bagay?

"A-Alas. . ."

"I won't accept any words from you, Thalia. I am not giving you the right to do so. Sinasabi ko lang sa 'yo kung ano ang deal para alam mo. We will marry each other. So pack your things at sa bahay ko na mismo ikaw titira. Mawawala na rin naman ang bahay na 'to dahil nabenta na ito ng papa mo." tumayo na siya. Gustuhin ko mang tumayo ay wala na akong magawa kundi ang manatili sa pagkakaupo. Nanginginig ang buong katawan ko at ramdam kong kapag tumayo ako'y mawawalan lamang ako ng balanse dahil sa panginginig ng mga tuhod ko.

Bakit? Bakit kailangang maging ganito ang kapalaran ko? Bakit pa ako isinilang kung ganito lamang din ang mararanasan ko? Bakit hindi na lang ako ang nawala? Bakit pati langit hindi ako kayang tanggapin?

Bakit? Bakit?!

Kaagad bumaha ang mga luha ko. At halos mapuno ng umiiyak kong boses ang opisina ni papa. I was violently crying. I am hoping it will help me ease the pain that is racking my body.

Why do I have to suffer like this?

Worse, I have no one to blame.

Everybody adores happiness more than suffering. For them, life is a colorful painting full of calm and happy colors, similar to a blooming colorful flower. However, for me, life is excruciatingly painful. Even if there are some good moments in our lives, we will feel the fear of pain so that it will not last long. It will never last long. Every moment of our lives is filled with pain that we wished to end but couldn't.

So why?

Why is life so painful? Why do only a fraction of people reach the happiest?

Or happiness is only a myth then. Is it?

Kaugnay na kabanata

  • The Wife's Affliction    Kabanata 2

    "What?! Is that true?!"She was shocked. I smiled at her weakly. Matapos akong kausapin ni Alas tungkol sa pakay niya ay kaagad ako nitong pinaimpake ng gamit. Kahit paano umaasa ako noon na hintayin niya at sabay na kaming umalis ay bigo ako dahil sa huli, ipinasundo niya ako sa driver ng mommy niya para ihatid sa bahay niya.Noong makarating naman sa bahay niya ay tanging maid niya lamang ang sumalubong sa akin at naghatid sa magiging kwarto ko; Alas' room. Halos pigain naman ang puso ko ng makita ang mga larawan nila ni ate sa kwarto, maging ang isang malaking portrait painting ng mukha ni Ate. Hindi ko alam kung makakaya ko bang tagalan na manatili roon dahil sa nasaksihan. Kung pwede lang na sa ibang kwarto o sa guest room na lang ako matulog ay gagawin ko, pero natatakot akong baka bigla na lang magalit si Alas."At pumayag ka naman?""Out of gratitude and. . . and I feel responsible for my sister's death, pati na rin sa pamangkin ko." napamasahe siya sa kaniyang sentido dahil s

    Huling Na-update : 2022-12-27
  • The Wife's Affliction    Kabanata 3

    Wala na akong naging client pagkatapos ni Thunder. First name basis, yes. Tinawag naman niya akong Thalia. Nakita niya 'yon sa ID na suot ko. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may kakaiba akong narqamdaman sa lalaking iyon, isama pa na ang weird ng mga tinging binibigay niya sa akin. Hindi naman nakakabastos, iba lang talaga 'yong dating.Nababagot akong nagsulat sa log book. Out na namin at gustong-gusto ko na talagang magpahinga. Hindi ko alam pero napapaguran talaga ako kahit wala naman akong ibang naging kliyente."Thalia! Sama ka sa 'min? Sa Red Havens." katatapos ko lang pumerma ng lumapit si Abby at siya naman ang nagsulat. I checked my phone first and saw messages from Ali."Pass ako Abby, baka kasi nasa bahay na si Alas.""Alas?" natigilan ako bigla at marahang napalingon sa kaniya."U-Uhm Oo.""May kapatid kang guy? I thought sister lang?" takang tanong niya. Wala kasi akong ibang pinagsabihan na may mapapangasawa ako kundi si Ali. Si Abby kasi ay close ko lang na katr

