Share

Chapter 14

last update Last Updated: 2021-08-16 19:35:20

Nandito ako ngayon sa hospital kung saan naka-confine si mommy at nasa tapat na ako ng kanyang kwarto. Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko bago pumasok sa kwartong kinaroroonan ni mommy. Agad nama na napatingin sa akin ang mga magulang ko at si Eric. He's here.

            

Naglakad ako palapit kay daddy at magmamano sana ako nang biglang malakas na dumapo sa aking pisngi ang kanyang kamay. Na siyang dahilan kung bakit napahawak ako sa aking pisngi. Napakagat ako sa aking pang-ibabang labi para pigilan ang mga nagbabadyang mga luha sa aking mga mata.

            

"D—Dad," wika ko at napatingin sa kanya. Isang matalim na tingin ang ibinigay nito sa akin at magkasalubong na ang kanyang mga kilay.

            

"You're a disgrace to our family! I never imagined that I raised a child like you. Walang ibang ginawa kundi bigyan ng kahihiyan ang ating pamilya. Alam mo ba kung anong idinulot nang ginawa mo noon sa nakatakdang kasal niyo ni Eric? You put our family in shame. Kahihiyan na nakatatak na sa kokote ng mga tao." Tila nadurog ang aking puso sa mga sinabi ni daddy. Isang kahihiyan naman ngayon ang turing nila sa akin. Ano pa bang aasahan ko sa kanila? Ni hindi nga nila ako maituring nang maayos bilang anak nila. Masyado ba akong naghahangad kung gusto ko lamang na itinuring nila ako nang maayos? Kahit man lang minsan.

            

"I—I'm sorry dad. Kung nagdulot ako sa inyo ng kahihiyan. I'm sorry na nagkaroon kayo ng anak na tulad ko. I'm sorry but I know that I tried to be the best daughter that you have," wika ko at hindi ko na napigilang hindi maiyak. Lumuhod ako sa harapan niya at patuloy lang sa pagtulo ang aking mga luha. Hindi ito umimik at naglakad paalis sa aking harapan. At isang malakas na pagsara ng pinto ang aking narinig.

   

"Diana," wika ni Eric at tinulungan akong tumayo. Napatingin naman ako sa kanya at nakaramdam ako ng guilt dahil sa nagawa ko sa kanya.

            

"E—Eric."

            

"Huwag mong isipin na hindi ako galit sayo porket mahal kita Diana. Alam mo naman na mahal na mahal kita pero kahit anong gawin ko ay hindi mo ako kayang mahalin. Palagi mo na lang akong sinasaktan Diana pero kahit ganoon ay mahal pa rin kita. Sana dumating yung araw na mahalin mo rin ako."

            

"Eric—" Hindi ko na natuloy pa ang aking sasabihin nang umalis na ito sa aking harapan. Kasalanan ko ba na mahulog ang loob ko sa ibang lalaki at hindi kay Eric? Hindi ko naman inaasahang makikilala at mamahalin ko si Allen eh. 

            

Napadako ang aking tingin kay mommy na nakatingin din sa akin pero ibinaling niya ang kanyang tingin sa ibang direksyon.

            

"Mommy," wika ko at umupo sa upuan na nasa tabi ng kanyang higaan.

            

"I'm sorry for what happened. I just don't want to marry Eric. I don't love him mom and I hope you understand it." Hindi pa rin niya ako nililingon bagkus nakatingin lang siya sa may bintana. Hinawakan ko ang kanyang kamay pero iniiwas niya lamang iyon.

            

"Mom I'm really sorry pero hindi ko kayo susundin sa gusto niyong magpakasal ako sa taong hindi ko naman mahal. Magalit man kayo sa akin nang lubos-lubos ay hindi ko pa rin kayo susundin." At sa pagkakataong iyon ay nilingon niya na ako. Wala akong mabasang kahit anong emosyon sa kanyang mga mata.

       

"Pero ginagawa namin iyon para sa ikakabuti mo. We know what's best for you Diana so, just please listen to us." 