    Huling Na-update : 2022-12-31
  • The Wife's Affliction    Kabanata 4

    Nakarating kami sa boutique kung saan niya nais na bilhin ang susuotin ko sa kasal namin. Supposedly, I should feel the excitement lalo na sa katotohanan na matutupad na ang lihim kong pinangarap kahit noong bata pa ako. Ang ikasal sa lalaking pangarap at mahal na mahal ko. Si Alas 'yon. But now that we're so close to be husband and wife, hindi ko maramdaman 'yong saya at excitement. I feel the ache instead that I am still on the same situation again. Pakiramdam ko wala pa rin akong karapatan. I am here because of the deal, I am here because of my sister. I am here to pay for a fault I didn't do."Good morning, Alas! I received your message kahapon, gulat ako na ibang gown ang kukunin mo, e 'di ba nakapili na kayo ni Cin?" mukhang hindi ako napansin ng babaeng natitiyak kong owner nitong shop dahil si Alas agad ang binati nito. Hindi rin naman kasi niya ako basta-basta makikita dahil matangkad si Alas at nasa likod ako nito."Cin's gone Lessie," pakiramdam ko may bumara sa lalamunan k

    Huling Na-update : 2023-01-05
  • The Wife's Affliction    Kabanata 5

    Matapos manggaling sa boutique ay dumeretso ako sa jewerly shop to buy wedding rings ayon sa bilin sa akin ni Alas kanina bago siya umalis. The shop was quite popular dahil magaganda sila gumawa, the designs are very elegant kahit ang mga minimal at plain ay talaga namang magugustuhan mo ngunit may kamahalan lang din. Hindi ko alam kung magugustuhan ni Alas ang pipiliin ko pero mukhang wala naman siyang pakialam. Sa isipin na iyon ay bigla na lang akong nalungkot. Pangarap ko rin sana na kasama siyang mamili ng singsing pero sa sitwasyong ganito kailangan kong tanggapin na hindi mahalaga sa kaniya ang kung anong gusto ko. Hinayaan niya akong bumili mag-isa para hayaan akong piliin or bilhin ang gusto ko kundi ay hindi importante sa kaniya alin man ang piliin ko.I wandered my eyes to look for pair of wedding rings na magugustuhan ko, at may isa akong nakita. It's very simple na talagang nakakuha ng attention ko. I unconsciously smile upon staring sa pares na iyon na halos hindi ko na

    Huling Na-update : 2023-01-06
  • The Wife's Affliction    Kabanata 6

    Sabay kaming umuwi ni Alas. Hindi ko alam kung paano siya pakikisamahan dahil hindi rin naman siya umiimik sa akin. Pagkarating sa kaniyang bahay ay tahimik akong bumaba hindi na umaasa na pagbubuksan niya ako ng pinto. Kaagad kong tinungo ang likod na bahagi ng sasakyan at binuksan ang pinto para kunin ang box ng wedding gown at kaagad iyong binuhat palabas. Kahit nahihirapan ay nagawa ko pa ring isara ang pinto ng mag-isa at kaagad na naglakad papasok without looking back, ngunit ramdam ko pa rin ang presensya ni Alas sa likuran ko. He's walking behind me. Pagkapasok ay sinalubong ako ni Nana Isang at handa na sana ako nitong tulungan, ngunit kaagad akong tumanggi.“Ako na po, Nana Isang. Kaya ko na po ito.”“Sigurado ka?” ngumiti ako sa kaniya at tumango naman ito. “O siya, bumaba ka rin pagkahatid mo niyan at nagluto ako ng meryenda. Ikaw din Alas, samahan mo na ang mapapangasawa mo.”“It's okay, Nana. I have a lot to do in my office.” I heard Alas said. Nalungkot ako saglit sa na

    Huling Na-update : 2023-01-14
  • The Wife's Affliction    Simula

    Thalia Athena AdamsMarahan kong ibinaba ang hawak na telepono. Katatapos ko lang makipagusap sa isa sa aking kliyente. Masyadong nakakapagod ang araw na ito para sa akin. But still, I choose to just rest my back and close my eyes to take a short nap. Deserve ko siguro ang magpalamig bukas since off ko. Sakto naman na tumawag si Alianna sa akin—my best friend."I'm free tonight, Ali. Game ka ba?" bungad ko agad bago pa man siya makapagsalita."Aba shempre! Pag-aya mo lang ang hinihintay ko gaga, ano saan naman tayo?""Sa Monzeal tayo, may bagong bukas na resort doon perfect for two days.""Asus! Baka lang naman kasi gusto mong may silayan na barista sa isa sa mga bar sa Monzeal, baristang owner," natawa ako sa sinabi niya."Shempre kasama na 'yon doon, saka hayaan mo na ako, iyon na lang ang paraan ko para masilayan siya.""Sus! Twenty-four ka na girl. Move on ka na d'yan kay Alas please lang! Marami naman d'yang iba, huwag na sa lalaking kapatid mo ang mahal," napasimangot ako pero t