            

"No mom because I'm not happy with it and honestly, it's not the best for me, mom. You know that i've been listening and following all the things you want me to do since I was at a young age. Ngayon ko lang kayo susuwayin kaya naman sana hayaan niyo akong magdesisyon para sa sarili ko. Alam kong alam niyo na mula nung bata pa ako. Kayo lagi ni daddy yung nagde-desisyon para sa akin sa lahat ng bagay. Pero mommy hindi na ako bata, malaki na ako mommy. Alam ko na kung ano yung tama at mali. Ganoon din pagdating sa paggawa ng desisyon. Kaya ko nang magdesisyon para sa sarili ko kaya hayaan niyo na akong piliin ang kaligayahan ko." I said and my voice broke as a tears escaped from my eyes.

            

"At saka isa pa mommy, hindi ako isang bagay na pwede niyong ipagpalit. At alam niyo kahit kailan ay hindi ko naramdaman na mahal niyo ako dahil itinuturing niyo akong isang bagay na pwedeng gamitin sa paraang gusto niyo. Kaya nakikiusap ako sa inyo mommy. Hayaan niyo na akong piliin yung makakapagpasaya sa akin," muli kong wika at pinunasan ang mga luhang tumulo sa aking pisngi. Huminga muna ako nang malalim at tumayo. Sa pangalawang pagkakataon ay lumuhod ako. 

            

"I'm sorry mommy," wika ko habang nakaluhod at nakayuko. Mayamaya'y tumayo na ako.

            

"Bibisitahin ko nalang po kayo ulit sa susunod na araw." Pinahid ko muna ang mga munting luha na tumulo sa aking pisngi kanina bago umalis at umuwi sa dating apartment na tinutuluyan ni Allen.

                                             

                                     ~~~

 "Kumusta ang pagkikita niyo ng mommy mo?" tanong sa akin ni Allen nang dumating siya mula sa kanyang trabaho.

            

"Hindi naging maganda ang kalalabasan. But I just wished na tanggapin na nila tayo. 'Yun lang naman 'yong hinihingi ko sa kanila eh."

            

"Siguro hindi pa nila matanggap ngayon pero siguradong darating 'yong time na tatanggapin din nila kung ano man ang meron tayo," wika niya kaya kahit papaano at napangiti ako sa kanyang tinuran kaya niyakap ko siya.

            

"Let's have a dinner outside," wika ko at tumayo. 

            

"Mabuti pa nga dahil wala pa tayong mga groceries."

            

"Maybe we can go to the supermarket tommorow. But for now, let's eat dinner outside," wika ko at naglakad na kami palabas ng apartment. Pero pagbukas ko ng pinto ay bumungad sa amin si Celestine. May hawak itong nga plastic bags na may laman.

            

"Hello there love birds."

            

"Celestine. What brings you here?" 

            

"Well, I brought a dinner for us. Wala kase akong kasamang kumain sa bahay. Mom and dad were at a business trip. Ang dami kong pinaluto sa cook namin kaya naisipan kong pumunta dito at dalhin ang mga pagkain na pinaluto ko para sabay-sabay tayong kumain. Mabuti na lang naabutan ko pa kayo." mahabang litanya ni Celestine.

            

"Mabuti nga at hindi pa kami nakaalis. Actually, paalis na sana kami pero mabuti na'lang dumating ka," wika ko.

            

"Pwede bang tara na sa kusina para malantakan na natin itong mga dinala kong masasarap na pagkain?" wika ni Celestine at kumindat pa.

            

"Sige tara na," wika naman ni Allen. Kaya nagtungo na kami sa kusina para kumain na dahil nagugutom na rin ako at amoy na amoy ko na ang masarap na mga pagkain na dala ng pinsan ko.

            

"So, Diana kumusta naman ang pagtatagpo niyo nina tita?" tanong ni Celestine habang kumakain kami. Napatingin naman ako kay Allen at nginitian niya ako.

            

"Uhm it didn't go well. They are mad at me. I already expect it but I'm still also hoping that they'll understand me." 

            

"Cheer up cuz. Just do and choose the things that makes you happy. And you know, I can't understand them why they keep pushing you to Eric. Yes, he has a god-like look. He came from a wealthy and known family but he's not the one you love. It just means that it's not about someone's status to fall in love with but with someone that makes your heart beat like a crazy mad man."

            

"Thank you Celestine for always cheering me up and for always being there for me, especially when I'm feeling down. I'm so grateful to have a cousin like you. Who supports me and understands me. I really owe you a lot cousin," wika ko at tila maluluha na naman ako.