    Huling Na-update : 2022-12-27

Pinakabagong kabanata

  • The Wife's Affliction    Kabanata 6

    Sabay kaming umuwi ni Alas. Hindi ko alam kung paano siya pakikisamahan dahil hindi rin naman siya umiimik sa akin. Pagkarating sa kaniyang bahay ay tahimik akong bumaba hindi na umaasa na pagbubuksan niya ako ng pinto. Kaagad kong tinungo ang likod na bahagi ng sasakyan at binuksan ang pinto para kunin ang box ng wedding gown at kaagad iyong binuhat palabas. Kahit nahihirapan ay nagawa ko pa ring isara ang pinto ng mag-isa at kaagad na naglakad papasok without looking back, ngunit ramdam ko pa rin ang presensya ni Alas sa likuran ko. He's walking behind me. Pagkapasok ay sinalubong ako ni Nana Isang at handa na sana ako nitong tulungan, ngunit kaagad akong tumanggi.“Ako na po, Nana Isang. Kaya ko na po ito.”“Sigurado ka?” ngumiti ako sa kaniya at tumango naman ito. “O siya, bumaba ka rin pagkahatid mo niyan at nagluto ako ng meryenda. Ikaw din Alas, samahan mo na ang mapapangasawa mo.”“It's okay, Nana. I have a lot to do in my office.” I heard Alas said. Nalungkot ako saglit sa na

  • The Wife's Affliction    Kabanata 5

    Matapos manggaling sa boutique ay dumeretso ako sa jewerly shop to buy wedding rings ayon sa bilin sa akin ni Alas kanina bago siya umalis. The shop was quite popular dahil magaganda sila gumawa, the designs are very elegant kahit ang mga minimal at plain ay talaga namang magugustuhan mo ngunit may kamahalan lang din. Hindi ko alam kung magugustuhan ni Alas ang pipiliin ko pero mukhang wala naman siyang pakialam. Sa isipin na iyon ay bigla na lang akong nalungkot. Pangarap ko rin sana na kasama siyang mamili ng singsing pero sa sitwasyong ganito kailangan kong tanggapin na hindi mahalaga sa kaniya ang kung anong gusto ko. Hinayaan niya akong bumili mag-isa para hayaan akong piliin or bilhin ang gusto ko kundi ay hindi importante sa kaniya alin man ang piliin ko.I wandered my eyes to look for pair of wedding rings na magugustuhan ko, at may isa akong nakita. It's very simple na talagang nakakuha ng attention ko. I unconsciously smile upon staring sa pares na iyon na halos hindi ko na

  • The Wife's Affliction    Kabanata 4

    Nakarating kami sa boutique kung saan niya nais na bilhin ang susuotin ko sa kasal namin. Supposedly, I should feel the excitement lalo na sa katotohanan na matutupad na ang lihim kong pinangarap kahit noong bata pa ako. Ang ikasal sa lalaking pangarap at mahal na mahal ko. Si Alas 'yon. But now that we're so close to be husband and wife, hindi ko maramdaman 'yong saya at excitement. I feel the ache instead that I am still on the same situation again. Pakiramdam ko wala pa rin akong karapatan. I am here because of the deal, I am here because of my sister. I am here to pay for a fault I didn't do."Good morning, Alas! I received your message kahapon, gulat ako na ibang gown ang kukunin mo, e 'di ba nakapili na kayo ni Cin?" mukhang hindi ako napansin ng babaeng natitiyak kong owner nitong shop dahil si Alas agad ang binati nito. Hindi rin naman kasi niya ako basta-basta makikita dahil matangkad si Alas at nasa likod ako nito."Cin's gone Lessie," pakiramdam ko may bumara sa lalamunan k