            

"Hayst you don't have to thank me cousin. I'm doing all this because I love you and that I also owe you a lot when we were still young," wika naman niya. Kaya napatayo ako at nilapitan siya para yakapin.

            

"I like the relationship between the two of you. Para kayong magkapatid." Napatingin naman kami ni Celestine kay Allen na nakangiting nakatingin sa amin. Kumalas na ako sa pagkakayakap kay Celestine at bumalik sa aking upuan. 

  

"Syempre naman noh. Mula pa noong mga bata kami ay palagi na kaming magkasama at hindi mapaghiwalay. We love and treat each other like sisters. We may not be sisters by pure blood but by heart and no one or nothing can make us destroy the bond we have." Muli akong napangiti sa tinuran ng aking pinsan. Ang swerte ko kase siya yung naging pinsan ko. Kahit kailan hindi niya ako pinabayaang mag-isa. She always comforts me whenever I have a problem or struggling on something. She will do everything for me and I will also do everything for her.

            

"Hayy nagda-dramahan na naman tayo eh. Mabuti pa kainin nating lahat 'tong mga pagkain," wika ni Celestine.

            

"Oo nga, mabuti pa," wika naman ni Allen. Kaya nagpatuloy na kami sa pagkain ng iba't-ibang putahe na dinala ni celestine. She's really the best. 

            

"Ahh I'm so full. I did have fun having dinner with you guys. So, gabi na kaya kailangan ko nang umuwi," wika ni Celestine at tumayo.

            

"Salamat sa pagkain Celestine," wika naman ni Allen.

            

"Naku, wala iyon noh. Sige na alis na ako."

            

"Mag-iingat ka cuz. Bye."

            

"Sige. Kita-kits na lang tayo bukas. Bye," wika niya at umalis na. Dahil hindi pa kami inaantok ni Allen ay napagdesisyonan naming manood muna ng palabas sa television. Kaya nagtungo kami sa kwarto at binuksan ang television. Nakahiga lang kami sa kama habang nanonood hanggang sa unti-unti na akong makaramdam ng antok.

Related chapters

  • The Tragic Romance   Chapter 15

    Sa mga sumunod na araw ay hindi pa rin nagbago ang pakikitungo sa akin ng mga magulang ko. Malamig pa rin sila sa akin. Hindi ko na rin nakikita si Eric na siyang ipinagpapasalamat ko. Ngayon ay magtutungo muli ako sa hospital para bisitahin si mommy kaya nagmadali akong umalis sa apartment at agad na nagtungo sa hospital. Pero laking gulat ko nang malaman kong kaka-discharge lang ni mommy. Kaya nagtungo naman ako sa bahay."Ma'am Diana," wika ng kasambahay namin na nagbukas ng gate para sa akin."Nandito na ba si mommy?" tanong ko sa kasambahay."Ah opo. Kadarating nga lang po nila. Pasok po kayo." Napatango naman ako at tuluyang pumasok sa bahay. Pagkapasok ko ay agad akong dumiretso sa kwarto nina mommy at nadatnan ko naman na inaalalayan ni daddy si mommy para humiga sa kanyang kama. Lumapit ako sa kanila para tulungan si daddy."What are you doing here Diana?" tanong sa akin ni daddy at ti

    Last Updated : 2021-08-19
  • The Tragic Romance   Chapter 16

    "Good morning," bati ko kay manager Cassandra pagkapasok ko sa cafeteria. Maaga akong pumasok dahil ngayon ang unang araw ko rito sa cafeteria at ayoko naman na magkaroon sila ng bad impression sa akin."Good morning too. Oh by the way, heto nga pala ang isusuot mo. Magpalit ka na doon sa staff area," wika nito at iniabot sa akin ang hawak nitong damit. Kinuha ko naman iyon at agad na nagtungo sa staff area para magpalit ng damit. Nang tapos na akong magpit ng damit ay lumapit muli ako kay manager para tanungin kung anong gagawin ko."You will gonna serve our customer for now, and soon we'll going to teach you how to make our coffee." Napangiti naman ako sa sinambit ni manager at tumango sa kanya. At habang naghihintay kami ng mga customer ay inayos muna namin ang mga dapat ayusin dito sa cafe at unti-unti na rin na nagsisidatingan ang aming mga kasamahan. Pati na rin ang mga customers kaya busy na ang lahat."Dian

    Last Updated : 2021-08-20
  • The Tragic Romance   Chapter 17

    As usual, kapag nakaalis na si Allen para pumasok sa kanyang bagong trabaho ay siyang sunod ko naman na alis sa apartment para magtungo sa cafeteria na pinagtatrabahuan ko. Until now, hindi pa alam ni Allen ang tungkol sa ginagawa ko at dalawang linggo na akong nagtatrabaho sa cafeteria.At ngayon nandito ako sa cafeteria at lahat ng staff ay busy na naman dahil sa sunod-sunod ang mga nagsisidatingan na mga customers. Karamihan sa mga ito ay mga estudyante.Sa totoo lang hindi maganda ang pakiramdam ko sa ngayon per pumasok pa rin ako sa trabaho at kinakayang magtrabaho. Hindi nga dapat ako papasok pero sayang naman kung hindi ako papasok at isa pa ay nag-leave 'yong isang kasama namin kaya naman kailangan kong pumasok. Kahit na masakit ang ulo ko, nahihilo din ako at may lagnat din. I need to work."Diana ayos ka lang ba? Parang matamlay ka," tanong ni Kaye at ipinatong ang likod ng kanyang palad sa aking no

    Last Updated : 2021-08-21
  • The Tragic Romance   Chapter 18

    "Good morning," bati ko kay Allen nang magising ito mula sa mahimbing na pagtulog. Kanina pa ako nakatitig sa kanya at hinihintay na magising. Ayoko naman na guluhin siya at gusto ko rin kase na tinitignan siya habang tulog dahil para siyang isang inosenteng bata na walang kamuwang-muwang sa mga hindi magagandang bagay o pangyayari sa mundong kinalalagyan niya. At habang ako'y nakatingin sa kanya ay hindi ko maiwasan na tanungin sa kawalan, kung bakit ang daming hindi magagandang pangyayari sa buhay niya? Pero sabi nga nila, lahat nang nangyayari ay may rason. At saka siguro, pagkatapos ng mga hirap dinanas at nararanasan niya ay may magandang mangyayari sa kanya sa dulo. Sana nga dahil isa sa mga hiling ko ay ang palagi siyang maging masaya kahit na nasa mahirap siyang sitwasyon."Good morning," he uttered and gave me a warm kiss on my forehead. And after that, he looked at me straight into my eyes with a wide smile plastered on his lips. He capped my fac

    Last Updated : 2021-08-22
  • The Tragic Romance   Chapter 19

    "I'm going home. See you," I texted Allen when I got out of the cafeteria and was about to look for a taxi. When a car suddenly stopped right in front of me. The window is tinted so, I can't see who's inside the car and when the car opened. An unexpected person stepped out from the car. It's Eric. Our eyes met and I quickly averted my gaze on him. What is he doing here again?"Diana," he said and walk towards me. But I didn't mind him as if I'm not aware that he's right in front of me."Diana, please talk to me." At dahil hindi ko na kayang magkunwari na hindi ko siya nakikita ay nagsalita na ako."Ano bang pag-uusapan natin Eric?""Let's talk about us.""Us? Ano bang pinagsasabi mo Eric? Walang tayo at isa pa hindi naging tayo. At kailan ma'y hindi magkakaroon ng tayo kaya pwede ba hayaan mo na ako. Masaya na ako sa buhay ko kaya tantanan mo na ako. Huwag ka na rin umasa na papa

    Last Updated : 2021-08-23
  • The Tragic Romance   Chapter 20

    "Diana mas mabuting huwag ka na munang pumasok sa trabaho. Baka balikan ka lang ni Eric. Sigurado akong hindi ka niya titigilan at ayoko nang maulit pa ang nangyari noong isang araw," wika ni Allen habang nakatingin sa akin at hawak-hawak ang aking mga kamay. Nandito kami ngayon sa sala dito sa aming apartment."Kapag talaga nakita ko ang lalaking iyon ay mayayari siya sa akin dahil hinding-hindi ko siya mapapatawad sa ginawa niya sayo," muling wika ni Allen at kumuyom ang isa niyang kamay. Ramdam na ramdam ko ang galit na nararamdaman niya mula pa noong isang araw nang malaman niya ang aking sinapit sa kamay ni Eric. Gusto nga niyang sugurin noon si Eric pero mabuti na lang napigilan ko siya dahil ayokong masangkot siya sa anong gulo. Ayoko rin na mapahamak siya nang dahil sa akin."Allen alam kong nag-aalala ka para sa akin pero ayoko naman na magtago na lamang at paulit-ulit na tumakbo palayo sa kanila. Dahil kahit saan man tayo mapunta a