  • The Wife's Affliction    Kabanata 3

    Wala na akong naging client pagkatapos ni Thunder. First name basis, yes. Tinawag naman niya akong Thalia. Nakita niya 'yon sa ID na suot ko. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may kakaiba akong narqamdaman sa lalaking iyon, isama pa na ang weird ng mga tinging binibigay niya sa akin. Hindi naman nakakabastos, iba lang talaga 'yong dating.Nababagot akong nagsulat sa log book. Out na namin at gustong-gusto ko na talagang magpahinga. Hindi ko alam pero napapaguran talaga ako kahit wala naman akong ibang naging kliyente."Thalia! Sama ka sa 'min? Sa Red Havens." katatapos ko lang pumerma ng lumapit si Abby at siya naman ang nagsulat. I checked my phone first and saw messages from Ali."Pass ako Abby, baka kasi nasa bahay na si Alas.""Alas?" natigilan ako bigla at marahang napalingon sa kaniya."U-Uhm Oo.""May kapatid kang guy? I thought sister lang?" takang tanong niya. Wala kasi akong ibang pinagsabihan na may mapapangasawa ako kundi si Ali. Si Abby kasi ay close ko lang na katr

  • The Wife's Affliction    Kabanata 2

    "What?! Is that true?!"She was shocked. I smiled at her weakly. Matapos akong kausapin ni Alas tungkol sa pakay niya ay kaagad ako nitong pinaimpake ng gamit. Kahit paano umaasa ako noon na hintayin niya at sabay na kaming umalis ay bigo ako dahil sa huli, ipinasundo niya ako sa driver ng mommy niya para ihatid sa bahay niya.Noong makarating naman sa bahay niya ay tanging maid niya lamang ang sumalubong sa akin at naghatid sa magiging kwarto ko; Alas' room. Halos pigain naman ang puso ko ng makita ang mga larawan nila ni ate sa kwarto, maging ang isang malaking portrait painting ng mukha ni Ate. Hindi ko alam kung makakaya ko bang tagalan na manatili roon dahil sa nasaksihan. Kung pwede lang na sa ibang kwarto o sa guest room na lang ako matulog ay gagawin ko, pero natatakot akong baka bigla na lang magalit si Alas."At pumayag ka naman?""Out of gratitude and. . . and I feel responsible for my sister's death, pati na rin sa pamangkin ko." napamasahe siya sa kaniyang sentido dahil s

  • The Wife's Affliction    Kabanata 1

    Life has never been good to me. Palagi lang niya akong pinapatikim ng saya—ng pagmamahal ngunit agad din namang binabawi. It's easy to find something that can make you laugh, but all of it is actually short-lived. Too shallow. When you're happy, life always has a way of throwing you curve balls, problems, and events that will take your temporary happiness away from you. Simula pa noong magkaisip ako, marami ng kulang sa akin. Sa tuwing may dumarating, noong una akala ko they're going to stay, pero nagpahinga lang pala sila. I've always been someone's temporary shed but never been someone's home. Palagi akong tumatanggap ng mga taong pansamantala lamang na tao, at aalis din naman sa buhay ko. How hard is it for them to stay with me? Noong nagkaroon naman ako ng pamilya, nawala agad si Mama at si ate naman na kung kailan mararamdaman ko na ang pagturing niya sa akin bilang kapatid, saka rin naman siya nawala. "Wala na tayong magagawa kundi tanggapin. Hanggang doon na lang talaga ang b

  • The Wife's Affliction    Simula

    Thalia Athena AdamsMarahan kong ibinaba ang hawak na telepono. Katatapos ko lang makipagusap sa isa sa aking kliyente. Masyadong nakakapagod ang araw na ito para sa akin. But still, I choose to just rest my back and close my eyes to take a short nap. Deserve ko siguro ang magpalamig bukas since off ko. Sakto naman na tumawag si Alianna sa akin—my best friend."I'm free tonight, Ali. Game ka ba?" bungad ko agad bago pa man siya makapagsalita."Aba shempre! Pag-aya mo lang ang hinihintay ko gaga, ano saan naman tayo?""Sa Monzeal tayo, may bagong bukas na resort doon perfect for two days.""Asus! Baka lang naman kasi gusto mong may silayan na barista sa isa sa mga bar sa Monzeal, baristang owner," natawa ako sa sinabi niya."Shempre kasama na 'yon doon, saka hayaan mo na ako, iyon na lang ang paraan ko para masilayan siya.""Sus! Twenty-four ka na girl. Move on ka na d'yan kay Alas please lang! Marami naman d'yang iba, huwag na sa lalaking kapatid mo ang mahal," napasimangot ako pero t

I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status