    Last Updated : 2021-08-24
  • The Tragic Romance   Chapter 21

    "Hang in there Allen," wika ko habang itinatakbo ko siya sa Emergency room kasama ng mga nurse."Allen I'm begging you to hang in there," muli kong wika kasabay ng patuloy na pag-agos ng aking mga luha at hawak-hawak ko ang kanyang mga kamay."Ma'am hanggang dito na lamang po kayo," wika ng isang nurse nang nasa labas na kami ng ER kaya naman tumango ako at hindi na sila sinundan pa sa pagpasok sa loob. Na siyang sinundan naman ng doctor."Cuz," biglang wika nang isang babae mula sa aking likuran at napalingon naman ako sa nagsalita. At bumungad sa aking paningin si Celestine na halata ang pag-aalala sa kanyang mukha."Cuz," wika ko at agad siyang niyakap nang makalapit na ito sa akin. At mas lalong bumuhos ang aking luha habang yakap-yakap siya. I'm glad that she's here."Shhh everything will be fine. Magiging okay din si Allen kaya huwag kang mag-alala. Hindi siya p

    Last Updated : 2021-08-25
  • The Tragic Romance   Chapter 22

    "Good morning Allen," bati ko sa kanya nang magising ako. Apat na araw na mula nang nangyari ang aksidente at hanggang ngayon ay wala pa rin siyang malay."Sana magising ka na. Nami-miss na kita nang sobra. Nandyan ka nga pero hindi naman kita nakakausap kase nga wala ka pang malay. Miss na miss ko nang marinig ang boses mo at lalong-lalo na ang mga paglalambing mo," wika ko habang nakatingin sa kanya at maingat na ipinatong sa kanyang pisngi ang aking kamay. He looks so peaceful."Good morning," rinig kong wika ng isang matanda pagbukas ng pinto ng kwarto kaya naman napatingin ako sa kung sino iyon at napagtantong si manang Kara pala. Siya ay ang dating kasambahay nina Celestine at ngayon ay muling kinuha ni Celestine para magbantay kay Allen kapag papasok ako sa trabaho."Magandang umaga rin po sa inyo manang Kara," bati ko sa matanda at nginitian naman niya ako.Napatingin naman ako sa aking

    Last Updated : 2021-08-26

Latest chapter

  • The Tragic Romance   Chapter 26

    "You look gorgeous," puri ko sa aking pinsan nang pumasok ako sa kanyang kwarto. She's all dressed up for her wedding which will happen in just an hour. Ngayon na kase ang araw ng kanyang kasal at kahapon pa kami dumating dito sa Cagayan dahil dito siya ikakasal. Akala ko'y sa Manila pero hindi naman pala."Thank you cuz," wika naman niya habang may malawak na ngiting nakapaskil sa kanyang labi."Anyways, congratulations to you and to your husband to be. I'm so happy for you because you've finally found your the one," wika ko at tumabi sa kanya na nakaupo sa dulo ng kanyang kama."Me too and I hope that you'll gonna get back to the man whom you trully love. He's going to be present in my wedding. Are you even ready to see him again?" Isang segundong katahimikan ang namayani sa aming dalawa ni Celestine bago ako umiling at magsalita."Is there even a chance for us to get back together agai

  • The Tragic Romance   Chapter 25

    "Wake me up later," wika sa akin ng katabi ko dito sa airplane na nagngangalang Eric."Okay," sagot ko naman at siya naman ay ipinikit na ang mga mata. At ilang minuto lamang ay rinig na rinig ko na ang munting mga hilik niya.Dahil sa tulog na si Eric ay inilabas ko sa aking bag ang aking journal book at ballpen. Napatingin naman ako saglit sa labas ng bintana at napabuntong hininga bago magsulat sa aking journal book. It's been my routine to write a letter for Allen on this book because I still haven't forgot him and will never be. Hinding-hindi ko siya kakalimutan dahil hanggang ngayon ay siya pa rin ang tinitibok ng puso ko. Siya pa rin ang mahal ko kahit na tatlong taon na nakakalipas mula nang iwan ko siya at ikasal kay Eric. At mag-migrate dito sa US pagkatapos nang kasal namin noon kahit na hindi ko gusto pero ngayon ay pauwi na ulit kami ng Pilipinas dahil sa nalalapit na kasal ni Celestine. I want to be present on my cousin's weddi

  • The Tragic Romance   Chapter 24

    Alas-diyes na nang gabi pero hindi pa rin ako dinadapuan nang antok kaya andito ako ngayon sa balkonahe ng aking kwarto at nakatingala sa kalangitan na puno ng mga bituin na kanya-kanya sa pagningning. Napayakap naman ako sa aking sarili nang biglang humampas ang malamig na hangin at kasabay naman nito ang pagpikit ng aking mga mata. At nagbalik tanaw sa naging usapan namin ni Celestine noong bumisita sa akin noong mga nakaraang linggo. "I'm glad his operation went well and that he's going to be fine," wika ko at napangiti pero may mga luhang tumakas sa aking mga mata dahil kahit masaya ako para kay Allen ay hindi ko maitatagong nasasaktan ako sapagkat hindi ko na siya makakasama. "But," wika ni Celestine. Napatingin naman ako sa kanya at nakayuko ito. "Ano 'yong sasabihin mo Celestine?" tanong ko at napabuntong hininga naman ito bago nagsalita. At tumingin sa akin ng diretso sa mga mata.

  • The Tragic Romance   Chapter 23

    "I'm so sorry Allen," bulong ko habang mahigpit na nakahawak sa isa niyang kamay at sinusuklay ang kanyang buhok gamit ang aking mga daliri. Natutulog siya ngayon kaya malamang hindi niya ako naririnig at nakikita akong luhaan dahil marahil ito na ang huling pagkakataon na mahawakan ko siya. Babalik na ako sa mga magulang ko kapalit nang pagsagot nila sa lahat nang magiging gastos para sa operasyon niya. Alam kong hindi magugustuhan ni Allen ang desisyon kong Ito kapag nalaman niya pero wala na akong pagpipilian pa. Masakit para sa akin na gawin ito. Na iwan siya sa ganitong sitwasyon at pagkakataon pero kailangan kong gawin ito dahil para sa kanya rin naman ito."Diana." Mabilis ko namang pinunasan ang aking mga luha nang magising si Allen at nginitian siya."Gising ka na pala. Anyway, Good morning," wika ko at hinaplos ang kanyang pisngi. At sa hindi inaasahan ay nagsituluan na naman ang aking mga luha dahil hindi ko ito mapigilan.

  • The Tragic Romance   Chapter 22

    "Good morning Allen," bati ko sa kanya nang magising ako. Apat na araw na mula nang nangyari ang aksidente at hanggang ngayon ay wala pa rin siyang malay."Sana magising ka na. Nami-miss na kita nang sobra. Nandyan ka nga pero hindi naman kita nakakausap kase nga wala ka pang malay. Miss na miss ko nang marinig ang boses mo at lalong-lalo na ang mga paglalambing mo," wika ko habang nakatingin sa kanya at maingat na ipinatong sa kanyang pisngi ang aking kamay. He looks so peaceful."Good morning," rinig kong wika ng isang matanda pagbukas ng pinto ng kwarto kaya naman napatingin ako sa kung sino iyon at napagtantong si manang Kara pala. Siya ay ang dating kasambahay nina Celestine at ngayon ay muling kinuha ni Celestine para magbantay kay Allen kapag papasok ako sa trabaho."Magandang umaga rin po sa inyo manang Kara," bati ko sa matanda at nginitian naman niya ako.Napatingin naman ako sa aking

  • The Tragic Romance   Chapter 21

    "Hang in there Allen," wika ko habang itinatakbo ko siya sa Emergency room kasama ng mga nurse."Allen I'm begging you to hang in there," muli kong wika kasabay ng patuloy na pag-agos ng aking mga luha at hawak-hawak ko ang kanyang mga kamay."Ma'am hanggang dito na lamang po kayo," wika ng isang nurse nang nasa labas na kami ng ER kaya naman tumango ako at hindi na sila sinundan pa sa pagpasok sa loob. Na siyang sinundan naman ng doctor."Cuz," biglang wika nang isang babae mula sa aking likuran at napalingon naman ako sa nagsalita. At bumungad sa aking paningin si Celestine na halata ang pag-aalala sa kanyang mukha."Cuz," wika ko at agad siyang niyakap nang makalapit na ito sa akin. At mas lalong bumuhos ang aking luha habang yakap-yakap siya. I'm glad that she's here."Shhh everything will be fine. Magiging okay din si Allen kaya huwag kang mag-alala. Hindi siya p

  • The Tragic Romance   Chapter 20

    "Diana mas mabuting huwag ka na munang pumasok sa trabaho. Baka balikan ka lang ni Eric. Sigurado akong hindi ka niya titigilan at ayoko nang maulit pa ang nangyari noong isang araw," wika ni Allen habang nakatingin sa akin at hawak-hawak ang aking mga kamay. Nandito kami ngayon sa sala dito sa aming apartment."Kapag talaga nakita ko ang lalaking iyon ay mayayari siya sa akin dahil hinding-hindi ko siya mapapatawad sa ginawa niya sayo," muling wika ni Allen at kumuyom ang isa niyang kamay. Ramdam na ramdam ko ang galit na nararamdaman niya mula pa noong isang araw nang malaman niya ang aking sinapit sa kamay ni Eric. Gusto nga niyang sugurin noon si Eric pero mabuti na lang napigilan ko siya dahil ayokong masangkot siya sa anong gulo. Ayoko rin na mapahamak siya nang dahil sa akin."Allen alam kong nag-aalala ka para sa akin pero ayoko naman na magtago na lamang at paulit-ulit na tumakbo palayo sa kanila. Dahil kahit saan man tayo mapunta a

  • The Tragic Romance   Chapter 19

    "I'm going home. See you," I texted Allen when I got out of the cafeteria and was about to look for a taxi. When a car suddenly stopped right in front of me. The window is tinted so, I can't see who's inside the car and when the car opened. An unexpected person stepped out from the car. It's Eric. Our eyes met and I quickly averted my gaze on him. What is he doing here again?"Diana," he said and walk towards me. But I didn't mind him as if I'm not aware that he's right in front of me."Diana, please talk to me." At dahil hindi ko na kayang magkunwari na hindi ko siya nakikita ay nagsalita na ako."Ano bang pag-uusapan natin Eric?""Let's talk about us.""Us? Ano bang pinagsasabi mo Eric? Walang tayo at isa pa hindi naging tayo. At kailan ma'y hindi magkakaroon ng tayo kaya pwede ba hayaan mo na ako. Masaya na ako sa buhay ko kaya tantanan mo na ako. Huwag ka na rin umasa na papa

  • The Tragic Romance   Chapter 18

    "Good morning," bati ko kay Allen nang magising ito mula sa mahimbing na pagtulog. Kanina pa ako nakatitig sa kanya at hinihintay na magising. Ayoko naman na guluhin siya at gusto ko rin kase na tinitignan siya habang tulog dahil para siyang isang inosenteng bata na walang kamuwang-muwang sa mga hindi magagandang bagay o pangyayari sa mundong kinalalagyan niya. At habang ako'y nakatingin sa kanya ay hindi ko maiwasan na tanungin sa kawalan, kung bakit ang daming hindi magagandang pangyayari sa buhay niya? Pero sabi nga nila, lahat nang nangyayari ay may rason. At saka siguro, pagkatapos ng mga hirap dinanas at nararanasan niya ay may magandang mangyayari sa kanya sa dulo. Sana nga dahil isa sa mga hiling ko ay ang palagi siyang maging masaya kahit na nasa mahirap siyang sitwasyon."Good morning," he uttered and gave me a warm kiss on my forehead. And after that, he looked at me straight into my eyes with a wide smile plastered on his lips. He capped my fac

DMCA.com Protection Status